장음표시 사용
511쪽
n iisso. Quin etiam electio interdum penes episcopos erat; et cum Varia essent plebis ac cleri studia, ut in Basilii electione contigit, tunc ea pars vincebat, cui major 1avebat episcoporum numerus. in cum ad canonicam Basilii electionem deesset unius episcopi suffragium, Gregorius agi an χ opiscopus, quamvis Senio Consectu ac morbo, Caesaream advolavit, ut electionem calculo suo adjuVaret, βοηθήσω τη ψη ρω Gregor. 3Zian Z. Orat. XVIII, n. 56, et orat. XLIII , . 57.
O ηαρ ἀθλητηυ. Huic, ait Bili., amne est illud Chrysostomi, Catechis. 1, ad illuminandos : In sese etigerido caeteriora, hoc St, corPoris men Stiram et bonam carnis habitudinem , sed et libertatem contempla mur. At coeli Reae nihil tale requirit; sed et servos in sui exercitum t Scipit, Senes tot Neries, tantum ut promptitudinem habeant se suspiciendi.
In textu tam hebri isto quam graeco, de leprosis nulla sit mentio, sed de claudis et caecis , quibus arcis iuro Solymitans custodia a Jebusaeis mandata suerat. Haec Bili. At nobis leprosos consulto induxisse Videtur Gregorius, ut non Sande satis doctrinae, quae lepra spiritalis est, Basilii notaret adversarios. Pro λεπροι Suo periculo legendum prO- ponit Combes πηρο , Sicque Scrip Si S Se putat Gregorium, ut laconica sua brevitate, sub una voce ambas Scripturae
et caecus , et quo Vis membro laebus intelligitur.
512쪽
Haec pistola, ait Bili., cum duabus proxime sequentibus stomachosa et jurgatrix est. Nam cum Basilius dice-cesim suam in mullos episcopatus partitus esset, Sasimisque ignobili loco, et ad philosophandum alienissimo,
tantum Virum, cui cum eo omnes necessitudines intercedebant, praefecisset, non immerito se per hujusmodi honoris speciem contemptum, ignominiaque assectum fuisse Vir optimus querebatur. Et sano eorum amicitia, quae alioqui trabali clavo fixa videbatur, ob eam causam pene dissiluit Basilsus quidem apud bonos viros o nomine Ossendit, iniquiusque cum Gregorio egisse existimatu est, quam Vel pro suo solito candore, vel pro illius meritis et dignitate, vel pro amicitiae jure Verum ουδὶ αμαρτεῖν εστι
Θεου γ παντα κατορθουν, ut ille ait.
ΑΝΝοTATIO 27 pag. 74. Is inquit Bili. Tyanorum episcopus erat, quocum de Cappadociae episcopalibus dividendis Basilio contentio
erat. Urbs enim ea secundae Cappadociae metropolis re-Cens creata suerat. Vide Orat de Basilii laudibus. At του Αρηiου VOX poetica est, inquit Combes. non nomen proprium, quod videtur velle Bill. sed adjectivum, quasi bellicosum Anthimum, qui sic strenue jura tueretur novae metropoleos, et Basilio pugnaret.
Homerum, Iliad. Ι, ubi iuga sibi causam esse tu Tro-
513쪽
ANNOTATIONEs. 563ianis bellum inserat, quod ab eis nec boves, nec equi sui unquam intercepti sint:
Verum Billio minime assentitur Combes . Hic enim, inquit, nulla allusio Homerica, qualem cogitavit Bilh, sed ipsa res ab Anthimo gesta, quam describit Gregorius in Basilii opitaphio.
Limites sibi statue=is, ceu novae metropoleos, intra quas agi angum cogebat, ac potissimum Sasima. Bill. reddit Variis denique orationis circulis, strophis ambagibus uten λ; nempe ut ad novam suam metropolim Gregorii animum induceret. Non acquievit Gregorius, imo contendit suam urbem parceciamque ad Veterem pertinere metropolim extincto tamen Basilio, dum agi angi curat praesici episcopum, agnoscit Theodorum Tyanensem metropolitam, cujus id uris esset, epistolis ad ipsum. ANNOTATI, 3or ibid. Alludit, ait Bill , ad oratores Athenienses qui Philippi sua mutuo sese insimulabant, hoc est, quod, prodita patriae liborta te, Philippo Macedonum regi studerent. Ita Basilis mum Gregorio Antimus objiciebat, quod totus ab adversarii sui Basilii partibus staret.
Eυρυσθειου ιυα Eurystheus, Mycenarum rex, unonis odio obsequens, Herculem, oraculi jussu, sibi subditum, ad dissicillima quaequo adeunda pericula adegit, speranssulurum ut ponderis magnitudine opprimeretur at sem-
514쪽
per evasit victor. Haec memorat Virgilius , ne id. viii, Ver 291 - 295 Ut duros mille laboreS, Rege sub Eu stheo fati3 Iunonis iniquin, Pertulerit.
Antimachum poetam fuisse obscurissimum colligere estoc Elio paritano, ubi Adrianum imperatorem ait Calaccianos libros obscurissimos , Antimachum imitando scripsisse. Quin et Dion Cassius eumdem Adrianum scribit Homeri poema abolere cogitasse, et pro eo Antimachum in scholis legendum inducere, cujus nomen multi adhuc ignoraverant Lill. Viderauidae lexi con.
Parum commode Gregorius Atticum laudatorem se diceret Dat peracute vocat se Atticum rogatorem, id est, non valde prudentem Nam os Atticum idem est ac impudensu vel quod Athenienses hoc vitio laborarent, vel piod generatim tribuatur iis qui urbes incolunt. Unde illud Iloratii, pist. IX Frontis au urbant descendi Proemia. Haec operum S. Basilii editores, qui non ita brsan vocem
επαιυέται mandassent , Si apud Erasmum legissent ada
Hic Eusebius orthodoxa fidei causa a Valente Ecclesia pulsus, ct in Thraciam deportalus, Diortuo Valente ab
515쪽
exilio reversiis, Dolicho ab Ariana ii adam muliercula, legulae ictu necatus est, vindictaque amicis interdixit, quemadmodum testatur Theodore tu lib. V cap. 4, et Nicephorus lib. XII, cap. 5. ΑΝΝΟΥ ΑΤ io 35 pag. Io 3. ΙΙαρ' ἰριω τὶ Θυσια , a nobi Sacrificium e his verbis , sacrificium pro Juliano Gregorius se oblaturum non promittit. Sed illud solum significat, quod, cum Ua pauperibus bona erogaverit, hujus sacrificii remunerationem expectet a Deo, qui Juliano benignitatis, qua bona sua a tributis redemerit, praemium est retributurus. Sic hunc locum ipse Gregorius in carmine, quod Juliani nomine inscribitur, exposuit. Utrique tamen interpretationi favere videtur illum Ont.
Do Nautilo pisce sic Plinius scribit lib. ix, cap. 26
4 Inter praecipua miractata, qui vocatur Nautiliis, ab aliis Pompilus supinus in summa aeqUorum pervenit, ita se paulatim subrigens ut emissa omni per fistulam aqua, Velut exoneratus sentina facile naviget. Postea duo prima brachia retorquens membranam inter illa mirae tenuitatis extendit, qua velificante in auras caeteris subremigans brachiis, media cauda uti gubernaculo sese regit. Ita Vadit alto Liburnicarum gaudens imagino, et si quid pavoris
interveniat, hausta se mergit aqua. MOX, τα χειμωνος αισθαυητο t. Bill : Cum hyemem sensit.
516쪽
=nale ut male, e te. Item itio illud Ciceronis Brulo :Γelli fortuna , ut in secundi3, Iliaea ut in adυerδla
ΑΝΝΟΤΑΤio 38 pag. 136. 0 γου τοῖς μυθοις δοκti. Etenim si sabulae fides. homines olim glandibus victitabant, usu frumenti nondum reperto; ast ubi Ceros hunc cibum hominibus monstravit, glandibus pasci desierunt. Hinc Virgil. Georg. lib. I, V. 147-15 :Prima Ceres ferro mortale Nertere terram, In3tituit, cum Iam glande atque arbuta Sacro Deficerent Visce, et ictum Dodona negaret. Moae et frumentis labor additus
Damasus urbis Romae Episcopus et Petrus Alexandrinus , cum Apollinarii haeresim latius serpere agnovissent, coacto Romae concilio, alienam eam esse ab Ecclesia univorsali statuerunt, ut scribit Nicephor. lib. I, cap. 2 ubi multa de Apollinario et illius a si de orthodoxa desectione Romanum illud concilium occidentalem synodum hic videtur intelligere. IIaec Bili.
Πominem dominicum. Ianc vocem bene reprobat Gregorius ea tamen usi sunt nonnulli Patrum; at non immorito, altius animum attendentibus ipsis postea displicuit. Sic Augustino qui de illa Retract. lib. I, cap. 9, ait es Non ideo utrum recte dicatur homo dominicus,
517쪽
ANN 'TATIONES. o qui est mediator Dei et horninum , homo Christus Iesus, cum sit utique Dominus Dominicus autem homo quia in ejus sancta familia non potest dici 'Echo quidem Ut dicerom, apud quosdam legi tractatores catholicos divi-riorum eloquiqrum. Sed ubicumque hoc dixi, diae isse me Nollem Po3lea quippe id non Sso dicendum, quam Nis nonnulla poδSi ratione defendi.
Erret /wχη κα σωμα, qui quidem homo et anima est et corpus. Ea est enim humana natura de qua Gregorio controversia cuin Apollinaristis, nec bene Bill Quemadmodum et anima et corpus. Num duae naturae a sensus hic salsum Onat. Anima namque et corpus partes sunt unius humanae naturae, et his Christus, humana natura homo est, ut et divinitate Deus. Jovimus et tenemus, inquit S. August. Serua. LXXIV mediatorem Dei et hominum, hominem Christum Jesum , in quantum homo erat, ejuS IS natur B cuju e nos umNS... Et Sicut tu unus hsmo . anima es et caro, sic et illo unus Chri3tus, Deus et homo.
Λέγω δε αλλο in ιαὶ ο Alius est Pater, ait Bili., alius Filius , alius Spiritus sanctus tres enim distinctae personae sunt; at non aliud sunt. Una enim substantia est. In Christo autem alia est divina , alia humana natura non tamen alius, atque alius Christus. Sic August. lib. xi de Civit. Dei cap. 10, istorum duorum Vocabulorum alius et aliud longe in ration Trinitatis diversam esse significationem admonet. Spiritus, inquit. Patris e Filii
518쪽
iritus sanctus propria quadam ratione hujus nominis in sacris Litteris nuncupatur. Alius e3 autem quam Pater et Filius : quia nec Pater est nec Filius; sed alius diae , non aliud, quia et hoc pariter impleae Pariter- quo bonum est, incommutabile et Oeternum. Sic etiam Hilar lib. 1 de rinitate : lium, inquit, ab alio, quia Pater et Filius e non natura Divinitatis alia et si ,
quam lectionem secutus est Bill , qui vertere non USUS OSt, Deum interemerunt Θεοκτουωυ quod tamen catholicum omnino Prositemur enim unam in Christo ex duabus naturis, divina et humana, personam , et cum Ephe- Sina Synodo pari. I, cap. 6 Ipsum unigenitum Dei Flium eae Patre natum, etiamSi Secundum Pro priam naturam impassibilis it nostri tamen cauδα mortem in carne Secundum Scriptura PaSSum CSSU,
Propriequo carni afflictiones, quas nimirum ἐν cruci-siae corpore pertulit, citra iliam sui passionem sibi ad- scio isse Nec aliud nos docet Apostolus, Ac t. x Ephesinae Ecclesiae presbyteros alloquens : Attenuit Nobi et uni iner5 gregi in quo Nos Spiritus Sanctus posuit miScopos regero Ecclesiam Dei quam acquisiυit Sanguine suo. Profusus igitur in redemptionem Ecclesiae sanguis , Sanguis est ipsius Dei, qui se ipsum tradidit, ut sanguine suo acquireret, mundaret, Sanctificaret, exhiberetque ipse sibi gloriosam Ecclesiam non habe=item maculam aut rugam, sed ut it Sancta et immaculata.
519쪽
uomus apud Lucianum in dialogo cui titulus ast Jupiter tragoedus, his verbis utitur : Ac mihi hoc loco, Iupiter, soli enim sumus, nec ullus hominum in hoc coetu St, Prcoeter unum Herculem, ac Dionysium et Ganymedem et Usculapium qui nostri sunt et Dii adscrip titit, etc. scriptitios autem deos Vocabant minorum gentium duos , qui ex hominibus in deorum ordinem cooptati fuerant. Cicero de Legibus deos majorum gentium appellat qui semper coelestes sunt habiti a scriptitios autem quos in coelum merita vocaverunt. Haec Bili.
Κατα αυιχαιω ληρους. Manichaei, inquit Bili., Christi corpus in Sole repositum esse nugabantur ex illo David loco, salua. xviii, male intellecto errorem suum hau .rientes : In solo posuit tabernaculum Suum Vesanam autem et impiam illorum de sole opinionem vide apud August. contra Faustum lib. XX, Cap. I. Athanas lib. III,
de Assumptione hominis, Manichaeos olicolas vocat: Hermogeni tamen hanc haeresim tribuit Theodoretus.
Multi, inquit Billius, hominem sola mente desinierunt: Plato praecipue substantiam ipsam rationalis animae haberi corpus autem hominis simulacrum et umbram. Vide Mars Ficinum in argumento ii dialogi Platonis do Logibus, unde Athicanus apud Ciceronem in Somnio sic Scipionem alloquitur : Nec enim is es quom forma ista e-
520쪽
clarat; sed mens cujus quo is est quiSquo, ionis sigura quin digito demonstrari potest.
Ut idololatrae vocantur, ait Bili., qui simulacris divinos honoros tribuunt, ita Apollinaristae orthodoxos Anthropo latras appellabant, quod totum hominem a Christo assumptum suisse crederent, sicque illum colerent. Eodem itaque modo Gregorius Apollinarii sequaces sarcolatras Vocat, quod carnem solam ab eo assumptam fuisse contenderent. Superius enim probavit eos qui mente ui tollunt, animam quoque prorsus tollere, Utpote in qua nihil sit mente praestantius.
In humana specie, videlicet dum sui praesentiam Pa triarchis exhibuit Christum ab initio inter homines suisse
conversatum existimarunt Patrum nonnulli. Congre1sus est, inquit Tertullianus, cum Patriarchis et Prostheti3. . . ediscens iam inde a primordio, jam inde hominem quod erat futurus in sine Asserunt quidam, ait Augustinus lib. xvi, de Civit. Dei, cap. 29, Dominum ChriStum, etiam ante indumentum carnis , fuisso Misibilem. Est quidem diέina potestatis et inviSibilis, incorporalis, incommutabilisque naturin ε incilia sui mutatio=ὶ etiam mortalibus avectibus apparoro, non per id quod est,
sed per aliquid quod sibi subditum est. Quid auten illi subditum non est 'Verum huic sententiae S. doctor favere non videtur. Addit enim Iulio est credibilius quod et Abraham in tribus, et Loth in duobus viris Dominum