장음표시 사용
311쪽
qui vulgo Rungatu dicitur, Ddiminumsuum non comitetur, et ibi cum militari apparatu non repraesenteIur,seudo praeter bo/, f icum gratia Dominorum suorum remanserunι in conspectu nostro absque spe recupermion/is priPetur. f. XL. Forma huius actualis itionis in expeditionem cum Domino in dicta constitutione Κarolina exprimitur per verba: Ilabbergo ducere. Quae vox diu multumque ediercuit Clariss Virum, Dia. MAR . FREHERvΜ, utpote quam necle lisse, vel audivisse, nec, doctissimis amicorum consultis, dicere potuisse scribit in suo erudito commentario ad hanc Constit. Gratis, dicti Crassi, de Dedit. Rom. donec tandem de prehenderit, Halspergam prisce et proprie esse thoracem vel loricam, sive ex laminis compactam, live ex annulis orbic lisque contextam, quam Franco-Galli adhuc Hauberι-Hau berge- et Haubergeon appellant. Unde vetus proverbium illorum: De mal ea malis on fati Iehubergeon. Est autem vox vetus Francica Germanica, usu quidem delita, sed quae in I. hro veterum cantionum, Helden buch inscripto, se uenter legitur. pari. I. a eis. Et ne Eτυριον etiam nesciamus, sic dicta,
quasi munimentum colli, quae collum tegat id enim est bergen qua forma Saxones dicunt, se findgeboeten, servati sunte periculo. Eadem compositione, qua galeam idem aevum Ηaubtach dixit; quod tecti instar sit vertici. Haispergas igitur tot ducere, tot est cataphractos et loricatos ducere, in quibus splendor et robur totius agminis praecipuum. Livius lib. xxxvii. His tria millia peditum loricatorum scataphractos ipsi appellant) adiunπιι. HiSTORIA MIκELLA lib. XXXI. Usque ad viginti scaphas remanserunt, habentes centenos loricatos ad hin cu- diendax Et lib. as. Misit tria millia loricatorum ad circumdandam eum ne ngeret. Hinc seudum Loricae, apud si GE-BERTvΜ GEHsLACENfEM, An. 1 o. de expeditione Henrici, Regis
Anglorum. Quod militi assignatur ea lege, ut ad edustum praesto sit in armis loricatus sive cataphractus. Quod Fem dum Hauberticum, Eiu de hauseri, Franci et Normanni et iamnum vocant, ut legimus in Consuetudinibus Normandiae
312쪽
pleines armes, par te chevat, par te haubera, par I' esu, par essee, par te heauime. s. XLI. Atque sic etiam in expeditione Romana hanc operam in armis loricati sive cataphracti vasalli quivis praestare debebant, nonnunquam tamen pecunia eandem redimere ipsis permittebatur, sed ita: ut ii vasalli, qui cum gratia et bona voluntate dominorum suorum domi remanserunt, ad legendos alendosque eorum loco alios milites promisia stipendia rite exsolvant. Vid. FRIDER. a SANDE in commem. in Consue- tuae Geldriae suae trin. a. tis. r. f. a. n. 13. Atque hoc Casu nomine Hostenditiarum venit pecuniae pro opera praestatio. g. XLu. Et huc pertinet, quod ait Feu dista, Hostendiarias esse adiutorium, quod vasalli domino praestant, si cum eis non vadunt, in Lombardia nempe de modio ia. denarios: In Teutonica Terra tertiam partem fructuum, facta computatione fructuum solummodo eius anni, quo hostem faciunt. Id quod Saxonibus Heremur, Reis geo dicitur. Lebn . Rechtc. M. SCHNEIDE IN PI. de istud. n. ρε Prout ergo fructus in eo anno deprehenduntur, ita etiam restituendi erunt, nec meliores, nec deteriores, non plures, neque tamen pauciores; sed dicta pars tertia. Hinc ea, seudo vel aucto vel imminuto, augeri aut imminui nullo modo potest, nimirum quia definita atque determinata est quantitas; nisi vel summa aliqua emersens necessitas aliud suadeat, aut etiam Feudistarum distinctiones inter augmentum et decrementum quod fit naturaliter, vel facto domini, vel vasalli, aliquando aliud velint. Vid. xoutaus intract. defud. p. 4. n. VI. Magni f. Dn. D. SovvE
g. XLIII. Ut autem olim in Teutonica Terra tertia pars fructuum fuit determinata; sic ex constitutione Friderici, Imperatoris, dimidia saltem fructuum ac reditus illius anni, quo indicta est expeditio, persolvenda constituta est: Ut ex communi Feudistarum consensu et die a Constit. Imp. Friderici, is prohib.feuaestim. II.f. 11. c.sirmiter. Colligi licet. Mire etenim in hoc variatum fuit, namque in L . Raroli III, dicti Cra Constitur. de Evia. R-.ιθ. . totus fructus illius anni exposci-
313쪽
tur. Et vetus quidam AvCTOR de Beneficiis c. N. ita scribit, Ibunt idue et Hii, omnes Imperialia benescia habentes, quisque cum domino siso, vs talento decimo iter redimat, quod annuatima Dbmino βιο babuerat. Cum quo maxime convenit ivs FE DALE SAXONlCvΜ, eundem in modum hanc ipsam quantitatem ita determinans: Der Manu is mit dem Herro tu Σi eu
q. XLIU. Et hanc quoque in rem superiori aevo vires totius impcrii aestimatae, et certa quantitas cuilibet Statui assignata laiz: Recessus Imperii de An. Nat. I. auch habenum Chis Fursen. et Reichs- Abs ted Eu Mirmberg Anni Uaa. pr. ita ut, comitatu illo Romano ad roooo. peditum et 4 oo. ectuitum ad sex menses constituto, unicuique Statuum Imperii iuxta
conditionem bonorum suorum certus numerus peditum et equitum, quem mittere, aut pro unoquoque equite la. n renos, et pro singulo pedite 4. florenos solvere teneretur, definitus fuerit. Vide LiΜNAgi Ius Publ. lib. a. c... et Iib. ψ. c. I.
iunct. add. d. ubi insimul schema quoddam istiusmodi unicuique Statuum ordini allignatae quantitatis exhibet. f. XLV. Adeo, ut nec ecclesiarum filii, sive ecclesiae ab hoc expeditionis onere immunes fuerint. Ex quo enim tempore ecclesiae bonis, latifundiis, praediis, reditibus auctae fuerant, ex eodem etiam beneficiarios suos sibi libellis precariis, seudis acquisiverunt,et milites, fideles, ministeriales, assivocatos suos habuerunt: Unde pro hac ipsa regia expedition*Peragenda certum numeriam militum, ia est, nobilium vasallorum, sibi assignatum sustentare necesse habebant, ut praeter historias ex v. dictae Constit. Larolinae de Expedit. Rom. et aliis Imperatorum eonstitutionibuι notum est. II. Fsa. et II. F. s. g. miser. iunct. I. a. C. de quib. muner. et L o. II. C. de SS. Eccles quas egregie, ut omnia, explicat Magnificus Dn. D. STRAvCH, Antecesser in hac ines a Satana primarius, Doctor et Patronus mein aeterno mentis culm pie prosequendus in MSS. commentario ad hau
314쪽
. XLVI. Quinimo nec Regiae domus expeditionis
tempore ab angariis et parangariis excusantur. I. ar. C. de cursu publico. Caula enim haec summe est necessaria, ideoque nemo ab ea excusatur. Iun. C. ut nemini lic. in empl. g. XLVII. Finis etiam Hostenditiarum hoc requirit, isque duplex. Unus, splendor et maiestas tanti exercituS, ut-Pote qui 2oooo. peditum, et ino o. equitum constabat, quorumque non minima pars Loricatorum erat, in quibus singularis splendor et maisteas deprehendebatur. Haud sane immerito; Imperatoriam enim maiestatem in tam arduo imperii negotio, pro sumenda scilicet et obtinenda corona Romana, omnino armis armatam atque decoratam esse decet, ac proin
omnium et singulorum, qui studa imperii tenent, primum ossicium esse debet, ut Imperatorem, Romam ad petendam Coronam profecturum, cum istiusmodi splendido militari a in Paratu comitentur; quemadmodum alias etiam vasalli tenentur de servitio praestando in honorem domini splendidioris apparatus causa, in H rens Ere, ut testatur xonLius de servit. Duae p. . n. v. Alter, Periculorum et insidiarum, inquas isto in itinere Imperatores incidere possiant, aversio. Variis et enim gravissimisque periculis et insidiis plurimos Imperatorestum temporis obnoxios suisse, exempla Lotharii III. et Frid rici I. nobis clare ostendunt; quapropter ab hoc auxilio, I in Peratori expeditionis te meore praestando, nemo immunis crit, quia cie salute Principis agitur. Omnis igitur vasallas, qui, indicta publica expectitione, vocatus a Dominosuo, in eadem expeditione spario competenti temere venire supersederis ; vel alium pro se Domino acceptabilem mittere contemserit, vel dimidium re dirus studi unitu anni domino nonsubministraverit, sudum, quod ab Episcopo vel alio Domino habuit, amittat; et dominus fetidi sunsis suos illud redigendi modis omnibus habeat facultatem. dicta Consili. 'ideriti de prohibit. seud alieu. expresse cavetur. ἐI. E. 13. I. firmiter. g. XLIIX. Feudum ergo amittit, quomodo autem id fiat, non satis liquet. Iudicio curiae privatur, ut GuNTHERus innuit: condemπMur, ais OTTO IMOiNGLNdio. Quae verborum discrepantia
315쪽
pantia congruam nobis excutiendae illius vexatissimae inter Feud istas controversiae occasionem et ansam praebet: Quando nimirum in vasallum sertur sententia condemnatori apri nn Er des Letas vertastig σωπι virdZ I. Fas et aa. I. a. An stilicet haec condemnatoria sententia sit privatoria, an saltem declaratoria, disserunt enim invicem, quod illa ex nunc operetur in futurum, haec autem in praeteritum ; illa deiiciat, haec cecidi Te declaret vasallum sive, an studo demum per sententiam privetur, an vero ipso iure propter feloniam id amittat vasallus, et solum insequatur sententia, qua declaretur, ipsum, quippe a Domino convictum culpae, seudo privatum esse, vel etiam, ut clarius dicam , an dominium utile ipso iure ad Dominum ob commissam seloniam revertatur, an vero per sententiam vasallo adimatur demum utile Dominium
Quod postremum his innixi rationibus libere asserimus. I. Quod nulli bi in iure laudati dicatur, ipso iure dominium
utile ob seloniam ad dominum reverti. II. Quod concedatur domino I. F. 2I. Condictio causa data, causa non secuta, qua actione personali quis petit sibi restitui rem, cuius dominium est apud alterum. d. t. de condict. causa data, causia non siecuIa. d. Lult. π. usUri quemadmodum caveat. III. Quod conveniat haec laudi ex ingratitudine repetitio cum revocatione donationis, M. F. a . f. a. quae ob ingratitudinem commissam non ipso iure fit, sed per actione in et sententiam. I. M. C. de revoc. donat. IV. Quod nec perduellium bona ipso iure publicentur, sed, usque dum damnati fuerint, dominia rerum
suarum retineant. I. I s. aut et a quibM. man. lib. non flant. Cons. ANTON . MATTHAEI d. tria I. lib. S. tit. a. c.3. Neque etiam V. ex aliis delictis quis ante patiatur poenam, quam per sententiam Condemnatus fuerit. MARTIN. BONA Cl Nus tra L morat de contra Lae p. 3. quaeH y. Privatoria igitur haec est sententia, non autem declaratoria saltem, sive, quod idem est, dominio utili per
sententiam demum , et non ante, privatur vasallus. Vid. An in 1. Dia. D. s6v vr in Syntaran. I. si cap. F. de amist fuae th. xl. comm. ROSENTHAL c. Io. conclus. I. CLARUS in I.Dudum. quas. 6.RITTERsHVolus partu. fcud. lib. a. c. 6. quaesi. II.
316쪽
g. XLIX. Atque haec Fcudi privatio poena est vasalli, quando sic ilicet hanc militarem operam Domino nec ipse,
nec per lubstitutum praestare vult, aut etiam dimidio reditus annui eandem redimere detrectat. E contra vero praestitae huius operae tantus est favor, ut etiam Dudum aliquibus ea propter adimi nequeat. Constat enim, omne id, quod vasallide luis seudis in valvasinos quos vocantin gratuito conserunt, seudi ius ac vim non habere, sed precarii simplicis instare me, et absque illorum culpa a dante ad lubitum revocari polle. r. F. 36 de di dat minim. valva Nisi squae exceptio hunc ad locum pertinet hi valva lini suos illos leniores in hac expeditione et exercitu Romano comitati sint. I. Leuae tis. I. . et Iit. p. de naIura seu g. L. Origo autem huius expeditionis Romanae Romer-zugs) inde a Carolo M. deducitur. Cum enim Carolus M, Rex Francorum et Longobardorum, eligeretur ac constitueretur Imperator Romanus, atque a Pontifice ipsis feriis natalitiis Aia. II. CCC. Preciosissima corona coronaretur, qua de re vid. HEMN. ΛRNIS AEVS de translatione imperii, et D n. CONRiNGius de Germ. IN. Rom. g. r. et seqq. ritus quoque ille solennis coronationis in sequentibus Romanis Imperatoribus est observatus, indeque sectum , ut vasalli Regni horumque sub vasalli creatum a Germanis Regem , atque ita simul ab ipsis electum Regem et Imperatorem Romanum, tenerentur ad suscipiendam Imperii Romani Coronam et solennem consecrationem Romam comitari; qua de re extat vetus Constitutio Imp. Caroli III, dicti Crassi, quam edidit et commentario illustravit MARα
rasu Estus, eamque exhibet GoLDASTus in Consistit. Imper. voLI. p. u. LEIIΜANNUS in Chron. Spis. lib. a. c. . in .
g. LI. Quae Constitutio an sit genuina 8 magna adhuc inter magni nominis viros dubitatio est. Clarissimus equidem ICtus, FREHERus, in comment. suo adae Constit. eam pro genuina habet, atque dictum Imperatorem, Karolum III, eius verum auctorem esse contendit, eo quod nomen Luit wardi, dicti
Regis Cancellarii, constitutioni huic Carolinae sit subscriptum, cum illud nec in Magni, nec Calvi actis reperiatur, sed
317쪽
in huius Karoli III. diplomatibus exprimatu oin, quia
hoc Luit Nardi nomen in hac, de qua loquimur, constitutione reperitur, non sine ratione existimat FREHE. Rus, hunc eum ipstim esse Luit Nardum, qui sub Karolo Crasso vixerat. V rum enim vero haec assertio non admodum firmo stat talo, quia facile sit, ut plures diverso tempore ac loco idem nomen habeant; nihil enim certi hic demonstrari potest. Uid. ἡ πάνυ Magnificus Dia. iou. ii E R. BOCLERVS, Argemor. Academ. Historiar. Professor ines ius, Doctor olim meus exoptatis nus, summaque animi reverentia submisse et observanter araatem co-Iendus ae suspiciendus in Notitia S. R. Imp. IISS. cap. a. de Expedit. Rom. Ceterum et Chronologia discrepat, quod ipse etiam
FREMERus fatetur, asserenς, quod hoc ipso anno DCCXXC. Imperator Carolus M. conventum ordinum celebraverit wormatiae, non vero Crassus; cum tamen Κarolo M. haec constitutio nullo modo adscribi polist. Lapsum ergo eile, inquit, Scriptorum in numeris, eumque non insolitum, et rescribendum necessario DCCCXXCI. ve eq. ann. Quod ut levius, non tamen Omnem adimit scrupulum, praesertim cum plura in ipsa etiam constitutione occurrant, quae Amplissimis Viris, BUCLEsto et coNRiNGio, dictae constitutionis aut horum suspectum reddant. Cuiusmodi est illud statim ab initio: Rex Romanorum, quotitulo certe nemo tum temporis audiit, nisi iam Imperator coronatus. Vide iterum Dia. CONRlNGlvM in tr. de orig. iur. germe. 17. Principum quoque secularium et ccclesiasticorum voces illis temporibus fuero inusitatae. Neque etiam reperire licet vel leve indicium conventus iam tum instituti in Italia ad curiam Gallorum, sue Rungallium, cuius hic ut rei usitatae fit mentio: Ac denique nec stilus consorinis est illi aevo, nec laudi vox eius est temporis, unde WELs Estus ipse fatetur in epistola MSS. ad 3st EneqvM : uuoniam aliquando subdubitare visia es, an seudorum nomen in vertistis tabulis ante nidericos extaret, duo nunc opographa mitto, quae illam scrupulum hactenus eximant: Carolinam tamen antiquitatem Constitutionis a Te ed
318쪽
g. ergo hac de re sit statuendum, nondum satis liquet is quod cum Magni f. Dia. D. CONRiNCio assere re velimus, hanc constitutionem fictam esse, idque forte Seculo xu. in regulam expeditionum romanarum,quae tum temporis illis pene legibus fuere institutae, ceu patet ex historia
Friderici primi, Caesaris, tum apud OTTON. FRISlNGENSEM, cum in GuNTHEai Ligurιno. Ita enim OTTOIU. a. c. D. Inde castra gnotinis scit. Fridericus I. Iin p. in campo Eoncaliae super Padum, non longe a Placentia, mense Novembri resedit. Est enim consι tudinis Regum Francorum, quae et Teutonicorum, ut quotiescunque adsumendam Romam Imperii coronam, militem ad transaiapidandum coegerint, tu praedicto campo mansionem faciant, Di Iigno in altum porrecto scutumsuspenditur, universorumque equiarum agmen suda habentium ad excubias, proxima nocte Princiapi faciendas, per Curiae praeconem exposcitur: quod Iectantes, qui in eius comitatu fuerant, singulisingulos beneficiat suosper praecones exposcunt. At sequenti die, quicunque noctu is vigia his defuisse depraehensus fuerat, denuo adpraesentiam Regis, aliorumque Principum vel virorum IlIustrium evocatur, iique omnes omnium beneficiati, qui sine bona voluntate Dominorum suorum domi remanserunt, in suis condemnantur. Hunc morem
Principe secuto, non solum laicorum suda, sed et quorundam Episcoporum, i. e. Hamoici Bremensis, ei inrici Halber tensis regalia per finis tantum, quis nec per finis, sed Ecclesiis perpetu Iiter a Principibus tradita sunt, adiudieata Dere. 3. LIII. Licet autem haec expeditio Romana diu multumque duraverit, atque etiam hodie electi Imperatores soleant in Capitulatione Electoribus promittere, se operam daturos, quo corona quoque imperatoria coronentur: Aliquot tamen novissimi Imperatores illam coronationem, utpote Imperio gravem ac supersuam, omiserunt. Unde non immerito quaeritur, an iure hoc sacere potuerint 3 sive, quod idem est, an Imperator teneatur Romam petendae coronae causa
expeditionem facere 3 Quod cum Iuris Publici scriptores diversimode inter se disputarint, ansam id nobis dedit eorum hac de re opiniones pro virili Paululum referre atque excu
319쪽
g. LIV. Celebris equidem AR NisAEus cis subiectione es
exemtione clericorum cap. I. ubi de translatione Imperii romani agit, n. a'. p. o. sunt, ait, qui negant, Imperatorem ullo modo ad petendam coronam cogi posse, quia id nulla lege statutum, vel consuetudine inductum fuit. I. Legem quod ait,net, planum est, Imperatoriam non dari, sed notius contrarium decretum esse a Ludovico Bavaro; et si aliqua ellet, non valeret, cum ne iuramentum quidem valeat, quod dignitatem Imperatoris diminuit. c. intrigem. de iureiur. Si vero Lex pontificia producatur, eam constat non Obligare, nisi quatenus approbetur, Cum iurisdictiones sint distinctae. Sed nec ulla produci potest, quia Clementiva Romani, de iureiur. c. v nerabilem. de electione. can. in Nomine Domini. di ines. u. Imperatorem non adstringunt ad petendam coronam, sed Pontificis ius esse contendunt, ungere, consecrare, nominare, approbare Imperatorem electum, si eo petitum veniat. II. Quod ad consuetudinem attinet, licet d. Clementiva Romani producat exemplum Alberti et Henrici, qui consecrationem a Papa petierint, tamen, quod per savorem, aut ex certa causa fecerunt, aliis non debet creare praeiudicium. c. quod ob gratiam. de R. I. in es cum concord In Actibus enim voluntariis et merae facultatis nulla praescriptio vel consuetudo induci potest, per L viam. π. de via pubi III. Praeterea cum satis clarumst, actu in creandi Imperatoris absolvi in sola electione, patet, supervenientem coronationem nihil aliud esse quam solennitatem. Atqui Imperator ab iis, quae solennitatis sunt, legibus absolvitur ut Dd. interpretantur L. Princeps. π. de LL. l. digna vox. C. eod. I. ex imperfecta. 3. C. de Testam. Adeoque cum duplex sit solennitas; levis, quae substantiam non immutat, L I. π. de Exercit. are et gravis; constat illam a quovis, hanc vero a solo principe omitti posse, urgente evidenti necellitate. I. etsi nihil III. π. GR. I. I. IX. . I. sto. de in integr. restitur. Unde etiam in hac ipsa solennitate multa immutata reperire li
f. LV. Iam vero ad eiusdem argumenta rebon debimus. l. enim contra eum laciunt Omnes Capitulationum articuli
320쪽
ciculi illi, quibus electus in Imperatorem se obligat ad coronam imperialem petendam et requirendam. Cogi ergo, qui hoc promist, potest, si sponte promissa adimplere nolit. Lex enim contractus servari debet, et quod prius ante pro millionem voluntarium erat, post eam necessarium factum est. Cogi inquam potest, sed non a Pontifice, ut nonnullis visum, verum ab Electoribus, quibus promisso facta et actio competit, ipsaque executio ab Imperio fieri potest, non vero ab alio. g. LVI. Et hi dicti Capitulationum articuli contrariantur quoque AstuMAEi sententiae, discurs. a. ad A. P. th. as. p. IN. asserentis; hanc pontificiam coronationem plane non esse necessariam, quia nulli bi eadem praecipiatur, neque etiam ver-hulo quidem in A. B. eius fiat mentio. Verum enim vero quam facile is resutari posset, nisi ipse paulo post th n. p.ra .) sui immemor aliud innuere videretur. Clarum namque ac certum est, in A. B. non solum ex verborum consequentia, sed etiam expressie coronae imperialis seri mentionem in exordio circa . c. a. 3 s. inprimis autem c. asi. I. M. qui textus probe notandus aliumque dici Regem Romanorum, alium Imperatorem, d. c. a. 6. I. quod et phrasis, Rex Romanorum in
Imperatorem promovendus, notat, c. I. pr. c. I. pr.) vel in Caes rem promovendus M. c.I. g. II. N. at . c. a. pr. a. 3. c. 7. I. c. ao. pr. vel Rex Romanorum, futurus Imperator. c. v. g. s. Et licet etiam
in AureaBulla mentio nulla fiat, cuius sit hanc coronam Romanam Regi imponere, aliunde tamen satis notum est, hoc Pontificii eue muneris. Non enim ad propositum Caroli IV. Ω- ciebat, hoc ibi exprimere, non magis, quam quis coronam Mediolanensem cuius memiuis d. e. af β... Romanorum Regi conferre debeat; Bulla namque potissmum de Electorum iure, ossicio ac privilegiis agit, non de aliorum. Atque haec contra ARvMAEvΜ sustidiant: quapropter revertamur ad relia
3. LVII. Ludovici Bavari Decretum quod attinet, illud certe nos non ferit, non enim decernit, Imperatorem, si Electoribus promiserit coronam imperialem a Pontifice requis