장음표시 사용
231쪽
PRAEL. XIII. Summa Homerico do repub sententim 219Mimm ni a logontibus veniat aliquando in mentem
Illic saltus et lustra serarum, Et patien Operum, parVoque aSSueta juventUS, Sacra Deum, Sanctique Patres extrema per illos Justitia excedens terris vestigia secit.
Neque ero oculi parte propiu inVicem Recedere dixerim Grais Romanaeque Poeseos antistites. Verbo dicam qui scripsit Georgica, necesse est aliquando cum Eumae aliquo ViXerit. Verum ad Homerum redeamus; quem nos hujusmodi rationibus adducti, conjicimus labant Heroum disciplinae utcunque Suc
Illud clausulae loco adjiciam; qui in Odysseia, uti
Vidistis, nulla virtute procos redimi voluit, idom in Iliado tam Trojanorum quam Graiorum Suorum perSona e bonis malisque aequissime temperavit. Non Sine causa, mihi credito, tam sui dissimilis invenitur. Quidni Orgo statuimus, Poetam hic seditiosos in republica perstringoro, illic communi et aperto hosti debitas ut si tribuor laudos Habetis, Academici, quae in hac quaestion hodie disputanda mihi visa sunt. Ex quibus officitur,
probabili certo ratione, Sponso Penelopes eorum personam ferre, qui se istis temporibus novarum rerum cupido monstrarent, Heroum ac religionum contemptoreS. Ipsius autem Poetae vidimus eum prorsus fuisSe animum, ut antiqua hesternis, profaniSSaerOSancta, Vulgi clamoribus dignitalom optimi cujusque nullo non tempor anteferendum Putaret. Itaque res eo redit, quo solo rediro omnis nostra de Homericis argumentatio ut cortioros idontidem
fiamus Posesin Hiis nihil aliud agere, nisi ut aliqua-
232쪽
220 Poetis popularem re . tatum PRAEL. XIII.
tonus Oxpleat heroici temporis desiderium, quo is flagrantissimo tenebatur. Est o illud indolis Homoricae non leve neque contemnendum indicium, quod in univors carmine provocat ad pom Dei vindicis, seos immortalos ubiquo adducit lyssi fautores et patronos. Sed de
ea re Ino Viderimus quae cum propter amplitudinem Suam tum propter gravitatem, dignissima est quae Seorsim Xplicetur. Nunc rationes nonnullas adferam, propter qua credibile sit, non Homero soli Verum etiam Omnibus qui suo jure Oetae nominantur, magi placuiSSe eam in republica sectam, cui religio fuerit, quieta, VetuSta, norOSancta Pe
Primo, nihil tam carminibus alienum, quam ut omnia motiatur aliquis lucri et utilitatis norma. Illud autum, romant licet omnes tabernae, liberentque audacter amrmem esse popularis status quod vocant ὁθος Eum intelligo popularem seipublicae Statum, qui et ordinum omnium et stirpium Summam prae so erat aequalitatem, eamquo non legibus solum Verum etiam moribus tueatur. Nulla in jusmodi civitato nobilitas erit nisi pecuniosa. Longe lateque dominabitur Horatianum illud,
O cives, cives, quaerenda Pecunia primum est.
Quid, obsocro, isti nationi cum suavissimis Musarum litorii quarum nequo ad condendas ope neque adservandas ullus Sit Sus Langueant omne necesSQ est, nulloque in honore jaceant id quod his temporibus non uno in loco seri Videmus nempe ut quoscunque invaserit seu homines sive civitates furor isto Popularis ac nummarius, eos Statim mira quaedam occupo rei poeticae despicionita nisi forto extitorit
233쪽
PRAEL. XIII. minus ferrim placere, duabus de causis. 22 lalicubi onus imitatorum, nescio qua formula sese fingontium ad molioris aevi reliquias. Alteram jam aggrediar causam, Ur XiStimemUS, alienam lorumque ab hac populari via futuram Poesin. Nimirum, ut saepius jam diXimuS, UniVersae Pooseos id formo caput habendum est, nequis digna indigna, nullo doloetu, nulla religion effutiat. Adhibenda semper quaedam quasi reverentia volui do
rebus sacrosanctis dicendum, cum pudore et Odostia : siquidem qui nati V impetu, non Scito, Poeta prodit, is bono novit agi tum maXimo doareanis sui cordis, equo intimis animi consiliis. Jam Vero, quam plane hospites sint in hac omni
materia, qui Sose accommodant ad Vulgarem Sensum,
nemini non ultro apparet. Nempe a tunicato popello Voro ingonuos et liboratos nihil, ut opinor, clarius neque molius dividit, quam quod hi sua sibi habeant, illi importuna quadam levitato omnia Omnibus impertiro Oloant. Quapropter si qui Vates egregii potuerunt aliquando hujusmodi saeculo lueere, utique Propter ea placuerunt, quae cultiora fortasse ingenia condonarent magis quam laudarent. Orbigratia, Vel ipsis Athonis, docent Trachinia Sophocle, quotam fuisso putatis subselliorum partem,
quae non magis caperetur acerbis illis atque atrocibus, furonte OS venenum Hercule, quam mollissimo Deianirae epithalamio, seu naeniam Verius appelleS:
Sin domestica malit quis Xompla Vereor eqUidem ut QR quae dicam probaro valeam majori parti: dicam tamen, utpote quae proximo ad rem hodiernam
234쪽
222 Modestia Poetarum, a plebe alienior PRAEL. XIV.
pertinere Videantur. Dium omnium, qui hac memoria Viguerunt, facile principem agnovit popularis nuru, quem honori CRUS nominarem, ni facundiam
suam, Vimque ingenii multis magnisque foedavorit vitiis,
non modo Vate nem, Sed ne homine quidem Olorabili dignis. Is igitur, ut libere quod Sentio dicam,
nulla o tam vehementer Sua carmina Vula commendavit, quam quod dicenda tacenda profuderit, rapidissimo Verborum ac Sententiarum 2 Stu. Ipsa itaque inVeroeundia, atque, ut ita dicam ferocia, lectoribus placuit sive inertibus, sive animi causa in vorsibus log0ndis breve quoddam tempus ponentibus. Idem ex formula nostra noscio an plane dejiciendus sit de gradu germanae ac primaris PoeSeOSQ cujus Vel praecipua par eSt, ea quibus ferVet animus parce aliquando, et quaSi per ambageS, Offerre. Verum hunc mittamus do quo per o licet judico quisque ut Olet modo Vi formulae OStrae concedatur, Verum ac perfectum Poetam multis impoditum teneri religionibus, ne palam et aperte loquatur ea, quae Oputu aegre Silenti serutri raetermitti. Ex quo officitur, minime eum cum Vulgo imi erit sentiro. Proponsior igitur osso ob bit in eam civitatis partem, quae a Tilgo Sit remotior. Vulgi autona nomino at pellabit non plebem Solam,
verum etiam Omne omnium Ordinum, quicunque adorassam hanc utilitatem rem quamque referri Volunt. Maximo vero adamabit ea, per quae majores OStri, multis quoque speeulis domortui, videntur quodammodo etiamnum rebus interOSSe moreS, legeS, religiones publica nec sine magno Hu dolore quisquam a Violabit, contemnet. At nim xtiterunt gregio nomine Poetae, qui
non solum pertulerunt popularem reip. Statum, Verum
235쪽
PRAEL. XIII. Mai Feri de summa se, sententia. 223
etiam eniXe adjuVorunt, quantum quidem in ipsis erat.' Extiterunt, sateor, unus fortasse et ultor: quanquam et de his dubitare possit aliquis an rectius iis sint adnumerandi, qui non tam nati Videantur quam facti quodammodo Poetae. Verum Xtiterint, nemorint iriniarii ; num propter unum ut tu ultorum necesse est omni causa cadamus Quasi Vero quisquam omnium nostrum non plurima simul agat partos; quasi non Poeta quoque Variante saepius animi amoetus vario turbent atque ferant quaSi denique necesso sit eundem per Omnia ibi onstare. Suscepto negotio satis erat laetum, opinor, dummodo et Causae ruVesostendantur, propter quas credibile sit abhorror a vulgi rationibus Musarum amicos, et ros ipsa planissimo doceat, maXimam partem abhorrui SSe. Quod si quom unum instar Omnium ponere quiSaudeat oxompli loco habet pro et Anglia haec nostra Academici, qui haud indigno fortasse respondoat pro uniVerso Poetarum Choro. Habemus, inquam, Sunimum ragoediae antistitem qui nonssemel neque haesitans declaravit suam do opublica
Sunt hae gemella plane Homericorum;
236쪽
Odysseiam indiciaproe feferre tum egestatis Homeri, tum caecitatis. Egeriorum, immo Servorum sensu erimi ab iis repraesentari, quo vel ad Irum pertinent, vel ad Eumaeum, vel ad Ulyssem mendicum. De caecitate Homeri expendunturritia habet Hymnus ad Apollinem. Quanam ratione seri potuerit, ut oculis captus tam vivide omnia depingeret. Ecquid eae ea parte intersit inter Iliadem et Odysseiam inter Homerum quoque et Milionum nostrum.
SATIS jam, ut opinor, illi loco factum St, quo
nos Homeri montem do opublica suscepimuSOxplorandum. Multis haud obscuro ignis evicimus, illum prisca Horoum jura, quo docuit Vatem, desiderio Sse prosecutum aegerrime tulisse eorum injurias, si qui insolentius in aula regia, procorum istorum ritu, dominabantur illud domum in omne sevum omni Supplici dignum notasse, quod qui praecipue oderint Principes, iidem pauperibus, iidem quoque umini sacrosancto maXimam partem insons osse Oleant. His iodio quasi cumulum duo quaedam adjicere
237쪽
PRAEL. XIV. Homerum cu)m Operariis sensisse. 225
decrevi quae, ut milii quidem vi lotur, dulcissimo quodam lumino passim illustrant germanam Poetae sententiam atque indolem primo, quod pauper et egenus deinde, quod Oculi erat captus. Potuit no qui Squam Vehementius se vindicar in libortatum Vere iugenuam, quana ut fortuna uteretur adeo acerba, nulla tamen vel invidentia vel aegritudino beatiores suspicoro 3 Ac do paupertat quid om Homori multa jam anto amo sunt dieta, cum do Iliado disputabam : idoli cotin hane sontentiam, ut eum apparoro Suis manibus tetigisse, suis quasi humoris subiisso a quae depingit Onera Ot OnS Ogenorum. Nunc venia sit nobis pauca eodem spectantia OX OdySSein quoque Sumentibus. Quorum ope Simul et do toto carmine certius fortasso judicabit quispiam, utrumn id se hac tiam nota satis bono IIonior Vindicetur. Mittamus vero ea quae fusius sunt ante tractata; vorbi gratia, de temporis signandi ratione, quam in omni vita solent operari hominos, solet, Homerus
Mittamus et On quo negotiis, praesortim agi QStibus ac nauticis, intonium signifieant vehit ea quae Cyclopeium ostium motiuntur :
238쪽
226 Homerum ut unum agre8th-, PRAEL. XIV.
Addo otiam sceptri Hiisdem mensuram
His potori aliquis haud incommode opponere carmina doctissimi Ootae, Miltoni, docentis quae fuerit hastae Gigantes moles ':
Quam qui serre velit, ferat idem vertice pinum Riphaeo excisam, maloque insic ni regis Imponat, quatiatque manu.
Intelligimus plano immonsam magnitudinsem illud
Vero, quod numeros non adhibeat, Videtur sapere scriptorem magis umbratilem. Quid, quod Homerus Saepi Ssime, ruSticorum more, divorticula suis quaerit narratiunculis, non de ne
cessaria Optat alicubi ΛΙinerva, hospitis cujusdam similitudinem gerens, oro ut lysse brevi Se ante oculos sistat suorum
239쪽
PRAEL. XIV. mensura et narrat vinculus adhilere. 22
Agrestius plano, quam Concinnius, haud auea narrari videtis, minimo ad rem ipsam pertinentia. Infinitus essem, si omnia congererem, quae in hane partem proferri possent vel quia non Veretur Scriptor molestus fieri, opularum mentionem tam crebram injiciendo, repotitis iisdem fore verbis:
et quae similia centies Occurrunt vel quia cumba julis otiam, et cum omni genere OP rarum, Ontire adeo se non indignum putat, ut X eorum Commenti saepius enarret os atque effingat quale est
Obscuriora sunt haec, ordita forte veteris cujusdam fabulae memoria Tantum illud claro intelligitur, cogitur Poetam do longinqua aliqua regione, R immoriis suis haud proeli fortasse dissita; quae X
ratione Vetoris ejus physicae tangat prorsu tenebrarum ae lucis confinia. Ea narratio cum proXime absit a sanctissimo quodam horrore, miretur aliquiS, cur eam absolvat Homerus more eorum qui Or- Cede conducuntur. Verum, ut Opinor, mirari deSinet, quiSqui probo callet sermones et circulo pauperum. Rusdem plane sunt argumenti, quae plurima in utroque carmine Sponte sua legentibu Occurrent, gaudia, discursus,' irae, vota, pasSim egoStatem redolentia, montemque plebeiam. Hinc mala Ociorum nuValium suspicio, quibus sollicet indignum
240쪽
228 9sses mendicus optime inprimi PH EL. XIV.
videbatur, lyssem iunium tanta Sibi pes congerere, quanta accepisse ab Olo oum autumabant hesauros ita tuo vi resignandi erant autem Saec Ventorum, non nummorum unde tot pericula, tanti laboros irriti Sod agnoscimus utiquo naturam laboriosae plebis, pronam in rumore ejusmodi. Hinc non semel oxplieare amat Oeta, quibus argutiis vase hominos soleant utcunque re anguStnSSibi semperaro quae si lyssis apud Eumaeum Solertia. Octo intempsesta stragulam sibi vestem comparantis . Ac edit etiam dieam enim, quanquam re minima sit, quoniam sex minimis ot infimis
optimo judicatur hujusmodi quaestio quod idem
longo post tempore Penelopen tandem reViSuro, Venit in montem cavor no sibi nam Digus erat non ante secum odos daretur h.
Atque hoc loco eam Odyssolae partem attigimus,
cujus prae caeteris habendam esse rationem nemo non videt, cum de plebeiorum o pauperum moribus fit quaestio. Nimirum cum eo res devenerat, ut lyssi mutanda esset Persona, et anto Lal OS SUOS, tanquammondi eo manus ad stipom porrigenda continuo quasi nactus occasionem litatam Homorus liberosorri suis in spatiis l)auperum UrnS, OPUlRS, Ormones, quin et convitia Oeesque protervas non sine Voluptato undam XSoqui morari circa melina Eumaei in minima quaque o gna Vum gilemqU SOS Pr