장음표시 사용
131쪽
risuisuram esse existimant: altera, qnod hos libros Maronem imistatum esse hactenus omnes arbitrati sui . t. In qua opinione cum plurimi apud Veteres fuere, tum vel maxime Servius: apud nos cum
omnes, tum major omnibus Julius Scaliger. Qui in omparabilis vir, si persuasum hoc habuisset, neque tam immitis in hos libros Hesiodi fuisset neque Hesiodi eum Maronis Georgicis eoa-
Via nostra ea removimus, a quibus non periculum quidem tim metamus, nec ruinam, sed molestiam. Nunc ut ad institutum nostrum pergamus , duobus adhuc lectorem capitibus praeparabimus. Diximus supra duo tractari his libris , quorum finis idem est , partes diversae. Horum alterum quia sub altero non comprehenditur, aliud quaerendum est quod complectatur utrumque. Id autem est
Oeconomia. Oeconomia cum fit cura partim possessionis comparandae , partim comparatae jam conservandae: primum circa quod
versatur illa , teste Aristotele, est ἡ γεωργικ. , id est, agriculturae studium ι quod quidem studium in Oeconomica consideratione primurn est duobus modis. Primo υι- φυειν, id est , ratione natum : quia antiquissima ejus est ratio & simplicissima. Cum enim plures sint artes, quae circa terram versantur, qualis videlicet, quam Philosophus adfert, ἡ μHera A, nκ , secundariae tamen sunt omnes. Secundo , quia cum Justitia conjuncta est. Nee enim ab hominibus u in
Ientibus lucratur, ut mercatura: neque a nolentibus , ut ars militaris. Tertiam rationem praetermittimus, quam & Aristoteles & ex eo Cato adjungunt; cum usum in his habeat nullum. Quibus rati nibus librorum horum argumentum superstruemus. Cum ergo Agricultura sit prima natura in Oeconomiis recte secundo libro praemi titur ι cum autem sit justa , recte librσ primo justitiae praecepta traduntur. Cum igitur alter librorum sit Ethicus causa alterius, alte oeconomieus sed per se, rursus aliud quaerendum est, quod utrum is . que contineat: id autem est ea Poetica pars quam I UM vocamus: paullo aliter quam Platoni ei; qui etiam ad Harmoniam eam reserunt, de qua proxime acturi sumus. Cum igitur plures sint oeconomiae partes, qui ius comparatur possessio ι maxime lucrosa est ea quae ab aequitate quam longissime abest . quam planδ excludit Poeta : ea est Foeneratura. Proxima ab hac quae non tam cum iniquitate coniuncta est, quam prima; sed magis cum periculo Guam prima Et ultima: ea est Mercatura. Tertia est quae minus lucri habet & periculi, sed plua aequitatis: ea autem est Agricultura, sequitate & tranquillitate prima , ut ro vero ultima. Cujus causa ex Platone di Hesiodo haec reddenda
132쪽
est , quod haec quam minim. ab κοιμι abest saeculo : quo terra omnia suppeditabat, sed absque cura. At erae duae quam maxime ad accedunt: quod Cu ἐum vocavit Catullus. Sed postquam tellus scelere est imbuta nefando, justitiEmque omnes cupida de mente fugarunt. Astraeam enim intelligit, quam usque ad ἐπιιυ ιηπιω permansisse vo Iuni Platonici, cum reliqui Dii in 'υμικῶ iugissenr. Ejus de quo agit Poeta, libro primo propositionem habemus. Ida nobis dicitur, οὐ,ονεμῶν : ab eo alibi, iaυν .c-Εjus rei in s Cundo praecepta sequuntur. Inter quae est & illud , quo in divisione
Oeconomiae utitur Aristoteles: Oιον Au . Um F ri βῆν τ εἰρο e . Quae singula infra percurremus. Nunc hoc constituamus. Primus
liber aliquid agendum docet. sed iuste: secundus , quid agendum fit, quo pacto , di quando. Eamdem divisionem apud Maximum
CUm supra totum hujus libri subj ectum in duo diviserimus.
quorum neutrum per se traditur, sed causa alterius; Terrae eulis tum , 8t Navigationem : quorum utrumque pars est totius e totum enim est Oeconomia , cujus causa Poeta In alterum devolvitur , id est , Justitiae praecepta ἔ rursus di hane & illam partes esse diximus respectu totius. Totum est αδασλωλία, seu quae olim fuit Poetarum tantum : postea ad Philosophos migravit. Omnis igitur Musicus , teste Platone, duo spectat : His 3 λο-sevia , sub qua nos paullo aliter quam ille , ea quae ad metra , quae ad numeros eorumque inventionem, ac dispositionem, comprehendimus : & τι- Παδαλι- , qua reliqua omnia uscius hominum accommodantur. Quod nobis est docere partim . partim movere : alterum dicebant, alterum- κ armora H εκ Sicut autem prius necesse est constituere aliquid quam constituto uti. Ita necem est . priorem esse ρεμ λι-uvio, posteriorem alteram. Nam, si rect8 Platonis DIMA ais confideremus, vix egreditur rhuthmum di harmoniam , ut subtiliter dinputant ejus Interpretes : & potissim im in movendo versatur, quod duobus illis solet fieri. De qua multa disserere possemus i nunc ta-I a men,
133쪽
men , quia aliud agimus, vocem Π-hinc timpliciter, a n λα-λλ sumemus, quam Scriptores antiqui tamquam vetustissimum Poeiatarum considerant institutum. Ea cum latissime tendat, nos paulici arctius eam hoc loco restringemus. Est igitur duplex , quae docet vivere, & quae scire. Quarum prima instituto nostro conducit: H- iteram nunc praetermittimus. Rursus ejus partes circa vitam priν tam duae versan ur. Quarum altera singulos proprie vivere docet, tacirca τόιοῦ occupatur : altera singulos bene vivere docet. & mois Tes complectitur. Utraque οἰφaλ--τ βιον ambigue a Ueteribus dicitur. Cum autem Poeta ad hominem ociosum scribat, recte quo pacto comparanda sit substantia . docet: cum ad prodigum , recte quo pacto conservanda sit ostendit. Cum ergo duo haec proponat Iiber primus, secundus perficiat: in alio tamen libri primi consumtiatur argumen rum : in quo antiquissimum παιδu- usum videmus, quae etiam λοῦ--αλία appellata est. Cujus inititutum est , ἡ.λκη --, non Φιυνσμιμη, multo minus γωογκη. Ejus propositum est,tit antiqui Pomae verbis utar , - πω Nec dubium
est . quin hinc δασκαλοι Comici dicti sint & Tragici, qui illud primo simpliciter agebant , ut apparet ex Rpitaphio Epicharmi, C moediae apud Dores inventoris, quod ejusmodi est :
Laudat eum ora πώς γἀν ωm . rvo , 8c quidem -στ, qui oeCc nomiae nondum sint capaces, multo minus, quae ad plures pertinet. Politicae. Haec igitur pars diutius Poetarum suit, quam Comic rum; quia prius fuit Poetae nomen quam Comici. Ac Poetae docuerant -- ν κρη-ωι , priusquam extaret apud Siculos Cominia dia , ad qums - σνα ues, de eorum inventionem , ut e voce φα, . quae , - κλει res illorum est aut vici Iorum , prohat Aristoteles, pr
prie spectat. Atque haec causa est cur Philosophi,& praecipue septem illi Graeciae, neglecta plerumque non semper tamen)-id est, numeris & similibus nam ita nos illam vocem qua de Musica utitur Plato, sumimus) sententias in quibus de moribus, de Deo,
de virtute egerunt. quae ad hanc πωλίαι spectabant, ασω - δεί- μα dixerint. Unde Thaletis ασμ - , & aliorum fere omnium a Laertio citantur: quae Carmina a veteribus Latinis dicta sunt. Quod .
134쪽
quia a nemine adhuc ostensum est , monere lubet cum instituto nostro maxime conducat. Hinc illud apud Dionysium Catonem: si DEUS est animus, nobis ut Carmina vicunt. Carmina , id est , dicta Philosophorum. Causa est , quia dicta it Iahresia, quibus sententias suas, de Deo, deque reliquis includebant. ιδ α dicebant, id est , Carmina. Sic αδ QR., Thaletis illud existat; , . Οἰ- - - Να Im φρονίμ λ άπι ννα
mus. in libello illo, qui a moribus Cato iii scribitur. Primo enim in αδεμ sit de Deo agebatur quod & sequutus est ille qui ut propositi sui rationem occulte redderet, cita continuo - αλβα, additque, nobis ut Carmina dicunt , id est : ωamao e. τοῖς μοις π φιλοσόφων rave'φam . Atque haec causa est , cur breves lententias praemitistat. ut, Aleam fuge. 8c similia. In prioribus enim illis filium suum instruit, sicut in Hypothecis Hesiodi alumnum suum Chiron. His cognoscendia aliquantum temporis impendere poterant in praelectionibus sitis triviales quidam, priusquam Poeticen universam. in qua non solum nihil vident, sed cujus usum ignorant , in contemtum adducerent, di minus certe ocio suo abuterentur. Invenirent numquam tam humiliter Platonem & Aristotelem de Poetis sensisse. quin semper ex illis discerent. Nos pergamus. Prima igitur materies qua hominibus innotuerunt Poetae haec doctrina fuit, quae pri
fine vitae hominum adhibebantur , ut vel aetate provecti Ores doc rent , sicut Persen Hesiodus : vel minores , 8c qui modum vivendi habere nondum noterant. Comicus dividit eos, qui virtutem docent in λα-λM , ψ s iram. Ab alteris pueros , ab alteris provectiores doceri vult. - isi istinis. - se inquit -ιLeu.im Evi λοάσκαλ , . H- ὰ δί' ηcῶM - 1νου. Utrumque tamen confunditur. Et praest mia enim sua , & postea scriptis. temperantiae Sc justitiae magistri erant publici, quibus ἐπικαιhia maximi quique nobilissimique commitrebantur. Unde etiamnum Platonis aetate voX --σε Poetis, tamquam propria , a tributa fuit. Qui semper a-H'σίοδ' - ἡ φ --, s Gφὲε ut 8e multis post eum aetatibus , quamvis ignora esset causa. Sic de Repub. 2. post ouam de Homero, Hesiodo, & Musaeo egerat, Οὐυυν, inquit, ἐπειδὴ τὸ σικειν , λλύει μει εἰ opaἰ ν Quo ἁγώ-- βια- , Q, κύργων συΔιι νω. Paullo post : TM A ἔ ripia iu
quod docebant olim , fuit temperantia. ingenuorum itaque liberis ante pubertatem continuo praeficiebantur, ut prospicerent, ne forici
135쪽
auderent , quos Graeci, Athenienses ἀκ λου- , Latini Comites, Custodes, antiquiores etiam Sc ἁ ικι dixerunt: quamvis eorum proprie munus docere esset. A'υλουθοι saepe apud Platonem dicuntur. Alcibiades in Convivio negat se, quod formosus esset , absque ἁGλάρω , primo Socratem adire ausum fuisse: EF ηδε ἐώ νῆ ἄραι inquit, 'αυκώπιον - , ταῶνα atiis λα-
ista. In cujus vocis interpretatione labitur doctissimus Politianus.
Virgilius eosdem simili ratione Comius, dixit, qua Graeci ἀκ άθus. Lib. AEneid. s.
At patre AEneati nondum certamine misso .
Custodem ad βεμ comitemque impubis Iuli
Ex his rursus antiquissimi illi fuere , quibus matronae νς του Θωκειἄν committebatur. Qualis celeberrimus ille Homeri fuit Odyss. v. qui αἰαῖ diu ab illo dicitur. Iidem ασάAuη 8c .cν ι postea Graecis, Lati nis dicti iunt. Hesychius, ἀοιδss, ώns, meae dia a -ι--, κ, ἡ ' Lia , ἡ ἀν- D. . . Manifeste ἀειδον ἁ νων exponit.
Quid verq sit - δε- - λ, numquam intellexi, donec approbante tandem mirum in modum maximo Scaligero, συνλο ,- mendavi. Ueteres enim Magistri, αοιὸs, illum Homeri, qui in ossicio Agamemnonis uxorem continebat , εὐνων, interpretati sunt , quo respicit antiquarum omnium Glosarum Epitomator, earum praeis tim, quae ad Homerum spectant, Hesychius : qui non aliud in aniamo habuit, cum λιm, mro να interpretatur, quam quod diximuS. Idem Hesych. Qisis in m. εμμ ἰ, ς ε O Eustathius I m- νει ἰi άo δὴν τ aὐνῆρον παρονοη- , ώε ι Δια Δη-a de eo enim HO-merico ἀοιδιδ quia non excogitarunt Veteres Z Sentantiam illam reprobat Didymus, seu quicumque est, cujus. brevia in Odysseam Scholia
nec Eustathius, nec commentator ille. Nam clui ἀεισον εὐδεων esse dixe lunt, τει ταξιν respexerunt ἰ non autem ad F --ῶλάς . id est, munus. non privationem corporis: quam rem errat Eust
inius, qui εὐν,χω exponit, o Ivisti. Nam cum άvid, illum Veteres εὐνοῦχν exponunt, nihil aliud volunt, quam ii nos Custodem exponeremus : quia Eunuchi iidem dicebantur , qui Gusodes postea. Quippe cum mφρονιςέ Poetae essent. 8e custodiae ab antiquis feminarum praeficerentur, quo res extra suspicionem emet , Eunuchi illi muneri apud Barbaros adhibebantur: qui postquam γον--is A non modo occuparant, sed & puerorum curae praefuerant, multestam integris gentibus ruinam invexerunt. Atque hoc est de quo libro
136쪽
vis mutilati & moribus diissimiles. Talis erat . in que in elegantissima Nasonis exstat elegia, mi mihi quod dominam, nee vir, nec femina serum s Eu, go igitur di mroiνκ , εἰ οἰώhὶ ab Hes 'hici dicuntur , non quot' Homeri tempore idem erant, sed quod postea idem munus spadones obtinueriut. Illi enim sunt qui postea a Nasone, Propertio, Plauto& reliquis Cus dei dici coeperunt. . Apud antiquos certum est, conistinentiae magistros, quamvis integri essent, εὐHικεα dictos esse: quod nomen temperant ae est, non laeditatis. Causa haec est. Uetustissimi et, ευ νοῦν ἔχιν intemperantiae directe opponebant , cujus partes omnes ἁνοτα ai. ebant. Unde illud asu ' Comicum . ἴ-ου τ α Q, ἀάν. - των πα-ν. Opponebant enim σώφροσ/M H αφερ- , d est, rem erantiam is dementiam, sicut post a mpesmissio α αυλασί- Philosophi. Atque hoc est quod notat Aristot. Nicom. VI l. c. XI. an ἐμυ--λον -- ά ελπέ,-ου μώλλον χαίρ/, μῶλεον' οἰον -ν τ A φυ- δά- - λ ιρα ae νοῆσαs e. αὐτῆ. Unde pro αφρ'Amαυδεα , μυωρον ιν ora dicebant & αφρονειν. M apud Comicos αναμυωροι sunt εἰ κωνωφιeais. Atque hac ratione, ut in Rhetoricis notat idem Philosophus.factum suum excusabat Helene apud Ruripidem, quod ἡ Α pes nihil aliti l esset . quam ἡ τἰά με - - Κώ μω ea ι .F -νν' ἐὰν ψυλ m βροπιις, Καὶ τάν ab ὀρθῶς ἀφρρανει αρχi Θεασ. Hinc humanae sapientiae princeps Homerus , de casta muliere quoties agit. --φρεάν, inquit, κωην ἀγαθῆm, id est, ad verbum, εἶ νῶν-Haec quoque causa est, cur Horatius τωφρονῆκm integrum vocet:. integra Tentator Orion Diana,
Virginea domitus sagitta. Integra. id est, easta, & ut Homerus loquitur, φρεαν-κ ηαμόν M. Sic integrum opponit alibi amanti: Arachia is vultus teretesquo suras Integer laudo: fuge suspicari,
Cujus octavum trepidavit alas Claudere luserum. Putabant videlicet, intemperantiam mentis esse mutilationem smέρω- quemadmodum auditoribus nostris ibi pluribus, ex Philosophis . ostendimus. Nunc enim quantum possumus a multorum auctorum testimoniis abstinebimus. & ad institutum nostrum pergemus. Et certe omnis fere vitii nomine τοιουφυAMακρν notabant Veteres. Sic
ι.ειε Comico rei venereae intemperantia dicitur, di .c sis maritus
137쪽
vitiei, ubi de Homerico άοιδέ agit , Cometen eum .fuisse quales postea mollissimi illi Eunuchi erant: OιμM A G SI
que haec quidem de Πιωδ, α, se de iis qui hanc apud Veterea τῆ πιξ proselli sunt.
At quantum jam promovimus. Ostendimus, primo IIesiodi, nihil commune esse cum secundo; nisi quatenus in eo proponitur, aut quatenus ad ea praeparat lectorem in primo , quae est traditurua ' in secundo adhuc enim loquimur cum vulgo qui in libros divilithoc seripiunt: quam recte autem sigillatim postea ostendemus.) duam multi sint quos ipsa deceperit inscriptio Ueteres Recentioresque, uuiabium ei esse non potest , qui diversitatem conliderat sentent arum; quae ut omnes verae esse non possiant,ita omnes fallae esse possunt. Et ut omnes de posterioribus duobus aliquid statuerunt: ita primum penitus vel neglexisse , vel in judicio de eo ferendo caecutivisse videntur. Quod omnino aliud illius sit κει ρων , quam reliquorum. Quod si alibi in Veterum scriptis sepultum conclamatumque inveν
138쪽
niamus , operam nos non lusisse existimabimus. Canum igitur in morem qui ιν λατουνπς ad cubile serae deducuntur, vestigia sequemur: ut nimirum videamus, an ex odoratu aliquid a nobis deprehendi possit. Servius ad primum Georgic. ita de Poeta suo , limul- , que de hoe nostro. & de his libris agit : Ingenti autem egit arte . potentiam bis μi iudicaret ingenii, coarctando lata . , angustiora d latando. Nam ekm Homeri , Theocrιιι brevitate scripta collegerit, unum Hesiodi librum Lusu in quatuor. Cum autem Grammaticus ille, de libris ad Persen loquatur, quos Maronem ibi frustra expres.sisse existimavit . unum librum tantum novit, qui est procul dubio secundus: in quo de Agricultura agitur . quamvis non ex instituto Primo, &propolito Poetae. Ita primum a secundo penitus disjunxit. In his cum nec Suida s. qui 1 impliciter π E γων meminit, neque reliquorum quisquam . auxilium ferat nobis , iterum ad eum recurremotus, qui fusissime scripta ejus pleraque recenset , ec ob oculos po- sit. Is autem est Manilius, qui hoc modo:
Hesiodus memorat Divos D iamque parentes , Et Chaos enixum Drrm. ortemque sub illo
Infantem, se primum titubantia sidera corpus. Titanas iuvisse Iovis cunabula magus: Et sub fratre viri nomen, sine fraire parentis,
Atque iterum patrio nascentem coris e Bacchum, omniaque immense volitantia numi4a mundo lum etiam ruris cultus. Ecc.
Hesiodus cum diversi libro primo pertractet, priecipuum est quod ibi primus manifeste secundam F λοικων speciem commemorat . de quibus aliquoties inculcat, di sub quibus saeculum suum collocat scurautem di qua ratione infra dicemus) nimirum του ε Δαί ναι , qui ia n,μηπιιω. in quo scripsit Hesiodus, inspectores rerum humanarum, dc legati quasi primae Divinitatis, id est, s ortiamή et Θιοῦν δ Δροως, quam Jovem l Ili dicunt, circa terram praesentes vertari existu
Maailius igitur Ma εμον hujus libri primi esse voluit, id de quo praecipue agitur. Quia primus Hesiodus, ut ex aliis etiam Veterum
139쪽
ostendemus , quemadmodum in m πνία de Diis , sive de piania Di. vinitatis specie ; ita in hoc libro primus distincte de secunda egit,
nimirum ,-ὶ π Δωμνων , etiam π -ανῶν Θυοῦν. Quod quidem κει- αὐ- omnibus de quibus infra disputabimus , cum cohaerentiam totius doctrinae ostendemus , firmiter stabilietur. Haec secunda Divinitatis species. sive ἀδει λεγυν, duabus proprietatibus . quae peculiariter eonveniunt illi , a Poetis distinguitur. Prior est, quod volare eos dicant , deinde quod circa terram, quod Latinus Poeta dixit, toto mundo vosari. Ab altero Hesiodus eos φοιτῶνr- . ab altero ἐπι-UMLε dixit: utrumque quoque in Manilio est. Manilius itaque Deos illos de quibus Heliodum hoc tibin egisse ait, niamina volarula. dixit: quorum descriptionem, quod nulli umquam in mentem venit. huis jus libri iub)ectum facit Ac primo eos vocat ea ratione audior noster, qua manifestitis νώ dicebantur . quod ad verbum cum voce Manilii convenit. Ita in Oraculo quodam apud Eusebium Praeparationis Evangelicae Lib. IV.
Nee aliud in animo hibebant Ucteres, cum illis volatilia tantum . id est , -- , ut in oraculo est , sacrificarent. Eadem ratione di a Graecis Theologis mΔανα- dicebantur. id est, reum vagum, quae vox Hesiodicum illud φε--σ ad verbum exprimit, & ἀλινhoidpias σοὶ . se κυHνδ ι ιδιοι, id est , volubiles Dii. Synesius de insomniis: T. ς παντως, ς -e πικρον ἀληθιζεας , Siaas δειν , α πελαι F Θων. - Α γε - νον e. -- προρρη-m ἀληναῖον ἰω π άλώδου - εἰς υλίω, ἐμπιαε ε ες ipsν. Eadem ratione eos de ἁληκῖαὐε dicebant. quod Ioco certo non continerentur; tamquam, ut loquitur Niceph. Syne- si Schol. εἰ σέ-, cta Ἀνναι. Eadem ratione M περοξ dicetantur: quod numanae vitae inspectores per totum universum dissunde- Tentur, tamquam, ut idem loquitur, α λέ-νττε ζ μεγάλου Θεῶ, βα- όφθαλ/υί. Secunda proprietas est, cum in mundo volitare dixit: mundus enim est quod χθὼν & Hia Hesiodo M aliis : unde D sονιοι.& φοι--ο ἐπ εώαν, di in oraculo res ν οι ἀμφὶ γεω- dicuntur.
Atque haec causa est , cur a Chaldaeis diseri Uaέοι dicerentur. Quamquam Pythagoricam vocem proprie exprestit Manilius, qui ἐγ- MΘas. dicebant. Postremis, quod di addi potest, manifeste per vocem
Omnia, vocem Hesiodi μόριοι expressit, aut πεις μὲν AM, quod Manilius esse ἀόρι ν ostendit. Quare eam vocem Clemens aliique patres ἐπι- referunt, propter multitudinem. Tesἰσ mvmεοι itaque Nanilius vertit, omnia, sequutus procul dubio Ιnterpretes vetustissimos . quales tum temporis extabant in Hesiodum multi . qui illud πεις μυροιοι exponebant πιινπς : quod etiamnum in Proeto habemus, his verbis: ' μυεμὼς δελεῖν παν- F λιμένων ἀρμερον, e. ω -ορ'.
ut a J uiri iis ,- , di plura quae ς o spectant, in iis egisse
140쪽
primo Hesiodum primoque distinxisse εἀ λιμών , in libro meia F ἐλ-
γέαν. Partim quod Circa eam tota doctrina . quae hic traditur vers
tur i id quod brevi apparebit et partim quod minime inusitatum es.set, a parte libro inscriptionem imponere. Sicut enim Rhapsodi inter canendum Homeri libros dividebant ; sic citharoedi totum . Udi γω in conviviis cum ad citharam canerent. Ubi illud etiam notandum venit, de quo infra agimus, non in libros distinctum fuisse hoc scriptum , sicut hodie circumfertur , quod valde recens est . sed in partes suas. Apud Plutarchum in Symposiacis, citharoedus qui haec
Hesiodi canebat, cum Homerico Rhapibdo certat: citharoedus ab eo versu inchoat, οὐκ ἀροι μνον aia. Quod carmen uet ' τ is fuit. Rhapsodus vero ab ido Homerico, Ζευς δί' Ηρα λεαε υιαμέτι:αλουν is, in nuptiis Ptolemaei. Carmen etsim F a,Aν sequitur Pa dora. In Pandora rursus sunt minutae partes , qualis est m ιγια realiae, quarum Grammatici meminerunt. Pandoram sequuntur P Tiodi . seu pars illa quae -ε ληξm continet, usque ad τώ im ν τἀρωων, quae ibi delinit. Μηκω επειτ' ώφειλεν ἐγώ. Prima λῆξις est aet
tis aureae, quae mus Δαι-- coasti alit : quos, ut dixi, sin raὰς an tu qui , Manilius volantia numina dixit. Sicut autem minime insolens erat. librum integrum Iliados a parte dicere Παπωκλει- . vel vel ὀρκίων δ νιαν , vel ὀρκἱ- muris . Odyli ae, Κυκλω me- α ν
κνι- , de quod plus est, . interdum a voce unica, in illo aut illo libro obvia , sicut Iliados quartus liber ἐ-ἀληαι dicitur, quod ibi dixerat de rege Poeta , ἐπ-λεῖ mκγως ἀνδρῶν. Sustathlus : οἰ A MOHασα
ποιπώς e. τῆ-. ἡ - - τῆ Δ-G paullo post , επι-- ας δε υ. - ἡ Δ ραψω;- , οιοτr e. αὐτῆ ἐπ--- msu ἀνδρῶν. βααλεοι. Ita interdum dc a prima voce partem integram distinguere : sicut Βοιωτα Poetae catalogus appellatus fuit : ut nimirum memoriae consuleretur Rhapsodorum: ita quoque Δώρυνολογία. pri mum v ce 4ὲν vocat Manilius . quod ex illa parte pleraque dependeant. Sicut autem Tragoediae nihil aliud, quod ad oeconomiam. quam τυώχ' poeseos Homericae erant, & exiguam aliquam partem comprehendebant, propter angustiam Tragicae periodi, quae exiguis limitibus terminatur : secus si fiebat, ἰ--Γos & -λὐ- ου nom Cnincurrebat Poeta , qualis fuit Agathon , teste Aristotele , qui in ea solo peccavit, alias probus, de ut cum Comico loquar, τ γη-ν. Ita Scholiorum auctores . Alcaeus , Anacreon , Praxilla , 3c alii, in partes Hesiodi πα-νdiit, dividebant: quod antea fecerant M εανε λο- ενι ἀλνnc. Primum enim Scholiorum argumentum ναυλαι fuit. Athen. υιλίω δι αντίω e ομιζον, τώ et σίνεαν τι πια γνώωίαν ἔκοπ