장음표시 사용
41쪽
dando ; eum Eeat Ioannea Apostolas, eha ἐtas ex Deo es, die. Et paulo post num.x et s. repetit: Inter divina gratiae species , s ponereris dilectionem . . quam non ex nobis, sed ex Deo esse, eamque Deum dare sitiis fuis apertissime Iegitis; sene qua nemo pie vivit; ct eum qua nemo nisi pie vivit; sine qua nu lius est bona voluntas; , cum qua nullitis est nisbona voluntas; vere libertim defender iis , non instaretis arbitrium. Idem persecutus est inititutum lib. de grat. Chr. cap. Io. lib. de Grat. & lib. arti cap. I 8.& in omnibus adverstis Pelagianos elucubratis operibus . At enim si quis gratiae ad Deum amandum necessitatem adi rueret, sed id sibi vellet, gratiae notionem pertinere duntaxat ad aliquam piam C -gitationem, aliquam Dei cognitionem . bonum aliquod desiderium aut velleitatem; contenderet subininde. voluntatem sola hac cogitatione . illustrati ne, aut Velleitate , quam divinitus acCepit, peris.cte diligere Deum posse; qui talia sibi suacieret, frofecto conficeret. creaturam posse majus illudonum ex se producere, quin id ipsum Deo acceptum reserat; quae est ipsemet Pelagianorum impietas .
t4. Ejusmodi veritatem perspicue produnt illae sacrarum literarum sententiae, quibus admonemur, quidquid est boni, donum Dei esse; ut illud
Iac. Cap. I. V . IT. Omne datum optimum desursum s. I. ad Cor. cap q. T. Quid Babes, quod non a cepist et. Cor. cap. 3. P. s. si cientia nostra ex Deo est, ct e. Neque enim proprie ver ne honum omne esse donum Dei diceremus . ubi, qui minus dumtaxat bonum a Deo accepisset, is, uno illo bono affectus . per sese majus honum adipisceretur . Hucque pertinent scripturae ac Patrum testimonia ,
quibus omne bonum , donum & gratiam Dei esse, aut non parari illud, nisi Dei munere, gratia, dimi
42쪽
.misericordia. disseritur; atque id, non de infimis
tantum & mediocribus bonis. sed luculentilis etiam de majoribus & maximis traditur; ea scilicet debere nos a Deo precibus flagitare, quum non habentur: dc quum habentur, debere nos gratias agere. Itaque in bono lumine collocetur, quodnam sit honum illud, quo de agitur; quid sit id, quod deeis: quidnam a Deo petendum, ac sperandum sit ; tum nullus erit errori atque hallucinationi locus; & numeris omnibus absoluta , dogmatum & opinionum de Gratia cudi poterit historia . β. I s. At vir cl. March. Scipio MaTEjus do- M abrictrinam, quam Scholastici quidam eidem velut in perperam eκ-DS inseruerant, mordicus arripiens, ad illorum Sch ρ'' Iaiticorum regulam sententias suas exegisse putavit . p 'Patres omnes quinque priorum saeculorum , ubi vis i,. D. de Christi gratia loquerentur. Omnium initar esse mino. Poterit exemplum, quod affero . Passiim ipse apud S. Augustinum ejusque discipulos offendit textum , PrOV. cap.8. P. I s. qui ex LXX. sic redditur: praeparatur voluntas a Domino. Si Vir cl. antequam
se ad S. Augustini lectionem conferret, animum praejudicatis opinionibus exuisset, propemodum in ejus oculos resiliisset legitimus eorum Verborum sensus, ta compertum habuisset, ea perinde a S. Doctore intelligi , ac si diceretur: datur voluntas a Domino. Sest cum verba illa ita accepta, parum admodum molinisticae faverent sententiae , quam sua hac historia theologica communire aggressius fuerat ; idcirco, non modo continenter vertit pag.238. vien preparata la volonta dat Signoresve rhm etiam ad uberiorem suae mentis expositionem adjecit: preparare, non ol vir' Uguire . Duoi dirdisporre; onde preparare , a culon ae Uempto , una fundione, non υ-ι dir faria; ma a stiria, e metter
43쪽
fatia . Qua in re tantum sibi ipse complacet, ut iterum saepiusque lectori obtrudat, quod ex D. Augustini sententia . preparare la volonta, significa propriamente dare it potere pag.24o. n. 8. Per Ia graetia dunque Me prepara, s f. obe Ia υolonia possa; ma ressa ancora , ch'essa interamente
voglia. Suam hanc sententiam quae ipsitana Pelagii est, relata passiun ab Augustino praecipue lib. d Grat. Chr. cap. . & ab ipso in cunctis sitis scriptis impugnata ut validius & manifestius insinuet, ait Pag. 231. g.IX. A tuiti , secondo S. Ampino, si pr para la volonta ; e tanto si dona a tuiti, Me possano . Sed quod mirum est, eo in loco laudat & italice
producit S. Augustini verba ex lib.r. Retrach. Cap. IO. ubi ait r Vertim es omnino, omnes Bomines Boc posse, F velint; sed praeparatur vomniar a Domino,
tantum augetur munere caritatis, ut possint. Ρros Cho dari mianere ebaritatis bonam voluntatem sentit,
qui eam ibidem augeri praedicat, alioquin initium cc incrementum, sibi minime responderent. Itaque praeparatur, idem prorsus Augustino est, ac datur voluntas a Domino. De hac re, fusius dissieram infra g.88. & 97. Interim neminem moveat, quod
Augustinus voluntatis scilicet volitionis bonae
praeparationem, ejusque Collationem sejungere videatur, ubi ait: Hominis voluntatem bonam , ct promparax adjuvandam, ct adjuvat praeparatam ; En-Chir. cap. 32. Ex contextu siquidem liquet, quid sibi velit S. Doctor. Ibi totus in eo est, ut voluntatem
bonam a Deo dari conficiat, ει tribus id praestat momentis. Primum ita disseridi Deus es erim , qui operatur in vobis & veiae, di operari, Philip cap.et. v. . & producto textu ex ep. ad Rom.
Cap.9. F.I6. Igitur non volentis, neque currentis,
sed miserentis es Dei, Pelagii jugulum petit in
hunc modum: Quomodo non volantis neque currem risDissiligod by Cooste
44쪽
eis, sed miserentis es Dei, nis quia ct ipsa --
untas , sicut scriptum es, a Domino praeparatur Sane elumbis foret ejusmodi argumenti vis, ubi voluntatem a Deo parari & orclinari duntaxat, juxta historici expositionem, ac non etiam conserti vellet, & dari hominibus. Quapropter subdit ibudem : aIioquin , F propterea dictum es , non volem tis neque currentis, sed miserentis es Dei, quia ex
utroque fit, id es ex voluntate Bominis volitionem bonam sibi cudentis misericordia Dei praeparantis dumtaxat . . . . Non ergo lassicit sola misericordia Dei, si non sit etiam voluntas hominis. Ac per hoc, si recte dictum est, non υoIentis Boiaminis , Ied miserentis es Dei, quia id υoluntas hominis sola non implet; cur non e contra recte diacitur: non miserentis es Dei , sed volentis es Bomianis, quia id misericordia Dei sota utpote quae minime dat, sed tantummodo praeparat voluntatem non implet Porro sic quaestionem absolvit δε nuia Ius CBrimantis disere audebit , non miserentis es Dei, sed volantis es hominis , ne Apostolo aperis risi e contradicat; resat, ut propterea recte dic timintelligatur, non volentis neque currentis, sed mia
ferentis es Dei, ut totum Deo detur, qui hominis volantatem id est volitionem bonam, π praparat adjuvandam, er adjuvat praeparatam perinde ac
si dicat r operatur volitionem cui cooperetur, peratur Nolitioni, quam ipse dedit. Quod praeterea ibidem confirmat S. Doehor his verbis: cur enim admonemur orare pro inimicis nostris , utique nolem
tibus pie vivere , ns ut Deus in illis operetur ut velint non ait e vis ut Deus praeparet eorum N Iuntatem, ut velis possint; sed ait, Deum operati
ipsum velle . Item, cur admonemur petere ut a
cipiamus, nas ut ab illo gat quod volumus, a quo factum es, ut velimus Haud aliter loqui potuit,
45쪽
14 qui demonstrandum sibi sumpsit, non parari tantum,
sed dari etiam voluntatem. Quomodo autem det , inspiret, inserat, operetur velle in nobis Deus, latius deinde explicabimus. Interim proderit heic cum Bernardo animadvertere Deum mirabili ct inestabiti modo essicere ut ex erat voluntas ipsa velle suum; neque enim actio divina actionem ipsius animae excludit; sed anima, non secus ac Deus, integra VO-litionis causa est, ipse enim facit ut faciamus. Non partim gratia id est, actio Dei partim tiberum arbitrium; sed totum singula, opere individuo per gunt . Trach. de Grat. & lib. arb. Quandoquidem vero, ut ait Angelicus qu. de Charitate art. II. in corp. Non sic Deus causat caritatem in anima, ut se causa ejus solum quantum ad Aari. , non qua tiam ad eonferυationem ipsius; scut adimator vi eausa Domus solum quantum ad fieri; unda eo subtraM , adbiae remanet Domus. Idcirco juxta Augustinum Deus adjuvat Praepararam voluntatem, hoc est . nusquam desinit bonam, quam dederat infundere voluntatem, nisi voluntatem huic repugnantem, ipsi in nobis excitemus. ν. x6. Qui vel leviter attigit S. Doctoris opera, hujus veritatis plane sibi conscius est; frustraque insumitur opera, dum varia ad ejus comprobationem momenta congeruntur. Unum modo obruter adnotetur, apud S. Augustinum lib. de Grati Chr. cap. 2I. bonam voluntatem , dilactionem, cari tatem, amorem Dei synon ima esse, quae rem eamdem repraesentant. Hinc citato loco de Pelagio loquens ait: quare adhuc usqui contendιt, quod ....isne modo possibilitatem habeamus ex Deo, bonam vero voluntatem id est, volitionem bonamque actionem habeamus ex nobis 8 Quas vero aliud se bona voIuntas, quam ebaritasὴ quam scriptura nobis esse clamat ex Deo; ct o Patre datam non ait,
46쪽
dumtaxat paratam ut risii Dei ur. Quae verba nonnihil suspicionis injiciunt , Pelagianum esse D.
Marchionis interpretamentum , cum Pag.2qo. n.8. inquit, apud S. Augustinum, preparare M volanta , An ea propriamente dare ii potere . . . . . & per D grota Me prepara D volanta, si D ehe Ia volonta posse; ma resta ancora, eh' esa intieramente vostia;
quod eo magis inane ac falsum est, quo pluries iis in locis S Augustinus, quod praestantissimi latini
scriptores facere consuevhre, voluntatis vocabulum
adhibet ad illud significandum, quod appellamus
volitionem, prout optime advertit. & demonstravit Ian senius ipse lib. de Grat. primi Hom. & Ang. cap.XI. 8e de statu nat. lapsae Cap. 3. ac alibi, ut ut Iansenti systema haec ejus confessio subvertar, &funditus Convellat. quod in vietissime ostensum esta Lescio Crondermo Lib. 2. Cap.2. . I . De bona voluntate seu de volitione cum verba faceret Augustinus, non id tantum d euit a Deo voluntati tribui, ut possit bene velle; sed addidit, Deum in nobis operari ipsum mei velle
adductis in hanc rem Apostoli verbis ad Philipp.
p. I. Deus est , qui operatur in vobis, O velle re per ere a & aptissime lib. de Praed. SS.Cap 2o. inquit: In nobis, mirabili ct in abiis modo operatur di velis. Qua de re nemo ambigere potest, qui noverit a S. Doctore nullum di crimen fieri inter bonam voluntatem . & amorem Dei, seu caritatem; quam ubique praedicabat diffundi in eor dilus nostris per spiritum Sanctum, & ex Deo esse. Accinit fidissimus ejusdem discipulus Prosper in . earm. de Ingrat. cum ait: quod Deus
. . . , .... indit amorem . . . .
Quo redametur amans ἔ ct amor quem conferat, Ipse est.
47쪽
explananda . ulpa origi- raria confe
I 6 Neque abs militer orat ecclesia: Infunde umorem eordibus. Sed nobilis historicus pro arbitrio textum S. Augustini reddidit , quod nullatenus cum Opinione , quam imbiberat, locutiones S. Doctoris cohaerea ut Ita quoque Pag. 33q. ac alibi , Vocem indeclinabiliter vertit: inistancabiimente: veritus . ne nimium dono finalis perseverantiae vim, & essicaciam conciliaret: sed de ejusinodi depravationibus alibi .
Notio gratiae, de qua cum Pelagianis disceptatum est.
. β. I 8. Theologis quibusque denuntiat eques historicus pag. 262. se sua in historia exposuisse gi' insegnamenti piis essenetiali in materia di graZiatu' asere Icelli i eapi maestri deua Dottrina et S. AEgossino; e tutio quella cΘe a Domma appartiene. Sed ruod modo a nobis propositum est , tametsi adogma quam maXime referatur, non, uti par erat, excussit; imo pene neglexit contempsitque. Qua propter antequam versanda suscipio ea doctrinae capita . quibus sese misere implicuit Dom. Marchio Theologum induens ; necessarium duco notionem illius gratiae tradere, cujus confessionem juxta sacraescripturae institutionem a Ρelagianis extorquere e clesia ac Ρarres tamdiu moliti sunt. . I9. Ecclesia catholica docet, contagionem ab originis peccato profectam , ducibus praesertim mitiis-cunflati. Primum quippe homo eo lumine o batus est, cujus ope, nondum admisso scelere , Cer tam Dei ejusque legis, amoris quoque tanto lumini Confruentis, cosnitionem hauriebat praeterea jusa misit, quo tu fusionem a Deo repeteret spiritualium donorum, quibus primus homo ornatus fuerat, qua
48쪽
xe, nisi peccatum intercesinet, omnibust Adae po-
eris fuerant praestituta . Altera ex originali peccato pestis est, quod caro adversias spiritum concupiscat, eumque adeo premat, ut Vel invitus vehementem adeo ad peccandum propensionem pem sentiat, ac tam valide incitetur Sc impellatur aliquando , ut nemo, potissim tim si graviores subeant tentationes, tantum impetum sustinere valeat sine
adjutorio illius gratiae, quae fide impetratur, & qua
etiam obtenti, non omnia tamen prorsus peccata
effugere in promptu est, sed nonnulla, saltem leviora' seposito singulari privilegio, cujusmodi Beatae
Virgini concessium fuisse credimus, identidem subrepunt, bonum autem non sine dissicultate perficitur. . EO. Incommodum illud prius , nos summi assicit egestate , nosque cogit orare sine intermis. sone, ut per Jesum Christum recipiamus inspirati nem cognitionis & amoris, cujus in Adamo jacturam fecimus. Alterum contagionis caput in causa est, ut iis indigeamus auxiliis, eX quibus Certa quaedam convenientia profluit, quam Scholastici coa-gruitatem vocant, quaeque interdum deest viris quoque optimis , qui vulgaris pietatis fines transili ε re ;sed eo magis necessaria est, quo prior illa gratia
. et I. Patres prius illud vitium Commemorant, quum primi parentis peccato penitus obliteratamajunt , aut saltem deλematam Dei imaginem & si
militudinem Adae primitus insculptam, quae in Dei amore & cognitione elucebat; nosque in Ada
filisse Spiritu Sancto privatos, qui hona illa & dona
spiritualia, ex quibus vera virtus coalescit, liberaliter effundebat. Alterius autem vitii meminisse nos jubent, ubi sceleris illius poenam esse dicunt passionum licentiam , ignorantiam , omnesque, quibus praesens vita obsidetur te expugnatur, caIamitates. C Qua-
49쪽
inapropter nos ecclesia subinde docet, interiorem Maliam, quam notas Christus promeruit , ut , quae Adae culpa perdidimus h a. recuperemus, & cujus ecclesia ipsa adversus Pesagianos ad bene agendum necessitatem definivit. consistere in infulione seu inspiratione earum virtutum , quarum expertes merito nostro facti sumus, sicut Adam ipse factus eis; id est. gratiam hanc inieriorem esse fidem ipsam & amorem Dei, cujus vi fle virtute mandatis legis obtemperamus; sive eam esse sitam in jur quodam . quo nobis ipsi . ubi opus fuerit, dona haec vendicemus. Ecclesia item docet , nos Per remissionem peccatorum. & gratiam habitualem . quam in baptismate accipimus, iure illo potiri; ea enim nos Deo conciliat. & Iesu Chri iti , a quo
virtutes illae infunduntur, spirituin elargitur. . Haec ecclesiae auctrina exhibetur, a que explanatur luculentissimis SS. Patrum testim
Diis, qui hujus gratiae characterem ex ipsa secr scriptura colligentes. Pelagii haeresim disjecerunt. Porro, inquiunt illi , gratiam istam esse renovaistionem divinae imaginis in Ada insculptae Colosscap. I. vlo. : esse novi foederis gratiam, qua cui Apostolus ad Hebr. cap.ro. s. ex Prophetis evincit divina lex in cordibus nostris inscribitur digito Dea vivir esse donum fidei per dilectionem sperantis ad Gal. cap. s. arao et esse spiritum, qui
facit. ut ad Deum imum. tamquam Patrem, Cori
fugiamus cibid eap. - r esse desiderium illud quod Spiritus Salinis is nobis excitae ad carnis de- interia coercenda ibid. caps. q. 16. et esse partici-Payionem ejus gratiae . quam Spiritus Sanctas abunde essu dir in Iesinn Christum. ad Tir. cap. I. ut ecclesiae caput; de cnjus quidem plenitudine Dan. cap. I. V 26. accipiunt, ut viva illius capialas membra justi omnes: ine spiritum sapientiae fie
50쪽
intelle . e filii se sertitudinis, sciemiae, piet iis. & timoris Domini Isai. cap. . quorum plenitudinem accepit Christus, sed ea nos juxta modum aecipimus, quo Christo sumus incorporali: esse donum coelestis illius sapientiae, cde qua verba facit Iacobus in sua Epistola cap. 3. P. I . qua vi
tutes continentur omnes, omnia item vitia proflugantur: esse donum virtutum omnium salutarium . quaa Deus praescribit, omniumque bonarum moti num , quae ex voluntate prodeunt et denique esseta
amorem Dei & proximi. hoc est j caritatem , quae totius legis est complementum , c RDm. Cap. 1 D .llo. & quae ad perpetuitatem Permanet, ubi h jus vitae mortalis finem in m is atIigerit . Videam ergo, satisne singulares hujus gratiae notas ad se. suamque de Gratia sententiam Irahere valeant. quicum gratiam ipsam omnibus communem faciant . nihil eo nomine lani Mari volunt Praeter excitari nem voluntatis ab bonum , qua facta voluntas lia here assentiat vel dissentiat. I pirationem minum pant isti honam quamcumque Cogi 1 Iionem , μωPensionemque a voluntate ortam live a Deo imniiDiam . quae in prie amor non sit; cum Iamen Α gustinus eam iaspirationem designavid & exposuit verbis illis: caritas diffunditur in eo di a nostris per Spiritum Sanctiam: Detis .mpertit, donis carrit rem. Ex quo non amandi dumtaxat cogitationem,
sed amorem ipsiun inspirari & donari intelligimu .& ideo Pelagiani objiciebant, conclamatum esse daarbitrii libertate. Potest vel Daemon malas injyzere conitationes , dum obscoena menti objicit spectra a sed eorum in nobis non valeI gignere amorem, quia , teste Angelico, qu.M. de veriti artis. Θ x
P. qu. 126 arr. a. S. 3. CDnt. Gent. cap.88. niau creatura potes directe agere in istan atem, ut eam