장음표시 사용
161쪽
Ita ut maniteste videamus , minime obtinuisse librorum distincti nem . quae hodie. Praeterea doctrinam doctrinam fuisse quae subsequebatur, & cohaerebat sine ulla distinctione, cum ea quae est π E e ,. Nam Wrte in Orphei quoque libris doctrina π H,sma fuit conclusio quaedam π ghγω, quod doeet ipsum exordium inani festissime, quod tale est:
162쪽
Praeterea clim ratio dierum nos magiε ad γεωργίαν pertineat, quamvis plura in ea observanda sint, quod ad rationem earum , quam ad mercaturam; tota autem Oeconomiae Hesiodi ratio circa duo illa hoe libro versetur, manifestum satis est, totam considerationem dierum. praeceptum esse aliquod . quod doctrinam utriusque absolvat: ita ut alterum ostendat es ora δεῖ, alterum τό πέα.
I Llustrata minima hujus libri parte . quae plurimum dissicultatis
habet, reliqua jam plana sunt, quae omnia hoc capite proponetamus : ut ordo eorum facilius D series perspiciatur. Sequitur ει- culi illius descriptio, in quo Λαι N. Mε terras relinquunt, ac coelum petunt. Ultimum divortium id est, quod cum homine fecit Deorum praesentia. Cum illis subeunt tum alia, tum mater scelerum injustitia. Hac occasione singulare ἁλίαι proponit exemplum , a causa desumtum , quae misere pervertebatur a judicibus. Quod ut occultius proponat , suavissimam de accipitre di philomela fabellam, quales erant illae, quas Graeci ανους vocant, interierit. Εjusmodi αι - , quales sunt plerique AE pici. quos venerabatur antiquitas, dein sumebant ab . & Saturni aetate, qua cum reliqua homini hus 8e Diis, tum. vel maxime vox communis erat di familiaritas, utpote nondum inventa His γα quales fuerunt qui sequuti sunt homines, quorum Poeta ut feritatem ostendat, negat eos amplius m re ἐδεί- . Vocem autem meta ita ab Hesiodo sumi, jam olim magistri viderunt. Plato in Politico ubi ἡγmνδεων saxulum cum reliquis confert . heatissimos ait ejus taculi fuisse homines, fi quidem ex reliquis animalibus cum quibus vivebant quotidie , & loqdebantur quotidie, didicerant, quae ex uniuscujusque naturae comitione percePta . ad apientiam spectabant. Locus illius est : Ss 36-o: π φυωι
rauiue , vel ferarum inter se, ad illud taeulum referri seleve. duorum quosdam Plato reprehendit . quod nihil minus quam sapientiam
docerent ae virtutem , quales multi tum circumferebantur. Hine
apparet parrem , partim iniquitas Aristarchi, qui versus illos e numero ejiciebat reliquorum
163쪽
Causim addebat: om αλόγω γνωμολογεῖν ου πτῶν-. Atqui temporem νικά, λοπν aliquem tribuebant reliquis animalibus , ut pote non in cum existente σύ ἀλσω maxima ex parte ante ἀο α Μηλωνίαι, quod sub ἐσωυμτnxia maximum est , cujusque pars praecipua os ιm ιμια υα ρλmna. Eam enim POCem ita ut Aristoteli sumitur consideramus.
quam Veteres existimabant ἀο α κειρωμε ν φρονι is δυναμ n e sede sua ejicere. Haec causis fuit cur quotiescumque Platonici, aut alii. fabulis utuntur, haec fere verba adjungant, ηι ab ἀπ . us φωνα se δ ηνἀ ms ἀν νω-κ, ut ostendant ex alio sevo , quod multum ab hocidiscrepat, tabulas desumi. Sic Max. Tyr. Disp. I x. Πειαίαν ά, e G/ώγειρ - ἐς δεδεν ἀριφω υινίαν οἰόν. a rs A ia ποί-- αννἀ εὐτροφῶ ταιι-
. φωνα-- γεω- τοῖε ἀνθρώπηκὶ Deinde sequitur longa deseriptio praemiorum justitiae , poenarum injustitiae. Atque ita convenienter se ad judices convertit ι quos monet, ut vel hane ob causam justi- . tiae rationem habeant, His nimirum π Δ Ηνων praesentiam , qui proprie Inspectores cum aliarum rerum a Jove , tum vel maxime eorum qui juste aut contra judicarent: quos propterea sustinere ait munus βαπλοον, id est, α πυν. Siquidem ea vox ubique forensis
est apud Poetam. ' Ubi rursus obiter injuriam sibi factam proponit: ostenditque devenisse eo improbitatem saeculi; ut primum dedecussit virum esse justum: qdamobrem λωβ'- injustitiam esse dicit
praeferendam. Quem locum a versu, cujus initium , Παν- ιδὶν Δωσόφθαλμώti ad eum usque cujus initium, Α Μια - γ ουπω ἔολ- , ejiciebat Plutarchus. Postea fratrem rursus peculiariter ad justitiam adhortatur, quia alterum hominum Proprium, alterum belluarum est Illa namque ins hauλ- tollit, quae tam necessaria est , ut humanam societatem constituat: cujus λωιω ne latronum quidem societas carere potest, teste Platone. Ibi periurio poenas, pretium virtuti ponit. Quae doctrina Pythagorica est , qui impietatem mi ορκω metiebantur : sicut Plato De Rep. secundo εὐόρυν & οκον conjungit. Sequitur collatio inter aditum virtutis qui asper est; & vitiorum, qui facilis r ita ut in altero praeeedat dolor aliquis : in altero sequatur aeternus. Hie primum virtutis praemium illi defert, qui per se fa-pit: alterum illi qui monitus e inutilem illum ostendit qui nee sponte, nee per se. Iustὸ ut quis agat. esse necessarium ostendit νο ἔροσαθιζs in genere , cujus finis est Agnis , sicut otii paupertas remiseria. Divitias enim sequitur confidentiat paupertatem pudor. .Cum enim necesse sit vivere , sequitur ut vel juste vel injustὸ eomparentur - ἐπιώδει a. Juste potest, qui labore suo de vita sibi prospiciti injuste, qui vel verbis vel re aliquem decipit. Sequuntur variae injustitiae species. Tω λαώω enim more Veterum scelera omnia opponit. Atque ita ad finem usque praecepta sequuntur, partim pum
164쪽
hlica, quae ad σα--κῖκα spectant, partim privata quae ad se agis
referuntur. Priore parte in doctrina hac consumpta, ducentis di aliquot verilaus praecepta primae Oeconomiae partis sequuntur. M autem est Agricultura. Primum est Arandi tempus: secundum modus; ubi terram dividit εἰσ miata, ἀρωνί. . g. -υ, ---ων. Hujus rei finem proponit duplicem. Primus est specialis . di rursus ad Agriculis turam spectat : alter generalior, de ad oeconomicen. Prior est . ut omnia suo tempore proveniant: alter ut res familiatis fiat auctior. Sequitur praeceptum Oeconomicum simulque rusticum: de domo, ut capiat: de muliere, ut servet: de bove, ut laboret. Sequitur ξs- ἔμια, sive lignatio, quae utrique confert: Agriculturae ad aratrum
di instrumenta similia: Patrifamilias ad thalamum di alia. Hujus IN gnationis tempus distinguitur. Hane sequitur praescriptio de numero
aratrorum , de numero di aetate boum . quando pascere dc in Cain Pum deducere oporteat. Tum de his , de instrumentis , de curru .
di aliis comparandis. Posthaec, quando invertenda sit terra 3 quando iteranda, quo modo & quibus Diis supplicandum; de abigendis aviiabus. Hic iterum generales sententiae de labore di industria inseruntur ι cujus finis est rei familiaris opulentia. Sero arantibus quid o servandum sit: tum diligentem habendam esse singularum anni tempestatum rationem. Et quoniam nihil homines magis es eminare existimabatur quam ignis, qui erat proprius. ad quos oci si homines confluere solebant. sicut suo loco in Notis ostendimus: monet Persen . ut tabernas hujusmodi &-M hyeme praetereat. potiusque de domesticis cogitet: ne 8c paupertate simul obruatur de frigore. Quorum alterum ἶ-, alterum T est. Ibi tum ostendit, nihil agendi finem esse improbitatem, di artes non honas, monetque aestate de hyeme, deque σαί--uia, priusquam ab hyemis violentia praeveniatur, patrifamilias esse cogitandum. Sequimtur luculenta hyemis. & ejus incommoditatum descriptios cujus in juria quomodo sit propulsanda : quomodo praezertenda sit pluviarquae ratio Oeconomica hyemia tempore, propter inaequalem divisici ἀnem ζ ν μόνου ineunda sit, ad veris usque adventum potissimum . demonstrat Quando fini putandae vites, quando acuendae falces. AEstate duo fugienda esse; mane somnum in lecto; pomeridianis horis in umbra. Quorum alterum vi ν ε .nor, alterum σκιερουε
vocat. Agnae quando pinguissimae et vinum quando praestantissimumst: quorum utrumque est, cum carduus viret, cicada canit. Quaeianam ratio in victu . quae in vini mixtione sit habenda . de qua hic occasione tradit praeceptum. Quando triturandum sit, qua in areadi solo: quomodo di quando intus reponendum. Quid de famulo. ancilla. ia custode cane observandum sit: quid de paleis: quando famulis cessandum. Autumnus sequitur. Quando εc quo tempore uvae carpendae, quamdiu soli exponendae , quando in labra colligenda.
Atque ita prioris Oeconomiae para cum amo absoluto absolvitur. Ia
165쪽
hae eonsideratione ultima est ea doctrina quae Ephemeris ab agrieolis
vocatur : quae a vere incipit ει aratione , in eaque rursus desinite quam Τεetzes 8e alii in illa parte constituerunt . quam dici mus. Hanc excipit pars altera, quae ut majus lucrum propositum habet; ita minus justa est , Iongi usque ab ἀκμπινιυμ ratione recedit. quod ex terra vivebat: sicut etiamnum agricolae. excepto labore, quem induxit Pandora. Primum quod in ea est , agit αλ- λάι M. ouod male intellectum fuit ab Interpretibus : nam ita vocat τ -ηδ ν ωρον, quem constituit diebus quadraginta, post conversionem Solis. Agit de Oaere deinceps navibus committendo, di quamdiu reditus differendus sit. Navigationem constituit duplicem : Etamisco, quae usitatissima fuit , minus tuta tamen est et Θεμί- . quae tutior multo, ta minori curi periculo conjuncta. Sequuntur deinde rursus praecepta in genere Oeconomica , de aetate viri de taminae : quando Potissimum paterfamilias . quot annorum , qualem denique eligere
debeat: quid spectandum, quid fugiendum. Restant versus 'liquot. qui omnes p aecepta de vita communi, de Diis, de hominibus, iapleraque superstitiosa ad finem usque continent,
Postquam ex ipsis Hesiodi operibus, quae prior operis hujus pars
est , probavimus errasse eos qui hos libros de Agricultura esse
existimarunt: idem nunc ex altera parte praestabimus, quae H' ιε -
ροι inscribitur. Inter reliquas doctrinas quas Agricultura complectitur. minime ignobilissima est illa , quae Ex Meas dicitur. Est autem iaΑgricultura Ε' 13-- doctrina , quae docet quando unumquodque iam agendum fit. Quia autem doctrinam π Η'μωρῶν cum Ε, διειδε confundunt Interpretes , aliquid prius de hoc errore dicendum est. Re primum Evη-ενα in Hesiodi operibus non in Diebus , habemus . E'φη- Λε toto opere sparta sunt. Sic , si quaeris quando arandum sit; respondebit. ως' ιοῦν φωνί--aπακου. v. si quaer vis quando ligna caedenda sint, respondeb.t, λάμω K--- .ξ, P. ἀελιμ, 3c quae sequuntur. Atque ita toto opere. Manifeste autem
ibi plena Ephemeris totius anni incipit. M.να A A ubi ostenditur ob inaequalitatem dierum quid illa anni tempestate agendum ita opere . quid in administratione comestica servandum sit. Atque ibi hyems & dies ejus. Ver ibi habes , ta quae agenda sint, Liae αν
in ea agenda sunt ibi, H άνομ. Atque haec causa est eur Ρhilosophut ex divisione Hesiodi mulieres salac illimas esse dicat ε --: quod dicendi genus cum non perceperint Aristotelis Interpretes, nos id suo loco illustramus. Autumnus, ec quae M
166쪽
eo agenda, ibi. Eoτ' ἀν-σώ--Atque ita tota Ephec meris absoluta est. Quam Hesiodi rationem his verbis in Avibus suis lepide aIludit Comicus: Πρω- μμ δρονε φαίνοι ν ἡμπις ς γ ,-όmis .
Nam de operibus loquitur. In Geomnieis. quae sub Constantini nomine circumferuntur vulgo, liber tertius est .Ephemeris. quae definitur ibi a vetere magistro ἡ προσήκουσα ιυωω μία. ἐργαM., m Arsin' ευε- μυγα ἰργουρα. Incipit auctor ejus a Januario , delinit ira meombrem. Sic Ephemeris erit, si dicam , 6 r--Has B η υπ- κπροφερῆν-τ δενθων τύ Φαρουαε τῶν δνθον φυτευων .di sic in reliquis. Quae doctrina nihil habet commune cum Diebus Desiodi. Hine , ut ego arbitror, iterum aliud sequitur erratum Teteletae, qui orphea quoque Ημ.om seripsisse vult, cum ille Ephemeridas scripserit: dividit enim magis, ut ex principis apparet, Opera Agriculturae asc- μώῆναι. Verba Orphei sunt: Πίν' ιούει, Muma Saaφαδ . ia δε ν άνω
Praeterea cum Heraclitus Hesiodum risit, quod aliam diem φαυλ , qui, ut ipse loquitur, μὲν ἀν putaret, aliam μητae', sive αγαρα, quod omnes dies aequales sunt, dementia maxima esset cogitare velle. Ephemeridas resticorum , quarum ratio 8c natura , e Sole de Luna , υι- φύειν est petita, evertere voluisse. ostendimus igitur aliud esse Ephemeridem, aliud doctrinam eam, quae H μερῶν ab H siodo vocatur: de qua jam agemus. Dies sunt vel Boni . vel Mali,
vel Mediocres. Rursus id quod sunt dies, soni vel Hali, vel Me-
167쪽
dioeres ἔ partim suo, partim respectu operum sunt quae aguntur. Quorum diversitatem commoditas vel incommoditas dierum sequiatur. Utraque ratio consistit. vel in natura: ut cum quaera rationem, eur Athenienses diem σανδιυν ad contrahendas nuptias praeferant reliquis : causam reddo : quia naturaliter tum cum Sole Luna coit. Vel ex religione : ut cum quintum diem doceo vitandum. Causa vest : quia tum circumerrant Erinnyes: septimum approbo. Causi est: quia tum natus est Apollo. Uei ex ratione numerorum 8c vi otia culta : ut tam quartam laudo , ob vim quaternarii magat illius δε- ιιιουργοῦ Πυλιν κοῦ. quae praecipue in his spectatur , ia qua nituntur reliqua. Dubium autem non est , quin alii quoque rerum earum dem Scriptores, praecipue autem qui Γι--ιώ, dederunt. aut in iis aliquid praestiterunt, hac quoque in re Hesiodum sequuti sint. Quo procul dubio Christianorum hominum censiiram meruerunt, quisuia perstitiones illas tamquam innos & ρ- ρο-είαο - ἀναξω. ex animis suorum evellere conati sunt. Nec alio spectare certum est, eam quam Photius de Uindanii Anatolii Beryti, & aliorum quoia
ά- -ἀ- ,-λη-ec . Politianum quantum fugerit ratio , qui tres Jovis dies statuit, ex loco Hesiodi male intellecto. in Notis ostendimus. Iam ad institutum nostrum pergamus, latiusque quam Agriculturam patere hanc partem ostendamus : quod ut fiat. iterum otum Eq,γων se, H Mρῶν librum dividamus , hoe pacto. Circa duo operis totius ratio versatur. Primo enim aliquid agendum , quid , di quando , docet. Secundo , dies aptos di ineptos. vel medioeres . eum causis suis ostendit. Illud quod agendum est. Agricultura est: quae non est praecipua, quia habet aequalem: neques a. quia adiunctam habet alteram. Ea est Navigatio. Sicut igitur doctrina π ων latius patet, quam illarum altera, quia de utraque
168쪽
agit: ita F πιώμ. . quia utrique dies assignat. Ac de-Agricultura
αυτης, S. τανε . Eriste πανεῖ A S Mυνίμυ . οτο- ρ. κ, ἀα Θερο πει- πο- . Ii - - suos ut plurimum habebant, quo um erat singula xi,ad M. Qua voce Poeta eadem ratione infra de tota Oeco nomia utitur.
Rursus alio argumento utamur. Cum ἐργασία sit duplex respectu duorum, quae familiam constituunt, di ex consequenti Oeconomicis legibus utuntur : ut unum ex multis sumamus , Agricultura viis rorum , Lanificium mulierum ι utriusque meminit. Nam uti non omni die prius fieri posse existimat, ira neque posterius. Diem autem utium altero. tam huic quam illi, magis conducere. Sic :n' Α-s ἐνδε,-- ωέγ' αμ a . τῆ σάρ τει νει νήρω τ' αγο crass
Mulieris nentis idem seopus est qui viri arantis, a mλουἶσ: utrumque eis, est, sicut di navigatio. Rursus alio argumento utemur. I aia τι-ια duplicem usum habet qui extra Agriculturam se extendit. Alter est προς θαλαμων alter προι νηα. Utrumque considerat bonus Oec nomus. Thalamum struebat paterfamilias , Cum uxorem duceret:
Mide Homerus , ληι ιν νέον dixit: ad quam rem 1, υλ- ιλια erat opus. Navem.
169쪽
Navem , cum mercaturam institueret. Utriusque tempus comm dissimum hic traditur: --Τ λστόρυ-- λαρυψα λυρον,
Possunt di alia ea usinodi adferri: quόd faceremus fortasse . nisi alia
EX his omnibus jam satis superque apparet, quomodo vox gρ
in Poetae inscriptione sumenda sit. Cum enim ad speciem ear esertur a vel .- m ἐξαίριον , ut loquuntur magistri , sumatur necesse est: vel γλαα αν, aut saltem λα λεκ*ν. Quod si υιπι εξαίρετον sumitur . peecavit transtatione inepta, Mia- ilia: quae & inepta esset . quia in inscriptionibus simpliciter loquendum est , & inanis . quia falsar angustior enim contento esset. Quod si -- γλωασι ι aut διαλεκον. rursus Zeccavit, cum partim τ κι εἱ- . quibus opponitur ἡ γλῶμα, partim τ-ῶν, quibus opponitur . δα- λικὶ , ibi maxima habenda est ratio, ubi ea tradimus, quae ab omnibus intelligi volumus. quod in inscriptionibus maxime observa dum est. Qui vocem ι ν s deducunt, υι- λαλε-ν eam sumunt, quae multum ab Hesiodi abhorret: plerique at τ' ἐξαάδ, i
ter quos est Eustathius. Utro modo sumatur , a Poetarum ratione non abhorret. Sicut in illo Poetae, ἀκον-κ εργ' ἁνγω - . Ovidius -- λαλικον , facta vertit. Non hominum video , non ego facta b um. Porro cum simpliciter vocem εων ad omnia transferant Ueteres. , quid opus est nodum in scirpo quaerere 3 Est igitur ans, .m ερπν si ει υνεν Διών, τοῦ σοῦ ε τ βιεν συμ φέρον. Ita inscriptionem horum librorum manifeste interpretatur Max. Tyrius . Sermone sώ εω θ' αἴρειns, ubi diligenter de Hesiodi libris agit, tandemque, A. inquit, αὐ- m-Σ-- εἰ Θῶοι λοπι, αμ α τη4 λοπις, Sεον -
νία si αυ-- ἀι τ βίον ἔρ- ρο α ἀλοιῶον ,- μερον e. ins σεον, ut supra ostendimus. Non potuit paucioribus verbis melius omnia ea approbare de quibus supra disputavimus, smulque ea confirmare , de quibus hic agimus. Cum autem nusquam improprie in his libris vox Εἴσων sumatur, quae dementia esset, ibi improprie eam sumere, ubi tantum propria esse debet Sic, Mμω Πίννη δων v.
170쪽
Elegans exemplum est in Theogonia , ubi τλαυκώ-ῶrit des mari. Κο--ώ --κL διαπέ-φελεν Ita ut hine appareant somnia Grammaticorum, qui subtilius haec inquirunt: & qui bus unus finis est ostentatio eruditionis per fas & nefas. Ut concludamus : non aliter vocem Eγγων in Hesiodi libris sumi certum est. quam a Philosopho sumitur Rhetoricorum secundo in his verbis:
infra alibi ostendimus, pei secta hujus libri reddi potest ratio. Cum enim ταε εργαζ. M, ta τους -τηγώς Veteres maxime justos putarant , apparet non mod , quom do sumenda sit vox illa. sed di me de justitia agat. Sic di apud Homerum Odyss. E. ubi hanc Oecon miam tangit :Τεῖ a e. --' , κνν δέ μsι ου Φαν ηia. οὐ P .&ωφιλ- , ῆm-αγ α τέ- Atque haec hactenus.