장음표시 사용
11쪽
prosteri videtur, hoc ad vetus Dorum institutum puri veredundique puerorum amoris existimandum est. Sed Cyrnus ille, quis fuerit, non modo ineertum est, Sed etiam nomen ip8um, Verumne an fidium sit, a Woletior in e0ntroversiam Vocatum est. Cum enim Suidas, Pliotius, Hesyelitus Cyrnum he0gnidis delicias appellent, let erusε negat, ustu esse n0men proprium, Sed appellatiVum, qu0d 0net sere fili. Quod h0die nemini, credo, Vir0rum doctorum probatur; non Si igitur, cur a nobis refellatur. Verum idem Welelierus in editione sua etiam nomas ad Polypaidem seiunxit ab eis, quae Cyrni n0men prae Se ferunt, ieet ipse fateatui β): Quae Polypaidae nomen prae se ferunt Sententiae, 011Veniunt eae quidem et dictione et argumento maiorem in modum eum Theognideis quibusdam ad Cyrnum. Quod etiamsi plerique h0die temere saetum existimant, tamen haud dubie Sunt, quae in utramque sententiam disseri possint. Nam primum p0test dubitari, quidp0eta Secutus Sit, eum duobu nominibus, Uno propri0, altero patr0nymic0, quod dicitur, uteretur. Die et quispiam, id qu0d in promptu est, Variare eum V0lutSSe 0mina. Sit 0 ita; at eur, quaeSumu8, non Varia Vit poeta, ubi in iisdem carminibus bis aut ter eontinuo Cyrni nomen legitur cur non saepius Deinde suspicionem movet non levem, quod quae disticha P0lypaidae nomen prae se ferunt, nu8quam ita coniuncta et colligata Sunt cum antecedentibus aut Sequentibus, ut Salva sententia n0n possint ab iis separari. Denique non praetermittendum Videtur, eum Dories Polypaidae nomen legatur, quod re loci ita comparati sunt, quinum genuini sint in dubitationem veniant. Bis enim eo distielio, quo P0lypaide compellatur, quasi resp0ndetur poetae ab altero ad ea, quae ante dixit V. 25 Oυbε θαυuasT6υ, Πολυπαibri, V. 191 OUTUI uri δυμδζε ευος, Πολ. Tλ.). V. T autem hocn0men p08teriore temp0re insertum Videtur et hi versus hue ab
Non tamen ausim hae pro certis ot explorati affirmare; nam non deSunt, quibu ad contrariam sententiam adducamur. Versus enim 191 seq. versibus 183 seqq. iam antiquis tem-p0ribus subiunetos fuisse apparet e loco Xenophonte0, quem infra afferemus. Praeterea mirabile Videtur, quod Polypaidae nomen, Cum OVie Omnino, ut diXimus, iuveniatur, septies legitur ε l. l. p. LXXVIII.
12쪽
certe, si aliqua huius libelli pars, proxime ad pristinam formam et ordinem aceedere Videntur, bis tantum in reliquis plus mille versibus v. 541 et 1197). In ea igitur parte nomen Polypaidae
erebrum St, ubi Cyrni quoque saepissime oecurrit, in ea desinit apparere, ubi etiam alterum rarius est. Sunt ergo in hae re multu ineerta et dubia relinquenda. Sed post hane digressionem revertamur ad propositum Cyrno igitur sive Polypaidae carmina suaseripsisse Theoguidem vidimus; sed etiam alios, qui eripta sua legerent, eum respexisse intellegitur X V. 681 seq. ubi p08tquam labentem rem publieam imagine usu navis tempestatibus aetatae deScrip8it, quamobrem ea ita Seripserit, ausam addit hisee:
Restat, ut paucis dicamus, qua vitae aetate The0gnis earmina condiderit. Atque mihi quidem videtur probabile esse Theoguidem, ubi primum ui arti peram dare coeperit, nullo aetatis
tempore ab ea recessisse. CoepisSe autem admodum adoleseentem, satis multa vestigia mihi videntur significare, quae exstant in ei carminibus, quae iuvenilis ard0ris plena et aperte ex hilariore animo proseeta sunt, quae tamen fere omnia, utrum iure an iniuria, infra videbimus recentiores a Theognide abiudieant. Senem vero aut certe proVeetiore aetate plurima carmina, quae quidem exStant eum composuisse apparet X pSa rati0ne et onsili 0, qu0d longe plurima Sequuntur. Jam expeditis eis, quae obiter tractanda nobis proposueramus, aggrediamur ad librum ipsum, quem nunc habemus. Vulgo runtur Theognidis nomine versus 1389, quem numerum unus eode Mutinensis Me0mplet. Xeellit autem is e0dex
steteri 110 modo maiore ei Suum numero, Sed etiam Vetustote et seripturae praeStantia. Idem ex omnibus unus amatoria carmina continet, quae in
editionibus nostris sunt . 1231 1389 et quidem inseripta 'Eλε3εi- in B. Est autem decimi aestuli. X reliquis, qui commem0rentur, digni sunt eod. O Vatieanus 15, XIII 8aee et e id , Venetus Marcianus 522 XV saeta, qu0rum hunc ex illo deseriptum esse recens Ziegier' demonstravit Quomodo autem omnes
13쪽
Praeter e is, quos modo n0mina Vimus, libro mSS. ad conteX- tum libri Theogitide e0nstituendum n0n parvi momenti est t0baeUS, qui loco Theoguidis nomine ornatos assert, in his quatuor disticha v. 1157- et v. 1221 26), quae in nullo cod. S. X Stant, U0rum Se Versus primus Elias inetus' editi0ni vulgatae adiunxit. Vulgata autem ditio a 0d C petita est, certe Aldina princeps editi a quae prodiit a. 495 eum codicem typis expres- Sum praebuit. Mutinen Sis eod. seripturis primus usus est in editi0ue sua . 0kker, Lips. 18 15. Sed haec de libris, quibus Servata Sunt, quae Theognideorum ad nostra temp0ru manse-rΠnt, Sati Sint. Quae autem servata unt, non Sse integrum he0gnidis opus, ip80 reliquiarum adspeetu eognoscitur, cum nullus aut rerum Ordo appareat aut temporum ratio ornatur, qua Singula inter Se neXaputes et absurdum Videatur statuere a poeta ipso tam confusum opu conditum esse aut quae eiusdem temporis Vel argumenti fuerint, de industria divulsa et in publieum edita esse. Idem confirmatur disertis veterum seriptorum testimoniis. Atque primus hie n0minetur Suidas, qui etsi non antiquissimus est auctorumtamen et propter uetoritatem eorum, quibus ipse nititur, 110n est
y in Mus Rhen. 0v. XXII, 166. ' Τheognis i et M. c. l. Vineti seli0liis. Ῥar. 1543. 4.
14쪽
conteumendus, et testimonii ipsius gravitate atque subtilitate ceteris praestat. Sunt autem apud Suidum V. Θεorvic liaee ΘεοTuic Messa-
testis est Plato '), qui inde a V. 31 Seqq. λὶ ou εTaptic in Silo libri Theogni dei exemplo legit versus, qui in nostri editi0nibus sunt V. 435 seqq. Illud enim λvso utεταβὰς etsi quam late pateat, definiri non p0test, tamen, quidquid e0ntra disputavit
Graesentiari ), manifestum est pertinere ad minus quam quadringentorum Vel Suum Spatium, quod hodie illis sententiis interidetum est. Eiusdem rei a uetor n0n contemnendus Xstat apud Stobaeum' )sive enophon Sive Antisthenes, ut Bergilius ' conieeit, qui versus 183 190 ait lim in initio Tric, rotri σε g utSSe. Ita ille e eiS, quae m0d attulimus, quamvis de Singulis p08Sit dubitari, ei te
illud apparet, uisse olim librum The0gnideum longe diversum a
nostro, non modo pleniorem et integriorem, Sed alio etiam Versuum ordine. Illius quae forma fuerit, antequam quaeramuS, Videtur necesse esse de nostri libelli ondicione agere. Atque hane quidem esse sarraginem Sive aliquo ea Su conflatam sive a grammatie aliquo tenui aut null0 iudiei undique corrasam et consarcinatam longe plurimi adhuc persuasum habent. Nulla igitur obstante religione, cum omne c0nSilium, cui VetuStn8 praesidio esset, plane abesse a 110Stra collectione putaretur, XSti-' . Sehediasma de Theognide' in eiusdem pusculi academicis Vol. IV p. 24. δ' Meno. p. 95 E. V . Theognis The0gnideus', Muthusae 182 p. 26 seqq.ir LXXXVIII, 14.
λδ -Ρoetae lyrici Graeei', ars II 0etas elegiae08 et iamb0graph08 continens ed. III p. 497.
15쪽
- 11 terunt, qui tuam consilium et arbitrium inferre e0narentur Spes dilueti non solum iteratorum innium laudem Sese conSO Utul OS, sed etiam de restituendo seriptore ipso bene meritur08, Si, quae confusa et incondita essent sterta rutione constituissent librum et tueundiorem si ientes ad legendum et ad pristinam genuinamque
Quae Spe eo fefellit, neque eui tam adhue c0ntigit, Ut ill8m id conatum omnibus proburetur; ne elelier quidem, ut Superiore omittamUS qui restentiore tempore ei rei operam dedit.
Neque id mirum. Nam quamvis largiamur, facilius legi et intellegi
librum, eum re similes et propinquae Vidini lodi sint colloeatae, quam eum per totum librum dispersas aegre conquirere eo aris, tamen dubito an nemini ident impune a odistum auctoritate recedere planeque u arbitrio uti in edendo libr0 Semper eniim licet maxima si Sagneitate Summaque Subtilitate, perieulum est, ne a Vera Via aberretur rati0que libro subietatur longe alia, atque Seriptor ipse sit secutus. Quod in vitium elelierum indidisse etsi non magnopere contendimus, praeSertim eum, quae prima libri ratio uerit, non constet, tamen totum eius ordinem omni uetoritate antiquitatis arere et omnino ex libidino et arbitri proseetum esse nem neget. Qui propter
qui post elelierum librum The0gnideum edidere, illud unum
studuerunt, ut contextum, qui dieitur, effiderent quam emendatissimum, ceteri in rebus nitu mutaverunt. Et reete. Nam aliquid saltem rationis et consilii constare, mihi quidem iam n0n dubium videtur Id quid Sit, nune Xponem IS. Jum olei erus animadverterat 3 nonnulla armina repetitis paribus verbi. inter Se ioneX esse, nee tamen multum ei rei tribuit Tum ver Nietgsellius β redentissimo tempore diligentius ea re investigata proba it in longe maXima reliquinrum parte alii legem Valere, ut bini fragmenti singula aut eadem aut similia
voeabula communia essent. Quae leX, Si Semper accurate observata SSet, p08tularet, ut bina in Singuli carminibus verba essent, quorum mnum eidem antecedentis carminis, alterum subsequenti responderet Habes formulam haneee:
16쪽
fragm. a, fragm. AE, VOX Vfragm. a te. Prorsus autem neglectae legis idem has causas attulit, qu0dversus repetit a librariis omissi essent, aut qu0d in nostris editionibus aliter atque antiquis temporibus armina dividerentur. Sed cum ibitor legenti aut aliis rebus intento ea te n0n appareat, quia illa Verba, quae pro Vinculis arminum lint, neque OnSpicuis ostis sunt posita neque ipsa totius Sententiae gravissima sunt id qu0d maxime ab eiusmodi rati0ne diversa inter se nectendi deSideratur, - Vereor ut cuiquam adhuc, quae NietZsellius in hane
sententiam Misseruit, probabilis videantur leuisellius quidem probaVit, quae contra disputavit Fritκssiius, ' qui, quid sibi vide atur, breviter omprehendit in hune modum: In deno 389 Versentio neu ir utetit in Redalition ei blielion dereu Ordiiung8principilas Stieli vor ist, sonderia musson us egiiugen, duret, NietZehes Unterfuehun gelerni u haben ius unSer The0gni ZUSammen-geselirioben is au metireren Sammiungen, eren in und warhaupisset,lieli enutgie steti dem StidhW0rt ge0rduet War. Nihilominus hae res mihi digna visa est, in quam denuo inquirerem cum retraetati8, quae Ni 'tZsebius invenisse ibi videtur, tum eas parte perquirens, quas ille praetermi8it. Illud autem ego maxime Studui, Ut conquirerem Verba omnia, quae aut paria aut similia aut nonnunquam pariter tantum sonantia aut idem vulsentia in vieinis fragmentis inveniuntur Si enim mihi persuasi non posse hane contro Versiam disceptari et diiudicari, nisi omnia, qua huc pertineant, summa cura ad diligentia congesta et in uno conspeetu
posita sint. Nam elegii tantum eis partibus libri, quae illi legi aut ibstant iiij favent, ut quemque animus in hane ut illam partem fert, uti licet, quicunque alios ad alteramutram sententiam Vult perdueere, non licet, quieuitque ad Veram univorsi libri rati Onem cognoSstendam vult pervenire Quaes igitur itu ut dixi, e0nquisivimus. hic apponimus. litorii latius disp0sitis e0nspicua reddontes, quae apud NietZ sellium . . leguntur, et numeris additis indieantes, Ru0 earmina inter paria verba interiecta Sint.