장음표시 사용
41쪽
24 Metaph. Zibeν I. homo sexistens , si utraque proferatur in sensa
categorico,& absiluto: caeterum ex usu loqueniatium illam esse necessariam , hane contingen. tem; quia illa communiter usarpatur ut in
plicite conditionalis, & facit hune sensum, flhomos, conινadictionem non impluae : haee vrum usurnatur ut absoluta, di ficit hune sensum ,
Dedueitur s. nu Ilum possibi Ie esse non repugnans per negationem repugnantiae ab omni positivo contra distinctam . per illud enim res non repugnat, Per quod imponitur repugna ti, seu imaerae . at per se ipsam , ut dictum est , sermaliter est ens, & opponitur chimaerae. ergopex s. ipsam est non repugnans, non vero per distinctam repugnantiae negationem.
Obile. impossibilitas nulla est intrinsem rei an possibili. ergo nee possibilitas rei possibili .
antee. prob. I. Impossibilitas ehimaerae est nαgario chimaerae. at negatio chimaerae non est chimaeras tum quia universim negatio sormae non est se a ipsa negata squis enim dicat te. nebras esse lucem Z tum quia lic negatio ehim rae chim rim esset, adeoque essentialiter non esset . at ubi negatio non est, est forma negata,& per conses uens ubi negatio essentialiter non est , essentia Iitet est Brma negata. ex hoc autem fieret, ut ehimaera essentialiter esset, quia eius negatio essentialiter non esset. Prob.I. idem antee. Impossibilitas ehimaerae
non est impossibilis: sed chimaera est impossibilis. ergo impossibilitas chimaerae non est chi. maera. Maior prob. quid fingi potest evidentius, quam non esse impositatem impossibili. ratem chimaerae, quae si impossibilis esset, chi maera possibilis esset ρ illud enim est possibile, cuius est imoossibilis impossibilitas. Confirm.
pessima est chimaera s optima est eius repugnan. tia. ergo repugnantia chimaerae non est chimi. Ia .ant. prob. tatio, cur pessimum. onexistata est
42쪽
est optima a malum enim non excluditur, nisi a bono, adeoque pessimum nonnisi ab optimo: Sed repugnantia chimaerae est ratio excludens ehimaeram. ergo optima est repugnantia chi.
Resp. evidenter ex dictisconstate , ut duplex est rei possibilitas, altera consistens in conso nantia praedicatorum, altera in potentia possi bilium productiva , ita diduplicem esse impos.sibilitatem. alteram, quae sit ipsa praedicato. xum ' di sonantia, alteram, quae sit eorunderi impioducibilitas s quae quidem cum omnipo
tentia confunditur , ut dicam infra c. . t Nego igitur antee. ad I. prob. nego mi rem, per hoc enim chimaera pst chimaera, quia involvit identich esse ,-non esse eiusdem . ne gatio autem, quae distinguitur aserma negata , ut negatio lucis in aere, est negatio contingenti non chimaerica . Neque valet modus ille ax. guendi, negatio chimara non est , ergo chimarat imo oppositum sequitur evidenter, ergochmara non chimaera essentialiter est suum non esse ex quo etiam fit, ut sequa ut evidenter ex eo, quod chimaera sit; quod nega tio etiam chimaerae sit. Dices. alia est negatio .quam includeret chimaera si esset , alia est negatio, quae modo chi
maeram excludit. quod evidenter ostenditur: . nam negati. , quae nunc excludit chimaeram ,
excludit tantum: at negatio inclusi in abimae, ta excludit, & non excludit .
sed ista sane non est evidentia, sed illu- . negatio inclusa in chimaera, quae est nutatio bdentificata cum esse a se ἰnegato , chi
maeram nunc forma liter exclud it tantum, quia cum de facto talis negatio simplicior non
sit , de per se formaliter non ia , ficit.us
chimaera simpliciter non sit . Rutius eadem excluderet , & non excluderet , si Hat squia si ilicet diaeret actu ede. Ae non esse, ad
43쪽
16 Metaph. tabere L que inclusionem , de exclusionem eiusdem . Ad a. prob. eiusdem antecedenti Si nego majorem . ad pro, author ipsius, qui tertio qumque verbo ructat evidentiam, debuisset advese tere, impossibilitatem chimaerae esse ejusdem repugnantiam , Iepugnantiam autem ex vi v eis esse pugnam, seu oppositionem praedicato. xum. sine quidem esse actu physice non potest. nisi exiitan raedicata pugnantia i adeoq; eum ista simul esse non possint, nee poterit este acta repugnantia, nec impossibi litas. certum 'ergo est ex ipsa vocum notione impossibilitatem ipsam impossibilem esse ,ouatenus esse in rerum natura non potest et quoa est evidens evidentia
primi principit. Dum vero additur, p&ssibile esse illud , cuius impossibilitas impossibilis e distinguendum : cuiuς impossitalitas est im. possibilis impossibilitate convenientiae: verum est di impossibilitate existentiae I salsum .po
sibile igitur est, cui nec convenit, nec P test convenire repugnantiae non vero cui con veniens repugnantia nee est, nec potest esse . uno verbo: possibile est, non cuius, sed cui ire.-
possibilitas est impossibilis.
Ad coni. ratio excludens chimaeram ipsi ehi maerae est mala a tollit enim ab eo fundamen 'tum omnis boni , quod est esse r mundo ,& nacturae est bona, quia tollit chimaeram e sed bona est etiam , de mala in hoc sensa chimaera ipsa a bona universo ; a quo se tollit: mala sibi, quia se tollit, de ex hos est chimaera, quod si Ioctu mur de bonitate absoluta, quae entis est passio ,
nec convenit ea chimaerae a nec eius repugna
tiae ς utraque enim merus est defectus, di i m. persectio, cum nihil habeat in se perfectionis, quod non omnino a se tollat per oppositam n sationem. CAα
44쪽
Mirum est, quam multum Recentiore
nonnulli laborent fui rem praesentena satis perspicuam intempestivis speeulationibus involvant. Contendunt praeeipuh illud , ut propositionibus veritatis aetemue aeternum diuale velificati um thveniant et oe quia esse intrinsemimi erraturae in actu tam diminutum, tum quidditativum exeludunt , ad Ι-m -- sugiunt a de hinc censent porro demonstro eti existentiam. Propterea ex iis .liqui p*4'Nieoti Martinea citatum disp.3. coninx. dix runt rei cuiusque duplicem sesse sisentiam ,
aliam erratam , aliam increatam ες hanc vhria seare propositiones necenarias illam contin- senus, quae de creatura formantur .
vero possibilitatem in potentialem distinguit , di actualem: di hanc esse statuit Deu 'ipsumimi: uni debetur scilicet veritεν actualis qternarum propositionum s eum a prima non habeatur , nisi in potentia . Et hoc quidem pin latim nes . ut loquitur, evidentes. testimcmio livetantiquitatis tum saerae, tuai prophanae
Ego vero rem istam , quae multis non eget . paueis expeήi m. Suppono ex dictis in Logica .LΣ.qu.A. eap. t. in iropositione necessario vera. aliud formaliter esse veritatem , aliud necessitatem. in veritate con nit necestaria cum con, tingenti , a qua disconvenit in necessitate. V ritas est consormi tas mera enuntiationis tam remunciata, & admittit propterea rem enu elatam , ut suRm eonvitutivum formale ,
Rurias haec eadem se tabet lut rerminus
45쪽
13 I. in mem radit necessitas, aut contingentia'. Hiae habes , verificativum propositionis
aeternae , quae de creatura concipitur, non ecie, nisi erraturam. Ratio est, quia vel ληκ ni pro fitiones eiusmodi de creatura ipsa for--Η . vel non . Si secundum negas ergo cognosci ab aeterno creaturam, unde quaesito milia
eri x , quia de subiecto non supponente. Si priamum, needas oportet, creaturam ipsam veria
ficares quae si ita est , ut esse enunciatur,pIOPositio erit vera: sin minus, falsa sex eo enim , quod res est, vel non est , propositio vera , vel salsa est . Et res quidem, de qua hic est sermo, non est res alia ab ea , de qua elicitur enunciatio : di quae una ostenditur ab omnibus, per cuius eonserinitaten , aut ditarmitatem vexi, aut salsi denominatio in propositionem redundet. Manifestum ergo est, quod ista propositio , ι mos rationalis, non aliud ab homine velifica rivum sormale habet, aut habere potest. Necessitas deinde huius veritatis, quae sui , maluer non est conformitas, sed connexio en litatis propositionis cum entitata obiecti ita se habentis ut enuntiatur, ex triplici capite oritur in Deo possibilia ab aeterno cognoscentν ,
ex natura scilicet actus, medii, & obiecti, de actus quidem divinus cum Deo identificatus , ae proinde persectionis in cognoscendo infinitae, is est, eui sitsitas repugnet, seu repugnet aliquid cognoscere aliter, ae est . in quo eognitio Dei necessaria, seu simplicis intelligentiaeon Venit omnino cum eontingente, seu visio
nis . sed disconvenit primum in moti VO , seu verius medio, a quo& habet necessitatem pio. priam 3 essentia enim divina, quae est me. dium , in quo possibilia cognoscuntur, eum possibilibus essentialiter connexa , certiscat essentiali 'et Deum de natura possibilium: quod mola habet scientia visionis , pto qua nullum est
46쪽
illam enunciata est ipsa etiam necessaria, cum vetitas enunciata per scientiam visionis sit continiens. illa enim enunciat. hominem essera tionalem et in quo habet ut, ut dixi, 'tensia conditionatus , adeoque ex su ppositione neces
laxius, si hamo est, animaι rarionale est : quae veritas obiectiva contingentiae non subest; quia evidens est, non posse simul hominem esse, deesse quod non est 3 aliter simul esset. & non esset . at Rientia visionis enunciat absoluth h minem esse s quae est veritas obiectiva obnox in contingentiae iust quidem in hac etiam scientia suppositio, qu)-men cadit si pra existemtiam scientiae , sed a Mentia non enuncia tur ; divina enim visio dii in rem extra se ex suppositione, quod re sitit sed non ι 'enunciat, rem esse ex suppositione quod sit rΗine habes, rem contingentem non solum afferae veritatem propositioni aeternaea dethim necessitatem . illa enim dicitur ex hoc capite necessam propositio, quae veritates ienunciat necessariam per se,&in defectibilem atqui talis est vetitas obie et iva eiusmodi propo
sitionis; quia eius oppositum non contiirgil, nequeenim contingit, ut homost , di ration
lis non sit , h. e. ut sit, di non sit. Haec sane Cmnia ita videri,nit similista, ut non videam. quo re possint in dubium xevocari. Disertamen I. quamvis impossibile sit hominem esse, di rationalem non esses' haec tamenaida avi stibi litas , seu necessitas ex suppositione non est homo iide, sed Deus. t Sed contra est 3 unumquodque enim dum est, per se formaliter excludst suum contradi 'ornum', cum quo scilicet per se formaliter est impossibile: quod est evidens evidentia primi principii. ergo homo dum est, per se for
maliter excludit non ratisnati P quod quia se ipsa est non Aomo con radicioriε oppo p xio
47쪽
D . . Metaph. Liὐιν I. nit ut homini. ergo per se sermaliter impossibilitat istam propositionem, homo est ratisin is non est adeoque reddit illam conditionalem necessariam, se homo est, o rationan est , sormaliter per se ipsum.
Explic tur magis argumenti vis, ouae mihi est demonstrativa. Dupliciter potest ens ex eludere sui negationem: primo modo eam redis dendo simplicitet impossibilem; qua ratione solus Deus exeludit negationem surr secunda
modo eam reddendo sibi incompossibilem; qua ratione quod libet ens per se ipsum Hrmaliter sui negationem excludit s quia quodlibet est per se eum sui negatione inconjungibile; exterminis enim, di non aliunde Brmaliter est verum, idem non posse simul esse , & non esse. Hi ne sit, ut suppositio essendi sit necessitas me-saphysica, qua excluditur a simultate eum ipsis positio non essendi ; neque enim potest non esse necessaria exelusio simultatis impossibilis imo illud idem , quod facit formaliter impossibilem simultatem, debet sacere formaliter ne cessariam exclusionem, cum impossibilis simultas , di necessaria exclusio sint formatissime idem. Ex his ita arguo , & ostendo hane pro
positionem, si homo est, animal rationale est ,
esse non solum vetam, sed etiam necessariana per ipsum hominem. Per illud formaliter est necessaria haec , per quod formaliter est i in possibilis contradictoria , si homo est, animal rationati non est . atqui haec secunda per hominem est sormaliter impossibilis. ergostia prior per hominem est se aliter necessaria. Major est evidens ex Summulis ubi de propositionum aequi pollentia. Minor est evidens ex modo di
cum enim animal rationale non esse, de
hominem non esse sint formaliter idem , illa aequi valet huic , si homo est , homo non es λ. haec autem habet impossibilitatem ab eo forma liter , quod latinaliter excludit simultatem
48쪽
I. Caput Π . st hominis cum sua negatione: hoc autem aliud non esse, quam hominem ipsum, veritas primi principii ex terminis nota abunde osten, dit Dices r. possibilitas rei exeatae alia est poten, tialis, di contingens, quae est ipsa res paelibi lis r alia actualis , & simpliciter necessaria , quae ab ipsa distinguitur, oc est Dsus. quod fiergo propositio aeterna aeternum est vera , &necessaria, ab hac, non ab illa suam & veritatem , di neeessitatem mutuabitur. Distinctio ista possibilitatis non mala est . si coincidat cum nostra, Si communi, superiori capite declarata .. sed omnino perperam i actua lis, o extrinsec3 possibilitas, seu moducibili tas rei assumitur in verificativum propositioiiis arcrnae, cum enunciatio non sit de illa, sed determiata illius, quem tu possibilitatem poten tialem , nos intrinsecam dicimus. fimilliet enim poteris ta jus propositionis,erosum Deum etiam velle veri scativum . quod si ex eo, quod propositio sit actu vera, contendis verificatiis. vum esse acta , ea est recocta erambe, in quam multa in Logicis , ubi de propositionibus de
Dices 3 propositiones veritatis aeternarer .ciant aliquot necessarium .de praesenti . ergo non satis verificantux per ipsam rem possit,ilem contingentem. antec. prodi Idem est
formatissime dicere, homo si animal να- eionale esset , ae dicere , Aecesse est , hominem
esse animal ratianala. 04 Ioeest assirmare ne cessitatem absoluth de praesenti. ergo. 2. omnix propositio conditionata in materia necessaria resolvitur in absolutam modalem de modo necessario, ut patet inductiones nam haee propo
sitio, equus si Gyt, esset hinnibilis, resolvituar in hanc modalem, Necesse est equum esse ι .
hilem. datur actu in rerum natura necessi-gas. ne vexificentur contradictor ia . i ita n
49쪽
eessitas distinguitur a oualibet creatura ι quia attam, homine non existente , datur necessitas
ut homo , si est, non sit simul homo , &non homo . Rursus ista necessitas enunciatur in
propositionibus aeternis. ergo. Non nego dari necessitatem actualem aeternam, ut homo sit rationa lis eo i pso, qu- est .m dico eam esse necessitatern extrinlecam, di
non enuntialam , adeoque nee verificativam .
Nego igitur antecedens: in euius ti i plici probatione nullam aliam probationem invenio,
quam prineipta ad libitum sumpta sine pro
Mone, ut videre est in secunda; quae princiis cipium simit salsissimum, et ab omnibus nega. um, ut jam ostendo, illudque ut probet in dubione, assert unum exemplum in materia hae eontroversa. Quaero igitur, in quibus Sam- mutis illa propositionum etquivalentia reperia tur, ut eo ditionalis para ponat aliquid inesse , necessitatem scilieet hypothesis absola. tam, desine additos imo veto ab illa condis,dionali ad categoricam modalem consequentiam oon valere , nisi fallor, demonstratar ι tum quia iis conditionali necessaria necessitas cadit in solam illationem, seu connexionem unius veritatis cum ali et in modali vero absoluta necessitas transfertur in hypothesim ipsam . quid autem celtius in Dialectica, quam ex an Maedenti eonti Menti posse habeti necessatiana consequentiam . qui o adtecedens evadat neceέ sitium i tum quia si modus de necesseMadit suis pra dictum absolutum ι iam ergo verum est . di necessario vetum ab aeterno, quod homo ab. solath sit animal rationale, adeoque & quoa wsoluae sit . ubi enim praediolum nota est ad Ilium distrahens, aut diminuens, semper te sint a propostlione do erito ad propositionein lata secundo ad iacente. . Quod si dictium it litis mcidalis vis hypotheeba bisum, iat. n/ι east . hominem riserariona,
50쪽
i appellat necessitatem rei i& perperam ea dedu-l eitur absoluta, ut constat ex modo dictis: veli appellat necessitatem illationis r & haee qui, i dem imbibituri .prima propositione conditi l nati s sed ad hane non requiritur necessitas,nisi conditionata rei. ut enim fit ab aeterno neces, sario verum, quod, si homo esset, rationalis es.set, id satis est, ut homo in nullo casu sit, dc ra, i tionalis non sit. Quod demum additur de necessitate, ne VeΑxificentur eontradictoria, nihil est. dico enim, ut dixi, eam esto ab ente indistinctam, quod sciliret seipso opponitur chimaerae, adeoque seipso essentialiter eontradictionem excludit . Hi ne necessitas ista in uno est abseluta , nimirum in Deo , di in reliquis istam ex suppositio, ne, quod sint. Sed haec est satis ad verincandas propositiones aeternas, quae de creaturis hanc unam necessitatem enunciant.
sua quaesiti est obvius. quaeritur, utrunm, o divina potentia, quae extrinsain denomias nai possibilem ereaturam , sit essentialiter eonisl m eum eiusdem creaturae intrinseca possibi ntate 3 ita ut ficta suppositione imi rutvruod homo v. g. possibilis non esset, mi meret, Deum quoque esse impossibilem. Huic quaesito respondet nuattve in , qumn eas ny is sequitur 'squea, Arzubal, Abircon, t aliique apud oviedum matri Asirmati vh respondet D. Thomas, mina Parias tibus accedit Malea, Faselus, i , uis ris alii qm apud eundem . . . .et 4 . in s