장음표시 사용
261쪽
Impedimento sunt: solus igitur, ut ita dicam, intellectus animi tranquillitate gaudens, praejudicatis opi
nionibus vacuus, interrogationibus criminalibus praeesse debet. S. 635. Interrogationis objectum historica veritas: veritatis dignoscendae methodum analisis praestat, illa scilicet mentis operatio, qua, ut PrOPOSitionis Cuiuscumque veritatem, vel salsitatem dignoscamus, a simplicibus ad composita, a cognitis ad incognita progredimur. Interrogatio igitur, ut objecto suo respondeat, ignorantiam circa id, de quo agitur, in interrogante supponit; a remotioribus, generalioribusque facti principalis, de quo quaeritur, adjunctis ad factum ipsum sensim incedit, gradatimque. Occisus est Maevius kalendis in campo Martio. Non ita de secto interrogandum, an reapse Maevius occisus
fuerit: sed ubi is, qui interrogatur, kalendis fuerit: an aliquid ea die lanesti acciderit i .
S. 636. Interrogatio, cum secti veritatem respiciat, circa ea, quae secti Sunt, non quae juris, versa
ri debet et e dilucide, gradatim quoad diversas facti
Circumstantias, quas Percurrit, non CaptiOSe ac Confuse articulanda 3 : interrogati responsio non solum transcribenda, sed ea omnia etiam notanda, quae ex illius vultu, oculis, gestibus, Voce arguuntur, quaeque
eritatem quovis modo ostendere possunt .HI. De suggratu . i
g. 637. Suboscura apud iuris nostri scriptores Suin gestus occurrit definitio. Suggestum dicimus quid-
262쪽
quid in interrogatione id, do quo quoeritur, cer
tum si Ponit, atque idcirco responsum, quod certitudinem hanc coufirmet, quodammodo Suggerit,
S. 638. Suggestum vel facto, vel morbis inest rsacto, cum mali alicujus irrogatio ita interrogationi conjungitur, ut interrogatus dolore deterritus non quid reapse verum est, sed quid interroganti placet respondeat I . Verbis cum interrogatio ita concipitur ut certum habere videamur id, de quo quaerimus. Ex. gr. Maevium occidistit Qui interrogationis
modus occisionem Maevii certam esse necessario Supponit, vel- Maevium certe Occidisti - quod interrogatum auctorem necis suisse pariter pro certo habet.
S. 639. Iterum suggestus vel quoad cognitione acti, vel quoad cognitionem rei, vel Personin adhiberi potest. Si rei alicujus, vel personae, quae cum crimine relatio nom habet, in judicio identitas probari debeat, qui de hujusmodi identitate interrogatur, rem, vel Personam, de qua quaeritur, inter plures similes agnoscat necesse est. Quod si ea tantum res, vel persona illius subjicieretur oculis, de cuius identitate agitur, haec methodus suggestus vitio Iaboraret a . s. 64o. Suggestus, sive re , sive verbis adhibeatur,
principii petitionem redolet: principii petitio veritati
i Non desuere qui adeo torturae usum laudibus cumularunt ut illi medicas qualitates tribuerint. Testatur enim Besol dus Pract. adauci. lib. 6. torturae applicationem Podagra laborantibus quandoque prosuisse. Ra naidus vero Obs.crim. c. 54. H. 3. S. a. u. I 28. eXclamat cum Glossa - ad hoc prodesse li
a Recognitionum personalium, et realium regulas dilucida exhibet Cl. Paole iti Istria g. erim. S. 6. Recognitiones , quassiliete nos memoravimus, ad testium interrogationes reseruntur a recognitio realia quoad reum non inter plures, sed ad culum, ut inquiunt, rem exhibendo peragitur. Cons. Miroos Istruetioni eriminali ev. 5. n. 26. 32. 43.
263쪽
detegendae contrariar ergo suggestio illegitima ci r
6. 6 1. Delictorum probatio publicam salutem respicit. Unusquisque igitur , qui legitime interrogatus sit, interroganti respondeat oportet. Sin minus, contra justitiam publicam delinquit. Ast heic nos non de delictis, sed de illorum probationibus agimus.
S. 6 a. Quid itaque statuendum, si qui legitime
interrogatur, vel taceat, vel ad rem non respondeat In pecuniariis causis regula est, silente reo, vel ad rem non respondente, litem ei aestimari ut victo sa). Ast, cum crimina sint caussis civilibus longe graviora, recte ab interpretibus traditum est, argumenta Reivilibus iudiciis ad criminalia negatiMe quidem pro flere . ad malive non aeque 3 . Ex rei igitur silentio ficta, quoad rem familiarem, non quoad crimen e sessio elicitur 43. Si de testibus agatur, illarum silentium, tamquam erimen contra publicam iustitiam puniri equidem Potest, at nullam prora criminis vel probationem , vel suspicionem exhibet.
Stryhlus Di . de jur. suggest. ea . S. Per tot. Pituta ad Ruggestionis vitium pertinentia invenies in opere Teoria delia tiggi delia sicuregga εociale lib. cap. 8. pag. δέ- 36. αὶ Renazzi lib. 2. o. s. S. 8. n. 2. 3ὶ Μath. De erimmib. lib. 48. tit. 16. o. I. n. 5. 4 Si reus Pitagoraei illius more , quem Gellius memorat Noet. Aee. linguam sibi, ne respondeat, dentibus abscide Tit, eum Pro confesso haberi humaniter eontendit Caball. R --aοι. erim. cas. 2I5. Dum quaestionis usus vigebat, silens reus, vel ad rem non respondens torquebatur. Bassan. ad Sc*ion. Prax. erim. cap. 6. Tortura e medio, si diis placet, sublata,
aitentium rei nil aliud operatur quam indicium , quod ex illius contumacia desumitur. Quoad leges Λngliae cons. Blachston. 25.
264쪽
QUAEDAM INDICANTUR QUOAD INTERROGATIONEs UTRIUSQUE PROCESSUS PROPRIA.
Ic Quomodo interrogandi formoe in utroque. ProcesSu di erant. S. 643. In accusatorio processu cum res inter ae-Cusatorem et reum Omnino agatur S. 5so. interrogandi formae legum regulas respuunt. Huiusmodi regulae in inquisitorio processu necessariae pro ussunt quia, cum judeX ex ossicio omnia peragat, legibus cavendum erat ne illius arbitrium analiticam methodum in interrogando corrumperet. Ex quibus colligitur solam inquisitorii processus indolem expo-Sestre, ut i ilum, reorumque interrogationes certis
S. 6 4. Testim examen notario recte mandatur ca r clam et remotis arbitris interrogantur 3 radeout et praesentia litigatorum excludatur . Inter
rogantur autem Super his, quae vel extra caussam sunt, vel in caussa. Extra caussam dicuntur, quae testium nomen, patriam, aetatem, proseSSionem, re Iigionem, citationis causam respiciunt: in caussa quae
ad quaestionem, de qua agitur, reseruntur 5 . Te-
265쪽
stes semper de contestibus f. 535. interrogandi sunt i ut criminis probationes quantum sieri po
test vel cumulentur, vel confirmentur. Illorum dicta critices auxilio concilianda u . Si veritatem taceant, vel minuant, vel supprimant, id non ex praecon Ceptis opinionibus, sed ex his, quae ex actis reSultant, aestimandum: non turmatim nudiendi 3 . Examine absoluto, illud testibus perlegendum est, Ut Comperiatur an in eo persistant: si literas norint, illorum subscriptio adhibetur r ne id, de quo deposuerint, aliis aperiant commonendi. Si veritatem testes occultare Satis compertum sit, judicis arbitrio carcere illos, ut inquiunt, ex eriri fas est 5 . Praeterea huc revocanda sunt quae de interrogationum legitimi ta-
te I 635. ac de testium credibilitate S. 54I-46.
eX posuimus, ut quae it Iorum eXamen vitiare possunt videantur, quaeque illorum credibilitatem sulciunt, attente adhibeantur 6 .
III. De examine rei . . 645. Hujusmodi examen, quod et constitutum dicitur, in summarium, et ordinarium Seu articu
S. 646. Summarium examen vel praesumpti rei interrogationes in his quae extra causam sunt 9.644 . , vel eorum descriptionem, quae illius identitatem coin
266쪽
probare possint, vel demum ea respicit, quae ad generalem inquisitionem perlinunt. S. 647. Examen ordinarium seu articula lum in Planum et objectioum dispescitur: planum quemdam veluti generalem prospectum circumstantiarum jam rite probatarum prae oculis rei subjicit: objociivum negati tem reum argumentis ab inforrnatiso deductis ita profligat, ut is veritatis luce ac vi perculsus illam denique sateatur i . Argumentis tamen non technis, vel territionibus eum reo certandum est cub.
IV. Des rei et testium confrontatioHE. S. 648. Si reus perfricta fronte testium dicta, quae illum criminis auctorem arguunt, veluti ad sui perniciem commenta dictitet, ne illorum fidem oppugnare contendat, Praxi inveterata receptum est, ut invicem confrontentur; judex scilicet jubet testem et reum simul esse, ut alter alterum arguat, atque inde appareat cuinam magis credendum sit 3 . Conseon
tatio definitur - Actus judicialis , quo judex reum
negantem cum testibus vel cum correo coram
componit ad indagandam teritatem comPosiatus - . 'S. 649. Confrontatio absolute necessaria non est, nec omissa processum vitiat 5 . Imo, cum remedium sit ad veritatem detegendam inventum, abunde Patet, illud non nisi in subsidium adhiberi posse, adeo- ut, si plena criminis adsit probatio, confisontatione opus non est 6 . Sicuti autem processus inquisitorii
267쪽
ea est indoles, ut quae veritatem corrumpere pomunt arceantur, resque Sit imperiosa timor, omnia in con- frontatione vitantur quae testis animum debilitate aD scere possent I . Heinc testes inviti non conlion- tantur a r servos cum dominis, humiliores cum dignioribus, ac potentioribus committi posse, non sa-
DE LITIS CONTESTATIONE: DE REORUM DEFENSIONIBUS IET CONCLUSIONE CAUSAE.
S. 65o. Litis contestatio actus legitimus est, quo tactor, Et reω Per narrationem negocii judicium invicem acc iunt , ideoque in eo se PerseMCraturOS Pondent 4). Quia vero actor affirmat, reuSque negat, rei inficiationein litis contestatio desiderat, quod in Privatis judiciis obtinet semper, in Publicis vero Processus indoles litis contestationem et quoad effectus et quoad tempus determinat . . ,
268쪽
II: De litis contestatione in accusatorio Processu .
S. 65 1. Quoniam in accusatorio processu res inter B cuSatorem, et reum omnino peragitur S. 59o. , ideoque in eo privatorum judiciorum regulae iacile admittuntur, inficiatio rei litis contestationem constituit . S. 652. Si accusator is erat , cui accusandi facultas a legibus haud praecideretur, accusatusque is, qui Poterat accusari, Praetor nomen rei recipi, illum inter reos reserri jubebat I : si reus tacuisset, lis ei aestimabatur ut victo a r si crimen inficiabatur, interrogandus ex lege erat, quo facto, lis coni tata
III. De litis contestatione in inquisitorio Procram . . S. 653. In accusatorio processu litis contestatio explena libertate descendit, quam reo leges impertivu-tur: in inquisitorio vero ex sola aequitate naturali, quae judicis arbitrium temperat. Diversa igitur in utroque processu est litis contestationis ratio . I. 654. Quoniam aequitas naturalis reis etiam Consessis jus se contra propriam consessionem defendendi non adimit, litis contestatio in inquisitorio proces-Fu tam quoad reos negantes quam quod reos con
fessos procedit 5 . Hinc in fisci lihello semper reo consesso tempus aliquod praefigitur ad dicendum con-
269쪽
tra proprIam consessionem, si ita velit. Verum IIiis contestationis nomen in inquisitorio processu, in quo
omnia clanculum, inscio et carceri incluso reo, peraguntur, parum consonum est, in ejusque locum publicatio actorum, et Proceraus legitimatio successit .
IV. De publicatione actorum et de Processus legitimatione.
g. 655. Processus legitimatio idem Perinde su
ac illius confrmatio, adeout, ea SubSequuta, acta omnia rite ac secundum leges persecta suisse censeantur si . Cum ea criminalium causarum indoles sit, ut, integra reo se defendendi facultate, omnia illi Praecidantur, quae, cum juris subtilitatem praeseserant, moras judicio dumtaxat nectunt, abunde colli' gitur, hujusmodi legitimationem ab legibus ipsis contra reum velit is nolit, esse diserte decernendam a . Nemo quidem pro legitimis acta habet, quae clan- Culum congesta sunt, ast si illi integrum sit, uti libet, contra illa excipere, nil obstat quominus illorum Publicatio et . ipsam legitimationem Operetur. Omnes autem de hac re dissicultates, cum testium depositiones inscio reo receptas respiciant, ob hoc diluuntur , quod usu sori jamdiu receptum est, ut testes nisi natura inhabiles sint, etiam reo renuente, salvis exceptionibus, admittantur 3 . Processus
proinde publicatio illius legitimationem inducit simul
ac reo contra probationes in insormativum congestas integrum est exceptiones omnes tum juris tum secti Proponere . Atque, ut suae opportunius consulat
270쪽
- 235 desenatoni, acta reo ipsi, seu illius advocatis , et patronis eduntur I .
s. 656. Defensionum reorum nominct omnes actus legitimi ωeniunt, queis imi mel accusationis mel inquisitionis iundamenta elidunt, mel suam innocentiam Probant I : Reorum defensio complectitur I. Exceptiones: II. Defensionem sic proprie dictam. S. 657. I. Exceptiones I. vel actionem crimina- Iem, II. vel Personas, III. vel acta respiciunt. Quae contra actionem criminalem diriguntur, I. aut declinatorim sunt, si judicis et fori incompetentiam objiciant; II. aut dilatorim si reus is sit, qui accusari non potuerit, si cautio de persequenda lite data non fuerit etc. 3 ; III. aut Peremtorim si quae crimen extinguunt opponantur. Exceptiones in personas aut in accusatorem aut in judicem diriguntur: puta si alter is sit qui accusandi jus non habuerit, alter vero tamquam Suspectus recusari possit 4 . Exceptiones, quae contra actorum ordinem proponuntur, illorum
recte statutum est, illius legitimationem et ex feta litia eonte. Etatione, ex contumacia nempe rei exoriri. Cod. Leopolii. Ios.cit. Paoletit Istr. crim. Plures alios legitimationis modos enumerant Pragmatici . Zuss. De legit. Proe. Per tot. Gua22in. Addes reor. def. 24. ca . 6. Chart.m interr. reor. Lib. 2. cv. 3. Sa belli Prefatione eis. n. 344. ' ι .