장음표시 사용
351쪽
riensis hibliotheca, et quidem eodem volumine, quo Castalionis Symposius, adservatur, atque hanc inscriptionem habet: Enimi di Simposio, Poeta amico. Tra rei da G-tino in Rima, da Geomo Castigiione Romano. In Roma, appresso Luio Zanneni r6o4. Ad instaneta di Giulio Franceschini. Exempla hujus versionis Heumannus ibidem deuii aenigma I de Graphio, et LXXIX de Tintinnatulo.
352쪽
eundo libri Enigmatum. Symposius poeta metricae artis peritia praeditus, occultas aenigmatum propositiones exili materia sumptas ludibundis apicibus legitur cecinisse, et singulas quasque propositionum formulas tribus versibus terminasSe. II. SIGEBERTIIS GEMMAC. de Script. Eccles. cap. I 32.
sium , qui per prosopopoeiam qualitates singularum rerum exprimens scripsit librum aenigmatum metrice, exprimens et ipse qualitates rerum, scripsit .mnigmatum librum, et in mille versibus consummavit illum, etC. III. AN ONYMUS Mellicensis, de Scriptor. Eccles. Cap. 73 I. Symphrosius, vir eruditissimus sermone ac scientia sua, Dihilo minus scribit Enigmata, quae quum hodieque habeantur a pluribus, nos tamen necdum legendorum eorum copiam habere potuimus. Heumannus in Praefat. ad Lactantii Symposium, S XXIV, mendose scriptum hoc loco existimat nihilo minus scribit,
atque SiC emendat: sermone ac scientia cliarus st)lo metri
353쪽
scribit aenigmata. Scilicet ex si mo metrico factum esse hilominus. Sed ea emendatione minime opus, et nihilo min-spositum est pro pariter, inque, etiam, refertque se ad pHM- Cedens caput, quo auctor scribit, Achelinum Aldhelmum Discopum nonnulla edidisse sorpta, quin adpellantur aeniagmata. IV. AUCTOR sabulae eroticae, sive Narrationis eorum, q-UApollonio regi contigerunt, quam e Graeco versam uti
homine Christiano ante mille annos putat Fabricius Bibl. Gr. lib. V, cap. 6, VOl. VI, pag. S, quaeque inter opera Marci Vel seri a Christoph. Arnoldo edita est Aug. Vind. 682. Is auctor pag. 699 et 7oo Opp. Veis. tria Sympositaenigmata, tacito tamen eius nomine, exhibet, nempe desumine et pisce, de napi et de balneo, quae aenigmata Tarsia virgo Apollonio experiundae ejus SaPientiae Caussa solvenda proponit. Hac genigmatum Symposii citatione inductus praeter Meursium Casp. Barthius, Advers. LVIII, cap. a, credidit Symposium poetam Historiam illam emticam in Latinum sermonem traduxisse. Sed salsos eos fuisse recte existimat
Heumannus in Praef. ad Synip. Lact. S VIII, qui tamen ipse salsus est, quum auctorem illum Historiae Apollonii Graeculum esse, et tria Symposit aenigmata in Graecum
translata sermonem exhibuisse putat. Nam Graecum ipsius auctoris libellum, certum est, non exstare; atque ego potius Latine scriptum ab auctore, uti nunc exstat, none Graeco versum, crediderim, unde et Barthius, quae ejus vera sententia est, Symposium Conditorem ejus libelli opinatus est. Sed eum recentius, carmine politico Gri inbarbaro conversum, Venetiis a. I 6, in , apud
Nicolaum Glycem prodiisse tradit Fabricius Bibl. Gr.
354쪽
Titeo l. Hasteum, ut ex ipsius literis narrat Heum annust. C. tamdena narrationem multum ab impressis diserepantem HS habuit Theodorus Canterus, ut testatus est in literis ad Meursium; notante Fabricio, in Indice ad Bibl. Lat. v. Syn Osius. V. IOACH. PER IONIUS in Praefatione ad Syniphosium ali se editum. Incidi in Symphosii cujusdam aenigmata, quae sunt ab illo singula ternis versibus comprehensa : quorum ego adeo sum lectione delectatus, non tam quod nemo eorum, quos habemus, in hoc genere stylum exercuisset, quam quod versus ipsi et lepidi essent, et arguti: ut Symphosii memoriam et laudem ab oblivione hominum a me iudicarem vindicari oportere.... De puritate quidem Latini sermonis, cum iis, qui supra mille annos scripserunt excipe eos, qui nostra et patrum nostrorum memoria exstiterunt , sa Cile contenderit. Paucis vero antiquorum palmam apte dicendi concesserit, ut qui res obscurissimas tractet planissime , in quo vis ingenii perspici potest vel maxima. Iam
vero rerum earum, quas tractat, vim eum et naturas plane
tenuisse, vel ex hoc intelligi potest, quod artem matria ex parte in jocos, risus et sales contulit, in quibus peritia
VI. IOSEPHUS CASTALIO in deditatione Symposit, edi
tionis secundae, Romae I 6 7. Nemo fuit horiarum artium studiosus, quicum mihi familiaritas esset, quin censeret, Symposit aenigmata propter suavitatem et eruditionem digna esse, quae ab omnibus legerentur. Mitto, quod ad alendum summa cum jucunditate exacuendumque ingenium rorum , qtai Latinum sermonem dis 'unt, sin P tilla rerum aut verborum obscenitate . nihil
355쪽
aptius fieri potest. Antiquitatis certe vestigia inulta in Symposio sunt. Quis Veterum caligas, quis clavos Caligares, quis graphii seu styli formam, duplicemque ejus usum, brevius clariusque expressit 8 Quare merito Sigonius, et elegantem scriptorem Symposium, et aliquid commodi studiis Optimarum artium adlaturum esse judicavit.
Respicit extremis verbis ad epistolam Car. Sigonii, quam Castalio scholiis suis ad symposium praeposuit. Cui et aliam adjunxit Iaeohi Pontani, qui ita iudieat: a AEnigmata mihi perplacent. Festiva et rotunda sunt ...
Symphosii, qui et Sympos ius in quihusdam exemplaribus scribitur, meminit Sigebertus Gemmelacensis de Aldhelmo Scoto loquens, cujus quidem nos AEnigmata editione
VIII. Io. MEURSIUS in not. ad fab. et aenigmata Phaedris adjuncta, Pag. 47- aenigmata Symposit omnino probamus : quamvis Lilius Gyriadus libello suo de oenignintibus parvi ea sacere videatur, quum ab amico sibi aliquot nullius momenti tradita scribit,
quorum unum tantummodo recitat, tacito auctoris nomine,
de somno. Est autem id Symposii nostri. IX. CASP. ΒΑΙ ΤΗIUS, Adversa r. lib. XIX, cap. I 4. Symposius Enigmatis, elegantibus et latinis, numeris etiam selicibus, cotiscriptis : De summo Plianus, etc.
Dixi aliquo superiorum commentariorum loco, me dubitare de Symposio Enigmatum sciiptore, sitne illi' eo no
356쪽
TESTIMONIA AUCTOR UΜ, etc. 345
mine auCtor Censendus, an persona quaepiam convivialis Symposium totum libri titulum fecerit. Sed eam dubitationem eximere debet ipse Poeta in praesutione de se scribens hoc pacto : Hinc quoque Syrsa postus, et . Et insuper Aldhelmus praefatione suorum aeriigmatum Quibus verbis non incelebrem olim fama scriptorem fuisse discas , ut ex ipsius quoque testimonio modo adscripto, ubi haec Verba timc quoque. . . . amplam ante hunc libellum editum scriptorum copiam designant. Celebritatem arguit ejusdem etiam auctor vel interpres Historiae Apollonii Tyrii, dulcis Scriptor et eruditus, qui de Centum Μmposit Enigmatibus petitis versibus suorum Sapientium doctrinam spectandam Proponere voluit. Et potest ut ejusdem libri idem ipse etiam Symposius sit conditor, quod etiam doctorum nonnullis in
mentem ante nos venisse video.
XI. GER. IO. VOSSIUS de Poetis Latinis, cap. VIII. p. 86.
Symposius carmine hexametro senigmata centum conscripsit : quae Iosephus Castalio scitoliis illustravit. Sunt vero non invenusta; utcumque Lilius Gyraldus haud magni ea fecisse videatur, in libello de .mnigmatibus; ubi adsert Symposit aenigma de Somno. Sed praeter ea, quae excusa habemus, Supersunt alia satis frigida, aliqua etiam obscena, quae idcirco omissa. Et propter ista sic Lilius scripserit, qui conspexerat opus integrum.
357쪽
PROLOGUS. Haec quoque Symposius de carmine lusit inepto
Sic tu, Sexte, doces; sic te deliro magistro. Annua Saturni dum tempora sesta redirent, Perpetuo nobis semper solennia ludo, Post epulas laetas, post pocula dulcia mensae, s
tationes tentaverint Heum. item Gestiems et Bunem annus, indieavi in Prooemio. r. me qtioque &mphositis C. Da earmino rusit Mepto , nempe, quae
hie lo,it Sympositis, de vel ex eo
genere carminum sunt, quae in pilas et nugas traetant. Alias se om
veriora seripsisso innuit. Itaque de hie abundare non dixerim , ut interpretes dicunt vers. 9 et 15. et alibi in aenigmatibus, fieri. Ovid. Her. XIV, iis : . De fratrum populo pars exiguissima rosias is, et XVII, ros :- primus de mille suisses . . a. Corrupte in cod. Castalioni, seriplum suit Me ta es ea te doces, e quo reeta lectio saeile elieitur
Me disti, tia magistro A. Heu mannus post versum primum Punctum, post secundum comma tantum Ponit, ut adeo secundus cum tertioeonjungatur. Vides autem. quam malo conueniat Sicca me docet. . .dtim rearenae debebat diam redetine. Haee Hem. - se M. Mate. doces.
De eo Sexto abistide dixi in proin .
inio. 3. Dum tempora festa redirent
Debebat rodibant. Sed videtur hie
aurior aetim pro quum Ponere, ut infra v. T. 4. Perpetuo ... ludo, i. e. Continuo. longo, nec interrupto. Itinctos ex
ordine udo, dicit Ovid. Trisi. III, II, i 7. Virg. AEn. VII, I 6 : . Per. petitis soliti patres considere mes . sis M. Curtius, V, 4 , 5 : . Perpetuis montium jugis clauditur a.
358쪽
Deliras inter vetulas puerosque loquaceS, Quum streperet late madile secundia linguae; Τum Verbosa cohors studio sermonis inepti Nescio quas passim magno de nomine nugas
6. Deliras inter ωetti ias. Delirare proprie dicuntur senes. Unde deIL a senex et antis delira apud Cicer.
de Diviti. II, 68 . Senilis strati baelaeo ait idem lib. de Senec . Cap. XI de triario ad Ilari solet. Prose elo inquit ille apud Plautum, Ep. III, 3, ix, ω deliramus interdum se nes . Illustria etiam laetis est in Gollii Noet. Att. Iib. I, eap. 19,
peree Per. Cast. Pith. quod malia. - Madidis, id est, ebriae. Plautitia pellatio. A Plauto enim Asin. V, a, 7 et si homo madicitis, id sest ebritia, opponitur homini sieeo, id est, sobrio. Apud eumdem, Aulul. III, 6, 36 : . Ego te reddam hodie probe madidum ., id est, uti v. 38.
exponitur, te vino de Onam. ΗRUM.
ratio dieitur notatis, et optaoniturale , Carna. IV, 5, 39. - Madidis Deianaia linguo. Horat. Epist. I, 5, Is r . Feeundi ea lices quem non
eate disertum in. 8. Feriosa cohors. i. e. garrula et
fatua, sicut Catuli. Carm. XCVII , I. -Rosos et fatuos conjungit. Idem Carm. LV, ao : - Verbosa gaudet Venus loquela M. Ovid. Trist. III, II, 38 : a verbosi garrula hella sori .. - rici inepti editio Basti litaverim, i. e. inepte, quae loelio Fabricio prae ex meritum Plaeuit.
9. Magno de nomine omnes edit. unt . 1 eum annus ex Pe nomine sa. eit de ea ine, ut V. I S, et vocem magno iungit eum studio Praecedentia versus, hoe modo e stulato se mo is inepti Magna nescio quas mo- sim da earmina nisas. et da carmine explieat matriae, Vera esse, in Uer san. Sed audaeiam hane refingendi versus magnopere improbat Ileyna altis. Bunemannus in notis Usp. legendum putat magno conamine,
ut est apud Ovid. ME . III, fici:
Quippe eredere non potest. Ruet rem adeo purum toties illud superis sistim da in solo prologo repetiisse ed haee repetitio non minus is quens iam notata est, In Pr emio ad Perv. Ven. hin. op. t. II, p. 5o I. ED. - Magno δε nomina nugras, i. e. quasi res magno da nomino i magni nominis ) essent. Nugae magno danomina sunt speei gae, nomen Prospeeie 'et magni sies titulo poni ostendit Cortius, ad Ciceri Epis . ad Div. I, 4, 4. Ita hene HRYN. Caeterum mirisee plaeet e niectura
Bunemanni magno conamine, quae vellem ut seriptura veteria Cod. eonfirmaretur. Optimo enim eonis
venit ei, quod praecessit, amdiu saris monis inepti, et signifieat, hoe magis ineptiisse ver sam turbam, quod disse;les nugas haberet, et magno conatu multa meditaretur diu. Di
hil nisi Diuola pro Het Quod idem reprehendit et ridet Martiat. II, 86, 9 et . Turpe est disseides habere
nugas, Et stultus labor est ineptia.
359쪽
Est moditata diu, sed frivola inulta loquuta t Nec mediocre suit magni certaminis instar Ponere diverse, vel solvere quaeque VicisSim. Ast ego ne solus scede tacuisse viderer,
Qui nihil adtuleram mecum, quod dicere POSSem,
Io. Metitia absque est Per. Et hu.jus versus scripturam et distinctici. Nem sie mutat Ileum. Est meditata editi sie friuola mia a Metilia est. Sed fiso a miateri loquia . Frio Ia fer
mones inepti sunt, quos nihili aestimamus, quisquiliae quaevis. Prudentius r . sum memor ipse mei. atque satis mea frivola novi is. B RTH. Adv. XLIV, Io. Eadem voce usus Ausonius pariter aenigmata, Epist. IV. 65, vocat mνsteria friaola. A LPE , inquit, congestas mysteria fiso Ia ntigias. Frivolus autem idem hoe loco est, quod supra v. si de istis. Sic et Suet. in Claud. e. i4 . Diia volus amentique similis M. Η Μ. r. Nee medioere fuit mn i cem triminis infriar. Respexit, credo .
versum Virgilii, Eel. VIII, i6:. Et certamen erat Corydon eum Thyrside magnum is. Sed illa sormula frequens apud ali A. HOrat. Carna. III. Io. 7: o Grande certa. men , tibi praeda cedat Maior, an illi . . Calpurn. II, 9 : . Et magrium certamen erat sub iudice Thyrsi '. Beda de eotis. Veris et Iliem. v. 8 :ω uis certamen erat euenti de earmine grandeis. Add. Ovid. Her. XVI, 61: .. Di Leerent, magni Printium certaminis esses n. a. Ponere uioersa A. Caus. et
Casi. quod probat ilon. quia UI-laba sa ob caesurum produeitur. Di- Persos Per. diserae Pith. Meurs. et
edii. Basiaeli, quod praesert Fabii
Cius, et egra aequor. Ileumatinus
dedit δε morsu, i. e. metrice: vel sokere quisqve vieissim Bas. quod cur rectius putet Fabricius, non video: eod C. tamen habet quique.
-- Ponere diaerae. vel fouere quae que micissim, h. e. non mediocre
certamen erat . quod singuli in ponendis solvendisquo quaestionibus discrepabant, atque alii aliter. alitia alio melius ponere et solvere volebat. Ex hac explicatione adparet, cur rectius scribi putaverim dioene, quam diseria. Nam etdponere
hae significatione sere simplieiterponi solet. Cicer. Τ e. Qu. lib. I, cap. 4 : - Ponere jubet,am , de quo
quis nudir vellet is . Visissim est pervices, vel invieem. Adposite Quintil. lib. I, 3, ix : . Sunt etiam nonnulli aeuendis puerorum ingeniis non inutiles lusus, quum positis iti-vieem cuiusque generis quaestiunculis aemulantur is. Virgil. Ecl. III. 28 : .. Quid possit uterque, vieissim
i4. Qtii nihia iacieti eram omnes vulgatae r sed Eoum. e eod. A. et D. dedit aditile . . . possim, quod noti displicet Ileynatato. - Quanthia admiaram meetim, nihil ante meditatum et praeparatum, quod domo adferri saepissime dieitur Ciceroni et Quintiliano. Cicero do Senectute, cap. XI : - Venio in senatum frequens, ultroque adsero res multum ot diu cogitatas is. Quintil. IV. 5. 4 r -Pleraque gratiora sunt. si invenio subito, nec domo
360쪽
Ilos versus Dei subito de carmine vocis . ,3
Da veniam, lector, si non sapit Ebria Musa.
adlata, sed inter dicendum ex re ipsa Data videanturis. Idem , lib. V. I 3,3 r ωAeeusator praemeditata pleraquρ domo adfert'. patronus etiam inopinatis frequenter occurrit
Adv. XXVI, u8. emendat subito Meermine vocis , quae vox, a Festo explicata , est a decerpo. Esset igitur quo voce quasi festinians decerpseram e sed Ossendor vocis hujus raritate et recondito intellectu, quo vix videtur usus Noster. Butienianisnus malebat stibito diserimine. Neu- mannus post carmine tute ungit, et deinde emendat imis a Insanas inter, qua correctiuno perit imitatio Horatii, Serm. II, 3, 4o. - μ- ei stibito δε earmine vocis, L. P. Dei. extemporali opera statim , quae cogitassem , ore ProloquenM. Ita IlRYN. qui do iterum redui dare existimat. Ego vero Pulo positum esse pro ea Di versu I de earmine inepto, et auise orem distinguere senus factos astilito earmine meis, ut dicat, seversus hos Deisses de vel ex subit carmine vocis , h. o. e formula senigmatum , quae alii ex tempore proloquuti ossent in convivio. Ego, inis suit, qui nihil ipse adtuleram in cum, quod proponerem, ne solus tacuisse videror, id mihi negotium
sumpsi, ad augendam convivarum Ohlectationem, tit aenigmata, ah aliis voce et ex tempore prolata , inversus redigerem , et scripto consignata recitarem. carmen de e luverborum scirmula, Pt de quoi is enuntiato vel praeeepto siet, neminem fugit. Et hae interpretatione evitatur illud, quod mitius eredibile est, auetorem extemporali Opera centum aenigmata excogitasse simu et singula in irinos versus co sisse. 6. Insanos interi Ilcie ab Horatio
petitirati scias lib. II. Serm. 3, 39 :ia Pudor, inquit, te malus angit, Insanos qui inter vereare insatius haberi A : veI e Petronii Satyrico: in doctores peccatit . qui necesse hahent eum insanientibus surere ia. BLarti . Adv. XXVI, 28. 37. Qianae non stipit A. Pith. et rusuol. quos sequiati sunt Iseum. et He . quod stipit C. quod non capit D. si non sapit ebria M. Per. qtitu non evis ehr a Musia ' Cast. et vialgalae, eui ipse Castalici comparat Horalianuin illud e quia non ebrieta, desi-grint ρ Mihi prae caeteris plaeet loci iti Perioniatia . quae et Barthio probatur Adv. XXVI, 28 - Si non fripis ebria amsa. Similiter Epigramina i6i libri V Anthologiae Burna. tom. II, p. 45I .' a Calliope madido trepidat se jungere Baccho, Ne pe