Praelectiones academicae Oxonii habitae annis 1832-1841

211쪽

PRAEL. XII. Homerica de rebus mortuorum sontentia. 199

iii ligna, iit prolaterea maXim nationem Onanem Poetarum penitus ablegandam Oti Seret a Sun republicar:

Νompo tralatilium illud ne vulgare adeo, ut Venerit jamdudum in consuetudinem proverbii, majorem OSSE Usum cani Vivi quam vel leonis mortui illud, inquam, Sermone jam tritum suo moro offert Achillos. Quod si nos cum Longino conjicimus aetate Homeri jam fracta seriptam fuisso Odyssolam, erit quod EXCUSari possit, eum votuli loriquo si quidem Aristotuli fidos sint natura φιλο 0οι, καὶ μάλιστα τῆ

Atque ii serit operae pretium cognoScere, quo in loco res mortuorum habuerit Homerus. Videtur Omnino do anima cum indocta plebe sentire, non certam ei regionem assignare, non stabilo Vi Vendi onus. Quin huc illuc quasi X torres volitare, ita minime Vitali praeditos, nulla requie, nullo Solatio, ειδωλα

b Iano cum gemitu abeunt ac discodunt, prorSuSORrum Specierum ritu, quas per Omnia sibi fingunt hominus. Elysii illius Virgiliani no vola nec Vestigium, cujus ineolse non injucundo diuturnum illud otium fallebant, simulacris rerum priu R SO OS-tarum . Stant terra defixae hastae, passimque Soluti

Per gramen pascuntur equi qui gratia currUS Armorumque fuit vivis, quae cura nitenteSPRScere equos, eadem sequitur tellure repOStOS.s d. i. 88. Rhet. i. 15. En. i. 652.

212쪽

Nilii talo ostri νεκυομαντει a. eque enim lite X-cipio praeterveetam illam Herculis formam, venationi Semper intentam V:

EX0reobatur illo quidem in iis quae vivus adamaVerat, Sed non erat reVora Hercules tantum umbra ad tempuS QVOcabatur F;

His o talibus, ut opinor, moneri nos Voluit HomeruS, Sequi e carmine suo Vulgi non doctorum placita; praesertim cum isti πεισοδι ' dederit Originem popularis illa divinandi ratio, quae per sanguinem fiebat inseriarum. Quocirca ne in regionem quidem Vita functorum admittitur Ulysses tantum ad Xtremas u oras accedit, et veluti clausis foribus in limino greSSum ponit. O multa: Sentiet fortasse, qui volet, ea fuisse sententia scriptorem, ut X animo doleat ac defleat incertam adeo moriendi conditionem, ignota Manium loca, moreodem Obseuram non ita tamen, Ut nullam prorsus spem foveat, fore ut ad meliora evehantur homines, cum et Udnelaum ii, Elysio locaverit, et in coelo superno Horei 1lem. Ea si cui forte probabilis erit conjectura, profecto Ssacile intolliget, optimo convenire posse et illam νεκυομαντειαν eum OdySSeis totius ratione mitigata scilicet gloriae cupiditato, cum ne OSt mortem quidem certa pos otii relinquatur.

213쪽

PRAEL. XII. Oraculum iresial: Ulyrae moriens. 201 Deniquo universum hunc locum aptisSime cumu

labit oraculum Tiresiae, quo ille docet UlySSem, quo

tandem ritu maritimis periculis ab eo in omne tempus valedicendum sit .

Quod si qui occurrat, obscurius paullo osse quid sibi velit ossatum istud, propiore quod credibilo sit

periisse e memoria hominum historiolam, seu forto ritum aliquem, quem in mente habuerit seriptor naeis me consentientem habebit; conStat tamen, ut opinor, dici a quam orissime ad Onsuetudinem Veteranorum nautarum quibus utique religio fuerit, dedere so totos otio vitaeque umbratili, non prius solenniter invocato maris Deo. Quare ad eum placandum non modo caedendae Victimae, Verum etiam sacris jus initianda gens ab Oceano remota. Qua in abolla notandum imprimis, quanta Veritatis specio sessorantur indicia hominum here ne clitano

214쪽

ηπειρωτικων Quid Sit OntUS nesciunt; ne dapes quidem sale condiunt; neque adeo formam navigii, neque remorum usum didicinuit quin et visam fori remi palmulam nominant anni ruStico partem. Quae Omnia cum ita narraverit Oeta, ut scires Iam cum nautis Sentire, mirantibus esse alicubi terrarum liomines rei nauticae adeo exportos addito illud clausulae loco, quod nautae Solatio Sit, Oceanum jam ultimo respicienti esse mortis genuSUlyssi fatalo, quod e mari veniat ac pelagi amantem

doceat:

Ejusmodi autem aliquid venire non raro in Vota ne prece Dautarum, d mortibus suis et Xoquiis Ogitantium norunt innos nationi ejus periti.

Absoluta jam illa parto Odysseis', quae terra marique aetatum Ulysson opingit Veniamus ad alterum quasi ragoediae actum Ithacensos res videlicet ac

domesticas mus eodem plane portinent, nimirum ut otium post labores commendent, non qualecunque Sed viro forti animoque vero regi dignum. On enim Solum reVisenda erat patria, verum etiam in libertalom ab impurissimo nebulonum coetu vindicanda.

Nimirum fuerunt quos a ros fefellerit, quod odyS- solam ab Iliado putarent ita potissimum discrepare, ut illa privatos intra laariete universa contineatur, in hac re agatur publica, regum, ducUm, populorum fortunae. Atque in ea sententia fuit, ut idotur

Crities artis antistos quippe qui hanc fore Odysseide

215쪽

PRAEL. XII. propterea qu0d publicar fuerint Gyssis opes 203

Sed pae tanti viri di Xerim, non obuora silentio praetorire, id hiod unum Omnium maXimo pertinebat tum ad oritatem fabulae tum ad dignitatoni : ondo quovis homine narrari injurias istaS, reditum, indictum, verum de Rogo, tali ei licet, quale noverunt Heroum specula. Qui eum esset divino quodam uropnStor ne paren univei Si populi, eo et periculum gravius et flagrantius erat delictum, Si qui eo ab-SQnte, praeSertim ei re publiea commoda, domum iis invaserit, familium corruperit, acultate seu visivo dolo minuerit. Etenim probe tonendum est, e vetor illa et simplicissima regis potestatis formula, ad ipsam rempublicam pertinere regi OpeS non alia ratione, credo, atque apud aborigine Celtarum, quorum quisquis erat jure patri regulUS, Hu e agri S pascuis Cella sonaria, tanquam lege Sacrosancta, Xcipienda erat hospitio plebs uniVersa. Cujusmodi ritus vestigia non levia servaverunt quae in ipso hoc carmine narrantur de mensa ut luo epulis Alcinoi, quo videntur concurrisse in dies primores populi ad unum omnes.

Jan vero quivis intolliget, validius ad rempublicam pertinere, si qui domum ejusmodi conturbet, quam pro hujus tempori rationΟ. Quare non dubitandum sest, in roditu atque invictoria lyssis vorti non tam domus Suae Uam

Ithacensium rerum Summum.

Quod si nos ion absurdo conjicimus Homerum

216쪽

201 Odysseiam ad unieersam Graeciam pertinere. PRAEL. XII.

viguisse labente saeculo Heroum, sequitur et illud, O lysseiam ejus magna e parte re narrare, qualOS ipse oculis Suis Viderit, immo etiam quarum, si sors itatu lorit, uerit ipso non minima pars. Jam tum enim tota Graecia inclinari coeperat auetoritas regia, et ad

popularem Statum Vergere Omnia, non Sine graViS-sima rerum perturbatione. Atque ea rerum publicarum conVersi non raro fiebat per homines protervos, faciliuS, absente principe, grassantes Crobrius autem istis temporibus aberant a suis civitatibus reguli, eum et bella perpetua gerebantur, et muniabollantium omnia ab ipsis poscebantur Imperatoribus. Fac istum fuisse rerum Hellenicarum ipsius Homeri tempore tenorem habebis, quod non parum adjuvabit ad explicandam Odysseis rationem. Equidem nullus dubitare soleo,Odysseiam ad majora quaedam XCurrere, quam pro captu unius familiae. Quin ad universae Graeeis fortuna eam magnopere pertinere dixerim. Nam quemadmodum in Iliado non agitur de uno solo Achillo, verum otiam do bolli eventu omnium quae adhuc flagraverant maXimi, de lue satis Europae atque Asiae ita cogitandum est in Odysseia non do Ulysse tantum et Ithaea, sed et de omni ratione rerum in Graecia componendarum, commotis ut fit animis seu diutina persegrinatione principis, seu defectu regiae Stirpis, seu rebus infeliciter gestis, Seu quocunque demum modo. Quibus tempestatibus cum alii extiterint, qui jura Heroum

putarent conserVanda, eamque prae Se ferrent reipublicae rationem, quam vere circumscribit ac d0finit Τliucydides' επι λητοῖ γερασι πατρικην aσιλειαν

alii autem qui nulla religione seu palam traherent

Thucyd. i. 3.

217쪽

PRAEL. XII. Migere tum etiam raria de Rep. studia. 205

ad Se Omnia, seu nomen plebis callide venditur iit: vix ori potuit, quin liuio aut illi sociae addictum sese proderet Seriptor Odysseiae. Fortasse igitur non ab re erit, si pauca disputavero in hanc sententiam, ut ostendam Homerum sonat or X Optimatium partibus stetisse; siqui domoptimatos erant vocandi, qui apud istas civitatos pristinam imporandi normam tenebant. Quae a Saeum latius pateat, commodius eam dissorsemus in aliud tempUS. at iiiiii qui fori potuit, ut mersaretur in undis

illis civilibus, qui, sando quidem noverit sic enim Volunt popularem reipublicae statum 'V Ista quidum

orat sonisentia nobilis inter nostrates Scriptor, UOnem unquam res Graecorum aut vidit acutius aut clarius enarravit' ulla V inquit apud Homerum Sine rege nominatur civitas.' Etiam : sed non ideo concedimus Homericis temporibus nondum misso posita discordiae ac seditiotium initia. Quineodum illo quem modo laudavimus auctores uni-Versa ferme Graecia cessavit statim post Homeriea principum dominatio. Ne nomine quidem tenus manserunt roges qui singuli populi praeerant, Vanni audiebant. Iira Sane rerum OnVersio, ni apud Homeriim quoque appareat, jam tum cum regibus utobantur, viguisse illic civitatis liberae, si non leges,

more quidem Certe. VHaec ille ox quibus officitur non adeo alionam ab Homericis temporibus foro disputationem de optimo genere reipublieae. Jam inde flagrare potulantium hominum libido jam indo orditi uni beatis, turbulenti cum quietis cortaro. Ac fortasse

218쪽

206 Ho, di de summa ej judicium. PRAEL. XII.

hoc illud erat, o aliqua saltem parte, quod Homeriraequalis Hesiodus gravissimo illo carmine est deprecatus st:

219쪽

PRAELECTIO DECIM TERTIA.

Dispicitur, urenam fuerit Odysseim scriptoris de summareip. sententia I pensis praesertim iis, quae ad procos pertinent. Deinde dupleae adducitur causa, quare cum optimatibus sentiat Heroicce illius vetustatis

amator.

earum Status, rodeuntibus Aeliivis post Trojam excisam, adeoque ipsius Homeri tempore sequitur ut paucis disputemus, eademici, quaenam de universa republica fuerit coloborrimi Pootae sontentia: quae disputatio et per se fortasse ori non injucunda, et magnopero, ni fallor, portinobi ad ipsius Pootidae

Summam: OdO OS eam recte ac prudenter, nam lubrica, fateor, res est instituor valeamus. Lubrica, inquam, erit quaestio nam nescio quomodo solent homines, hac certo republica, cupidius arripere, Si quae forte dicentibus exciderint, quae in Suam rem Or- queri pOSSO Videantur. Eo nobis ori magis in hac parte elaborandum, ne orto vidoamur Homericorum loco nescio quae nostra Venilitare. Verum enimvero, si modo non malo de Odyssoin

220쪽

208 Homerum ad O imates fore prope ὶorem. PRAEL. XIII.

judieatum est a nobis, Osorro eam hinc turbidi saeculi illine senis votora amantis imaginem, profecto non ori diu dubitandi locus. Fatebuntur omnes foro quiddam portenti simile, ni libontius se addixerit Homerus eorum parti, quibus concidentibus, notum orat de jure Heroum, de otio, de univorsa republiea. Quid multi rem haud obseuro indicat, opinor, totius Odysseia ratio. En unquam fando audivimus quenquam Suae Seetae ad dietiorem, quam ut Ithaeam suam Elysio, patriam immortalitati anteponoret Quo in cardine, ut bene nostis, Vertitur UniVeria, quanta quanta est, Odyssola'.

Vix potuit Homerus, ut mihi quidem Videtur,

Xprossius loqui ad montem eorum, qui bona Sua, quantumvis Vetusta, quantumVi ObSolet set ρχaιοτροπα, ineXperti tamen noVatorum placitis haud

Verentur anteferre.

Itaque is praeterea nihil esset, quo tanquam indico explorare possemus Homeri mentem in reci Vili, crederoni vel ipsa vi materiae debuisse eum transire in castra optimatium. Sed enim Satis aperte Suam Sententiam aliquoties oXplicaVit. Principio, non pavea invenies, quae doceant procos isto Ithacensos non tam perditorum nepotum in urbe quam Catilinarum quorundam aut Cloonum perSona in republica gerere nempe quibus in animo fuserit Laertis domum imperio Xturbare, ipSi S ut