Mōrias enkōmion, sive, Stultitiae laus

201쪽

etiam, quod si a sapientis ore proficiscatur , capitale fuerat futurum: a morione profectum , incredibilem Voluptatem pariat. Habet enim genuinam quandam delectandi vim veritas, si nuhil accedat quod offendat : verum id quidem solis fatuis Dii dederunt. Iisdem ferme de causis hoc hominum genere mulieres gaudere solent impensius, utpote ad voluptatem & nugas natura propensiores. Proinde quicquid cum

202쪽

Iῖψ MΩO AD hujusmodi factitarint, etiamsi nonnulia quam serium nimis, illae tamen jocum ac lusum interpretantur, ut est ingeniosus, praesertim ad praeteXenda commissa sua, sexus ille. Igitur ut ad fatuorum felici atem redeam , multa cum jucunditate peracta Vita, nullo mortis vel metu, vel sensu, recta in campos Elysios demigrant, Iillic pias atque otiosas animas lusibus suis delectaturi. Eamus nunc, & quemvis etiam sapientem cum hujus mori O-nis sorte conferamus. Finge quod huic opponas eXemplar sapientiae, hominem qui totam pueritiam atque adolescentiam in perdiscendis disciplinis contriverit , & suavissimam Vitae partem, Pe petuis Vigiliis, curis, sudoribus perduderit , . ne in reliqua quidem omni vita

203쪽

vel tantillum voluptatis degustarit, se per parcu , pauper, tristis , tetricus, sibi ipsi iniquus ac durus, aliis gravi ε α invisus , pallore, macie, Valetudine, . lippitudine, confectus senio, canitieque multo ante diem contracta , ante diu fugiens e vita. Qiuanquam quid res tquando moriatur istiusmodi, qui nunquam vixerit 3 Habetis egregiam illam sapientis imaginem. At hic rursus obganniunt mihi, Mεκ πης - βατραχοι, n . Nihil, ii

quiunt , miserius in funia. Sed insignis

stultitia, vel insaniae prOXima est , Vel

ipsa potius insania. Quid enim aliud

n) Id est: Stoicio ranae. Sic illus vocat, quod Oh- strepant suis argumentis. Et Origenes , atque hunc sequutus Hieronymus, 2EgTptioru in ranas, dialecticorum & suptilitarum molestam garrulitaritem interpretatar , at etiam scriptum est, in dae

creto canonico, illincL 37. I.

204쪽

I36 M Ω P I A Σest insanire , quam errare animo Τ Sed isti tota errant via. Age, hunc quoque syllogismum dissipemus, Musiis bene fortunantibus. Argute quidem isti, Ve-

rum quemadmodum apud Platonem do-Cet Socrates, eX una Venere secta duas,& ex uno Cupidine dissecto duos f ciens o , itidem & istos dialecticos decebat insaniam ab insania distinguere, si modo ipsi sani videri vellent. Neque enim protinuS omnis insania calamitosa est. Alioqui non dixisset Horatius, sume ludit am ibilis infantu: Neque Plato

Poetarum , Vatum, & amantium furorem inter praecipua vitae bona collocasset

ob Pausanias in S)mposio Platonis, reprehendit Ρh dri orationem, quod de amore disputasset, eum neque diVidens , neque definiens. Itaque Pausanias dividere volens amorem, duasque dicens esse Venere , coelestem α vulgarem. Sic & cupidinem. L.

205쪽

nec vates illa laborem aeneae vocasset insanum p . Verum est dupleX infa-mΘe genus : alterum quod ab inferis dirae ultrices submittunt , quoties immissis anguibus, vel ardorem belli. vel inexplebilem auri sitim, vel dedecorosum ac nefarium amorem , Vel parricidium , incestum, sacrilegium, aut aliam id genus pestem aliquam in pectora mortalium invehunt, sive cum nocentem& conscium animum , Furiis ac terriculorum facibus agunt. Est alterum huic longe dissimile, quod videlicet a me proficiscitur, Omnium maXime eXOptandum. Id accidit quoties jucundus quidam mentis error simul & anxiis il-

p) Est apud Μaronem, A eidos lib. 6. ubi SihIlla sic loquitur aeneae : D infano juvat indulgere labori. Nam insanum vocatur , quicquid immodi- eum est. Unde illud : Infanire libet. L.

206쪽

138 ΜΩΡΙΑΣ lis curis animum liberat, & multijuga voluptate delibutum reddit. Atqui hunc

mentiS errorem ceu magnum quoddam Deorum munus, ad Atticum scribens,

Optat Cicero, nimirum quo tantorum malorum sensu carere posset. Neque

perperam sensit Argivus ille q ) , qui

hactenus insaniebat, ut totos dies solus desideret in theatro, riden8, plaudens, gaudens, quod crederet illic miras agi tragoedias, cum nihil omnino ageretur, cum in caeteris vitae ossiciis probe sese gereret, DCunitas amicis, comis in ux0

rem, posset qui inoscereservis, Et Ag uo

l e nou infundie log enae. Hunc ubi cognatorum opera datis pharmacis mombo levasset, sibique jam totus esset redditus, hunc in modum cum amiciS eX-

q) De hoc Horatius in episeolis, videsupra, 18.

207쪽

Ε r it ri 31 I O N. 339 postulans, Pol, me occidisse amici, Non servagiis ait , cui extorta T9luptas. Et demptus per sim mentis stratis imus

error. Et merito quidem errabant

enim ipsi , atque r elleboro magis

opus habebant, qui tam felicem ac jucundam infamam, ceu malum aliquod, exi stimarent potionibus eYpellendam. Quanquam illud equidem nondum statui , num quivis sensus, aut mentis emror , insaniae nomine sit appellandus. Neque enim si cui lippienti mulus asta

uod Latini Ueretrum , Graeci ellaborum vocant , cuius duo sunt genera: alterum album, quod ut Dioscorides in quarto ait, εκει ιμοια τοις τουαρνογλωσσου η- γρικ. Id est : folia habet smilia foliis plantaginis , aut betae f)mestris e alte rum nigrum, quod Graecis ελεδρο--, Vel μελαμπολεν , siVe πολυρριζον dicitur. Utrimque autem medetur melancholicis & insanientibus, ςducitque melancholiam , quibus & dari solet. Unde Horatius. Danda est ellabori pars multo ma

208쪽

I O M Ω P I Α Σnus esse videatur: aut si quis indoctum carmen veluti doctissimum admiretur, is continuo videbitur insanire. Verum si quis non sensu tantum, sed animi judicio fallatur , idque praeter ussitatum morem aC perpetuo, is demum insaniae censebitur astinis esse, veluti si quis quoties asinurn audierit rudentem, arbitretur sese miros symphoniscos audire, aut si quis pauperculus, infimo loco natu Croesum Lydorum regem esse se credat. Sed hoc insaniae genuS, si, quemadmodum sere fit, vergat ad voluptatem , non mediocrem delectationem adfert tum iis, qui eo tenentur, tum illis , quibus est hoc animadversum, nec tamen eodem insaniunt. Nam haec insaniae species multo latius patet, quam

Vulgus hominum intelligit. Sed vicissim

209쪽

Ε r Κ Ω Μ Ι Ο N. I Iinsanus infanum ridet, ac mutuam sibi Voluptatem invicem ministrant. Neque raro fieri videbitis , ut major insanus vehementius rideat minorem.

Verum hoc quisque felicior, quo pluribus desipit modis, Stultitia judice,

modo in eo genere infaniae maneat, quod nobis est peculiare, quod quidem usqueadeo late patet, ut haud sciam, an eX universa mortalium summa quempiam liceat reperire, qui omnibus horis sapiat s , quique non aliquo insanior genere teneatur. Quanquam hoc tantum interest qui cucurbitam cum videt mulierem esse credit, huic insano nomen ponunt, propterea quod perpaucis id usu veniat. Verum ubi quis uXOrem suam, quam Cum multis habet cona-

c s Proverbium est , Neminem omnibus horis supere, Nemo es, qui non silicubi peccet. L.

210쪽

I42 M PT A Σmunem, eam plusquam Penelopen esse dejerat , sibique majorem in modum plaudit , feliciter errans, hunc nullus insanum appellat, propterea quod PaS- sina maritis hoc accidere Videant.

Ad hunc ordinem pertinent & isti ,

qui prae Venatu ferarum Omnia contemnunt , atque incredibilem animi vo luptatem percipere se praedicant, quoties foedum illum cornuum cantum audierint, quoties Canum ejulatus. Opinor etiam Cum eXcrementa canum Odorantur , illis cinnamomum videri. Dein

de quae suaVitas, quoties sera lanianda est y Tauros & verveces humili plebi laniare licet, seram nisi a generoso secari nefas. ΙS nudo capite t), inflexis geni-

t J Id accipio fieri passim apud Britannos, in his quo

que feris, quas illi damus vocant, quidam eXistimant magis esse plat)cerotas. Nonnulli malunt silvestrium caprarum genus. L.