In Cippum oscoabellanum divinatio Raymundi Guarini e Societat. Borbonicae 20.vir

41쪽

π l . . . Praeter. desinentia. Sensus exposcinret: emantur, temtini videlicet a Nolanis positide novo, vel erigantur de novo ponendi. . . .VM Muiniosia Sic infra.

est: nam causa cecidis Nolanus. Ρrima syllabavo iis cicatui αναβι πλωψιs mera, ut in Praeti cecidi.

Q lVTRI. Gli Passerio. Oscis T pro D, Δωρικως- Ergo Cia fui, qui Latinis cadiri a cadendo, quod

causa ceciderint Nolani. In Pervigil . Veneris deca-dis . Praesto est graecorum καπι π. Una omnibus Origo communis. Ciat is, et cat a Calabris has , mallo. Abellinatibus, Nolanisque Vir, miIlioris ingonii inopes, planeque contemnendi. Neapolitanis cadonte. Recolatur obsoletus Latinorum cascus eiusdem originis, et significantiae. - uiae. Silaccii patria, qui de coni versia Primus iudicavit. Suvcssula Tisata inter, Claniumque Sita. Suvessulanonum agnum exciFiunt Nolanonum PsFuleta, multi licis generis ami ta risissius.

. . . et Particula Sine Cunctatione connexiva , cuius una desideratur litera, nec enim Plures spatium admittit. Puto fuisse Graecorum ρα in confirmandi, excitandique sensu. Anne ex enclitica hac nostrum O ', DUMI. Auferendi casus, ut aclud. Quantum autem vox alκst a Liuinorii in animo, Vernacule P Sim anulo, anemo 3 Redditum idcirco macti animis.

Quoci si prisci Latini Punicis., Oscisque -rbis Mi

42쪽

sunt, ut Macrobius t uitur I), quanto magis Oscos latinis vocibus Putandum mi suime HS , quorum erant finitimi, eaque Praesertim tempestat ', qua Romani orbem sere universum ditione sua Preminbant ΤFacile ab ἰδιος , proprius. Vox integra. Bis

occurrit. Redde: do proseris, de Sus. MFHVM. Forte hoc loco munus, nam de mu nicipali impendio sermo videtur institutus. Increscit hic hiatus a linea secunda , superne inseme deXim sum ad sextam usque. Lacunae huic literarum septem PluS ΠIinuSVe, Sententiam Secutus, Suppetias addLderim voce addantur aliave simili, nam sequitur

DF V8 . AH, quae mihi sunt sacrae lustria

Itones. Siquidem arura lustrabantur, Prum 'nim Si Contaminata, qualis Allellanorum Collis ex aliena occupatiotio. V is sundus graecanicus omnino, qu si liραι ποσεις. Trium hinc characterum iactura CXIapidis antiquo vulnere , quam impleVerim V enihil opportunius. HinC sequitur VOX, cuius Primum e .cum Parte H in vul- noris Cavitate insculptum. Idem factum in lineo se quente ad e sinalem vocis ante dentis, et Partem quae initium του

CASUS, ut guiuPh. Est autem, luod Itali aiunt inultato. Nempe i) elatum. Lib. L. VI. Cap. IX.

43쪽

H8 Dotiatim. Sic vocis fugitivos charactores fugitivarius ego reprehenderim. RVTVT. Sextus casus, ut actud, PMωtiones, vulgo Puta. Nominat. putus , vel putuph , latinis p ratio. Locus intelligendus videtur de arboribus P miscris , quae propterea felices dictae. Nam folices arbores, Festo reserente , Calo dixit, quae Ductum ferunt, infelices, guras non ferunt. Idcirco de arboribus eiusmodi, et quidem recens Puto is, Comiectura inressit animum. Sane antiquissimis Atheniensium Iogibus, ut e Porphyrio discimus I), praecipitur , Deos fructibus ternae colendos. Θεους καρποις αγαλλει t. At quis Deorum seu tibus torrae delectari magis credendus est, quam Deus Terminus, cui agrorum credita custodia suerat

VOCUM SYLLABUS, QUARUM FUNDUS COMMUNIA CUM GRAECA , LATINA, VERNACULA , ALIISQUE DIALECTIS; QUAEQUE INDE CONSECTARIA. GI AECA.dioribus anmo, quorum una mente, Concorditer. eadem omnium ηαναλογια

Possumus et de Latino- 8Mn. Circum. rum animo Cogitare, ru- Valde tamen verisimilo, i) De Absit n. Lib. IV.

44쪽

ut hic stet pro duin ποσεις : Latiniis fundo, terminis videlicet, furei, fusum. qui inde circa messium lVniarina. Ma in Positi fuerant secus Diam, me, μεγα, ΔωρικωS , LQ- quae Limes erat agri tinis mamus.

Abellani, et Nolani. FVT , vel FVTR, ab

Latinis, εριωδια Graecis. Dub tu . Non d Bectius sortasse ἱεραι κλει- bito, Oscis submo tanHL

LATINA.

45쪽

qualitem.

legendum, a Latinorum utium, quod Graecis

yrtiosi s. Iullis trulsalo. Unde in T.

k luis una, item, δε-

Latinis licet.

tionis particula actiologica.

46쪽

occurrit VOX, Sua numquam adspiratione Carem.

vae. Turbasa a tiar. bando , quod Graccis θω

ut εnata Pro nata, et Mettius pro Vettius.

θορυβος. lam. Quod si praescriptos operi sines praetergredi sine reprehenSione, fas esset, idque per otium liceret, nihil fortasse sacilius, quam vocum hanc adfinitatem, et την αναλπιαν, ostendere, in plerisque scroomnibus dialoctis obtinere, de quibus est Comminmoratum. Quorsum haec 3 ut nempe intelligatur, Etruscos, Oscos, Graecos, Eumbinos , Volscentes ab iisdem omnes hausisse sontibus, quae deinde Promodo suo quisque conformavit, inflexitque, Vo bulorum , ut ita dicam, sundo eodem Permanente. Adeoque σων ιδιωματων minime putandum aliud ab alio linea recta , si ita loqui fas est, profluxisse, sed collaturali potius Ordine, s raterno iure inter sese discorni. Anno Oscorum Abellanae sabulae tanta

47쪽

cum vulgi romani voluptate, plausuque fuissent actae, si Oscos a Romanis plusquam dialecto una disserre contigisset Quin, Strabone teste 1 , eas

vulgo Romae radices egerat Osca dialectus, ut Cum Oscorum gens interiisset, sermo eonum a ud Rc mariOS DEStaret ita, tis carmina quaedam , ac mimOS quodam certamine , quod instituto malamum CE DBratur, in scenam producerent. Satis haec , uni

speciminis ergo, pro latentibus deinceps vocum Oso rum significationibus investigandis, si quando noVas de latebris protulerit dies. Res equidem ardua, nec omnium humoris apta. Nam si, ut in re simili ait Macrobius temporis sui iniens rationes, quia Seculum nostrum ab Ennio , et omni bibliotheca peteres EeMisit , mulla ignoramus, quae non laterent, Si veterium lectio nobis esset familiaris sa); quanto id verius do Osca dialecto assirmari potest, cuius nulla prae manibus nec Vetus, nec recens bibliotheca est Nec idcirco res tamen desperanda Omnino, sontibus patefactis, e quibus hauriendum, haud raro sine Periculo, coniectura certe Semper valde prinbabili , nisi nos omnia saliunt. Quae si vera sunt, minime desperandum, sol iraliquando, ut harum notitiam assequamur , si modo laboris, patientiaeque minime poeniteat. At enimVero

Obstat votis monumentorum Penuria. Et Sentio, et sat cor. Tanto ergo maiori cura colenda , terclidaqNe, i) Lit,. V. u) Saturn. L. VI. Cap. IX.

48쪽

quae adhuc superant, et quaerenda , custodienda que, Si quae noVa proserat aetas. Nunc antequam Abellanorum sinos relinquamus, placet Pro coronide qualicunque Osco-Al ellanum altorum exponere titu-ltun, quem Remondinius I) sepulcralem asserit:

Nos Messia Manes. trem Noxiis idom, qui in Cippo. De voco Mais satis sin Pra. V'siam gentem refert Gruterus su). Nain, Manes. Quid Trem, quod a fremo minime dubitem derivare Caueas, puto, Seu religio tibi sit, ne turbes, aut Violes. Quae innoxia vivorum Vota, ne mortui de monumentis suis deturbentur , obviant passim in re sepulcrali.

QvA PARTE ABELLANI, Noy ΛΝΙ, GALATINIQvROLIM INTER SE ADFINES. OPPIDORUM, DE QVI-BVA IN CIPPO INIECTA MENTIO EST, BREVIS NOTITIA.

Galatini. Sic reddendos censemus, qui Galatui in Cippo nominantur, quique Galatiam incoluere. Nil Galatinis his cum Calatinis, nec Galatiae, de

49쪽

qna quaeritur, cum Calatia commune. Calatia, qua et montana, discriminis ergo nominata, trans Tisata, ct Vulturnum posita fuit. Nihil de hac Frontinus, Cuius locus mox asserendus, de Galatia est intellugondiis, minime de Calatia , ut non recte ad ma ginem videri adnotatum apud Goesium. Galatia Abellae, bolaeque adfinis, hodie D Galaetae, unde Ecclesia Galactina prope Magdalonum, distat a V toro Abella Septemtrionem versus M. Ρ. ΙΙΙ. Plus minus, ab urbe Nola vero ad meridiem M. Ρ. ΙΙΙ, paullo amplius. Abella igitur media quoddamodo inter utramque ab oriente. Neapoli siquidem porgonii secus viam Apulam ad M. Ρ. XΙΙΙ. dextro sum sita Nola est, paullum itinere a rogia Via d flexo. Sequitur deinde Abella, sed sinistrorsiun avia eadem, ad M. P. XVII, ab Urbe. Abs Uribo Nola ad usque Abellam continui hinc inde montos,

quorum in medio strata Via est, quae Paullatim assurgit Abellam versus, quae extra viam, sita ad Iaovam est iugis continuis circumsita, quae Απenninorum partes Sunt. Alκllae ad laevam iuguli1

imminet, in quo veteris Castri Abollani ingentia adhuc vestigia percnnant, de quibus Cippum nostrum

crudoratum iam dudum fuisse, accepimus, ad montis radices, qui nunc Tora dicitur. Iugum idcirco, de quo contendisso Abellanos cum Nolanis e ma moro didicimus, hoc extitisse oportuit, ad Occidentem versus, Cui insidebat via, quae inserno fines Noe Ianorum, Superne Alaclianos, Paullo superius Galatia

nuin agrum attinebat. Ηἰ CC Omnia ex uiuo a nostra

50쪽

ση cui curis, impendioquc Societatis nostrae, additi comites Io: Bapt. Finatitis, Collega noster amantissiinus, et Stanislaus Aloe. Galatui igitur Cippi Abellani ad eam Galatiam sunt sine dubitatione reserendi, quae sita olim fuit secus Appiam, Caudium inter, Capuamque, ut acute perviderat Pinregrinius, Cuius coniecturae fidem nunc adstruit comtissimam Cippus noster. De Galatia hac ita Front,nus 1): Galatia. O idum. Murra ductum. Ilerpopulo debetur pedibus LX. Coloniae Capuensi

Nom. Pervetustae Urbs originis, quam Iustinus a Chalcidensibus sine ulla hamitatione repetit, una cum Faliscis, A lκllanisque 2). Nolae magnum Iain minis incrementum, apud romanos praecipue Scriptores, a bello altero Punico. Cum Hirpinis, Aeclancnsibusque in primis, stetit pro Samnitibus in IVLIO Sociali, quo consecto, Cominianimisque Cum Italia iure civitatis, Tribui Falerinae fuit adscripta. Nolae obiisse Augustum, Sucinnius tradit 5 , codem in cubiculo, quo pater eius Octavius, Sextis Pompeio, et Appuleio Cos. De Nola Frontinus 4 : Nola