장음표시 사용
31쪽
timae doctrinam resormat, de quasi ex integro uadit, huIustam notabilis observationis Ela distinctionis mentionem prorsus nullam facit; quod non omissiim fuisse videtur, certe non debuisset omittere, si ipsius haec mens fuisset , indLia C de legitim. hered ut fratres cono sanguine paterna, uterini ver materiis hona praecipua haberent. a ui etiam si vel maxim ea fuisse mens Justiniani, in AEL 13. tamen quia in novi illa Constitutione & reformatione successionis ab intestato, eam praeterit, magis esset, ut abrogasse, quam ut approbasse videretur. Quae sententia videtur esse Fulgositis Cornes, in Asth. ιιDC. Commun desuecunquos citat Fachin d loe dc Hotto mann in eo iι. 23. quem citat Dd Gothosted in not. add. hi 3. C. delegit. hered. Ean
demque etiam antiquissimi Glossatoris Pile Modicensis sententiam
fuisse,iestatur Forsterus d. lib. 7. e. 4. n. ao. Quae rationes cum minime
Di volat & eontemnendae sint, ut recte judicat Conradus Uttershusius in Expos Noveth pari. . ea II. n. Io quibus ad ungi poterit etiam ea, ouam insta ex Reform. Francolari proponemus, quod haec res iurgiata lites pariat; nihil sane rauis est, cur sententiae contrariae, etiamsi communis sit, eam authoritatem deferamus, ut illam pro argumento ad quaestionem nostram propositam adduci patiamur quod sine fallacia petitionis principii fieri non potest. Maxime, cum & concessis antecedente consequentiae tamen ratio nulla sit ut idem etiam nostro in casu, b e in astendentium successione, obtinere oporteat. ar. Tertib, ad argumentum ex l. 4. C. desecund. Nupt petitum, ouod attinet id, si de jure constituendo sermo esset, res inter Conissiliatios LLatoris ageretur, moment i sors an aliquid quamvis certε parum admodum, habere posset. At hic cum deJure constituto quaestio est,acres inter Interpretes Juris versatur, vim omnino nullam ha
het. Non enim si unum aliquod constitutum est, idcirco etiam aliud constitutum esse dicendum est, quod ab eo plane diversium, oc valde dissimile atque dispar est. uuae mens quoque videtur esse Forsteri.
a. c. q. n. a O. g. Hac quoque re onsione &GOmeZii, in d. l. 6. Tauri n. g.
versic Nem obstant.)aa. Quarto ad allegationem aequitatis quod attinet: id quoque ad Quaestionem Juris constituendi, adeoque ad Latorem, ejusq; Consiliarium pertineti non autem ad Quaestionem Juris constituti ti
32쪽
ad Iuris Interpretem. e propte e. nulla est consequentia si quis dicat: Hoc aequum esset eonstitui; E. conititutum est. Equitas siuadet tale us introduci. . perinde habendum est, ac si tale Jus introductum , vel talis lex lata esset, tuin etiam ipsa in Elaris aequitatis, principium petit tInde enim probaverint, sic aequum vel aequitatem
essest certe non ex α β igitur liberi. r. I. Per qu. person cubi acquiritin.
Ponamus enim, ut in illa ecte nulla iniuria est o Justiniani nostri tuis dici, quod ex Patris occasione prosectum est hoc ad eum reverti: ita in hic quoque isecie nullam illariam esse, quod hi inea paterna
prosectum est, hoc ad Parentes paternos reverti,o quod ex lineam a. terna. ad maternos: an propterea inde sic licebit inferre mulla est iniuria sic Jus constitui. Ε aequitas flagitat,aut certe madet sic constitui. Maius utiqi est, aliquid aequum esse, vel aequitatem aliquid requirere: aliud, aliquid non iniquum esse, vel aequitati non adversari. Suntq;
ea non immediata, sed mediata contraria, aequum&Iniquum. Denique fiunt in genere argumentationes Omnes, quibus ex aequitate quariam Jus scriptum impugnatur, sive id fiat restringendo sive extendendo. de abrogetndo enim non est opus dicere satis perieuloue. Quemadmodum exCelsio monuit Paulus JClusi LV - , i. 3.
e V. O. In quaestionibus de bono est aequo plerumque sub auctoritarite Iuris stientiae pernieiose errari: Et . quod tamen pertinere viis detur magis ad abrogationem eleganter Quintilian inter alia inquit: Si apud jud cium hoc semper quaeri de LL. oportet,quid in his iustum, quid aequum , quid conveniens sit Civitat , supervacuum fuit, scribi omnin leges. Et, quid interest, nullae sint, an incertae leges 3Jas. Sunt i contumeliosi quodammodb adversius Juris nostri auctores, quod illi tot tantique viri, tot saeculis aequitatem eam videremon potuerint: quos tamen dy diligentissimos indagatores,d aestimatores aequitatis longe prudentissimos constat fuisse. Ut non immerit6dieat Cujac consuli 38. Tantum nos ab aequitate rice r,quantum Jure scripto recedimus. Λ oldendorpius in for investiganda actionis sub rubrica . Prescripto ne , a aqlitate sit judicanduis Neque vero imaginandum est, inquit sequitatis censuram desiderari in his casibus, de quibus principaliter Lex cripta statuit. Quis enim cre. dat, quempiam hoc seculo, graviore deliberatione boni&atqui tu . dieaturam esse, quam Romanis'LLatoribus Justitiae consultissimis,
factum sit , in illis speciebus, de quibus nominatim aes ecialiter stri. pis.
33쪽
plerunt. olae Certe, urei simile non est, Iustinianum nostr uni, cum tot locis de successione ab intestato in suo corpore luris tractet, O millum id fuitIe, si tam aequum id esset , quim Barioli sequacibus hominibus sic ad pauca respicientibus, quorum est, facile amrmare, teste Aristot. ιι b. I. dogenerat. cap. 2. videtur. Itaque ut in aliis rebus, non satis est dicere aliquid, sed etiam ejus rei caulam indicare, neque statuere ut in Iam sine ratione sententiam, sed aut inductionem aut demonstrationem adserre oportet auctore Arist. Lb. 8 P sic. c. i. sive ut ille ait: Non satis est illuc,uno te dicere verbo,sed facile ut quivis sentiato vivdeat. Ita vel maxime in ejusmodi aequitatis adversus Jus nostrum Curiis, allegatione, propter fortissimam contrarii praesium Monem, proinhatione admodum aceurata atque exacta opus esse intelligitur: quis haud saei te quisquam praestiterit quidere, aequitata nimirum, C inpiose diximus in tractatu nostro de Codicisiis re Clausul Codicisi. sabe. g. et 4. Postremo ad Bartoliin communis opinionis authoritatem quod attinet de communi opinione iam diximus, ex ipsorum opinion istatum communi sententia, non esia adhaerendum communi optinnioni, cum ea convinci erroris potest cuius hane, de qua disserimus, doctrinam convictam esse, ex hactenus dictis liquet. Et si sartolo licuit a recepta omnium antiquorum sententia ob singularem alia quem, nullique alii obsiervatum textum Juris, secederet; cur non dialiis lice it, receptam iam communi ucsenteatiam Barto linam, obra tioneso suara propositas, cu infra adjiciendas, repudiaret Ipsius vero Barioli auctoritas, etiamsi permagna si plerisque, ut videre est apud Nicol. Everh. iis topic. Legac sub loco ab auctor/tate communi tamen opinione inferiorem esse, cum fateantur omnes, non est, quod maingis nos, quam ipsa communis opinio moveat. Et iamdudum visum luit Baldo, Paulo Castrensia Jasioni ob novas Phantasias Barioli, vela comprobata multorum iudicio opinione, vel ab ipsa ratione, vel a textu secedendum minime esse: ut ex iistim refert Forsterusspe dict. c. n. a l. Ut ' lm dicasnus, quod gravissimus Interpretum Juris, Cu-jac lib. ia. Ob i nequaquam tam praeclarE de Bariolo iudicet: led Accursum longe magis corona donet a quo quicquid aberret Bart luti vana fictione S gegri omnia uiacio videntur Sedet a D nn. Asa
se ribus Augustissimae Camerae imperialis reiectam esse Barioli &s quacium si Maiam,tasut Myrising col. 6. O f. ubi etiam pro
34쪽
fitetur, contrariam sententiam de jure veriorem esse , rationibus iis, quas hactenus exposuimus, evidenter convinci. Nec Barioli uam , sed hanc, quam diximus contrariam, ut veriorem esse , ita usi tervari, testatur mesen, in not marginal ad Schneide in inrasit tit de succus ab intest stis νιόν de fecundo Ordine Decedendinum. I a. p. Eo . vid omninὸ 'ebst locos r. citat. Earrque et iam ut hodie communiorem agnoscere videtur Grassus in S accessis ab intestato v. 2 et n. s. insis. at, Nec impedit, quod in iure nostro nulla hac de re extet pressa decisio, ut Myn sing. d. v. r. num. r. sive ut Forstε- rus d. . . num. Io inquit quod in ure hac de re textus expresse conceptus non est. Sussicit enim, tacitam haberi decisionem. dum
scilicet proposita doctrina generali distinctio illa legibus omissa est. Nota enim sunt vulgata illa dictaa ubi Lex non distinguit, nec nostrum est distinguere. Quod in lese non cavetur, in Practica non habetur. Paria fiunt, aliquid et sine lege . fieri contra legem. De qu. bus videre est apud Everhard in loco , a lege es fante. Et notum etiam est tum ex Logicis praeceptis, tum exra tione naturali quae de Genere praedicantur, eadem quoque praedicari de Specie. Unde Decius in Comment ad i. r. f. de R. J. rect8 inquit et Sicut genus comprehendit species proprie cita regulam complecti species etiam eas, quae post Regulam superveniunt racproinde etiam in casibus non determinatis , untiat habere intentionem, eum, qui regulam Juris pro se habeat. lioquin certe si argumentis rationibus generalibus h e generalissimis Ius constituere, Ieges distinguere licerat, necive certum, neque finitum Jus esse posset cum nulla Lex amirma sit, quae non aliqua ratione, vel distinguendo saltem possit labefactari. Ut recte monet Vigelius, in methodo legendi Iuris controversi sub Reg. I. exocvt. a. replic. a. quo etiam pertinent, quae tradit Forster. d. r. 4.a6. Sic itaque refutatis iis, quae pro sententia assirmatIva PrIrrae huius Quaestionis, sive primis.ssu amis dicti adiatri selente patet; eam nec ullo Iuris textu nec ulli ratione probabili nedum necessaria subnixam esse,& neque aut boritate idonea sussultam ira, ut se-aundum eam judicandum respondendumve sit.
35쪽
a . is, ex abundanti, majoris certitudini, habendae, omni que dubitationis tollendae causa , addi possunt lationes quaedam aliae, quae pro contraria sive negativa sententia faciunt os quibus Prima es , quod in Nov. Di 8. c. 3 ubi de Parentum iuccessione ex prolata agitur, Justinianus non tantum huius distinctionis bonorum faciendae, mentionem omninti nullam facit sed et lam verbis utitur talibus, quae eam aversientur Melid int. Si inquit, multi πολοι vulgata versio male habet, plurimi astendetidium super- snt, hos praeserri iubemus, qui grado proximi inveniuntur, mastuis Io iuxta di foeminas, sive paterni sive materni generis ; sin eundem
gradum omnes tenebunt, hereditas inte ipsos aquis eortis nitus di Didatur ut naudietatem quidem, sive emisseim omnes raterni ge. neris ascendentes eat plant, quotcunque tandem sint ea eliquum vero Iemisse milive reliquam medietatem cistendentes materni generis, quotcunque eos tandem inveniri contigerit. Quo loco non modo
nullam distinctionem bonorum praecipi videmus quod tamen alias sine vitio omitti non potuisset a LLatores sed etiam verbis, Here. ditatis ex quo dividenda e semissis ad hos , semissis ad illos Mins- frondi intelligimus totum defuncti patrimonium, sive bonorum adesuncto relictorum universitatem Haec enim hereditatis verbo significatur. I nihil est aliud a . f. de V. . l. hereditas. 62. de R. I. ne ex diversitate originis , sive ob diversam aequisitionis orjginem distinctae diversiaeque haereditates existunt. l. hedsi plures. D. a. f. de Vulgi Pupili Subst. ex aequo inter Parentes dividendam esse. Non divideretur autem heredjtas ex aequo si prius bono. rum distinctio facienda , paterna paternis, materna maternis quae saepe iam me imparia uni deserenda essentci ac tum demum in reliquo, quod non hereditas, sed hereditatis pars est diviso ex aequo iacienda oret. Quae ratio certe tam valla est Messicaa, ut vel abrogar per d. Nov. Di s. dicenda videatur l. C. de bonisti librisi in ea sententia Barioli contineatur, quod e Baldus statuit, in HAtith. Defunt D. C. ad C. Tertuli. statulisse 'erosque colligitur ex Jasone is d. l. Pos dotem num Io Es se a solui. matrim ubi adversus hanc solam instantiam, abrogatae scilicet d. h. per No Iag. pugnat. Quae etiam sententia est Anton Fabri in Codice suo. I. s.
3. 33. ι Ut m. harecb. desin. s Atque hoc argumentum in
36쪽
quinque steat Forsterus. d. e. 4. num. I a s seqq. quorum primo verbum Hereditatis in . Nov. positum sieeurdo tertio omissi nem distinctionis, quarto quinto analogiam uris, quod bona mel quaesita, undecunqua provenerint, cum aliis consolidentur. numque patrimonium essiciant, nec in delatione hereditatis origo acqui titionis, sed personae acquirentis pectetur, assignat. J Et similia fere habet Gom eZ ad I 6. Tauri n. sed satius est, unum ex iis mnibus argumentum, quod tant,validius sit, extruere. ag. Altera ratio ut, quae Orstir incitat. v. . num Im
si sextain postrema , si in hereditate liberorum parentibus des is renda, talis distincti qualem sartolus vult, facienda est, ut origo
honorum consideretur,4 separatim quoque id lineam eam redeant, a qua ad defunctum pervenerunt, consequens est, ut etiam aste uis dentes imparis gradus diversae lineae pariter admittantur, v c aisterin avus maternus, sive avia materna, Vel mater ecavus paternus,
aut avia paterna. Atqui id consequens est falsum, tum ex manifestis
verbis. d. Nov. 18. M a tum ex concordi omnium interpretum
sententia. Erg etiam antecedens falsum sit necesἡ est. Ratio autem consequentis in propositione est, tum allegata illa aequitas, quod aequum sit ad eam lineam reverti bona, aqua provenerunt rquae aequitatis ratio imparitate gradus non assicitur aut mutatur: tum ub in . . non proximitas gradus, sed tantum origo acquisitionis, decidendi rationem , iuxta Barioli interpretationem praebetias Tertia & postrema ratio sit ea, qua utitur Vasqu. d. suece uom. 3. qui es de successi num resolutione, libr. a. si Ia n. ar. quod in dubio amplectenda fit opinio ea, quae multas quaestiones dirimit arg. l. r. si heres. Is in M. f. ad SC. Trebere. Sicut ter te nee prudentis LLatoris est, ita rem definire , ut plura ex deciasione dubia oriantur, quam per decisione finiantur mec peritiae religiosi Interpretis, nulla necessitate cogente , ita interpretaria gem ut dubitationum potius materia quam decisionis instrumentum esse videatur. Atqui ea sententia , quae Regulam illam, Pa.
sterna paternis, materna maternis respuit & quidem tam in uices.sione transversialium, quam ascendentium multas quaestiones diti. mit. Veluti quousque se extendat ea bonorum prarogativa Dan
37쪽
etiam in Impari gradu habeat locum Dan ad acquisitionem univα-
silem tantum an ver etiam ad particularem pertineat Nec non quaestiones fastici unda quaelibet bona acquisita sunt Quam ob ratio n2m4Resormatio Francolari. pari. r. ut 3 distinctionem illam
honorum in linea transversaliet nedum In paternao rapudiat. Cuius Verba, quia notabilia sunt, recitarein annotare non pigebit. Sunt
3o. Ex quibus omnibus patet , quam ineptum absurdum qua
sit propter auctoritatem blius artoli, aeommuni, multisque se tulis eitra controversiam erepta, eaque legibus admodum conseritanea sententia , nullo idoneo argumento secedentis, di alioriam Dd sine iudicio aut delectu eum sequentium numerum, hane eonintroversiam in eo loco numeroque habere, ut Judici in ea liceat modo in arfirmativam, modo in negativam partem pronunciare, pro in huic aut illi parti amicus sit aut faveat e cum ex Iuris praescripto , quod eum non aliter iudicare permittit, quam legibus , auteonstitutionibus, aut moribus est proditum; non aliter, quam in partim negativamio contra illam diit in uicinem Bartolinam pronun-eiare possit. r. Breviter, o ex norma Iuris, suae supra laudatae rationis legendi iuris controversi hanc Quaestionem decidit Vigeliustent. t. -- cf. Iu . eontrovem decis is his verbis: An astendentes paterni & mainterni generis succedant defuncto illi quidem in hona a patre proseis cta, hi vero in hona a matre prosecta P controvertitur Pendet ex his- I 8 si autem eund cap. a. yubi paterni generis ascendentes in dimidiam, di matern generis ascendentes inasteram dimidiam hereditatis
38쪽
tatis 1nem ab Intestato vocantur. De cuius exe tione dubitatur,fide fundius Paterna oc Materna bona reliquerit, quod dictis constit tioni in istis bonis locus non sit. Sed cum haec exceptio sit controver si, nec ulla sipeciali lege approbetur, non est attendenda. Accedit Mya. sing. cent. 6. obstrν. s. Atque haeed primo Cassi pro amico, sapra propolito.
An legatum xdemtum esse dicendum It per
pervenientes inter testatorem minatarium inimicisias capi aleis usu reconciliataτ quibus i e testator, sonuetata riu causim rabuerit e
reditis 4. C. de his quibiu ut indign-ιm 4 eumque ita sentie n. tam & loquentem resert Catellianus Cotta in memorabilib. suburabo Inimicitia. a. Esse autem valde eontroversam inter Dd colligitur praeterea etiam exiti quae tradit idem Jaχα in ιν filiam tuam is: Cis nosseesiam num a. ubi quidem non nominat Suasionem aut Casum pro amico itemque Hippol Riminaldusmprin p. l. de donat. .. 4O8.
seqq. qui di ibidem indicat Petrum Gerardi de Petra sancta id cogi tandum reliquisse, tanquam eui ipsa di luendo impar esset Simon
de Plaetis lib. I. de intreret ulti volunt. Interpret. a. dubit a solut ε. Didaeus varruvias in rubri detestament. art. a. num. I9. s. quint/expramissis apparet. Franc Mantica Cardinalis in react. de conises. Arimarum volunt i Aria litannum. 9. Fernand Vasiquius in tras da fucees lib. i. desuccessscreatione. . o num sar re lib. 3. desucce proΑgre s. 0, .s ac Menoch in tracti est sumpl. lib. I. praesumpti 37. n. aci. reseqq. CF lib. 4 prasi ri47o n. 6. G eqq. Joseph. Ludovicus in eo an eoAt sub. i. de adimendu legatis conclus an ampliat. Ira
39쪽
Mat. τMatro, ex quib, ducatur sprobetur. n. 43. SMq.&Glos. tores additio natores ad singuiariis Ludovici Romani sing. 99.sQui omnes adhue plures alios in utramque partem eitant.J3. De qua Quaestione, ut reum iudicemus meminitIs debemus: Certi Juris esse, tam legata, qu1m fidei commissa nuda voluntate adi. grii posse: quidem voluntate non tantum expressa, sed etiam tacit atque praeis rupta, veluti in Specie, si post legatum aut fidei ecim mill sum testamento alicui adscriptum, capitales aut gravissimae inimIaitiae inter testatorem & legatarium intervenerint. Talibus enim les. micitiis interpositis,ademptum videri id, quod relictum est rextus ea expressus, in L 3. g. uis . de arim legat eum quo concordat. I. si inimi. elisa. s. iup .F. de his qua ut indig. ubi idem Ulpian qui' d. l. 3. auctor est, inquit: Si inimicitiae capitales intervenerint inter lega. tarium testatorem, & verisimile eue eceperi testatorem noluiua, legatum sive fideicommissum praestari ei, cui adstriptum relictum' est magis esse ut legatum ab eo peti non possit: quia c. repellitur per doli exceptionem . . . Mult de assim. legat. ob id ipsium legatum remanet penes heredem mon acquiritur fisco mula tunc clamum sicus vocatur, cum legatum de umes legatario. Ab hoc enim defertur cum Sectu Gui ac. h. in recit. Idque adeo verum est, ut licet testator post inimicitias illas ortas codicillos fecerit, nec in iis legatum aut fidei eommissum legatario ademerit, nihilo tamen magis debeatur, exemplo,&arg. l. I. g. a. ρen. f. de admin. et quod& singulariter vo
adstunt LL. nostrati quod si iterum in amicitiam red: erint, poenituerit testatorem prioris offensiae legatum vel fideicommissum relictum reis et integretur, ut ex eodem Ulpian relatum est in leg. I. d. t. de assim. ω Ll quod quidem proprie exceptio non est, nisi in Regula ademptio cum umecti accipiatur: Reconciliatio enim superveniens non facit,ut non ademptum sit,4 pro non adempto habeatur. Dubitationis tamen tollendae causa Quaestionem propositam pecialiter concepimus de inimicitiis non reconciliatis. Quamvis ipsum verbum ademptionis tam proprie nequa enim hic redintegrationi locus est quam cum e lactu accipiamus.
40쪽
assim sed σι .prisc.F. de his, qua, indign. propositae de legati propter inimicitias supervenientes, lam tione, Bariolus vult adjei Exceptionem hanc si inimicitia absque culpa legatorii extiterint in interpretatione l. cumsecu vorabb. quoniam . st . de his qua ut indign. Culus , sium mam tradit hancci Inimicitia in se legataritim testatorem provenientes absque legatarii culpa eum legat non privant. Et mox subjicita Nota hunc easum ad limitationem. l. 3. LD. v. de adim. Misi quod ibi dicitur, qu) propter Dimicitia revocetur satam stri erum. si inimicitia inteνυὸnerin culpa legatarii e secu si sine culpa , ut his ἔquod tene mente.
s. Ante Bariolum, qui hane sententiam tenuerit, nemo, mi ineatur, sed ipse Rariolus primus eam , perinde ut & insuperiore Quaestisne, tradidisse stribitur. Quod inprimis notat lason tum in a. t. V m. 9. n. a. c. de inet 'testam cum inquit Alii ibi nihil an gunt nec invenio alibi adhuc t ctum; turnini hereditas. 4 n. I. C. de his quib. ut in ign. U. hered cum inquit Ita fingulariter Q. lus Bariolus, nec alibi legi: nee invenio, quod aliquis mentionem de eo faciat, vel approbando, vel reprobando. s. artolum deinde secuti sunt alii multi, quos retensent Coi ea in memorabilib. tam inaldus in fustie. Praelis in reac de Interpret. Bisim νol in locis supra nominatis r Quid ipsi Cotta icii Riminat. dus&Ptralis sententiam Barioli 3 seu uarium 1 se laudatorum amplectiantur,quibus it Barbatium addit Menoch. πρraesumpt. 37. n. 22. Adeo, ut taminaldus num 4ia insin, de suo tempore dicat: Butolum plures sequaces habuisse, Hontradicentem ver,neminem, excepto la. lone Sido in de Ami. is &Franc Ripa ac propterea eam opinione in
Barioli, tanquam communem laud.lt eum Cotta inmemorabιt cloe. quam est communem fatetur Menoch d. num a 2 licet d sientiens.
7. Fundamentum huius distinctionis atque exceptionis ponit Bariolus id cis. g. r. . de hu qua, indign. cuius eum sensumin copum esse putat, quem supra pia verbis indicavimus. 8. Fundamentum certe inutile te nihili Etsi enim de vera ε genuina eius interpretatione vehementer laborent Interpretes Du ScCuiae .lb. s. obf. 6 pronteatur,ssuo tempCre nondum a quoquam eum par graphum Deile aut restitutum,aut explieatum esse. post vj etc.