장음표시 사용
31쪽
Disti: Si Christus venisset statim post pecca- tuin, majorem amoris significationem exhibuisisset,&suis plures illustrastet exemplis & doctrina, quos non illustrasse certum est ; & si veniste ein fine mundi, sedisset id quod secit in medio *culorum : ergo non venit convenientiori tempo- Te . Nogo consequentiam,quia convenientius est
differre usque ad plenitudinem temporis, quod est plenum & maximum beneficium, quam illud dare in principio temporum, ut notat D. Bona ventura; & in hoc exhibetur major amoris significatio,cum commune bonum privato P Pon tur & prosit pluribus: sicut enim sol in medio Planetarum positus, superiores & inseriores ill minat , & in meridie magis lucet & ardet quam
in principio & in fine diei ; sie Christus sol iusti
tiae veniens in plenitudine temporum , illuminavit anteriora saecula per fidem & spem adventus sui,.& sequentia per Euangelium ι quod non sectilet, si venisset statim post peccatum Adae, cum nullus habuisset fidem nec spem de adventu i insius, nec si venisset in fine saeculorum , cum nulli reliquillet Euangelium & Sacramenta, subinde rue in principio temporum, nec in fine eorum em secis et omne id quod fecit in medio ..
De necessitate dicamnationis . OUoniam aliquid convenienς esse potest
quin simul sit necellarium, visa & examinata incarnationis convenientia, inquirenda est elus necessitas.
32쪽
An homo purus sit impotens adfatisfaciem
dum de conuigno pro suo vel alseno te cato mortali . .
ADvertendum est , quκstionem non Proce
dete de homine in statu surae naturae, quia per is purus, exeludimus tantum uni nem hypostaticam cum divinitate, non autem gratiam sanctilicantem, dona supernaturalia L. Unde diiueuitas est, an homo, quin sit Deus ut Christus, licet sit sine peccato origi- nati conceptus , & habeat tantam gratiam,quantam Christus habuit, possit condigne latis, cere Pro pescatis bomihum, eosque redimere, supPosito decreto de condigna satisfactione
Dico igitur, quod purus homo potuitlet de potentia Dei extraordinaria, pro Peccatis totius genetas humani condignam satisfactionem exhibere. Ita Seotus m 3. dist. vo. S. eontva i lud ubi ait, muti purres homo potuiser sarsinfacere pro omnibus , si furses concepιus sime pe=cσνο , .ct habui sex summam gratiam quam
sius habuis, sietu potuisset u Exi de possibili. Prob. Ut homo satisfacere valeat de condigno, Hinficit, quod eliciat opus , quod sit tantae dignitatis , quantae indignitatis est peccatum sed homo conatiui em=ut tuτius generis hu' ni, gratia summa, aliisque donis supernaturulibus praeditus, potuit eiicere actum charit iis & obedientiae , tantae dignitatis, quantae i dignitatis suit peccatum Adae: ergo Sc. Prob. minor: Ille charitatis actus haberet omnia primcipia, unde sic digniscari pollet, opposita Pran cipiis quibus indignificatum & malum fuit Pec' catum Adae: ergo esset condignus AE aequali
33쪽
Consequentia Patet, quia tota peccati gravitas
provenit a principiis, & motivis, & circunsta
tiis. Prob. antecedens: Peccatum fuit tantae gravitatis, vel ratione personae Peccantis, vel ratione Deiotansi, vel ex ipia natura actus peccaminosi; sed haec omnia ellent in actu chari tatis illius hominis puri : ergo &e. Prob. minor I. Adamus qui est persona peccans, non erat dignior isto homine puro, quem supponimus sine peeeato originali conceptum, omni gratia praeditum. 2. Deus propter quem eliceretur eharitatis actus, esset idem Deus quem peecatum Adae of nderat s at Actus charitatis est magis gratus Deo , quam peccatum dis plicens & dissonum. Tum quia Deus est pronior ad bonum quam ad malum: ergo opus malum non tam displicet Deo, quam opus bonum & sanctum placet. Tum quia actus malus non est magis oppositus Deo, quam actus honus est ipsi consormis. Tum quia actus ex se m Ius non specifieatur ab objecto, nempe Deo, intentiori modo quam actus eκ se bonus, qui fit
proPter Deum: ergo nec ex parte personae osse dentis nee eu parte personae ossensa , Peccatumeflet majus in indignitate, quam opus illius puri hominis in dignitate: Nec ex natura peccati ,
nam ut expresse Probatum est in 1. tom. tractis
de peccatis, disput. o. quaest. 4. Peccatum nonost infinitum in ratione ostensae & injuriae: ergo non implicat de potentia absoluta, actum charitatis intendi usqua ad Fradum correspondentem ultimo gradui malitiae peccati. Confir. 1. Sieue peccatum Adar est infinitae gravitatis ex eo quod fit contra Devin prohibentem comestionem eis vitili, ita pollet opus illius uri hominis esse infinitae persectionis, ex eo quod resipiceret Deum infinitae persectionis, talem actum praeeipientem & volentem Helicitum cum tanta o di antia & humilitate, quanta
fuit malitia, inobedientia&superbia Adad. RM
34쪽
tἰo hujus rei est , quia scut malitia crescit ex dignitate personae ostensae; ita etiam erescit pers reo amoris, S reverentiar, & obedientiae ex dignitate personae amatae & honoratae, cum tam desumat ac specificetur amor ab objecto , quam odium , & tantus sit amor Dei in linea boni, quantum est odium in linea mali. Confirm. a. Sicut per peceatum aufertur a Deo ratio ultimi finis , ita per actum charitatis restituitur; ut eli evidens: ergo ille homo pinxus sine peccato originali conceptus, constit uscaput totius generis humani & omnibus donis supernaturalibus praeditus, condigne satisfeci Gset pro peccatis hominum : nam ille qui centum abstulit, dum centum reddit, condigne &Persecta aequalitate satisfacit, . Rei p. Gonet. quod eliciens actum charitatis, reddit Deo totum, quod peccatum abstulerat, ac tu non adaequante in valore gravitatem offensae, non vero actu illam adaequante s& explicat solutionem 1 duplex i inquit) datur satisfactio, una pro re ablata, quae vocatur restitutio; altera pro insuria illata, quae dicitur proprie satisfactio: ad illam sufficit restitutio aequivalentis, ad hanc vero requiritur aequalitas valoris obsequii cum gravitate injuriae ; unde ii plebeus aliquid a Rege auferret Per rapinam, & aequivalens xestitueret, satisfaceret quidem pro re ablata, non tamen ProinJuria illi irrogata, quantumcumque Regi sosubiiceret, eo quod illius humiliatio in ratione satisfactionis non adaequaret injuriae gravit Drsim: quia ergo actus charitatis in ratione satisfacitonis & obsequii, non est aequalis in valore cum gravitate offensae , Deo per peccatum mortale irrogatae: nam lita in genere moria est infinita limpliciter ι ille vero habet valorem&honitatem infinitam tantum oblectave S secun dum quid ; hinc fit, quod licet actus chavit iis assective reddat Deo totum quod Pecca oe
35쪽
allective yli abstulit per peccatum, non 'potest tamen dici sufficiens satisfactio, sed dumtaxat
sussiciens restitutio - Contra, & Probo,quod reddat Deo actu adaequante in valore gravitatem Oflensae , quod peccatum abstuleratia Restitutio rei ablatae aequivalentis est condigna fatisfactio pro re ablata, ut fatetun Gonet. unde qui abstulit centum, ¢um reddit, plene satisfacit pro re ablata a at dum satisfactio non debet landari in rebus d tis & acceptis , nee in rebus ablatis & restitue dis, sed tantum in actibus honorificis humiliationis &obedientiae, restitutio plena est etiam plena satisfactio : v. g. si persona vilis verbis con-aumeliosis personam digniorem iniceret, relli- tuere non posset nisi per retractationem , & dicendose et ementitum,. & exponendo se manifesto vita periculo pro persona illa digniori, a morte aut captivitate liberanda,quae quidem re- situtio sane esset satisfactio a & si haec omnia faceret, non satisfacere si aliquam rem abstuli DKhnis eam redderet; hinc fit, quod in actibus honorificis humiliationis aut obedientiae, restitutio est satisfactio, & satisfactici est restitutio, non vero inrebus datis & acceptis , ablatis S r stitutis: at satisfactio de qua loquimur , fundatut in actibus honorificis.& obedientiς,cum nutila sit res Deo restituenda, & ab ipsomet Deo accipienda,. sed tantum actus humiliationis, obedientiae& honoris Deo exhibendus: ergo non. valet distinctio de relli tutione & satisfactione , cum in hoo calu restitutio sit satisfactio, bc co sequenter si actus charitatis astective redderet Deo totum, quod peccatot astective illi abstulerat Per Peccatum , nedum debet dici sufficiens restitutio, sed etiam sussiciens satisfactio, &Praesertim cum ex dictis. constet gravitatem OL sensae non elle simplieiter infinitam, sed tantum secundum quid &objective, sicut actus charia
36쪽
: Prob. denique, Ille purus homo satisfaceret ex justitia: ergo exhiberet condignam satisis
factionem. Consequentia Patet, antecedens
prob. Ille satisfacit ex justitia, qui reddit qua tum reddi potest, & quantum debitum exigit; sed ille homo de quo est quaestio, redderet Deo
quantum .reddi p est a peccatoribus, cum esset caput omnium , , S summa gracia praeditus: Nec peccatum exigeret majorem satisfactionem, quia major est impossibilis apud homines, & ideo peccatum Mon exigeret aliam , cum impossibile non exigatur. Tum quia Peccatores non tenerentur ad aliam satisfactionein exhibendam, evin ad. imPossibile nemo tene tur. Tum quia persona ostensa non potest exipere satisfactionem, nisi a persona offendente sideoque non potest exigere aliam satisfacti nem , nisi illam quam peceator exhibere potest, vel quae ex ipso extrahere potest persona ostensa ergo purus homo de quo est quaestio, exhi-hui1 et condignam .satisfactionem pro peccatis
. Obj. Gonetus ex Vasquesio & Suario, se lomitto argumenta, licὰt contra nostram conclusionem militent ; quia ipse Gonetus ea reiicit&solvit; idcirco omittenda sunt, cum soluta sint apud ipsum. omitto etiam primum argummentum, quod contra Seotum Proponit, quia desumit illud ex infinitate oflensiae peccati mo - talis, &finitate valoris satisfactorii cujusvis pu-rae creaturae; hinc filiqudd cum confiet ex dictis,
peccatum eue formaliter finitum in ratione os sensae, sicut actuin charitatis in vatione obsequii& satisfactionis, superfluum est hic ponere argumentum de verbo ad verbum, illudque sequere. Ponendum eli igitur secundum. ODI. I. Moenitentia non est vera & stricta
justitia, sed dumtaxat pars potentialis illius: at Poenitentia non deficit a ratione strictae Severae justitiae, propter desectum stricti debi-B 6 ti ,
37쪽
s, tu patet: ergo solum Propter inaequalitatemiatisfactionis , quam Poeni tens Deo exhibet pro Peccatis propriis, & impotentiam osserendi Deci illis aequalem S condignam latisfactionem: Si cui religio non d*ficit a ratione strictae j iiitiae , Se coniti uitax Pδα potentialis illius ,
ob carentiam stricti debiti ad e3hibendum,Deci cultum & honorem ipsi debitum , R infinitati madest tis ejus aequalem; sed propter inosussicientiam & impotcntiam , quae est in hos mina puro gd talem cultum α honorem reta
Resp. I. Poeni rentiam esse veram & strictam Mitiam, cum ad virtutem justitiae reducatur λα mccatum 1 rationem propriae de strictae inj stitiae , ellentialiter includat. Tum quia pecca tor in Scriptura dicitur injustus. Tum quia Pec satum est conir inem , quae iustitia est .. Resp.
a. axgumentum 'Me re secundum praesentem j stitiam & providentiam e poenitens. enim peractus contritionia multiplicatos, & in gratiasan ctificante elicitos , potest de potentia Dei amsoluta, ad aequa te eum satisfacere pro Piceatis. suis . qui . si Poeniteati λ o sit a qualis , hocivon Progenit eX. naturin Pinnitentiae , nec enimpotentiλ intrinseca poenicea is , nec eNiofinitate peccati . Tum quia poenitentia est auctus intrinsece bonus , ideoque, potest esse tantae dignitati , quantae indignitastis est pecca tum . Tum quia poenitens divina gratia adsurus x non habest minorum virtutem in liuea boni , quam pecς tox in linga mali.Tum quia Pecca tum non est simpliciter tinnitum x nec cre scid juxta dignitatem personae ostensae , adith meti ce , ted tanpam geomxtrica , dicunt om
38쪽
tuissenili perscinam aliquam divinam pro eo satisfacere; sic Ambros in cap. 9. ad Heb.dicens s Tatuum fiat peccatum mprim, ursalvara non 84p-mus aliquando , nisi uuigenisus Filitis Dei marevetur pro nobis. Leo Pap. sem. I.de Nat. V Uesset erus mus, non assores remedium , O nisi es
sentium August. Cyx L Alexandr-Basil. & D.
Thom. ergo juxta doctrinam SS. Patrum, Pullus homouonPotest Deo satisfacere ad aequaliatatem pro peccatis aliorum, sed ad talem fatisfactionem exhibendam requiritur necessario h us , Persona. divina,in natura creata
Res P. negando consequentiam, qui 2 SS. Patres loquuntur de homine puros Prout eX H die gratiam sanctificantem. & aliae dona su revnaturalia., seu de homine existente in peccaro. originali; non ver&de homine Puro , prout excludit dumtaxat inionem cum Deo , seu dehamane Iusto & fine peccato originali; altas se-quexetur, quod Christus non potuisset homines kedamere nisi per mortem, quod est contra Gomnetum. RelP. 2..M. Patres loqui de necessitate conditionata, seu ex, suppositione quod Dei svoluerat,ut superabundaret gratia aut medici- ubi abundaverat det i et . aut infirmitas . . Resp. 3. SS. Patre&loqui ad suadendam bonita
tem Dei erga homines , id est , iupposita divina
bonitate quae voluit hominem redimi per Creavorem ut m Iris beneficii vinculo ei devincireri non Iezo,ia ostendendam impossibilit,tem satisfactionis, ita ut absolute nullus homo satisfacexe valeate ergo SA Patres non militant'gontrarios .. Omitto aliud argumentum , quod probat ex infinitate ostensiae , nullum hominem polle satisfacere pro peccato alieno; quia,ut pa det ex dictis, peccatum non estisrmaliter. fini
- Ex dictis, inseres, incarnationem nota: ημ
39쪽
absolute & simpliciter necessariam ad salva
dos homines. Tum quia purus homo potui id vinitus satisfacere. Tum quia Deus potuit fauvare homines absque morte Christi . Tum quia Deus potuit relinquere homines, sicut malos Angelos: ergo incarnatio Verbi fuit necessaria ex suppositione decreti de hominibus redime dis per mortem justi, non vero absoIute & simpliciter
Primum patet ex dictIs, quibus addo cum Doctore subtili, quod Sistit christus innoeens homo , non debitor satisfecit, D si placudaei Deo,
potuit unus bonus Angelus satisfecisse, osterenda aliquid placitum Deo pro nobis, quod ipse ace0rasses pro omnibus peccatis o quia tantum valet
omne creatum oblatum x pro quanto aceeptat Deus,
non plus; ita Scotus loco laudato: ergo purus homo in sensu supposito constitutus, potuisiset de condigno satisfacere. Seeundum etiam Patet, quia Deus salvavit nos libere, juxta illud SaP. I 2. vers. t 2. 2uis enim diser tibi, quid fecisti aut quis flabis contra judicium tuum ς aut quis
.n e pectu tuo venies vindex iniquorum hominumeant qui, tibi imputabis , si perierint natisnes quas tu saei β γ ergo libere Lalvavit nos per mortem Christi, ex quo sequitur tertium, scilicet Deum potuisse relinquere homines sicut malos Angelos, vel salvare eos alio medio, videlicet condonando delicta. Dices : Si Deus condonasset delicta sine debita satisfactione a Christo dumtaxat exhibenda, fecisset contra justitiam, ut inquit D. Anselmus lib. I. cur Deus homo cap. quia justitia vult peccatum puniri s & ablatum Deo hon
rem rependi: sed Deus non potest facere contra justitiam: ergo nec salvare nos nisi per mortem Christi. Respondeo argumentum valere secundum praesentem dispositionem & ordinationem rerum, seu supposito decreto quo decrevit nullum fore Peccatum impunitqm, oec remitten ilum
40쪽
dum absque satisfactione: falsum vero secu dum ordinationem quam Deus statuere Poterat, si altero medio volui siet nos liberaxe a Peccatos cum omnia tum physica, tum moralia a divina ordinatione pendeant, ut ait Scriptura
duponii nos; subest enam tibi , cum volueris, posise e quibus suadetur punitionem peccati pendete a Deo . & ipsum potuisse nos salvare alio m dio si voluisset ia
Q U AESTIO II. An satisfactio Christi fueriti de se di s
ciens ct superabandans pro omnIum hominum leccatis ZA IDyerrendum est condignitatem satisfactio-αλ nix Christi dupliciter sumi posse. I. In . ordine ad debitum M ad ostensam. 2. In ordi ne ad Deum ostensum aut ad Deum credi torem. Unde dum Doctor subtilis. ejusque discipuli. dicunt satisfactionem Clixisti suisse
sufficientem imo &superab undantem Pro omnium hominum peccatis, solum eX accepta tione Dei.qui tali satisfactione. fuit contentuS , non loquuntux de satisfactione Christi in ordine ad debitum z. certulis enim est ,quod ex intrinsecadignitate, & ratione Christi operantis, secluso quocumque pacto aut acceptatione s.fuit superabundans & excedens pro Peccatis hominum ; sed loquuntur de. satisfactionε Christi in ordine ad Deum satisfaciendum .,i & obli gandum ad ostensiae remissionem , in quo sensu nullus Theologorum concedere Potin satisfactionem Christi ex sua dignitate intrinse