장음표시 사용
21쪽
perfecto λεγον apparet de praesenti autem tempore nil momoratur nisi quod efficere uelox Volt, ut Suspecti ἐπικεκουρῆσθαι . . . se ποπτους τοῖς Ἐλλ lGιν εἰναι Athenionsos coloris Graeeis esse desinant. Suspecti enim proptor belli fodialis vitia omnibus erant Isocr. VIII, 19 . Sententia ero . prima ea sere est, ut auetor, cum homines quosdam in republica potentos propior Atheniensium, ut didebant, in Opium Sodias exavisse
animadvortisset, ipse iam tum ἐκ τουτου ἐπεχείρησα σκοπεῖν de augendis populi reditibus cogitare temptaverit. Etiam praesenti autem, quo scribebat, tempore hunc in modum iniuriam sociis fieri omnino non dicit. Sequitur ut ea examinemus quae de loco , , ubi tomplidolphici occupatio memoratur, agenius disputavit. Qua in roCoboti quido de verbis ἐκLποντων Φωκέων sententiam sequitur, non sequitur quae idem de duplici coniecit templi eoupatione, sed nisi ad Ol. 108, 2 quo anno de hostensium dedition a Dorcylo Athenas delatum sit, verba illa referri posse
negat. Oe enim anno eum recessissent hodenses, templum
dolphi eum a Philippo Thobanis traditum videri toste Demosthono d. f. leg. 59 τι πάντα τὰ ποάγματα ἐγκεχείρικε Θηβαίοις
Φίλιππος . Atque quid nos de loco illo sentiamus, Supra exponere conati sumus: quod utut se habet, id quidem pro orto adfirmaverim, ad Philocrateae pacis tempestatem ne OsSe quidem verba illa referre. Primum enim Domosthenis illo locusabina genio citatus in universum magis speetat quam unde Thebanis tum templum a Philippo traditum esse coniceremus, equo
ipsa auctoris nostri Verba λινες .... καταλαμβάνειν ἐπειρῶντο ut factum tum, eum Scriberentur, hoc esse putemus
permittere ridentur. D sindo si do Phocensium oditione Verba facere Voluisset, mirarer hoc verbis ἐκλιποντων Φωκέων fieri, quasi Delphis tantum lio censes recessissent et alio neseio quo se contulissent. Denique, quae mihi videtur gravissima caussa fieri omnino non potuit, ut quo tempore non modo Amphictyones plerique cum Thebanis contra Phocensos Se Oniunxerant, sed Philippus quoque eorum o societati addixerat, Sanus ullus homo omnes Graecos cum Atheniensibus contra Thebanorum iniuriam foedus icturos esse polli-
22쪽
oorsetur. Non enim Thebani, sed ipsi Athenionsos uterorum Graoeorum tum societate arebant: hoc luculenter vel ex praeclarissima Demosthenis de paeo oratione apparet paullo posthabita, in qua, si contra Philippi Amphictyonumquo institutaroesentia veniterentur Athenienses, prorsus desertos eos atquo solitarios futuros esse Oeet. Haec omnia si quis tenuerit, iis qua secundario loco IIa-gonius adfert quaeque mirum in modum cum conputatione sua
congruere dicit p. 157 166.), haud facito decipietur. Etonim
quoniam teste Demosthene d. f. eg. 60), eum Dercyllus nuntius adveniret, de navalium condicione conci habebatur, in qua de hae ipsa re consentaneum est etiam orationes quasdam habitas esse, in earum numero hane quoque quam manibus tenemus Onmentatiungulam fuisse putat, quippe in qua de talibus rebus monti fiat maxime III, 12. 13.). Omnino autem in unoquoque redituum gener illa aetat ab Athoniousibus dioitolaboratum esso, id quod ad nostrum libellum videatur osse referendum. Sed illo quidem do extruondis eiusmodi asdificiis loeus in totius libelli connexu solitarius et prorsus seeundarius est ne tam ad ipsa navalia νεωσοίκους, νεωρια quam ad domos mercatorias aedis enudus καταγωγια, πωλητήρια pertinet. Et, quaeso, num est credibile in orati0no de revido dis navalibus habita do tot tamquo diversis rebus, quales Sunt terrae natura meteocorum condicio mereatura navigium argentifodinarum Status pacis Conservatio, ita Verba facta esso, ut de ipsis navalibus tantum non nil diceretur IIo mihi ne ita quidompersuadere potui, si, ut olimagenius, in duas oratione consilia illa distribuamus. Cotorum si illa aetate scriptum hune libodum esse faciamus, quomodo illa, quae post adem Philocratem ad navigium a mercaturam aliaque redituum genera sublevanda narrantur instituta oss0 of locos Dem. Chers. 7. d. f. leg. 89 ab agonio citatos), ad libollum de reditibus oferri possint, equidem non intellego. Quae nim hie onmendantur
paene omnia adeo a Vero rei publicae statu remotu, adeo excogitation tantum docti alicuius hominis proseeta sunt, ut nec sint, quantum quidem Os scimus, umquam in republica perpetrata nec posse omnino magna ex parte perpetrari Videantur.
23쪽
His expositis videndum si, quemadmodum ea, quae de tompor libolli statuimus, cum vita et spati et exitu Xenoph0ntis conVenire Videantur, quippe a quo libellus conseriptus esse perhibeatur of Menander, rhet. gr. d. Cui I p. 161. 2. Di0g. Laort. II, 57. Athon. p. 27 E. tym magn. p. 44 4.). Atque de morte eius cum corti nil a votoribus testibus traditum sit, nisi quod Stesiclidos vel, ut correxit indorsus, Stesilidos quidam apud Diog. Laert. II, 11, 56 magna cum improbabilitat Ol. 105, 1 docessisso dieit W. Nitsuhius in progr. Borol. 1871 p. 16 falso intellexisse consset Diogens Stosilidis
illum locum videri enim non κατεστρεψε τον βίον Sed κατεστρεψε τα Ἐλληνικὰ dicere voluisse , ruegerus Stud hist. phil. II, p. 28b coniectura probabilissima anno Ol. 106, 2 mor-tomotus attribuit. Similiter Clintonus, ast hell. II, append. XV p. 346 momorato Stesilidis testimonio that onophon livo som0What longo is indeo probabie. Quas sententia confirmatur primum loco hist. r. VI, 4, 36, ubi Alexandri
Pheraeorum tyranni nex conmemoratur. Quamquam enim naeum ae urate Diodorus XVI, 14, 1 archonte Agathocle Ol. 105, 4 interseetum eum esse narrat immo Ol. 105, 3 occisus esse idetur cf. ueliseuschutg, praef. ad hist. r. p. VII), id qui dometa commemoratione ista Vincitur, conpluribus demum anuis post Ol. 105, 1 historiam graecam a Xenophonte conlaetam esse. Deinde cum alii ut Demetr Magnes p. Di Og Laert. l. c. et Diodorus XV, 76, 4), tum summam Xenophonii senectutem Ludianus Vel, si mavis, Pseudolucianus Macrob. 21 tribuit, qui vel disertis verbis Onaginta amplius anno eum vixisso dicit. Atqui quoniam ante Ol. 84, 1 Datu esse non p0test et Krueger l. e. p. 275 Nitsche l. e. p. 18 sqq. , Valde
24쪽
ost ori similo intra Ol. 10 et 107 eum defunotum osso. Protomporum igitur ratione dubium Vix est qui potvovit on0phon huius libelli auctor esse, praesertim cum in ipso quoqueliboli inveniantur vestigia quaedam, unde Onscriptum esse ab homino aetate iam provectiore conicere lioset os inprimis IV, 25). riusquam autem non potui Sse solum seribere, sed videri seripsisse Xenophontem caussis quibusdam et e rebus unugostis ot ox ipsius libelli materi petitis ostendamus, ut quaestionis quasi certiora quaedam fundamenta laetantur, pauca de huius lib0lli disiondi onero disputanda sunt.
Atquo tu hae quidom se cum alii tum Bahius praemunivit Vium, qui, p0Stquam uniVeYSa quaedam de sermone Xenophonte disputavit, i. e. p. 72 sqq. conparatis singulis ibo ilocis cum Xenophontis distondi ratione persuadero legentibus
studet plane oongruere inter se et auctoris nostri et Xenophontis sermonom. Qua in re quamquam eorum quae disseruit pormulta haud eoutemnenda sunt, tamen O Semper reeta
via mihi incessisse videtur Tropis quidem reet diei tosto Gaion XII p. 326 usum onophontem libeuter fuisse nec
minus Ogibus poeticis. Dein do bono disponere solitum esse adseVerat ea quae seriberet, non praeponentem ultima primis. Uuum, inquit, ex alter sponte fluit, omnibusque uecurate expositis ανακεφαλαίωσιν denique addit. Item exordium et epilogus Xenophontis indolem prodit uuae eum per Se Omnia recte se habeant, quid tamen ad rem inlustrandam Valeant, equidem non Video. Quis enim, quaeso, eius aetatis, Seriptor bonus a diligons, non bene quae proferebat in certas quaS-dam partes distribuit Quis proposuit ultima primis uuis
denique aut partium singularum alteram ex altera sollerterquasi derivare aut praemittere exordium clausulamque in no addere in huiusce generis commontatione supersedit Isauigitur disputandi ration nil corti officitur in iugulas necesse est Oces atque strueturas singulasquo dicendi consuetudines inquiramus, si proficer volumus, nequo satis est dispositionis
25쪽
oxordii epilogi aliorum quo usum Xenophonti assignaVisse, sed exponendum quemadmodum ille his omnibus usus sit. Atque odes quidem poeticae quibus libenter usum Xenophontem esse eote Bahius diei quibus ius iis forti uti libri Xenophontei, qui eadem aetate c0ns eriptae eademque fere sunt amplitudino of Hipp. IV, 10 σκοπια VI, 5 et Q οχθος d. reoqu. III, 7 ἀνορ0υειν et χθ0ς li δίνευμα, 12 ποδωκης et υπερθυρ 0ς V, 1 εὶκ0 et ἀσινης, 3 ἀχαλίνωτος, : ἀγλαῖα, VI, 14 ευκαοδι0ς VII, 1 ευτρεπιὶς, Ι dmχαλαν VIII, 5:
ὁριος, 16 γαυριῶσθαι et κυδριός XII, 8 αφαυρ0 ulla), 0 in nostro quido libello desunt. Ytant enim exempla haeo: περιρρυτος I, 7 of Aesch. Eum 77. Soph. hil. 239. Eur. Ρhoen. 209. Alem. r. 16 gh. similiter Anab. I, 2, 22 , --φιθάλαττος ibid. Pind. l. VII 61 ; ἀέναος IV, 17 of Ηos. opp. 595. 37. r. Dub. 275 legitur Xen. h. gr. III, 2, 19; Cyrop. IV, 2, 44. Venat. VI, 5); V, b χωρος pr0 αγροί,
Oppo Sito αστυ, ut etiam eo. V, 4. . eo v. VIII, 25, et x poetis Od. η 123. esto d. opp. 390. theog. 806. Pind. l. III, 41 al.) λωον και μεινον VI, 2 3. Od. , 376 invonitur Anab. VI, 2, 15. VII, 6, 44. denique addere possis παντοδαπος V, 2, quod poetis et praeter hos poetarum imitatori Platoni proprium sest. - equo tropicae desunt loeutiones, ad quod genus referenda sunt I, 4 γηρασκειν, III, 6 προς- δαπανα νητισι α δαπαναν etiam Cyrop. II, 2, 15 tralaticio
Ceterum in ipsa verborum cognitione cavendum est id, in quod Bahius nonnunquam incidisse videtur, Vitium, nimirum ne On- parantes singula huius libulli voeabula cum usu Xenophonteo alios quoque scriptores bis Oeabulis non minus quum euOphontem usos esse obli Viscamur; qua conparandi ratione nil efficitur nisi ut alia orba non prorsus abhorruisse ab illius Sermone putanda sint. uo pertinet quod Bahius I, 1 επεχείρησα σκοπειν, I, 2 αληθες λέγω et πρωτ0ν διηγησ0μαι, L
et VI, 26 αυτὰ τὰ πραγματα μαρτυρει cf. Dem. XXIV, 16), III, 4 πρ0εδρία aliaque propria osso Xenophonti exemplis ex
26쪽
ootoris ius libris depromptis demonstrare Volt et quod ex grat. illud παροικουσίον Ι, ), qu0d est απ. ειρημενον, ex aliis duobus locis h. gr. VII, 5, 10. comm. II, 3, 18), ubi οἰκεῖν sensu passi V usurpatur, Xenophonti vindicar studet uuasi voro aut illa locuti nos aut hae passiva verbi οἰκειν notio uni alicui scriptori propria, non omnibus fore Atticis communia
illos, qui maxima cum probabilitato ad ipsam Xenophontis Onsuetudinem referri deboant Do poeticis quidem vocabulis iam diximus; est etiam aliud Verborum genus, quod, cum ab ipso Xonophonte lege quadam certa conponi Soleat, non die poetici, at insueti alto aliquid habet Amat enim nova et substantiva vel adiectiva vel Verba eo, quod simplices formas eum
Voculis certis Velut ευ- πολυ- κακo aliis Oniungit, quasi ex lutogro formare. uno in modum a Xenophonte aut Onpο- sita aut primum certe in sermonem pedestrem introductu Videntur haee Coniuncta eum ευ- ευανακλητος, ευαπαλλακτος, ευδιάβατος ευδίαιτος, ευεξάλειπτος, ευευρετος, ευθημοσυνη, Εὐθριξ ευμενίζειν ευοπλία, ευπερίοπαστος ευπλατης, ευποδία,
γαλο - μεγαλογνω 10συν q. Quae omnia a Xenophonte, hoc est tenendum, aut inventa aut primum in prosa oratiotiouSurpata Sunt, missis iis, quae cum ceteris bonis seriptoribus conmunia habet. Praeterea oeabulis eum syllabis παν- , AO-,ήδυ- δυσ- coniunctis ceteris eiusdem aetatis scriptoribus frequentius utitur in scriptis eius huiusdsmodi voeabula legunturae O, quae HSquam apud ceteros, saepe, quae apud ceteros raro inveniuntur. Cum παν- coniuncta Sunt παγχάλεπος, πάγχρηστ0ς, παμριεγεθλὶς, παμπληθης, παμπονηρ0ς, πάριπολυς,
27쪽
μευτος et ἀξιοπιστος, quae cum Platone, poetidarum oeum amatore, communia habet cum ἡδυ- ἡδυγνωμων, ἡδυοινος, ἡδυπάθεια, ἡδυπαθειν, ἡδυσωματος denique eum δυσ- quam coniunctions iuvat quam fieri potest integerrimam colligere, ut hoc exemplo quam late pateat usus isto Xenophonteus demonstretur) δυσάνεκτος, δυσαποτρεπτος, δυσαρεστος, δυσβατοποιεῖσθαι Hipp. VIII, ), δυσβατος, δυςγαργαλις, δυσδιάβατος,
δυσελπις, δυσελπιστος, δυσέμβολος, δυσεπιβουλευτoc, δυσευρετος, δυσερως, δυσζητητος, δυσθετεισθαι, δυσθυμος, δυσιπιτος, δυσκάθεκτος, δυσκαταπρci κτος, δυσκατάστατος, δυσκαταφρονητος, δυσκατεργαστος, δυσκλεης, δυσλυτος, δυσμαρος, δυσμενης, δυσμεταχείριστος, δυσν0υς, δυσ0ικητος, δυσορατος, δυσορμος, δυσοσμος, δυσπάλαιστος, δυσπάριτ0ς, δυσπειθης, δυσπειστος, δυσπνοια, δυσπολεμος, δυσπολιορκητ0ς, υσπορευτ0ς, δυσπ0ριστος, δυσσυμβολος, δυσσυνετος, δυστρα πέλως, δυστυχης, δυσφορειν, δυσφορ0ς, δυσχερεια, δυσχερης, υσχωρία ). Quo in umoro pauca quaedam et usitatiora omnibus identur Atticis assignanda esse, Velut πάμπολυς δυσμενης, δυσνους, δυστυχης, δυσχερής παι πληθνης et παμμεγέθης apud unum Demosthonomsesequentius inveni of XX, 56. XIX, 19 145. 241. XXXVII, 43 al.); cetera aut propria eΠophonti aut cum poetis solum
posteriorumque temporum Seriptoribus communia sunt. Harum coniunctionum sua cuiuSque exempla ne tu nostro
ut Osee. VIII, 3 o Conu. IV, 43, ubi item cum ἀξιοθέατος copulatur), αξιοθέατος ibid. usitatissima senophonti vox de pompis etiam Hipp. III, 1. ter. I, 11 dicta), αξιολογος III, 4 item Xenophonti usitatissimum); cum Ἀπι - δυσελπις III, 7 h. gr. V, 4, 31; υσέλπιστ0 Cyrop. VI, 1, 47. et ὁυσευρετος
Ex Agesilao, o Laced et Atheniens reb publicis, quisse quae Supp0Siticia habeantur a plerisque, nec hic ne antea Templa attulimus.
28쪽
ευευρετον χωραν. , curia lyυ- ήὁυοινος V, 3 quod otiam Anab. VI, 4, 6 legitur, ali tamen Sensu, apud ceteros bonao aetatis seriptores omnino non invenitur cf. Poll. on. VI, 22); cum ευ- ευδηλ0 IV, 8 frequens apud Xenophontem vox nee tamen ceteris insueta), ευκῶεης VI, 1 quod itum fro-quons in Xenophontis scriptis Si Ut l. e. OnparatiVus, sic
Hipp. I, 1. h. gr. VII, 2, 20 superlativus egitur et ibid. I, 19ευκλεια); ευπειθMi IV, bl Hipp. I, 7, 24 Cyr0p. II, 1, 22,
alias cf. δυσπειθνὶς comm. IV, I, 3. 2, 25. et δυσπειστος Hipp. I, 23); ευπόλει ιος IV, 1 plane congruenter do civitate diotum eo. IV, 3; ceteri boni oriptores non habent); ευτακ-to IV, 1 similiter Anab III, 2, 30 ευτακτοτερους κα πειθομένους ιαλλον atque adeo comm. III, , 5 ευπεiθεστερους κ αὶ
cf. ibid. III, 5, 21 ευτακτειν καὶ πειθαρχεῖν . Hipp. I, 24; IIJ, 7.); cum μεγαλο - μεγαλ0πρεπής IV, 8. VI, 1 quod saepse apud Xenophontem legitur eum παν- παρολ-θής IV, 7 36. cf. h. gr. II, 4, 3. III, 2, 3. . A, 7 12. 22. IV, 1, 20 VI, 5, 26); παμπολυς IV, 1. 34 cuius ex onophonte
praeter Xenoph. etiam latonis dialogi hac voco abundant); πολυανθρωπία IV, 1 hoo oeabulum rarissimum extat etiam h gr. V, 2, 16); 0λυανθρωπος IV, 0 Anab II, 4, 7 h. gr. II, 3, 24 usurpatur tamen etiam a Thucydide aliisque historicis); πολυελαι0 V, 3 scire. εἰρημενον), πολυ0ινος ibid. do hominibus nusquam praeterea dictum), πολυπροβατος ibid. item Vox rarissima), πολυσιτος ibid. πολυσιτία quido invenitur h. gr. V, 2, 16 cf. Oee. XX, 27 o εμπ0ροι pia0σπ0 εισι), πολυχρονιος III, 10 oecurrit etiam comm. I, 4, 16). Denique nescio an καινοτομειν quoque illud, quod extat IV, 27 sqq., hue sit referendum quamquam enim apud Xenophontem non legitur, tamen ne hanc quoque coniunctionem ab eius ingenio abhorrere ostendit V0X καινουργεῖν locis Hipp. IV, b et . gr. VI, 2, 16 probata. - Η omus igitur, si omnia conputamus,
29쪽
paene triginta locos,' quibus ista Xenophontis loquondi ratio otiam in hoo liboli confirmari videtur.
Iara, ut singulas quoque structuras totamque Orationis conformationem paullo accuratius examinemus, memorabile St,
quod o totius ibolli et singularum partium t initia os terminio qui dicuntur transitus mirum in modum eum ea, quam X ceteris seriptis cognitam habemus, Xenophontis consuetudine convenire Videntur. - rimum enim id Xenophontis idotur
pr0prium esse, quod incepturus librum aliquem ab re gosta volinstituto vel more aliquo exorditur, quae se Vel vidisso Vel audiisso dicit, aut a sontentia aliqua, quam peritia doetum pro vero se habero adfirmat. Si Cyrop. I l l legitur ννοιά ποθήμῖν ἐγένετο est seuius exordii etiam sontontia haud absimilis est si quam noster libollus in fronto habeo Conu. I, 1 ἀλλ' ἐμοὶ δοκεῖ των καλων ἀγαθων ανδρων εργον υ μονον cet; Vonat. I, 18 hinc enim orditur libellus, Linaupt, hilol. I, p. 50): ἐγω μεν , υν παραινι τοι νέοις et Comm. I, 1, 1 πολλάκις ἐθαυμασα τίσι ποτε λογοις et si denique de redit. Ι, Ι ἐγω μεν ουτ ἀεί ποτε νομίζω qui locus nescio an ad Cyropaediae epilogum VIII, 8, 5 ante oculos fuerit interpolatori os ib. VIII, 1, 8. . - Nee tamen multum Valere hanc similitudinem haud insulso aliquis obiciat, quia otiam in libris virorum doctorum sagacitato Xenophonti abiudieatis talia xordia invoniantur quamquam id quidem concedendum, eum librum,
quem ne Xenophonteum no ad Xenophontis scriptorum imitationem expressum esse inter omnes fere eonstat, Atheniensium dico rom publieam, tali exordio non instructum esse. - sinde in exitu librorum, si omnino peculiarem habent exitum, non, Velut Anab et Hist. gr. eum ipso rerum gestarum fine quasi ex
abrupto otiam libri finiuntur, aut cum universali aliqua dosinit sententia, quae toti disputationi quasi cumulum quondam addat eorumque quae disseruit summam describat, aut iis qua dixerat pineis denuo conprehonsis breviter se sinum ait narrationis faeere. Illius rationis exempla sunt Oecon , iero, Venat. XII, 18 sqq.), ipparch. huius Convivium et de re qu libel-JUS. Nostrae autem commentationis oritus ad priorum illam propius accedit rationem monetque nos inprimis it paruli iei
30쪽
opilogi, maxime quia ibi quoque deorum summo arbitrio consiliorum quasi fruetus ubi eiuntur. Ceterum, quoniam Hipparchie mentionem sedimus, neminem fugere potest, in hoc et in nostro libello multas sententias atque adeo singula loeutiones consimiles Oecurrere. Conferuntur X. gr. Hipp. I, 9 ἐν πόλεμος εγειρηται et d. red. IV, 41: εἰ πολεμος εγερθείη Hipp. II, 2: υκουν πιτ ριεν τῆς πολεως
αλλὰ καὶ υπειθεστερα καὶ ευτακτοτεραν cf. Comm. III, 5, b); Hipp. IX, 6 νομίζω δὲ καὶ μετοίκων φιλ0τιμεῖχθαι αν τινας εἰς ωτικην καθισταμενους et . ed. III, 11 ελπιζω ὁ καὶ βασιλεα αν τινας καὶ τυραννους καὶ σατραπας επιθυ Ga μετασχεῖν ταυτης γῆς χαριτος Hipp. V, 14 et IX, 8 συν τω θεμπραττεi et d. red. VI, 3 συν γαρ θεω πραττομενων Qua de re infra, ubi do consiliorum libello ostro prolatorum natura atque indole dicemus, pinea adicienda erunt. Iam ero in singulis partibus id foro idotur huius libri esse, ut multa eum nee utione peracta parte aliqua auetor quae exposuerit brevi repetat indicetque qua sit expositurus Sio II, 1 τουτων μεν υν πάντων, ωσπερ ειπον , 0μίζω αυτὶ ντὴν χωραν αἰτίαν εἰνα εἰ Deet. III, 1 ως γε μνὶ καὶ εμπο- ρευεσθαι γηδίστη τε καὶ κερὁαλεωτάτη et Iz0λις, νυν ταυτα λεξω. IV, 1 τά γε μην αργυρεῖα εἰ κατciσκευασθείη ως δει, πάμπολλα
13 ῖνα δὲ καὶ σαφεστερ0ν περι γῆς τροφῆς ειπω, νυν διηγή-G0s icit cet. 33 καὶ ἐμοὶ μεν δὴ ειρηται, cis ἄν ly0υμαι cet. Idem in parte unaquaque saepissime inferiores quasdam partes discernit solitisque particulis πρωτον, εἰτα, τι aliis inducit; idem denique ea, quae ipsius sententiae obici posse rideantur, diligontor ot enumerare et refutare solet. cf. II, 3. 6. III, 1. 2.