장음표시 사용
91쪽
M SE e Tro II. DE LITTERIS praecepimus; vel Vnistrae, uno eodemque modo semper emerendae, ut reliquae OmneS. t uuiescentes, vel, ut rectius appellantur, uri sibiles, sunt ' nN, quae interdum non leguntur sive pronunciantur, ut Sect. seq. pluribus docebimus. Hic saltem monendum, Iudaeos multum tribuere Litteris illis uuiescentibus, vid. ΙΟΗ.
CLEN ARD Tabulas Hebr. p. Ia. eo quod i omnium lenissime efferantur; a) interdum Raricales sint, interdum vero Servius; 3 interdum legantur, interdum reticeantur; 4 facile cum invicem permutentur; s innumeris conficiant XXII, quot Litterae in universum numerantur; 6 nomen Letrogrammoton n ἰν contineant equa in re Cabbalistis id videtur, quod Litterae Uuiescentes aptissimae sint ad Deum, ens quietis- Ammis omnisque quietis sontem, repraesentandum, cons. I. H. M A II Differt. de nomine IVP f. io. 7 Quod Matres sint Lectionis et quo nomine p sertim ' N --hraeis vocantur, qui iisdem loco Vocalium utuntur, ita ut N i valeat. Sunt, qui eius
rei quoque reliquias sive vestigia in Codice S. superesse putant: ut pro pauper, NI pro a piseis,&c. plura eXempla congessit LEVsDEN Ius in Phila. Iom Hebr. Dissert. XIV. Matres illae Lectionis Punct rum Hebr. impugnatoribus haberi solent pro veterum Hebraeorum Vocalibus, & sic quoque a Ios EPHOatque HIERONYMo vocantur: unde aliter fieri non potuerit, quin Litterae illae post Punctorum Vocalium inventionem quiescant. Cons. BELLARNINVs in Institui. ling. Hebr. p. 27. & MONT FAUco N in Differt. de veteri Litterarum s Vocatium pronunciatione apud moLFFIVΜ in Biblioth. Hebr. Vol. II. p. 6 3. In scriptura Iudaeo - Germanica etiam II pro Matre L
Gonis sive Vocali usurpatur & e notat. S. XVIII.
92쪽
Ratione organorum loquelae Litterae Hebr. sunt vel Gutturales, quas quidam Primonales vocant, ut
m N ; vel Labiales, ut W; vel Palatina, ut pzra; vel Linguater, PQ EI; Vel denique Dentales, .m xzI. Quae Litterarum divisio quamvis sit vel
'stissima, in adtiquissimo adeo libro Iezira memorata, tamen a Grammaticis nonnullis ex parte mutatur: utSDA V. KIMcΗIus & IoΗ. Is AAc Vs ex 2U p culiarem classem Litterarum Narinarum Constituunt, quibus & quoad Nun consentit Auctor Concordia n tiarae s scripturae Sect. II. c. 3. HILLERVs in Gram. H r. p. I3. seq. Linguales plane Omittit easque par- tim Palatinis, partim Dentalibus annumerat; contra vero Celeb. I. D. M IcΗAELM in Gram. Hebr. p. 8. Dentales Linguatibus accensendas esse docet. Eodem
culiarem classem Palatinarum non agnoscunt, ConfG. F. ΗAGEN in Dissert. de pronunciatione Hur - rum f. 26. Litteram n multi ad Linguales reserunt, ut CAsTELLVs in Gram. Harmon. p. T. STAR CKIVs in Luce Gram. p. II. HILLIGER in Sam- ' maris tinguae S. p. T. LV DoLFVs in Gram. AEthiop. p. 9. Doctiis ZENcΚEL Ius in Commentario Gram. ' . Iing. Hebr. P. I. p. II. Cl. MEI NER Vs in Gram.
Hebr. p. 9. &c. I quia ' in Hithpahel non, ut aliae Li tem Abilantes sive Dentales, transponi solet; et quia ab edentulis pronunciari potest; 3 quia cum reliquis
'Dentatibus saepe permutatur. Aliam quoque Litter rum divisionem ratione organorum instituit Lo EscHE- 'RVS l. C. L. II. C. I. f. 43. In genere hic obse
i vandum est, Litteras eiusdem organi, n ut & uuie-
93쪽
.M SE .eTI IL DE LII T TE I sfretes lapissime cum invicem permutari; ubi tamem WA sM VI Hus in Hebraismo resis. c. I. secL I. monet , Linguaies ti Dentales hoc casu habendas esse pro Litteris eiusdem organi: quia etiam Linguales cum Dentatibus subinde permutantur. Gutturales esse Spiritust gradu saltem differentes , id bque, cum facile fieri possit, ut eiusmodi Spiritus sive adspiratio mox intendatur, mox remittatur, inter se peImutabiles, notat HERMA N Nus ΗΛRDTIus in Fundamentistini Hebri P. 93. XIX. Denique L ratione usus Litterae Hebro dividi δε-lant. Est autem usus ille ve, proprius & esentiali Vel improprius & accidentiis. Ratione usus proprii Messentimis illae sunt vel R incales vel Serviles. solent Hebrari Primitiva vocare Redices. Ut enim eΣ radice tota arbor una cum stirpe, ramis, frondibus D fructibus exsurgit; ita a Primitivo, Quod ut plurimum Verbum est tertiae Personae mala. singularis Numeri Praeteriti MCὰ omnes Personae, Numeri, I empora, Coniuga' tiones & Nomina Drei ta descendunt: id quod ScΗΙ-C R A R D V s in is sigatione Radistim Hebr. sub somma arboris, cum radicibus, stirpe, ramis At fructibus aeri incisae simulque umbraculi vice inserviturae luc brantibus, ingeniose ob oculos posuit. Litterae itaque illae, quae semper constituum Radicem, dicuntud Radisales, suntque Σ, Π, I, ri, z, z, p, P, S, P, quae ut memoria secilius teneantur, a Grammaticiis . hoc memoriali comprehenduntur: p v I I an strimem saltavit, mota es ιu tia. Id tamen mone dum, ex Radicatibus illis & interdum per accideris fieri Serviles, quoties in Coniugatione Hithpahel loco P transpofiti adhibentur. Reliquae vocantur Se tus: quia in sermandis Persenis, Generibus, Numeriti Tempori-
94쪽
poribus, Coniugationibus, Nominibus Derivatis , aliisque Maecum mutationibus ti additionibus, Radicibus quasi serviunt. Sic tamen appellantur, non quasi semper ferviant, sed quia solae Serviles esse pouunt; cum Contra Radieales nunquam sint Serviles. Alioquin enim I ipla Servius interdum Radicales esse possunt, E. g. in habitavit, omnes tres Radicales eiusmodi Litterae sunt, quae alias Serviles esse solent. Litteras illas Serviles Grammatici complectuntur tribus
Nominibus Promiis V N 2 24', vel ut alii eas Ordinant, In N, Ethan, Moses ti Caleb. Quam bene tria illa Nomina Propria huc adhibeantur, intendit DAN ZIVs in Litterat. p. 32. Caeterum de Litteris Servilibus peculiares quorundam eX- stant tractationes: ut ΙΑ c. EBERTI, HERM. RENNEC HERII, HENR. URANII, NOUZENI &α
in specie de Servicibus in IOH. DRUSII; quo etiam reserendus est H G. REI ME de diurnmine inter Litteras actu Serviles s non ervientes fa cile consituendo.
Subdividuntur autem Litterae Servius tum ratione muneris sive o ii, tum ratione situs. Ratione enim muneris vel Consignificativae sunt, quae per se peculia rem quandam significationem constituunt, ut sunt μα- fixa vel Uxa, vel Formativae, quae tantum in so anatione vocum adhibentur, nec per se separatam quandam significationem habent; quamvis significationi aliquid superaddant eamque diversimode determinent sive varient: quales sunt, quae Personas, Genera, Numeros, Tempora & Coniugationes indicant; nec non quae memanti e vulgo appellantur, voce L e. credidi, comprehensae, & in derivatione Nomi- F 4 nu n
95쪽
m S g e T o IL DE LITTERIS num a Radicibus suis adhiberi solitae, quibus alii perperam addunt V b, ut L I, &-; vel denique Ociose, qVae neque per se, neque aliis vocibus adiectae, peculiarem quandam significationem involvunt, ut sunt Dentheticae & Paragogicae: ubi tamen I Paragυ-gicum excipitur, quod saepius motum ad locum notat 9 significationem quoque subinde intendit, ut Sest VIII. docebimus. Ratione situs Litterae Serviles subdividuntur in initiales, ab initio tantum vocum consistentes, ut d , , & 'I; a) in initiales π finales simul, tam a principio quam a fine vocum servien-xes, ut P.& u; 3 in initiales, medianas s males ul, quae ab initio, in medio & fine vocum se Viunt, ut N,I. M, & n. Haec Litterarum Sem vitium ratione Attis divisio insignein usum habet in investigatione Rassicis. Caeterum memoratu omnino digna sunt, quae observat Cl. G. P. LENCKELIVS in Commotar. Gram. ling. Hebr. P. I. p. I6. IT. in Ο
dine scit. Alphabeti Hebr. proportionatam quandam Litterarum Rad alium L Servilium vicissitudinem semper observari, ita ut, quot Radicales vel Serviles praece serunt, totidem & sequantur. Nam
I occurrunt duae Serviles N L a, quas totidem sequuntur Rradicales, a & has Q denuo excipiunt duae Serviles & , totide que Radicales I, ri; - 3 reciproce ponitur una Radicatis I , eique subiicitur una Servitis ' ;4 sequuntur quatuor Servius, P, i ta , b, totidemque Radicales D, P, B, A; denique 3 re rrunt duae Radieales, R & n, agmen a o tem claudunt.totidem Serviles vi & P. Vnde
96쪽
Vnde patet, ordinem Alphabeti non esse temerarium, sed consulto & ex ration sta institutum. f. XXI. Ratione usus improprii & accidentalis quaedam Litis terae sunt Criticae, ut B L Σ, a Iudaeis in Critica S designandis Paras is sive Sectionibus Pentateuchi usu pari solitae. De ipsis Paras is illis infra Sedi. XII. c. a. pluribus tractabimus. Hic saltem observandum est; Dprimam esse Litteram ex integra voce ni ins aperta,
stil. sectio; d autem ex nu'rid clausa. Sectio
Pentateuchi aperta dicitur, quae cum nova linea incipit, ita ut ad finem praecedentis versiculi spatium apertum sive patens relinquatur; clausa vero, quae in medio lineae. incipit, ita ut d utrinque vocabulis includatur. Monent vero DAN ZIVs in Litterat. p. 9. aliique, qui de Parasihis Pentateuchi tractarunt, insta suo loco nomia nandi, illam Sectionum apertarum ti clausarum dispo stionem in codicibus, maxime impressis, raro accurate observari. Cum vero Sectiones Pentateuchi generis
sint duplicis , maiores, alias quoque dictae Sabbathicae, . quia Iudaei singulis Sabbathis illarum unam in Synag gis suis praelegunt; & minores, aliquot saltem versic los complexae: Litterae illae, B & d, singulae positae &figura minuscula expressae, Sectiones minores indicant; maiusculae autem & terna, Sectiones maiores. Litteris Criticis nonnulli quoque annumerant Nun inversum, Num. Io, 3S. D C. N, I. in duabus vocibus Occurrens, in accuratissimis autem editionibus ad finem c. IO, 34.& 36. seorsim positum, vid. BVx ToRFFII Titherias C. I6. D LEVsDENI Philologus Hebr. p. Iaa. seq.
Talmudicis habentur pro signis Parentheseos; cons. I ILLE RI Arcan. Kra Lethiis p. I88. sel
97쪽
f. XXV. 'Quaecunque praeter Utteras ad Elementa linguae Hebr. pertinent, Hebraei vocant sive Puncta; non quasi omnia & singula nuda Puκcta sint, sed quia maxima illorum pari ex Pumctis consistit. Denominatio itaque fit a potiori. Puncta illa commode dividuntur in sonum moderantia, tonum regentia & critica. Distinguimus itaque inter δε- num ti tonum. Ionus enim nihil aliud est, quam insensio & directio fini, quae fit vocem vel extollendo vel remittendo vel protrahendo. Ad Puncta senum moderantia quod attinet, duo circa ea consideranda sunt: i eorum origo & antiquitas, a eorundem v
tiae species sive diviso & stibaeivisis. Iam dudum inter Philologos ac Theologos quaestio agitata est, praesertim seculo proxime elapso: o) utrum Puncta Hebri Litteris sint coaevat an demum aevo sequiori a I daeis inventa & Textui S. Hebr. addita Z Sunt, qui Paucta ab ipsis. scriptoribus divinis adiecta adeoque Litteris coaeva esse contendunt. Alii eorum i ruentionem Esrae acceptam serunt, qui verae pronunciationis sive genuinae lectionis absque Punctis, ab initio receptae, partim ex traditione, partim ex πνευςίοι gnarus, ut ne ea periret vel corrumperetur, notaes illas invenerit. Neutra illorum pars auctoritati nisi in derogat. Argumenta autem, quibus Pu Llorum antiquitas & origo divina confirmari solet, haec sunt:
98쪽
sunt: I. Sine Punctis vera linguae Hebr. pronunciatio sensusque Textus S. Hebr. conservari non potuit. II. Infinita loca Biblica citra eorum opem intelligi ne- . queunt. RI.1 Rudiores & indocti sine Punctis legere nesciunt; cum tamen Deus in tradendo Verbo suo; illorum quoque habuisse rationam omnino putandus sit. IV. Matres sic dictae Lectionis, a quibusdam propriscis Hebraeorum Vocalibus haberi solitae, cons. pra Ced. f. 17. etiam in codicibus non punctatis omit-- tuntur: aliunde ergo, puta a Punctis, vera lectio petenda sit oportet. V. Nihil quicquam in scriptis Ι
daeorum de inventione Punctorum recentiore legitur. VI. Matth. I, I8. per κεραία commode Puncta in- . telliguntur. VII. Masorethae Punctorum mentionem faciunt ut signorum iam exstantium. VIII. Eorundem mentio fit in libris uasera L Talmude antia - quioribus, ut in libris Z vir & Bahir. I M omnes. Iudaei, uno excepto ELIA Levita recentiore, Punctorum primaevam agnoscunt antiquitatem. His addere
Iicet X. Nomina Punctorum Hebraica sunt: quod indicio est, signa illa iam exstitisse, cum lingua Hebri Iudaeis vernacula adhuc fuit. Aliter se habent Nom na Accentuum, de quibus infra suo loco. Plura argumenta suppeditabunt scriptores, antiquitatis ti auctoritatis minorum defensores: quorum ante nata sunt Bux ToRFFivs filius in Tract. de Punctorum
Hebri antiquitate, Lo EscHERVs de Causis ling. Hebrisi L. II. c. 3. WAsΜVTΗvs in Vindisiis S. Scripturae Hebri P. I. CALO VIVs in Critico S. p. 326- se . LEVS DE NIVs in Philologo Hebr. Dissert. XIII. seq.HOTTINGEnus in Pheliauro Philolog. p. a. seq.& CARPetovius in Critica S. V. I. p. 243. sese Reliquorum copiam faciunt ΡFEIFFERVs in Cris. S. Cap. IV. sect. a. quaeli. a. CRE NIVs in These o
99쪽
m 8 EcTIO IL E LITTERI s Biblioth. Hebr. Vol. II. p. 476. seq. & l. IV. p. 2II. seq. quibus plures alii addi possunt: ut STAR cx Ius
Alii vero Puncta recentius Iudaeorum inventum esse statuunt, in diversas tamen partes abeuntes. Quidam eniin eorum inventionem Maserethis Tiberiensibus, qui seculo quinto floruisse creduntur, tribuunt: quam sententiam primus excogitavit ELI AsLevita in Praefat. ad Mosioretb Ham foreth; sive M sorethae genuinam pronunciationem, olim florente lingua Hebr. tritam, per traditionem oralem acceperint eamque novis illis signis exprimere voluerint; sive universam legendi rationem ex ingenio effinxerint, ita tamen ut regularitate sua, naturae linguae Hebri. Consentanea, minime destituatur. Sunt porro, qui Punctorum saltem partem aliquam ab Esea inventam, vel eorundem inventionem non longe ab Esrae tem- poribus abesse existimant. Plurimi vero Punctorum usum multo recentiorem iaciunt, veluti introductum post seculum a Christo nato sextum, vel seculo demum undecimo &c. Argumenta, quibus Punctorum antiquiatas impugnari solet, sunt: I. Quia Puncta illa cum
veterum Hebraeorum pronunciatione minime conspirant, ceu videre est ex Nominibus Propriis. II. Multa vocabula habent Puncta plane incongrua. III.) Litterae priscae Hebraeorum Vocales sunt, Matres Lectionis exinde dictae : quandoquidem nullum Alphabetum sine Vocalibus esse potest. Puncta autem Hebr. inter Litis teras Alphabeti non reseruntur; cum tamen Graec
100쪽
rum quoque α & ι, quae Hebraeorum elementis N & 'respondent, Vocales sint. IV. In Talmude nuspiam.
mentio fit Punctorum, neque etiam HIERONYΜVs eorundem mentionem alicubi iniicit: unde patet, ea ΗIER ONYMli aetate & ante conscriptum Talmudem
nondum Lisse inventa. U. Iudaei in Synagogis suis
in praelectionibus publicis utuntur codicibus non puncta .itis, eoque manifeste produnt, codices punctatos nullius esse auctoritatis. Plura argumenta dabunt, qui aurito. ritatem Punctorum scriptis oppugnarunt, quorum catalogum habent PFEIFFERVs in Critica S. Cap. IV. sect. a. quaest. a. WASΜV Τ Η V s in Vindisiis S. Sinnpturae Hebr. P. I. Cap. I. sin. 3. CARPeto VIus in Critica S. V. T. p. 2 3. Ieq. LOEscΗERVs de Causis ling. Hebr. L. II. c. 3. I Wo LFFIus in Biblioth. Hebri Vol. II. p. 479. seq. & Vol. IV. p. ai4. seq. quibus addendi sunt Celeb. I. A. m ΕΗ NERVs in Antiquit. Hur. Vol. I. p. II6. seq. SENNERT Vs in Differt. de Punctorum Vocalium Hebr. neque eum Litteris neque eum Verbo Dei scripto coaevitate, & in Hepiade Exercitati num Philologico-Crit. p. I9. seq. CUNAE V s de Repti. blica Hebr. L. I. c. I9. IoΗ. FRID. COTTA in Disside origine Μ orae Punctorumque R. T. Hebr. COBIV sin Dissert. de mingente ad parietem p. 4. ΚOHLHAN-s I v s in Exercitutionibus Glotticis, RELANDus in Praefat. ad Differt. de pronuntiatione Nominis Ieho
S. 4. ZELT NERVs in Enneade Guaestionum Philalam quaest. 7. I in Dissert. ad a Sam. 2I, 8. 3. ult. Id certum est, maximi nominis Theologis & ipsis Reso
maioribus, LUT HERO, Ζπ INGLIo & CALVIαN o, Puncta videri inventum recentius : unde idem ZELYNERus in Differt. ad a Sam. ai. I. c. aequum esse censet, ut omnes Lutherani cum LVT HERO ea in re consentiant. Cum itaque ab utraque parte argumenta
exstent satis idonea, ideo multi iudicium suum in re tam gravi