De comparanda senectutis felicitate libri tres A. B. B. C.R. S.P

발행: 1793년

분량: 191페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

4 DE OMPARANDA posito, ut quo condita fuit exciderit , a sensu

voluptatis abripitur , laborem refugit , is vi tutis tramite misere aberrat . Insuetus enim homo noxias cohibere cupiditates , quidquid obieet menti offerunt, confestim voluntatem eius dφ-nantur, ad omne nefas impellunt carni enim

pronus inservit, cum spiritu Dei agere nequeat, ejusque opera diligit, cum impar sit caelestia sectari. An longa annorum series, qua fruitur de divina liberalitate eum satis non admonet, ut reliqua omnia despiciens, ipsi supremo vitae datori , pro tanto beneficio , honorem, persectamque mandatorum priostet obedientiam ne umquam expertus es, quam suavis. Se dulcis sit Dominus inquirentibus eum Numquam ne audisti dietum a Christo Enis diligit me, diligetur a Patre meo, Me alligam , O ei manifestabo me ipsum teso. 4. I. Nondum apud te tanta est experientia rerum, ut verum haud fatearis Evangelistae Joannis monitum I. p. 2. 6. euoniam omne , quod est in mundi, concupiscentis

earnis est concupiscentia oculorum , superbia vitae quod mundus transit, concupiscentis vita adeoque insanum est, transitoria haec, caduca summo atque incommutabili bono anteferre. Cum aridum videas iuventutis florem , adolescentiae robur extinctum , virilitatis pene consumptam mentis aciem , quod tibi restat operis, nisi viribus, quae tibi supersunt , totis ad Deum incumbas, ad ejus hereditatem comparandamonitaris iliae agendo aetas senectutis vita redditur

32쪽

sENECTUTI FELICITATE . LIB. I. sim maculata Sap. q. O. quod de Deo cogitans ,

Deum diligens ad Deum adspirans, cuius acquis uioni proximus senex videtur, magna perfunditur voluptate . Cum memoria repetit sup rata mundi discrimina , cum sibi subiectam semtit concupiscentiam , compositos iracundiae, tus, perfecteque redditam spiritus tranquillit tem haec reminiscens , magna spe siturae retributionis in coelo recreatur Donec te viatores sumus ad ravium e cipiendum contendere debemus quod solum per severantibus usque in finem hoc pollicitum sit

nobis, cumque perbreve sit tempus, quod ad laborandum conseditur; tanto magis alacriores, vigilesque virtutibus, optimisque exemplis Ginus operam, ut aeterna mercede digniores 4nveniamur. Ex his colligi potest, qua insania, impietate laborent qui in angustiis, S in aerumnis positi, ut ab iis evadant, sibi ipsis mortem infligunt cum primum maximam iniuriam Deo vitae largitori inferant, deque ejus miserico dia superbe desperant, quod alterum est horribile crimen, venia omni indignum . Plene obcaecatos, obduratosque in pravitate eos esse opor xet, quatenus non cogitant, neque credunt e petuam infelicitatem AE teterrimam omnium malorum voraginem, in quam post obitum probpites ibunt . Plerique ita moriuntur, quia in infidelitate , vitiisque perditi vixerunt, in quibus divina gratia destituti, relicti sunt . Malus eorum finis criminosae vitae est argumentum.

33쪽

I Derum malaris perfectionis reliquam mirae tempus a renisus est impendendum

O num apud Deum non de statu corporis, sed de animae meritis iudicandi sumus,

hae veritate monemur, pretiosam senectutis tempus, si Deus nobis indulgeat, in firmanda, augendaque animi honitate esse impendendum. Quo magis Dei heneficiis opera nostra responderint, eo maiori remuneratione donabimur e contra . vero si in soccordia de inanitate tabescentes, ea dem praeteritae vitae cupiditates foveamus, aut sanctiores mores nostros non reddamus , ingrati Deo immerentesque eius bonitatis effcimur. Iua enim est , inquit auctor epistolae ad amicum aegrotum i , de viis perseeto mera vita, vix veneranda, Deum nosse, timere eius potentiam, amare pietatem, mundum in opifice mirari Dei agitur cognitio sit praecipuum senectutis studium quoniam Deus infinitus, immensus, aeternu eSt, mens antem nostra angustis admodum limitibus

arceatur quo plus in sonte bonitatis illius, α excellentiae immergimur, eo amplius desiderio maioris cognitionis incendimur . Quare sicutis pientiam eius omnibus in operibus admiramur, potentiam in tot , tantisque creatis rebus agnoscimus , haec timorem , dc amorem nobis inserunt,

ut i Mi proa ου. s. Maximi M. Taurin editi Rom.

34쪽

s acetarris Icarara. n. r. ut pietatio dilectioni erga eum impense in. haereamus. His duobus velut alis ad maius pistatis incrementum vehimur timor enim Domini,

ut docet Sapiens Eccli cap. I. O Solum e

pellit peccatum , sed ad gratiae plenitudinem di-isponit S ipse . Paulus fatetur , se sine GK-tate nihil esse. I. Cor. q. a. Quoties animale

cipit , a magnitudine Dei; et misericordia quid. quid habet, accepisse, novit etiam huiusmodi

divina munera non ipsi collata, ut otiosa relinquat sed ut fideli eorum usu melior, sanctior que fiat. Sollicitus ergo iustus non tam cavet, ne quid indignum , aut reprehensibile agat, sed omnem impendit curam , ut quidquid ene placitum est Deo operetur, in iustitia crescat, thesauros fidei, S mansuetudinis promereatur.

Sapientia enim es disciplina timor Domini, i qui sapiens Eccli. i. q. quod beneplaci

thesauras illius . Et quae nam est tanta munerauit elargitio Mam in Christum redemptorem credi derant , qui eum sequebantur Apostoli nihilominus ad maiorem fidem adspirantes Dominum pro ea supplicaverunt dauge nobis dem Plura enim donec sumus hoc in mundo,

cum firmitati fidei adversentur, quod falsarum opinionum, errorumque colluvies undique nos cumveniat, in catholica veritate tamquam ilia immobili petra stabiliamur, oportet. Sapientes seculi profecti, magis quam simplices homines hac fidei firmitate indigent praecipue cum in proximo vitae exitu se videant con-

35쪽

in statu aguntur, praesentisque etiam mortis terrore obsus eat , nisi suasionibus multis adiuveatur, a fide deficere periclitantur. Adversarius enim noster diabolus in extremo vitiae discrimine omnem adhibet calliditatem , ut qui olim variis, peregrinis doctrinis abrepti fuerint, i sum in conflictum redeant, mentemque eorum tenebrae, ambages multae obsideant scientia, quae non est sanctorum , sed seculi philosopha tium inflat, id est, arrogantiam inspirat, intellectum ab obsequio erga Deum veritatis auctorem avertit S in infidelitatem miserrime pertrahit. Humilitatem ergo docti senes imprimis profiteantur , dicente Domino per Isaiam 66 2 se contritos spiritu Sc trementes sermones suos

respicere id est eos sustinere, ne insurgentibus tentationibus a fide deficiant. Huiusmodi sui ipsius demissio senibus est etiam valde utilis, ut iusti, mundique corde

serventur; nam si a vehementioribus quibusdam cupiditatibus sint immunesci attamen, ut

D. Hieronymus p. 3o Pammachium monet Patitur quidem di senectus sueentima vitiorum. Prima eorum causa cognoscere Oportet , easque

penitus removere, ne scintilla aliqua suboriens emortuos veluti cineres reviviseere faciat; quamvis incendia excitare nequeat, interior i stitiae,AE castimoniae plurimum ossicere potest. Illud ignoro qum i aliquos, se ea invitos perpeti, unestasque sibi esse transactae vitae reliquias adeoque cor . suum perpetuo in asone versari,

36쪽

incerti an satis subripientibiis motibus se opponant . Quid Nesciunt ne isti praesidia, quibus uti debent , ut innocuum animum custodiant ,

in conflictu non succumbanti ustorum est de se semper trepidare, suis viribus non conmdere, sed suam constentes infirmitatem , nixe divinum deprecentur auxilium, corpus suum castigabdo in servitutem rediunt, mentemque sacris meditationibus exerceant.

Nos profecto ad hanc contentionem hortatur . Anselmus Cantuariensic Sila, inquit, quotidiani, immo continua in animo tuo ιxa , ne quodlibet malum eum Ditiis etineas. Districtere ipsum semper examini, secreta discute quidquid in te reprobum inveneris , rigida anima e sistra percute , γοsterne Gutere, extirpi proii

re, O ad nihilum redige . Na tibi blandiaris, non tibi areas cte Medit. r. n.27. Haec pro Religiosis viris de doctis scribo hi etenim cum

ad gravem aetatem pervenerint , ex leges proprii instituti se credunt, plura pietati opera Omittunt, plura munia refugiunt, plures sanctas exercitationes negligunt, quibus vegetiorem spiritum reddere valerent . Nolo tamen ut assuetis

studiis valedicant aequum est, ut iis oblectentur, A posteris prosint vehementer autem c pio , ut ad virtutum persectionem praecipue adspirent. Huiusmodi enim eminentiorem sanctitatem in ingressu ordinis sui sibi proposuerunt,

pro hac vota solemnia emiserunt, sanctissimas

37쪽

ei conveniat, eamque praestantem reddat.

Conditus enim homo ad imaginem , similit dinem Dei, ita natura comparatus est, ut in qu libet vitae suae statu proficiendo divini ConditGris admirabile opus praeseserat. Cum de senibus hic tractatum instituerim, virtutes senectuti d cus . honorem conserentes expendamus. Quidquid animum perficit, virtutem dicimus virtus enim est habitus faciens hominem honum hahentem se , adeoque quot modis excellentior fit tot virtutibus ornatus coruscat. Has inter quaedam sunt , quas maturior aetas sibi poscit: s nius consilium, diuturnamque rerum experien tiam secum quodammodo adserunt . rudentiam nominabo, patientiam, mansuetudinem, abstinentiam , beneficientiam . Prudentiam , quam rectam agendi rationem definiunt Philosophi , omnium etiam virtutum magistram condimentum dicunt. Senes ergo eam individuam comi. tem habere studeant tanto namque maior honos, S dignitas eis accedit, quo aetate ceteros antecedentes , si sapienter omnes actus suos minderentur, praeclaraim integerrimi animi exemplar praestabunt . Quantus igitur splendor senes e cipiet, quoties sapientiora praebeant consilia,

candore animi eniteant, sermonibus suis er diant, totamque vitam recte, sancteque com Posi.

38쪽

positam ducant Fateor equi leni, ut haec ass quamur, magnae firmitatis nobis opus essen in tanta enim versamur hominum varietate , tot vicissitudines parit mundus ipsa conditio nostra

tantis nos aggreditur aegritudinibus , ut a sola patientia adversitatum victoriam obtineamus Hoc praeclaro documento Christus Dominus discipulis suis animos ndidit, ut strenue mala omnia ,erferrent cum dixit Luc.ai r 9. In patiemri .estra possidebitis anima vestras . Assiciatur licet corpus multis aerumnis, mentem tristes invadant cogitationes, nulla effulgeant auxilia, omnia conspirent in dolorem carnis, in assibctionem spiritus, superabundabit in nobis gratia Dei , si patienter sustineamus . Haec confirmans Apostolus Corinthiis scribebat a. Ep. q. 6.Lieet is, qui foris est noster homo corrumpatur ἔramen is, qui intus est, renovatur de die in dum. Id enim, quod in praesenti momentaneum est,

leve tribulatioris nostrae suris modum in sublimitate aeternum gloria pondus operatur in nobis. Idem Apostolus Hebraeos, quos ad fidem Christi adduxerat , atque in illa perseverantes peroptabat, admonuit, ut adversa cuncta , quae ei Sobviam fierent, sortiter superarent. Patientia inquit, vobis neeessaria est, ut reportetis repromissiones Cap. o. 36. Utinam ad promissam

gloriam, quae revelabitur in nobis, oculos intentos haberemus, perbreves passi es sustin re non taederet i Utinam despectis temporalibus bonis, quae videntur. ad aeterna , quae non videntur, animum convertamus omnes, qui buunt,

39쪽

I DE COMPARANDAvunt, hoc In agone versantura at senes proximiores sunt ad bravium assequendum; ideoque laetum contentionis dinem obtinebunt. Ubi autem in senibus patientiae habitus re .gnat , ab eodem sonte mansuetudo dimanat; cum mitis suavisque indoles non est nisi in corde ab

iracundiae motibus prorsus alieno Tanta enim excellentia in mansuetudine refulget, ut Christus Dominus se eius dixerit praeceptorem Matth. II. I9. Diseite a me, quia mitis sum, est humilis eordes; quamvis aliarum virtutum omnium doctrinam tradidisset, mansuetudinem tamen prae ceteris

dilexisse videtur. Studeant ergo huic virtuti s nes, abstineant ab aemulationibus , ambitum , quo irritatur animus, caveant, omnibus officia comiter praestent, benignitatem prosequantur,

hilaritatem , quae est bonae conscientiae testimonium praeseserant sunt enim Spiritus sancti pra, clara munera , quibus nihil praestantius haberi potest. Si spiritu vivimus, docet nos Apostolus ad Galat. s. 26. spiritu , ambulemus. Noue iam inanis gloriae vidi , Olcm provo .cantes, imGrem invidenter. mansuetudine haec altera oritur virtus , nempe abstinentia, siquidem tranquillus pacatusque animus illis inesse nequit, qui se continere nesciunt is a quocumque cupiditatis si

tu efferuntur. Hanc veritatem ipse novit Poetae qui dixit : B eulpa est animus , qui se non su-git umquam quot enim desideria amor noster in nobis excitat quot ad voluptatem incitamenta oculis obversantur, quot exempla ad iucundiorem

40쪽

diorem vitam nos provocantes Fieri ne potest, ut solutis cupiditatis habenis pacem tranquillitatem habeamus Quomodo non continentes, iracundiae, contentionis, vanitatis, sim lationis fluctus compescere valebimus Abstinentiam igitur summopere diligamus, non tam LN,rum , qui noxias causant affectiones dised muruto magis vitiorum, quae offendunt caritatem,

gaudium societatis contristanc memoriam beneficiorum obliterant, lites incendunt, vitamque infelicem reddunt Parcere etiam debemus his solatiis, illisque spectaculis , quibus non dedecet iuvenes interesses; tempore nostro melius

utamur in reliquo, quod nobis conceditur, caveamus, ne quid seducat cor nostrum, omni . que cura ab hoc seculo immaculatos nos custodiamus Inter virtutes, quibus diximus senectutem

exornari , beneficientiam recensuimus , quae liberalis est honorum S gratiarum effusio in amicos, proximos. Cum enim Deus sit erga nos heneficentissimus, si largitatem aeneficientiam

quibuscumque possumus impartiamur, imitatores eius essiciemur. Vix homo capax est divini mandati proximum diligendi, ad beneficientiam e citatur, monente Evengelista Joannem Ep. ia.

18. Non diligamus verbi, ne e lingua rei opore, O veritate; ideoque a dilectione sui similis

nemo excusatur. Ipsa provecta aetas , cum ma

nifestum sit divinae bonitatis argumentum, tanto magis adigit senes, ut prompti, ac liberalesse se in benefaciendo ostendant, gaudeant sibi adhuc

SEARCH

MENU NAVIGATION