장음표시 사용
671쪽
d Tl. p. m. IN. scribere, neminem esse, qui or hographiam vocis Ams, nisi scirem, LiMNEvM in lectione veterum scriptorum non fuisse versarum, S siquidem eos quandoque citat, vel ex recentioribus descripsisse, vel ex indicibus hausisse. Sed nec ratio eius sana est. Quot enim vocum orthographia explorata est, quarum derivationem & vim non magis inde intellipamus. Mihi videtur vox esse composita, ex AH, quod e iam num durat pro quo hodie Ais, S ex obri oeriori possesso bona, quod hodie Ged, Gut, ut sit, ein ah - veterlich, Gut, Er Samm- t. Haec enim propria vocis & originaria significatio, qua caeteris bonis, ut ut non minus propriis opponitur apud scriptores, vide ΜAncvLri formulin L II. C. 4. s. Ost. Itaque comparatis & adquistis bonis opponitur L. II. C. 7. tam de Atode, auι de .mparato, via de quolibet attracto. C. ra ιam de Atode pMerna, quam de comparato. Incerti auctoris formulae LXII. tam quod AI e Parentum, quam ex meo contractu mihi obuenit. Et cap. 49. Formul. Roman. cap. 14. Ou. Sed tandem& bona comparata coeperunt audia dici, & generaliter omnis
admodum itaque nomine Alodii res singulorum propriae, ita Fiscus, seu fisci nomen tum temporis usurpabatur, pro bonis a fisco profectis, & regis liberalitate alicui in beneficium concessis. Childebertus rex apud AiΜomvΜ L. II. C. ao. Basilicae Suncti Vincentii Maroris fiscum Uriacensem concedit. SAN- CALLENSIs L. I. C. ι . cum ido eo, vel curte, ita Abboriola via Ecclesia, tam bonum vel m liorem vasellam Melem mihi focis. SIGEBERTus GEMBLAcExsis ad annum D CCC LXXXVI. Perisuadet, vi ab Imperatore Imperiales eos ad libitum Dum sibi G. H peteret. Et anno DCCCXC. Arnufus patruo suo, ex Imperatore etiam necessariis egenti Asicos in Alen nnia delegauit. MARCULPHus L. I C. a. in formula concessionis Regiae; Aut super proprietoιe, aut sper siseo. Iunge Capital. cAROM LIII. C. D.
Item Arnolphus Episcopatui Elchstadiensi Hasenried donauit
eis sunt in elusa, desunt in editione
672쪽
Res imperii olim alienari potuisse.
EX quo apparet, etiam illa bona , quae pro tuendo statu reges possidebant, alienari in beneficium, seu laudum dari potuisse. Quis dubitet, quin & oppignorari ZGREGORivs TvRONENSis L. M. C. II. Anne igι 3 9 Garimangnus, priuatι a rebus, quin a si co meruerant, in exitium retruduntur.
Capitulares Caroli M. L. III. C. N. Auditum habemuri qualiter O cimiies ct alii homines, qui nostra beneficia habere videmar, comparant sibi proprietaτυ, de ipso nostro beneficio. Sub Impp. XXI. Haud secus sub imperatoribus Saxonicis se rem ha- - φ' si buisse, imo magis auxisse inde arguitur, quod ducibus & cinti ossidii ν,. mitibus imperii, qui hactenus nudi magistratus fuerant, ducatrimonialia tus & comitatus Coeperint ab imperatoribus in seudum dari. facta. Ita enim B. RHENANus L. II. Rerum Germanicarum p. m.1yr. Primis sub veterisus Francis liberae potestatis Dux fuit in Samnia Henricuι λιonis pater, qui postea Germanico regno praefuiι. Irique eam ob causam, in Sesauinos arceret, diligentius autem cum-diuntur, quae propria sunt. Nec hoc im cuiquam atrorum Prae dum concessum est. At sub Saxonibus libertatem nacti sunt naustam prouinciarum gubernatores, sed se ciuitates ipsae. Nam vι quaeque psis bonorum quae ad regnum pertinebat, habuit; itama- . iurius O facilius ad libertatem peruenit. MuNsTεRus rerum Germanicarum scriptor scientissimus hac de re ita: μγ Zen, ren Ludovici Ili. Melcher regieret Anno pos. und vor derseuen
673쪽
OUI. Hoc autem senus contractus, quo res in seudum datur, utique in alienationem incidit, siquidem vasallo aliquod dominium, quod appellatur utile, a directo distinctum . tribuamus. Quomodo enim dominus in alium dominium, quantumuis inite, transferre potest, ut non alienet 3 Licuit ergo sub imperatoribus Saxonicis alienare res Imperii. Ergo Ergo licuit& oepignorare. Geriaco Archiepiscopo Otto filius Henrici ::φ' ' ς
Ducis Brunsvicensis vendidit Dudeser. SERAR. p. yyy. Et Daniel Templ. iii Archiepiscopus Moguntinus Comitatum Reineccanum iure nationum ah laudi caduci, & Κoenigsteinianam ditionem titulo beneficii impr. Caesarei: Archiepiscopus Coloniensis a Friderico I. Imperatore Ducatum Angrite & westphaliae accepit. MusSTER. C mogr.p.so. Archiepiscopo Treuirensi Henricus VII. lmp. Bop- pardum & Vesaliam oppignorauit. Henricus II. Imp. auno
ioo4 donauit Dogano Archiepiscopo Magdeburgico Gibichenstein cum pertinentibus septuaginta pagis & ciuitate Halla &suburbio Gloche, Neum ch, Lebe un, Conra. Episcopatus Bambergensis ab Helorico Il. Imp exstinctis Comitibus Bambergensibus possessionem suam accepit. Episcopus Herbipolentis iurisdictionem forestatem cum iure venandi in syl der Strigem id impetrauit. Henricus II. Imp. dedit huic Episc patui Briixeleti radenseti. Idem Henricus II. Imp. Meinwerco Episcopo Paderbornensi mortuisComitibus Comitatum we
674쪽
mitatum Hahold. HoPENREicii im Stammbuch p. s. Episcopo Tridentino donauit Imper. Conradus II. Comitatum Tridentinum, cum valle venusta, vu&oppidum Boeten. Episcopatum Basileensem Henricus II. Imperator terris, arcibus&oppidis dotauit. Carolus IV. Imm Comite Strom hergens baianito ditionem Stro inberg dedit Episcopo Monasteriensi HAMMELMAN.
in Descrip. inest . Otto I. Ludolso Episcopo Curiensi anno Christi pue . dedit med him partem ciuitatis Curiensis, totum te- Ionium, parochias S. Martini &Hilarii&sacellum Carpophori in Thrimmis. Hildebaldo Episcopo Otto I. largitus est anno 98o. pensionem vectigalium pontis Clauennensis in praegallia
perpetuo possidendam. Re in erus ab Ottone IV. regalia accepit, pridericus II. Imper. de Comitatu Neuburg & Schardinivi imperii laudis Otionem ducem Bauariae in uestiuit, deditque eundem Comitatum cum Frei ι &Rι ι, Rud ollas Imp. in do. tem filiae suae nuptis Henrici ducis filio Ottoni duci Bauariae. Fridericus I. pagum Lebdorg. donauit. Episcopus Spirensis ex munere Hem ici III. Imp. Rote eis: Heinrici IV. meibtingen ScΠerpheim accepit. Episcopatus Ratishonensis ab Ottone IlI. Imperatore habet oppidum Pechlaria ad Danubium inferiore Austria. Comites Palatini ab Imperio oppignorationis iure possident Latitern, Onenhelm, Mersein, Orirnhelm, Ingethelm, di Anetvriter. Maximilianus I. Imperator post bellum Bauaricum loco impensarum Ducatum Neoburgicum addixit Ruperti Comitis Palatini filiis. Ciuitatem 'Dis ich cum toto distrielu Henricus IV. Imper. donauit Comiti Wiperto de Groi Z, cumque Imperator Alstedii comitia habuisset, reditus annuos in
seudum dedit ei dom Wiperto, ad trecentas auri marcaS Sc tradidit arcem Doriaburgensem cum omni pertinentia. Chroniacon Pegauiense. Torgauiam Λdolsus Imp. eripuit Comitibus de Torgau, vendiditque An haltinis, a quibus peruenit ad Frideri cum Thuringiae Laiadgrauium. ALBi N. in Chron. Misen. Civitatem Culmbacensem, Hois Ludovicus IV. Imp. concossit Friderico II. Burggravio Noribergensi, a quo accepere DO-mini de Geida PECCENSI EN. XXIII. Quod vero MATTHAEvs PAR is ad annum MCCX. de Otione IV. narrat, quod iuratus Papae promiseris iura Imperii
675쪽
rit inersa pro possibilitate fisa reuocare itaque per Iacramenta legalium hominum Imperii, dominica eastella sua ad dignitatem Imperii spectantia perquiri curasse, se quaecunque per recognitionem adius Imperii pectore didicisset, in inus μοι conuerti, id minime eo pertinere puto, quasi iam tum imperatori non licuerit res Imperii alienare. Loquitur enim Paris de rebus, non Μὐτ13 -- quas imperatores disinxerint, sed suas homines auari, in iv. ηδ ' Plic 'sti, alienorum raptores ad se traxerint. Quod & iam olim sub μ 'Carolo M. factum fuisse Capitatares L. IV C. 3M. ostendunt, ibi: Si quu proprium nostrum, quod inuesitura genitoris nostri fuit,olicui quaerenti sine iugisne nostra reddiderit, aliud tantum de suo proprio nobis cum sua lege componat. Et quicunque illadscienter per malum iraenitim acquirere tentauerit, pro infideli teneatur, quia sacramentum fidelitati' quod nobis promisit, irritum jecit, ct ideo secundum nostram voluntatem potestatem iudicandus est.
XXIV. Nec magis alienationem imperatorum constrin- δε. . .git iusiurandum, de quo Speculum Saxon. L. III. Art. 3 . Cum i ee u 'Rex eligitur, iureiuraudo bomagium praestat, se velis Imperii δε- e Spee. Sax. 'cundum fisum pse itu a defendere. Non enim sequitur: Qui sacramento adstringitur defendere iura, illius arbitrio non
relinquitur alienatio. Defendere enim iurat non nisi contra iniustas inuasiones, occupationes, possessones aliorum , tantum abest, ut hoc iusiurandum modum alienationi posuerit. Sane vasTisivs Chronico Basiliensi L. II. C. C refert, sub Imperatore Ottone I. decretum Imperii factum fui ne, ut nullum monasterium priuilegiis constructum per manum regiam in proprietatem dare liceret, quamuis monasteria in dominio imperatoris essent. Sed id auctoritate Iuris Canonici religionis, piique loci, fauore sectum fuit
XXV. An vero solus id imperator potuit, an cum con ' An Imp. so. sensu statuum p Quod posterius plerisque in primis LlΜNAEO lus, an eum ad Capitul. Cur oli V. art. VI. n. s. 9 p. ad verb. In ander etpege Maxibus a.
uere sern, & ad Capitulat. Leopoldi Tom. V. I. P. p. m. M. 6. R P0'placet. Mihi non liquet. Nec enim ad rem facit, si quis ob - μ' iecerit, quod in Comitiis Herbipotensibus anno 12i6. statutum est, nullum principatum polle vel debere commutari vel Oo oo 2 alienari
676쪽
alienari ab Imperio, vel ad alium principem transferri, sine voluntate praelidentis principis illius principatus&pleno con ' sensu eiusdem ministerialium. Ex hoc enim colligo, ante haec comitia id in usu fuisse, hactenus autem per sanctionem comitialem mutatum, ut in fraudem possessoris principis &sine consensu ministerialium posthac non debeat lieere. Ergo principatu vacante, vel laudo ad do um reuerso id licuisse consequitur.
XXVI. Porro quod Henricus VI. Herbipotensi episcopo, Austriae & Bauariae ducibus anno irro. Corporali fide praestita promisit, quod nunquam aliqua bona, quae ab Ecclesia Laureacensi ipse possideret, alienaturus sit, obligando,uen- dendo, vel in feodando, & siquidem alicuius suggestione circumuentus fuerit, quod aliqua bona praelibatae ecclesiae quocunque modo alienaverit, id nullum robur firmitatis habere velit, nobis non ossicit. Id enim est ex priuilegio, quod
integre ex autographo exstat apud CRusivM Anna . Sureici P. III. L. I. C. s. si N. Unde sequitur, ius commune in contra- rium fuisse.
Ehi .hum XXVII. Nec desunt nobis exempla quae suppeditat ho- .sbi. mp. ' rum temporum historia. Monasterium Alteire, in ducatu Ba-
variae, ad Imperium pertinens, Romanoque Imperatori an. nuum Canonem, quem seruitium regale vocarunt, soluens, . Advocati eius, Comites de Poeten a Romano Imperio in seudum acceperunt, & usque ad tempora Friderici I. Imperato-- ris, qui monasterium una cum Advocatia, ob superuenientem inopiam Eberhardo II. Episcopo Bambergensi tradidit,' possederunt: HvNDivs in Metropoli Salub. Tom. II b. Lubrica Ahalch ct prima parte des Bedierisichen Sommbuchos ub rubri Grauen von rigen fol. ΠΤ. Friclericus I. Abbatiam S. Mariae in Patauia, cum omni integritate & honore, quo ad ipsum spectare dignoscebatur &c. ad Episcopatum Patauiensem Beato
Stephano contradicit, tali conuentione interueniente, ut episcopus & eius successores ipsi, & eius successoribus singulis annis 4o. libras Ralisbonensis monetae regi α fisco de eadem abbatia persoluerent, Monasterium Vrspergenti Philippus imperator Berchioldo de Ne en oppignorauit vRsPERG Chron.
677쪽
pag. m. MI CRUSIUS Anu. Suevrc. P. II. L. D. C. W. Fridericus II Monasterium Imperiale ober-und Meder-μinster in urbe Ratisbona permutationis contractu una cum Ad uocatia in ciuiaetatem Nord lingam, oppidum Oringam, eiusque Advocat iam in Episcopum Conracium Ratisbonensem transtulit. Additio
genspurg. Arnolphus Imperator & Otto I. Abbatiam imperialem Mosiburg in Bauaria Episcopatui Frisingensi. HvND. M trop. T. II. rubr. Mosburg. DL so4. Henricus IV. Monasterium imperiale Buren in Ba uaria Episcopatui Frisingensi. Fri-dericus I. Monasterium Nudem. Ah-Aich cum omnibus Pertinentiis, cumque Advocati a & Ministerialibus Eberliardo, episcopo Bambergens tradidit. Conradus II. Imperator E nesto duci Sueuite Abbatiam Campidunensem in laudum dedit.
inino in vita Conradi. XXVIlI. In cunctis hisce alienationum exemplis, ne . verbum de consensu ordinum adhibito, & mirum sit, ni unus saltem & alter scriptorum monuisset, si necessario interponi debui siet, eum contra leges vel consuetudinem fuisse neglectum. In primis non tacuillent clerici historias hasce tradentes, cum latis constat, quam aegre tulerint hasce rerum suarum alienationes. Porro nec instrumentum oppignorationis,
quo Ludovicus IV. Imp. Advocat iam Monasterii Lindauiensis Hugoni Comiti Brigantino pignori dedit anno i 33 . vllam consensus facit mentionem. Verba ita habent: inir Ludetolvon GOIIes Gnaden R. X. Sec. thun kund algen denen die diesen
Uen etu Bregenet und Pinen Erben die rigdo vor Liunetv uberdas Frauen-Goster tu Linnis versetetra haben fur uo. Maria Siuersese. Anno i364. Cum Carolus I U. Comiti de Hemenstem oppignoraret Praefecturam, das Amman Ampι Ciuitatis Buchaut ensis verba instrumenti ita habent. IVir Carle yc. thun hund sec. dos vir mit π Ibedaehtem Muthe, miι rechtem inis sen, und miι erlicher uacti Eu einen rechten restichen PDnde ei e serietet haben m. Simile instrumentum super alio pignore eiusdem Imperatoris eidem Comiti datum, eadem formula fuit anno i 366. Eadem formula wencestat Imperatoris exis
678쪽
stat uber die MiInhose vor Lindaπ i394. Ruperti Imperatorisi or. Quae singula S alia AvcTOR deductionis Linda utensis producit. ldem probat Privilegium Caroli IV. Ciuibus Franco furdensibus datum, ne liceat urbem oppignorare, quod e X-hibet LiMNAEus L. VII. Iurispubl. C. I1. n. r . Cum Ludovicus IV. Imperator ciuitatem Egram Iohanni, regi Bohemiae oppignorasset, ita ad Senatum S ciues Egranos rescripsit Anno
XXIX. Vnde concludo, pace manium LIMN Et, qui superstes pati non poterat, ut quisquam a se distentiret, ante tem pora Caroli V. fuisse in Imperatoris arbitrio, res Imperii oppignorare. Et haec nimirum causa est, quare omnes Sue- viae ciuitates, ut & quaedam ex Rhenanis se priuilegio de non oppignorando vel alienando munierint, quod ciuitates Cunctae imperiales in necessitatem Imperii seruatantur, qua emergente oppignorari inuitae ab imperatore poterant, ut recte 1cribit SPRENGinus in Lucerna p. au. Neque enim verum est, quod sibi lumit Limnaeus, Imperatorem nostrum Imperii esse
nudum tutorem, curatorem, administratorem, adeo argumentum, quod n. a. art. 6. CapituL Caroli a tutore pupilli privati ad rempublicam pupillam nectit, ex arena vinculum est. Quod in congressu disputationis amplius excutiemus. Ergo cum Carolo V. coeptum est, iure capitulationis, electorum consensum requiri. Quaerit autem LiΜMEvs Tom. V. Iurispublici p. m. a46. an in eiusmodi alienationibus suae quoque
sint partes reliquis statibus t Quod assirmat. Ego dubito. XXX. Quamuis enim persuadere velit, ac si a primis in-Ue Reipublicae Germanicae initiis ad omnia summae potestatis munia in publicis comitiis proceres omnes sint tracti, nulla ossicialibus concessa praerogatius, usque ad seculum decimum tertium: id tamen, quia est facti, specifice probare debebat. Neque enim hic conclusiuncula ex generali politica, Verisimilibus Dipiti sed by Cooste
679쪽
libus& coniecturis est me lassiciunt. In specie, inquam, probandum id erat, de alienatione rerum Imperii particularium, Quod nondum vidi praestitum. Deinde ponit quidem, at
nec probat, rerum istarum particularium alienationes eiusmodi esse actus, qui ad summae potestatis, ut talis, munia pertine ant. Sane esto, reliquos proceres iuri suo nunquam renuncias-Obj se. At prius erat, ut ostenderetur, ius aliquod illorum fuisse. Longe alia ratio est, si violata Imperii iura ab exteris fuerint. Si integrae Imperii ditiones in uaciantur. Nam cum vindicare ea incumbebat Imperatori, reserre ad proceres Imperii eo M . conueniebat, cum ut de ipsius cura dc vigilantia constaret, tum, ut principes, si bello sorte agendum, consilia conferrent. Non erilo propcer consensum ad alienationem impetrandum, sed vel notitiae gratia, vel ob crepta Imperii iura recuperanda, &quod res bellica ad status aeque ac Imperatorem pertineret, ad hos iniuria ab exteris illata reserenda fuit. Extra has causas, . alienatio ad comitia non pertinuit. Quod exteri reges sibi Instantia. satis cautum non putarint, ni omnium procerum consensus Lim. accesserit, ratio nimis debilis est. Non enim quae maioris cau-Resp. tionis S prudentiae sunt, ideo necessaria absolute sunt. Capitulatiora is verba, quae solorum consensum Eleelorum postu-Ohi Iant, tamdiu prout iacent, intelligi debent, donec contrarium
liquido probetur. Distant enim praeconsultatio & consensus a te multis oppido para langis. Si quod aliud ante Carolum V. obtinuit, id probandum et , non est enim de credendis. Sed haec in acie disputationis validius pugnabuntur. Et satis estode rebus, de quarum oppignoratione agitur. IOMA M sTRAucilius hoc loco magna exemplorum copia sustultus operose adstruere conatur, ante CorOli V. tempOra res imperii alienare, aut in seudum concedere, in imperatoris arbitrio positum fuisse. Contra HER MANNvs CONRiNGlVS aliis argumentis ac rationibus instructus contendit, dudum ante Caroli V. aetatem eiusmodi alienationes imperatoribus solis
fuisse denegatas, doctissimo de ibus imperii tractatu, Cap. XlX. g. ra. De antiquioribus temporibus nulla quaestio vel lis inter
680쪽
hos duumviros fuit. nam sub Carolingorum &Saxonum imperatorum temporibus diplomata, & scriptores illis coaevos pro alienationum iustitia loqui sere creditum est. Ego tamen obteruandum omnino arbitror, a ridiculis, & elumbibus ad hoe probandum argumentis abstinendum esse; in quibus haec sunt: Caesarem esse muniat dominum, ac proinde & alienandi facultate non esse destitutum: Deinde Caesarem in Italia, Cae- . larem in Arelatensi regno alienasse reuera, & potui sie alienare:
quod etiam a Strauehio non distincte satis obseruatum fuit.
non enim si hoc etiam foret euictum ab illis regnis, quae in pleno Caesaris dominio esse potuerunt, ad regnum praecipue Germanicum nectere consequentiam licebit. Sueuorum Caesarum aeuo quid licuerit, & an alienationes sine statuum consensu, an cum eorum approbatione factae fuerint, magis videtur dubium. Conringius vir summus praecipuum sententiae tuae robur in Ottonis IV. iuramento,
quod fecerat, inquit MATTHAEvs P Astisi ENs Is ad A. MCCX, eum a Papa ad imperium fuerat sublimatus, quod videlicet dignitates imperii conseruaret, o iura differsa pro possibilitate sua renoearet. Huius saeramenti memor, ipsi deindet I apae grauis incubuit, iura imperii ex obligatione sit,i impolita vindicaturus. Quare idem MATTHAEvs PARisizdisis r . spmasum Caesaris Papae non intieere datum hoc modo refert: Si, in. qiit , fumisiis Pontifex imperii iura ini se pindere desiderat, a saera. mento quod tempoνe eo eεrationis meae ad arguitatem imperialem ine iurare compulit, me absiluaι, quod videlicet dispe/su impei ii iura νeuocarem.
Lib. III. Art. s . Cum rex eligetur iureiurando imperio bomagium prae .set, o iurare debet, se velis iustitiam confortare, destruere ininsitiam,s imperii seundum suum pos e iura defendere. Speculum aurem hoc Frideriei l l. aetate conscriptum esse, CoNaiNGIus alibi adseruit.& wencestat abdicatione ponit, cuius hanc potissimum Electores allegarunt caussam, .
Leguntur .haee in sententia exauctorationis apud vas TisivM Tom. II e. chronico IACOBi Κ6NIGsHOVil translata, P. I O. sqq.