De Q. Remmii Palaemonis libris grammaticis ..

21쪽

quid eorum non uocant auctores, Sed Palaemonem ipsum γ aeterea diuersa nonnumquam praecepta ac pleniora exhibent, e quibus alaemonis artem ab eis ipsam uolutam esse enitot Palaemonis nimirum ars etiam tum aetatem tulit. Quid, quae80,

impedit, ne quando a Sid0nio pollinare alaemonis nostrimentio facta sit 3

Iam a Scholimvelleri sententia, qua alaemonem rhetorem ac grammaticum in Gallia transalpina artem professum esse censuit, luculentissimis omnium haud scio an refellatur argumentis. Nam Charisianum alaemonem Romae uixisse ibique artem docuisse grammaticam praestantissimis documentis c0nfirmatur. Etenim alaemoni nostro, cum non numquam opera, locoS, alia Romae posita celebrauerit, urbem percognitam fuisse manifestum est. Conferamus exempli gratia pauca: fori, l0ca puctaculorum I p. 32, 19; Esquiliae, τοπος εν Ῥώμis, 33, 10; haec palaria, cum milite ad palos exorcentur', 34,4; haec arentalia ubi eos, qui peregre m0riuntur, colunt', 34, 5; haec rostra, locus in urbe, ubi contionantur', 34, 6; bustar locu ubi cremantur mortuorum corpora', 38, 19; lucis, Θεαιρικὸν orυριον', 38, 20; haec battualia, αἱ γυμνασία των ριονομάχων', I, 49, 35 'Terminalia, ρογμα

pla et ab excerptore, qui uocatur obiens seruata sunt. Addo, quae p. 93, 29 de nominum derivationis diuersitate loguntur: Nam eum sit Agrippa, mulierem Agrippinam dicimuS, thermas uer Agrippinianas. Item cum sit ero ut leo, pelles leoninas, thermas Neronianas dicimus Item cum sit Titus et lupus similia, thermas Titinas ut pelles lupinas non dicimus, sed i-tianas Qua ad Romam urbem referenda SSe nemo negabit. t transalpinus illo alaem0n, si in Gallia magna cum gloria professu esset', cur Roma solius appellauit instituta Re non ea, quae ad Galliam prouinciam pertinent; tum si quarti p. Chr. Saeculi grammaticus fuisset, cur aedificia in exemplum uocauit, quae eo tempore nulla iam fuerunt Neque enim ullum inueni exemplum, quo prouinciam illam indicatam esse putaremus. Ihermae autem Agrippinianae, ut hoc uno uerbo

22쪽

tangam, incendio sub Nerone orto deletaei quamquam restitutae Sunt, tamen, quoad inuestigare mihi contigit, non in quartum p. Chr. Saeculum permanserunt. orro thermae ΝΘTonianae, nam de Ptianis in no huius disputationis exponam, ab Alexandro Seuero amplificatae inde ab eo tempore Aloxandrinae dictae sunt. Quid, nonne et hoc nouum urgumentum est, quod primi solius saeculi thermae aeque ala montanae aetatis appellantur et non eae, quae quoniam magnificentiores erant, illas gloria superarent Domitianas leo, Traianas, Diocletianas, Constantinas 3 Quae omnia si quis secum reputauerit, quin alterum ilham quarti saeculi alaemonem furca depellat, facere non poSSit, accedatque ad eam sententiam, quam primus tulit uir doctissimus Henricus Keilius,' qui magno acumine summoque labore grammaticorum copiis excussis hoc nobis otium fecit esse ea, quae apud Charisium aliosque sub alaemonis nomine seruntur grammatica, profecta a Q. Remmio alaemone. Ac ne Scholimelle quido in illum errorem inductus esset, Si qua ration Charisius in transcribenda alaemonis arte usu BSSet, perspexisse: Haemonis nimirum ars simile quoddam e pessa est a Verrii et aliorum multorum eiusm0di libri, qui Saeculis ruentibus, cum imperatorum saeuitia et fatis imperium urgentibus omnes fere artes liberales consenescerent grammaticaeque disciplinae ad circuitum quemvis exiguum redactae Ssent, contrahebantur ac circumcidebantur omisSiSeis, qua ad tardiora ingenia minus apta erant praeterquam quod Charisius etiam enim ordinem a Palaem0n institutum corrupit. Quodsi operum et artificiorum siue pictorum siue

ex aere factorum membra Seiuncta non eam Speciem ac uenustatem oculis praebent, quam in uno coniuncta orpore

solent, num in frustulis illis ommianas doctrina Charisia-

Dio Cass. 66, 24. os Bochor: Handb. d. rom. Altorth. p. 683 sqq. Orolli Regionen. d. t. om p. 4 85 18b sqq. Hatner-Bunson: Boschroib. d. t. Roma, p. 18 sqq. 0ram Lat. I, p. XLIX.

23쪽

nis concinnitatem auctoritatemque desidorabimus Sed iam abripior ad ea, quae demonStratum Sum. Altorum alaemonem nullum fuisse quoniam comprobasse videmur, ad Charisium aduertimus animos, ut quod instituimus,

primum ex eius arte Remmianam doctrinam eruamus. Iam artem Suam non e Suis copiiS, Sed ex aliorum praeceptis grammaticorum compositam esse Charisius in praefation ad filium data . 1 ipse fere c0nfitetur dicens: Amor Latini sermonis obligar te cupiens, fili harissime, artem grammaticam sollertia doctissimorum uirorum politam et a m digestam in libris quinque dono tibi misi . . . Erit iam tua diligontia disquenti recitatione studia mea ex uariis artibus inrigata memoriae tuisque sensibus mandare, ut quae Originalis patriae natura denegauit, uirtute animi adfectasse uidearis.' At Charisius cum hortulos suos aliorum riuulis inrigauerit, tamen e suis studiis aut copiis, ut statim hoc loco id ponam, aut parum aut nihil addidit quin tiam mira quadam inscitia neglegentiaque doctissimorum artibus uirorum in transcribendo usus est Nam cum non satis perspiceret, quid maioris aut minoris momenti esset, nonnumquam grauissima praetermicit, alia in alium locum transtulit. Numquam ei, cum incredibili quadam inscitia auctorum suorum libro presserit praeceptaque sine discrimine descripserit, gratiam habebimus uel maximam, quod quae recepit, mera plerumque nec dissimulata transcripsit

neque nuSquam auct0res, a quibus doctrinam petiuit, commentariis praefixit. Nam si Charisius nobis non esset, Palaemoniana artis restituendae etiamsi reliquorum Omnium grammaticorum, siquidom diceret, frustula longesSiSSemus, Omnem

Spem abiceremus Qua tamen Charisii probitate ac simplicitate essicitur, ut etiam aliis locis, quibus quid a quo adSU Serit,

non addidit, auctores indagare possemus atque cum ex optimis fontibus praecepta sua hauserit ac coaceruauerit, praestabilem inter artium scriptores locum obtino grammaticus. In primo autem libro, ut summam eorum, quae insequenti disputatione effecisse videmur, praemittam, ChariSiu tribus usu eSt auctoribus: Haemone C. Juli Romano, Cominiano. Atque a alaemone regulas generales maxime et Scriptorum exempla, a

24쪽

Romano exempla, a Cominiano regulas nonnullas accepit. Romanus et Cominianus Palaemonis doctrinam iam compilauerant. Palaemone, cui plurima debet, Charisius tum ad Romanum delapsus est, cum illius doctrina nimia atque uberior i uisa est. In secundo libro eam plerumque securus est consuetudinem, ut Cominiani particula praemissa adlataemonis doctrinam pergeret ampliorem. Qua ex parte tranScripta ad Romanum, qui e alaemonis aliorumque scriptorum exemplis breuiorem commentarium confecerat, sese contulit. In tertium et quintum librum alaemonis tantum modo praecepta transtulit. De quarto libro, quo de alaemonis doctrina quaestio non est, equidem nihil statui. Atque in Charisianam artem nunc incubiturus in eruenda Singulorum auctorum doctrina maxima, qua poter diligentia utar ita, ut ira et studio uacuus discernam, quae uniuscuiusque sint neque abrogans Romano aut Cominiano, quae eis debentur, neque alaemoni, quae eius non Sunt adscribens. Denuo enim, quod . . Schotimuelle in Charisium nuper l. l. inquirens nonnulla non tetigit, alia grammaticis eo tempore nondum plane editis a ellio investigare non potuit, quaestio Suscipienda est.

charistum exstante.

A. io Imro Charicii primo. In conquirenda alaemonis doctrina cum oriundum sit a

tribus illis particulis, quas ex eius libro se transcripsisso Ch risius ipse testatur p. 25,b-229, 2 de coniunctione p. 231,1 236, 15 de praepositione p. 238,23-2 de interiectione, cumque dicondi docendique alaemonis ratio permultum ualeat, Si quaeris, quidnam in eis, quas dixi particulis in dicondo grammatici proprium sit, primo loco uelut illud posueris. Palaemoni enim ea loquendi consuetudo est, ut exempli aut a scriptoribus petitis aut ab ipso fictis uelut coniunction0m

25쪽

optime monuit. Qua obseruatione Schotimuelle nixus suo iusto iure et cum uirorum doctorum consensu alaemoni certo attribuit haec: p. 186, 30-189, 24 de adverbio p. 168, 35- 169, 24, p. 170,1 - 170, 24, p. 170, 31 - 171, 14, p. 171, 36 - 172, 19,

p. 72, 34 173 12 de ordinibus uerborum eorumque declin tionibus p. 24, 264, 16 de obseruationibus uerborum quibusdam p. 291 1 - 292, 1 de diomatibus. Quae quin alaemonis sint, quomam dubitatio nulla est, liceat ex eis eicere, quae praeterea grammatici in dicendo propria sint adhibitis particulis illis a Charisio alaemoni adscriptis. Libonior ac facile dictionibus utitur alaemon, qua cum ueniendi uerbo componuntur uelut 'in pra0positiones uenire' i. e. tranSire, p. 232, 1; in e breuem uenire i. e. finiri, p. 187, 5; ex nominibus ueniunt comparationes et superlationeS i. e. formantur p. 189,9 cf. p. 188, 12 249,6,10 261, 31; uenire ab p. 252, 13 - deinde effersendi uere noti0n dicendi finiendi uisendi f. p. 73, 8 188, 4 227, 30, 30 228, 3, 13, 16, 16, 19 248, 16 256,12 263, 8 291, 2, 8, 13. Quorum

multa similia eius significationis uerba admissa sunt, unde Simul hoc elucet loquendi uarietate grammaticum Sum SSe. Sed pergamus uerb0rum coniugationes, quae uocantur, et O

dines p. 168, 35 sqq. 236, 13 et 'e0niugation0s 252, 30, 31;255, 26, 27 et declinati0nos 169, 4, 6 236, 10 249,6 22b, 27; 2b6, 3 260,2 262, 1 Palaemon dicit; orborum modos et qualitates 169, 7 226 11 262, 26 263, 10 t modos 169,6, 7 indicatiuum modum et pr0nuntiatiuum 169 7 ot finitiuum 169, si indicatiuum 170, 13 171, 3 coniunctivum modum et subiunctivum 169,8 sqq. et coniunctivum 169,8 praesen tempus et instans 169, 12 263, 3 sqq. et 'praesens' 247, 13 248, 18 254, 22, 23 263,3 accusativum caSum,3 Palasmonem rastor uoles otiam aliis coniunctionibus in Oxomplis adsorondis usum ess postea uincemuS.' Minimo probanda est Scholimustiori conloctura, qui l. l. p. 11singulis quibusdam omporum si modorum significationibus alasmonem usum osse consuit. Immo Palaomon in ea particula, quam . . ei tribuit, p. 169, T ipso profitetur: Nam modi uerborum ius qualitates sunt quin-

26쪽

- 22 quem uulgo dicunt, et accusativum 231,6 233, 10 236,8st incusativum 231,2 254, 2 b. Haec quidem de loquendi significandique alaemonis propriotate in uniuersum dicendi

eius genus tale est, quale potius prim ante quam post Christum saeculo adscripseris uix enim exceptis significationibus artis grammaticae propriis inuenies indicium, quod sermonis corrupti a primo fere p. Chr. saecul incipientis indolom nobis prodat. - De docendi uel disserendi Palaemonis ratione ut pauca proponam, nam plenam et ab omni parte completam rationem constitui e Charisianis Remmianas doctrinae frustulis non licet, nequo id ad hanc disputationem attinet 'aec addetogendam Remmii doctrinam idonea uidentur. Diligentissim grammaticus Latinam linguam cum Graeca comparat, id quod iam . . ellius I. praef. p. XLIX uno uerbo stigit, modo Latinum enuntiatum Graeco apposito into pretans modo ex Graeca dicendi ratione repetens Latinam. Etenim alaemonem Graecorum dicendi consuetudinem ad constituendum sermonem Latinum maXime necessariam duxisse ubiuis perspici potest. Quin etiam p. 292, 16, quod quidem a Remmi profectum esse postea demonstrabo, ipse hoc lare indicare uidetur dicens: Cum ab omni sermon Graeco Latina lingua pendere uideatur, quaedam inueniuntur uel licentia ab antiquis uel proprietate linguae Latinae dicta praeter consuetudinem Graecorum, quae idiomata appellantur' es. p. 291,2-8. λ)Saepenumero deinde ueterum loquendi Sum conSulit, is p.

quo pronuntiativus seu finitivus, optativus, subiunctio seu coniunctium, infinituus' st p. 263,3 'sunt nim tempora instans, quod et praΘS-S ...' Unde dilucido apparet uaria nomina a grammatico os8s posita. Miror uirum doctum in eo non offondisse. Ceterum grammaticos eosque primi p. Chr. asculi tam artis dicendi significandiquo finibus contonios fuisso quis est, qui credat. ) alasmonom sicut Varronem Orasci grammaticis Dionysio Thracii docendo so applicasse definitimosos grammaticos aliaquo ab eo mutuatum esse cum iam . . Uhli prolog ad Dion Thr. p. VI, 36 suspicatus est, tum grammaticis inter so conlatis comprobatur. Quod ut paucise licem, Dionysius p. 86 Συνδεσμιος, inquit, εστ λεξις συνδεουσα δια-νοιαν μετα τάξεως καὶ τὸ τῆς ρμηνείας κεχηνὸς λουσα. Similis ΡHaemonis coniunctionis lasfinitio a Charisio omissa apud Diomsdsm I,

27쪽

188, 13 189, 19 234, 8 247, 28 248,2 249, 12 252, 25 256,

24 261, 2b 262, 14, 20 264,3 quaerit eum, quid in Si Sit, quid consuetudine abolitum, cf. p. 246, 18 247, 28 252, 20, 24 253, 11.

Scriptores ad docendam linguam pauci testes adhibiti sunt,noque id mirum. Quid enim opus est uotorum exempliS, dum doctrina aeque apteque profluit In eis enim, quae a

Charisi nobis seruata sunt, non nisi ratio dicondi siue regula explanata St, quae auctoritatem parum desiderat. Itaque grammaticu cum plerumque ipse exempla suum in usum sibi fingat, Scriptores, si qua quaeSti est, excitat. Inter quos maxi

mam auctoritatem Ciceroni tribuit f. p. 22 sqq; 232 sqq; 264,b; deindo in rebus leuioribus Vergili quem, ut Graeci

p. 41 5 16 xstat: 'Coniunctio ost pars orationis consciens ordinansquo Sonlantiam Coniunctionum species a Dionysio p. 88 sqq. proponuntur 1 συμπλεκτικοί, qua Palasmon p. 225 16 copulatiua uocat; 2 διαζευκτικοi, Pal. p. 25, 26 disiungendi λαγυκτικοί; 3 συναπτικοί, a Pal. p. 22b, 25 ad dubitandi speciem reuocatas dubitandi δισrακτικοί; 4 παρασυναπτι-κoi, a Pal. p. 25, 17 20 causalium et rationalium coniunctionum numero

inAortae; b αἰτιολογικοi, σοι ἐπ αποδοσει αἰτίας κεκεν παραλαμβάνονται, Pal. p. 25,17 causale ... hae enim ubi causa redditur, rerum coniungere

orationem solent; 6 ἀπορρηματικοί, quibus quae respondeant in Palaomonis coniunctionum conspoctu non inueniuntur Charisius enim eius commentarium non plenum transcripsit, quod inde Mot, quod num aliaequo coniunctions quomodo in usum ueniant, quamuis exponatur p. 227, 19), tamen non in numerum coniunctionum p. 25,16 - 226, 10 recepta sunt;

T συλ λογιστικο δε εἰσιν, σοι προς τὰς επιφορας τε καὶ συλλήψεις τῶν ἀποδείξεων ε δωκε νrαι, Q. p. 25, 20 rationatiua συλ λογιστικοί . . .

dictas autem sunt rationatiuas, quod quamque rem praepositam rations coorimant 8 παραπληρωματικοί, a Pal. p. 26, 2 repletivae ἀναπληρωματικο et expletiva dictas. Quod nonnumquam coniunctiones aliis dispositae sunt a Palaomonsalitor a Dionysio et quod coniunctiones quasdam adverbiorum quoquo numero p. 187 sqq. inserta sunt, in ipsa causa positum est nec quicquam offonsionis hahobit eis, qui no Orascos quidem grammaticos a ro sibi constitisse nouerint nihilominus tamen Latinum grammaticum ad rascum accessisso manisostum est. Sed quod Palaemonis uestigia prorsus nondum persequi licet, imperiectum autem quoddam praestare a meo consilio alienum est, id indicasso satis habeo.

28쪽

Homerum, p. 233, 10 20 poetam κατ ἐξοχ V uocat. Quorum exempla circumscribendo declarat librorum titulo m0do apposito modo misso. raeter quo prostant erentius p. 227, 24, Horatius p. 28, 10 Catullus p. 259, 25 ad designandum ueterum dicendi usum, Sallustius p. 253, 11 eo consilio ut, quomodo non dicendum sit, demonstretur profecto pauci Script0reS

adsentiente tamen Quintiliano, qui I, 4, 20 adfirmat 'Alii tamen

ex idoneis dumtaxat auctoribus octo partes orationi Secuti Sunt, ut Aristarchus et aetate nostra Palaemon.' i)Grammaticorum aequalium rara mentio occurrit, nisi quod

p 187, 20 22b, 29, 31 linius ter laudatus est. alaemon enimiStorum Sententias uniuerso respicere consueuit suum ipsiu iudicium plerumque subiungens ita 'quidam putant' p. 187, 22; recentior0 uoluerunt 188, 15; alii adi000runt 189 6 'quidam

3 Hoc loco Scholiniustiori sontentiam paucis orbis porconsere liceat, qui I l. p. 28 sq. proptor scriptorum inopiam exhibitorum ushementer in Palaemonem inuectus est docondi sius ratione parum perspecta. o primum quidem alaemonis doctrinam ridiculam esse quidem non inueni. An ridiculum consobimus osse, quod hodis quis librum aliquem grammaticum in usum scholarum composuit. Quid uero scriptores, nonne et no paucos ad confirmandum dicondi usum adhibomus Est sano gregie a Palaemonssactum, quod te Quintiliano x paucis et idoneis consecutus est dicondirationem scriptoribus idquo, quod oliquias ius ostendunt, ex eis, qui hodie quoquo in scholis rassoruntur. An ars grammatica in eo Sola uorSatur, ut Xempla aggorentur id quod Romanus, Nonius, alii consecuti sunt grammatici compilatores, qui scriptorum orbis undique surrepti ac sine ullo sero consilio accumulati commoniari0s aliquot consarcinauerunt. Namque et Romanum alasmonis librum compilasso, quando ad eum uenero, demonstrabo. Quorum doctrinam etsi haudquaquam conismno, tamen multo pluris rationem xistimo sorum, qui ex ipsorum scientias penu, quae habent, ea tradant praecepta. Quodsi in is quas apud ChariSium exstant, ratio tantum loquendi inuenitur eius rei causa haec est, quod Charisius non lonam Palaemonis doctrinam, sed a quae eius aetati apta et accommodata uisa sunt, recepit. Nam ut non dicam ommi doctrinam, quae est do ratione dicendi, a Charisio uillatam osse, loquendi usum in scriptoros peruulgatum ab so plane praetermissum osse postere

uiderimus Spornenda st igitur a futtilis iudicandi ratio, qua u. d. Scholimustior usus ost. Quod autem alasmoni, qui orgilium metam appellasset, Vergilium non notum fuisso consuit, am uiri docti sontontiam iam Schosu, vis Rhon. 34, 630 satis resollit ut plura uecta lacero mittam.

29쪽

Quae grammaticorum quasi placita quoniam iterum ac Saepius adlata sunt es p. 188, 26 189, 9, 19, 23 252, 16 259, 9;

261, 3 262, 18), ansam praebent cognoscenda Remmianae doctrinae mi facile et eod0m consilio adduntur dictiones monendi urgendique causa adhibita0 '0t0nim dicimus' i 188, 16; quaestio oritur 189, 3; obseruabimus dicere 189, 21; peccant qui 232, 13; illud tamin bsoruabimus 249,1 'adnotandum tamen est 249, 5; nemo nim dicit 249, 10,14 254, 8, 13 'dicimus enim' 254, 11; dum illud tamen setamus 254, 14 quaerendum est 255, 10; ita tamen ut intest0gamus 255, 26' inuenimus apud auctor0s 257, 2 fuidendo est n0 260, b admonendi tamen sumus 262, 12; non enim dicimus 262, 15'reperimus apud uet0res 464,3 scire autum et meminissed 0mus 291,9 aliae. Verba ut p. 168, 35 sqq. 236, 10-15 in quattuor ordines sic itid0m nomina diuisit indicatae quid0m sunt nominum declinationes prima secunda tertia p. 188, 12, 14; quarta

292, 5. - Quantopere accentus ad uim ac potestatem uerborum

pertineant, quaeritur p. 189, 10 22b, 2I 227, 30 228, 3 8, 9, 13, 16, 19 231,5,24 232, 19 234, 18. - Ρorro alaemon, quae

est docendi eius rati0, ubique res, etiamsi uere proprieque de ei non agitur, tamen si alias contingant, leuiter perstringit. Quo factum est, ut diuersis nonnumquam loci eadem praecepta Si non eodem uerborum circuitu amon simili modo tradita deprehendantur. Accidit tiam, ut id ipse indicet uoluti adverbiorum illa particula p. 188, 18, ubi de ciuitatium no-

Charisio a addita osse ne credamus, prohibemur eo, quod arte Remmianas doctrinas intoxta sunt et quod Diomedes aliique, qui a Charisio non pendent, adom transcripserunt. Si Diomedes p. 416 18, 27, ut unum exemplum proponam, lini sontentiam sisdsm sors uerbis, quibus Charisius p. 25, 29-32 tradit. Similitor Dionysius Thrax aliorum sontentia perstringer solitus est

30쪽

minibus, quibuscum casibus iungantur, Xponitur 'Quamquam,' inquit, cum de praepositionibus dicere coeperimus, etiam de hoc plenius adnotari necesse est Respicit ad p. 232, 3-6;29-32, ubi tamen, quoniam Charisius praepositionum alaemoni Commentarium non saluum recepit, plenior illa doctrina non inuenitur. Unde simul liquet in Charisium uerba ista non cadere. Item p. 231, 24 'Quaedam se praepositiones similiter ex uniuersis mutato accentu in adverbia accedunt, quae etiam in adverbiis notauimus i. e. p. 189, 10. Etenim libentissime Palaemon tangit, quae tractauerit et quae tractaturus sit ut p. 182,20, ubi haec exstant: Ρlinius Secundus inter duo iaqualitatis posuit dicendo legendo dicendi legendi, quae quidam

amplius uerba putant infinitiua uel usurpativa, de quibus Supra notauimus'. Spectat ad p. 175, 25 'Verba supina sunt haec, docendi docendo docendum doctum doctu. Quae quidam declinant post finitiua adiungentos non similia; quidam putantu0rba infinita alii inter adverbia qualitatis posuerunt'; f. p.

169, 21 170,11 171, 2 172, 18 p. 189 6 grammaticu Sic

exhibet flator adu0rbia numeri haec quoque alii adiecerunt, qu0 tot qu0tw0 aliqu0t qua ita posita int0 adverbia non est nostrae aestimationis reprobare. Certe inter aptota nomina pluralia poSuimu8, sicut praecepta magisti nostri. Mi inter pronomina OSuerunt'. Quae huc pertineant, reperies in capite libri primi XII p. 36, 6 'Sunt quasdam pluraliter tantiu monoptota c0mmunia in umoris posita, uolut 0 qu0 aliquotquotquot Haec alii posuere inter adverbia'; excerptor Ob , qui hoc loco alaemonis doctrinam accuratius transcripSit, I p 551, 2 praeter alia haec practet: 'Haec alii inter pronomina posuerunt, alii inter adverbia Ex eo autem, quod excerpt0r, quem Charisii libro usum non esse constat, eadem tradit, Sine ulla dubitation s0quitur a Charisio ea orta non 8Se p. 249, 1 haec inueniuntur 'Illud tamen obseruabimus quod, quamuis dicatur confidendum audindum, figura dicitur non participis; quod ipsum etiam ab omnibus uerbis figurari potest, de qua figura iam adnotauimus' adnotatum autem est . 165, 23: Luctandum non dicimus luctandum tamen dicimus figura illa, qua in omnibus uerbis utimur, uelut luctandum mihi est, 1-