Catasterismi cum interpretatione latina et commentario. Gottingae, Vandenhoeck & Ruprecht 1795

131쪽

4o8. Sequuntur verba πο-τῶν ἐκείνου παρθένων. Hesperides Noctis filias, at Pleiades filia Atlantis fuisse tra ἀdit Hesiodus Eρ 383. Attamen etiam Diodor. IV, arme perides Atlantis filias vorat , et Gerinanteus. Neque igitur verisimile est, nostrum de Pleiadibus hie eogitasse, aut enaeum Hesperidibus confudun. Alias de draeone fabulas easdque, ut puto, a recentioribus astronomis exeogitata v. p. Theonem, Hyginuin et Germanicum. κατ ησε. Oppier leg. κατατῆσαι. et praeterea observandum Atlantis filias more minus usitato παρθένουdiae vocari. V. Opp. g. Io3. μεγις ν δ ε εχ ει σημειον glossema mihi videtur. Qiiindeeim stellas affert Eratosthenes, nimirum tres in

eapite, quae sine dubio fuerunt et, M. ε, sed plures notas furae, ratus his verbis Oeet: r Ioe κεφαλν ἐπιλαμπετο ατήρ. 'Aλλἀ δυο κροταφοι ei δυο Ἀμμασιν sis r ὐπένερθεν 'Εσχατ' ἐπέχει γένυας δεινοῖο πελωρον ex. rorte igitur λαμπρους, mutandum in λαμπρους , quod in Codd. Γ pro E sacile poterat substitui. Reliquae, quae in vicem distant, , δ, tu, o 1, suerunt.

Engonasin. 4.

hul. I. Qua de ratione hoe sidus inter recentiora refero jam monui Fabulae, quae narrantur, omnes post Arati rem- Iora additae sunt. Ipse Aratus hominem eue fingit, genua ectentem, V. 64. m. Sed, ουτις ἐπίτατα ἀμφαδον sissim x οὐδἐ τίνι κρέα ατου κεινο πονας ἀλλα μὲν αυνως 'Εν γοωασι καλέουσι ei. Hinc itaque omnis hae fabularum copia et varietas.

ἔπως ἀντ ατωνι τ οι - Η Ἀκλar. Contradicere videntur hae iis, quae eapite superiori dixit, Iunonem po fuisse draconem ustodem propterea, quod mala Hesperidum a filiabus Atlantis perpetuo subtrahebantur. Forte tamera illa sabula ex Phereeyde, haee ut ex Germanteo et Hygin colligere te et ex Panyasi hausta, ποτε st παλ αναν arae stetici καὶ τῆν λεοντῆν περιειλημμενος Sed jam supplendum esse puto, τῆ αρι

ς ρε

132쪽

fendens. cf. Hygin P. A. II. e. 6. Alio modo Aratus v. 67 seqv ἐπ αμφοτέρων δέ οἱ ἄμων χειρε αείροντα , τάνυτα γε μεν ιλλυλ ἀλλ 'Oσσον ἐς ὀργυιῶ - - - - In fabulis enarrandis, noster hune asterismum eonjungit eum Dracone secundum Panyasin Araethus eum Ursa Hegesi nax, qui Theseum esse dieit, forte eum Lyra, quod etiam ii Deille videntur, qui Thamyri aut Orphea esse Engonasin putant. Sed es de his et aliis Hygin II 6. Si de situ quaeramus, ex ipparcho I, 7. P. Ioa sp paret, Engonasin sinistro pede Draconis caput conterere.

sorte, αρι ρου μηρου et verba λαμπρότερον δε ἐν ἐπὶ νη ἀμισε ρα hie inserenda, ita, et ρ intelligendae sunt, quarum altera tertii ordinis. Poterant quidem stellae modo dictae ad pedem dextrum referri, sed eontablatio aput draconis non attingeret, et in dextro pede in Ptolemaeo non tot oeeurrunt stellae, γόνατος η puto; καινιπῆς σἔ κνήμη et v ποδος sub puto esse in clava Arctophylaeis auctore Ptolemaeo, qui ο αυτό ἐς τω ἐπήκρον του κολλορυβου Germanteus in eoxa affert a de reis liquis eonsentiunt Germanicus et Hyginus De elava res dubia, forte, ἐπὶ τῆς λεοντῆς retis de reliquis a dia.

tentibus ι et ν sorte A in Ptolemaeo non invenio.

CL Sehol. Germ. ad v. 7 seq. et Hygin II. s. v. Ta-hul. I. Phereeydi sidus hoe jam notum fuisse, ex fragmento eonstat, quod apud Schol. Od. λ, 32 legimus: e ritum pag. alci quem auctorem Eratosthenes in priori capitis parte seeutus est Fabula ipsa ad Creticas pertinet, et satis nota est. ἀντην in αὐτὸν τέφανον mutandum, ut jam op-pter vidi . Δέω in eod. in fuit, male. Insula Naxos tempora antiquiore Dia vocata. v. Hesych. v. Δla et opplers pag.

In Schol. Germanae pro Cretam legenduIII.

133쪽

ἱς ορε ιτα Οα τουτου του εφάνου το Θησέα σεσωσθαι et φέγγος ποιουντος ad δια τουτου referendum. Plura exempla hujus structiirae verborum turbatae affertinoppier pag. os et infra e 1 et 29. Praeterea, observandum hic mihi videtur, hae verba non eum anteriori apitis parte conjungenda esse, sed aliam fabulam forte secundum Epimenidein narrari et plura excidisse Getamameus locum hunc sic exponit Sed qui Cretica onseri, psit, refert, quia Liber ad Minoem regem Demssit, ut Arioadnen filiam ejus duceret uxorem, coronam dono Ariadnae dedis Vulcani opere factam ex auro et gemmis pretiosi et tali fulgori fuit, ut Thesea Labyrintsi liberarer, quae post astris assis si eum in Naxon utrique venissent Hyaginus sere eadem. Sed, inquit, ut ait, qui Cretica Duo feririli, quo tempore Liber ad Mno vini eogitans Ariadnen eomyrimere hanc eoronam ei munem dedit ei. Diei tur etiam a Vulcano facta ex auro et induis gemmis. erquas Thesus existimatur de tenebris Labyi inihi ad lueem xenisse quod aurum e gemmae in obscuro fulgorem tum mir miebant. γασὶ καὶ τον πλόκαμον et Scilicet de stellis,

quae vulgo, etiam ab nostro auctore e Ia, coma e/enices vocantur, hic agitur Ariadnes vero comam eas nominari, nusquam invenire possunniti si in Eratosthene et, qui eum smeutus est, Germanico.sχοι δε ἀτέρα e et octo tantum stellas novit Pi lemaeus, , , splendidas vocatas ab Eratosthene a, ι, π, Θ, dorte, inserendum.

Cf. Schol. Germ. ad v. a seqq et Hygin. II, 4. V. Ta- bul. I. et II. Qtio jam de Engonasin dictum est, etiam de Ophiucho valet. Sidus hoc per magnam oeli partem diffusum neque multis stellis lucidis elarum recentiori temo pore, sed ante Aratum in eoelo constitii tum est. Praeterea etiam ex nomine fit perspicuum, astronomos non tam de fabula quam de figura eogitasse Postea vero multae fabulae in o sidere eum illatae sunt, de quibus v. Hyginus. Narratio de Aeseulapio constat. Sed non satis apparet, quem auctorem Eratosthenes secutus sit. Poterat hae vulgari se mona accipere, ut saepius factum est, ef Ηeyne ad Apol-

134쪽

lod. III, Io, 3 p. o3. praesertim in re tam clara et fere ab on, nibus mythographis tractata Citantur vero aliquot auctores ab pollo cloro . . . Stesichorus et quod ad Hippolytum attinet, Neoptolemus, qui Naupactica scripsit. De quo v. Heyne ad Apollod T. III pag. 989 et Paus X fin. Fabula de Aesculapio vario niodo tractatur ab auctoribus v. Heyne ad Apollod. l. c. avs. l. e. et Pindari P. r. 96. et alita esculapius filius Apollonis et Arsinoes sive, ut alii volunt. Coronidis a Chiirone artem medicam didicit v. Mollod. l. c. et ' τουτον τέχν ἰατρικῆ χρωμενον opplers p. Io6 emendavit hunc locum in υτο τέχνηματρικῆ χριομμνον cli. c. I 3, et q. et Palaephatus de incred. c.:3I. et Heraclides in Allegor. Hom. p. 483. Sed propter ea quae Gnuuntur, mutarem, τουτον τέχνy ἰατρικν χρωμνου, ως cet. κοὐ τῶν θεῶν δυσχερως τουτο φλεροντος ce , - λέγεται τον Δία οργι σθέντα κεραυνοβολησα. eum aute nσουσον l0ngius abesset, subjecit auctor τῆν οἰκίαν αυτου. ω καὶ - ε.δη τεθνη τος ἐγείρειν ei. Stesichorus nominat Capaneum et Lycurgum, Apollod. l. e.

ἐν Ie καὶ Ἱππόλυτον Hippolytum ab ipso p tre interfectum esse, narrat Hygin fab. 7 et ibi in&rpp. et P. A. II Id. Aesculapium id veri ea a seeisse addit

Sehes Pind. l. e. ' . Aesculapius anguitenens fingitur propter medicinae peritiam. s. Ηyg. P. A. l. e. De Ophiuchi situ, Aratus et quae eontra eum disputavit Hipparchus lib. I n. 8. Putavit enim utroque pede sua per scorpium stare. Enimvero Eudoxus v. Schol. Arat ad h. l. et cum eo Hipparchus veritati propras aeeedit, quippe qui allero pede id tantum fieri affirmat. Noster hae de re nullam iacit mentionem. At de stellis Ioeus obseurus.

ciderunt. Etenim iam Aratus serpentem eumque multis stellis distinctum deseripsi, et Germanteus et Hyginus plura afferunt. Ille Serpens, innuit, quem tener in manibus, habes s.llas in or ei a in flexura apitis Dissos 4 in ma-ati OphiaeEi celara , in prima flexura P, secunda, quam sene in dextra manu, alias octo, in sum inque ad eam

135쪽

go NOTAE AD ERATO TH. CATA 3TERI 1Μ. CAP. 5. . dam . Fiant omnes flesiae serpentis triginta. Hi vero Anguis hahet in summo apire a sus apire 4, uno laeo aras. Ad manum Uius piauehi Anistra a sed quae maxime ad eorpus Meedi elariorem et in dorso anguis ad imsam eo oris onjunctionem S. E in prima Noarura eamiae 4, in seeunda aput versus Eaber flesta 6. Ira est Omnino trium et vigiMi. Locum itaque ex Germanteo restiis tuere vellem in numero tantum mutatione aliqua facta se

πάντα - . Sunt vero in eapite is et v, in flexura apitis δ, , , a in manu Ophrt ehi et a in prima flexura a vi ε, reliquae eae sorix fuerunt, quae nostro tempore ad Taurum Pontato in hianum referuntur, forte igituris, O n, , mo. Nam in Hygino legimus, aput versus e

ρια διαιρειται Notandum, Veteres astronomos usque

ad Eratosthenem Librae signum non novisse, sed Seorpium. ut noster affirmat, in duo signari ecliptices partes divisin. Postea vero κηλή Libra teste Sehol ad Arat. V. 89. -υ -

det. et is σωαα καὶ τὸ κέντρον Seorpius appellabatur. f. ad Virgil. Ge. I, 32. Sidus hoc quamquam neque in Homero neque in Hesiodo oecurrit tamen antiquioribus adscribere velim paristi ob sormam et stellam primi ordinis Antarem partim ob fabulam, de qua es. omnino cap. 32. Ex Euphorione petita esse videtur fabula v. Schol. Hom. er. 486. τῆ κολωνη Videtur quidem, praecipue, si Sehol.

Germanteiri Seorpione et Orione conferas, nomen montis eujusdam sorte excidisse, sed, ut Munker ad Hygin P. A. II. e. 34. monuit, nomina ista omnia ex κολώνη orta esse videntur, ita ut pro Lalippis, Glsonio Celinio ponen dum esset Colone, sed et hoc ut mihi videtur, delendum et tantum modo in mante quodam retinendum est. Pra

136쪽

NOTAE AD ERAT Os TR CATASTERI sΜ. CAP. 7. Iterea enim quod nullus talis mons in insula Chio inveniri

potest, ratus v. 642. et Theo semper montem quidem nominant, nomen ero numquam addunt. Κολωνα igitur signifieat, ut jam Gale transtulit, montem, nil amplius. Qiiii quod in Germanico pro monte Celsonio monte essio

legerem.

ἀναδοθηναι ἐκ τῆς κολωνης Καὶ ουτους απο- Θανειν forte ποκτεινα Vel αποκτείνειν, ut Schol. Hom. l. e. et Apollod. I, 4. 3. ἐβιασοιτο vim inferre voluit. ον Ζευς ἐν τοῖς λαμπγον, ἔθηκε is οὐν ὰ ς - ρουν, ιν ιδουσιν rura rix α νθ ρωποι ἐν ἰσχυν, ἀυτου καὶ τη ν δυνα α ιν Igitur propter ejus naturam et vim. Alio modo Hygin P. A. II e. 26. tit speetes ejus hominibus documento esset, ne quis eorum de

re aliqua Ibi confideret, quod Orion dixisses, se omnia esie

inters cere, quae ex terra Oriantur.

australi ita et ι; in borealiori met v. in εἰσιν οἱ μὲν προυτοι μεγαλοι, οἱ si δευτεροι ἀμαυροὶ tertii, reliquae secundi ordini g. ἐπὶ δὲ του μετωπου 3, i ,- ἐπὶ τῆς κοιμάα et se te tor ἐσr τῆς κερκου , , . t. ν, ω τοι κέντρου Θ, ,κ λ. stellae σε, me catalogo de a Caille suintae sunt. προηγεισαι μὲν αυτους cet. De stella primi ordinis ae, a recentioribus Antare vocata quod nomen iam Ptole maeus affert, stellamque secundi ordinis esse vult nostrum eogitasse ex descriptione apparet, collatis verbis extr. cap. anteced. ἔχει δὲ ἐπιφανειαν κανην ἐπὶ του μιεγίστουοι στρου, λέγω δη του σκορπίου, ἐνσημε τω τυπω φάινόμε νος. tiae tamen verba adeo interpolata mihi videntur, ut ea plane rejieerem, si tantum alio loco stellae hujus larissimae mentio fieret Hyginus et Germanicus fere eamdem stellarum positionem iterunt. Ille enim lib. III. e. asci me Seorpius habet inquit, sens in his, quae helae dicuntur, in unaquaque earum binas, ex quibus primae sunt cla riores praeterea habet in rore stellas tres, quarum media est larissima, in interscanilio tres, in ventre duas , ineatida quinque, in acumine nysio, quo percutere existima. rur duas. Ita est omnino flesiarum Io. Hi vero Habee Scorpius stellas in unoquoque cornu duas, in ore nam claram in fronte duas, in dorso claras tres, in ventre duas,

137쪽

8 No T. ADERAT OsTΗ. CATASTERI sΜ. CAP. -υ. in auda quinque, in aculeo duas Santramnes I9. Ex his quatuor , quae sunt in ornibus ejus , duae priores ela. rae et daae oscura Librae assignantur, quam Chelas Graecidieunx. Verba προηγεῖται et ab utroque omittuntur. At sella non ad ehelas reserenda, eum istae stellae eam praeeant, et, ut jam monui, a nostratibus in Libra ponantur. Quid quod stellam ab Eratosthene in thorace poni ex eap. 6 apparet Verba igitur ο ἐπι τῆς βορείας χηλῆ λα απρο ασταριive omnino exterenda sive in ἐπὶ του θωρακος mutanda.

cs Sehol. Germ. a v. 89 et Hygin II 4. v. Tabul. I. De origine sideris et fabulae iam silpra ad . I. tractavi. Verum in hoe apite alium auctorem Eratosthenes, sorte Aeusilaum feeutus est. Plures enim rerum Areadiearum scripto. res fuerunt, de quibus v. Not ad Apollod. III, 8, I seqq. Hyginus et Germanicus hane fabula in cum altera cap. I. narrata conjungere ausi sunt. οθεν forte Τραπεζους scribendum urbs Areadiae. Alii rem alio modo tractant. v. Apollod. l. e. Hygin fab. 76 et ibi interpp. ἐπὶ τῆ ιεξιῶς Θ κ. Tertia stellaci addenda est. Ita etiam Germanteus. Sed, ut eum reliquis conveniret, δεῖαe mutarem ψιςερῶς praeeunte Hygino lib. III. 3. Sidus enim non a tergo sed a fronte in eoelo conspieitur cf. quae de positione stellarum dixi ad cap. q. n.

Ο οὐ δυνουσιν. Elevatio poli Alexandriae uit distabat a polo - 28, 29 distabat a polo 28, 48

ἐπὶ τη κεφαλῆς θ ἐφ' κατέρων τῶν alia αν et δ ἐπὶ των μαστων nullae aliae quainis et a sed hae elarior illis; ἐπὶ του ἀγκωνος δεξιου quod jam Gale addidit; ἀνὰ μέσον rcturus. ἐς κατέρω, α et, sorte etiam ζ et v. V O. 9. f. Sehol. German ad v. s. seqq. et Hygin. II, 2 s. v. Tabul. I. Varia mythoruin genera in hoe capite cumulata

138쪽

sunt, eaque Omnia ex prima vitae integritate et simplicitate petita Sidus igitur est , ut puto, ex antiquissimis. In prima tabula, quam Erato, ne tractat, et quae ad Creticas pertinet, Axanun maxime secutus est v 97 436. .. Ταντην se παρθένον 'Hσίοδο ιν Θεογον ἰαουσι κε eet de sidere Virgilii nulla apud Hesiodumst mentio Δίκην Iovis et Themidis filiam esse modo narratur in Theogonia V. 9oI eli εργ. 54. Praeterea interpretes ait his nostri Germanteus et Hyginti verba ἐν Θεο- τον Domitriint. Vereor igitur, iis ex margine uerant vi

lata aucto inire nostrum ad Hesiodi βίβλον ἀτρικεν re exisse, atque illius hoc illo tempore jam notum fuisse. De

Δίκη v. praeter loca Hesiodi jam laudata Hermania mytho log Handib. I, B p. 93. omisit noster, eam sectinduin nonnullos Astraei filiam esse, quod ratus annotat in principio descriptIonis. eriptio Aeduli aurei Aratus ipse inde a v. oa. otio ποτ ανσρων

everunt leg., ut puto, insecuti honianes a pietate recesse

Forte tamen in au'ore nostr exciderunt nonnulla et est plenius aegendum: μετασταντων se σου tis δὲ άντων , κα τῶν ἐπιγινομενων κηκουτι το δίκαιον συντηροι- των cet. Ite Arati utenteni lite hus expressam censeo: 'Aργυρέω δὲ λΘη a cet. - Theo ad h. l. μεταστάντων δὲ ἐκείνων, οὐκέτι μοιω συν ῆν αυτοῖς. . αλλα εἰς τα ρη ἀνεχώρει ὀι τἀ ἐπιγινοιιέ-

139쪽

randa agriculturae inuentat in o δὲ Dιν. - a grammatieis appositum, quod Grae- ei contenderunt , Cererem ab Aegyptiis Isin vocari. V Ἀταργατιν. Nomen Syriun et, ut 'idetur, ad res astronomicas declarandas excogitatuni. aucianus eam unam esse putat, et παρτη Vocat i

Hoc loco ὁ ο ὲ Ηριγο νην in nonnullis libris additum luisse, exierinante et Hygino colligo, atque id propter notum illud auctoris nostri poema Erigone sui cari licet. Germaniciis Ad ad pectum Booti Virgo snstituta est, quae

Erigone dicta es, et et Hyginus: Nonnuli etiam Erigonen Lari filiam dixerunt, de qua diximus οι δε υχην. Oceani filia. v. Hesiod Thebg. 36o. διο καὶ ο κ sup αβ xv et Hygiitu. Et ho magis fistu est nvenit inter eos, quod aput ejus Mimium obseurum viidetur. Germanicus cum nostro conlinitis: Alii Fortunam. pro eo quod sine capite astris itisertur Loeu autem Eratosthenis obscurus sane et depravatus est . Verba ne modo

n. I c. otiamquam tres fosteriores in Ptolemaeo non e-

currunt. atig fe ρυγι - - καλε οι ταχυς. sidus igitii hon a tere Roinatiorum more describit, ut glo-hum iuspieientibus , sic a Ironte, ut ipsuis coelum adspieLentibus apparet. v. Bode ors eli. d. Gestirne, ubi Vindu m; atri io sinistra ala et Spie in dextra manu ponitur.

. . . . . . . . . . .

ii mi. o. CL Sehol. Germani ad . 45 seq. et Hygin II. 22. De hujus sideris auctore et origine aliquid onstituere, res esset aua et ineetia pluehes hi mire duaeie T. I. pas. Loputat in principio Medos fuisse argumenta se, quibusta opinio innititur, non affert Hoe satis erium mihi videtura

140쪽

oeeasionem dedisse, sideris nomen inveniendi. Aratus quoque et Theo rem tantum attingunt, nullis fabulis appositis. Fabula, ut ab auctore nostro affertur, satis nota et ex Homero allata, sed et omnino , quae Heyne affert in Not ad Apollod. III, IO, 7 et IV, a Praeterea v. Hygin sab. 7 et P. A. It aa. ἐπιφάνειαν numinum aut heroum apparitiones inter mortales. iἐπὶ τῆς κεφαλῆς, β; ἐπ .a μου χειροέω verba uneis inclusa et ex Germanico addidit. Sed nescio, quae si sententia sit. Nullae enim nisi quintae magnitudinis stellae adsunt, nullae igitur quibus designantur istae partes. Melius eonveniunt auctoris nostri verba eum tabulis, si ista, tamquam glossema, rejiciuntur. ἐφ' κατέρω γονατιά et λ - Clarae in utroque pede omissae sunt, supplendum igitur ,- κατερω ποὀλά, et ε. ἐπὶ τῆς κεφαλῆ οἱ ἐπ ο ρ στερ ις μου λαμ προ sorte δεξιω eg. ita, ut stellari intelligenda ; ἐπὶ

μασθω κατ ii verba sana sunt, Messet et T ἐπ αριστερο αγκῶ voe legendum ἐπι δεξιου. nam in sinistroeubito nulla est, δ; ἐπ α κραe τῆς χειρο e. addendum ἐπ αριστερας ἐπ' ο ρ στερι γονατι a ἐφ' κα- τέρω ποδὶ μ et v. De Propodere nota v. tabula τους πάντας igitur

Cancer sve Aselli et Praesepe II.

Cf. Sehol. German ad v. 45 seq. et hin n. II,43. iv. Tabul. I. Sidus hoc propter obscuritatem inter recei liora resero. Maerobius Saturn lib. I, II. hanc originis rationem affert, quod eaneer animal retro atque oblique edis eademque ratione sol in eo signo bliquum incipi uere

retrogressum. Praeterea imagines, quae in o sidere concurrunt, Caneer et fini non ex una eademque phura prosectae videntur. Fabula de Canero ex P nya sumta astroque applicata est. f. inprimis Apollod. s. a. Altera vero de Asinis ad Gigantomaehiam spectat et ab astronomis, ut puto, inventa. In nullo enim auctore Eratosthenem et Thecuem tegresso eam perlae possum. 3 κα-

라틴어 텍스트