장음표시 사용
11쪽
sseeeare potueris . ibid. II. An ανsus meruerit adimplendo praeeptum Patris, de tabeunda morte pro salute generit human; . g a. III. An christus gloriam Di ereporis , βλque nominis exabarionem sibi mreuerit .
Disputatio XVIII. De servisvιe, Oratione , se
Quaestio unica , An cbν Itas ut homo sit v is servus Dei e an oraveris ' an sit Sa-eerdos 3 se an potestatem regiam , non δε- tum spiritualem, sed etiam remporalem ha
Disputatio XIX. De adoptione O praedes ιnatione christi, 3I s. Quaestio I. An ανψius in quantum homo , flesilius adoptrius Dei . . ibid.n uuonam sis serminus primarius o principalis praedestinationis christi . . . 3zQ
III. An christus meruerar prade natisnemn stram , ut est comparativa , O electis uvius prae alis. 323. TRACΤΑΤUS II. De Sacramentis in
Disputatio I. De essenisa Saevamonia . ibid. Quaestio I. An solum ingenere signi, vel eriam
II. cujus rei sacrae Saeramenιum fit signum , in an sit signum unius rei tantum . 333. III. An Saeramentum sit semper res aliqua sensibilis , O hoe Fr illi ita e sentiale, ut de potentia Dei absoluta non pol' instaui Meramentum in aliqua re spirituali H-
IV, An res sensibiles quibus in Saeramen-ris urimur , debeam esse determinata a
12쪽
U. An omnia Sacramenta novae legis eomst nantur ex rebus in verbis, sicut ex materia O forma, tamquam ex partibus eluentialia. 3 s. VI uuae mutatio exparte materia NeI formae, re dat Saeramentum .nvalidum- 33 8. Disputatio II. De existentia Sacramentorum. 364.
Quaestio I. An aliqua Saeramenta fuerint de facto ει statis ἔnnocentiae , vel futura fusent Adam. non peccante , supposito saltem curod posteri Wus yeeeassent. Ibid. II. - n statu Iegir natura fuerint vera S cramenta , tam pro adultis: quam pro pan, eaque smmediate a Deo determinata
fuerint , O necessaria necessitate media ad sa
Disputatio III. De gratia Sacramentali. 3 83. Quaestio I. An Sacramenta novae legis sint eam aegrat eamque conferant ex opere operato non ponentibus obieem. Ibid. II. suomodo Sacramenta pro eant κνatiam , an instrumentaliter ph iee , vel fluxis moraliter ε
gn, an primam , vel secundam . 4O . IV. .ida' dat gratia Saeramentalis supra grat om habitua em. 6Ir. Disputatio IU. De charactere Sacramenta Quaestio Ι. Ο -Saerameata novae leg,s imisyrsmant characterem. ibid. II. R id sit character Sacramentalis. 623. III. .Rιο am sit subjectum proximum me dratum ebaracteris Saeramentalis. 428. Disputatio V. Da neramentorum instistitore ,
Qinestio I. potestas manisterialis instituer di
13쪽
INDEX. Sacramenta, O potestas excellentiae quae suis .is christo, homini puro communieari potuerit . . . . , . 63GII. stusnam sint Sacramentorum minisῖν - ς 2. III. ad vaserem Sacramenti requiratur . sentio ministri qua intendat Sacramentum per ficere . G
menta eo erri. gyr. V. An nistri Sacramenta A pereais mortali ministrantes , simper peccens mortalitre. 4s 8. VI. Denumero ct ordine Sacramentorum. 462.
14쪽
De Incarnatione Verbi divini :
U M Christus sit totius grat ae & vir tutis fons , visis omnibus quae ad gratiam sanctificantem & ad virtutes, tum Theologieas , tum Cardinales spectane, modo ad ipsius Christi eognitionem oecupanda est Theologia nostra; imo utinam unusquisque diceret cum Apost. I. Cor.2. Non enm judiea ι me se re ali qu/d inter vos 3 nisi Iesum christum in hune eruet fixume ut ergo in quantum patitur humana si gllitas, de ineffabili incarnationis mysterio notitiam habeamus, sit
O ΜItto disputationem progmialem, In qua
Gonetus resert haereticorum errores quieixea incarnationIs mysterium fuerunt. Tum
quia videri possvnr apud ipsum S esios Theolo gos. Tum quia in propriis loess In quibus agitanda erit difficultas, aut potius erit dicendaveritas quam haeretici impuguaverunt, nomina
15쪽
An Incarnatio sit pos illi γ έ
C Uppono tamquam certissimum apud omnes' i qui nomine Christiano gloriantur, Messiam jam venisse. Tum quia constat in sacra Seriptura: nam Ioan. q. legitur Samaritanam dixisse, Scio quia Messias venit, qui dieitur Christus; cui Iesus respondens dixit, Ego sum qui loquor ieeum. Et Ioan. I. Verbum eam factum est. Tum quia authoritas Iudaeorum, quae in adventu Messiae auferenda erat, juxta illud Genes. 49. 2 m amferetur septrum de Iuda in dux de femore ejus, donee vemat qui mittendus est, ct ipse erit expectatio gentium ; Pgnitus extincta est, ut patet.
Unde examinandum est, an incarnatio illa siepos.bilis, vel non Dico igitur , quod incarnatio Verbi est possibilis Hare conelusio est evIdens, quia de a tu ad posse valet consequentia a sed incarn tio facta est, ut suadet illud Ioan. 3. Veνbum earo factum est: ergo est in se possibilis. Prob.
tamen ex Seoto in 3. dist. I. quaest. I. Incarn tio est quaedam unio naturae humanae eum Verbo in unitate suppositi divini; sed haec unio est Possibilis: ergo. Prob. minor: Ut unio illa sit possibilis, sussieit, quod divina voluntas possit separare a natura humana proprium suppositum,& quod suppositum Verbi divini pomi ejus naunus, & ossicium supplere , quoniam hoc supposito , natura humana erit unita eum Verabo in unitate suppositi divini ; sed voluntas divina auferre potest a natura humana μωPrium suppositum. Tum quia natura est prior subsistentia seu personalitate; ideoque de Pr 'tentia Dei, natura potest privari subsistentia Propria . Tum quia natura realiter distingui-
16쪽
tur a personalitate. Tum quia suppositum creatum consistit in duplici negatione . nam na tura est ex se communieabilis r unde haec negatio communicationis conveni ei contingenter & extrinsece , id est , per desectum eausae extrinsecae assumentis, &quia non assumitur in illo instanti in quo producitur, Per negationem illam in se personatur ; subindeque proprium suppositum potest auferri a Deo. Deinde , suinpositum Verbi supplere potest omelum & munus suppositi humani: nam persona divina continet in se persectiones & virtutes suppositi ere ti, sicut divina voluntas continet persectiones voluntatis creatae 3 ideoque terminare & pers nare potest naturam creatam , ipsamque incommunicabilem reddere , sicuti suppositum proprium, cum sit infinita & independens; & independens, dependens terminare valeat: ergo
possibilis est unio naturae humanae cum verbo in unitate suppositi divini. Dices I. Estentia divina est infinita & per- . fecta sicut persona divina a tamen impossibile est, quὁd sie essentia alicujus ereaturae: ergo etiam impossibile est, quod una persona divina sit persona alicujus naturae creatae. Resp. negando consequemiam : Ratio est, quia essentia naturae creatae, est tota ipsa natura;& divina , totus Deus a unde eum implicet Deum esse essentialiter creaturam, & creaturam esse essentialiter Deum, implicat etiam essentiam Dei .este essentiam creaturae, & implicat etiam cieaturam habere essentiam Dei. At iub- sistentia aut personalitas , est modus naturae constitutae in proprio esse, terminans naturam di reddens ipsam incommunicabilem ut quod& ut quυ unde ut natura humana fiat incom- ,
munieabilis, sufficit, quod sustentetur persen litate Verbi quae est incommunieabilis , quod fit absque ulla mutatione in Uerbi personalitam v te sustentante & terminante dependentiam nata
17쪽
rae : nam personalitas Verbi non fit formaliter
natura humana , nec natura humana fit sormaliter personalitas Verbi ; sed fieri non posset sine mutatione intrinseca, si essentia Dei esset es.sentia ereaturae , cum tale sit constitutivunt , quale est constitutum; & personalitas, non sit talis, qualis est natura personata; alias personalitas Patris esset communis sicut natura, quod est salsum: ergo non valet paritas. Diees Ratio terminandi quam habet personalitas Uerbi, exhauritur & completur termi nando naturam divinam infinito modo : ergo personalitas Verbi nequit terminare nec redis dere incommunicabilem naturam humanam is Resp. distingnendo antecedens r Ratio terminandi quam personalitas divina habet, exhauritur & eomeletur ad intra , & in ordine adactum primarium & adaequatum, concedo; ad extra & inordine ad actum feeundarium, nego antecedens & consequentiam. Nam divina voluntas quae est principium productisum Spiritus sancti & ereaturarum, in productione Spiritus sancti exhauritur ad intra, & habet terminum adaequatum , sed non exhauritur ad extra, aliis
non esset eausa rerum, quod est istam: ergo licet personalitas exhauriatur ad intra , terminando naturam divinam; tamen non exhauritur ad extra, ideoque terminare potest naturam creatam , eamque personare , licet personet etiam divInam naturam. . Iinabis:Personalitas ereat dum terminat naturam humanam, non potest terminare divinamsergo nec divina humanam naturam, dum termianat naturam divinam sp. negando instantiam.
Tum quia natura divina non potest sustentari mPersonalitate creata, eum sit ens in se Infinitum Per se& a se, humana vero sustentari potest in divina personalitate, elim sit dependens & finita. Tum quia divina est Indistincta a natura divina,
humana vero est distincta realiter . . : i
18쪽
Iustabis: ergo si personalitas creata nequeat terminare naturam divinam, quia est finita &natura divina infinita; Divina quae est infinita nequit personare naturam humanam, quae est finita. Resp. negando paritatem, quia persona divina licet infinita sit, petibnat naturam humanam modo finito S convenienti : At persona finita nequit per nare modo infinito naturam divinam. Nec hoc implicat infinito; nam essentia divina est infinita, tamen perseit intellectum beati modo finito , nempe per finitam & limitatam terminationem e non enim implicat, quod infinitum, finitum attingat &producat: At implicat, quod finitum, infinitum attingat & terminet. Intellectio divina termina tur ad creaturas quae fini tae sunt, sed intellectioecreata non terminatur ex se ad Deum qui infinitus est .mees Nulla est proportἱo inter personalitatem Verbi divini & naturam humanam , ut manifestum est , eum nulla sit major dis stantia, quam illa quae est inter Deum & hominem: ergo unio naturae humanae cum Uerba in unitate suppositi, non est possibilis. Resp.n fando antecedens et Nam inter personam divi nam & naturam humanam , datur eroportio habitudinis & dependentiae; qualis est illa quam terminabile dicitad terminativum, S ereaturae in ratione essectus ad Deum quatenus est causa ;aIias creatura non esset producta a Deo s curra nulla essae proportiis inten Deum & creat
Instabis, Duo contraris noti possunt esse GmuI: ergo nec Deus & creatura in incarn tione uniri possunt. Resp.negando conseque tiam : quia duo contraria non is expelluneratione distantiae aut contrarietatis entitativae, seu entis ad ens, sed ratione oppositionis aut repugnantiae quam hispnt ratione qualitatum
Positarum, ut patet in nigredine & aIbed -
19쪽
nem non mutatur sicut humanitas, quamvis ipsi humanitati uulatur. Praeterea, natura humana completur & perficitur s verbum vero perficit &eomplet: ergo non se habet respectu humanita tis, sicut humatiῖtas se habet resipectu verbi , quamvis sit homo , sicut homo est Deus. t ii tInstabis, Verbum div.num non potest esse tomo pars respectu humanitatis : ergo nequis eam complere, nec perficere . Resp. negando eo inquentiam, quia complere & perseere spectat etiam. ad terminum alicujus dependentiae. Inio flabis iterum: Implicat, quod verbum divinum compleat dependentiam naturae humanae, in 'ratione termini , cum terminare , ag entitatem spectet, & omnia quae in Deo simi, sine una & eadem enti tas. Resp. negando instantiam. Tum quia formalitas potest esse terminus, sed Verbum terminat naturam humanam, sormalitate relativa sibi propria, Ssormaliter distincta a natura. Τum quia in divinis sunt tres subsisten. therealiter distinctae: erpo non implicat, quod
una terminet dependentiam naturae humanae seam subsistentia divina munus subsistentiae ereatae gerere valeat, & consequenter non implicata quod verbum incarnetur a
An pos bilitas Incarnationis , naturati
lumine ab intellecta creato eri
T Ico i. quod soloilumine naturae non potest solubilitas incarnationis, seu unionIs subsistentiae divinae ciunt aliqua natura creata, evidenter cognosci. Ita omnes Theologi,Patressti Scriptura. Ad Ephes. 3. dieitur et Sacramentum
20쪽
ahstonditum a saeuiis in Deo . Et Cyril.Alexanssci ad reginas: AEnigma saeratissimum ν quod nulla
mens creata potest intellisere .
Prob. r. Rationis naturalis lumen attingit st monstrat dumtaxat omne quod est naturale siuia nullum medium leodere potest extra suumnem, nec Potentia agere extra sphaeram acti- vitaris suae, ut manifestum est apud omnes : sed incarnatio est extra finem & limites luminis naturae. Tum quia est in ordine supernaturassit. Tum quia est extra sphaeram activitatis nostrae: nam cum Deus sit artisex infinitus,ipsi concedendus est effectus aliquis activitatem totius flaturae excedens, ut ait August. epist. 3. ad Vo- Iasianum i Demos ergσ aliquid Deum posse , quod κοs fateamur inremeare non posse s nam in νebus
rora rario facta , est potentia faeientis: Qui quidem effectus est 1ncarnatio Verbi divini, seu unici qua Deus fit homo, & homo Deus; id
eires inearnatio exeedit activitatem naturae remor Iumen naturale nequit demonstrare inca nationis mysserium . x. Ut intelIectus proprio Iumine cognoscat Incarnationem esse possibi.
Iem ἰ oporter, quod cognoscat naturam creatam
prrvari posse propria subsistentia , eum rationaturalis demonstret evidenter naturam subsistentem esse inassumptibilem: sed lumine naturali intellectus non cognoscit subsistentiam
separari posse a propria subsistentia, eum hane
separabilitatem probet solum incarnationis mysterium: emo &e. 3. Nullum est medium in rebus creatis , ex cujus cognitione cognosci possit incarnationis possibilitas , quia incarnatis nulIam eonnexionem habet cum creaturis , quae omnem perinionem & naturaIiter debitam haberent, etiamsi incarnatio impossibilis esset tergo intelIectus nequit naturaIiter, seeIuso auxilio , aut medio fidei, eognoscere incarnatio nis possibilitatent, eum ut cognoscat, tali me