장음표시 사용
71쪽
rium habeat. Magis tamen utriusque similitudo apparet, si figuram illam in subsidium vocamus, qua veteres AEgyptii Al suum e presserunt, quaeque ad un-
darum formam accessit, notante Lo Esc HERO de Causis linguae Hebr. p. 23I. hoc modo: α; unde nec
inena Samaritanorum dii abludit, & iri antiquissunis Zodiaci signis eadem figura aquam sive aquarium exprimit. Probabile itaque est, etiam Hebraeorum Meminitio tortuosius expressum, undas retulisse, lapsu vero temporis sic in planiorem coaluisse figuram. Nomen Litterae Nun Chald. ti Syr. piscem notat, quem figura eius I, ut in codicibus vetustioribus mscr. apparet, vel potius finalis, I, ob oculos ponit: sicut piscis caudam inflectens cum Nim mediano, P, Convenit. Littera decima quinta Samera appellatur, quasi in pausa pro , quod Chaldaeis vel Rabbinis ju chnentum notat, a Rad. RUz innixus se quia superior eius pars inferiori quassi innititur 9 vel potius, Cum RadiX ud etiam sensum habeat adiunctionis Mcohaesionis, sic dicitur, quia inter scribendum figurae
iniς ad pius in inciuium adiun itur. Litteram Samech ex-m nomen accepit ab ore, Flebr. ἰ s: quia oris lanasi hominis, prout ex latere utroque comparet, sor- nain exhibet. Littera Alphabeti decima octava est, quod vulgo efferunt Tetade, alii rectius Tradi. unde quidam stolide secerunt Traiah. Iuxta analogiam vero ' A punctandum est F . Scheva initiale Veteres saepius per a pronunciarunt, ut Phanuel, Ipaz Ganaan &c. Notat autem venationem, Me tonymice venationis medium sive instrumentum, a mΓ, alias
72쪽
alias NA & lx venatus es, sive seras sive pisces sive
volucres. Vnde vulgo rationem nominis in eo quaerunt, quod figura illius Litterae finalis, V, formam venabuli r ferat. Quod si autem eius figurae medianae, Κ, inhaereamuS, eiuS tam pars superior, in duos apices divisa, fumcam aucypum, qua aves pedibus conclusae capiunt iGermanis Asobe, quam inserior pars recurva hamum, quo pisces capiuntur, nobis repraesentabit. Litterae decimae nonae nomen est TR, quod alii Κυb, alii
Rupb efferunt. Quia δ 'R Hebraeis Amiam significat,
hinc nonnulli Amiae sormam in eius figura reprehendere sibi videntur; quam tamen nos non videmuS: unde nobis potius idem est cum Talmudico νὶ sive Upay & Graeco κωπη, manubrium, capulus: capulum enim teli alicuius vel manubrium ollae, urcei, canthari similisve vasis Litterae huius figuram exhibere, nemo non videt. Nomen porro Litterae
Resch, quod Chaldaeis & Syris idem est cum febr. Ives caput, exinde desumtum putatur, quod figura eius, I, capitis partem posteriorem sive occipis, omissa parte anteriore sive facie, quam Litterae V &, exhibent,) satis manifeste prodat. Littera vigesima pria' ima vocatur, quod rectius legeretur Sehen quam Schin, ut Id sit nuda Mater Vocatis ): autem Hebraeis notat acutum quid, a acuit, speciatim dentem acutum & scopulum acutum. Cum igitur ο. tres habeat cuspides, iure dicitur Littera actita sive tridens. Ultima denique Alphabeti Littera Phati ap- .pellatur, Hebr. i. e. terminus, scit. Alphabeti.' f. VI. 'Ex his omnibus satis superque apparet, o Litterarum Hebr. figuras revera esse hieroglyphicas : quiabaon solum elementorum pronunciationem insinuant;
73쪽
66 See TI o II. DE LITTERI sed certas quoque res ob oculos ponunt. 2 Figuras illas esse antiquissimas eiusdemque cum ipsis Litterarum
nominibus aetatis: atqui nomina Litterarum Hebr. earundem figuris accurate respondentia, iam ante Cadmi tempora in orienst obtinuerunt, ut supra observatum: ergo, quae hodienum in Codice V. T. habentur, He-hiarorum genuinae & antio uae Litterae sint oportet; non vero Samaritanae, ut cuidam volunt, in quarum figuras nomina illa minime Quadrant. 3) Iitterarum i ventorem suisse virum sapientissimum: quia non solum scribendi artem invenit, generi humano utilissimam, cuius beneficio memoria rerum, dudum ante nos gestarum, conservata est, qua artes & scientiae propagantur,
qua cum absentibus, maioribus nostris posterisque quasi colloquimur, &c. sed L quia ad tradendum sangui
rum Litterarum valorem eiusmodi icones sive figuras elegit, quarum nomina ab ipsa illa Littera, cuius valor designandus erat, incipiunt; quia res in vita communi tritissimas & pueris etiam notas eo adhibuit, &denique nomina singulis Litteris iuxta eiusmodi iconem sive figuram imposuit, sicque Litterarum nomina & v lorem tirones facillime & quasi per ludum docere potuit. E. g. Litteram b eiusque valorem definituro, si tim ipsi occurrit notissima vox ri P sive n ta domus, ab illa Littera incipiens: pro eius itaque figura sormam domus elegit eique figurae nomen Beth imposuit.' Quodsi itaque puero figuram a ob oculos posuit eooue qua svit: quid istud rei vel quodnam eius nomen sit 3 puer illico cognoscere potuit, Beth sive domum esse, ipsamque Litteram illam instar h prominciandam. Qua
omnia pluribus persecutus est I A c. RI EN FER DIV sin Dissert. de antiquitate Litterarum Iudaicarum. m Quis vero ille inventor Litterarum suerit, incertum
74쪽
ET PUNCTI HEBR. est. cons. Η E R M. Hucio de prima feribe F ιrigine C. 3. HOLMIVs in Dissert. de scriptura σ scriptione, PpEIFFERVs in Introduct in Orient. p. 46. Auctor Concordiae flaturae re scriptura Sect. III. c. I. &c. Cum itaque Litterarum Hebri nomina sint Agnificariis, hine nunquam desuerunt, qui magna mysteria exinde et cere singulosque illorum significatus in integrum orati
nis cuiusdam sensum connectere tentarunt: ut in Patriabus Ε v s E B I V S in Praeparat. Ganges. L. X. & ΗΙ
tiae in lucem emisit Alphabetum masticum, & ante aliquot abhinc annos G. B. R ii M E L I N V s Grammaticam Hur. mscr. typis ocudendam, mihi transmisit, in qua unrversam Historiam Ecclesiasticam ex Litterarum Hebri noministis eXsculpere voluit: e. g. Aseph, i. e. Christus, qui est Alpha & O mega, exstrudiit Beth, domum, ter- Tam nimirum in eaoue paradisum, Ecclesiae domicilium. Peccantibus protoplastis, sequebatur Gn es, h. e. retria hutio L poena. Deinde tamen eorum misertus Deus Henochuin vivum in coelum sustulit fit exaltavit: quod Crat Daleth, i. e. elatio, cons supra f. 3. Hominibus vero denuo degenerantibus, Deus diluvium nnmisit, i tibi Omnia He, h. e. eheus re nabant, & sc deinceps. Risum teneatis, amicti Sed haec sussiciant de Lira eo inama
3. Vet Sequitur, ut de Litterarum si a ligamus. Quam
hene illa cum earundem nomimbus conspiret, modo ostendimus. Litterarum quarundam figuram certis C
stas mutari, infra si4.& is docebimus. Hic singulares
75쪽
4uorundam circa Litterarum figuram hypotheses consierandae veniunt: quarum prima est, figuram Litterarum Hebr. qualis hodienum in Codice V. T. habetur, , scriptura quadrata, vulgo dicta, non esse genuinam illam veterem, apud Samaritanos potius superilitem; quadratam autem istam a Chaldaeis petitam& ab Esra pro Litteris Samaritanis substhulam, ideoque introductam, ut Iudaei, in captivitate Babylonica Litteris Chaldaeorum adsueti, a Samaritanis, qui una cum religione Israelitica etiam veteres genuinasque Hebraeorum Litteram susceperant, eo ipse sese distinguerent. Qua de re superiore seculo multum inter Theologos ti Philologos disceptatum est. Fuerunt iam ex Patribus, quibus ea sententia placuit, cons. ΚIPPINGII Disside characteribus novis I. quos & plurimi recentiori insecuti sunt, magno numero citati a moLFFIO in Biblioth. Hebr. Vol. II. p. 4ici. seq. & Vol. IV. p. 164. & a CARPE VIo in Critica S. V. T. p. 23a. seq. Nemo vero acrius pro illa decertavit, quam LV D. CA P PEL-L v s in Arcano Punctationis Revelato & in Diatribe de veris s antiquis Hebraeorum Litteris. Ante com- plures abhinc annOS WILH. WHIs TON in Conatu pro restaurando Textu V. I. Propos. V. litem denuo movit, permutationem Litterarum Hebraicarum & Samaritanarum ineunte seculo secundo post Christum natum a Iudaeis factam esse contendens; quem vero CARP2O-εvIVS l. c. P. II. C. 4. pluribus consulatum dedit. Fuerunt tamen etiam, qui Litterarum Hebri antiqvltatem & γ τιοτητοι defenderunt, laudati ab eodem CARPE VIO l. c. p. 227. quibus plures alii addi possunt: ut SENNE RTVs, Η o LMIUS, HAE- . NERV&, GRA BOVI Vs, EBERTUS, OPITIV, , B VsMANNVs, WOLFFINGIVs &c. in peculi
ribus Dissertationibus, CRINEsius in Dissere. de Irimirum conso e P. I. P. C. RAEMPE FERVs in Dissert.
76쪽
Disserti de Litteris, Vocalibus es Meentibus in Scriptum V. T. Hebri c. I. SCHVDTIVs in Deliciis Hebraeo - Philol. p.. 7I. seq. BENE ELIVs in buagm. Dissertati P. I. p. i6T. seq. &c. Nemo vero luculentius id praestitit Bux ToRFFIo in Dissert. Theol. Philol. IV. S T E P Η. M o R I N o de lini prim. 9sMVTHo in nudiciis x Hebraeae Scriptune c. I. Argumenta pro antiquitate characteris Ua at haec sunt: i Christus Matth. I, I8. ne unum quidem Iota, i. e. ne i nimam quidem litteram Legis, perditum iri affirmat: atqui Iod non in scriptura Samaritana, sed Hebraica minima est littera. 2 Constat inter Omnes, quam pertinaces semper fuerint Iudaei rerum πατροπαραδοτων : unde minime credibile videtur, eosdem, Litteris maiorum suorum missis, alias a gentibus adscivisse.
3 Concipi nequit, quomodo Esras singula Codicis S. exemplaria priora, passim eXstantia, abolere eorumque loco alia, Litteris scripta Chaldaicis, substituere potuerit. - Codex Pentateuchi Samaritanus subinde ab Hebraico dissentire deprehenditur, ubi affinitas Litterarum Hebr. e. g. I & P, Π & , Π & n &c. aberrandi occasionem suppeditare potuit: unde colligitur,
dicem Samaritanum ex Hebraico, non vice versa Hebraicum ex Samaritano esse desumtum. 3 Litterarum nomina, dudum ante Esram usitata, non quadrant in scripturam Samaritanam, sed in Hebraicam, ut supra f. 6. monitum. Qui vero pro antiquitate Litterarum Samaritanarum pugnant, sequentibus potissimum 'argumentis nituntur: I Fgura Litterarum Hebraic rum 8t Chaldaicarum, ut in Codice S. V: T. habetur, una eademque est; cum tamen ante captivitatem Babylonicam utraque fuerit diversa, coli. Dan. I, 4. ergo ulterutra in alteram mutata suerit oportet. Q Supe , E 3 ' sunt n ouidem
77쪽
sunt hodienum nummi Hebraeorum, Litteris consignati Samaritanis, iique vel Davidis vel Salomonis tempore cusi. 3 Talmudici aliique Iudaei scripturari quadratam vel Hebraicam, ut in Bibliis Hebraicis exstat, vocant A1Briscam. 4 FZech. 9, 4. homines, qui Hierosoly- A morum abominationes deplorabant, Thau notati le-ηguntur: I bau autem illud nihil aliud fuit, quam forma
με .crucis, quam non Hebraeorum, sed Samaritanorum Thais
eΣhibet. Quae vero ex altera parte in contrarium T geri solent, legere licet apud auctores, praeced. f. laum datos. Cum itaque ab utraque parte argumenta O versentur satis firma, quidam neutri sententiae assentiri malunt, ut G vssETIvs in Commentar. ling. Hebr. p. 9. D DE YLINGIus in Observat. S. P. ΙILP. 19 . neque Hebraicas neque Samaritanas esse veras& antiquas illas Litteras, Mosis tempore L antea usitatas, existimantes. Sunt quoque, qui utramque sententiam conciliari posse iudicant, si supponatur, Iudaeis Olim geminam suisse scripturam, faream, qualis in CO- dice S. habetur, & profanam, in communi vita tritam, γ' eamque Samaritanam; veI Litteras Hebraicas & Samam, Titanas initio revera fuisse easdem, lapsu autem temporis, sicut in omni alia scriptura, in diversum deflexas et ' quae sententia est ZEL Trasisti in Enneade Uuaestionum ' Philolog quaest. 6. B1ΑNco Nir de antiquis Utteris Secunda circa Litterarum Hebri figuram hypothi sis singularis est FRAN cI sc I MER c. ab HELΜoNT, qui in Deliveatione Alphabeti vere naturalis & in Cogitatioribus super quatuor priora Capita Genesem, pluribus demonstrare voluit, Aginam illam esse naturalem, VeI, ut inplanatius dicamus, eam organorum pronum ciationis dispositionem motumque ob oculos ponere &
78쪽
quasi depingere: quam in rem in Detineatione praedicta Drganorum inter pronunciandum motum atque dispΟ-stionem aeri incisam exhibet, sic demonstraturus, quam accurate ea Litterarum ductibus respondeat. Quam Parum vero eius sententia fundata sit, ostenderunt Ho LMIus in Dissert. de scriptura es scriptione 3. I8. . SA M. ANDREAE in Examine Rabbatae Philinophisae tiI. M. L Α N G I V s in Disserti de charactere primaevo Bisoliorum Hebri c. a. HELMONTII tamen sententiam illam haud ita pridem recoxit anonymus quidam in Concordia naturae scripturae Sedi. II. idem de Litteris AEgyptiorum, quas ille pro antiquissimis habere vid eur, asserens: esse nimirum scripturam illam naturae ita commodatam, ut cum Litterarum ductibus ti figurisnccurate conspiret, neque pro organorum loquelae ratione aliter se habere queat. Tertia circa Litterarum . figuras singularis hypothesis est C As P. NEUM ANNI,
quam primum in Epist. ad amicum protulit & deinde in Biga dissicultatum ροβο - sacrarum, in Genes item M
odo lingua S. atque in Clave domus Heber, ulterius ad navit. Vt vero pateat, quaenam eiuS mens sit,
breviter hic repetere placet, quae in modo dicta Biga discultatum, ostensurus, quid Vrim ti Thummim fuerint, in medium producit. 'NN est res lucida, mirans ti fulgens: N enim ex eius hypothesi nota est omnis activitatis s motus generatim nectari; vero exterioritatis sive egressus, & eius, quod emicat, effluit vel quomodocunque sines suos egreditur. Quae utraque simul sumta, exhibent rem lucidam et Plem dentem 2 unde RN ignis, in continuo motu versans caloremque & radios ab omni parte emittens. Sunt itaque res lurida splendentes. En illi exprimit continuam sive continuatam superscisi alicuius amplitudinem, i. e. superficiem planam atque aequalemn enim ex eius mente significat sequelam & continua-E 4 tionem,
79쪽
nis, Iatitudinis & dilatationis. Quibus suppositis, Urim& Thmmmim nihil aliud fuerunt, quam gemma pector iis Aaronitici, a splendore planaque superficie sic dictaea Nova haec hypothesis mox suos admiratores inventu
quos inter V A L. ERN. Lo EscHERVs, P. M. AGBERTI, I. G. ZIEROLDVS, FRID. O PFFERMO E LD, FR. N IEHR &c. compluribus scriptis eam exriplicatiorem atque emendatiorem reddere sategerunt. Alios eiusdem sententiae fautores in Areano Form. Hebra Sect. I. f. I. D in Onomast. S. V. T. p. 6so. citatos vis deas, quibus addantur AN T. DRIEssENIVs in singuae Hebraeo - hiblicae Interioribus, I. G. WELLERVs
de felicitote vitae, gratia divina suffultae, I Ο Η. ΕNGE-sTRO M in Gram. Hebr. Biblica, & G. HENfELIV sin S ου ι versae Philologiae c. 4. qui eo usque pro- 'greditur, ut valorem illum Litterarum Hieroglyphiis
cum ad omnes adeo linguas eXtendat, cons. Introduct. is ling. Graeci Sect. II. f. I6. Neque tamen etiam desu
runt, qui sese hypothesi illi Neumannianae scriptis orpo ierunt, laudati in Arcano Form. Hebr. & Onomas. S. V. T. l. c. quibus labiiciendi sunt Celeb. MIcΗ. LI-L1ENTHAL in Bibliotheca Biblico - Exegetica p. 228. G. GRODDEcΚ in Dissert. I. de vero originum Hebri fonte s utilitate Sin. I. 3. 33. WΟcKENIVs in Dissert. de Pietare Critica 3. Is. Cons. U. E. LOEvscΗERI Dissert. de noviter tentatis in Hebr. lingua,& GvND LINGII Historia titteraria c. 3. f. 8.f. X. Ad Litterarum potesatem sive valorem quod attirinet, is vel essentialis est vel accidentatis. Essentialis dicitur, quem Litterae habent in pronunciatione, quiqu*ab omnibus Grammaticis tradi solet. Nos saltem hoc loco Alphabetum ita perlustrabimus, ut hinc inde observationeS quasdam, ad Litterarum pronunciationem sp
80쪽
lantes, adspergamus. Hic vero in genere notandum,
quasdam Litteras esse Bisionas sive duplicis valoris: Mi sunt ab Litterae sic dictae Adspiratae, nB Ira, quarum adspiratio subinde tollitur, Puncto illarum medio inscripto, quod Da sh Lene vocatur; a) Schin, interdum efferendum per simplex S, quomodo Sin appellature quod discrimen per Punctum quoddam discriticum indicari solet, ut insea pluribus docebitur. Aleph, prima Alphabeti Littera, reipondere putatur Graecorum vi
ritui Levi, ideoque vulgo inter pronunciandum reticeri solet: quod quia cum natura Litterae Consonantis minime congruit, hinc Lo EscΗERVs de Cavsis ling. Hebri P. 242. eiuS pronunciationem ponit in obfirmatione gutturis aliorumque loquelae instrumentorum, ut adeo Cum robore quodam ti δε η efferenda sit; cons C. NEUM ANNI Gavis domus Heber P. I. p. 9. De
Aleph, singulis 3 initialibus iuxta quosdam in pronunciatione praemittendo, vid. Sect. seq. III. Beth, adspμ rationem servans, legitur ut is, vel v, sed paulo lenius. Gimes valet D; quanquam BV XTORFFIVs genuinam eius, ut & τοῦ Dalere, pronunciationem Ge manos latere iudicat; cum contra RuscΗΛ TVs GL mel a Batavis ti Saxonibus omnino recte enunciari doceat. Datera valet G. Idem tamen olim quandoque
cum sibilo quodam pronunciatum exinde colligitur, quod Arabes illud in duas divisae int Litteras, mi MDsri. Me respondet Graecorum Spiritui Aspero sive Latinorum Η. Quia vero LXX Interpretes aliique Graeci . Hebraeorum in per Spiritum Lenem exprimere solent, ideo ALHARD vs-RA ADT de natura Punctationis Mur. L. L definit. s. illud cum Spiritu Aspero non plane sonuenire coniicit. Vav idem est cum Latinorum V, . vel, ut quidam volunt, cum Anglorum m. Zain eis rendum est per aes vel et, prout Galli suum et efferre so
lent: unde & LXX Interpretes illud seinper per c ese E s primunt.