장음표시 사용
341쪽
Go DE INTERPR. AENIGMATUM SYMPOSII.
de auctore Lactantio narrat, ad ejusque sententiae praxi- Plias rationes respondet, usum denique hujus libelli aenigmatum commendat. aenigma turn ipsorum interprotationi inprimis studet, et singulis perspicuam metapli rasin et verborum explicationem subjicit; contexti castigandi et constituendi rationes notis criticis singularibus, seorsum positis, et ad finem aenigmatum rejeCtis, exposuit. Heu manniana copia ita usus est clarissimus editor, ut ex illustrationibus seligeret, quae ad rem suam sacere videbantur, adderet nonnulla, quae suppetebant aut animo si CCurrebant, Verborum autem Contextum, in quo Constituendo nimia Cum audacia, et PIerum quo non satis seliciter, Heu- mannus v rsatus erat, diligenter denuo recenseret. Nos idem consilium in tractanda Symposio sequemur, et quaelle iam limus tum in lectionibus variantibus congerendis ,
tum in adnotationibus suis et aliorum adponendis, subsidia ad castigandum pariter et illustrandum obtulit, his salubriter, et cum delectu, et judicio adhibito utemur; notas ,
quae rem obscuriorem satis adposite et commode explicarunt, adjecto auctoris nomine, usurpabimus; e Caeteris .
quae rei explicatidae utilia videbuntur, hinc inde dispersa Cringeremus, neque tamen ipsi adponere ut adnotare negligeinus, Si qua aptiora ad probandum ver illustrandum videbuntur. Reliquum est, ut seriem ordinesque editionum Proponi mus, quibus aenigmata Symposii vel integra, vel ex Parte, Vulgata sunt. Diu ligod L oste
342쪽
I. Ioannes Trithemius, de Script. Eccles. cap. 783, testatur Ioannem Nohletum , monachum ordinis fratrum minorum B. Mariis de monte Carmeli, natione Gallum, saeculo XV, scripsisse inter alia, quae ferantur ejus opuscula, Centiloquium aenigmatum li3. I. Hoc de Sympositaenigmatibus, quae centum sunt numero, intelligunt I. A. Fabricius, Bibl. Lat. tOm. III, pag. 25o m. et C. A. Heumannus in Praelat. ad Symp. Lact. S XXV, qui propterea Nobletum aiunt ea Enigmata primum reperi SSe, et e longi temporis tenebris rursus protraxisse. Sed haec parum explorata existimatio est. Quin Irenaeus Bibli
philus in observatione Schelhornii Amoenit. liter. tom. II inserta, pag. 475, indicat, ex Trithemii narratione de Nohleto iacile esse ad conjiciendum, NOhletum ipsum
ex suo ingenio composuisse memoratum Cens πεια m.
Sic Laurentius Abstemius libellum sabularum ab se compositarum de numero Hecatomythium nuncupavit, ut ipse scribit in Prietatione. II. Antiquissima est editio Inachinii Perionis, qui Sympo-Sium primus protulit, ut scribit Barthius, Adv. lib. XXVI, Cap. 28. Heumannus, qui ipsct non vidit, eam Lutetiae an. I 538 excusam esse suspicatur, sed Micti. Maittairius, Annal. Typogr. tom. II, pag. 79i, ad annum t533 -- fert, additque Parisiis hoc anno in-8 prodiisse, atque hunc eius titulum Prosert:
343쪽
Sin ossi veteris poetae AEnimata, nunc Primiam in-oenta et excusa, cum sententiis septem Gramire sapient una emendatioribus et auctioribus d apud Lia M. Cinaneum sub
duobus Galias in ria Iacobina. Si titulus annusque editionis huius a Mattiatrio indi- Catus recte se habet, nescio, quid de alio oditionis Perionianae exemplo mihi statuendum sit, quod e bibliotheca Georgiae Augustae benevolentia Hunii V. C. mihi suppeditatum in manibus habeo, quodque alium et annum et typographum praeseri. Integrum eius titulum subjicio :b hosti metas meteris elegantissimi erudita juxta ac arguta et leuioa AEnimiata, nunc primum et inomia et
excusa. Accessarunt septem Gnin E svientum sententiar, inulto quam antehac emendatiores, et etaersibus etiam alia
quot auctiores. Parisiis apud Iacobum Kerver sub ducibus gallis in via Iacobea, I 537, in-8, Const. soliis I a. Nescio, inquam, utrum eam alteram as denuo recensitam a Perionio editionem, an vero ab alio, secundum alium codicem, servata tantum Perionii praelatione, adornatam existimare debeam. Νam praeter anni ac typographi disserentiam , duabus maxima rebus a priore Perionii, quam Reusuerus Expressit, discrepat. Centesimo senigmate δε Cuculo caret, etsi de Caetero ordinem et numeros senigmatum eosdem, ac superior Perionii, servate deinde, quum Reusneri exemplum aenigma X de Phoenice duplex habeat, haec Perionii secunda altero destituitur. Nonnullae etiam varietates titulorum occurrunt. Quum priorem illam anni 1533 oculis usurpare noqueam, manstituere iam non licet, sitne ea a Reusnero pure expressa , an vero hic invexerit nonnulla, quae adeo neC secunda anni I 537 habeat. Casp. Barthius tamen, qui primam Perionii editionem usurpavit saepiusque laudat, eam significare vi lotur, quam Beusnerus repetiit. Nam
in Animadv. ad Claudian. edit. prioris pag. 4 edit.
secundae, in- , P. 988 , adfirmat, duorum σου tigmatum
344쪽
do Phoenice alterum solum in Ioach. Perlonii editione se reperisse. Id vero neusnerus exhibet. In praefatione aenigmatibus praemissa Perionius ea se dicit e codice hi bliothecae Cormoeriacense emisse. Cor-mcertaeum autem est agri Τuronensis oppidulum, opulento Benedictinorum monasterio nobile.
III. Ioach. Camerarius in Elementis Rhetori P qitae primum an . I 54O prodierunt, iterumque Lipsiae I 56a, in-8 , pag. 273 editionis anili IsioO, in-8, ex aenigmatibus a
se repertis, quae Symphorium quemdam auctorem ha
hero praescriptum dicit, selecta quaedam XVII producit,
quae Ileumannus recenset Praefat. ad Symp. Lact. S XXX. Quum aenigmata Camerarianae hujus editionis in multis ab editione Perionii discrepent, Heumanno non dubium est, hausisse eum aenigmata sua e MS quodam codice. IV. Io. Lorichius Hadamarius tres libros AEnimatum Fran- surti an . I 545 edidit, quorum libro III e septemdecim aenigmatibus a Camerario in Elementis Rhet. vulgatis repetiit tredeeim, sed presso Camerarii nomine. Vid. Heumannus i. c. S XXXI.
V. Θ hosti aenigmata XLVII edita a Francisco Basuot Basil- I563, in-8, commemorat Fabricius, Bibl. Lat. vol. III, Pag. a 4 sem et pag. 255 edit. Erri. ex eoque discrepantes scripturas excerpit ibidem. VI. Secundus Symposit aenigmatum editor nam superiores partem tantum ediderant) est Iosephus Castalio, cujus editionis haec est inscriptio : uAEni nata b osti metoe eum scholiis Iosephi Castalionis, Anconitani. Romo apud Franciscum gannetum ΜDLXXXI, in-4i maj. Mart. sex. Exhthotitur hae editione XCIX aenigmata, quorum Ul-
345쪽
timum Anchrem titulo inscriptum est. Primum se eorum
oditorem esse, ipse sibi persuasit Castalio, ut patet ex iis dedicatione libello praefixa. In qua etiam testatur, edidisse se aenigmata Symposii e .codice IIS miradi vetustatis, in quo adjuncta erant ad Venantii Fortunati opera. Luculentam ejus edit. descriptionem dedit Irenaeus Bibliophilus in Schelhornii Amam. liter. tom. II, p. 485. VII. Repetitam esse hanc editionem Romae in97 tradit Fabricius, Bibl. Lat. vol. III, pag. 271, et Sigebertus Havercampus Heumanno testatus est per literas vid. ejus Praef. pag. XLIX) habuisse se in manibus illam
Romae a. 1397 factam, eamque in duodecimo, ut vulgo loquuntur, exscriptam esse. Utcumque vero haec editio repetita exstiterit, non videtur habuisse scitolia Castalionis, nec ab ipso Castalione curata. Hic eraim alteram editionem serius curavit, postquam Pitium nam viderat, eamque scholiis non nihil modo auctis, modo immutatis instruxit. Cuius hic titulus est: AEnigmata Symmui, metoe Neteris, cum scholiis auctioribus Iosephi Castalionis, I. C. Ronarini, elogiisque δε- elissimorum τirorum da Sin Osio. Romin apud Myredes
Alosii Zanneti 16o7, sumptibus Iulii Francischini, inia. Contenta ejus editionis plene descripsit Ileumannus, Poeciles tomi II libro I, pag. Io9 seq. sigillatim praefation m Castalionis, et doctorum virorum Sigonii, Victorii et Pontani de his aenigmatibus ἐπικρἰσMe exhibet. VIII. Petrus Pithoeus inter Poemalia Netera Paris. 259 , in-II, edita, pag. 4o4 , haec AEnigmata sub nomine Gelii Smphosii proposuit, et in edit. Lugdun. apud Iacobuni Chouet, 1596, pag. 534. Genevensem hujus Syllogeseditionem anni i6 9 ipse non vidi. Castalio hae Pithosti
editione usns est ejusque Variantes lectiones adnotaticinibus suis in Symposium inseruit.
346쪽
X. Iacobus Pontanus voluminis tertii moxymnasmarum Latinitatis parte priore, quae prodiit Ingolstadii 1592, in-8, Pag. 779 suqq. unum: habet nil in. XLIl quod inscripsit ZEnigmata, Whi aliquot Symposii exhibet, tacito
taria ora et auCtoris corrim Domine, et sonte, unde illa
hausprit; nominatim p. 783 de Ga Me, de Tinea; p. 784 de Fumo, p. 78o de Somno, de Munu, de Papa re, p. 78s, aliquod sine titulo, itemque aliud pag. 787 absque lemmate profert, in adnotationibus tamen ad hoc Progy- nnaSma, p. 79o, claVeni horum Etiam duorum suppeditat , doccique pet prius Rotam, Per posterius Nebulam intelligi. Haec memoriat Irenaeus Bibliophilus i. c. p. 4 ncit. '''. Qui dubitat, ex qua editione Pontanus illa mutuatus sit. Mihi vero credibile est, Castalionis editione priore usum esse. In editione Progymnasmatum Potitani recentiore, quam ipse possideo, Francos. I 634, in-8maj. hoc Progyinnasma XLII, AEnigmata inscriptum, pag. 744 seqq. legitur. Totum illud repetiit et aenigmalographiae suae inseruit Nic. Reusnerus, P. 79 Sem. X. Nicotaus Rctusnertis in AEn malographia, siue Syllogemnimalum et piphorum consemalium, ex Nariis auctoriabus collectorum, Symposit Enigmata ex editione Perioniana repetiit. Duas hujus libri editiones prodiisse probat Ileumantius i. c. S XXVII, unam Francos. an. 1599,
in-II, alteram ibidem Isio2, in-Ia. Istam numquam
vidi, hanc ipse possideo, in qua pag. I 48 exhibentur
Sm hosti, poetae et eleris elegantissimi, erudita juxta ac arguta et iratisa ornigmata, priomittiturque ipsius Peri nil Praelatio, p. a 45 sq. Caeterum haec editio altera Tnigma tographiae in duas partes divisa est, quarum altera hoc inscripta titulo est: Ioannis Linuterhachii AEnigmata, adultis simul Nicolai Reusneri re nigmatis. E collegio Pam
Georgius Draudius in Bibliotheca Classica, p. I 5o5,
347쪽
geribit, Ioann. Laut bachii, Iul. Ges. Maligeri, H. Eo nimisi, Ioach. Camerarii, Hari. Iunii, et quorumdam alio- .rum AEnigmata omnia simul edita esse studio Nicolai Beusneri. Argent.' I 589 in-8. Diversum hoc opus alimnigma tographia, hujusque Prodromus esse videtur, postea in aenigmalographiam relatum. Falli igitur videtur Heumantius I. C. quando existimat, Draudium illo indico primam aenigma tographiae Deus nerianae editionem si gnificare voluisse. Habeo ipse rius libelli, quem Draudius indicavit, exemplar, eodem loco et anno editum , sed in titulo simul verba lego, quae Draudius omisit: Additis Sr hosti meteris meta AEnigmatis, item I. C. Maligeri, etc. Quod tamen dolendum est, exstmplar meum in sine mancum esse videtur; nam neque Sympliosii, neque Scaligeri, et caeterorum, qui in titulo Di minantur, aenigmata habet, et Cum Lauterhachii aenigmatibus desinit. Quod si alia integra ejus libri exemplaria exstant, dubitari non potest, hanc Primam Reusneri editionem Sympliosii esse XI. Phaedro ab se cum notis suis et Casp. Scioppii vulgat Coelii Sin ossi innigmata cum scholiis Iss. Castalionis, fabulas et aenigmata Veterum poetarum Graecorum et Latinorum adjunxit Conri Ritterahusius Lugduni an . I 398, inci . Quae editio repetita est additis animadversionibus
Io. Meurati, et prodiit ex ossicina Plantiniana Baphelen gii, an . IGIO, ut tradit Fabricius, Bibl. Lat. lib. II,
Eiusdem editionis repetitio videtur, quae in catalogo Bibliothecae riuaneae, tom. II, p. 256, hoC titulo proponitur : AEnigmata veterum et recentium, cum notis δε-
sephi Castalionis in Symposia AEnigmata. maci 36 4,
348쪽
que libros IV, Coloniae Agripp. an. I 62o, in-II. Ibi auctor libro IV stilla inrit Ioca seria et a nigmata iter agentibus accommodata, atque inter hare, pag. 338, AEnigmata et
Griphos ex Symphorio et Althelmo. Ex illo quidem profert duodecim, de Ga , Vulpe, Fumo, Testudine, Grue, Erisio, multa, Bela, Talpa, Farina, Pila et Spongia ς ex hoc quatuor de Nise, de Salamandra, de Win Doleonta, et de Gallo Gallinaeeo, et pag. 366 scribit: Plura Sympositis et Alliamus versibus collegero innigmata. Irenaeus
Bibliophilus apud Schel hornium l. c. pag. 49 I, conjicit,
Scholium haec tenigmata e Duacensi Symposit editione an. I 6o4, cujus modo mentionem fecimus, deprompsisse. Hoc equidem adfirmare nolim, siquidem Duacensis editi Castalionis recensionem sequuta videtur; at Schottus, ut e collatione aenigmatum didici, Porionii textum adhibuit. XIII. Nicolatis Causinus libro suo, quem Smmbolicam Z ratiorum sapientiam inscripsit, inseruit AEnimam Sm ossi, sed nihil animadversicinum vel scholiorum ni jecit. Rus operis tres editiones exstare comperit Heu-
harum postrema aenigmata illa exhiberi dicit a pag. 138 usque ad pag. Isso, satis quidem mendose, Ut tamen adpareat, Causinum expressam voluisse editionem Castalionis. XIV. Phaedro cum grammaticis notis edito Sin ossi aliorumque oenigmata et labellas adjunxit Christianus Iunckerus, LipS. I7oo, in-Ia. Exemplum et editionem I . Meursii sequutus est, cum Phaedro Symposium et fabulas Graecas Gabriae et aenigmata poetarum veterum conjungentis. Idem factum in sequente Edit.
349쪽
cessaerunt Sin ossi innimaIa , Iabria: hulae, Antonii Liberalis Metamorphoses, gr. et lat. et Senecae, item P hlii Syri Sententias, cura et studio M. Georgii Walchia. Lipsias an . III 3, reC. I 724, in I a. XVI. Mich. Maittarius inter o mi et fragmenta Neterum metarum Latin. Lond. III 3, fol. Caetii Θ Osii 2En pnata exhibuit vol. II, pag. I 6m. XVII. Sequitur praestantissima et locupletissima editio C. A.
Heumanni, aenigmata tamquam sympotium, vel symposiacas quaestiones, Firmiano Lactantio auctori vindieantis, Hanov. 17aa, in-8. Adjecta est ab Heumanno Dissertatiuncula contra V. C. Nisol. Nurrium, turtim de infractus persequutorum Lactantio abudicantem, itemque S bola Critica ad Lactantium. De ea editione abundi egimus superius in Prooemio nostro, sicut etiam de sequente, eaque recentissima: XVIII. Centum AEnigmata Netera, diu sub S poni poetinomino circumlata, deinds a nonnultas tamquam fm sium a Lactantio conscriptum edita. Recensuit, illustravit atque praelatus est M. Dan. Frid. Ne a a. Franeos. ad
XIX. Post Heu manni operam AEnigmata Lactantio tribuentis, haec recentioribus operum Lactantii editionibus, titulo Symposit Lactantiani, accesserunt, ut Heu mannianae, Bunemannianae, Halensi, item Parisiensi Lengleii du Fresnom tom. li, Pag. 251 Seqq. Ex ista serie omnium Symposit editionum si quis set
clum praestantiorum facere velit, tres omnino reperiet principes, quae diversos MM codices expresserunt, et Caeteris edit ribus duces et auctores institerunt, nempe Penionii,
350쪽
Castali nis et Pithoei. Pericinii editionem Belisnerus in AEnigmalographia , et Franciscus Sehottus in Itinerario Italiae expresserunt: Pithoei recensionem postquam sero cum sua conjunxerat Castalio, hunc meterae usque ait recenti simas sequutae sunt. Quartam his adjungit Heumatinust Praefat. S XXXVIIJ licet paucorum tantum genigmatum, quam Camerarius in Elementis Rhetoricae inhibuit. Nam et hunc e codice IIS proposita descripsisse aenigmata existimat. Ego vero et Francisci Basueli editionem aenigmatum XLVII e singulari codice proiluxisse arbitror, siquidem et mancus eorum numerus, et discrepantes ab aliis lectiones, a Fabricio indicatae, imperfectum et ab aliis diversum codicem demonstrant. Versiones aenigmatum Symposii saetas ne plane praetermitteret Heumannus, memoravit, Praefat. S XXXVII, Ioachimum Camerarium senigmata aliquot Symposit in Graecos versus eleganter traduxisse, quae ipsa aenigma tographia suae inseruit Reusti erus a pag. 256 usque ad pag. 26o sinquibus tamen insunt nonnulla, quae non sunt Symposit).
Idem refert Germanicam eorum aenigmatum, eamque metricam, Versionem, una cum metrica Phaedri tabularum versione, an . I7Ia, in-8. Fisenbergae editam esse a quopiam , qui sub adscito Melandri nomine latere voluit. Dedit etiam versionis ejus duo exempla , aenigma 96 et 97 de
Echo et Somno, quae sane invita Minerva factam esse ostendunt. Ego vero inprimis memorandam hoc loco censeo,
cuius notitiam ipse Heum annus Poeciles torn. II, lib. I, pag. Iar, secit, Italicam versionem, a patro Castalionis Romae an. 16o4 editam, cujus ipse filius in Dedicatione, posteriori eius Symposit editioni pi missae, mentionem his versibus facit: