장음표시 사용
271쪽
- 236 illegitimitatem respiciunt: illegitimi namque actus nulla probandi vi contra reum pollent ci . S. 658. Defensio sic proprie dicta ad Probationes
omnino dirigitur: eaque Ι. vel indirecta, ΙΙ: vel directa est a . Indi recta probationes omnes ab accusatore in reum congestas elidit: directa ita innocentim Probatione consistit. Suam reus innocentiam probet cum I. vel quod ei tamquam crimen Objicitur jure sactum contendit, II. vel id probationibus suis Praestat cum quo accusatoriS propositio nequeat eou- Sistere: eX. gr. illum ea die, qua Roscius, cujus internecio illi objicitur, Romae ad balneas palatinas interfectus est, ruri fuisse 3 . Probationem hanc pragmatici negatiuam loco Ct ter Ore coarctatam FO-
S. 659. Cum accusatio, et inquisitio ad poenam irrogandam conspirent, poenaque iuri naturali repugnet S. 3oo. , consequitur, nemini poenam infligendam esse, quin is omnia, quae legibus non adve Santur . expertus Sit, ut illam a se avertat. Ex jure
igitur naturali ius defensionis descendit, quod cum omnibus peculiare sit, nulla personarum ratio, aut criminis qualitas illud supprimere, aut imminuere
s. 66o. Legum objectum iurium naturalium tutela: non solum igitur ius defensionis reis leges impartiuntur, sed et defensores, qui ex sui ossicii munere,
272쪽
publIcisque sumptibus defensionem illorum suscIpIan. qui vel se defendere omitterent, vel id ob aegostatem nequirent I . Iuribus naturalibus primariis neminem renuntiare licet; heinc defensio et eam renuentibus
I. 661. Quisquis innocens a lege praesumitur 3. 5 i5. : omnia igitur, quae hane innocentiae praesumptionem minuere videntur, incredibilitatem quamdam praeseserunt 3 . Praeterea cum poenae irrogatio iuri naturali penitus ignota sit f. 3oo. , nil mirum,
eam generali quodam bene cordatorum hominum consensu multum odii conjunctum habere. Heine potior defensionis ratio, quam poenae est, quod et legibus romanis diserte cautum reperimus. Iamdiu siquidem leges statuerunt, reum innocentiae probandae gratia testes ad perpetuam rei memoriam producere Posse, quod accusatori non licet: innocentiam etiam per testes inidoneos probari: crimen autem nonnisi per testes omni exceptione majores r accusatori ad accusandum duas tantum dilationes, reo ad se defendendum tres concedi r accusatori dilationis terminum satalem esser reum et post terminum dilationis et post sententiam ipsam innocentiam suam posse
εὶ Cod. Leopol d. art. 5O. a Cod. Dig. lG. 48. eit. a. l. 6. Cod. Leopold. art. G. Qnis quaeso haud mirabitur, Ludovici XIV. saeculo, eam reorum conditionem fuisse, ut illis legitimae defensionis media denegarentur De Granges Defense des accuses ch. 9. 3 Dagueasean Hardomera via. 4. 4ὶ Nathaeus ad Dig. lib. 48. tit. i5. c. I g. n. 8. lit. 35. CGP. 8. n. 3. ibique Nani. Cremani lib. 3. cap. as., qui consulenduo. Iur. Crim. T. I. 18
273쪽
s. 662. In accusatorio processu iudex quaestionis, praesentibus litigatoribus, testes audit, tabulas inspicit, et si quae sunt generis alia I . Reo, ejusque de- sensoribus integrum est testes, qui publice et palam interrogantur, arguere a . Accusator, dicendi potestate accepta, actionem instituit: accusatione perse-eta , patroni oratione continua defensionem aggrediuntur.
S. 663. In inquisitorio processu cum iudeX quaestionis testes, inscio reo, audierit S. 6ο7. atque
neta tum tantum publicentur cum rei defensoribus
eduntur S. 655. : defensio facti Processu defen
siso conficitur , defensio juris scriptis allegationibus instituitur. Processus defensivus. I. Aut testes ab ae-Cusatore productos articulis interrogatoriis subjicit, quod processum repetitisum nuncupant 3 . II. Aut testes ex integro ope cvitulorum inducit, qui ideo
ad repulsam dicuntur 4 . T I T. III.
I. 664. Conclusio causae declaratio est, qua litigatores allegationibus suis renunciant ita ut neutri amplius vel probandi, vel dicendi secultas concedatur, atque Iudex sententiam pronunciet. Conclusio in
274쪽
causis criminalibus reo non obest I t imo nec accusatori si Iudex ex ossicio ulteriores allegationes requἱ-rair unde DD. docent Iudici in caussa numquam concludi su . 1 s. 663. In accusatorio processu siebat Olἰm conclusio cum oratores, allegatis utrInque omnibus argu montis, adiiciebant dixi, ac Praetor pronunciabat dixere 3). In inquisitorio processu conclusio pari
s. 666. Sententia criminalis in sensu generalἱ est quodvis judicis circa Pendens crimen decre
tum 5 : eaque vel interlocutoria est, quam et decretum vocant, vel dinnitiva, quae proprie sententia dicitur 6 . Interlocutoria non de controversia Principali, sed de accessoria, et incidenti pronunciat , puta an testis sit admittendus, citatio transmittenda 7 . Desinitiva sententia est actus gitimus , quo Iudex co etens causam crimana
275쪽
Iem juxta legem, et secundum acta, et Probata dirimit, reum Vel absoluendo, Vel condomnando 1 . Rursus vel Iudicis inserioris est vel superioris: contra illam provocare licet, quod appellationibus st: contra hanc non aeque, et Sola Principis auctoritate mutatur 2 .
ΙΙ. Quin sententiam definitivam constituant.
I. 667. Ex sententiae definitivae natura haec profluunt axiomata I. Eam scilicet, ut legitime lata sit, actibus rite, recteque consectis inniti oportere 3 cII. Iuxta probationes tantum, quae actuS exhibent, non quae aliunde iudici fortasse suppetunt, esse serendam ci . III. Reum vel absolvendum, vel condemnandum esse 5 . IV. Si de condemnatione agatur, delicti titulum exprimendum esse 6). V. Illam quantum fieri potest nil aliud, quam legis facto de quo agitur, applicationem i praeseserre debere . VI.Ρoenae qualitatem esse designandam 8 . VII. Reo coram duobus testibus recitandam eSSe 9 . - i .
8 Kemmerich. Θnops. jur. erim. lG. 3. tit. 14. n. 7. Μathaeus Ioc. cit. n. 8. cum not. Neni. 9 Foller. ad Marant. prax. ρ. 6. iaci. Io. n. 32. Μathaeustos. cit. n. 33. Quidam addunt, iudices sedentea sententiam dicere oportere. Hath. Ioc. eit. extra locum iudicii consuetum, vel die festo latam nullam esse . Paul. Christ. Dec. Belaic. I. 4. deo. 88. n. i5. Alicubi id leges Innuunt, ut sententia mane, ac ab iudicibus in runsis seratur. Elements de Ia Proced. crim.
276쪽
III. De sententia absolutoria. -'
J. 668. Ubi accusatorius viget processus, ac iudices , qui de facto controverso pronunciant, ab his, qui legum facto applicant, distinguuntur, unica PO ro absolutionis methodus obtinet: reus scilicet ita dimittitur, ut criminalis quaestio pro eodem criminuin illum nequeat amplius suscitari I .
f. 669. Ast inquisitorii processus indolos id visa
est poscere, ne reus, qui plene innocentiam Suam haud probaverit, semper praescriptione rei judicatae tueatur a . Heinc duplex absolutionis ratio est usu sori recepta. Quippe Si accusator nil admodum praestiterit, aut reus innocentiam suam plene probaverit absolutιο a crimine, seu, ut inquiunt, ex culto innocentim pronunciatur: haec autem declaratio vim desinitivae ita nanciscitur, ut rei iudicatae exceptiODem pariat, ac reus ob idem crimen in judiciumn inplius trahi nequeat 3 : quod pari ratione obtinet si judex ob praescriptionem, vel abolitionem a Principe indultam non licere amplius de crimine cognoscere Solemniter pronunciaverit ).
i Id iure Rom. aervatum fuisse, testatur Ascaniua Ι. in Verr. Eum, qui aut tormenta patientia vicerit aut ter tortua fuerit, a Crimine romania legibus absolvendum , docet Μathae ad dig. lib. 48. tit. i6. c. 4. n. IG. Torturam vero nemini civium , libera . vigente respublica , admotam fuisse , ostendit Beausori La rv. Rom. υol. 4. eh. 4. Quoad legea Angliae cone. Blachstone ch. 27. ad Gn. De Lot me Gratiturion d'Angleterre
a Mathaeus ad dig. lib. 48. tu. is. o. 4. n. I 8. Huiusce tamen usus rationes , quas ipse asseri , quanti iaciendae aint, alii iu
. s5 Mathaeus ad dig. lib. 48. tit. II. c. a. n. 3. 4 Boehmer. ad Carpaov. quoest. 59. Ms. 3. quando de calum uia atatuendum ait, docet Mathaeua ad dis, lib. 48. tit. 27. o. a.
277쪽
9 67o. Si, reo nihil praestante, accusator ita inprobatione desecorit, ni condemnationi locus equidem haud sit, ast suspicio aliqua criminis adhuc Supersit, absolutio ab stantia decernitur: reus tunc, si nova emerserint indicia, denuo in judicium ac
IV. De sententia condemnat iac
I. 67i. Ubi reus definitive absolvitur s. 668.
ibi et definitive condemnatur. Scilicet ita criminalis dirimitur quaestio ut vel reus persecte absolvatur, vel illi poena a lege titulo criminis praestituta irrogetur et . Inquisitorii processus indole inspecta, aliter se res habet. Aut enim crimen plene Probatum est, nec ulla, quae illius imputationem civilem minuat, paussa adest, adeo ut nihil aliud Iudex praestet, quam legis facto, de quo agitur, applicationem, quo eam sententiae locus sit, quam declaratoriam, seu legi-εimam vocant 3 . Sin criminis probatio persecta non sit, vel secti, de quo agitur, cum civilis imputationis gradum exhibeat, cui lex certum poenae gram
dum haud praefinierit, adeout poena iudicis arbitrio
x Clar. qtacest . ut. 3 36. Farinace. qua St. 4. n. 23. e. 4eqq. si haec ad varios animi a latus, quoad veritatem, vel sal- ait tem propositionis exigi velint, absolutio a crimine certi inludinem reprimentast, absolutio ab instantia dubium. Hoemis μω dubium in .ccusatorio proeessu ita exprimitur, ut is uotidiam liqMere pronuntietur . Seneo . Dis . sadvertendum tamen est , dubium in accusatoriona non solum ex his, quae in inquisitorio absolutionem determinant, aed et e hia, quae semiplenam Pro- Constituunt, eKoriri. Nani ad Hath. dig. lib. 48. u. II. c. v. not. 3. Quaenam autem disserentia ait inter utrumque sententiandi modum , auctor eat Mathaeus loc. cit. n. Leui add. Cremani lib. 3. o. 3 . S. 8. a Ad ius Rom. quod attinet, libertate nondum exula, eon
278쪽
Onanariam vocant. I . Iudex, qui poenam vel legitimam, vel arbitrariam decernit, idem de damni civilis reparatione S. 4o7. γ, ae liquidatione recte Pronunciat ca .
I. Quomodo sententia exequenda .
S. 672. Sententia, Seu absolutoria Sit, Seu condemnatoria, reis statim ac lata fuerit est deuu clanda 3 r absolutus sive a crimine, sive ab instantia illico dimittendus cur condemnato quo fieri Potest Ocyus Poena irroganda est, ne delicti oblivio politicae poenae efficaciae praejudicet 5 ; praeterquamquod aequitati naturali adversatur, Condemnatum duplici dolore assicere, Poena nempe, qt Pinnae mora Q. Sententia condemnatoria publice, et ad literam executioni mandaturr legis siquidem
x Cremani Ioc. cit. De sem*lenoe seu impersectae probationis existentia, et essectu in sententiandi sermas et de probationis iuridico calculo cons. Teoria delle leggi delia sicureaista sociale lib. 4. caP. 3. 2ὶ Cremani loc. cit. S. 9. Cod. Leopol d. art. iv. II. De litia expensis agit Mathaeus ad dig. lib. 48. tit. i . c. 4. qui consulendus. Qui plura circa sententiandi in accusatorio et inquisitorio Processu disserentiam desiderat adeat opus Teoria delle leggidella sicurezza sociale lib. 4. υOl. 4. Pag. 49. 23O. 23t. 3) Savelli Prefatione n. 223. et seqq. Paoletli Istruet. S. 6. 4ὶ Boetimer. Elem. jurimr. crimin. seci. I. cv. 17. I, 296. An absolutum ab instantia retinere liceat usqueduin expensas in eius gratiam a commentariense factas persolverit. Cons. Fabr. in suo cod. lib. 9. lit. 4. def. 7. 5ὶ Mathoeus lib. V. tit. i . c. 6. n. io. qui de exemplo Publi eo loquitur.
279쪽
detrahere I . Ut autem vis exempli. cui magna solet adhiberi fides, augeatur, executio sententiae solem iquodam, tristique apparatu, ut plurimi commoveri hoc metu possint, peragitur ca . II. Quin sententim condemnatorim exocuuionem 3uFendarit . S. 673. Sententiae, quae reum condemnat, executio suspenditur nou solum cum is preces Principi po rigendo sumniet consulit saluti 3 et verum etiam cum aliqua vel humanitatis, vel religionis , vel ρο- tilices ratio id suadeat. Humanitatis causa sententiae executio dissertur cum is, qui puniendus est, vel gravi morbo laborat , vel surore, in quem sorte post latam sententiam inciderit, adhuc tenetur 5 , vel, si mulier praegnans sit, quando uterum gerit, et si puerpera, donec puero adsit nutrix in . Religio id innuit, ut, si sorte reus poena capitali assicie dus sit, spatium aliquod temporis illi concedatur, ut animae suae consulere, ac Christianam agere Poenitentiam possit 7 . Ρolitices ratio denique exposcit, ut Sententiae executio protrahatur, si periculum
eXeogitari potest, quam eum ad poenam trahere , qui publicam excitat Pietatem t
280쪽
. - 245 subsit ue ex rei supplicio tumultus in civitate exoriatur a r nec non si quae spes adsit, ut mora interposita, ex rei consessione novorum criminum ac
delinquentium notitia facilius sit eruenda 2 .
S. 674. Cum plures criminales judices de accusa
tionis veritate, aut salsitate decernere debent, quaesi tum est an suffragiorum unanimitas, vel majoritas tantum Pro Sententia esse debeat. Rursus, si judicum numerus is sit, qui persectam suffragiorum divisionem admittat, adeo ut reus in vim Miner e calculi, quem nuncupant, Sit absolvendus , an hujusmodi absolutio a crimine vel instantia dumtaxat sit pro
S. 675. Cum tribunal, quod collegiatum vocant 3 , a legibus in criminalibus serendis sentenistiis requiritur, duo adsunt probationis media, quae simul concurrant oportet, ut factum de quo quaeritur, legibus ipsis plene exploratum sit: I. iacti scilicet circumstantiae, quae probationis elementa suppeditant ;II. ac judicum in probationum credibilitatem consensus. Heinc judicum suffragia in hypothesi totidem probabilitatis elementa sunt . Certitudo moralis probabilitatum complexio est, quae circa id, de quo agitur, contrariam probabilitatem reiicit. Proinde erimen in hypothesi plene probatum dici haud poterit, quin suffragiorum id statuat unanimitas ; siquidem vel unum dissentiens suffraglum contrariam constituit probabilitatem, ex qua moralis excluditur