Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

21쪽

et sidera, eumdem perpetuo et aequabilem tenetia motum. Caeterum ab his discedens ac rem mecum

ipse rutans, intelligebam eos esse homines valde laudabiles emaces item et utiles ad quotidiana vitae negotia cum domestica et istica, tum etiam literi ria, minus tamen ad x ia et insolita opera nec

sane ullum eorum ex hoc genere opus, quamvis dilugenter quaerens, reperiebam itaque eos, in summo

illo ordine, hoc sum, ut ita dicam, homines ordianarios ine, aut potius sine illo ordine nullos suturos

Neque vero in hoc dico, ac si ordinem magis mediocritatis quam excellentiae essedi ei esse e istimem. Nam nullum est tantum ingenium, ut ad distinisum progrediendiunque sine ordine quidquam magnopere Valeat: et ipse me in Praefatione p. 33. professus sum et adhuc profiteor non in velocibus ingeniis, sed in tardis, quae labore et ordine nitum tur. Et vellem sane ordinis legem constantius sequi possem sed quando non possumus quod volumus, debemus velle et agere quod possumus, observare opportuna ad agendum tempora, ubi excitari nos et alacriores ad laborem fieri sentimus, eaque tempora

subito se offerentia subito arripere ac sequi, sepositis, quoad ejus fieri potest, oesinariis n otiis Equidem

quo magi, illi γνωθι σωυτον studeo, eo εω meam ipse mediocritatem agn&co reperio meum ire nium in media quadam classe versari neque in infima e mim, qui, nisi perpetua ac severa ordinis rie ad isti, nil possunt neque in suprema eorum, qui sine ordine omnia possunt sed in media corum, qui

22쪽

ordinem et equi pletumque, et desis ere subinde deis beant. Mamini me per anaphum sies, atque adeo menses, si annos nihil agere ac deliade in meritae dialam tantiam mihi periisse temporis posteam onerit lis et instaurata quasi viribu intermissa studia repetere, et mimum tempus nonapensare. kl igitur Quod alataritas deficit, mri redi mori est in mea orestate. Ut deficiendit alacritatem non invitis Musis in odini studiu retinem coner, sed ad aliud non inutile studium traducam ut red untem excipiam ac sequar; horum utrumque in mea est potestate. Itaque eo iam inducor u purem, amissum illud tempus dolere, idem in an dolere me homanem tum M. ens uitianti, quamdiu conjuncta in cum illa equorin biga, ni horrum subvertere vesit, equos non solum imperio ita obum qui etin m et tape eorum ingenia indulgebit, magis lanitate quam vi utetur Maneat ergo e, muRum alare brinam in in omin visa, ita in studiis retrum, lite uni doctrinartim sed plus etiam visis prudentima et rationem, quae oblati istuna sciviris utatum haud secus atque gubernator trireme quo vult per ea, dum vestitis es eu datam e denter utitur. Ergo, quom de vi fori inae, in des fistiis ivstrus, dum fiat eaeque diversae et contra et hinnimam opse mones, iis inrito inis meum ci tribuentibus; Hos inter ista extima r diam teneamus in stiteminis iamrurn et parum in medio id, quodsiis a pessatur Demosthema haec lis primis sertur sen-

23쪽

ιω-- μι-- Sed hoc ad popul-em eouescinis ensum, non in philos hiae Auctori aisi reserta tor Iu moem intimere eiuris Metae si quint in nem fora--, non sis emis r quod iactavit Theophrastus, ut Cicero ait, eamque ob mussarialium et scholis ommuna philos horum ve-- est. Equidem utrisque ignotinim et vinclo et manti a. Theophrastus inum lividare poteris, ut 'iugarim mionem alii reprinendere poterant, ut philoi phiae ---B. inam philosimhia eum luna INDU -- pollices , tum hoc in prirrus, ut nos in libertatem vindicet e serviiste istu e nosmiae imperium, illi ermimi, nobis restituati H in sem ue philostpui parum riuna tribuerunt vim si tum ii, um instrinae hoc erat confinitanenum:

entia vita paucos esse locos, in sorinnae pateant. inde re, inquam: mea an aut η--, ut Q.Π-

24쪽

manam naturam, quae illum sapientem non capit. Nos, qui non sumus sapientes, medio inter sapie tiam et fortunam versamur loco. Multum in rebus nostris valet fortuna plus etiam sapientia valere potest, si ei pareamus ut gubematori, fortuna utamur

ut ventis. Et huc sane redit tota hilosephia, si quidem recte ab ipsis Stoicis iam βίου, vitae ars,

definitur. Sed quid haec disputatio ad nostram argumentum Sane multum. Nam qui ab Interprete tale quid postulat, ut nil perperam factum, nil ne emam, opportunus aliorum Audiorum locus nullus omissus deprehendatur hic prosecto Inte*retem vult ab omni ortunae dominio liberum et immunem, plane perseetiam sapientem ad Stoicorum normam. Ad quam legem et conditionem si Interpretes semel redigantur, quis tandem mortalis, quamvis odius et ingeniosus, Interpretis provinciam suseipere audeat tHoc illud est quod magnum emtainusium ab edendis antiquis Auctoribus deterruit quod, ut de eo prodit Rullinentus Nihil, nisi quod omnibus

numeris expletum esset, a se exire vellet quod, quamcumque rem tractandam sumsisset, eam ita excutere et cum pulvisculo exhaurire maderet, ut, inui posthac idem agere ipstitueret, omnem sibi materiam praereptam fateretur. Quibus de caussis, memoriae suae, fidissimo caeteroquin omnium, quae

semel legisset audissetve, custodi irasci solebat, si vel leve quiddam, quod eodem pertineret, sibi post 'editum librum suppeditaret.' Saepe etiam accide-

25쪽

bat, ut aliquis minorum gentium Criticus, atque adeo terrae filius, interea tale quid animadverteret et continuo in publicum proderet, vel uti graculus in praedam ita in hanc gloriolam involaret, altum quoddam auCumque clamaret, se nimirum id vidisse quod tantusti virum latuisset. Quibus graculis ut non magnopere movebatur Hemsterhusius, ita minus etiam ad scribenduin excitabatur. Enimvero quis umquam fuit editor, cui non post editum librum quaedam in mentem veniant praetermisi, Et haec tamen in scriniis servat interea dum vulgandi opportunitas offeratur nisi si quis pueriliter, ut ita dicam, edituriens, quotannis Animadversionum libellum vulgare velit, quibus Vetere retractet, et D vas item subitaneas addat proximo rursus anno et

libello retractandas ut scilico partum ipse suum ostentet, nec nus gloriam sibi ab alio praeripi sinat,

M τις ἀδος ἄροιτο βαλων ο δε δεύτερος ελλι. Unus sertasse est commentarius Rulin ni in Timaei Lexi-eon Hatonicum, ex editione altera, cui nil ad abs lutionem desit. Sed quis dicat, non uno aut altero

loco quid addi possed quandoquidem ea est horum

operum natura ut semper accessioni loem relinquatur. Atque, si quid video, unus fili post renatas Lite- Rufinianius ex paucis iis, quibus hoc in studiorum genere, par cum emacia facilitas, par cum secundo sortunae flatu gubemandi solertia obtigerit. Equidem ipse quoque in Plutarcho editionem mihi

Proposueram omnibus numeris absolutam, praesertim quod ad colligendum doctrinae apparatum attinet. At mox animadverti, me majus quoddam quam Pro

26쪽

humano et captu et vitae spatio concepisse meum propositum ex illa magnitudine in arctiores fines redegi. Itaque hoc teneamus, nostro nos modulo metiamur. Ne speremus nos omnem suturi intem pretis operam occupasse ac supervacaneam reddidisse. At speremus operam nostram inventuram aequos intelligentesque judices, qui eam ex majore censeant parte errores nostros cum recte factis compensent, haec potius laudi quam illos vitio nobis vertant. Hac ego spe retus meum adhuc iter tenui nec me aliorum estinatione ipse ad sestinandum induci passus sum, qui interea, dum ego meum Pu ag rem, vel totius editionis, vel singularum animadve sonum mihi laudem novitatemque praeriperent.

Neutris irasti debeo illis, quia nil nisi idem atque

ego stadium ingressi, cursu me praeverterunt his, quia eodem ipse adolescens morbo, ravi. Illa e late subinde Criticos libellos edere gestiebam ne scilicet animadversiones publica luce, ut putabam, dignas, praesertim in locos a claris Criticis frustra tentatos, in tenebris continerem. Quem meum morbum et maturior aetas sanavit, et Ru henii ad . monitio. Hic meum studium ab istiusmodi libellorum editione ad Plutarchum convertens, His tuis emendationibus, aiebat, Deum aliqvimia dabis in ediatione operum Plutarehi. Cui o Quid vera, quis illas milia interea praeripit Tum ille Pauperiae numerare pecus: et vel praereptas tu ut tuas pr de emendationes: σω, priora magnum ou agere,

quam in levibus opusculis tempus perdere. Ergo postea, neque in Bibliotheca Critica, ubi hujus Notii

27쪽

IN PLUTARCHI OPERA,ORALIA I9 locus videbatur esse, illas emendati es iugavi; nisi te ad eos Auctores reserrentur quom in editi :nibus censendis versarer. Neque etiam reliquasi aene in his Plutarcheis Animadversiovibus prodam; ris, non nisi eas quas Animadversionis cujusque argumentum postulare videbitur. Hac item spe simus, non laboro de graculis. II mni in duplex genus Alii in e res et praeimmissos locos vo at abi in recte vereque dicta.

De illis supra dixi de his nunc dicendum. Et vero ii ne sunt gemam posteri pius in fabula graculi, qui assiantis aliarum avium peruus superbiebat se quentes Hi in genere cum Bibliopolarum tum Scriptoriini: apud quos, ut sunt seculi mores, Hagii quaestus non .s turpis habetur, quam isoicis te oribus piraticam factitare. Atque, ut tunc sinoeunti elia suspicione peregrinos advenas inter g tant an lent φλκ', ita uno sine imominias nota quaerim et mur mus de Scriptoribus et Bi sopolis, utrum sua an aliena, id est furio xumpta, o ant non illi quidem ψυχην rati γνοι, Vitam periesitantes, sed bonam existimationem a cientes. Et tamen neutri rationem, qua se tueantur, sibi d esse putant. Bibliopola profitetur, se exempla bonν libri frequinitare, quisae ruditam ad Aurium homismam usum propηgare scriptares, qtune cum lucro etiam riviam consectantes, dictitant se libri

materiam, bonam quidem illam, sed rudem et indigestam judicio Megantiaque digerere et ad comm veru captum ac publicam utilitast consormare

28쪽

ao ., PRAEFATI ANIMADU. Itaque bifariam fit haec librorum repetitio. Nam Bibliopola vel simpliciter librum recussit, ne Verbo quidem mutato quo in genere est Lipsiensis, qui

hanc nostram editionem reddere instituit se a o lava, ficetum prorsus et didum negotium eum charta, tum literarum formulis et gloriatur etiam se plurima nostrae editionis typographica menda comrexisse quod quale sit postea videbimus. Vel hominem conducit, qui quasi novam recensionem faciat hic suo ipse judicio mutat, addit, omittit quae vult, notas animadversionesque editoris ita transso ma suisque insercit, ut ipse earum auctor et inventor videatur quo in genere est Tubingeniis Bibliopola. Nec tamen satis ambobus inter se convenit plane iit φῶρες in eamdem praedam incidentes, ea siauguterque potiri cupit. Festivum est negotium. Ille hunc furti reum agit, qui meas Annotationes mutilaverit ac surripuerit. Ille quid responderit, si modo respon sit, nescio, ne scire curo; nam casu haec mihi controversicia, ejus prorsus incuriose, ad aures notitiamque accidit. Si verum volumus hic, ut in surto jam more majorum omnibus libero et con G, simplicitoe et aperte agit, ac priseum quasi cindorem prae se fert ille apud aequos etiam judices nomen genusque illius in fabula graculi effugere vix possit. Μihi haec audienti in mentem veniebat alteriu Cujusdam sabulae de duobus pueris, quorum uterque meadem domo pallium surripuerat alter suum, ut erat, pallium gestabat alter e suo tunicani ac paenulam faciebat, atque alterum conspicatus, Quin te pudeat, inquit, ita aperte pallium tuum gesare ac

29쪽

IN PLUTARCHI OPERA MORALIA furem videri I Cui alter: Quid ni gesem in ama

omnium erga ores lenum ac patientia ρ at tu, cujus non minus quam meum patet furtum, μωμα quoque anus et mendax habeberis. Quod autem

ad mendarinographica nostra editionis attinet, hoc

istum non tam ex re et veritate, quam astutia et

cupiditate hominis Lipsiensis sertur, qui hac rem

hensione in titulo posita, suis exemplis emtores quaesivit. Horum unum casu in meas manus incidit: vidi pauca vitia correcta vidi etiam nova et plura, a mor, nova vitalem, si nauseam serre potuissem in triendo tam pureo immundoque exemplo operis

quod inde a longo tempore in nytidioribus et num in nitidusimis illis omniensibus exemplis legere assueveram Lepidum est quod mihi ante paucos hos dies scripsit vetus in Gallia amicus, homo doctus: Plutarct ita, inquit, nulla sunt apud nos omniensia exempla propter interclu'm commeatum L fen ridici Lee vero adeo sunt qualida et horrida, ut nemo homo nis macho oculisque praeditus Germ nicis, ea perlegere fotineat. Equidem hujusmodi stomachos oculosque laudo, quos inculti et agrestes istarum ominarum foetus a legendis bonis libris non deterrent bibliopolas reprehendo, qui lucri cupidiatate ducti, non aliquanto diligentius studiosorum hominum sensibus consulunt. Caeterum affirmare mi sum, me adhuc in omniensi Graeco contextu et L lina versione, aut nulla aut paucissima reperisse op rarum Vitia unum alterumque in Annotationibus et Praefatione vix unum et alterum quod sensum turbet, nec fa ille ab homine mediocriter docto comC 3

30쪽

rigi queat sed huic qualicumque iticommotio et eo ultum jam est in Erratis, et nos amplius cons lemus in Animadversionibus Satis dictum demi limis quos ne attigistinus quidem, nisi eorum caussa comun Sta esset cum hominibus lireratis alie laboris interceptoribus de quibus superest ut ,

camus.

Quicumque ingenii studiique sui cetum scripto

ad publicam utilitatem vulgant, ut alius alia impetilatur caussa, ita haec est communis omnium, et hoc pariter omnes spectant, ut suum opus ad plurimoriam, quoad ejus fieri possit c nitionem pereeniat tant nisi hoc consequantur, certe ut ab iis, ad qu mrum cognitionem opus pervenerit, aliquam gratiam ineant nisi hoc, at ut ipsi ejus auctines haheantur serantur: si ne hoc quidem, saltem ne alius auctor habeatur: in denique hac item frustrentur ipe, at postremo ut is alius altariun opinione auistor stratur, non ipso se inscribat operi, minus etiam ut meliores operis partes sibi vindicet ac venditet, deteriores au tori Minquat, objiciat, exprobret. Quod si sapiens, vulgi laudem cognitionemque spernens, certe ina biis indifl-ntibus ponens, et satis habens bene s cisse etiam si iis, quibus bene fecit, ignotus occultus que maneat, tamen aliorum gratia tangitur; --terea quod virtus in beneficentia consistit, cujus e sectus est gratiar quod si porro gratiae effectu oon stare nequit, nisi aut rem beneficii gnoscamus et agnoscamus, eaque cognitio et agnitio animos et dantis et accipientium mutuo benevolentiae sensu et charitatis vinculo consectat, eoque sensu vinculoque