Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

271쪽

DE AUDIENDIS POEUS. p. 3θ. α ama be abditat. on es quod miroris ex eadem materia suis ριμ qua sudiis ama inigere. In eodem prat bo herbam qu-ris, canis leporem, ciconia lacertum. Cum Ciceronis libros de rapiatica prehendis hine philologus aliquis, hinc grammaticus, hinc philosephus ded=ιus alius ab curam suam mittit. Hilosophus admiratur contra justitiam diei tam multa potuisse. Cum ad hane ramdem lectionem philologus accessu, hoc

subuo ι, duos Romanos exes esse, quorum alter patrem non habet, tire virem. ---Eosdem libros cum Grammaticus --

pli u primum Maesa diei ab Cicerone, id est, re istis, in commensarium referι, nec mirem Sepse, id es, feci e delud transi ad ea, 'in conseri ob cruti muta vi . 3 . D. πανθιζετοH legantiam verbi robsius commode illustrat adhibito loco Luciani, Piscolore 6 T. I. p. 575Q

Μercede Conductis 39. p. 698 ο ερ- νος ιμ-τατον εν σοὶ ἀπανθισαμνος-- post quam maturam tui partem, ut fructum, deceres M. Leriphane a T. II. p. 347 simili in argumento αρξάμνος δὲ - των ἀρίς- ποιπων , - διδασκώλοις αὐτοῦ ἀναγνους, μάτa is τώς Θορμ' οὐ τῆ ἐκεινων φωνησυντρα cis τὰ Θουκυδίδου - Πλατωνος εν καιρα μώια, πολλὰ - τ καλν - - κἀ τῆ σεμνὴ τραγι-- γυμνασάμενος'

παρὰ γὰρ τουτων παντα - - σα ἀπανθισαμενος, ἔτη τις ἐν λόγοις. ustae ncomto T. III p. 98 του κάλλου τι ἄπαν-

Θίωis . Dionysius Hal. De Antiqui Script Censura P.

signiscatione est apud damblichum Vita Pythag. 6. Io.-τὸν περὶ λων λόγον, ω - 'Dρον διὰ τοῦτο - ραψεν - αν - του μυνι πατου A thuri4όνον -- ρω τόπου sic recte usi teri reposuit pro vetere ἀ-υασμένω.3O. D. τι καλλα ἡ τ κατασκευ τῶν ὀπο- ν Quando. quidem vocabulum καπα-- rhetorico usu subinde apud Plutarchum occurru, ut notet orationis omarum, nam-ι- fructuram, rarum argumentorumque dio iis is u

272쪽

264 D. W. ANIΜADV. IN PLUTARCHI LIB. telligetur comparando, quam quisque locus significationem postulat opp. or. p. I 6 B. supra in hoc libello:

ψευδο εκπλεHει - παπαπα μῶ ον της - ου - σαλαςου περὶ μετρον καὶ λεξιν κατασκευῆς, apparatus et omam numerorum et dictionis. 8. Ε μήκη δὲ καὶ κατασαευὰς οὐ παραδειγμάτων χλον ἐωντα τοῖς ἐπιδεικτικωτηρο γραφουσι. I C: ἔχει δέ τι - , λεξις ἀπατηλὸν, ταν δεῖ καὶ πολλὴ κώ μετ' ογκου τινος , κατασχευης πιφέρπα τοῖς πράγρωπιν Vocabulum ογκος supra p. 16 C. attigimus. 9. B. tragoediae κατασκευὴ est argumenti di positio, et opponitur οπι - λέξω.145. Β ἄρα ἔχων ηει φιλοσοφεῖν, τοῖς μετ' ἄποδάξεως - κατασκευης λεγομένοις σι διει τὸ ΑΘος, ea, quin cum demonsω-risne et apparatu di eruntur, distinguuntur a monitis ac praeceptis puerilis aetatis. 396 F ποιηματα μὲν γαρ γράφεις τοῖς με πράγμ- φιλωτόφως, αὐςηρῶς, ωνάμει δε - χάριτι κα κατασκει περὶ λέξιν ἐοικότα τοῖς Ομήρου Nσιόδου Pseudo- Plutarchus ita Homeri . et o ρον οἶν ὰ is πλάσμα ἐκειν εὐι το καὶ τ των λέξεων - , τῶν νοημάτων κατα-emi ρογάλας χων ἐμφάσεις Ibid. f. 73 v ρον ἀδος - λωον ἐς πολυ παρὰ τω ποιητi tam γάρ ἐς ν' ποίησις της τοιαύτης κατασκευῆς. Et, quod modo vidimus, in philosophia dicitur de argumentis ad demonstrandum factis ac firmis; ut Porphyrio De Abstinentia I. 3. qui adversariorum ratiunculas evertere aggreditur opponendis argumentis, quae

sint siriniora κά πλέμει, καὶ δυνάμει, γῆ ταῖς αλλαις καπαυσκευαις. Hinc est κατασκευη, demoninatio, κατασπιυάζειν, demonstrare; contra kνασκευ et νασκευάζειν, refellere, confutatio. Non

pigeat adiisse doctam diligentiam Jo Chr. Theoph. Ernesti

Lexie Technol. Rhet. p. 73, 174.3o. D. 'Aρι φάνης περὶ του Εὐριπίδου Aristophanis est ex perdito dramate versus, a Brianckio hinc in Fragmentis Proditus, T. III. p. 87. In orationis dotibus τα ρογγύλον rotunda compositio, laudatur passim a rhetoribus de qua notavit idem I Chr. heoph. mini p. 3ao. Στομης ρογγύλον, acutias et consuetudo rost in rationis, eadem tralatione, qua ς όμα os dicendi dotem notat, frequenti saneum. Hinc est Horatianum Art. Poetic. 3ax Graiis ingenium, Graiis dedi ore retundo Musa Apwi Demetrius,

273쪽

DE AUDIENDIS POETIS. p. 30 Ε, F. 26squi dicitur Phalereus, De locutione . o Π δε

προικης ριόδου συνεπαμμενὸν τὸ εχος, καὶ κυκλικον, κοὐ δεόμενον nuperus editor I G. Schneidem do Ram adjecit animadversionem. 3Ο Ε μη παιγνίας ἀλλὰ πιαιδείας κέ Si codices quidam haberent pro παιγνίας πιαιδιας, quod Mistius corrigebat, ab eo recipiendo non abhorrerem praesertim quum aliquam paronomasiae commendationem habeat, quam Veteres in his vocabulis subinde secuti sunt, in primis Plato, cujus quosdam locos notavit Ruhnhenius noster ad Timaei Lex. lat. p. a. et 3 et ego in pistola Critica ad Ruhnhenium p. I, quibus addatur Hatonis Leg. I. p. 57a E, F, G II 577 ν τὴν περὶ τὰς Μουσας παι αὐτὰ παι&άν. VII. p. 633. G το δ' b re πολέμιον μὲν αραυτ tim

libri omnes Plutarchei habent παιγνίας, nec verisimile est librarios vocabulum rarius minus raro substituisse. Quamvis rarum, tamen probum esse cum analogia cognatorum παίγνιον παιγνιώδης, πιαινnet o Ostendit, tum evincunt exempla quaedam apud Suidam in voce Παιγνία et Iler dolum I. 943Ο Ε δωδη τι παθόντε niad. Λ. 3I3.3o. E. αῖρε δ' missi Odyss. . 52.3Ο. F. - - ἐμπτης Odyssim. 33a. M pro εστ dedit versum adiniam ipse orationem accommodans. 3 . F. Θεοφιλὲς οὐ Θειον αρσὴν εἴγε δὴ λέλοια χαίρειν τοῖς εμοίοις ara κο. Est quidem haec sententia veluti locus communis in Veterum philosophia, ut in ejus mentionem nulla imitationis suspicio cadere videatur attamen, ut a Plutarcho ponitur, vix dubitem aliquam subesse insitatio nem Platonis Leg. m. p. 6oI A Tις οὐ δὴ π'ni φιλ aQος Θ- μώιό, να λόγον ἔχουσα ἀρχαῖον, ἔτι - μὸν ὁμγίω τὸ δ ιον - -ρώο φίλον as εἴη τὰ Ἀμροα μ' ἁλλελοις οι τε

274쪽

quod dicamus. De imitatione ac similitudine hominis cum Deo per virtutis madium acquirenda, sati sit, ut in

re minime obscura, nostram cognoscere animadversionem

ad Plutarchi libellum De Sera Num Vind. p. 7. Prioris editionis hujus p. 55o D, E.

31. B. Μὴ λειεν ἀχνυμέν J Iliad. 12 584.

32. C. , Αγησίλαος Sumtum e Xenophontis Agesilao, si quid judico, uberiore quam nunc est et germano nam hujusmodi auctorem secutus est Plutarchus in Vita Agesilai p. 6oa A, B et Mophth. p. 2Ο9. D. quae sine magis cnophonteam rationem suavitatemque spirant, quam quae traduntur in eo qui hodie fertur sub enophontis nomine Agesilao p. 666. C, D edit Leunes. Respexit ad hoc Agesilai factum Phitarchus infra p. 8I A inximus Tyr. DE XXV. 5. vide Davis. Vatokenarius noster, qui primus vidit, certe subinde in scriptis suas pronunciavit, manum ac proprium Xenophontia librum Agesilaum Periisse, nos nunc non nisi spurium ac supposititium habere, sententiam suam non persuasit compluribus viris doctis, praesertim editoribus librorum Xenophonteorum in Germania. Nec mihi persuadebat ante hos triginta annos mecum disserens, librum in manibus habens, complures deinceps locos praelegens, ad singulos subjiciens, hoc eri non es Xenophonieum dubitanti et quaedam monenti respondit, de his non es disputandum, alio umpora relegas an honum et rectius judicabis. Atqui tunc jam quinquius legeram. Nunc quo magis progressu aetatis et

275쪽

DE AUDIENDIS POETUL p. 3I. E. in lactionis usu senssis judiciumque acvitur, eo magis Re-oedo ad Valchenarii sententiam. 3I C. - οὐδὲ ἰδών τὸν Πάν - μυς Item Xenophontis in Cyri Institutione . p. II5 D, E. 3I. D. II μ' ἀτιμήσ-- Odyss. II. 74. 3I. D. Κ άνθους Credibile est Cleanthemit aliis in li-hris obiter attigis versus Homericos, et de industria in Μυθικοῖς, de quo, ut de caeteris illius scriptis, videndus est . A. Fabricius Biblioth Gr. Vol. II. p. 396. ubi Athenaei locus aliena pagina Ha notatur, quae est 57a; inu et illo in libro, et in eo αερὶ τοῦ ποιηπου, δε poeta, via d mmare, ut idem Fabricius recte adversus Menagium explicat in his igitur libris de industina Homeri interpretationem attigisse videtur Cleanthes. Nam qui junliber ab eodem Diogene Laertio VII. I 4 memoratur προς μι- χον, suis adversus Aristarchum Samium math maticum, ut colligere licet e Plutarcho De Facie Lunae P. H. A non, ut Fabricius accipit, adversus Aristam chum grammaticum, qui post Cleanthem demum Olympiade circiter CLVI. floruit, quum ille jam Olymp. CXXX ranoni successisset; quidem sequimur diligentis in hoc genere viri calculo vivaria Corsini ast Attio.

m. IV. R I et IO7. 3l. Ε κατ--τα -- α-αιur, lud μι- cal-- matur: nam Xylandri nugatur est φλυαρο cujus caeterum Latina interpretatio praeferenda Cruserianae, hoc loco ab illa superatur vertente cavillMur, ne Gratianum , ι--mino vocis potestati satisfacit. legans nec infrequens est ejus usus apud Plutarchum Primum, ut εἰνο-- , diuitur sisti iter veluti hoc loco, et Opp. Μor. p. o. ρότα κοὐ κατειθευ--ον, ---isinem audire, non πλοι ectum, sed inmotum, eum rim oris, mulantem. 61 a. F σφω κατωρων-- λέγω μη δειν - ωκοδε τοι νών sis --α φιλο σοφίαν, eum mulione graviιaιi M-dificantur iacentes, philosophiam ut matremfamulis non δε-bere inis meia loqui: mox p. 6I3. B. his respondent

276쪽

-ἀμενοι τὸ σεμνον αὐτων, enseamus neque justitiam deber inter pocula recipi, avillando eludentes illorum gravisaum. Vitamin p. 8m B ἐπαύσατο σωικων - κατειρονευοαενος, dotiιi fallor a Iudi arti I7 D: παεας M. κατειρομνευσάμνος. I 6 F κατειρωνεο- ξαντος quum visus e rieavillari. Io68 C: ἀντεγραφε ι κακε ς αὐτω κατειρωνευ μενω, referies ei illa uis avillans. Porro jungitur accusativo personae vel rei τινὰ vel τί opp. or. p. 871. E. Lacedasmonii eludantes Atheniensium legatos, εοντάγνυς οἴκοι - του πρόσεις - ' ναίων κατειρωνευόμaνοι καὶ διατρ-- σοντες. Vitarum p. 356. feris uxorem ducens,

ejus facti non aram caussam subjiciens filo. ωπος πή-

σατο λόγω κατειρωνευόμενος το μειράκιον Idem 3 a C. ω D Agesilaus καπειρωνευσάμενος αὐτους, eos cavillansa in e

dem re ponitur Genitivus αὐτων loco gemino Amphis. P. II. D item p. 66a. B. 68I C. 754. E. 886. D. Denique, ut alia verba composita Praepositionis κατὰ, jungitur Genitivo personae vel rei opp. or loco modo dicto

P. II. D Agesilaus κατειρωνευσάμνος αυτῶν. IOI5 C: κατειρωνεύσια του Πλατωνος, Eudemus di uiam suam iis ignorantiam perverse interpretatur Platonem. Vitarum p. .63I. E. piratin captos Romanos veniam poscebant, honori etractabant, mabant Ium qua valedicenis in mare Wji

τῶ αν ω m. Iulianus Imp. r. VI p. 98. B: ἐκείνου - ουσθῶ οὐκ Mώπως τότε κατωραπευσάμην. De simplici Hρα-σε dicere, nil attinet injus quidem vis satis intelligitur ex nomine ειρω-Iας, quod primus accurate exposuit magnus

Cassi onus ad Theophrasti Characterea. 3I. Ε. α πατερ mi- μεδε- Iliad. . 3ao. . ma. n. 3o8. At Cleanthis interpretationem hujus dim aut non addidit Plutarchus, aut omisit librarius id quod Xylande iam monuit in notationibus ad minorem hujus libelli editionem, cujus verba non ab re est apponini: Hujus siet explicationιm, inquit, a librari potius, uam ali O tatarcho missam judico. aiis aman Osiri potes, qualis uarit, ex posteriore. Ἱδηθεν ab Ida, An cat. Ergo Cleanthes aerem qui ab Ida monD erret, pro ου -

277쪽

DE AUDIENDIS METIS. p. 3I Ε. 26s is . Qualis fuerit universe, ex hoc loco suspicari liceti quae fuerit proprie dissicile est dictu potuit etiam μεν,

ab κειν, accipere pro roseisinia curans. Sed hoc est hariolari Mistius verba haec et proxima καὶ το deleri volens, quam rationem secutus sit, jam intelligitur nec debebat ejus judiciis a rebsio, ut carens ratione, reprehendi quamquam ut verum probari non poterat. 3I. E. ε ανα Δωδωναῖε aviter Rex, Dodomine, Iliad.M. My celebratus versus estiplici Veteriam interpretati ne quorum interpretum qui ad nostram aetatem venerunt, neminem istud Cleanthis commentum memorasse, mirum cui accidet. De Homeri loco nobilis inaus est commentarius multisque veterum Scriptorum testimoniis refertus Stephani Bygantini in voce Δωδώνη ubi una proditur cum hac conveniens interpretatis Apollodori Ἀπολ-

Πελασγικὸν δὲ, ὁτι - πέλας Mis. Verbo eamdem rationem tangit Scholiastes Venetus: τινὲς ι Δωδώνην την γην, -- ον in rat δέδασιν aliquanto uberius ustathius p.ram . egorias refert illud ανα pro ανω, sursum, accipientes. De epitheto Terrae Ans ιδων, quod ab hoc adfertur, videatur

Hesychi in voce et ibidem doctissimus I. Alberti T. I. P 376.31. E. γλιχρος semel hic explicandus est Plutarchi

usus in hac vocis gnificatione, exilis jejunus A verbo λείχω, iambo, est γλίχομα , cupio, hinc λανος, gulosei et γλικρος max, active et passive homo tenax, parcus -- nutaιim omnia persequens materia enax, tenta, glutivisa. Hinc in dicendo ac disserendo est minuta tenacitas, jejunitas, nimis curiose eademque paupercula, carens veris ratio

278쪽

ricinus reddit, arula et inciata, rectius vertas, fra dure , et jejune Philo Jud. De Cherubim P. II5. C. νομάτων γλι- χρό' Α τερθρειω ἐ-ον. angelus ex codd. praebet κων: Verius putem μοιιον, quod sc*histicae intioni congruit. Sic De Congressu Quaer. Dud. p. 43I. C: πιρι μιαροι inritas πίσματα τριεόμενοι κα γλιχρολογήμενοι De Somniis I p. 58 . C: τὰς αἰπολογίας γῆ -ι νολι ἀρέσως an promtu est legere λαρολπιας cum Cod indiceo. De confusione ista notabimus ad Plutarchi Caesar. p. 717. C. ubi κρως ἀγωνι- ανους corrigimus γλιχροος --3I. E. υρεσιλογων Plutarchus Symp. I. 8 p. 6M. Dr

scriptuva miti Steph. Thes L. Gr. Indic. p. 984 P. Wesselingius ad Diodor Sic T. I. p. 45. Est etiam forina

ἀρεσιολογία apud nostrum Scriptorem Opp. Hor. p. X O. F. O a. F. 3I. Ε παροῖαζόμενος Et hujus verbi annotatio pertinet ad proprietatem Plutarcheae dictionis cognoscendam. Recte Xylande vertit δειorquens, id est, vim inferam, -- gens. Sic supra p. I9 Ε. fabulas allegoriis nonnulli μι- ραῖαν νοι κοὐ δι-ρέφοντες. me Animae Phoareat. F. IOI3. moliuntari inurpretarido orquent, verrunt. De Stolais Repugnantiis p. Io59 α - - αυξις-κρύειν τὰ πραγματα

279쪽

DE AUDIENDIS POEUS. p. a I. R. Iri

λγανε --τὰς κοιπας ὲκς ρέφουσαν - παρα&αζομένην ἐννοίας. Lovum p. 43. . - πολλῶ ἁφαιρέσει, προΘεσε τὰς γνάρια διαπεφόντα ἡ παραειαζομεναν quum vulgus sententias Seniorum et Regum addendo demendoque detorqueret ac perverteret. Sed extra disputationem de placitis et inter pretatione, dicitur quoque proprie, hominitas vel rebus inminferre opp. or. p. 43. B. 533. F. 893. F. MO. E. IIcra. B. Cleomene p. 8II. E.

3I. E. υρύοπα Κρωίδην Iliad. A. 498. O. I5a et alibi. Chrysippus hac niterpretatione brtasse spectavit statuam

Jovis διασεμκστος, de quo genere consulatur . WMelm-gius ad Diodorum Sic. . I. p. III. et 3I9. Certe --

metis illud a taxu in firmo statu pugnantium, seque ad

Conserendam manum, aut elaittendum excipiendumve t

Ium componentium, Iliad. Μ. 458. et libris quae locaeontulit C. Α. Moisius ad Tyrtaeum p. 29. Sinail krma, vignificatione diversa Hebraeos ex orinne verbi, διασεσηκο- τας τη διανοία progredientes cogitatione et menD appestat serius Praep. vang. m. p. 5ao. Origenes Adv. Celium III p. 49a. B. Phaedonem et Polemonem - τω - λον διαδεμώνα - φιλοσοφία Grammatici ευρύοπα varie acceperunt, Dis sonantem et lata respicientem. Eustathius

ρεῖαν ἔχω μοι, βροντητικὸς - ὁ ωτος - ό ριερεμέτης καὶ ἐρισμάραγος λεγετα δὲ καὶ διηχης ὐπὸ τῶν φ ψικαν Vocem 33 αὴς performs, smdique ono patens, Lexicographis ignoratam, habet Plutarchus Sympos VIII. p. 72I. E. Caeterum Eustathius reliquos fere Grammaticos et Scholiastes adsentientes habet, quos ad Hesychium T. I. p. agri citat I Uberii. Atm Stephanus Thes. L. Gr. T. II. p. 1583 imam notionem μεγαλόφομον Probat, videndi rejicis, quod Ox fit M, seu M. Ita quidem ora natici distinxerunt: antea promiscuus fuit usus, et antiquissimus quidem - primitivo sim, quod habet conjunctas notiones si--- et equendi, et cognatam utrique idemia habuisse videtur, ut eadem conjunctio exstat in ω, δαιο, ψίω,

quod monuimus Bibliothmis l. III. Pari. I. P.

280쪽

a D. W. ANIMADV. IN PLUTARCHI LIB. 5 igitur ab Aris est praeteritum medii ἐωπα, unde nomin

3I. Ε πιεζαν Urgere quid, eonfectari, in flere alicui rei, dero, rarius invenitur hac notione, quae tamen e ejusdem verbi cognatis notionibus intelligitur veluti in Vita Alexandri p. 7ΟΙ Ε, Fci τὰ ροσα δειν μάλου α της ἀρχῆ πιε- ζαν, κοὐ μη μακρὰν ἄποπλαν-- τον 'Aλεξανδρον, Alexandrum oportere maxima premere, Misara, medias imperii pams, nec praeut d agari Euripides Suppl. - πιεζειν τὴν χην η- λίαν, ut oriunam nimis urgeamus. Sic in disserendo et indagando vero Plato Leg. XII p. 695. G τῆτο

3I. F. Ουia με Θυμ ανιπεν Iliad. Z. 444. Idem inde colligitur decretum in Eustathii Commentariis p. 654. 33:

τὰς άσιμον. Scholiastes Venet ibid. διδακτα γαρ - ουσα . Frequens quaestio inter veteres philosophos, de qua singularis exstat libellus Plutarchi Opp. Mor P. 439.

3I. F. πατι γαρ - ατο Iliad. P. 67 I. ubi iterum gustathius p. IIa ολα το επις ατο, δι' ὁ ἐκ μαΘωεως, - ὰ, ἀλλαχοῖ, τὰς ἀρετὰς ὁ ποι'της προ γίνεακά, ἐπι μας τινὰς ἁναι ναραδίδω ν. 3I. F. τὴν σκαι πα Hujus igitur habemus hoc loco definitionem, ut sit μαξία καὶ αγνοια τῶ αροσφιλῶς αμα ἐκεχαριαμένως ἀνθρώποις μιλον. Univea se quidem est, ignorantia rerum in Uu communis vitin et consuesudine hominum: habetque multa communia cum aliis vitus, ἀπωροκαλώ αγροικία, αεελτερία, αναιBπία, καιρί . t. in hanc desinitionem cadunt fere omnia Veterum dicta, in quibus quidem σκαιόνης vitium animi notat quae quum frequentia sint, non nisi quaedam cum praesenti argumento conjuncta apponemus. Plutarchus Amatorio p. 765. B: διὰ σκαιόππος ενιοι φίλων καὶ iamων, πυγο πειρωμένων βία κω ἀλόγως το πάθος, οὐδὲν ἀπέλαυσαν αὐτου χρηςον, quidam aisci

라틴어 텍스트