장음표시 사용
391쪽
quit, ut habetur sexto Decretalium lib. I. Tit.6. p. s. M. Caeterum: agens de Uectione Romani Pontificis quomodo purh institi enda) quia cum arbitrium, Vel inordinatus captiuat affectus: vel ad certum aliquid obliga ionis cuiusque necessitas adigi cessat electio,dum libertas adimitur eligendi: Ca 'dinales eosdem obsecrantes per Viscera misericordiae Dei nostri, per aspersionem sui sanguinis obtestamur, Ut pensantes otten- . tius quid eis imminet, cum agitur de creatume VicarjIesu Christi, successoris Petri, Rectoris Un, versalis Ecclem, gregis dominici Directoris, omni priuatae assectionis inordinatione deposita,&cuiuslibet pactionis, conuentionis, obib' pationis necesiitate, nec non condicti & im tendimenti oblisationis contemplatione cessantibus,non in se reciprocent conlidex : tionis intuitum,vel in suos, non ius sua sunt querant,non commodis priuatis intendant, sed nullo arctante ipsorum in eligendo i dicium, nisi Deo puris & liberis mentibus nuda electionis conscientia, Vtilitatem p blicam libere prosequantur: omni conatu& solicitudine,pro ut possibilitas patitur, id
acturi tantummodo, ut eorum ministerio acc
Ieretur vitilis o pernecessaria totius mundi prou so, idoneo celeriter ridem Vniuersali Eccla stonse dato. Qui autem secus egerint , diuinae subiaceant vltioni. Co
392쪽
CO N c 1 L i v Μ Nicenum secundum,quia est septimum generale, Actione a. recipit, de probat Epistolam Adriani Papae cuiui Vibcarij in Synodo erant ad Tharasium A chiepiscopum & Patriarcham Constantin Dolitanum, in qua epistola inter alia haec habentyr: Cum, beatissimi videlicet Apostoli
Petri Sedes, inquit, per totum terrarum orbem primamm obtinens lacer, omniums Messarum Dei caput exstit,vitae ct ipse beatus Petrus Apost Ius Dei iusis E Iesiam pascens, nihil omnino praeter sit, sed ubique principatum obtinuit, ct obtin
CONCILIUM Lateranense generale maximum sub Innocentio tertio, in quo Graeci & Lati ni quin & Patriarchae Hieros,lymitanus,& Constantinopolitanus,& Printerea Io. M etropolitani, oo.Episcopi, A bates Iet.& Priores conventuales 8oo. Graeci& Romani Imperii Legati, Regum Vero Hierusalem, Franciae, Hispaniae, Angliae&Cypri Oratores interfuerunt. Cap. s. Rom. nae, inquit, Ecclesia, dissonente Dominosuper o nes alias ordinariae potestatis obtinet principatum. τνρte Mater uniuersorum Christis uum,ct Mia
rate sub Gregorio decimo, in quo etiam Graecidi Latini interfuerunt.Caeterum in-
393쪽
quit, ut habetur sexto Decretalium lib. I. Tit.6.cap. 3. M. Caeterum: agens doeelectione Romani Pontificis quomodo purὸ institi enda) quia cum arbitrium, vel inordinatus captiuat affectus: vel ad certum aliquid obliga ionis cuiusque necessitas adigit, cessat electio, dum libertas adimitur eligendi: Ca dinales eosdem obsecrantes per Viscera mi- sericordiae Dei nostri, per aspersionem sui sanguinis obtestamur, Ut pensantes, iten- . tius quid eis imminet, cum agitur de creatione carjIesu Christi,successoris Petri, Rectoris Unse versalis Ecclesia, gregis dominici D rectoris, omni priuatae affectionis inordinatione deposita,&cuiuslibet pactionis, conuentionis, Oblbgationis necessitate, nec non condicti & iis tendimenti oblisationis contemplatione cessantibus,non in se reciprocent conlader i sonis intuitum,vel in suos, non qus sua sunt Querant,non commodis priuatis intendant, sed nullo arctante ipsorum in eligendo iudicium, nisi Deo puris & liberis mentibus nuda electionis conscientia, utilitatem p blicam libere prosequantur: omni conatu& solicitudine,pro ut possibilitas patitur, id
acturi tantummodo, ut eorum ministerio acc
Dretur utilis o pernecessaria totius mundi prou so, idoneo celeriter eidem Vniuersali Ecclesiastonso dato. Qui autem secus egerint, diuinas subiaceant vltioni. CON,
394쪽
Co N C ILIvm Florentinum generale,in quo etiam Graeci & Latini, & inter eos, triarcha quoque Constantinopolitanus, interfuerunt , Vnanimiter fac explicuit &confirmauit fidem suam de Romani Pontificis' potestate, Item inquit Sessione ultimo nimirusanctam spostolicamsedem, ct Nomanum
Pontificem in uniuersum Orbem tenere primatum, ct ipsum Ponti cem Donuinum Successorem es beati Petri Principis spostolorum,o verum Chr stiricarium,totius, Ecclem Capu et omnium Christianorum Patrem ac Doctorem existere, O ipfiis beato Petropastendi, regendi, O gubernandi uni Mersdem Ecclesiam, a Domino nostro Iesu Christo, plenampotestatem traditam esse, quemadmodum etiamgestis Oecu incorum Conciliorum,et ius
Ex his legitimis, & approbatis Concilijs
Oecumenicis, inter quq sunt prima &prpcipua illa quatuor generalia, Nicaenum videlicet primum, Constantinopolitanum prumum, Ephesinum primum, & Chalcedonense, quibus etiam Haeretici nostrates, velint nolint, deferre & subscribere coguntur, imo illac in sanctis Euangelijs tanquam sacrosancta acce piant,seu acceptare sese praetendunt, totius o rientis & Occidentis,hoc est, Universi Ecclesiae Catholicae, 0rae primis sexcentis, imo mille oo. annis extitit & illustris celebrataque suit,
395쪽
sentent i, fides, & publica doctrina atque coimsessio, meridiana luce clarius effulget de R inani Episcopi summa,&uniuersali sub Christo in omnes Oues & Christi fideles potestatervid licet ipsum esseApostol icq id est, Apostoli Petri . sedis Epis opsi, ideoq; S. Petri ordinariu in Romano Episcopatu succes reordinariu & legii tinxit:& pro indes. Pet. sine dubio Romae Episc. fuissὸ&masisse usq; ad morte, martyrio Christi
celebrata&c5summata:& quatenus S. Pet. in mpiscopatu successor &hqres, totius quoque Uniuersalis&Catholicae Ecclesiae ordinariu ac sim premit Pastore, summu Pontifice, Iudice &RN. e tore, atq; adeb Christi, in visibili& externo regimine visibilem ac principalem Vicarisi. Quae omnia summatim, &plenissime ac concinna valde, complexum est Concilium Vorentinum
publica fidei suae declaratione &consessio. Me, quam postremo loco posuimus. Posset hoc ipsum ex alijs quoq; sequetibus Concilijs generalibus,vsq; ad annii sesqui millesimum o minus euidenter continuoqi probari:sed Christiano resincero lectori tot Conciliorem generalium,&praecipue quatuox primoru auctoritatem & fitidem abunde sufficere non an igimus; S poste- xiora haeretici moderni more suo, licet iniuste, in dubium vocare,'ut tanquam sulpecta contra conscientiam sua, recusare no erubesciit. Quod vero inter alia auctoritatis, &potestatis Romani Episcopi elogia ac titulos, Concilium Lugdunese Romanum Pontificem etiam Sponsum Ecclesiet nominat,miru nemini.ncdu absurdum,
396쪽
aut blasphemum, videri debet:cum eodem seu se Sponsus vocetur, quo ge Uicarius Christi, de
Caput Ecclesiae nuncupatur: videlicet, non ca
nati aut mundano humanove more, quasi aut 'Christus Ecclesiae suae reuera absens sit; cui indiuisibili sed non spectabili nexu cὀniunctus est
semper,aut Ecclesia duo capita, duosve sponso, eodem sensu habeat: nequaquam: sed hoc tituli illi,& elogia sibi volunt,quod,ad visibile atque externum redimen Ecclesiae quod quinet, sicut omnes, etiam particulares Episcopi & inseri res Pastores, suo modo & sensu Christi veracia ter sunt,&dicuntur in spiritualibus Vicarij, in docendo videlicet,sacramenta dispensando, a que Ecclesiam externe moderando , & propagando defendendoque, ita inter illos Romanus Pontifex, supremus est Christi,ac generalis vicarius, supremus imb & Uniuersalis ut in
Calcedonenti Concilio aperte vocatur, alio tamen sensu quam S.Gregorius,& ante eum Petrugius in Constantinopolitano Episcopσdetestati sunt) Episcopus, & generali cura atque ossicio
uniuersa per orbem Ecclesiae Praefectus. Sicue etiam eodem sensu, & quatenus externe & mbnisterialiter filios spirituales, hoc est, Christia nos, in Ecclesia quotidie generant, & Ecclesiam multiplici prole fecundant, & ditant, augentque inferiores, & particulares Episcopi atque Pastores ; ministerio nempe verbi,& per sacramenta,potissimum Baptismatis sacri:lta Roma nus Ponti se tum per se, tum per suos Col legas atque inferiores bacerdotes eadem intentione
397쪽
& suo modo supremus merito Sponsus Ecclesis censeri sub Christo, & vocari potest. Talis suo loco & ordine Sponsus, atque adeo Pater erat, qui incunctanter, veraciterque dixit: Filioli quos iterum parturio Gal. q. &, si millePard gogos habeatis; sed non multos Patres: perta uangel; uni enim ego vos genui i. Cor. . Quare istiusmodi tituli a SS. Patribus sigillatim, & ab ' Vniuersa Ecclesia in generalibus Concilijscon . iuncti ru,Roniano Pontifici, nec semel, nec immerito tributi fuere; nec in calumniam verti aut trahi pissilint, si recte intelligantur, nisi absilis,qui meri sunt &peruersi S.Scripturq&SS.
Patrum totiusque Ecclesiae calumniatores.
catio eorum,quae ex Concilijs,perperam ac
corruptὶ allegant haer si a Canon hic sextus SS. Concilii Nic ni Me cu- ius lectione tamen quidam variant) non impignat , sed astruit auctoritatem, & p incipatum Romani Episcopi. Si enim Alexandrinus Epis.copus, seu Patriarcha, ideo generalem summamque, ut Archiepiscopus in Aegypto, Lybiadi 0entapoli habere debet potestatem, quia Episcopo Romano parilis mos est, seu talis con- suetudo: patet caeteros patriarchatus ex quibus Alexandrinus non postremus fuit) secundum' regulam normamque Romani Episcopi, suos habuisse&rexisse subditos. Quod utique non decretussiet sacrum hoc Concilium, si Romanus
398쪽
Episcopus supremus non fuisset, & maximus
Pontifex,cuius normam, imperiumque seu o
dinationem caeteri non solum Episcopi sed etiaArchiepiscopi atque Patriarchae sequi tenerentur.Sensus igitur Caraonis,ut citatur,iste gerina nus esse videtur: Alexandrinum Archiepiscopuseu Patriarcham Aegyptum, Lybiam, & Penta polim illisque subiectas prouincias gubernare, quia Romanus spiscopus, ordinarius in supremo Pastoratus. Petri successor, & summus EGclesiae moderator, ita, ante omnem etiam Conciliorum diffinitionem consueuit illi Episcopo permittere, seu committere, aut per illum diactas Prouincias administrare Hunc autem sensum esse mentemque Concilij patet,ium quod Nicolaus primus Pontifex summus, in Epistola ad Michaelem Imperatorem sic interpreta ritum quod ex hoc sexto Canone Paschasinus Episcopus in Concilio Chalcedonensi actione ic. primatum Romani Episcopi ita cum alijs pr bauit & astruxi ut Iudices tandem hanc sententiam palam ferre, atque ita decernere non dubitauerint:Ex his quae gesta sunt, inquiupi,' vel ab unoquoque deposita perpendimus,omnem qui dem primatum & honorem praecipuum,secui dum Canones,antiquae Romet Deo amantissimo Archiepiscopo conservari. . rb. Non prohibet omnem appellationem ad Romanam sedem, Concilium istud sed tantum, Presbyteris & Clericis inferioribus hoc inter- -
dicit idque non ideo quasi illicitum hoc suerit;
399쪽
tid quia non erat consultum ob graues sumptus alia ue inconuenientia cauenda, ut quilibet etiam inferiores sacςrdotes a suis Episcopis &Archiepiscopis ulterius ad Romanam Sedem appellarent. Quod autem solis Presbyteris, &non Episcopis hoc prohibuerit,& ox verbis C5cilii patet,&ex ipso met S. Augustino, qui Concilio Mileuitano pe rionaliter interfuit, & tamen iii Epistolai 61. stribit. Africanis Episcopis ii
cere vltra mare, id est, Romam appellare. Epis copis autem liberum esse atque concessiim Romanam sedem appellare . Concilium gens rate Sardi cense diu ante concesserat, ut patet
ex Canone quarto & . supra allegatis & ad Verbum asscriptis, cui utique Concilium istud prouinciale praeiudicare non debuit, nec potuit, nec etiam voluit: Quin nec Presbyteris' inhibere potuisset efficaciter, nisi ita placuisset Romano Pontifici tunc temporis sedenti, Inno- Icentio videlicet primo, cuius ut confirmationem humiliter expetierunt, ita & impetrarunt etiam ; ut claret ex Epistola dicti Pontificis, quam ad ipsum Concilium scripsit, quae est ii, ter Epistolas Sancti Augustini nonagesima te tia. Si autem auctoritati Romanae ludis qui quam derogare voluisset, aut praeiudicare Concilium istud Africanum ; Vtique non approba sint sacerrimus Pontifex . Eui ai tem prohibitum fuerit ex grauibus urgentibusque causiis Clericis inferiorum ordinum t ab Episcopis suae prouinciae appellare, eat men ratione prohibitum non fuit,nec prohibe-V i rape
400쪽
ri potuit Romano Pontifici, si vellet, aut nece sarium consultumve iudicauerit, istiusmodi appellationes admittere; id quod postea factu iesse atque etiam dum seri euidentia docet , a que praxis Ecclesiae notissima. c Etsi Patres sexti Concilij Carthaginensis, eo quod in viginti istis canonibus Nicaeni Concilii,qui vulgo feruntur, & integri esse falso aestibinabantur fraude enim Arrianorum multi ca non es maxime qui ipsis aduersabantur castrati, atque suppressi fuerant nullum extaret decretum de Appellationibus ad Romanam sedem instituendis aut acceptandis, appellationes istiusmodi admittere grauati sunt ό tum quod nulla lege Ecclesiastica ut falsa persuasi erant)astringerentur,rum quod ex talibus appellationes multi abusus, multaeque incommoditates ac dissicultates orirentur, & caussae atque nego tia 'in loco ubi contigissent, melius cognosci &determinari posent; testes vero Romam, tum propter artatis aut valetudinis imbecillitatem, tum alia pericula sumptuique dissiculter transmitti possent: tamen Romanam Ecclesiam M tricem aliarum, & Romanum Epitcopum t tius Catholicae Ecclesiae supremum esse caput Rectoremque non negarunt, ted humiliter ingenueque,atque etiam expresse sunt confessi:id
quod patet, tum ex legatis Romam sedis in Concilio suo admissis, tum ex Epistolis quas ad Romanum Pontificem destinarunt, tum denique quod ex Patribun qui illi Concilio interfuerunt, ex quibus S. Augultinus non postremit