장음표시 사용
11쪽
CAP.II. An substantia materialis a quan- .litaressistincta realiterset. 21 'CAP Im. De Speciebus Oantitaris . 22 CAP.IV. De essentia, peciebus uua-
CAP. . De Contrarietate , ct latenseone suesitatum..AE, xiv m. De Substantia immate,
CAP.L De exissentia obstantia tam terialis completa. . 3 g P.IL An obstantiam uerialis. σ- . . eludat essentialiter composetioneri ex partibus in immissus extensivis. ari ,
PMI. Anm possibilis immaterialis substantia ex forma, ct materia spirituali eomposita. Ρ. IV. An omnis obstantia intel- ω a si obis λὶ illimitata in eo. gnoscendo. i
12쪽
max, qua Dei αμntia a nonnullis
CHE Mi. Dei ea tia dentanstratur 4 posteriori
CAP. II. sit in Deo potentia ad μα-
CAP. III. An propria set Dei potentia
QUAAsTso III. De Dei dominis in creatam libertatem. 'CAΡ.I. Reeentium Thomsarum sententia eum suis authoribus exponitur . 327 CAP. II. Sententia Praedeterminantium declaratur. 332, CAPIII. Num eobarenter dicaturpb δε- capramotio ad actum primum non per
13쪽
retinere fuscientiam ad oppin m. 3 rc AP.R physica pratatis adactum, malumst pUssiilis, ct an faciat mutis preean Actorem. P.VI. 2 pis si ea praedeterminatis, flet eum ereati arbitrii libertate. 3 78 CAP.VII Fum pissica praedeterminatis aliquod habeat ab authoritate patrocia
χα- , praesertim Tridentini, σ D.
P.VIII. Infertur ex dictis, Dei iam
ruum in erea rim liberam qua Mens perphdificam praedeterminatronem tam esse tum solvuntur obiecta.
CAP. IX. QM Acto demum falυetur enissimi Dei dominium in voluntarem liberam qua talem.
14쪽
De Ente , ejusque Attributis. 3 Ente multa in Logicis dic
putavi , inde eius notio, dis visio, anal etia petenda, duo supersunt de ipso secundum se spectato examinanda, luid sit sci licet eius possibilitas . quid actualitas . Hine erit ad impossibilia gradus, eorum que a possibilibus diuinctionem; tumens cum non ente comparabo, natisramque contradicto. xiae oppositionis, Fc primi principii veritatem excutiam s postremus erit entis passionibus Io.cus, Unitati, Veritati, Bonitati, quae sunt emtis primo intentionalias attributa:tum Identita. ti, ac Distinctioni , qaae aliquid admisceat se, eundo intentionale.
15쪽
Staius quasiti , t ' Auctorum placita. Non est inter Doctores controversia,uIrum
possibile suerit ab aeterno possibile , ita, quocumqui demini possibilitas sita sit , hoc exterminis est manifestum. Sed neque est da. Num, quod atriaia esse. habuerint aeternum possibilia non in te, sed in Deo, quo fuerint extrinsece denominata s nam Et ruit aeterna i p. strum causa , in qua conti nebantur eminenter, di fuit aeterna ipsbium cognitio, in qua continebantur tum intentionaliter, ut in intellecti- a expressione, tum ide litet, ut in exemplar causa. Superest am inquisitio, utrum praeter' extrinseras denominaiiones p Deo acceptas , aliquod esse intrinsecum ,& actuale a Deo con uadistinctum,atq; aeternu habuerint possibilia. Rursus non est quaestio inter Catholicos deesse intrinseco simplicuet dicto, di ut Vocant , existentiali r ex Fide enim constat, nihil ab aeterno extitisse, sed quidquid est creatum , fuisse in tempore. Est etiam ratione certum , creaturam nullam habete necessitatem existen di, sed contingentiam, a qua est, ut possit existere, & possit non existere . contingit ergo, ut quandoque non existat: & tunc de ea quaeritur, utrum aliquod esse habeat non per creatio, nem acceptum , sed praesuppositum, quod Vin
16쪽
m syio L. Captu 1 fcant esse essentia Ie, ec quid dirativum realiter distinctum , ac separabile ab esse reali existere. tiali: inter quae duo esse si ab eius authormus diversitatem inquiras, nihil maeterea mittas vocabulorum ambages accipies , quis, quod illud sit eme essentiae , hoc existentiae. Accedendo nunc ad authorum in hac re sententias,sunt primoqui docet, possibilia habuisse ab sterno extra Deu esse quoddam intrinsecum, elientiale ,&quidditativum . Citatur pro hac sententia Henricus in summa, .sed perperam:
nihil enim tale in ea habet, citatur δc in quod- lib. ubi habet oppositum, praesertim quod lin. . q.9. ai I. principales distinguit enim ibi ego ellantiae purum, & esse existentiae r sed ait;quod primum est esse cognitivum , quia non habretitud Ni essentia extra intollectum , di quodlib.9.qu. Udacit , quod a scientia divina-μita alia ha bent esse id quodsunt: tum explicans tale esse ad.
dri. quod est esse peragmatam non in sed in eo 'gnitione interiori: per voluntatem veco habente ite p.r efficientiam in existentia exteriorisecum .hm formam, modum : Pa habent essa inscim tia interioνι ,- quod connimanduim anti dictum Auguris it 8 s. qq. q. o. ubi loquens de rerum essentiis, quas appellat rationea, inquit, vationes ubi arbitran m ast as, nisi immente Exoraris' non enim extνὰθ Θίdquam io, ruebatur ,- Iecundam id constitueret, quod con
situ bat. Μ Captinius est potius in hac sententia, quidin
quid ab aliis excusetur; nam in a.diu. . q. 2.art. q. ad 4. Aureoli contra . conel. iic ait : Ultra
nihilitatem , qua est earentia actualis existentia, erat essentia in esse essentia. tum addit, quod es
sentia i sexu um Iesemur est aliquid in e ue
re essent rum in esse intelligibi ι, o tu portentia activa Creatoris, licet non in.e eoau quod ultimum non pertinet ad essen
tiae possibili negandum aliud esse , quam exi
17쪽
Mentiae sprilis en rat triplex este i IIi tribuerat iisiti esse intelligibili, & in potentia activa quae non sunt nisi extrinsecae denominationes MI aeterea esse aliqvita ingentire essentiarum, o to νε quod eii esse intrinsecum. hinc preolum fortasse respexit Soncinnass. Mer. η. . ubi ait este quosdam Thomistas, qui diiunt, Quoarum corruptis , manet quidem te essentis , ticet non maeat esse exsentia . Idipsum docuit Albertinus in praedicam ,
substantiae disp. I. q. i. concl. . ubi Praeter Hen-xicum, di Capreolum relatos eriat Scotum , MD. Thom. De Scoto mox dicam. D. Thomas habet alia omnia. Iocus cette , quem laudat ALMItinus ex L .dist. i3.q. i.art. I. ad 3. nihil tale
di sed si diu inguit triplex esse primum, quod est ipla rei quiddilas : secundum , quod
est actus quiddilatis, sicut vivere in actu non secundo, sed primo est esse viventibus : ter tium est esse significans veritatem enunciatimnis expressum per copulam o=. Ex hac divisione quid pro re sua inistre possit hic author , non plene intelligo. ut n. admittat S. Doctor esse es, sentiae , quod nemo negat, imo ut illud admittat ab esse existentiae distinctum, de quo ibi non loquitur ι nunquid propterea aeternum e At enim tenetur hoc dicere ex cohaerentia do. minae. Id quidem, me etiam fatente, verum est satque inde potissimum premam in serius Thom istas essentiam ab existentia distinguen. tes. Sed aliud est, quod tenetur aliquis authoxdιcere Vi amunienti, quo urgetur; aliud est, 'quod re ipsa dicit . quam enim multa saepὸ ab. Mirda ex aliorum dictis eruimus, quae tamen ii
Altera sententia docet , possibilia non habe, reesse aliquod teale ouidditativum , sed accipe se tamen ab intellectu divino cognoscente quoddam esse intelligibile a solutum, di 1nis etrinsecum medium inter esse reale, di rationis,
18쪽
quod vorant esse diminutam . Ita Lyehetus, Tataretus,aliique Scotistae in se l. unie. De mente Scoti lis est inter ipitas Motainas,atque etiam iniex Nostros; Suarius enim in Net.disp.3I .seet.x.negat Scoto in mentem hanc sententiam venisse. Albertinus l .eit,a nu. .
assirmat, di multis probat, hanc fuisse ipsam
- Tertia demum sententia commu ais, & vera nullum esse actuale possibilibus tribuit a note existentiam, quam per productionem a cipiunt. Hanc expressit Div. Thom. qu. 3. Potenti a r. s. aa a. ubi , Ex hoc , inquit, ipso. quod quidditati esse tri itur , nonsuum Hse ,se , a quidditas ereari dicitur 3 quias antequam esse Mar, nihiιs, nsforιλ in m uinuere πιιι..bi non est creatura,ssea creatrix essemis . o '
ostenditur, pinbilia nullum esse intrinsecuto
v. ab aramo kabuis. ARguo 3. eontra ι. sent. Si essentiae possibistium abuales ab aeterno fuissent, fuisssent de existentiae . quid enim est existentia, seu esse rei , nisi tes ipta, eiusque essentia actua lis in se profer, si negas, vel probabile inter ista discrimen .at concedi possibilibus ab aeterno existeatia, salva fide, non potest. ergo neci ti inseca ulla actualitas essentiae. , Arguo x actus essentiae omnino aeternus neu statui potest dependent a Deo, nec indepen, dens. Non dependens s in quo Onim genere causae essicientisnh an ideatis non e lenis is, ut eonstat s aliter non essentiae esset actus. sed existentiae. Non ideatis; tum quia nons tum essentiae , sed existentiae etiam creatae, quae perfectio est, in Deo est idea. Si ergo diis vina mens ideando ponit in aeIexad quodam. actu
19쪽
actu eremiam ponet in eodem exissentiam cum quia , ut notat Scotus, exemplar ,
di efficiens non rejiciunt distinctos effectus, sed ille idem, qui poni iur ab efficiente active, ab exemplari ponitur directi ve . nec habet idea modum alium causandi, quam chris endo es
Nec potest talis actus absolvi a dependentia rSie eἀim esset ens omnino necessarium, qua tenus nec indigeret alio ad essendum, nec ipse sibi posset denegate suum esse . atqui nullum esse a Deo disinctum potest esse necessarium; aliter posset dari clea tuta necessario existens.
- ne quaecumque probant contingentiam cujuslibet creaturae quoad eius eat stentiam , probant ει contingentiam essentiae secundum se spectatae . Et contingentiam quidem erearurae probat universim eius impersebio, ratione cujus nec est necessaria Deo habenti in se omnem si scientiam, nec est nata trahere necessario voluntatem Creatoris ad dandiim sibi esse Atqui non solum exissentia creatur e , sed ipsa
etiam essentia imperfecta est, ut paser. ergo 'rutraque tantingens est, adeoque neutra netes sarta. neutra independens. Arguo 3. aeternitas essentiae creatae non alium de est , si est, quam ab aeternitate, ac necessistate vexitatis, quas a cuiusque essentialia prae dicata de qualibet enunciatur. atqui hinc fimetsi , ut. n hilo minus aeternitas competeret creatae existentiae, ut enim de homine per pro posHiones, ut aiunt, veritatis aeternaeaenunciatur, quod sit animal, quod sit discursivus , .cte. ita Bede hominis exis .ntia, quod sit sor
nia actuativa essentiae istus , quo determi'. net eris invisserentiam, ut sit potius, quam non sit. Quod si propterea non est aeterna exi- flentia, nec est aeteri ae sientia.
Respondet Albertinus, debere supponi esse inuiniecum estentiae hominis v g. tanquam ra
20쪽
masio I. Caput I. γtionem forma lena , qua non repugnat homin e in existere . haec ratio cessat in existentia, quae scilicet supponitur sufficienter non Lepugnans in ellentia sua.
Sed rei uitur r. quia nihil potest esse forma
li Ier non repugnans per alterius praedicala, ut sequenti capite ostendam . erit ergo existin tia per sua etiam quidditativa praeduain, non Veioper praedicata essentiae non repugnan ;adeoque non solum essentia, sed existenta a ipsa sit opon tet aeterna. a. hinc fieret,ut accidentia,& Armae non habere essentiam aeterna ivs quia scilicet satis redderentuc non repugnantia per essentiam 'praesuppositam substantiae,& ir, alerita .ra ut di cis, existentiam non haberς quid ditatem aeter . nam, quia posIibilitatur extrinsece per essen tiam,tanquam per poten I iam ipsius recepti Vanm,
quae supponitur; quidni poterit ensi plana care. Ie aeterna ac ualiquid ditate,de satis possi itari per causain sui efficiente in aeternam essen tali
ter praesuppositam Arguo ex tali quidditate actuali- praesup posita fit manifeste, ut nulla res creeturs creari enim est accipere totam suam ab alio perfectionem,cuius si cluid supponitur in ptiori ad actiu'Dem, non creatio est, sed eductio. hinc a D. Th. dicitur creatio tendere ad ens ut ens, quaten Squidquid est persectionis in effectu creato , to.
um per c Ieationem acquiritur, atqui per μει ersarios persectio omnis quid ditativa entis in adhu supponeretur ante eius productionem,qua solum acquireretur perfectio existentialis. ergo revera nullum ens crearetur. Nec satisfacis di
.cendo, satis elle ad creationem,ut quidquid est persectionis in te, trahatur abellis essentiali adesita existentiale . Nam esset Irud essentiale perte est actuales adeoque creati non est trahi a potentia simpliciter ad actum , se ab uno acta ad alium, quo pacto quis vetat appellari crea'