De scriptis Theognidis

31쪽

ὰ νουθεTOυvTες θ εiptiRici. ' Quod hic Cyrillus dicit Theogni- dea apta esse nutriculis et pueris pusillis, quis inde eum Nietκ- schio e0lligat alium atque nostrum librum he0gnideum ei in manibus fuisse Quis non videt, eum illud de nutriculis omine-m0raret, nihil aliud eum V0luisse exprimere ni Si nesei quid e0ntempsi0nis atque fastidii Qua in re eum ipsius haud dubie nihil interesset Verum dicere, quid est, cur nos eius Verbis tantum tribuamus Et ipse Nietgsellius mihi Videtur Suam argumentati ,-nem debilitare, eum affert, quae Cyrillus ali loe de fabulis de0

sueviSSe Videatur. Ergo negamus quidquam colligi posse ex iis, quae uliani aut Cyrilli seripserunt. Nam non dubium St, quin

utrique in scribendo tantum adumbrata quaedam, n0n XpreSSRΤhe0gnidis imago obversata Sit, et omnino cenSeo, quae ita roseruntur non dedita opera, Sed ut tempus et ostensio fert, n0n ea esse ad ViVum reSecandR.

Sed si in elekeri et Nietgsellii partes transgressi oneedimus neque ulianum neque Cyrillum hane syll0gen vidisse, quid tandem profecimus Ne ita quidem omnia plana atque Xplicata sunt. 0vis et multo maioribus implieamur difficultatibus, nedum illis suetoribus veterem libri 0udistionem, qualisque fuerit sylloge, e0gn0Seamus. Superest enim testis, ut mihi quidem videtur, huius n0strae collestii0nis et gravissimus et aetate illis superior, Athenaeus. At idem a NietZ8ehi et elelier0 testis adhibetur formae libri a nostro perquam diversae. Sed antequam de horum sententia disseramus, audiamus ipsum Seripta autem sunt apud

v. 993-96). Ad quae cum elekerus dieit δ' seperquam a noStro diversam Tuisses istius clibri rinam, quia Athenaeus, qui id

32쪽

studiose semper agit, ut Si qua labe esset in Summorum Virorum operibus moribusque in ludem an protrahat, in Theognide nihil habuisse videtur praetor v. 99T-1002 et 23 96. Plura si ad fuissent i qua melius probarent,olieognidem suisse in volupta te prondui, hi S puto, Sus sui880t Nietχsebi quidem si missimum et graviSSimum argum sensum Videtur protulisse, mihi non videtur. Nam qui dicit: plura si di uissent, his usus suisset, ponit voluisse Athenaeum multum esse in traetando et eorripiendo libr0Τh00gnidis, quod Vide ne mera sit opinio, quae ruit Rrgumentis omnino areat Et in hae nostra sylloge quid tandem inest, quod melius probet, Theognidem fuisse et intempserantem iupotando et Venereo puerorum in iri deditum Ubi inveniuntur, si dis 'essori a Musa puerili, quam h0die nemo puto, 'he0gnidis ingeni et moribus non alienum existimat ubi igitur inveniuntur ea, quibus Athenaeia magi potuerit ostendere neque tibε-9tasTεl neque dυΠα0εlci eum respui880, quam quibu est Su83 Similia quamquam nonnulli lo eis edurrunt, tamen in ei ingenium tantum non iri Ste, non Spernen rerum humanarum iustunditates

cernitur, immoderatum et libidinosum non apparet sunt igitur ea miti0ra quodammodo et levi0ra quae gravia erant, attulit ille-nneu S. Verum hi, eum propter Athenaeum vel inviti non possint non oncedere Versus saltem 993 - 1002 illius temp0ribus The0gnidis nomen tulisse, reliqua, quae eiusdem ut similis sunt generi S e Vellementili negant et repugnant. Si enim te: et sellius existimat, non modo hane ollee ion in post Athonudi volpost uliani t Cyrilli tempora conditam esse, Sed etiam eum, qui illam e0ndiderit, infestissimo consilio et invidia in he , idem agitatum e0mpilasse multorum et variorum seript0rum lascivias et quaestunque illius fama maeulas adspergerent, eongestu ut libro inSeruisse, ut legimus apud eruit ' hiseo: Th00gnis der Padagog sol naeli dieser amminia als in Lebemann erscheinen, nisTrinlier, iel haber, aueli nubenti ebhaber, at Veri refer inersei lasson Moral, ur bellai et mi alien dei Feliterii, V0n denunder adagog rei seni Soll. pud eundem paulo infra δ'): Verse

'. l. c. p. 179. η' l. c. p. 185 eq.

33쪽

erstat ten V. 567-70 te. Vae capiti maledici et maligni h0minisi8tius, quicunque fuit, si fuit, qui anctissimi seript0ris imaginem

pollueret et spurcaret exsecramur cum ieiZsellio. At huius, ut lenissim dieam, fiduciam, qua in rebus tam opinabilibus, tam dubiis utitur, quis hic non admiratur Et quis est, ut eius ratiocinatio persuaserit Neglecti enim eis, quae Vere thenaeus testatur, multa hic proferuntur e vultu, quaSi iam mnia plana sint et confessa. At si seripsit The0gnis v. 993 96, 997 1002, cur eundem negemus alia similia seripsisse Illa si iam Athenaei

temp0ribus in hoo libro inerant, eur non eodem pacto alia eiuS-dem generis Relinquitur ergo, ut aut omnem auetoritatem Athenaeo derogemus, tum autem totius quaestionis fundamenta destruuntur aut Athenaei uetoritate confisi nobis persuadeamus, aliena, si quidem licet haec aliena putare, eum mature Subdita esse tum fuisse aetate Athenaei. Aut enui nihil nobis licete nostra sententia alienum iudieare a Theogni de praeter ea, quae firma et certa uetoritate veterum seriptorum aliis tribuuntur, aut

si quidquam, certe illa, quae ab Athenaeo asseruntur. Igitur ut sint aliena huic n0stro libro Theoguidis inserta, non dubium est, quin iam fuerint Athenaei temp0ribus, e quo efficitur ut Verisimillimum sit non absimilem nostro fuisse librum Athenaei. Porrone illud quidem in eadem re pernendum cenSeo, qu0d, quae ille attulit, in nostris odistibus e0ntinuo inter se excipiunt, quo stpr0babile iam Athenaeum e0utinua ea legiSSe. An eum cenSemUS, quae attulit ad probandum, quid sentiret de Theoguide ex diversis remotiAque l0eis conquisivisse Tum quam miro casu putamus postero tempore ea conflata Ssel o sane magis admirabili, qu0d haec eadem lege, qua cetera, eum anteeedentibus et cum insequentibus c0niuncta tenetitur Nam vide paria Verba: 989 92 GUuOV.

34쪽

quantum firmitatis aecedit eis, quae supra aliis usi rationibus e0ntra et Zsellium disputavimus. Jam dilutis et refutatis eis, quae Athenaeus de forma libri The0gnidei testari putatur, prorsus nihili sunt, quae ulianus et Cyrillus memoriae prodidisse dicuntur. Quapropter originem 1108-trae e0lleetionis quaerentibus nobis Athenae aetate superata allius videtur repetendum Sse et animus ad antiquiora tempora reserendus. Eeee 0Vus testis itatur Di Chrysostomus, qui '' Alexandrum rogatum a patre, quid esset, quod Solum e pietis Homerum legeret, induet haec respondentem: ci ε Ουυ λλα roinuara

ri vis, εληθ'vai υVarro vii fluis lautoc: Quis vero hinc eum Welelier concludat Theognidem omnino nulla amatoria atque eonvivalia armina festisse Huc pertinent eadem, quae Supra de

Cyrill et Julian diximus, eum difficile sit redere singula illi,

cum Scriberet, ObVersata esse, non potius imaginem quandam Theognidis, quae animo inhaereret condepta ex uberrima copia

sententiarum grRViorum.

Allatis igitur et perpensis omnibus veterum Seriptorum teStimonii8, quae ad tempora huius eoileetioni pertinere putantur, ut pauci comprehendamus, quae assecuti sumus, haec Sunt Duo genera audiorum Sunt diseernenda, unum, quod eget subtilitate et

pei Spicuitate, reseri, quid vulgo antiquis temp0ribus homines de Theogni de Senserint. In quo genere habendi sunt Di Chrys08to-mu8, Julianus, Cyrillus, e quibus nihil certi de temporibus, nihil de Drma nostri libri 0lligi debet praeterquam quod etiam n08 negamu8, Musa puerilis si iam tune priori elegorum parti ελεΥεi

Wa Subiuneta fuisset, eorum quos n0minavimus quemquam ita, ut vidimus, potuisse iudicare de Theognide. Inde quae praeterea elidiuntur, in arbitratu et oniectura posita neque ulla fide digna Sunt. X altero genere, quod plana ac dilueida tradit, unus est Athenaeus, qui ut non minus quam ceteri testatur carmina amn-t0ria Se non noVisse, ita ortissimus auctor habendus est iam illis temporibus severis et gravibus sententiis levius qu0ddam et remissius vel lascivius genus elegorum intermixtum fuisse, formam

δ' de Regii orat. II.

35쪽

igitur prioris libri partis non dissimilem fuisse nostrae num autem eadem uerit atque nostra, num illa laseiviae a Theognide ipso sint profectae, haec in te dio et in contr0Versia relinquenda Sunt. Quo denique tempore n0stra c0lle etio orta it e neutro genere audiorum c0neludi potest, nisi quod ante Athenaei et p0st Plat0nis

tempora, cuius Supra mentionem fecimuS, eam donScriptam SSenegare ViX OSSum US.

Videamus nune, quae aut qua forma libri Theogni dei fuerit. Eam diversam fuisse a nostra iam Supra vidimus hic quaeretur, qualis fuerit. Neque desunt in hac re ut in ceteris, multae coniecturae et diversae d0etorum hominum sententiae. Atque primum dubitatur de inseripti in t0tius operis. Cum enim p0eta ipse Sua poemata ἔπη generaliter nominet, δ' in odicibus 88 ea in Seripta Sunt ΘεOTViboc ελεΥcim α - ελεΥεi V ii , eod. A ΘεOTVibog TV uul, Od. , . TV μολOTia, cod. H Θε6Υuid Og εΥap εας iκελi TO TV laui ελεΥεὶαKat, cod. C; similiter in reliquis. Quibus in- Scriptionibus pars graee pars latine etiam editores usi sunt praeter elelierum, qui et universum librum reliquias et partes, in quas librum diss0lvit, dein eops si inscripsit: Tu tua Irpoc

diat, ruidiKη Οὐσα. Qua in re quod a librorum auetoritate dis ce8Serit, vehementer ei erimini Vertit Graesentian. δ Nee vero illud quidquam ad rem n0stram. Multo pluris est, si quid de inscriptione libri ab antiquis traditum est. Atque hic testis assertur oerte gravissimu8, Si modo re eteassertur, Plato, apud quem haec seripla sunt: δὴ

36쪽

De quibus cum nem0 copiosius et fusius disseruerit Leut-Sehio, non alienum videtur ab instituto nostro primum ire viter exp0uere quae cilles hine e0llegit. deinde adiungere quae n0bis videntur Quae mutem apud leuisellium e0mpluribus odis δ')leguntur, Sub uno aspectu p0Sit hae Sunt: 1. Fuisse lat0nis temp0ribus librum Theognideum, qui inscrip

2. Eum librum diseernendum esse ab altero eiu8dem audioriS, qui vulgo auctore Suida Tu uoλoTia ripoc Kυ9VOV 0minetur, ab ipso autem Ποθηκα inseriptus sit, qu0d intellegatur ex Verbo Tro0ησouai V. T). 3. Librum illum λεTεita varia carmina compleXum SSe, quorum Singulis sua et pr0pria argumenta essent, diversa a Vidini S. 4. In eodem paulo post V. 38 seriptum fuisse V 434. 5. Quomodo in publicum scripta sua ediderit The0gnis vel h0d Leuisellius expedit putans sententia tum plure tum audiores, eum Viva V00e recitata essent, ab ips0 0lle etas et in libelli formam redaetas, prodii8Se.

solgen, ebenso te orbe geordia et an legamus ungeordia et γ)0der in ine anderen ei se, aus dies dant gr0SSere . . . Habes, puto, imaginem istius libri luce lariorem, Sed luce, Vereor nebulis offusa. Nam pro his, quae ille e illegit, ex natura et condistione versuum, qui in nostro libro inter Plat0nie0s ill08 0 eos interp0siti sunt, nonne melius suit, uno Verbo t0tam rem absolvere libereque profiteri nullum mnino rdinem in eiu8m0di libell0 suisse aut certe intellegi non posse Qui enim hi carminum ordo ad exemplum verSuum, quo diximUS, Leutschi , pr0sertur et deseribitur, qui est, qui in e ullam

37쪽

rationern cognoscat, misi Torte casus et temeritas pro summa

lege habetur γSed id fere addidit i qui omnia studet explicare, ut nihil

explieet. Verum ut animum conseramus ad OnSideranda mnia, quae Leutsellius maxime ex illo loco Platonis e0llegit, manifestum est ea tare non p08se, nisi haec tria, in quibus tota eius disputati posita est, tenentur Primum a Platone quae asseruntur, ne in aliam, atque ille Voluit, sententiam aeeipiantur. Deinde genuinum et veterem ordinem Si non universi libri erte quarundum partium hodieque integriorem esse, quam Vulgo adhuc eXi Stimetur. Tum paribus similibusve verbis aut denique ulla sententiarum aut versuum similitudine carmina inter se coneXa non SSe. Hae tria qui probat, cetera, quae in hane sententiam ille disseruit, non p0test improbare. Sed ut ab eo ordiamur, quod extremum OSui mus, Supra pluribus Satis dilucide dem0nsirrisse nobis videmur, eiusmodi arminum ineulum a nulla fere libri parte abe880.

Deinde quod in se eundo l0e posuimus, illud nihil est nisi pinio,

quam eram esse nullis argumentiS, quae quidem a Veterum auctoritate petiveris, evineas. Venio nunc ad illud, in qu tamquam in undamentis tota disputatio posita est. Multa insunt in eis, quae apud Platonem leguntur, quae dubitationem habeant. Primum illud λvso uεταβας, quod iam supra ominemoravimus et inde eonelusimus inter . 1 et V 429 quondam minorem VerSUum numerum fuisse quam hodie, quibus finibus e0ntineatur, diffidito est ad 0nstituendum. Si negatur ad quadringento Versu Spectare, quot nune habemus, idem nonii eodem pacto potest negari de dueentis versibus, quot vult Leuisellius eiectis e medio omnibus Versibus, qui Cyrni nomen prae se serunt, et quot habet Velelierus in editione sua Porro eum Sostrates interrogatu a

ipse Singularem Theognidis librum, qui animo obversaretur ignifica 8Se; ex quo esset, aliquem librum Theognideum inscriptum suisse λεTεia, et quidem, cum dii illi 0ei, quibus Plat utatur,

Cyrni 0miue careant, ea armina, quae n0n fuerint in nom0logia. Haec, quae Versantur in interpretando Platonis oe0, posse se habere sic, ut vult Leuisellius, libenter concedimus, illud quoque addimu n0n 0880 08 quidem ea firmis argumentis refellere:

38쪽

et refutare Verum persuasum nobis nullo m0do est. Nam quip08Sumus adduei, ut credamuS, cum Men quaereret V roioiς

επεσiv, Socratem intellexisse in quibus arminibus Cur n0 idqu0d proprie ea verba significant in qualibus versibus h. e. qualia sunt ista armina quae dicis, vel in quibus Theognidem

istud contendere dicis Ad quod bene S0erates Quid tu istud

quaeris nempe in elegiacis Suis Versibus. Voce autem et vultu saeti p0tuit 0cratis ignorantiam h0minis reprehendere, ut etiam hoc dixerit: ecqua alia n0sti carmiua Praeelare enim mihi videntur inter se convenire et quod Men interrogat: V roiους h. e. in qualibus p0ematis non igitur eorum inscripti0nem, Sed numero quaerens, et quod Sostrates oste ελεΥεia utitur, quae Vulgo ad numero Spectat. Deinceps aliud in dubitationem venit vel p0tius parum Videtur pr0babile esse, quod vult Leuisellius unum librum propter numeros inseriptum fui8Se λεΥεia, alterum e carminum argumentis inro0'κcii. Contra quod hae Sunt consideranda. Neque Leuisellius, invento duorum librorum, pro ceri p0teSt affirmare, quae carmina huius, quae illius libri fuerint, praeterquam quod Cyrni nomen quae prae se ferant armina, in n0m0logia fuisse cenSet, nec tamen ea Sola, sed additis etiam iis, quae continuo Sequantur aut pr0xime antecedant; sed ne ita quidem, credo, omnia, nisi quae argumenti communitas intercedit; - hine licet videre, quam insterta res ipsi inventori sit. Et una atque consentiens VOX S antiquitatis, sententias, Tu laας Tu uoλoTiας Plui.

scripsisse heognidem, de duobus autem libris nihil e0nstat. At Suidas Leutschi videtur vera referre de The0gnidis libris et aperte duo libr0 discernere. Ne hoc quidem 110 concedimu8. Quin iu8piciamus, quae apud Suidam S. V. ΘεOTVu leguntur:

SerVatum, Satis est eos hic numerare, qui pluribus disseruerunt: elcher Protegg. XV. Nietzsehe l. c. 198 seq. V. LeutSch. l. c. XXX, 207. δ' vulgo ἐπικως; scripsimus ex Sch0emanni 0niectura.

39쪽

Haec quomodo intellegi nos velimus, verborum distributi0ne indieaximus. Ex duobus autem libris ea c0nscripta esse h0die nemo fere negat. ' Verum cum haec Suidas non sine aliquo iudiei conseriberet, qu0d intellegitur ex eis, quae addit: cu

ea seribens Theognidis librum in manibus haberet: heet animum

instituisSe, quos nos sub signis a et l, posuimus. Ita eum ex hoc priore numero Sequatur Suidae utium librum in manibus fuisse euius argumenta deseribit ipse dividens in v uoλOTicivorse K. et εTέ9ας Ποθiηκας rapuiv. tum hodie si quis The0gnidis unum librum, quem n08 habemus, breviter et accurate Velit deseribere,n0n ego ideo, cur id n0 simillime atque Suidas instituat, earmina per genus Tu uag et per partes a. rp. . TV uOλOTluVb. Λε9. Ποθὶηκας persequens. Neutiquam igitur licet Suidam ut duorum librorum auetorem afferre. Idem confirmatur Phuarchi testimonio, qui nom0l0gias tantum The0gnidi novit, quod V0cabulum apud eum idem Valet atque u uai. Ergo non adeo per-m0vemur euischii disputatione, ut ab sententia, qua hodieque Vulgaris St, discedamus, qua heognis putatur unum pri condidiS8e.

Accedit, qu0d ne illud quidem, unde proseiscitur euischii

argumentatio, eum duos libr0 discernit eaque carmina quibus Cyrnu e0mpellatur, uni libro adscribit, alteri autem ea, quibus hoc nomen abest ne hoc quidem die esse certum et exploratum. Versus enim 31-38, quamvis areant illo nomine, e qu0 omni haec quaestio pendet, adeo Similes sunt sententia et ipso S0n eorum, qui proxime antecedunt, ut non facile tibi persuadeatur alium his admoneri atque anteeedentibus. Quare BergkiusM )haec tria fragmenta inde a V. 19 usque ad . 38 eiusdem elegiae suiSSe censet, quae prooemii locum obtinuerit, euius elegiae epil0gu Sit v. 31-38. 0 Si placet, eo magis omnis distinetio duorum libr0rum mihili ist Tt ut sundamentis sub duelis u0tum

' De qua re Vide, quae Nietzschius i. t. disseruit. λ cf. Plut de aud. 0el. 2. Thes. 3. M. M l. c. adV. 27.

40쪽

aedificium corruit, ita in hae re, si Beroto SSentimur, mnia, quae Leuisebius summa subtilitate coniecit, concidunt. Nec tamen, cum haec contra LeutSelii Sententiam disserimus, nos fugit apparere quaedam vestigia in nostro libro, quibus n08 eodem, quo ille pervenit usus Platonico 000, dilueimur, ut putemuS, lini duo diversos et separatos libros The0gnideos fuisse. Cui enim in legendo n0stro libello nou mirum Videtur, quod in aliquot pagini nostrarum editionum Cyrni sive Polypaidae nomen ereberrimum est, in aliis rarum, in aliis denique non legitur, ut p. 1 Berghi anthologia lyricae septies Kυpvε. p. 41 quater Kυpv et bis Πολυπαibri quinquies υ pu et semel Πολυ7r. legitur, cum p. 55-58 60-63, 65-68 neutrum nomen occurrat. Quod qui melius p0test explieari, quam i statuimus, fuisse olim librum Theogni deum, cuius fere Singula carmina Cyrni nomen prae se errent. Id confirmatur eo, qu0d Leuisellius animadvertit in his carminibus, quae Cyrni n0mine sunt insignita, legentem Hunquam oblivisci, Senem poetam loqui eum aliis arminibus levia et iuvenilia non admodum pauea sint intermixta. Sed quamVis

hae non Spernenda Videantur, tamen, quae n0 minori m0menti Sint multa ex altera parte obstant, quominus ea pro certi habeamuS. Sunt enim non minus multa carmina, quae Vadantia ill0 nomine et Senis p0etae videntur esse et eiusdem generi Sunt

sua80rii et Vie Versa. Itaque sive in hane sive in illam sententiam disgedimus, semper multis difficultatibus implicamur, ex quibus qua ratione expediamur, nisi nova literarum subsidia in-Veniuntur, equidem n0n intellego. Nunc quoniam indicavimus, quae ineerta et dubia sint in Leuisellii sententia, iam videtur aequiesstendum in ei8, quae probabilia sunt, eum in praesentia omnem hane rem ad liquidum eonfessuinque adduci 08S deSperemus. Restat ex antiqui scriptoribus testis non uno in genere

spectabilis, Xen0phon sive Antisthenes,μ' ex quo Stobaeus 88, 14