장음표시 사용
101쪽
s4 S E e et i II. DE LITTERIS gravi suspendunt: ut ANDR. MAsIVs ad las. 3,I6. RIVETVs in Isagoge ad S. S. c. 8. CHAM IERVs ira Panstratia Catholica T. I. Libr. XII. c. q. SIxTINU AMAM A de recta Iectione linguae S. p. 2I. MAR-cni v s in S Ioge Dissertationum Philol. Theol. Exesecit. IV. &c. De antiquitate Accentuum lina dicendi
Puncta sonum moderantia vel dominantia sunt vel feruitia. Dominantia sunt ipsae Vorales e quarum considerabimus I numerum, Q uuantitatem, 3 figuram, Α πomina, pronunciationem. Hebratis decem esse
cales, omnes docent Grammatici. In vetustioribus tamen scriptis Iudaeorum non omnes decem illae Vocales memorantur, sed, observante V o s s I o de Arte Gramismatica L. I. c. 32. qui ante seculum sextum vel septi- mum scripserunt, solum Patare I mez nominant, nomine Vocalis Lameet etiam Teteri, quod alias Lamen parium Vocatur, nomine vero Vocalis Patara etiam SegoI, alioquin Patare parvum dictum, complexu AB EN EsRA, ABRAHAMVs de BALMEs sive BALMEsIVs, ELIAs Levita &c. tantum rem Vocales simplices easque antiquissimas statuunt: Patare, Heri & Chire . Apud veteres Grammaticos I daicos Vocales saepe appellantur i. e. Reges, numero septem: Κameet, neri, Chire , molem, Schure Parach & Segol; ita ut sub ramea etiam Lameet chalustrisib Chiris utrumque Chire , tam longum quam breve,& sub Aburia etiam Distia comprehendatur. Septem illos Reges sive numerum Vocatium septenarium defendit
102쪽
ET PUNCTIS HEBR. mctione linguae S. c. a. Vocales Hebraeorum, numero
decem, uuantitate vel longa sunt vel breves: qua in te Hebraicam omnes alias linguas superare, observavimus in Introdum in ling. Graec. Sech. II. f. IT. Longae sunt iamra, Teteri. Chirek longum, molem &Schure ; breves autem Patare, Segol, Chire breve. mez chatuph ti Obbuet. Nonnullis tamen Gramma ticis quaedam Vocales, maxime vero Patare & Segosi habentur pro ancipitibus. Sic L O E s c H E R V S l. C. p. a16. seq. Chire & Cholem inter ancipites refert, quem etiam quod ad Choum Buc ΗΕ Rus sequitur in Ih furo Orient. p. 8. I .idem iam R. SALOMo in
asseruit, cons. DRUSIVs l. c. c. 8. HILLE RUS
in Insitis. Gram Hebr. c. a. Quinimo LV D. CAP- PELLVs in Arcano Punctationis revelato L. I. C. ID
vocalium longarum ti brevium discrimen inutile Grammaticorum inventum dicit; cui vero ALHA Dus de RA ADT l. c. & LOEscΗERVS p. SO3. re
sponderunt. Caeterum discrimen illud, iudice RoscΗΑΥΟ in Gram. Hebr. p. 8. petitum est eX Musica, ita ut Vocales longae se habeant ad breves quemadmo
dum e. g. Notae Musicasti 1 ι ad 1 Tribuitur
itaque Vocalibus a uantitas, sive, ut Grammaticis quo que vocatur, Tempus: quia ad earum pronunciationem quoddam temporis spatium sive mora requiritur, confDANEII Litterat. p. N. Cum itaque Vocalis longa inter pronunciandum longius producatur quam brevis, hinc quoque maius temporis spatium sive longior quaedam mora in pronunciation Vocalis longae quam brevis consumitur. Ad discrimen illud accuratius definiendum atque exinde Syllabarum naturam plurimasque Punctorum mutationes distinctius explicandas, primus I Ac. A INGIV a Vocalibus Duis aeuo Tempora sive
103쪽
s6 SEςTIO II. DE LITTERIS integram Moram, brevibus autem unum Tempus sive di-m iam Moram assignavit: quam hypothesin deinde DAN EI Vs paulo aliter adornavit, Vocalibus Iovis tribuendo duas Moras, brevibus autem unam. Inc las quoque Malabariae Vocales suas ad certam quamdam mensuram metiri, Vocali longae geminam matri rei h. e. mensuram sive moram temporis, brevi autem simplicem assignantes, testis est CHR. THEOD. WALTHERus in Relationibus malabor. Continuat.
Sequitur Igura Vocalium: quae sere, si solum Patach eXcipias, per nudum Punctum, sed diversimode positum & multiplicatum, exprimitur; quod Min plerisque reliquis Punctorum figuris fieri solet. -- calis brevis Parach per lineolam transversam, - , stri-hitur, aperturam oris, unde illa Vocalis nomen accepit, ob oculos ponens. Vocalis itaque longa a sive mea simili lineola exprimitur; quia vero a longum est, lineolae illi augmenti quasi loco superadditur Punctum, hoc modo: v . Quibusdam, ut ABRA H.
BALMEsIO, ELIAE Levis, DRUSIO, VOS SIO, RAVIO, TROsTIO, ALHARDo de RAADT Dc. Punctum illud idem videtur esse cum Cholem: quia ramea per a obscurum in quasi ex Cholem ti Putata sive ex os mixtum efferatur, unde I Gmez cum molem saepius alternet, cons. ALB. Sc HVLTENSI IInstitui. ling. Hebr. p. I99. Multa tamen in contrarium excipit DAN EI Vs in Utterat. p. 47. Q. qui
ex gemino - , altero suo more scripto & altero Pendulo, conflatum esse credit. Eadem figura scribitur & mea breve sive Chattiph, quod indicio est, utrumqne Rameet sono non inultum differre. Discrimen autem utriusque ex doctrina de S gabis uberius, liquet.
104쪽
Iiquet. Quia tamen utriusque discrimen tironibus muti tum negotii sacessit, distinctionis causa nonnulli vel riores iamre brevi adiecerunt Scis , hoc modo frquomodo D in aliquot Bibliorum Hebr. editionibus,e. g. A R I IE MONTANI, scriptum legitur, cum Sin is vero Composito, ChatVb iam , sic consutiditur. Quam confusionem ab ipsis adeo Grammaticis quibus- ,
dam admissam merito mireris: sic enim xamea cham- , A& Chatem Rameet confuderunt WEIGAN MEIER Vsin IUBM. Hebr. p. 4. BELLAR MINVs in Mintur. ling. Hebri C. 3. KEcκERMANNVs in Gram. HAE . p. 33. G. MAYR in Institui. ling. Hebr. p. 6. LDE scvERus de Causis lini Hebr. L. U. C. 4. I. I . F BRIcivs CAPITO in Institui. Hebr. L. Ι. C. 3. & 4..G. PRAETORIUS in Gram. Hebr. p. I. M. Viti sim vem illam Vocalis Lameae ctatum scriptionem recte e ploduni P νEIFFERVs in Introduct. in Orien. p. I Bux TORFFIVs in Thesauro Gram. p. 23. P13ΤΟ- ivs in Enchiridis lingua S. L. I. c. a. s. n. se D Rusius de recta lectione linguae S. C. I4. RAVI Vs
in Detineatione Orthographiae re Analogia Hur. p. 39. Si x T. A M A M A de recta lectione tinguae S. C. 4. & m& IAc. WELLE Rus in Deci legio I. uuaesionam H
p. 43. duo exempla Proseri, ubi Gmmisattiis revera
ut Chaleph Gmez scriptum legitur & ab ipsa quoque
Masora Parva sic notatur, scit. Mod. I9, a4. & 'C. 2I, II. quomodo & in Buxeto Rupit αbliis punctata leguntur, Cum nota Maserae Parvae i. e. non es alias cum ue cum contra aliae editiones
nudum l. c. habeant. Dispiciendum ergo esset, num Masora apud BUXTORFFIVM recte se habeat & an non di illud, utpote omni analogiae contrarium, sit assiimentum quoddam r
105쪽
3. XXVI. Reliquae Vocales, uti dictum, nudo puncto, diversimode posito D multiplicato, exprimuntur. Longum enim e , Teteri, duobus punctis iuxta se positis scribitur, hoc modo: ' . in gemino Chiret comp9situm putat DRUSIVS l. c. c. 6. Brevi e , Segoc
discriminis causa praeter duo puncta subiicitur punctum tertium, . Vocalis 3 exprimitur uno puncto, Consonanti subscribendo. Quod si itaque Consonantem illam sequatur Iod Quiescens, tum ipsum hoc Ioae punctum illud praecedens producit, cumque eo quasi coalescens, i longum sive Chire longum constituit. Fieri tamen potest, ut Iod istud Quiescens deficiat, neque tamen praecedens Chiria breve sit, sed laetum, desecti-.ve sic scriptum, atque ex analogia dignoscendum: qua
de re Grammatici consulendi sunt; vid. e. g. ALTINGIVs in Fundamentis Punctat. Hur. Sect. II. f. io. MDANYIvs in Litterat. T. Sic e. g. Chiria posterius in
zmn Gen. I, 2I. longum sit oportet, licet Iod Quiescens deficiat: quia terminatio Nominum plur. in imalioquin Chirest longo scribi solet. Longum o, molem dictum, pariter unico puncto designatur, superne inter duas Consonantes collocando, ut Mn; non vero Consonantibuq subiiciendo, ne cum Chire consendatur. Ut plurimum pro fulcro habet inu Quiescens, e. g. N Σ, & desective scriptum tunc putatur, quoties rivillud abest: qua de re plura tradunt Grammatici. De figura o brevis sive meet chaluph dictum est praeced. 3. Denique & Vocalis longa u sive Schuria unico puncto
exprimitur; necue tamen supra aut infra Consonantes ponendo, sed medio Vo Quiescentis, tanquam fulcri , inscribendo, ut 'RN. Aliouoties quidem Iod Quiescenti inscriptum legitur, ut Iob. 33, 2I. sed sic Lectionem Variantem ex Mi marginali insinuat, qua de
106쪽
de re insta suo loco dicetur. Sunt, quibus eiusmodi Iod habetur pm δευ decurtato, sed merito ridentur a DAN ZIo l. C. p. Ii6. Contra vem v breve sive a, si bis dictum, per tria puncta oblique posita sic indicatur, : cuius scriptionis causam Cl. Q G. ΗΑs si 4n Gram. Hebri p. 22. in eo quaerit, quod sonus vocaris illius quasi mixtas sit ex . tribus . BlibuS, --, rure 8c Chire . . f.
Nomina Vocalium vulgo a Grammaticis sic pun Cantur, ut singulorum vocalis prior ipsa illa sit, quamigura denotat; invita tamen Formaram Hebraicarum analogia. Sunt autem nomina illa desumta partim a δronunciatione, partim a figura vocalium. iamra, Hebr.
pii, wasi in paula dicitur pro Ypl , i. e. cosiectio sive
contramo, stil. oris vel labiorum: quia in pronunci tione a obscuri os contrahi Eleis vel quia eius figura ex Patraeh gemino vel ex Patara & molem contracta est. Huic oppositum est raret, Hebr. similiter In pam. sa, ad Frem SI) pm ' π, i. e. ruptis, inremtio, a Raae Chald. Syr. & Arab. radit, sciaere, festar vit, δε mite quia eius figura ruptam quasi lineolam ex hibet; vel quia in pronunciando neri in Histrahitur di diducidium obiret, Hebr. pNn, ut vulgo punctatur, i. e. sndor aentium: effertur enim cum 'More uodam per dentes emissio. Secundum analogiam vero Hebr. legendum esset ad Premam IMenim nuda est Mater Lemonis. molem, Hebri u m , h. e. interituro quia pronunciatur ore pleno ti integro, Unde Grammaticis veteribus vocatur u ld Nn o plenitudo oris, opposite ad Schare , quod di nit E innira tionem oris. Ahiaris, Me . p ui ,
107쪽
sbitas: quia si ore subobscure fibuetur, revera sonusa auditur. Iuxta analogiam Hebr. punctandum esset
ut , ad Formam VTR, vel ad Formam
Fallum itaque est assertum KEcκERMANN1 in Gram. Hebr. p. 23. nomina trium Vocalium Chiria, Ch um ti Sehure , nihil significare, sed mere esse technica. Parach, vulgo Hebr. nns , rectris secundum anal
apertio, oris scit . qua Vocalis illa profertur. Segοι Imbr. seribunt ad , pro analogo laz, Chald. uva,
quam eius figura quodantenus refert. M, et cholaph, i. e. raptum sive correptum, sic dicitur a r*ri rapuit.
ctio, contractio, confractis: quia ore contracto pronunciatur. Praeter nomina illa Vocalium Hebraicarum apud Iudaeos etiam alia quaedam occurrunt, quibus easdem subinde appellant: e. g. mea etiam dicitur rameΣ magno & latum, ur Contra Ineri etiam Lamea pamotiis & simpliciter Kam 3 Patare vocatur quoque Patara magnum sive latum, ut Contra Seges Patara par Oum ; Mmez cbatUb etiam dicitur iamre chateph, Κ bis autem Sc re parvum sive Tria Puncta sive MhbuzSematboim, h. e. contractio labiorum; & denique GDris breve Schebber, h. e. fractio, scit. soni. Cons. A L- MARDI de RAADT Commentar. de Punctationis Hebri natura L. I. & Ι. Η. MI c H A E L I s Gram. Hur. p. I Decem illae Vocales sic pronunciantur: Lameet ut a Miscurum & quasi ex ou mixtum, Teteri ut e longum, Chiria loreum ut i longum, Molem ut o longum, Schurehinstar u, Patara ut a clarum, Deoi ut e breve, vel ut nomnulli volunt, instar a , mire breve ut i breve, menctatum ut o breve, & denique ob et ut di sive u Gallicum. De pronunciatione illa pluribus agunt, quotquot
γ de lectione Onguae Heta, scripserunt, supra f. a a. laudati
108쪽
Alteram Punctorum Fonum moderantium speciem connituunt Puncta Servilia, eaque vel Νota absentium Mea tum vel Ajectiones Consonantium. Notae absentium Voca. tium sunt Ab va eiusque vicar a quo nomine vocantur tria Seheotim Composta & Patare sic dictum furtivum. Di-Cuntur autem Notae absentium ι ocalium, quia tum demum adhibentur, quando Vocales absunt. Quidam veterum Grammaticorum etiam Staeva eiusque vicaria Vocali-hus annumerant atque Vocales brevssimas vocant: quod tamen cum doctrina de S gabis consistere nequit; cons. PFEIFFERI Introduct. in Orient. p. 73. Circa Sche
nuntiatio eius. Schma Hebraice seribitur vel vel Priorem scriptionem Conserunt cuia inanitas, nihilum: quia Suma revera nihil est nudamas 'κ s que veri Puncti absentiam notat. Alii sic dictum volunt a m s aequatus es, vel quia constat duobus punctis aequaliter & perpendiculariter positis, vel quia eius pronunciatio interdum ad sequentis Vocalis sonum aequatur& accommodatur, cons. seq. Sect. f. 8. Alteram scriptionem nonnulli reserunt ad mill captiuum tenuit sive vinxit, q. d. vinculum et est enim Scheva revera nudum vinculum Consonantium, quo mediante in unam Syllabam connectuntur. Habet idem & alia nomina vel potius cognomina. Sic enim vocatur 'δε servαι, & a 'QF servus servorum, ut contra vicales Reges, cons supra 3. 24. Quia itaque nomen femi servorum ipse ille titulus est, quem Pontifex RO-
manus affectat, hinc Sc HERE E Rus S. bova dixit Papam Grammaticum. KLCKERMANNUS p. 28. idem vocat Uocalium veredarium, Postreuter. Schema illud
scribitur, ut modo dictum, duobus punctis perpendi-G 3 culari
109쪽
aularibus, i . In fine tamen vocum sive sub Conis nante finali mobili non exprimitur, exceptis quibu-dam casibus. Exprimitur autem I) in Caph Anali hoc modor I; cuius rationem quidam volunt esse, ut
Caph illud distinctius dignoscatur a Nun finali, I; veh
ut ΕRPEN Io in Gram Hebr. Generati p. II. & Q. NEU MANNci in Clave damus Heber P. III. p. 6T.. videtur, ornatus gratia: quia figura I finalis ad reci piendum Scheva quasi comparata videtur; rectiuS ver . ut docent Doctiss G. S. Nico LAI in Annotat. ad
Grammaticam Davesamm p. 34. ti Cl. C. G. Η Α s si ini am. Hebr. p. 26. ne confundatur cum n, moime quia duae illae litterae, in codicibus ms . non multum differunt. Testatur autem DA V. KIΜcΗIVs ini chlol c. I. & ex eo Is A Ac Vs in Gram. Hor.. p. II.
, antiquitus non nisi Affixo scemin. suisse inscriptum ne cum Afiso mala. A confunderetur. I Schela initinera finali exprimitur, praecedente alio i vel - , furtivo: cuius causam esse credunt, ne quis putet, 'nia Consonans penultima iam habeat i ), ultimae se . . iiciendam esse Vocalem, sorsitan praetermissam ; vehpotius, quia eiusmodi finale post aliud in promprie Mohile est & laltem per accidens Iulesiens sive Mutum evasit: unde quidam i) finale post aliud γ, ad vocem sequentem reserunt, cons. Sest. Hi f. 8
Aliam causam affert NEUM ANNUs l. c. ninkil. linerarum ultimarum, a Vocali , de qua partici pant, nimiS remotarum, fiat oblivio . Νuu tamen. finala hoc casu, excipitur, partim quia. Sese . exprimmendo minus accommodatum est, partim uli a Caphi finali magis distinguatur. III. , Selevtal in fine vocum ali quot kecialium exprimitur, ut a Sam. I4, 2L. 3. I Regis.1T, H, addunt quidam Gen. 3, H. Ier. 3, 4. EZech. 23 M. quae tamen iis editionibus nostris vulgo aliter leguntur , vid. Masora Parva ad Gen.. 3 ecialibus;
110쪽
exemplis illis Η LERVs in Institui. sing. S. p. s hanc Regulam sermat: Thau pos N aut ' silentes sive
quiescentes accipit S eva; quae tamen omnino fallit. Cur vero alibi Sueva sub litteris finalibus omittatur, hanc afferunt causam, quia per se constet, litteram vocis ultimam cum praecedentibus esse connectendam, ut adeo Scheva sic supervacaneum seret. Est enim, ut NEV ΜΑNNvs l. c. p. 38. & 67. observat, Sch litterarum, propriis Vocialibus destitutarum, quasi eu-sos, eas vel cum praecedentibus vel cum sequentibus, Vocali propria notatis, connectendas esse indicans.
ciatio τοῦ optime ex diversis ipsius speciebus cognoscitur, de quibus Sect. seq. f. 8.
s. XXIX. ' Scis im Composita sunt Puncta, ex Vocali brevi L Sis a Simplici conflata. Proprie autem ingratiam Litterarum Gutturalium inventa sunt, quae maiori oris apertione efferendae, plustulum temporis, quam aliae Consonantes, requirunt, ita ut in Coniungendis illis cum aliis Consonantibus sonus quidam intermedius, Vocali fere subsimilis, percipiatur. Hine Schmasen illa ex Vocali constant L ex Schrea Simplici rvicalis quidem subindicat, quo sono intermedio eiusmodi Littera Gutturalis pronuncianda sit; Schma autem, sonum illum non esse veram Vocalem, insinuat. V cales breves, huc apprime commodae, sunt f Mach, Ω-gol & Κ-α chatush; reliquae autem Vocales breves' neque figura neque pronunciatione compositiom illi Conveniunt, atque etiam commode sub tribus illis V calibus comprehensae esse possunt, quandoquidem Chi--h cum Segol, & Κ buet cum Rameet Gataph multum habent cognationis, cons. DANTII Listerat. p. Ioa tiSTA RcKII Lux Gram. Hebr. p. 38. EX PMach itaque, Segoι ti Ramez ctatun tria moriuntur Se ovaim Coin