장음표시 사용
681쪽
di permisisset, dum ex Hicario imperii creavit Ducem Mediolanenis siem. Addiderunt alii decretum Friderici I l. in curia solenni Herbipoli A. M CCXVI. ex Consilio Principum emissiam:
quod non liceat ulli Romanorum regi, semperatori principatum aliquem ab Imperio aliquo modo alienare,sed omnes imperii Primcipatus in suo iure ct honore inesos Obseruare. Ad quae dubia quid responderit STRAvcmus, hic videri potest. Sententiam exauctorationis vero intactam reliquit πολυμαθεςέγ iuri
consultus, in quo tamen non nihil roboris esseCONRiΝGivs existimauit. Cui tamen IOANNES GulLELΜvS ITTinus,
occurrit, Vir rerum patriarum & publici iuris peritissimus, distinguens, inter Mestatem ac officium imperatoris. Subinis de etenim contingere, Ut, qui summa in republica potestate gaudet, ita se gerat, di eorum, quae exsertis imperii regnique legibus vetita sunt, nihil quidquam amittat, utcunque sorte officii ratio repugnet. finge enim inquit, summa quantumuis potestate praeditum principem, qui ad populi salutem moderari imperium debebat, cuius tamen liberalitati infundamentalibus regni legibus nussiam motu positus reperiatur, inconsultis largitionibis
nune aerarium exhaurire, O alia patrare, quae in detrimentum
reipubticae cedant, hunc fune licet in leges fundamentales forte non peccauerit, male tamen administrationi imperii praefuisse, se subditis quoque iuste conquerendi ansam dedisse, quis neget 8 D-dem modo imperator, cum imperii sui rationes a ciuium Hilit rem atque commodum dirigere teneatur, omnia utatummo sudio euitare debes, quibus reipublicae vires franguntur atque enervantur, aut vincula quoque ciuitasis paulatim laxavtur: quod uti dis, actu ct ab imperio diuulsis eius terris ditionibusque seri nemo negat, ita Caesarem, si non diserta sanctione, officii tamen ratione, quondam prohibitum censeo, ne perquam noxiis eiusmodi honorum alienatibnibus rempublicam sacerare debuerit. Adiicit deinde, dubium adhuc inter iuris publici scriptores esse, qua auctoritaIesumis an ancosa Sectores nonnunquam solio desecerim Impera-
682쪽
tores, ut ex eiusmodi exauctorationum diplomatibus auι nihiI MeraeoEigere, aut saltem non omni exceptione argumentum maius.
BOECL avs Motit. Imper. L. IV, e. I. aliique existimarunt, exauctoratio.
nes omnes rationibus politicis modo huius, modo illius prineipis, modo summi pontificis arcanis eonsiliis, modo aperta vi subnixas, nullo modo defend psse.
Mea se est sentata: Exstitisse iam ante tempora Carm
ii V. vel legem expressam, vel consuetudinem rationi valde conformem inualuille, de non alienandis imperii rebus. Nimis enim contorta est sTaAvcisii ad decretum Herbi lense re.' sponsio:
Quid enim refriandere potuisset sTRAvcritus ad ehartam Frideriei ILquae est apud HEDAM p. 396. Cum apud Franckenρονι, inquit Impera. tor, in curia solenniter indicta premeremus, per Priveipes, qui ibidem aderant, talis dota fuis furentia, o ab iisdem a probata: quod nullais auctoνuateis ,siua Inrandiam te nil, in damnum uel praeiudicinis allevia ius nostra prasiaνe securitar potuisset. Comes eate GeIrensis telonio super Rheno in hne modo priuabatur. Quid reponere idem vir claris. simus quiuisset, si ehartam Fri teriei I. apud FRi DLatCvMA sANDEtram II. ad Consuet. Getr. p. 96. legisset, in qua similis sententia in Theodo. xieum Comitem Cliuensem fuit pronuntiata. Puto ex eadem caussa Electores ad Rhenum non satis sibi eautum putasse, nisi ciput illud de coneessis oppignoratisque sibi vectigalibus expresse in tutata Caesaris
nimis coacta spaculi Saxonici explicatio: nimis denique laxa a factis alienationibus sine concensu ordinum ad earundem 'iustitiam probandam consequentia. Non nego Rudolphum, Ludovicum Bauarum, Carolum IV. wences laum, aliosque nulla ordinum mentione iniecta, alienasse sepe, oppignorasse, vendidissu: concedo id multis etiam principibus valde utile fuisse, qui ad tantum potentiae culmen alias vix potuissent peruenire: sed nego tamen semper, id saluis legibus, ne dicam salua ossicii ratione, fieri potuisse. Leve quippe est, quod urgetur, Sueuiae ciuitates & quasdam Rheni priuilegiis de non
oppignorando, vel alienando, se muniuisse: ergo oppignorare istas, ergo alienare sne statuum approbatione Caesares potuerunt. Unicum Francosuriensibus a Carolo IV. concessiana
priuilegium, quod est apud ia avai de Iure pMI. lib. VII,
683쪽
Cap. XIV, n. l . contrarium persuadet: quo prouisum eis,
Hic igitur expressa Caesaris A imperii mentio occurrit, Cuius consensus utut requirendus, ab imperatoribus tamen sepe neglectus est, prout illi vel auctoritate & potentia valde eminebant, vel in Electorum ac Principum fauorem ex imperii patrimonio aliquid decerpebant. Sic nemo mussitabat, cum Carolus IV. imperii vectigalia Electoribus oppignoraret, ut suum eligςrent wencestaum,
mini 3376. feria tertia, i ra hebdomadem festi Penteostes electus es Reneratius filius Caroli Bobemia imperatoris in Romanum regem patre suo adbue vivente, ct eandem electionem fieri procurante per omnes imis perii Electεν es teneorditer. usu siae magna peeuuia. Mutius vero fusus' & explieatius ineedit lib. XXV. Gron. p. Iss. Incipit cogitare quo pacto possit silium Dum Meneestium regem Romanorum facere; tentas uiatur praneipum Electorum animos muneribus o Umiis ostieero, ad silium funis eligendavi. Sunt auctores, qui feribuat, Fugidis Electoribus principibus eentum mistia florenorum promissa δ post electionem vero eum pater Carolus siluendo non esset, Prineipibus Hectoribus obligasse pignoris D es, vectigalia, oppi 'telonia imperialia, ore.
licet nemo non obstre Peret, cum Wencestaus Galeacium ducis titulo honoraturus ei simul Mediolanense territorium concederet, venderetque. Si quaeras, quoPraetextu has domanti
Promiscue haee in praneis ti Germanis usurpabantur vocabuIa.
mutationes palliaverint, hic maxime occurrit; non vllam imperii partem hac ratione ab imperio iri separatum, sed id, quod donatum & venditum intra summam imperii iurisdi-' , PPp P δ
684쪽
. Etionem, nihilominus substiturum , euidentem serendi onera reipublicae rationem, & tuendi imperatorium splendorem id suasisse. Quae caussa cum in aliis non inualida fuerit iudic, ta, in wenceslao tamen illam ferre noluerunt Electores, cum parum sibi ex illius alienationibus utilitatis affulgeret; alimque politicae rationes iram & auersionem inspirarent. Hodie vero postquam nihil amplius est, quod oppignorari ab imperator,us potest, expressis & claris adeo verbis
Vid. Capit. Lenpol d. &loseph. art. ra. Immo etiam eonsilia saepe a gitata nouimus de reuoeandis iis, quae olim alienata & pignoris obligata tuere. Pertinet en celebris oratio iviai prLusii, de Republica Romana, quam GoLDAsTus Politicis imperialibus interuit, ti quae Ni-COLAvs CusANus L. II l. de Concord . Cathol. C., disseruit. Nee ignota sunt, quae in West pliali eae paeis deliberationibus fuere disputata .Quae omnia tamen neque in hoe seeuto, neque in futuro, hoc est nunquam effectum sortientur.
. alienandi licentia est restricta, ut nemo sit, qui de eo dubitet aut dubitare velit. GuNDLiNGlUS. CAP. X.
De vera oppignorationis specie.
ΙAm, ut promisimus thesi XVII. de ipso titulo huius no
strae alienationis videamus. Sed numquid frustra ρ cum indicem sui nomen pignoris secum serat: minime sane. Cum in discernenda contractus specie ad intentionem & mentem contrahentium potius, quam ad nomen, quo contraelus appellatur, respiciendum sit. l. . C. siuae res pCn. Obl. I. s . ibi nEctus f. de R I. MENOCH. L. I. de Praesumi. I. L n. 7. EX-emplum est in L u. st. Loea, ubi contractus, quo annua Pen so remittitur, dicitur & vocatur donatio, cum sit transactio. Alterum est in L. L Τ depraescr. verb. ubi contrahentes utuntur vocabulo, vendidit, cum venditio non sit, sed articulus dout facias. Tertium in I. ar. C. Locati, ubi locatio vocatur, quae secundum quosdam sit contractus in nominatus. Vide ARU
Vιlde autem dubitant Iurisprudentes, de genere contractus huius
685쪽
huius, utrum sit merum pignus, an cum pacto antichreseos, an emtio census, an venditio cum pacto redimendi, an peculiaris contractus, quem impignorationem vocari ait MARTl NI de iure censuum n. I77. an nescio quid aliud. Etsi enim voca
intellectum redacta pignus sonent, tamen cum proferantur eo modo, in quo interpretatio tam iuris, quam usus communis loquendi haberi potest, tum potius accipienda erit interpretatio communis intellectus, quam iuris. e. v. g. r. ibi BARTOL. de Q. O. ROMAN. Conc IV. n. c. ARUMAEUS P. II. D. f. n. N. BΕ-SOLD. Thes. Pran. rubr. nanochitting. Non enim quod scriptum, sed quod gestum est, inspicitur. LI. C. Plus uri. quod. XXXII. Et primo quidem merum non est pignus. Et Non est pi- hoc enim creditor ius percipiendi frumis non habet, adeo, gnoris con ut si absque domini voluntate saltem praesumta, pignore via- x .ctu mς tur, surtum committat. l. spignori. st de furt. PANORM. e. r. x. μ depos svLvEST . verb. gutu. NAUAR. Par Decr. C. V. n. Io . Et fruetus perceptos, ut partem sortis in sortem imputare debet. I. r. C. de distrare pign. THOMAS A QvlNAS aa. I. py. art. a. ad y. SvMMENHART. de Contract. C. a. concis. Quare nec pignus dicetur cum pacto antichreseos. Nam cum pignore non liceat non pastum frui sine hoc pacto, hoc vero, ubi additum est, ibi creditor antichreti- seu flus non ut pensionem seu reditum, sed ut partem sortis Rum
accipit, quod non ita fit in Vandychassen, palam est, nec op pignorationes Imperii pignus antichreticum constituere. In Editione Giessensi haec adduntur, quae asterisco notaui.
' Cur ita aeeipit enim ut reditum, sed non pro usu sortis, seu usura, sed iure dominii, ita ut in sortem non imputet. '
XXXIII. WrsEvllectus, qui ICtus Germaniae κέ' εξοχῆν, An venditio audit, P. I. Ressons. a. n. so. existimat esse contractum emidoni eum pacto dendi. venditionis alicuius urbis, V. g castri, praefecturae, pagi,
686쪽
sposio . formula concepta tinniat, contractus genus inuestigandum fore, ut non negem: sic pignus principaliter & primario contractum esse, si verbo hoc formula fuerit via censeo, quamuis emtioni-venditioni quam simili mum negocium hoc esse fatear. Quisquis enim contractus in essentia talis esse putatur, qualem
figura literarum demonstrat. BALD. in c. r. n. a. de feciae dato inuic. L. commis . Egregie Consultationes Saxonicae L. r. q. sa. Piobant id MYNSING. Obj. cent. Lobf. o. Producemus aliquot exempla so uetera instru- mularum, ex quibus constet, qui acti sit. Ea qua Ludovicus
tim, se gesaesen tiud gelerigen. Ita cum augeretur sors credita,
687쪽
izenund Hessem soli .. ω XXXIV. Ex hisce formulis claret, primo pecuniam sub- Nς'pς ς ν esse creditam, adeo ex mutuo, deinde creditam esse, sub pi- 1 eod. si gnore in creditorem translato, tertio, ita translato, Ut eius pro ducia. prium fieret, vel irrevocabiliter; vel reuocabiliter, restituto nempe hoc casu credito, & quarto, pro prietate ita in creditorem translata, ut fructus rei pignoratae tuos sectat, nec in sortem cogatur imputare. Nihil hic obest, quo minus pignus esse pollit, nempe fiducia. Nam regulariter iure Teutonico pignoris dominium transit in creditorem: Iure, inquam, Teutonico, non Saxonico solo: sed & Sue uico. De Saxonico supra dictum, de Sueuico vide speculum Sueuicum e. Irr. Erant Erant regnῆ enim, saltem sub Imperatoribus Sueuicis, duo regni Teutoni- Tφuxonic
ci summa Praetoria seu tribunalia Reicti PDheten, Saxonicum αλά ,''
688쪽
art. ro. Quia itaque utriusque Praetorii & Sueuici & Saxonici ius in eo conueniunt, ut pignoris dominium in creditorem alienatur, constabit, opinor, quod probandum sulcepimus, contractum non alium quaerendum esse, quam Fiducia
Pignus non soli mutuo accessiisse.
Pignus non soli mutuo: sed & aliis
prostea Ed id pignus, ut maxime fiebat frequentissime in securitatem pecuniae creditae: non tamen putandum est, soli mutuo accessisse; sed omni negocio, ubi cautio desiderabatur. Sic Stratam Montanam Archi. Episcopus Moguntinus Dieterus Electori Palatino Friderico oppignoravit,. Ob praestitum sibi auxilium contra Adollam Comitem Nassovium, e sumtus oelli, atque proinde ex causa mandati, certe Neg tii gesti, tam diu possidendam donec a sede Moguntina Cen ties mille florent retunderentur. Quibus, superioribus annis, refusis ex dispositione Pacificationis estphalicae Art. IV. s. cum autem certae. Strata montana ad pristinum dominium rediit. Similis causa haec fuit. Cum Ferdinandus II. Imperator summaup imperii bellici nomine ligae Catholicae in Baliarum conserret, inter alia conuenerat, ut sumtus bellici, quos sacere oporteret Bauarum, & si quisl damni faceret, Caesar ei restitueret. Hi sumtus postea computati sunt in summa in XIII. myriadum, seu millionum Rhenanorum, quos Caesar Bauaro deberet, & in securitatem Austria superior, Oser-rrire ob der En Bauaro pignoris nexu Cedebatur. THEATR. EUROP. Tom. IV. pag. 87. Idem Ferdinandus II. Ioli. Georgio LElectori Saxoniae pro sumtibus bellicis oppignorauit Lusatiam, quam anno 1633. hereditario iure ei cessit. CAP. XII.
XXXVI. ERunt autem sortasse, quibus παράλον videbitur fiduciae ,.quod iam tempore Iustiniani exoleuer;
689쪽
que proprio solo natalitio dudum occubuerat, Teu.tonico solo asserere, & ex umbris & cineribus Quiritum rein susciatum Aboriginibus nostris vindicare. Sed hi erunt f re, qui historiam iuris ex fontibus nunquam curarunt imbibere. In quorum gratiam prouinciam hanc in me suscipiam, ut rem ab Ouo repetam. Sub Regibus itaque Italiae Gothi' cod. Th..cis, in Italia vim legis obtinuit ius Codicis Theodosiani, odosiami, Cassiodoro totas serme inde constitutiones reserente. Vide
tes ostendit, usum huius Codicis in Ostro Gotnis. Nam S gnantibus Theodorici Edictum, quod is .capitibus constat, totum fer- Qx' me exinde collectum est, ut ipsemet testatur in fine eiusdem 'μ GELAsius P. R. in decreto Iuoni Sparι. l. c. II. ad Theodoricum: Certe est magnificentiae vestrae leges Romanorum P incipum, quas in negotiis hominum custodiendus esse praecipit, multo magis circa
beati Petri sutili sedem pro suae felicitatis augmento velle servari. Vbi per Leges Romanas intelligit Codicem Theodosianum. IUNcΜARvs RHEMENSIs D. ψ. c. si editionis Moguntianae: Seram decimus liber Iegum, quibus una eum sacris canonibad
sancta moderatur Ecclesia. Is est 16. liber Codicis Theodosiani. Non dubium igitur est,Codicis Theodosiani usum seculoU. tum in Oriente, tum occidente fuisse usque dum Iustinianus in Oriente, usum eius minueret, imo obliteraret. In Occidente de Italia iam diximus, ubi quamdiu Gothi rerum ibi potiebantur ius Iustinianum nunquam eualuit. In Occi-Etia G.lliis dentis par; ibus & quidem Galliis quaecunque pars adhuc RO- quae adhue manis post exterarum Gentium, Francorum, Visigothorum, Romanu sui Burgundionum, irruptiones parebat, Theodosianis legibus ς φης
Constanter via est, ut vel ex sinosii APOLLiMARis loco L ILEpist. r. liquet. Scribit ibi ad Ecdictuin Comitem &Magistrum militum Anthenii per Gallias, de Seronato ex Aturibus Aquitaniae, quae in potestate Gothorum erant, tanquam certissima patriae suae peste, & iniustissimo incubatore, inter caetera ita: Exsultans Goseis, insultans Romanu, illudens Praefectis,
690쪽
eans, Theodoricianasque proponens, veteres culpin noua tributa requirit. Meu, in io. XXXVII. Quae vero prouinciae in exterarum nationum eis, ubi gen iura migrauerant, utroque iure regebantur. Romani enim es aduenae, exteris immixti Theodosianas leges retinebant. Hine Ala-
quid ibi. ricus Uisigothorum Tholota Rex Romanarum legum coli Etionem instituit, quibus Romani inter se disceptarent, quam potissimum ex Cooice Theodosiano, tum ex Gregorian Hermogeniano, Pauli sementiis, tali institutis, atque ex Nintem, Theo Vellarum corpore per Anianum, Reserendarium, ordinante Hosanae diu Coiarico Comite, confecit, ut docet eiusdem Commonito- post Iuttini rium. Haec Codie is Theodosiani epitome diu post Iustini 'um V i ni corpus anno Domini uero. lub Clotario Rege Francorum iuuentuti Galliarum praelegebatur, ut tradit GREGORl PS TURG-NENsis Lib. XL. C. . . inque dum anno Domini 6 o. circiter indus indus erus viis interdiceret subditos suos T. I. L. a. LL Wisigoti carum. Neque sic tamen usus erus penitus Ce
, sauit, ut Recisuindo filio denuo ei sum fuerit vetare. Porro Burgundionum eadem per Gallias fuit ratio, vide LL Eum Et quidem gundionum iit. D. Et Sigismundi Regis additamentum tir L. sub ε μοι e est. Cum vero Franci rerum domini facti subactis Gothis anno so7. & Burgundionibus anno na. & ipsi legibus The
dosianis locum reliquerunt, adeo ut Clotharius A. D. s6o. constitutione sua, quae exstat tom. r. Concia. Gostiae praecipiat, inter Romanos negocia causam in Romanis legibus terminare
Idem dc reliqui Francorum Reges secerunt, quod pulcre ostendit Goldastus, praefatione δεν Mich arxungen. Ibi AD Moser Caia der Grasse an das Reictbi mmen, und zu Dbaltavritia uia Rubdureb alges in Reich eine Genera Reformationfurgemmmen, alge Mande gestiebvius velitich in me hestandia se Or-ιυ tu bringen, his er aueb onter andren ob edacturAlaricianum corpus compendium Codicis Theodosiani; deri R. Hae erasse neue reui dirent rix, unae Alarici commonit rio tanquam a se prosecto auctoritatem eris perpetuo valitu. rete MI aen Aram en aus seiner Maehi HoGommenheli getnen,