Catasterismi cum interpretatione latina et commentario. Gottingae, Vandenhoeck & Ruprecht 1795

141쪽

καλουνται δέ, ινε αυτ οὐν Κopp. recte mutat in του ἐς ἐρεο ονοι M De stellis res est dubia Aselli et δν ὁ νεφέλιον ἔτι Mi αυτ ορωμένη φλα νη, et non , ut Gale transtulit i quae est ire eum se. Cancrum nebula, et sed in ipso sidere. . Nebula enim in Canero ipso fingitur inter stellas, et 8, quae asinos sol

1χει το re δεφιοι ποσὶν λαμπρον. veritati propius' accedit, si cum Germanteo et Hygino legimus ἀμαυρον tiaenam vero istae sint non assequor. Forte 3 Φ, II, a I et a u. at in Ptolemaeo e- turrit tantum ιμι sextae magnitudinis In sinistris forte o

νι et ι altera vero in Ptolemaeo occurrit; επι τῆς ἀργ

Cf. Schol. German ad v. l4 seqq. et Hygin. II, 24. Tabul M. ita prima affertur narratio, ex imaginis similitudine eum Leonis sorma deducta, satis probat, siclus antiquiori tempore esse formatum. Omnia enim praeclara facti et inventa Jovi atqtie Diis tribuuntur ab hominibus rudibus. Praeterea sidus multis stellis insigne est et larum. Altera fabula iterum ex Hereulis rebus gestis petita est, in qua ela arranda vero non, ut in aliis locis, Panyasin sed Pisandrum Rhodium sequitur Eratosthenes. pro ἀστέρων leg cum Phavorino et Koppier αστρων. Die 1 ιλ Schol. Germanici a Iunone τινε δ φασιν, τι Ηρακλέου πρωτο ἀθλο ην εἰ το μνημονευθῆναι cet. Forte leg alio ordine ει τὰ μνημονευθῆνα , τι 'Ηρακλ. ρ. ἔθλ ῆν. IJείσανδρο restituit Felis in eod. enim legebatur Πίνδαροc. cire νδο εο πεποιηκω eum Kopplers τι supplendum esse puto. ἐπὶ τῆ κεψγαλῆ eis, an ἐπὶ το στηθους π et Regulum pono, quamquam non addit λαμπρον. quae vox forte ex sequenti hue inserenda est Germanicus vero in pectore Iaνam unam. Etiam Theo ejus faei memtionem sub nomine am/άσκοe s. cor Leonis ἐπὶ του

142쪽

cum Fel κοιλίας nam ea, quae sequuntur, ad κοιλει spe fiant sed του ποδο supplerem ita ut stella ae addetida esset Ἐπὶ του σχIου α πιδίου υπὸ την κοιλιανθ ἐπι του πισΘlου γονατος, sorte et quam tamen non in Ptolemaeo invenio ἐπὶ ποδο α κρου, aut pnon in Ptolemaeo adsunt; ἐπὶ του ἡραχηλονοι et ζ; ἐπὶ τῆς ραχsω γ, b d ἐπὶ μεσης τῆς κέρκου:sorte n. 93 in Cat. Bod. quamqtiam non in Ptolemaeo oe

eurrit ἐπ' ακρα β ἐπ τῆ κοιλίας θ. De eoma Bereniees Ptolemaeus tres modo affert stet . Ias b, c, g; locus in auctore nostro si non depravatus est, stellaeis, , , e sunt addendae. Eratosthenes nullam aD seri hujus nominis rationem, sorte quod eam in notis rebus poneret Hyginus vero eam his verbis deseribit Sunt aliae septem flestae ad audam Laonis in triangulo collocatae, quarcrines Berenises esse Conon Samius mathematicus es Casiimachus dicit cum Ptolemaeus Berenicen Ptolemaci et Arsinoes filiam sororem suam duxissi uxorem, et paucis post diebus Mam oppugnatum profectus esset , vovisse Berenieen, Avictor Ptolemae ut redisset, se deto uram riuem quo voto damnatum crinem in Veneris Unoes Zephyritidis posuissexempla, eumque postero die non comparuisse quo factum cum ex aegre ferret, Conon mathematicus empiens inire gratiam regis , dixis erinem inter fidera videri collocatum re quasdam aeuas figura se rem flens ostendit, quas esse fingeret crinem. Attamen nonnullarii Eratosthene rei disse videntur. Addit enim Hyginus: Erais 4enes aure vir dicit, virginibus Lesbii dotem eum ita enim lego eum Sehestero cuique relictam a parente nemo solveres, jussisse reiat et i re eas constituisse petitionem. Sehol. Germante hoe loecidepravatus ridentur aliae obsevirae septem juxta audam ejus, quae voeantur erine Bereniees et sunt earum Virginum , quae Lesbo preterunt. Ex quibus suspieari licet de virginibus Lesbii Eratosthenem fecisse meritionem , sed res. est obscura.

CL Schol. German adis. Iues et Hygin. II, 3. V. a bul. I. In hoe fidere tres imagines easque diversae originis conjunctas esse vides. Quarum prima Capella, stella tantum primi ordinis omnium antiquissima ex priori ruit

143쪽

rusticae ratione nomen aecepisse indetur, id quod etiam ex ipsa fabula, ex Cosmogoniis atque adeo ex antiquissimo mythorum genere petita colligo Atque huic stellae posteriori tempore Cleostratus Tenedius Hoedos apposuit. Postero tandem tempore Auriga ex aliena Sphaera in Graecam migra. vit eui asterismo astronomi et grammatici Alexandrini ut rationem aliquam afferrent, fabulam de Erichthonio ad Attica spectantem, magis vero a comicis et tragi eis quam epi eis tractatam, addiderunt. f. Apollod. III, I , 6. et ibi notae. Reliqui astronomi in hac fabula Eratosthenem laudant auctorem.

'Oυτος ἐσιν Εριχθέν ιο ς et . In cod. verba hoe ordine posita erant: τουτον λέγουσιν, τι ὀ Ζευς Hων πρω

dicendum elset, Aelian. II, 27. III, 38. καὶ ἐποιησατο προς τουτοις πιφανῆ, τὴν Θυσἰα αυτῆς σεμνυνων. Est et in his interpolatio. Heyn putat, verba ἐποιησ et ex interpretatione του εγα- τε addita esse, et προς τουτοι plane rejicienda esse, ut Eratosthenea tantum haec fuerint: πρωτον τε Αθηνῶ πομπὴν

ἐγαγεν ἐν κροπόλει ἐπιφανῆ, τήν Θ.'Εὐριπίὀ114 In Ione. v. Ηeyne ad Apollod. p. 833. πρ ος αγο si θῆναι Ηφαις v. Templum Vulca. ni sui Athenis, in quo simulacrum Minervae positum erat. Patis. I, I 4. Non autem illud appellari potuit Ηφαιστος, sed Ἀοιωτου ἱερον , atque sic legendum'. l. προσαγορευθῆνα Ηφαίστου. ἀυτήν κρατησειν velim αυτῆς κρ.

αποβατης. De ludo hoe . Etymol. . V. αποβατι- κως es etiam havorinus. Scilicet auriga in medio de . eursu per rotam desiliebat et assiliebat in currum. Phavorinus in Boeotia tantum et Attica eo ludo homines usos fuisse observat Theophrastus secundum eundem auctorem eum

deseripserat, sorte in libro περὶ ἐορτουν, quem Laert affert V, 47.Mουσαῖος v. Fabrie. BL G. I. e. 6. in Theogonia. Ἀμαλθεία Differunt in his Eratosthenes, et qui eum

secuti sunt, astronomi ab aliis auctoribM. Eratosthenes enim

144쪽

NOT AB ERAT OsTH. CATASTERI sΜ. C. I 3. 4. enim Amaltheam aprae dominam esse eenset, seeundum alios vero, Ἀμαλθεια et a unum idemque. ἐκθρέψαι In monte Dictaeo in Creta. την δε αἶγα αλλοι λέγουm supplendum esse Heynetenset Hyginus P. A. II, I3 Musaeus dicit, Iovem nutritum a Themide ea Amalthea nymphis Amaltheam autem habuisse capram quamdam, ut in delieiis, quae Iouem dicitur aluisse. Nonnulli etiam Aegam Solis filiam dixerunt. . At postea vidi, jam opplers fere eodem modo inendasse. Germanicus eum nostro consentit at locus valde eorruptus.

τῆς παιδος opplers legit δε ιγο quod probo. Nisi forte fuit της ἐκείνου se ψίου παθος. καὶ διοὶ το εἰς μέσην την ράχιν Γοργονος

προσωπον ἔχειν obscurum noc. Alter infra e a 3 in Tauri tergo ἐπὶ φαχεως leias stat Germanteus turpesiem dicirur aete tam pro fur habuisse , quod semper s-ranibus agitator rimori fuerit et dieebatur media pelie Gorgoneum aput habere. Igitur εἰς μέσην τῆν ραχιν in media pelle i. e. in medio fur interpretari vellem. De capite M

dum, et reliqua itaque ad κατασκευασα delenda quod aliena manu inserta esse videntur. ὀνόματι τὸν ἡνιοχ εἶ ναι Certe nomen 'Οιν Βαρκου hie exeidit. v. Germanicus et Hyginus Fabulam uberius

exponit Hyginus fab. 84. s. hi ne ad Apollod. g. 293 seqq. Ex hereeyde sumta erat fabula, postea vero etiam a Pindaro cf. Hermann a B pag. 53. tractata Pherecydis fragmentum extat apud Schol. Apollon. h. I, 5 a Sturg, g. 8. Alias de Auriga fabula v. p. Hygin P. A. II, 3 et Theo ad Arat ab I 56. inde seqq.

ρων τῶν ριων ae, et 3 σφ' ἐκατέρου αγκωνος s

etis ἐπὶ δεξιῶς χειρος Θ ἐπ ἀρις ερες η , et

Graecis notas fuisse ex Homero et Hesiodo apparet. Tauri sisnum larte postea et quidem ex aliena sphaera accessit,

145쪽

cujus nomen ex similitudine Hyadum eum capite tauri ortum esse puto. Hi ne factum est, ut postea astronomort m et grammaticorum studio et in hoc sidere plures mythi cunnilarentur.

Prima . quae in hoc capite occalarit, de Europa fabula, est satis perspecta et si vario modo a diversis auctoribus tractata Noster Euripidem asser auctorem. f. inprimis Apollodor. III, , t et ibi not. et Hygin fab. 78. Res spectat ad fabulas Cretieas. Sed in Creticis alius tauri fit mentio, item Neptunus Minoi misit, et qui postea Marathonius dictus est idem, quo eum Pasiphae, ut nonnulli narrant, concubuit c Apollod. III, Is 7. Pausan. I, 27. ygin ab . o. et Palaephat desineredibilib. e. Etiam hie nonnullis inter astra loeatus est; et, si loeus in Germanteo non spurius est, Eratosthenes, inquit Germanicus, dieit, hune esse qui eoi eum asyliae. hoc loco inserenda sunt verba Theonis a v. 67 Phaenom. ὀι δὲ τουτον, οὐ Πασιφαγ ηράσθη. Altera fabula de Ione Argiva aeque e antiquissimis est. v. Apollod II, I, 3. Hygin fab. 4s.

Hactenus omnia satis elara essent et expedita. Nam Pleiadum fabulam e a 3 exposuit. t fabulas, quae ad Hyades spectant, et si fatis notae et a multis erant tractatae, plane omisit. Cum vero etiam a Germanico et Hygino eae Biserantur, non est dubium, qui ex Eratosthenis libello ex. eiderint et ho loco sint inserendae Germanie verba haee sunt is figno Tauri non et faeie Hyades voeantur, qua Phereeydes Athenaeus nutriees Liberi dieit, quae Dotionides nymphae voeantur. Quae cum a Lyeurg eaprivirarem

timentes fugerent Thebas, ne fibi a Iunone aliquid paterentur. Iupiter Oelo illatas deribus honoravir, Hyadesque amestavit, quod nascente Libero eas invenerit quas iasgnum emporis posuit, vel quod fur pluviales; ει enim pluere est, quia earum ortus imbres concitas vel quia in moduma literae positae sunt. Hyginus P. A. II, a I. Hyades fiereeydes Atheniensis Liberi nutriera esse demonserat, numero septem, quas etiam antea Nympha Dodonidas appellatas. Harum nomina sunt siuee: Ambrosa, Eudora, Phaesyle, Coronis, Poluxo, Phaeo, Thyene. Hae leuntur a Lyeurgo fugatae et praeter Ambrosam omnes ad Thelyn profugisse , ut ait Arelepiader. Sed ut Pherecydes dixit, ad Thebas Liberum perlatum

146쪽

NOTAE ADERAT OsTH. CATASTERI M. CAP. 4. I uom fradiderunt. Mam ob eausem ab Iove gratia iis est relata , quod inter sidera sunt consiturae iniae mea opimo eo coiifirmari uidetur quod Phavorinus et Eudoeia, nostrum auctorem haud raro sequentes in fabulis his enarrandis unum eundemque auditarem transscripsisse videntur. Fragmentum , ut in Phavorino occurrit . hoc est: 'Υαὀae- των που Ταυρου κειντα κερατων, ' διοι το αδελφόν

doeia in fine sed eodem ordine apposita sunt . Τινὲς δὲ se Phereeydes Δωνία Eudocia eandem lectionem habet; sed leg Δωδωνίδαο νυμφα αυτα φατι, Διονυσου stor φους αι erit 'Iνω δια τον τε Ἐρας φοβον παρακα ἐθώ

τουτων τινες. Germanicus et Hyginus quamquam non ad verba fragmentum transtulerunt, tamen ante oculos illud habuisse videntur. Atqui Phavorinum et Eudoeiam noue Seholiis Homeri, ubi eadem fabula ex Phereeyde traditur, hausisse, comparatione facta apparet. f. ad Il.4 486 et tura pag. IIS. Igitur probabile videtur, fragmentum oe ex Eratosthene esse sumtum et hoc loe inserendum. De fa b. s. etiam Apollod. III, 4, 3, et ibi not. Etiam Theo ad Aratum nomina Hyadum ex Hesiodi δερικο βίβλιν affert: Φακνυλη, εδ Κορωνις ἐυσέφανος τε Κλέεια,

Φαιωθ' ἰμεροεσσα καj Ευδωρη τανυπεπλος. De stellis locus est depravatus Emendabo igitur, ut e re est, atque ut interpretes consentiunt.

ἔχει Ταυρο ἀτέρας ζ' supplendum ἐπὶ τῆe

κεφαλῆς ἐφ' κατέρων των κερατων. Veteres ante Aratum eas ad eornua reserebant, quae in fronte sunt stellae. Sed jam ratus stellas is et t. quae a nostratibus ad tauri cornua reseruntur, et quae ad Aurigam accedunt, novit. Atque .mirum omnino videri posset, nostrum auctorem earum nullam fecisse mentionem, cum clarioribus ac

147쪽

ναυκτῆρο At ἐφ ἐκατέρων των σμων rej cienda uat, neque in interpretibus invenio, sed forte ex verbis ἐκατέρων τῶν ὀφθαλμων orta. umeri enim

non conspicuitatur.

οἶτοι οἱ δε λέγοντα Incertum est, quaenam septem istae stellae tuerint, quas Veteres Hyades nomin xviii. Ex istis enim, quibus nostro tempore illud nomen tribuitur, quinque tantum, ut arbitror, a veteribus on- pie potuerunt. Forte duae istae annumeratae unt. Numerus ipse diversis temporibus diversus erat L eum lassicum in Theone invenimus ad v. 72. Phaenom. Θαλῆς μὲν si ἀυτας εἶπεν εἶνα/, τήν μὰν βορειον, τήνδε νοτιον. Ευριπώης δὲ ἐν τω Φαέθοντι, τρεις 'Aχαιος ουὲ r. Inruertae δε καὶ Φερεκύδης, ' μαγοςωνυμία ἐῶν οτι τον Διονυσον ινεθρέ φαντο. Manet tamen res dubia, ruod idem Theo, atque ad eundem locum, probat Hesio-um jam quinque novisse, quarum nomina ut ex fragmeII-to apparet, fuerant: γαιηυλη, Κορωνὶς Κλέεια, Φοκιῶ, Συδώρη ἐπὶ δε του αρις ερου γονατος puto μ ἐπὶτων χηλων, ν, ἐπὶ του δεξιου γονατος ι ἐπὶ τραχη λο ιυ ἐπὶ ταῖς φαχεω φ, ultima vero non clarior, πο τήν κοιλίαν ε; ἐπι του ήθους λαμ προν λ sed non clariorem ceteris.

CL Sehol. German ad v. 8a et Hygin. II, 9. V. Ta-hul. I. Fabulae in hoc capite et sequentibus expositae ad Argivas reseruntur, earumque sons utique in Oriente, quaerendus est, at explieatu dissiciles, ut Heyne ad Apollod.pg. 3os monuit. Re astronomica paullo accuratius perpensa omni attentione dignum milii videtur, de sideribus his neque fabiit a diversae originis narrari, neqMe nominaiis imposita esse aut a figura ut auetus, Leo, Engonasin, cet. aut a rebus notis et ubique obviis ut Canis, Lepus, cet. deducta. Probabile igitur est, imagines has et eum iis a las ex Oriente prosectas atque postea a tragicis nam Euripides ab omnibus, etiam ab Apollodoro primus traditur auctor) eum Argivis fabulis esse conjunctas.

148쪽

extra cireilli arctiei limites porrigit. v. ahesa τ ο υτ ε ἀρκτικου καὶ θερινου τροπικου a rei non satis perito apposita et rejicienda sint. De fabula et Cephei genere v. Salinas ad Solinunt νς. o es 867. et omninoinyne ad Apollad. II, 4, 3. et hol ad Hygin'. P. R. II, 9. - DUριπιδης in AnMomeda. Ala ιη πω ν Nonieri difficultatem aliquam insecte vim detur, cum hique rem in Phoenicia et quidem ad Ioppen factam esse narrent. cf. Mone l. e. Sed ratioties mythicae longe diversae saepius sunt a geographicis .' Igitur Cepheu eadem ratione Aethiopum rex poteTat nominari, qua Mem non ay Aretinis Milesct AI h M appellatur. es Heyne ad Virg. h. lib. I. Exeurs. IX . Settieet seu dummo meis Trim et alios utiquiores Aethiopes non solum Afri eae sed etiam Asiae partem obtinebant, ita ut in Bustrales et orienis

Ptolemaeus non tam multas affert stellas, quam Eratosthenes et qui eum secuti sunt; et sane dissiciis est, omnes

Cf. Sehol. German ad v. 89 et seqq. et Hygin. II, Io. v Tabul. I. De vario hoc nomen scribendi modo, in- te p. ad Hyginum. Σοφοκλ. ii scripsit tragoediam Andromedam , ut nos praeter Eratosthenem, Schol. Theocriti, Hesycnius aliique docent Forte etiam καὶ ΕὐριπIδη supplendum, quem 4n hoe apite laudat Hyginus, et ex capite I et I probabile fit auctorem nostrum etiam in hoe eapite eum excitasse. ἐρωα

149쪽

l σασαν. Hyginus sab. 64 eam non de sua sed de filiae pulchritudine cum Nereiaibus contendisse ait Mox εἰσελθειν is ni συμπτωμα quod sollennius εἰσπεμεῖν. .

Grai in eoelo Andromedae simulacrum du*ta cetum positum est οἰκεία delendum ἐπὶ διφρου est cumis, sed etiam. sellax Hesych et Pisi ad Callim. h. iv ov. v. 6 Theo.

Germaraico est. sella Hygino filiquastam . Hauae poenae causa inter astra relatam esse, omnes astronomi putarunt. Hyginus addit Quae propter impietatem, verren- es mundo, resupinato cupite eo lidezur . 5 Ptolemaeus etiam tred exim numerat stellas, sedis et, obscurae sunt, ut dubitem . . eas afferre. Praet ea in notstro multa repetitabidentur. Ἀπὶ νης κεφαλῆ ζ ἐπ που ἀγκωνο δεειου ira, a nescio qua rationeislso; elarior altera obscurior dicit ἡβt.: Iriis φέρ'ς μερειαι intelli , sorte iterum o praecipue, quod ala οργυιἀν

extendere manus describitur. a. ἐ πὶ γονατ ος, ο put'; μὶ ποδὸς κρου, ε ἐπὶ σηθον η ἐπ α - ρου μη, ρου βψ ἐπὶ ρ'νατ a re dubia vel κ esset; επὶ το πλι 1ὸx' ab alio, ut Brohitror, adjecta sunt nam quae sequvutur ἐπὶ τῆ Ου I-φρου, ου κάθησαι, ἐκκεη γωνίας eadem sunt et , α, et designant, et de quarta forte T seu 3 dubium est. Sed hae etiam veteres 1 pedire nn potuerunt, quod Thea iam notavit, cujus verba adscribam: ἔςιν υνδε Κασσι πεια ρει πασα φανερα , ἀλλ' υ κλεισο ἔχουσα σχυκ'

Praeterea opplers censebati, και delendum et iungendum esse: πομνημα, διατετααένη ταe χεὶρ α προετέθη. Immo extentis manibus οἰ καὶ προετ eo flatu, quo seu

150쪽

sorte ἐπὶ δεξιου πο ὀος φ αρις ερου γ ἐπιτου δεξιου ἀγκῶνος Θ ἐπ ακρας τῆς χειρός

Iicet δεξιας, sed adsunt adhue duae, quae non memorantur

in es e puto. Qitaedam stellae enim obscuriores adstant. Sed Germanicus et Hygin eadem habent verba. ἐίν ἐκατέρου γονατος φ sorte et Verba ἐπὶ του δεξιουποδος ἐπὶ του ἀρις ερου ab alio quodam addita esse eenseo. Ita numerus est, '.

Cf. Se l. German a v. o4 seqq. et Hygin. II, Ig. v. Tabul. I. et II. Sidus ex antiquioribus est, quamquam non statim perspicuum fit, quando sit inventum . Videri quidem poterat Hesiodi tempore jam notum suisse, sed manet res dubia. Probabilius est, Pindarum illud novisse sed et de hoc postea tres mythi asseruntur in hoc capite. μονου lectio prava. Ex Theone ad Phaenom. v. aos seqq. Roppier μονου, in αυτα mutare vult. Id enim leogantius dimi est. At Theo Eratosthenem non transscripsit, et plura in libello hoc, non exquisite expressa obse vas Igitur pro μονου legerem aut cum Arnaldo edi. r. Pg. 44. μονον aut cum Munckero ad Hyginum P. A. II, Iset ellio μόνα. Αρατος V. I seqq.

Igitur Eratosthenes equum, qui ippoerene aperuit, a Pegas his verbis distinguit. Atque in nullo alictor , fit

nostrum praecedunt, ippocrenes ortus Pegaso tribuitur. Hesiodus in Theog. v. d. sontem nominat, at de Pegaso nulla fit mentio. Fiectionem igitur hane, equum sonti in Helleone originem dedisse , astronomis tribuo, quippe qui, cum equum in coelo positum viderent, ex nomine π πρακρήνη abillam istam finxerunt. Reeentiores vero de Peg

se haec narrant e Pausan. II, 3 et 33. Strabo pg. 379. Hygin P. A. II, 8. Stat Theb. VI, 338 et ibi interpp. Alteram fabulam de Pegaso et Bellerophonte notam jam in Homero et Hesiodo invenimus, sed variant in hi auctores f. inprimis Heyne ad Apollod II, 3 l. et err- mann Mythol. d. Hom. u. Hef. g. 5 seqq. 4 et Oa. Pegasum vero ad astra evolasse in Pindaro tantum Oeeurrit,

unde