Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

51쪽

amCIUM DE AUCTORE. 43hua populis et regium a cui aetati et saecula, assi hominiun generi, scripserit praeceptaque sua destinaverit; quis apse, quo loco ac tempore fuerit 'orum omnium vesduerta admonitio, vel tacita lanificatio, nulla. De MaDria ρο- ades. Iam reliqua hujus quaestim argumenta, quandoqLudem suam plerisque et est et dabitur locus in Animadve iamibus, nunc iunmatim pleraque, et quasi punct0, n

Igitur materia quae adest, fortasse probabiliter tramis reperitur Immo ita, ut quemvis ouus alium, quaan Plutarchum, prodat opificem. I. Praecepta se daturum profitetur περ τῆς - ἐλειαν --ο- αγωγω, nec definit aut significat, quid sit --, qui ἐλευθεροι παλ quod, ut conceditur iis, qvi obito nec ex instituto rem memorant, ita iis, qui de hac ipsa re sngularem libellum conseribunt, concedi nequit, certe alis' num est a Plutarchi siligentia. II. 'moepta dat ditioribus, non Maperibus nec ipse in Mori veretur Cap. I. p. 8. E. nam aliorum hoc no ne reprehensionem ita occupat ac diluit ut dio. Mimaro sinus, s , rura rei familiaris angustas, meis ι ---- ρυσωρών, Mfortunam, non m principienum, ais LIsta igitur sive prosessio sivo consessio, emn ipsa est et phi-ι-- et u robo indigua, tum qu excusatio itistiis

empta apis, cedo, qualia sunt Non malam 4ue re vimina: M tamen pervulgata, nec vel a riseam. Nerientiae obseruptioris, vel ab exquisitis et interi

sibus Uterarum opus prosectae ut nemo non uius eae

Braivia paterninusias, leviter tinctus litteria, melius praecis δὴ et Sed quandoqvidem materia est in lex, rem alea et historica, ut partim prae piis Parnm me sis -- utraque Numadvertatur.

52쪽

Tv. Praecepta hujus belli continentur locis communibus, sententiis tralatitiis, sive levi ac mediocri paucorum et freqtientissimorum Auctorum lectione, sive ex quotidianae vitae strinone susceptis. Quibus confirmandis lue adhibentur auctoritates vel ab exemplis historicis, vel aliorum nomine et effatis, petitae, in eadem sunt levitate. V. x Philosophis unus est Plato, cujus sub ipsius nomine apponuntur sententiae; sed nec amplius tribus iocis, nec ut philosophiae placita magis auctoritatis elimatuseaussa Euripideae quater laudantur: quae pro Phitarchi consuetudine multo plures esse debebant. Homerica, nulla Hesiodea una item Phocylidis et Sotadis, una cujusque semel Epigramma incerti poetae Demosthenis Iocus unus. Ex hac paucitate in laudandis Auctorum sententiis, et plerorumque omissione jam quis fiaspicetur Plutarchum hujus libelli scriptorem non esse. Caeterum

quod sub finem Pythagorica symbola, quam sacco, effunduntur, potius inscitiam quam dore mam prodit. VI. Frequentia sunt exempla historicas eaque se hunc libellum jucunda varietate distinguunt ita tamen

ut nonnulla eorum eum non a mutarcho scriptum ammant, partim ab ipsa veritate, partim a ratione qua in germanis mutarchi libris reseruntur, dissentientia. uti illa Cap. II. p. I. D. de Themistoclis filio aliter est in Vita Themistoclis p. 28. B. et Apo them P. 185. D. Stilponis lamim dictumque ad Demetrium Poriorcetem Cap. III. p. 5. F. aliter refertur a Plutarcho aliis locis; alten, De Animi Tranquillitate p. 475. . obiter et brevius; altero uberius, ut in historia, in Vita Demetrii p. 893. A praeterea illud falsum et horum Plutarcho

runt loeomm auctoritati repugnans, Demetrium inm- rari solo aequasse, si ἔδαφος πέσα . Theocriti Chu licterium in Antigonum regem et caedes, Cap. XIV. P. I P. B. C. dii eri modo narratur a Plutarcho Symposiacarum Quaestionum, II. I. p. 633. C; ut Heufingerus, acer hujus libelfi defensor, tamen iacere non potuerit quin fater tu se mirari, ab eodem auctore de iisdem tam me fa nam

rari licet in Praefatione ex hujusmodi diversitate ductam

53쪽

suspieionem, ut sibi videbatur, confutasset hac reprehen- ne E prinem, inquit, admodum invalido uteretur argu--enu, Aquis putaret, ideo a Pltitarcho scriptum istud,

a re quendo ad λου mo suos accommodare AU O bone, aliud est, idem aliter narraire, aliud, idem οπιriario et siverso modo narrare inlita est, rem ipsam immiati rebaliud rationem ιractandi Plutarchus eamdem sententiqua et historiam variis locis ita prodere solet, ut em ad variem. intem a gumenti accommodet, non ut eam aliam faciat et

fibi ipse repugnet Porro illis in locis ubi aliquid falsivo

et historiarum consensu repugnans proditur, Pud sunt nisi ignorantiae errore. Cap. II. p. I. C. Themistoclis si luis Diophan, vocatur, qui est Cleophantus p. VII. p. 4. R Crines sententiae proditur auctor, qui est Socratis, Cap. X. p. 8. B. Epaminondas in Platonis discipulis memoratur Cap. I. p. 8. A. Socratis actum apud Plato,nem in Gorgia apponitur cum hac praefatione, ἐρωτησ inru-ν, - ο ὐ Γοργιο at Polus fuit, qui interrogam leaeteriam nec error nec dubitatio istiusmodi cadit in lutarchi vel consuetudinem es rationem ac doctrinam, Sed, Ecat quis, hi sunt vel memoriae lapsus venia digni, aut librariorum mores corrigendi. Juaimvero qui Plut v chimemoriam novit, idem novit eam adeo pueriliter labi nou tuis. Iabrariis et ego aliquando hos erron tribu ς malui quam scriptori mutavi sententiam, homine fami,. varia cognito et interius perspecto ad majorem parsimo exigenda est illa aequitas utendum est ea ubi in mas universe per totum librum diligentia et doctrina pauci occummi errores, non ubi frequens est per totum librumn tigentia cum doctrinae tum rationis.

VII. Materiae para etiam sunt singularia dicta judicia

e scriptoris. Horum non pauca sunt in quibus nec ratio nec consilium appareat, quaeque magis cum puerilinis entia ac temeritate, quam cum cognate scribentis

54쪽

- ΑΝΙΜ V. IN LIB. DE EDUCAT PUERORO. diligentia, conveniant. Veluti Cap. II. Nobiliam a Maris

parenιibus natorum pureorum arrogantia, Ctiobanti axo, ,

laudata Cap. IV. p. 3. F. Thasii Arum ita insertum, ut nil ad rem pertineat. Cap. VII. p. 4. B. Metum μου meum debare Iimilem esse moeniri, Aebiuis pindagogo: eo additur qualia fuerit Phoenix, qua ejus in hoc muneris dotes. o de magistra dicturus ita praelatur, ut dicat

hoc munus esse πώντ- μάν ν κα κυνώτατον - εἰρημένων,

ac si prae magistro, paedagogus et prior institutionis pars Iovis momenti sit. Ibid p. 5. A. sciti συμμένω τοῖς ,-- is tame μιν ω ἀει κακῶς με Θρεψο-ν, -- δὲ πιαιδεύω - τοδ υἱεῖς Neque scita legas, neque fi prius κω- -- tes in o ς, sententia congruens superioribus et apta exolitat videtur scriptor, ut novus in scribendo, figurae concinnitate inductus, ei rem ac sententiae veritatem post

habrusis Cap. VIII. p. 5. C. Aipsa Omnia bina faen Aumana, parva, nec sudi digna, nobilitas, diviι , gloria, piachritudo, sanitas, robur Orporis fla bonorum nostrorum auctrina es immortalis ac Misaa est hoc scriptoris Stoicum σαράκουσμα, obiter fando acceptum nec intellectum neoaerte ab eo crepandum qui de Educatione scribat quippe viae horum bumanorum bonorum rationem habere debet. Dein duplex est in hoc judicio error, et non modo a stoicae rationis, sed omnis philosophiae usu atque adeo avita consuetudine abhorrens primum, orporis pulchritudinem, sanitatem et robur, nullo sudi esse digna deinde haec ipsa vocare bumana; quasi vero omnia humana, Me ea quae cum homhiis natura conjuncta sunt, negligi debeant, aut quasi non ipsa doctrina ad res humanas rese-

sareu . Quid, quod sibi ipse repugnat scriptor Nam fi sola - α hiari est digna, quid dicamus de reliqvis Educationis partibus, missi, de quibus antea cummium praeceperat Sed hic locus, ut totus sere libellus, magis ex rhetoricis ampullis, quam philosophue scientia ac differendi facultate, prosemis est. Aliud deinceps subjicitur ex eodem genere παρακουσμα duo hine is reta homianis natura Ignt κυριώτοπα, νῶς - λόγος neutrinn, qtud fit, explicatur; at laudantur rhetorice essus ampulla et haeς

55쪽

IUDICIO DE AUCTORE. 4σ

majore ae minus pro dens deinde, σπαν, majus est munus, mor sicultas lina nitione vincere Diauplaus hoc enim σου νοσω. est, ut item irinis emtinere at σκνω--m est una ex quatuor virtutibus, quarum comunctis-

m eontis, Quare eam hine Mico addis eam eon. . iunctam esse cum aesta soriisti; quandoquidem omn--- ἀπ-ν - ας Caede in hoc praeceptum, de flethro rum possessione Omparanda, quomodo effertur Ita ut nec ea nec caput ei constet: Κατὰ τὸ γεωπωες τον γὰρ -- τὸν ἐπι- τηρῶν μόκηκεν quod et verbis inficetum et sententia ineptium nee probabilem correctionis uinationem capit, ut scriptor negligentis culpa liberetur:

56쪽

ANIMADV. IN LIB. DE EDUCAT PUERORUM Blsum et ab rei natura et historiae fide alienum ferendum fortasse in eo, qui cum pueris agit, paedagogo et magistra, ut eos falsis opinionibus ad recte agendum ducat, hasquo adhibeat, is φαρμάκου -- item in oratoribus qui popularem dicunt concionem; non in philosopho, qui se in

mentum via et ratione expliciturum profiteatur. Cap. XVII. p. Ia D: Mari a viariorum e--ιudina homi-msin probibandi me, octagoras princepi pre innix--, P em v nam et explicabo bis dictis, deinceps novem subjungit symbola Pythagorica, quorum non nisi primum et quartum ad rem praeshntem pertinet, reliqua omnia aliena sun Cap. XIX. p. 13. F Aritis uas voluptati-hus aditi e reprehensionibus istis obtemperanis malai nonis constringantur: quod es tuos umbrumenistis ranci I n. Hoc ita simpliciter praeceptum magis patrem ex incedis, quam Plutarchum, et omnino hominem cogitate de hoc argumento praecipientem deceat propte nullaamas haec res habet cautiones. Harum iste unicam, eamque fortasse minuni momenti, addidit uxor Dis modi pias marisum missis et nobilisaia generis non minurum δε- perat quippa qui salo ducum uxores, nom mariti, sed iam fervi, Iunc Ergo nulla mentio fit animi, iugerui, morum, virtuti muliebrium, quibus futuram matremfiunisias in friatam esse oportet quarum nisi ratio habeatur, pater filium matrimonio non corrigat, sed nepote quam a iiDdem vitiis obnoxius.

CAPUT IL

D Forma. Forma dupi est altera rerum, de qua uno dicendum altera orationis, de qua postea dicemus. Rerum sorma, ut supra monesimas, continetur duaburim tariis, iustribiarum materis et argumenis e.

57쪽

IUDICIO DE AUCTORE. 49α Distributione Mater E. Materia in distributione bifariam spectatur vel tamquam disputatis universe, cujus partes censentur, Facordio, Tractatione Milogo, aliis : vel tamquam ipsa res et quin-m disputationiimposita, quae est Educatis puerorum me

utraque deinceps videamus. I. Disputationis partes suo quaeque habitu et modo alienae sunt a Plutarchi consuetudine et ingenio. Exordiumrbrevius et jejunius quam pro rei gravitate et momento, praesertim principum philosophoriam scriptis explicitae. Tractario non habet certam viam et rationem non adest definitio rei propositae, non status quaestionis et constitutio loci, non fingularum partium majorum in minores divisio, non in argumentis nexus, non in exemplis apta cum argumentis convenientia: omnino disserendi ratio et copia Plutarchea nulla. Epilogus brevis, idemque cum prosessione ac praedimone conjunctus, plane abhorret a consuetudine Plutarchi qui non subito, sed sensim, a tractatione ad conesusionem p redi solet. II. Mucationis partes facit qitatuor γενεσιν, τρομν 4ρο- ων, -- ιαν. Recte quidem. Sed in us explicandis quomodo versatur λ Singularum vim et naturam nec definiendo aperit, nec describendo significat earumdem partes aut nullas, aut paucissimas, notat ipsa tradi alio earum et explicatio levior quam pro ipsarum pondere ac momento, et pro doctrina jam ab antiquis exposita, quam iste non cognovisse videtur. Quid sit ἀγωγὴ, et qualem intelligi velit, ipse ignoravit. Porro tam materiae minime cepit, qui περὶ πωδων ἀγωγης prosesius, deinde Cap. XV. - ταν μαναιον sirui ιαν transeat. Amphora coepit institui eurrem rota cur urcavi exit Sed semel ad aetatem adolescen- ut transgressus, quare non eo loco de philosophiae institutione egit λ quare hanc contra omnem Antiquitatis mo-πem attribuit pueris ast hoc profecto αγρον πρόπρον.

58쪽

Aliud est in hoc genere non minus praeposterum. Quatuor illae partes natura sua hoc ordine procedunt, ut prima si γένεισις, secunda τροφὴ, tertia γωγὴ, quarta arative. Mitto jam in unaquaque quot quantosque locos omiserit. De ordine videamus. Γε-ις tractatur Cap. I. II. III. Transiit deinceps CV, IV. ad ἀγα- ῶν-uisue τῆς ἀγη - - - λεκτέον Capite V ad uisuissum accedit,

Περὶ M τροφῆ ἐχημνον αν ui λέγων sorte quia exspectet τρο-- μιris Immo est τροφὴ infantia docet ετ ar nasu amatribus, quam a nutricibus, ubero ρ-bari. Tum de leCap. VII in aetatem progreditur, qua sua sedarim tradarur, quod est ipsum ἀγωγῆς . cujus grammaticam potestarum ab isto ignoratam, nos in Aianainversionibus is τὰ studebimus. Sed ita huc et illuc vagari estiae, non dicam Plutarchi, sed onusino viri cogitate et via disihre tis, nec potius pueri tomero oberrantia λς. a. De Argumentamine.

Argumentationis via et efficacia quae existere possit ex ejusmodi via et itinere disputationis, Milo est ad intolli- .ndum Sententiolae non sunt invenustae singulae, sed consarcinatae nullo ad conclusionem apto nexu. Frequens digressio ad locos communes et rhetorica declamaticia Sed rationum nexus, ut saepe ipsa maioris vi et natur apparet, ita a scriptore turbatus saepe siepe quaesitus ineptia formulis et eomparationibus. Mujusmodi est: . IV. p. a. F repetitio ejusdem fere forinvisa brevi spatio, Κο τί δή ἄλλα --ων; et mox, ετ δα τἀCap. IX. p. 6 C: posteaquam in antecedentibus ita de institution doctrinae,sset ut eam universe a declam sorio laudaret, neque ullam eiu partem omnino verbo nominaret, jam hoc capite monet seriam et incorruptam που αν, non panmyricas nugas commendare. Quo loco videtur rhetoricas exercitationes significare sed ita omi-

59쪽

miscet, ut quo illa monita pertineant, ne diligenter quidem attendens facile animadvertat Enimvero, quae ista habenda est explicandae quaestionis ratio, ut rem universe laudes, de partibus taceas, denique unius partis, id est, rhetoricae exercitationis abusum reprehendas, de ejus usu et recta ratione nil dicac Sed hanc ipsam correctionem ita subjungit, ut d una extemporali dicendi facultate dicat, et ejusminti praefatiunculam praemittat, qua de aliis Winterea rebus dicere velle videatur, ΠΗ δὲ τουτοις, νε τώς-ωας χρηS -ρ- διδαξαιμεν, και τισιν ἁγαλ. kmφύσει παραινέσαιμν. Quid aliud est πρὸς μοι quam 'interea P Saltem ditasset Are 1ντήτων, horum sim, vel denique sese ταῶτα, adversus bine. Caeterum homo magis incogitantia, quam Graecae orationis ignorantia, labi solet. Porro in eodem argumento ita progreditur, ut ubique appareat eum rhetoricae nec rationem nec usum tenere: unam etiam interponit comparationem ineptam et ipfius proposito disputationis contrariam Ante virilem, inquit, aeriauem extempora non est dicendum. Ubi saeuisas oratoriaradiso egeris, ea libere tiri licebiι. Nam quemadmodum quidi fuerunt vincti, smori fluιi, Ob diutumam vinculorum consuetitissimis litabant ita qui orisionem multo a tempora constrictam tenuerunt ii, etiamsi aliquando subito oporteat direre, nihilo minus eamdem disendi formam clinent. Ista igitur comparatione voluitne commendare praeceptum an quamdam ei cautionem adjungere' Utrumvis voluerit, inepta est comparatio. quidem Graecis vertas, quamcumque, ut sortasse corruptis, adhibeas medicinam, nulla ejusmodi reperitur quae iis aliquam sanae sententiae rationem addat ut hic item error non librario, sed auctori, tribuendus fit. Denique in fine hujus loci p. 7. B. frigide plane et pueriliter praemittitur haec sormula: Βήλο ιν εας ι μέμη-μ- της νωδάας in ἔχω ει απερ αυτῆς ἀπαν. A dum ad e fifusionis memini, volo meam de ea sensennam exponere. Caeteriim in toto loco est et ordo praeposterus ac turbatus, et rerum doctrinaeque inopia atque inanitas. Cap. XI. in fine, p. 8. F. - το- μὸν - λόγω παρ-

60쪽

32 V. IN LIB. DE EDUCAT PUERORUM.

νέων ἀγωγην συνάψω. Duplex est incogitantia et rationisne igentia. Primum, quod hanc ut defensionem adversus eos, qui eum solis divitibus praecepta dare insimula. rent, ea de caussa se suscepisse dicit, ut deinceps reliqua ad

rectam adolescentum educationem conducenita attexere poset.

Quasi vero sequentia non potuisset attexere nisi defensionis hoc extraordinario onere suscepto hoc enim est ναρα- φορτιζε Alterum, quod omnino ejusmodi formulamRpponit quae, quamvis veram habuisset sententiam, tamen disputationis nexum turbaret. Cap. XIII init. I ἔν ἐςιν ο βουλο- ώπων, ἴνα --σαρα -

νατι φωτεινότερον ποιησω τον λόγον Denuo rhetorica interserenda formula, orationis nexum turbat, qui sine illa probabiliter constat. Sed haec verba να - παραδειγμιτι φωτεινότερον ποιησω τον λόγον, quid sibi volunt Nam sine

his, saltem illa priora, τι οἶν εο ο βώλο- λέγειν, aliquem sensum habuissent. Nunc homo non contentus disputationis nexum interposita formula interrupisse, ipsi formiuinalitan addit formulam atque ita totam obscuram et ambiguam reddit Λόγος quidem est vel illud το λίαν φιλειν οὐ μὴ φιλῶν αἴτιον κατε , vel totum caput. Sed quid est να, utrum ad antecedentia, an ad sequentia, refertur Si ad antecedentia refertur, hic erit sensus, Quid autem volo hoc dicto, το λίαν φιλειν τῶ μη φιλειν αἴτιον κατέ i, quod ego ausui ut disputationem exemplo dilucidiorem reddam. Si ad sequentia, subaudiendum erit verbum dicam vel sinisse, ut sententia hunc in modum concipiatur, Quid autem velim hoc dicto το λίαν φιλῶ, τῶ μὴ φιλῶν αἴτιον κατέφη, disam e hoc d tam exemplo dilucidius faciam. Neutra sententia cum recta Grammatica ratione convenit. Porro quid est τω παραδώγ eris quid est nam articulus habet si 15-tionem certae cujusdam rei et quasi demonstrationem, hoc exempis; quodnam est hoc exemplum' aut si omisso etiam articulo accipiamus exemplo universe, id est quodam axemplo, denuo interrogo quininam sit illud quoddam exem plum' An est illud in sequentibus pofitum, ut sirpes --

.disoribus aquis aluntur, abundantibus si omnium ita ani-