장음표시 사용
361쪽
PRO L. FLACCO ORATIO P 103. 313sistent Massilienses, Rhodii, Lacedaemonii, Athenienses, cuncta Achaia, Thessalia, Boeotia Septimio o Caeso testibus P. Servilius et Q. Metellus huius pudoris integritatisque testes repugnabunt Asiaticae iuris dictioni urbana iuris dictio respondebit annui temporis criminationem omni aetas L. Flacci et perpetua vita defendet et 101 si prodesse L. Flacco, iudices, debet, quod e tribunum militum, quod quae8torem, quod legatum imperatoribus clarissimis, Xercitibus ornatissimis, provinciis gravissimis dignum suis maioribus praestitit, prosit, quod hic vobis
vidontibus in periculi communibu Omnium VeStrum unpericula cum meis coniunxit prosint honestissimorum municipiorum coloniarumque laudationes prosit etiam senatus populique Romani praeclara et vera laudatio. O 102nO illa, quae paene aeternas huic urbi tenebras attulisti,
cum Galli ad bellum, Catilina ad urbem, coniurati ad
ferrum et flammam Oeabantur cum ego te, FlaCCe, Re-lum Oetemque contestans, flens flentem obtestabar eum
tua fidei optimae et speetatissimae salutem urbi et civium commendabam tu tum, laeee, praetor communiSexitii nuntios cepisti; tu inclusam in litteris rei publieno pestem deprehendisti tu periculorum indicia, tu salutis
auxilia ad me et ad senatum attulisti quae tibi tum gratiae sunt a me notae quae a Senatu quae a bonis Omnibus quis tibi, quis C. Pomptino fortissimo Viro, quemquam bonum putaret umquam non Salutem, Verum hono
rem ullum denegaturum o nonae illae Decembres, quae me consule fuistis quem ego diem vere natalem huius urbi aut certe Sahitarem appellare po88um o no illa, quam iste est dies consecutus, fausta huio urbi, miserum me, metuo ne funesta nobis qui tum animus L. Flacci mihi dicam enim de me , qui umor in patriam, Uae virtus, quae gravitas exstitit Sed quid ea commemoro,
quae tum, eum gebantur, Uno OnSen Su Omnium, Una
Voce populi Romani, uno orbis terrae testimonio in caelum laudibus offerebantur nunc Vereor ne non modo non Pro-8int, verum etiam aliquid Obsint; etenim muli acriorem improborum interdum memoriam esse Sentio quam bonorum ego te, Si quid graViu acciderit, ego te, inquam, Flacce, prodidero mea dextera illa, mea fides, men promiSSa, cum te, Si rem publieam OnSerVaremuS, Omnium bonorum praesidio quoad iVere non modo munitum, sed etiam Ornatum fore pollicebar putaVi SperaVi, etiam si honos noster vobis visior fui88et, Sahitem certe earum
362쪽
104 suturalia a L. Flaceum quidem, iudices, si, quod di
immortale omen vertant, in Vis iniuria adflixerit, numquani tamen pro SpeXisse Vestra Saluti, consuluisse vobis,
liberis, coniugibus, fortunis vestris paenitebit semper ita Sentiet, talem se animum et generis dignitati et pietati Suae et patriae debuisse vos ne paeniteat tali civi non pepercisse, per deos immortalis iudices, providete quO- tu enim quisque est qui hanc in re publica Sectam sequatur qui vobis, qui vestri similibus placere cupiat 3 qui optimi atque amplissimi cuiusque hominis atque Ordinis auctoritatem magni putet, illam viam si sibi vident
expeditiorem ad tonores et ad omnia, quae OneupiVO-42 runt sed cetera sint eorum sibi habeant potentiam, sibi honores, sibi ceterorum commodorum summa saeuhates: liceat his, qui haec salva esse Voluerunt, ipsi QS se Salvis.105 nolite, iudices, existimare eos, quibus integrum est, qui
nondum ad honore necesserunt, non X Spectare huius
cxitum iudieii si L. Fllaec tantus amor in bono omnis, tantum in rem publicam Studium calamitati fuerit, quem poSthac tam mentem fore putatis qui non illam viam Vitae, quam ante praecipitem et lubricam esse ducebat, huic planae et Stabili praeponendam esse arbitretur quod si talium civium vos, iudices, taedet, ostendite mutabunt sententiam qui poterunt constituent quid agant, quibus integrum est nos, qui iam progressi Sumus, hunc exitum nostrae temeritatis feremus: Sinio animo quam plurimos 10 esse voltis, euharabitis o iudicio quid sentiatis huic
mi Sero uero, e Str ne liberorum Vestrorum Supplici iudices, hoc iudicio vivendi praecepta dabitis: cui si patrem
conserVatis, qualis ipse debeat esse civis praescribetis; sin eripitis, ostendetis bona rationi et constanti et gravi
nullum a vobis fruetum es Se propo Situm qui VOS, quoniam est id aetatis ut sensum iam pereipere possit e maerore patri O, UXilium nondum patri ferre OS sit, Ora ne suum luctum patris lacrimis, patris maerorem suo fletu augeatis, qui etiam me intuetur, me Voltu appellat, meam quodammodo flens fidem implorat ac repetit eam, quam ego Patri Suo quondam pro Salute patriae poponderim, dignitatem. miseremini familiae, iudices, miseremini patris, miSeremini filii nomen clarissimum et fortissimum vel generi Suo vetustatis vel hominis causa rei publicae reSerVale.
363쪽
M. TULLI CICERONIS PRO P. SULLA GRATIO.
MaXime vellem, iudices, ut P. Sulla ut antea dignitatis
suae splendorem Obtinere et post calamitatem acceptam modestiae fructum aliquem percipere potuisset Sed quoniam ita tulit casus infestus, ut et amplissimo honore cum communi ambitionis invidia tum singulari Autronii odio everteretur, et in lii pristinae fortunae reliquiis miseris et adflictis tamen haberet quosdam, quorum nimo ne SVP-plicio quidem suo satiare posset, quamquam ex huius incommodis magnam animo molestiam capio, tamen in ceteris malis facile patior oblatum mihi tempus esse, in quo boni viri lenitatem meam misericordiamque notum quondam Omnibus, nunc quasi intermissam, agnOSeerent, improbi ac perditi cives, perdomiti atque Victi, praecipitanter publica vehementem me fuisse atque fortem, On SerVatnmitem ac misericordem faterentur et quoniam L. Tor 2 quatus meus familiari ac necessarius, iudices, existimavit, Si nostram in ecusatione sua necessitudinem familiaritatemque violasset, aliquid se de auctoritate meae defensionis osse detrahere, cum huius periculi propulsatione coniungam defensionem officii mei quo quidem genere non uterer rationis, iudices, hoc tempore, Si mea Olum
interesset multis enim locis mihi et data facultas est et saepe dabitur de mea laude dicendi sed ut ille vidit, quantum de me auctoritate deripuisset, tantum se de huius praesidiis deminuturum, si hoc ego Sentio, si mei facti rationem vobis constantiamque huius officii ac defenSioni probaro, causam quoque me P. Sullae probaturum ac primum ab te illud L. Torquate, Uaero, Cur me a Ceteris clarissimis viris ac principibus civitatis in hoc officio atque in defensionis iure secernas quid enim e8 quam ob rem abs te Q. Hortensii factum, clarissimi
364쪽
viri atque ornatis Sinii, non reprehendatur, reprehendatur meum nam si est initum a P. Sulla consilium inflammanda huius urbis, exstinguendi imperii, delendae civitatis, mihine maiorem hae res dolorem quam Q. Hortensio, mihin maius odium adferre debent meum denique gravius esse iudicium, qui adiuvandus in his causis, qui Oppugnandus, qui defendendus, qui deserendus esse videatur 3 ita,' inquit 'tu nim investigasti, tu patefecisti coniurationem.' quod eum dicit, non attendit eum, qui patefecerit, hoc curasse, ut id omnes Viderent, quod antea fuisset occulium qua re ista coniuratio, si patefacta per me est, tam patet IIortensio quam mihi quem cum videnslio honore, uel Oritate, virtute, consilio praeditum non
dubitasse quin innocentem P. Sullam defenderet, quaero cur qui aditus ad causam Hortensio patuerit, mihi interclusus esse debuerit; quaero illiid etiam, si me, qui defendo, reprehendendum putas esse, quid tundem de his existimes summis viris et charissimis civibus, quorum tudio o dignitatu colubrari hoc iudicium, ornari cauSam, dosendi huius innoeentiam vides non enim una ratio Stdefensionis ea, quae posita est in Oratione omnes, qui adsunt, qui laborant, qui alvum Ohint, pro Ua arte atque auctoritato defendunt an vero, in quibus Subselliis haec ornamenta ne lumina rei publicae viderem, in hi me apparere nollem, quorum ego illum in locum ni quo in hanc excelsissimam sedem dignitatis atque honoris multis meis et magnis laboribus et periculis ascendissem 3 atque ut intellegas, Torquate, quem nucu808, Si te forte id offendit, quod ego, qui in hoo genere quaestioni defenderim neminem, non desim P. Sullae, recordare de ceteris, quos adesse huic vides intelleges et do hoc tilo aliis iudicium meum et horum par atque unum UiSSO. qui nostrum adfuit Vargunteio nemo, ne hic quidem Q. Horten Sius, praesertim qui illini solus antea de ambitu
defendisset non enim iam se ullo officio eum illo coniunetum arbitrabatur, cum ille tanto scelere commiSSO Omnium offieiorum societatem diremisset quis nostrum
Servium Suthum, quis Publium, quis M. Laecam, qui C. Cornelium defendendum putavit quis eis nostrum adfuit Zuem0. quid ita quin in ceteris causis etiam nocenti Viri
365쪽
lioni, si necessarii sunt, deserendo eSSo non Titant in hoc crimino non solum levitatis culpa est, Verum etiam quaedam contagio celeriS, Si defenda eum, quem Obstrictum esse patriae parricidio Suspicere quid Autronio et
rum illo copia quondam abundarat, non lii Omnes, qui sunt in re publica principes, defuerunt immo etiam testimonio plerique laeserunt statuerant illud tantum esse maleficium quod non modo non Occultari per se, Sed etiam aperiri inlustrarique oboret quam ob rem quid est quod mirere, si cum isdem ni in hae causa vides adesse, cum quibus in ceteris intellegis afuisse nisi oro
me unum is serum praeter CeterOS, me Sperum, me inhumanum existimari, me singulari immanitate et crudelitate praeditum hanc mihi tu si propter mea re gestas imponis in omni mea ita, Torquate, perSOnnm Vehementer erraS. me natura miSerieordem, patria SQVerum: Crudelem nec patria nec natura esse voluit denique istam ipsam perSonum Vehementem et aerem, quam mihi tum
tempus et res publica imposuit, iam votivitas et natura ipsa detraxit illa enim ad breve tempus seVeritatem postulavit haec in omni vita misericordiam lenitatemque desiderat qua re nihil est quod ex tanto Omitatu virorum amplissimorum me unum abstrahas: simplex offieiuni atque una bonorum est Omnium causa nihil erit quod admiroro posthac, Si in ea parte, in qua hos animum adVerteris, me videbis nulla est enim in re publica men Causa propria; tempus agendi fuit mihi magis proprium quam ceteris, doloris vero et timoris et periculi fuit illa causa communis neque enim ego tunc princeps ad Salutem esse O- fuissem, si esse alii Omite noluissent qua re necesse
est, quod mihi consuli praecipuum fuit praeter alios, id
iam privato cum ceteris SSe Commune neque ego hostpartiendae invidiae, sed communicandae laudis causa loquor oneris mei partem nemini impertio, gloriae bonis omnibus. in Autronium testimonium dixisti: inquit Sul 10 lam defendis. hoc totum eius modi est, iudices, ut, si ego Sum inconstans a levis, nec testimonio fidem tribui convenerit nec defensioni auctoritatem; sin est in me ratio rei publicae, religio privati officii, studium retinendae
366쪽
voluntatis bonorum, ilii minus accusator debet dicero quam a me defendi Sullana, testimonio laesum esse Autronium. Videor enim iam non solum studium ad defendenda Causa8 Verum etiam opinionis aliquid et auctoritatis adferre qua ego et moderate utar, iudices, et Omnino non uterer, Si ille me non Oeo iSSet. ii Duae coniuratione abs te, Torquate, constituuntur: una, quae Lepido et Volcatio Consulibus, patre tuo On- , sule designato, facta esse dieitur altera, quae me Onsule harum in utraque Sullam dicis fuisse patris tui, sortissimi viri utquo optimi consulis, eis me consiliis non
interfuisse scis me, cum milii Summus tecum USUS SSet, tamen illorum expertem temporum et sermonum fuiSSe:
credo, quod nondum penitus in re publica Versabar, quod nondum ad propositum mihi finem honoris per 'eneram, quod me ambitio et forensis labor ab omni illa cogitationei abstrahebat quis ergo intererat vestris consiliis omnes hi, quos Vides huic adesse, et in primis Q. Hortensius; qui uni propter honorem ac dignitatem atque animum eximium in rem publicam tum propter summam familiaritatem summumque amorem in patrem tuum eum Ommunibus tum praecipuis patris tui periculis commovebatur ergo istius coniurationis crimen defensum ab eo est,
qui interfuit, qui cognovit, qui particeps et consilii vestri fuit se timoris; cuius in hoc crimine propulsando cum
esset copiosissima atque ornatissima ratio, tamen non
minus inerat auctoritatis in ea quam facultatis illius igitur coniurationis, quae facta contra vos delata ad VOS, Vobis prolata esse dicitur, ego testis esse non potui non modo animo nihil comperi, sed vix ad auris meas istius 13 Suspitionis fama pervenit qui vobis in consilio fuerunt,
qui vobiscum illa cognorunt, quibus ipsis periculum tum conflari putabatur, qui Autronio non adfuerunt, qui in illum testimonia gravia dixerunt, hunc defendunt, huic
adsunt, in huius periculo declarant se non crimine Oniurationis, ne adessent ceteris, sed hominum maleficio deterritos esse mei consulatus autem tempus et erimen maximae Coniurationis a me defendetur atque haec interno partitio defensionis non est fortuito, iudices, nee temere sueta sed cum videremus eorum eriminum OS
367쪽
nostrum id sibi suscipiendum putavit, do quo aliquid
scire ipse atque XiStimare potuisset et quoniam de ori riminibus superioris coniurationis Hortensium diligenter audistis, de lino coniuratione, quae me consule facta St, hoc primum attendite. Multa eum essem Consul, o summis rei publicae periculis nudi Vt, mulin quae si i multa cognovi: nullus umquam de Sulla nuntius ad me, nullum in dioium, nullae litterae per 'enerunt, nulla suspitio multum haec VOX
fortasse valere deberet eius hominis, qui consul insidias ro publica consilio investigasset, Veritate perui S Set, magnitudine animi vindicasset, cum is se nihil audissed P. Sulla, nihil suspicatum esse diceret. Sed ego nondum utor hac voce ad hunc defendendum nil purgandum
me potius utar, ut mirari Torquatus desinat me, qui Autronio non adfuerim, ullum defendere. Uno enim 15
Autronii fuit causa qua Sulla ost illo ambitus iudicium tollere ac disturbare primum conflato voluit gladiatorum ac fugitivorum tumultu, deinde, id quod vidimus Omnes, lapidatione atque concursu Sulla, si sibi suus pudor ac dignitas non prodesset, nullum auxilium requisivit illo damnatus ita se gerebat non solum consiliis et
SermonibUS, Verum etiam aspectu atque voltu, ut inimicus
esse amplissimis ordinibus, infestus bonis omnibus, hostis patria videretur hic se ita fractum illa calamitato atque adflictum putavit, ut nihil sibi ex pristina dignitate supere8Se arbitraretur, nisi quod modestia retinuisset line ovor in coniuratione quid tam coniunctum quam illo cum
Catilina, cum Lentulo quae tanta societas ullis inter se rerum optimarum, quanta ei cum illis sceleris, libidinis, nudaciae quod flagitium Lentulus non cum Autronio
concepit quod sine odem illo Catilina facinus admisit 3
cum interim Sulla cum eisdem illis non modo noctem Ο-litudinemque non quaereret, sed ne mediocri quidem Sermone et Congressu coniungeretur illum Allobroges, maXimarum rerum verissimi indices, illum multorum litterae ne nuntii coarguerunt Sullam interea nemo insimulaVit, nem nominavit postremo, eiecto sive emisso iam ex urbe Catilina, illo arma misit, cornua, tubas, saSei 8,
368쪽
320 3I. TULLI CICERONIS signa legiones : ille relictus intus, exspectatu foris,
Lentuli poena Compressus convertit se aliquando ad timorem, numquam ad Sanitatem hic contra ita quievit, ut
eo tempore omni Neapoli fuerit, ubi neque homines fuisse putantur huius adfines suspitionis et locus est ipse non
tam ad inflammandos Calamitosorum animo quam ad 6 Consolandos adcommodatus propter hanc igitur tantam dissimilitudinem hominum atque causarum dissimilem mei in utroque praebui. Veniebat enim ad me et saepe Veniebat Autronius, multis eum luerimis, Supplex, ut e defenderem, et se meum condiscipulum in pueritia, familiarem in adulescentia, conlegam in quaeStura Commemorabat fuisse multa mea in se, non nulla etiam sua in me
proferebat officia quibus ego rebus, iudices, ita flectebar animo atque frangebar, ut iam ex memoria quas mihi ipsi odorat insidias deponerem, ut iam immissum esse ab co Cornelium, qui me in meis aedibus, in conspeetu
uxoris ac liberorum meorum trucidaret, ObliviSCerer quae
si de uno me cogitasset, qua mollitia sum animi ac leni lato, numquam mehercules illius dacrimis ac precibus 1 restitissem; sed cum mihi patriae, cum Vestrorum periculorum, eum huius urbis, eum illorum delubrorum ut tuo
templorum, eum puerorum infantium, Cum matronarumae Virginum veniebat in mentem, et cum illa infestae ac funestae faces universumque totius urbis incendium,
eum tela, Cum eaedeS, Cum civium cruor, Cum cini patriae Versari ante Oculos atque animum memoria refricare
coeperat, tum denique ei resistebam, neque solum illi hosti ac parricidae, sed his otiam propinquis illius, Marcellis, patri et filio, quorum alter apud me parenti gravitatom, alter filii suavitatem obtinebat; neque me arbitrabar Sine summo scelere posse, quod maleficium in aliis vindicassem, idem in illorum socio, cum Seirem, 20 defendere atque idem ego neque P. Sullam supplicem ferro neque eosdem Marcellos pro huius periculis lacrimantis aspicere neque huius M. Messallae, hominis ne-CeSSarii, reces sustinere potui neque enim causa adVer-Sata naturae est, nec homo nec reus misericordiae meae repugnaVit. USquam nomen nusquam Vestigium fuerat; nullum erimen, nullum indicium, nulla suspitio. SUSCUPi
369쪽
PRO P. SULLA RATIO 18 23. 32 Icausam, Torquate, uScepi, et feci libenter ut ne, quom
boni constantem, Ut Spero, Semper XiStimRSSent, eundem no improbi quidem crudelem dicerent. Ite altis illo, iudices, regnum melim ferre non OSSe ui quod tandem, Torquate, regnum ConSulatuS, credo, mei; in quo ego imperavi nihil et contra patribus conscriptis ot bonis omnibus parui quo in magistratu non institutum os videlicet a me regnum, Sed repreSSum an tum in tanto imperio tantaque potestate non diei me fuisse regem, nunc priVntum regnare dicis quo tandem nomin08 quod in quos testimonia dixisti, inquit damnati sunt; quem defendis, sperat se absolutum iri. hic tibi go de testimoniis meis hoc respondeo si falsum dixerim, tu in eosdem dixisse; in Verum, non SS hoc regnare, Cum verum iuratus diens, probare de huius spe tantum dico, nulla a me opes P. Sullam, nullam potentiam, nihil denique praeter fidem defensionis exspectare. nisi tu in 22 quit Cala Sam oeopis Ses, numquam mihi restitisset, sed indicta causa profugisset. si iam hoc tibi concedam, Q. Hortensium, tanta gravitate hominem, si hos talis viros non suo ture iudieio, sed meo; si hoc tibi dem, quod credi non potest, nisi ego huic adessem, hos adfuturos non fuiSSe, uter tandem re est, isne, Qui innocentes Omine non re8istunt, an S, qui calamitosos non deserit 3
ut hic otium, id quod tibi necesse minime fuit, facetus
esse voluisti, cum Tarquinium et Numam et me tertium peregrinum regem es Se diXisti mitto iam de rege quaerere illud quaero, peregrinum Cur me S Se diXeris: nam si ita sum, non tam est admirandum regem CSSe O, quoniam, Ut tu ais, etiam peregrini reges Romae fuerunt, quam consulem Romae fuisse peregrinum. hoc dico, 23 inquit te esse ex municipio. fateor, et addo etiam ex eo municipio, unde iterum iam aliis mi urbi imperio que mi88n est. Sed Seire e te pervelim quam ob rem
qui ex municipiis veniunt peregrini tibi esse videantur: nomo istuc Marco illi Catoni seni, cum hirimos haboret inimicos, nemo Tiberio Coruncanio, nemo Manio Curio, nemo huic ipsi nostro C. Mario, cum ei multi inviderent,
obieeit umquam equidem Vehementer hietor Cum esse me, in quem tu, cum CupereS, nullam contumeliam iacere
370쪽
potueris, quae non ad maximam partem civium conveniret. sed tamen te a me pro magnis ausi nOStrae neces Situdinis monendum esse etiam atque etiam puto non OS- sunt Omnes esse patricii; Si Verum quaeriS, Ne curant
quidem nee so aequales tui propter istam causam abs te 24 anteiri putant ac si tibi nos peregrini videmur, quorum iam et nomen et honos inveteravit o urbi huic et hominum famae a Sermonibus, quam tibi illos competitores tuos peregrinos videri necesse erit, qui iam ex tota Italia dolo ti tecum do honore ac de omni dignitate contendent;
quorum tu aVe quemquam peregrinum appelles, ne peregrinorum suffragiis Obruare; qui si attulerint nervos et industriam, mihi crede, excutient tibi istam verborum iactationem et te ex somno Saepe Xeitabunt nee patientur se abs te, nisi Virtute vincentur, honore Superari. ne 2 si iudices, ceteris patriciis me et os peregrinos videri oporteret, a Torquat tamen hoc vitium sileretur est enim ipse a materno genere municipalis, honestissimi ac nobilissimi generis, sed tamen Asculani aut igitur doceat Picentis solos non esse peregrinos aut gaudent Suo generi me meum non anteponere qua re neque tu me peregrinum post hae diXeris, ne graViu refutere, neque regem, ne derideare nisi sorte regium tibi videtur ita vivere, ut non modo homini nemini, sed ne cupiditati quidem ulli servias contemnere omni libidines, non auri, non argenti, non ceterarum rerum indigere, in Senatu Sentire libere, populi magis utilitati consulere quam Voluntati nemini cedere, muliis Obsistere. Si hoc putas esse regium, regem me esse Confiteor; in te potentia mea, si
dominatio, si denique aliquod dictum adrogans aut Superbum movet, quin tu id potius profers quam verbi invi- diam contumeliamque maledicti ego, tantis a me beneficiis in re publica positis, si nullum aliud mihi praemium ab senatu populoque Romano nisi honestum otium postularem, qui non concederet sibi haberent honores, sibi imperia, sibi provincias, sibi triumphos, sibi alia prae- charae laudis insignia mihi liceret eius Urbis, quam On-SerVRS Sem, On Spectu tranquillo animo et quieto frui. quid si hoc non postulo; si ille habor meus pristinUS, Si Sollicitudo, si officia. si operae, si vigiliae deserViunt