Praelectiones academicae Oxonii habitae annis 1832-1841

발행: 1844년

분량: 402페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

241쪽

PRAEL. XIV. pauperum, tum servorum antinos. 229stare verbo dicam, famuli partes eum ato adeo et Officioso tueri, ut scias eum ei Vi Ot geni VeriuS, quam cum dominis et luXu diffluontibus sentire. Serviles, inquam, Sensus maXimus Oetarum palam et aperte profitetur et prae o fert Seri orum l)ern familiariter se Osso nullus pudor, nulla religio. Instar multorum Xomplorum erit humi stratus, ultima jam nocto ante opstilom procorum, lySSOS. Nescio quomodo mirifico augotii dira imminentis lothi xpoetatio, mentione injecta servili lecti, rerum huc illuc Sparsarum, vacua jam ne tacente in Oetem

rum recordamini, qua potissimum imagine insomnemo curis fluctuantem Xprimath.

Haec magis apto quam elogantor adhibuit hoc loco Poota, ni fallor, hanc ipsam ob cauSSam, ut Omnia

bene convenirent inter se, nec cena SUOAEUnSi apparatu ureret.

Deinde idoto, cum erat de auspicii agendum, quam familiariter ad humilem fortunam atque ad

PonS Vernarum diurna recurratur

242쪽

230 Eummus, generosi famuli spes nen. PRAEL. XIV.

His omnino apponantur Velim lyssis et Eumaei colloquia. imirum uni Versae partes Eumaei videnturo duabus rebus mire quodammodo temperari: quarunt larimn St, quo deSideri regem Suum prosequatur absentem cujus quidem loci rationem, ut potui, jam antea reddidi. Alterum vero caput est Oorum, quibus identidem significat Eumaeus servi do

sua conditione Sententiam .

Scilleset a fortuna homin0s, sint licet animo in dominum quam maximo deli facile sibi ignoscendum Osso arbitrantur, sicubi querulis indulgoni vocibus. Quin et istiusmodi sermone quasi quodam solatio utuntur. Sinas aliquando verbis indignari, reipsa non deerit hilare et promptum ObSequium. Sed eum Eumaeo pergamus, et nudiamus quae sol aut osse in deliciis servili animo D.

243쪽

PRAEL. XIV. Quales eo tempore fuerint servorum partes G1

Quibuscum consorsenda sunt omnibus Sati nota',

Vidotis manu non ineallida tangi mores ejus mationis. quibus cin praesentia dominorum 'ita Sunt omnia; neque iis quidquam fore antiquius, quam ut se herilium areanorum sant participes, et quaedam Velut in aure deposita gerunt. Denique quisquis attentius logori Eumaei de robus

Sui επεισοδιον, is non erit a me docendus, o infimam illam servorum conditionem apud Graecos habuisse plurima, quae magno vivis Poetae maXime moverent caperentque animum. Etenim eo tempore apud

amplam quamque familiam quidam erant bello aperto devicti, quidam forte rapti subita vi praedonum. Fieri potuit ut rogi gauderet origine subuleus quivis

aut pastor aut custos Vinearum. Praeterea principibus certe servorum erant epulae cum domino communes Suberat spes ruondo alliquando libortatis: ut multis minuerentur ea quae liboris hominibus astidio esse solent, si forte quaestio oritur de vernilibus officiis, animisque No orto magnum et mirabileeSS Videatur, Si scriptor eximius tantam posuit operam in iis quae ad servos pertinent atque ad ancillas. obuit nimirum hoc ultimae sorti hominum men Homeri vero ingenua, ut quemadmodum cum divitibus is cum rogibus absques invidia, ita cum

o d. xvii. 32Ο.

244쪽

232 Homerum, eum egenis, diritias admirari PRAEL. XIV.

vilissima plebe ageret absque contemptione et despicientia. Quo tiam illud portinor credendum est, quod opes et luxum fortunatorum contemplatur sermo cum simplici undani admiratione; qui plerumque OSOS pauperi sua sorte contenti. Put 'horrima absentur in hoo capit de Tolomacho primum intrante rogiani Moneta domum, orientis jam spoliis amplissime ornatum P.

Eadem seri e mons est Ulyssis adeo lentis ad Alcinoi

Quid quod otiam intor anos Dei Agamemno- non moveri vel memoria donorum, quibus ornari vid0rat Achillis OXsequias r.

Patrioli viri pro foeto non orat, neque tu qui abundaro opibus, ut tales ros tam Vehem Onter SuSpiceret, aut corte quidem ut o suspicor satoretur. Multo magis orat indignum, alii laboraro aliquom vostibus aut poeulis. aliisve genus,

245쪽

PRAEL. XIV. cavere, ρ κειμ)ηλία noceantur. 233

ne forte ea laedorontur. Qito tamen Homero quasi statum os ac solemno Hoc scilicet agit regina Pliaeaeum, ubi donis ,1 OSequitur lySSOm abeuntem'.

Omnino navalis erat peritiae, ut Uum luendam nodum lysses, vinculumque nomini solvendum nosceret Similis erat rogis Aloino cura :

Similis se ipsius Minervae':

Nec laetio crodiderim, potuisso venire in mentem cuivis beatiorum, ut olomachum patriae cupidum faceret non modo propter Summam rerum, Sed etiam ne quod e regio instrumento pereat :

Immo etiam, vel ipso in nodo oomatis, ubi rat

246쪽

234 Quid saleat Iri ἐτωσοδίον. PRAEL. XIV.

inVenienda via, qua subjici posset lyssi paene solim aDUS tam alida procorunt: nonne ibi consilium fingitur ex ipsa tugurii pauperi olaoνομία eductum Vl

Sed nim univorsis hisco libris, qui sunt o lysse

mendicum simulante, vi quidquam agi invenias, nisi ex persona homini in inopia bono versati. Et quoniam mentionsem hic fecimus nodi quem O-cant totius poematis, Videte quantum ad eum OlVendum X alia quoquo parte conserat Homeri erga pauperes animus. Nempe ori non erat Simile eXtorrem et vagum tam facito admitti in ponetralia regis domus: erat is tamen omnino admittendus, neque enim alia ratione caveri poterat de summa rerum cum Telomacho et cum Euryclea. Atque huc pertinet universa de Iro narratio quae nonnemini fortasse poterit esse fastidio, quasi gratis de sua via di- Vertatur Scriptor, animique Solum causa in Vernarum jurgiis moretur. Quod si quis attonitus inspiciet eam carminis partem, videbit lyssea non parum ab importuno isto adjuvari. Ir enim pugni CaeSO, adeo delectantur protervi juvenes, ut Victori praemii

loco sedem decernant inter eos qui Secum pulantur :

Itaque per illos non stetit, quin re paupere habitu

247쪽

PRML. XIV. Servos aliter Homerus aliter tractant Tragoedi 235

suos et intra parietes Versaretur, et in ipsorum interitum provideret ne pararet Omnia Praeterea ne turbae XOriantur e tantulis et ancillis, non facile passuris mendicum in palatio degentem, jactat se non semel lysses insignem in omni servili munero; unde sibi impetrat hanc Veniam, ut in domo sua pernoctet foci scilicet a taedarum ministor. Ea ratione et ille Securus multa agit, quae ad vindictam Spectant, et liberius excurrit Iomerus, diverticula

Νam alia prorsus Homeri nostri, alia Tragoedorum Atticorum est ratio, ubi SerVOrum OS gutitUr. His nesei an nusquam prodeat SerVilis persona, propter Suum meritum in honore aliquo habenda: nam nihil moror hic Sophocleum Tecmessam, Ionem Euripideum, et siqui id genus Xtant, qui eum modo robus mutatis sint in servitutem redacti, Vereor ne temere quis e iis Scriptorum erga SerVOS animum judicet. His ita tuo missis, equis, ObSECTO, Ser-VOrunt Conicorum est Sus, nisi ut sint qui nuntios perferant; qui primariae cujusque perSOnae mandata EXSPquantur quique auro commodent narrationibus sorto longiusculi. Dixeris eos magis ad inStrumentum fabulae, quam ad ora Vivasque perSOnaSpertinere quantum ab Eumaeo, Sociisque HUS remoto. Vid0rint gratiosi plobis cultores, uter in lino re magis ingenuo lateque senserit HomeruS, regum fautor, an Tragoedi populares. Ego ero ΠOStrum, quod in numero aliquo habendos homines etiam infimae sortis uxorit, melioris aevi alumniam agnOSCO: quod autem adeo accurato a diserte EXPreSSerit ingenia servorum, moros, SermoneS, in causa fuisse urbitror ipsius paupertatem, quae O-

248쪽

236 Lauda minὶerus egenorum amicoS PRAEL. XIV.

ouerit olim ista omnia persectius fortasse multo quam ipse Vellet. Ac do servis quidoni diximus: qui locus mihi vid0tur haud indignus qui seorsim aliquando tractetur. une duo vel tria quaedam Xsequi liceat impressa Veluti vestigia paupertatis quae OStquam deprehendoram hic illic sparsa in Ionisericis libris, corto cortius mihi videbatur, ipsum aliquo saltem tempore consiXisso cum inopiae malis. Primo, quod religionum ferme omnium apud eum est Sanctissima, quae Versatur in pauperibus curandis atque in inopia subi ovanda. Id quod pallam doeot lyssos, Minerva jubente procorum coronam ambiens, Si forte unum invenio atque alterum, qui non sit omnino ab omni misericordia alienus :

D indo, non aliud sapit ille Nostoris pudor, vetantis hospitos in navem ire dormitum η.

Non semel agnoscitur ciborum quoque discrimon ita scilico ut alius optimatium mensi conveniat, alius plobi, hominibus infimo notae'.

- mu

249쪽

PRAEL. XIV. Sorte su contentum so signi scat. 23

Neqhi aliter instruitur olomaehi colla penaria',

Porro animadvortito, quibus idem oculis aspiciat lautissimas Phaeneum epulRS'.

Quorsum illud, ετ γηετανὸν γαρ εχεσκον Ompo admiratur parvo assuetia Scriptor, cuiquam in promptu esse copiam frugis uratum in UniVersum annum. Haec non voluti queribundus offert Oota, sed tanquam aliud agendo, quasi mos illo sit diuturno jam G usu comprobatuS: qua ratione Olent Ogoni potentium amicorum dolicia enarrat Q. Homerum Oro, Siquem lium, benigne tulisso res angustas, Vel o his confirmare ausim, quibus lyssos Eumaeum solatur in

Vidolisno, eadomici, tranquillum ne mitem animum quaerit ultro quae leniant paupertatis SenSum, non quae acerbiorem faciant, qui mos est lorisquo ingeniosis. Sua sibi divitos habere Sinit, nequo Fortunae si insonsus oeunda Si quae obtigerunt, Joy accepta res ori omnia. - - Sed haec bonigniora vid obuntur, modo cum ii Scomponamus a. quae offudit nostrorum non mini-

250쪽

238 Com initur Homeres ei m Burnsio. PRAEL. XIV.

mus, indigitatus sibi tali viro tribui victumit cubilo

Si atura jubet domino servire Superbo, Cur liberrima me rapit alte Mens animia in liber ero, quid vincla minaeque i

d ale aliquando specimen didit ipsius do sua fortuna sontentiae oota do nostratibus illustris, Seotiae

tumon, Homeri simillimus tum rerum agrestium et incompti ruris amore, tum, ut nobis quidem videtur, egestate. Quali vellem similis extitisso et sex hac quoque parte, Ut pauper eum SSet benigne ac Suaviter ageret cum locupletibus et fortunatis atque adeo cum sorte sua ludere quam riXari maluisset Vorum in hae re, sicut in omni ita, plurimum i nocuit insanus quidam ne l)lane temerarius ad voliptatem ardor. Hinc irae, metus, aegritudines hinc mens mali sibi conscia, se satis cuiquam aut hominum aut rorum benigna hinc de republica caeca murmura, indignatio liberrima, si qui beatiores quam pro moritis suis viderentur. Contra HomeruS, eum morit, ut in Ethnico scriptore maXime pudibundus, consentaneum erat ut rebus raeSentibus Semper solii larem et aequum praestaret. Non enim frustra dictum est, quaerondum Sso, quid prire tra=ὶ-quilleto' ut intelligamus, qui velit quiet e8Se animo, illi unt omnia vivondum osse caste ae Ure. Adeo commune quoddam est vinculum virtutum omnium, cum inter e tum eum vera ac legitima Poesi. Verum quoniam, ut spero, uti diserto oXplicavi,

quid ad Momoricam illam suavitatem contulerit

SEARCH

MENU NAVIGATION