장음표시 사용
41쪽
mine hactenus recte explicatam dicat Et utriusque Cuia .
nquam, in Q obL. 6. itemque in Papinian M. 8. Reyons in nor ad d. l. 4. I. in recitat. ad irrat de his qua ut indign. l. 9 Anton. Fabri . cap. 4 divertae atque pugnantes interpretations sint, de cum neutra etiam conveniat explicatio Detlevi angebehit in AE.noti cap. 3I. Eam tamen sententiam, quam Bariolus loco illi aD fingit, nemo unquam ex verbis eius para graphi ulla arte eruet aut evincat cui etiam magis Accursi interpretatio mire contorta
atque erronea, quam ipse legis textus oecasionem praebuit, ut recte observavit Anton Fabera qui illud verissime Nihil incommo. dius Q mente Papiniani alienius excogitari posse , quam sit illa Barioli commentatio. Quod & facile apparebit cuivis verba paragraphi legenti, maxime, si &interpretationes Cujae Fabri Lange bekii adhibeat quae utut in nonnullis discrepent, in principali tamen, ipsoque sicopo legis concordant; nimirum id quod Concubinae xalietum est non auferri tanquam indignae, eo quod cum ea non comtrahatur stuprum. Error autem potissimum ortus est ex verbis para graphi illis aua se non Patroni concubinam esse pMitur. Quorum sensium hunc putavit esse Accursius, quasi Patκonis libertam concubianam suam esse voluisset i liberta autem noluissat i quia scilicet Patronus, ut ille fingit, adhuc aliam concubinam habuit. Imo i amliberta matrem cog opite Unde ex parte libertae lamma odii causa adversius Patronum , tantum facinus attentantem ae proinde inimicitia capitalis inter libertam&Patronum, ut Riminald. num 4I3pompose graphice, quasi intersuisset, ut Senec in natura . . quaest loquitur; exponit. Quia ver in aeta definitur, non de negari Concubinae actionem eius , quod ipsi testamento relictum fuit. Quod vulg6 relictum putant libertae a Patrono, qui eam in Concubinam expetierat . ob id valde indignatam et ejus rationem da-cidendi Bartolus & sequaces, existimant esse hanc, quod ostensa illa& capitalis inimicitia contigerit factora culpa Patroni, non autem libertae, ut Riminaldus diserte tradit. Cuius tamen decidenridi rationis ne ullum quidem in tota lege vestigium est. Et verba illa hoc volunt i Non tantuncum ea muliele, quae patroni suim ubina est, stuprum non comaaittia quod nus dubium est :
42쪽
cum ea, quae alius, quam Patroni concubina eli, sive quae non Itatroni concubinam se esse patitur : ut sic partic. Negativ NON, non pertineat ad verbum artiti' sed ad nomen Patroni r ut intelligatur concubina cujusvis allus, quam Patroni & fiat pronunciatum non negativum R. d. fiberta se Patνoni concubinam esse non patitur sed infinitum , ex parte subjectici hoc sensu , libεν staeon Par Ni concubinam esse parita is vel, liberta sive mulier ait rius , quam Patroni ut est l. 4 i. si . f. de R. N. concubi est. Quod non observatum , praecipuam errandi occasionem praebuit. io Quin etiam , si vel maxime non tam aliena a verbhin mente Papiniani Bartolina sententia esset tamen vel propter illam ipsam tantam legis obseuritatem, pro fundamento h. ius doctrinae tam confidenter obtrudi aut tam avide arripim haberi non deberetineo ad Jus certum atque apertum limitandum ti restringendum adis duci Certa enim ex incertis indubia ax dubiis corrigi, aut declaruri. non est rationi conlentaneum. II. Praeter hoc fundamentum , cui Barto luc pii Onem iam seperstεuxit adducunt ejus adstipulatores etiam rationes quasdam alias r ad omne tales, quae quidem rei per se cerasse atque proba.tae, fortassis ornamenti causa accedere possent sed ad rem dubiamaroue incertam probandam, aut evincendam, Vim omnino nullam habent longeque facilius resutari, quam ad veritatis S eontaquentiae paciem aliquam consormari queunt quae videri possunt apud Cottam' Riminaldum , in locis supra indicatis. Quorum refutatione nos brevitatis causa supersedemus: maxune . eum ineptum ac prope fatuum sit, fatuas rationes operose&cum tuta refellere , ut post Arist. l. 3. de part animal. v. 3. monent Arnobius lib. I. advers. Gentes. dc Lactantius libr. I. cap. 6. de opificia Dei & ex nostris, Culae in olfin Rit ter h. in Comm ad Salvianum
ia Caeterum, hane Barioli opinIonem non receperunt Iasen. Ioan de Amicis, Ripa, Covarruvias, Mantica, Vasquius, Menoch. in locis upra citatis qui plures alios laudant mira Ioseph. Ludovidus loci supr. cit qui hane sartolinae contrariam sententiam veriorem commualorem esse diei Quem refert' sequiturria Mascar.
43쪽
Mastardus rami ta 8'. num. 44 es t s. Culae is recit. --. vi adim legat. L. . t in c. Igitur, si t tuto legatarium capitis accusavit, ademptum videtur legatum. Quid ii e contrario lega. tarius testatorem capitis accusaverit Z Ex nac etiam specie non vocabimus fistum, sed dicemus . legatum remanere apud heredam L pen 6 Sara, cadi. legati De Anton. Fabri sententia patet exsupe dictis. Inprimis vero eam impugnavit Idis in utroque loco supra indicato quod quidem fecissi se putavit primum ti an. te omnes, tum is l. 4. C. de his qua ut maestu profiteatur, se nais minem vidisse qui mentionem de eo saeiat, vel approbando veli probandori sed pariter id di am secit Ioan de Amicis, qui in Con. H. . ubi lati concra Barioli opinionem diu putati se decem annos antequam vidisssiet Jasonem, eandem cum sententiam excogitassedi recitas dicit ut resert Riminaldus loc.sv cri n. I i. 13. Impugnant autem illam Barioli opinionem ita. ut eam non ad sontem g. 4. deflua ut indign. revocent uriam. que ade,sundamentum diligenter examinent nisi quod quasi obiter dicunt, illam legem loqui de inimicitiis, mulio minus in specie de capitalibus inimicitiis, ac proinde non osse esse funda. mentum huius opinionis sed illum locum tanquam dubium de obscurum, ter Glossam satis favorabiliter in Barioli sentemtiam explicatum , quasi in medio relinquunt. Interim argumentis aliis contra eam pugnantes; quae cum non ita insiculter aut refutari, aut certe resistantione aliqua eludi possint sactum inde, ut adversus auctoritatem Barioli , apud jus admiratores , non satis ponderis momentique haberent: nec auctoribus ipsis omninbntisfacerent: non habituris alioquin hanc quaestionem in numero Casuum pro
i. Primum a gumentum desumitur ex L F de ad Gri .ihi eum Hicatur, ση ruisse testatorem prior offensa bid signific ri putat Jasbn; miod ipse testator intulerit offensam, seu legatarium ol Senia derit adeoque causa inimicitiarum fuerit. Uerum rect notavit Cotta, verbum vans indifferens esse is in utramque partem α.telligi posse rideoque firmam ex eo loco consequentiam non esse. Quem etiam sequitur Riminal num 4 r. Et observare est excolutis locis luxu nostri, ubi hujus verbi mentio fit, offensam am
44쪽
thoribus nostris esse , Animo haereatem indignationem, Miram ea
alicuius malo merito conceptam ut nota Britan lib. de V. F. Deit huc L a. F. de hu qua in testament et J Itaque poenitere tmensae testator dicitur, non modo, cum eum poenitet offensae, si a
iniuriae, quam ipsi alteri fecit, sed etiam, quando iniuriam ab aliasbi illatam, condonat, ex indignationem ex ea conceptam remittit. Ineptum autem est quod praeterea adjicit Riminat d. l. 4. eum praece l. a g. ult oportere accipi de caus&inimicitiae evomensae ah ipsi legatario prosectari quia Gestator ei causam praebuisset, adi, mendo legatum, malum malo adderet, quod esse non debeat; C ius argumenti facies est haec et Non debet adimere legatum. Ergo
non adimit. De Secundum argumentum eiusdem farinae est desumptum ex L ex part aa. f. de adim let in verhic exm testator inimici in gravi mi persecuti rate iis Cujus argumenti infirmitatem ipsa
quoquadam agnovitin fassus est , adnectit autem eidem . ubdipse quoque Hutolus in interpretatione d leg circa heredis qui . dein institutionem , at non etiam rea legatum distinguendum essa tradat, adeoque a seipio dissentiatri quod etiam notat Mantie d. mor te. r. num s Quod refutationis genus Philosophi votam x tali πον , ad hominem. Cotta blutionem quaesivit in verbo Prosequuti seu Perseeruru , quod hic passive accipiendum esse ait, quasi testito a legatario gravissimis inimicitiis persecutus sit Riminaldus autem in verbo , gravi muri quasi non λIeat gravissia
gravissimis inimicitiis persecurus est legatarium Irgb citra lega. tari culpam, stola malevolentia testator eum inimicitiai p-rsecutus est contorquens depravans a vero, dubium per atque du-hium, insigni principii petitione probans cum, ut est anu Taci rim, in vita Agricola, proprium humani ingenii sit, odisse quem
laeseris.16. Tertium argumentum est, quod ademptio egri non de. pendeat a merito aut innocentia legatarii, sed a nuda voluntata testitor mi quem lex praesumit propter gravissimas inimicirias Q .
pervenienis , voluntatem mutasse in adimere legatum voluisse.
45쪽
Atqui eadem voluntatis mutatae causa , aeque praestimitti m lassa inimichiarum, culpat testatoris contractaru idque vel tanto ma gis, quod ut diximus, proprium humani ingenii est, odisse quem Imeris. Hoc argumento cum usus esset Jason tantum in L I9. C. de λοι testam & non etiam in l. 4. C. de his que ut indign. inda occasionem sumsit Cotta . ut id dissimularet, siccoque transiret pede Riminaldus autem inepte respondetri in talicam praesumi nna
mutatam voluntatem , ob non mutatum testasnentum in altero autem casu , quo legatarius causam pretibuli, pratiam voluntatem mutatam etia insi aliud testamentum non fuerit conditum ratio.
nam dit Terentiae si quaeras silentium pro ratione est. Estque hoe argumentum optimum omnium eorum i quibus Iason utitur quod di in praecipuis habent Cis valet avias, Uasqulus, Mantici, Menoch fas
17. Quartum &Quintum argumenta dessumuntur ex loe, paribus: quod Q. etiam inexeusatione tutoris, propter inimicitias, nihil reserat,cuius culpa illae ex uterint, sed istis liti esse inimici ias,itemquequba testis propter graves A capitales inimicitias, repellatura testimonio, etiamsi eae vitio eius, contra quem testis producitur.ortae sim ut ipsi Glos ad Dd tradunt. Ac proinde etiam hic non esse distinguen. dum testatorne , an legatarius inimicitiis hisce causam praebuerit. Haec arsumenta Riminaldus silentio praeterit Cotta veth nullam idoneam disparitatis rationem reddit. 3. Praeter illa quinque argumenta Iasonis, Fernand Ua'ulus in Q rati at desuccessionib- om et qui est de successionum progressu.M. Dq. 7 n. . etiam addueitu. a. e hu qua in testam. AL ub testator omnium heredum nomina induxisse proponitur.expresse pro testatus, si id ob unius malum meritum facerer tamen deciditur,
non prodesse reliquis inhaeredibus innocentiam, quo minus de ipsi he. reditatis emolumento excidant: sed sufficere, quod vel propter uniusculo a maestator voluntatem mutaverita Quem textum Vasciuius pro hac parte elegantem asse dicit,nec se meminisse ait, eum ab alio aliquo allegatum esse Certe elegans magis est,quam validus Ad hanc enim quaestionem nostram nec peninet proprie:nec facilem aut iustam con, Ieq enuam suppeditat: eo ouod in dubio, heredem innocentem, cuius nomen industum est, ad hφreditatim admittat: nisi pro tur, te
46쪽
statorem non minus eum, quam alterum nocentem ab nereditate ex eludere voluisse. Nos autem hic quaerimus, an testator praesuma tur adimere voluisse legatum cyprίesumtionem sumimus ex inimici
liis capitalibus aut gravissimis inter legata tumo testatorem ortis. At dictus textus nec praesiumptionem illam insinuatri nec de cauis prae sumptionis, inimicitiis nimirum capitalibus aut gravissimis loq'itur. Sedo aliud adhuc argumentum pro sententi Jasionis adducit Eatall.
Cotta, in d. verb inimicitia verse tauinto ultra raceptorem. Aliud Raminald. a. pr. de Δηώ. n. io versic Suarto ultra sum. Sed leviora ea int, quam ut recitari mereantur. JI9. Joseph Mascar in ol. 3. de Probat. sub coetus Ias . segatὸ
revocatio ex quibus inducatur probetur. n. t r. huic tantae dissicultatu
mederi voluit distinctione Hiqua, qua pugnantes istae Dd sententiae in Concoria iam fedigantur. Dil tinguendum, inquit, esse, An legatarius causarii ni militiae a testatore datam acceptaverit,dole ex sua parte in lomicum ostenderit et an vero caun meam sive injuriam sibi a testatora illatam,non acceptaverit, sed dissimulaverit, nec inimicitiae aut me sonis indinium praebuerit. velut si Testator rem habuerit eum Uxores Priore cassidasonis opinionem,quam Sc magis communem nominat, locum habere ait posteriore vero Harioli opinionem levinendam esse, statuit. Eamque distinctionem, ut consisnam aequitati
et O. ., si vulgatam d. sententiam sequimur, consectam rem habemus: nee facere possumus, qum Mascardidistinctionem pro solida decisione huius Quaestionis controversae amplectantur. Aiunt enim, ubi dubiae sunt opiniones, illam sequendam esse uuae alias coninciliat, ad concordiamque reducit: oploeonem conciliatricem, in con flictu opinionum adeo amplectendam esse,ut etiam communi sentenvitiae geneTaliter loquenti praeserenda sit ut videre est apud Riminald .
aeum lib. a pract. Conclus 7 consid. a. n. s. σή aliosq; complures ab his citatos Atque adeo ex regulis iis, quas Dd in iure controverso di iudicando, observandas esse tradunt, hae videtur omnium certissima esse, quisicitur: Per distinctionem opiniones contrarias ad concordiam redigendas esse,in eorum opinionem, qui distinguunt, caeteris praeserendam, ut notat Viselius inrat legendetur. controv. col. 7.
47쪽
2I. Verum,hane ovoque Regulam erroneam esse, recte pruden-
v terq; ibidem docet Vimius Utcunque inquit regula haec omnium 4ertissima videatur tamen negari non potest, ipsas distinctiones' saepe aeque incertas esse, ac ius ipsium cui distinguendo adhibenturi cin huiusmodi listinctionibus saepe satis constare non potest, quid
regulariter ivd per exceptionem verum sit quod ut que non est ignorandum ii certam Juri prudentiam habere velimus .il interim taceam . per huiusmodi distinctionesJus quod1mmodb reddi inlini. tum Vereor item, ne ex incerto fiat incertius. Nam apud Ga- brielium saepe videre licet, luris controversi utramq; partem distin- guithnc modo: si placet haec Opimo hunc distingue licet in illa, tune M ita distingue &e. At videtur ah si, dum .distinctioni hos uti anteqam4 de regulaeonveniat: cum distinctio sit Reguli distinctio. Ideoque si regula ineret est distinctione certae esse nequeunt: Cum acces-μ sorium sequatur naturam sivi principalis Hactenus Vigelius. Iaa. Hae certe distinctio Mascardiana, qua de nunc loquimur tum omnibus istis vitiis , quae Vigellus notavit, laborat tum verberiam ab ipsa regula aberrat. Regula enim, sive traditio Dd est, de in rnieitiis iisque gravissimis aut capitalibus, inter testitorem & legatarium ortis distinctio autem est, de non ortis inimicitiis, sed tantuna causa inimicitiarum praebitarum a testatore,quae taman esse tum lioristita non sit. a . Videmus itaque, Quaestionem hane propositam, tam dissi.
cile ni scrupulosem atque arduam visam sisse. ut non m Odh Dd. in diversis partes abierint nec setis disterni possit, utra opinio sit comis munior sed etiam ipse Jasbn, qui Βιrtoli opinionem certo fundamento destitutam esse agnovit, eamq; tot argumentis impugna vit ae pro salsa habuit; nihilominus tamen casum pro amieo esse dixerit in quo Judex prolubitu sitio in quam velit partem inclinare, atque amico gratificare possit. Et Cotta quamvis laibnem ut praeceptore in suum
valde extollat, atque veneretur, nec ad eluq argumenta quicquam
fere aliud resipondeat quam qubd non tacet; iuxta illud D.Augustini:
Facile estcuique videri respondisse, qui tacere noluerit. tamen ne-eessitate cui etiam Dii pareant,coactus esse videri velit,ut ab eius de in sententia discessionem faceret: denique etiam ascardus non ali .
ter, quam in distinctionis tam ineptaedfrivolae latebris, se tutu iri esse
48쪽
possemistimaret. Id quod factum ex eo potissimum est quod L 6. S. I.Τdehu quo. ut inorn in qua sententiae suaeri damentum Bariolus posuit.non intuerentui expenderent diligenter sie quasi clausis oculis, Epitoque ingenio dc iudicio, simpliciter confragosiae & con- tortae interpretationi Ulousae adhaerent. Ut huc accommodari possit illud Lucretii dubitas qui omnest hoe rationis egestiae
Nam elati pueri trepidant, ars omnia earcis In tenebris metuunt; sic nos in luce timemu . Interdum, nihilo qua sunt metuenda. E Psalm I 4. . e Trepidaverunt timore, ubi non erEt timor hi . u. muerant, uhi non erat timendum. Ja4. Nos , normam Iurisin rationem supra ex Vigelio tradi. tam,secuti; simplieiter dicimus Cum Regula illa certi Juris sitiobsi pervenyentes inter testatorem &legatarium inimicitias capitales aut Eravissimas, legatum intelligi ademptum . nec Exceptio illa, sive distinctio Barioli, si immicisia culpa testatoris ortoni, ulla lega, imo nec ratione ulla idonea,probatur quin etiam manifesteispersundamento falso irritoque extructa sit ac praeterea etiam non recepta communi Dd consent . Exceptionem eam simpliciter reiiciendam; Ragulam autem generaliter, ut est, retinendam, ae in judicando eon- Hilendoque sequendam esse
ad existent uo herede,qui nyndum se immiscuit,
curaior hereditati tanquάm Iacent, dari, re an eo ς βωsi quis anquam contra hereditatem jacentemeta , Auccumba e
DEidie Quaestione ita docuit Ba Idus ad Leum hereditari s. - deposit. Nota Glossa dicit, ubi est suus heras, ibi nun v quam
49쪽
quam aere hereditas r cide non potest Curator dati heredia tali de non valet processu factus , tanquam contra hereditatem Iaeentem , quia existentiastes heredis inducit eontinuationem do. minuia sine aliquo medio. Quanquam multa argumenta possint . in contrariam adferri, tamen ita dicit Glossa ordinaria,crius aucto. ritas omnes alias tollit.
a. De qua doctrina Baldi, non tantum Alexand Imolensis, addisonis ibid. se multum dubitara profitetur sed etiam PauIus Castrensis in interpretatione ejusdem Legis, postquam exposuisseto sententiam Baldi, subjicit et Breviter, non puto hoc esse verum: quia propter beneficium abstinendi, quod habet filius in pote M state ex Edicto Praetoris, redigitur ad instar emancipati m l. M nam ne emancipatin de leg. I. sed si esset delata emancipa, M to, dicere jacere. Ut patet in Glossa Emb nune. Et sie ι bene poterit dari Curator, valebit datio, quicquid dicat Baldust ' ulus dictum est poti inutile, quam utile. q. Jasb autem , cum in rabrici de A. vel A uistim τί Baldi doctrinam probare videatur is l. insau. LI. del . O ... io rem in dubio relinquit, in sum pro amico esse dicit, sic enim Miribiti In suis non est dare hereditatem iacentem Dut est glossa valde notabilis in t eum hereditaν 9. C. depos quam Baldus ibi multum notat δε ex ea insert ad Practicam , ubd si tunc quis M ageret contra herediistem iacentem , Recumberet. Nec tunc qui potest dari Curator hereditati iacenti, quia existentia sitam heredis inducIt continuationem sine aliquo medio ut hoc textu, ε rat sequitur etiam Aretinus hie, quod valde nota. Contrarium t M men. od existentibus suis possit dari Curator hereditati iacenti tenelfi Salicetus: Paulus de castro, is d. l. cum heredi M. Et esset ratio pro amico. , - . Caeterum , quod non tantum Castrensem, sed etiam Sali-ectum ut dissentientem adegat lason: stiendum est, Salicetum nocitam dissentire, quam indicatis in utramque partam rationibus, rem in medio relinquere, nec dubium ditat vere. verum hoc blum addere, si cassis eiusmodi de facto eontingat ut potest contingere fre, quenter cautelam esse pro Creditore, qui tuto agere,' extra pinriculum ea vini, ut suam heredem recte conveniat quia tum suus
50쪽
heres, si ecindemnari nolis, neeesse habiturus sit, ut vel abstentionem allegat, vel certe lese adhuc de therare dicat . an heres esse. cum effectu scilicet, h. e. hereditati immiscere velit. Cum verti deliberare sese dicit, tum uti eum iure Boin beneficio sibi conceta;& posse creditorem facere, ut interim Curator hereditati tanquamna centi detur. s. Ex his itaque patet .atim Glossae, tum allorum magni no minis Dd auctoritates&opiniones contrarias, hanc Quaestionem inter valde dubias, atque tales, in quibus pro utravis parte, in amici a tetem, iudicari possit, habitam esse. s. Et certe ne hodie quidem satis constat, utra pars maiora susscagiorum numero comprobata ereptaverat. Etsi enim a Srmativam sententiam, quod scilicet eo cam Curator hereditati tanquam taeenti dari possit, pro coinmuniore habeant, Anton Piagg. in t et die Tutore re curatore quast a num 3 quem etiam referve sequitur Hilliger in D. E. lib. 3. e. 23. lit. A. Sichard in Commum. ad Cod. in . l. s. depos ubi haac Quaestionem ut pulchram Iah tilem laudat in Baldum errare dicit Menoch. lib. a. de arbitr judici caus casci eo num ς π seqq. Paulus Montanus, in tractat de jure
rutelarum. c. a 8, num s 7. Antori Faber , in tractat de error. ret decad. . error . amen vicissim Negativam pro communi reci inbere videntura Uasiquius in tractat de Deeesstom. i. qui est de succe . creat. lib. a. 9 I9. num. a. oister in tractat de succest. lib. a. c. 8.per tot Vivius in deci Neapolit 347. num. i. quem refert re- aeus lib. 2. pract. comelus Is o. in coronide. num 3 ipsi rem indecisam in medio relinquens. . Nec huic incommodo medetur distinctio illa, Inter cassum quo de favore sui heredis,4 inter casium, quo de eiusdem damno agitur : quam quasi diversiarum illarum opinionum conciliatricem ex Natta laciano adducit Grevaeus quor sum. s. tum , quia ill distinctio aeque dubia est, ac ipsi Quaestis, ut Grevaeus ibid. agnoscit: tum quia non ad hane Quaestionem specialem, de Curatore hereditati dando, cum suus heres a Creditor bus convenitur, sed tantum ad quaestionem generalem , an suus heres pro herede hahendus, hereditas pro agniti habenda sit, pertinet. Neque potest ullus favor sui heredis agnosci, quando a Creditore paterno con- a veni