장음표시 사용
11쪽
viij si fatalmente essere impugnato soneta impugna s
que sto libro, ebe io manifesti it suo nome, polebe
12쪽
ctor, typis excusa nunc os fertur epistola, jam vernaculo idiomate nonnullorum manibus terebatur usque ad annum I TA 3, quo ad Amici preces eam lucubraverat Auin thor. Quum autem cuidam veritatis amanti
opportuna visa fuerit dissidiis, quae, praesertim ultra montes, fervere pergunt, si non componendis , saltem aliquatenus sedandis, eam in Latiπ- Miuma vertere, ac publici juris facere libuit; cuns Tals .ms, divinae Gratiae & summi Ecclesiae Doctoris Augustini Causam, optime in ea agi visum fuerit. Non alio consilio eam Epistolam conscripserat Auis ther, quam ut privato Oiscio voti compotem faceret amicum, a quo ejus judicium de Historia Theologica recenter tunc edita eΣqui h situm
13쪽
situm fuerat. Hinc est, quod a vulgi censura sibi minime metuens , minus sollicitum s praebuit ac diligentem in excutiendis omnibus, quae eo volumine continentur; & hoc unum ipsi curae fuit indicare, quae fides debeatur Historico Augustini Doctrinam referenti ; & quam multa peccaverit in tradendis sui animi sensibus. Reliqua prope neglerit Epistolae Author , ratus , homini erudito ,
quicum ei res erat , non esse omnia ad amussim explananda , apteque & accurate suas in classes tribuenda ac digerenda . Quidquid scriptori hujus e pastolae , s qui fortasi eam unice in sinu amici latere voluisset , Ivideri valeat, placet eamdem vulgare, fideliversione, prout primo Concepta fuerat; neque enim secundis curis expurgari ac perpoliri necessarium videtur. Id animadvertas Uelim, quod Historiae Theologicae, de qua agitur, perpauca Omnino, statim ac summa omnium expediatione Roboreti ut aliqui putant ;sve Tridenti, ut praefert frons Libri, edita fuit distracta sint exmplaria, quae in Semi narii Bibliotheca dapsile blattis & tineis conmvivium suppeditant; & usque adeo adversam apud Italos ceX quo conjecturam capere pones de caeteris fortunam experta est, ut non. modo ad molinianas , quibus auxilio ess meditatus est Eques Historicus, partes adda
xerit hucusque neminem; sed vel apud ejusdem factionis homines situ & pulvere mirum
14쪽
in modum squaleat. Hoc extra omnem duabitationem constat , plurimos esse omni historico-theologica Doctrina praestantes , quiquam ex animo improbant ac rejiciunt non tam Historiam quam Fabulam, impune circumferri passi sunt hactenus, ac si eam scripto refellere turpe ducerent , nobilemque seri prorhm, tamquam ignobilem hostem, ruisdemque ac imperitum tyrunculum despicerent. Itaque ne in aurem utramvis Ociose dormiat ejusmodi Historiae consarcinator, se . que ipsa nimium. Eaxat, ininearita Theo logorum turba nemo mussitare ausus fuerit;
imo potius ne verba dare possit inficetis hominibus, qui nec Theologicae naevos Historiae deprehendere, nec eruditorum silentium satis commode valent interpretari, proderit Typis epistolam hanc subjicere, ex qua conjicitur illud Authori constitutum fuisse , ut S. Augustini Doctrina sub uno veluti adspectu orbi Catholico proposita ac perspecta foret, qutun ut Historia Theologica tamquam hubne Αugin purgaretur . Quamobrem nihil fere exhinher epistola- in . nisi summa capita Doctrina S. Augustini, cujus uriis sua Mi lini satias offendes, eX iis praecipue collectas operibus , quae contra Pelagianos ac Semipelatigia nos adornavit Episcopus; quippe Equitem. Historicum imirari puduit , qui non modo
textus undecumque excerptos mutilat, obis
truncat, laniat, pervertit, sed insuper saepe
15쪽
eos quoque obtrudit, quos in Libris Retractationum , aut mollius expositos legimus, aut penitus improbatos . Dum tamen epistolae Author Doctrinam Augustini , imo verius Catholicae Ecclesiae, tfadit, nonnumquam e re nata interserit in Historiam Theologicam animadversiones, paucas eas quidem breves, sed quae liquido evincunt quam longe a S.S. Patrum, & Augustini praesertim mente
aberraverit eo in opere, quod eorum verbis ac decretis contextum venditat nobilis Historicus. Haec de epistola ejusque editione. Accedit praeterea, quod cum nec pauci, nec obscuri Theologi , illam ab amico, cujus rogatu conscripta fuerat, acceptam, ac Permanus traditam, quod fieri solet, semel iterumque lustraverint, non defuere quidem
Censores; pluribus tamen, iis praesertim, qui Leger juraque servant, ea ipsa ut jacet probata fuit ; quo factum est, ut de ea potius edenda, quam emendanda statutum sit; quae enim objiciebantur, facile dilui valent, & ex
se concidunt. Primum itaque conquereban
tur illi , quod hujus epistolae scriptor nulli
scholae si addictus, & quas a Peripatetica Philosophia mutuati sunt neoterici Scholae Theologi notiones ad explananda Theologiae mysteria, veluti profanam ac minus religiosam sermonis novitatem infamat. Deinde durius, quam Evangelica ferat caritas, ajunt
habitum fuisse Marchionem Scipionem MaD
16쪽
xiii faejum ab hujus epistolae Authore. At contra
duo haec accusationis capita, causam Authoris agendam assumit , qui epistolam ex Italico in Latinum idioma converterat, Inter pretis simul ac Advocati partes suscipiens. . Id sane non facile cordatus quisque Τheologus concesserit, e Philosophiae cujuspiam Lacunis ducendos esse Religionis Fideique Canones; arbitrariae enim sunt Philosophicae hypotheses , nec earum ullam Propo fuit umquam Ecclesia Catholica fidelibus; siquidem falsum subesse inis cujusque Philosophicae Sectae pronunciatis , in quibus
versatur humana ratio, cui banc occupationem
pessimam Deum dedisse testatur Spiritus Sanctus Eccles cap. I. I 3. & ideo Apostolus Colossenses monuit cap. a. v. 8. inquiens: Videte ne quis mos decipiat per Pbilosopbiam, o inanem fallaciam , secundum traditionem hominum , secundum elementa mundῖ, ct non seeundam Cissum, qui est veritas. Et profecto , qui e veteribus Philosophis , & ex ethnico Aristotele Fidei nostrae explicationem conem ut C Luellae: gum vix illi obscuram & mancam hauserint Del ritia. am autem
attributa, Trinitatem, Incarnationem, Crea tionem Hominis, Originis peccatum, vulneraque inde nobis inflicta, medicinam sauciis hominibus paratam, Sacramenta denique &Gratiam, ne divinatione quidem comminisci
potuerint P Idcirco videar Sanctos Patres, hem
17쪽
roicorumque temporum Scriptores ecclesiasticos, modo impietatis, modo inscitiae summos quoque ethnicae Philosophiae Principes redarguere. Apostolos quidem inique Platonicos dixeris, Aristotelicos, Stoicos, Epicuraeos; doctrinam etenim, ex ore Christi li-hatam , philosophicis tricis vacuam , nativa simplicitate conditam populis tradidere. Uulgus Fidelium ut erudirent Sancti Patres, Α-postolorum exempla & Institutionem secuti,
ab iis tradendis abstinuere, quae magis qενα siones praesant quam ad eationem L I. Τim. cap. qua es an Fide. Nullum sputo, reperies locum , in quo ex Philosophia & humana ratione argumenta adsci
scant Patres , nisi ubi adversus Philosophos ipsos ejusmodi arma distringant. Quo fit,
ut qui numquam aenigmata , reconditasque Scholae notiones, & Dialectos attigerit , is facile Patrum Catecheses , Homilias, atque Iostitutiones percipiar ; nullatenus vero qum de Religione a Scholae Theologis traduntur. Eo jam processit res , ut egregius quisque
Orator, ac vir plane doctus & eruditus -- Teat in intellectu Theologicarum rerum, nisi
scholasticam Dialectum per plures annos di dicerit, atque in combibendis Philosophiae principiis, quorum in Scholis ad exponendas Fidei veritates mirificus est usus, diu multumque laborarit. Quid tum de plebe fiet rudiuscula & imperita 8 Sapientibus & insi-
18쪽
pient rbus debitores sumus . Suum ergo sibi habeant subtile, ve spinosum potius, dicendi genus Scholastici : sua shi narrent mysteria, vocibus de quarum significatione nullam nec ipsimet mente concipere norunt ideam: ita versuti in disserendo sint, ut qui contradidunt , Causam dissicilem repellant; atque, ut longius arceatur profanum vulgus, inhil non impIicatum in eorum sermone snihil non tortuosum sit . Cum ScholasticisSholastici, scilicet cum sapientibus sapientes sti Philosophiae praeferram Peripateticae scienatissimi homines committantur. Eorum tamen fidem obsecramus, ut hujus epistolae Authori plebem saltem Christianam relinquant, cuiquam adhibent illi sermonis latebram peris meare non licet . Hic nec acutissime nec
hondite disserit. Plana ipsi est & simplex disputatio, & dilucida oratio, qualis ab Ec-lesae Patribus ad erudiendos neophilos, &fideles adhibita fuit; siquidem & plebs ipsa erudienda est, & lac praebendum insipienti bus quasi parvulis, quorum non est solidio-Wm Cibum CP -- c re, quem apponere is
lent Peripatetico-Theia 21. Si fastici aegre ferre non debent, quod in plebem & vulgus Christianorum deducantur, qui cum reliquistliterarum & eruditionum generibus ornati sint ac instructi, tamen aut nulli nomen deinde ro Scholae, aut omnino Seholae arcanis non
delectantur. Itaque ne plebs Christiana, quam
19쪽
ad mysterium gratiae divinat instituere potest
haec epistola, aut erroribus inficiatur ullis, aut a veri consecutione verborum obscuritate
impediatur, nihil de suo ausus est proferre ejusdem Author; sed illud tantummodo ab ipso exscriptum reperietur, quod ab Augustino traditum consecravit Echlesa. Equidem hic Sanctus Doctor, nihil quod ad Gratiam videatur pertinere, missum facit. Numquam ille suam verborum involucris obscurat, &quasi velis quibusdam obtendit mentem , quidquid in oppositum opinetur Eques Hi storicus sed plane & dilucide de divina Gratia disputat, prout de ipso testantur ne dum Patres, tum coaevi, tum subsequentes, sed &ipsi met summi Pontifices & Concilia; Nec
tamen ullibi quidquam tribuit neotericorum Scholasticorum vocibus, aut peripateticis noritionibus. Dum Ecclesiae scita & decreta veris his ac sententiis Augustini exponuntur, spes est fore, ut numquam ejusmodi rationes ad eos scopulos offendant, ad quos Scholasticorum amictam navem, & in quibus eorum, qui proprias distrahunt merces, naufragium fortunarum videmus . Solent enim illi adeas , quibus in schola imbuti sunt opiniones, per vim sanctos Patres traducere; quod ut commodius effciant, voces ac notiones, quas ipsi nuper invexere, textibus Patrum infarciunt, totum ut saepe Augustinum credas in Aristotelem migrasse. Tantum opinio
20쪽
praejudicata potest, ut ecclesiae magistri jam
auditores se notae habeantur. Graviora inde apud Scholasticos orta sunt dissidia, cumia, .non ipsas Patrum sententias , sed sua qui iaque Commenta servet, propugnet pro aris &focis, pro divorum templis atque delubris, &pro urbis muris . Nae isti urbem Theologiae produnt, dum castella defendunt. Ut - ut se. habeat res p Scholastici quidem colantur &observentur ; sed quum religionis catholicae
dogmata ex traditione sint repetenda, rerum
propter insignis ille Theologus, cujus ad hiis horiam theologicam primo loco apposita est censura, Nobilem Historicum commendat , quod nulli se scholae mancipio dederit , sed traditionis tantum monimenta sit persequutus. Fortasse nec primis labiis historiam hanc vir ille degustavit; num enim revera quod censor leviter credidit, id historicus ea, qua par erat, fide ac diligentia praestiterit, subiecta epistola indicabit. Aliud, Censores quidam , epistolae auctori crimen impegere; graviter enim & acerbe conquesti Sunt, '---υ II--
existimationi nobilis Historici detrahere, &hominum de ejusdem doctrina & singulari
eruditione opinionem minuere. Paucis te volo, benigne Lector; quam levia enim haec snt, & quam non sit dissicile, talia diluere, facile intelliges. Mirum quantum admonitio.