Quaestiones de Homerico hymno in Cererem

1쪽

QUAM

CONCESSU ET AUCTORITATE AMPLISSIMI HILOSOPHORUM ORDINIS in ACADEMIA FRIDERICIAN, MALENSI CUM VITEBERGENS CONSOCIATA AD SUMMOS IN HILOSOPHI HONORES RITE CAPESSENDOS DIE XVII MENSIS MAII A. MDCCCLXXII HOBA XII AUDITORIO MAXIMO UNA CUM THESIBUS PUBLICE DEFENDET

AUCTOR

ADVERSARIORUM PARTES SUSCIPIENT

I ALIS SAXONUM

3쪽

Homeri maiores qui vocantiu hymni ut eiusdem paene generis omnes praeter h. VIII sunt et ad Η0meri exemplar consormati quadam propinquitate iunguntur, ita multum ab Orphicis hymnis absunt et a Secretis illorum rationibus vehementer recedunt. 0rundem tamen tanta est diversitas, ut omnes docti viri consentiant, singul0 hymnos sui quasi iuris esse neque eidem haec carmina p0etne aut aetat 9088 adscribi. Iam Serm0ni et Verb0rum usus quantae in disserentiae d0ctis quaestionibus nuper Fiethavius, indisellius, Koelinius, alii explicare coeperunt, e0rumque diSputationibus effectum est, ut hymn0rum inter se et ab Homeri carminibus diserepantem nrtem grammaticam, metricam, proprietatem dicendi melius perspiciamus. Illorum ad commentatione reiicimus, si qui singulas disserentias cognoscere Velint, generale autem, Une intercedunt, paucis exponere iuvat. Bina carmina si hymn0sin Ap0llinem unum ducimus tam artem quam con8ilium diversum Sequuntur. Mereurii prope abest a Veneris carmine pariter

atque Apollinis a Cereris laudibus illi sunt lepidi, festivi, hilares et ad delicias describendas propensi, hi Severe celebrant deum non sine tacita verecundia loc0sque priscis caerimoniis SacrOS, sata narrant, c0llata praesertim in proav0s beneficia laudant. Hymnus autem in Cererem eo etiam ab Apollinis disseri carmine, quod magis Xornatu rebu Salutariter inVentis civitatem Eleusinis praedicat et aperte sacerd0tum auctoritate compositus Atticam originem certis indiciis prodit. Itaque hunc a ceteris hymnis seiunctum tractamus nulli alii carmini ita cognatum, ut inde possit iudieium de hymni rati0nibus et consili fieri Quam ob rem nullam iam certam habemuS 0rmam, ad quam Xigamus hymnum mysterii commendandis saetum, nisi sorte pr0sciscimur ab Homeri carminibus, nam

4쪽

ab horum arte quum omni reliquorum epistorum saeuitas tum hymni in C. poeta pendet. Inde a Pausania amplius sedecim saeculis nullum extat de hymno in Cererem testimonium, neque multi Videntur fuisse, quibus legendi cupido fuerit, nam hymnus uno tantum Servatus est saeculi XIV codice, qui Moseoviae l0ngissimum tempus iacuit neniini notus. Multi corrupteli inquinatus est praesertim v. 378 - 4ll , 462 - 48 qui leguntur in soli admodum laeso Graeeuhis quidam, tenuis ingenii vir, et hos et alios

vel Su Sanare atque restituere Onatu eSt, nullo odio adiutus, Dum alia inscite resarsit, alia ne tentavit quidem rescere. Itaque codicis praestantiam quam multi laudibus efferebant, Dullam esse ait obetus: ' serecens est admodum ac totus scatetoseitabundi seribae et ineptissimi correctori Stolidis erroribus et male sanis interpolationibu8, quibu neque plures neque turpiores in ullo alio Graeco codie memini videre. fortasse hymnus literis olim non integer incohimisque mandatu est, nam multa, quae moleSte tantum seruntur, videntur inde ortae88e, qu0d 0eta praepr0pere manum de carmine Sustulit. Narrationis enim decursu nonnunquam interrumpitur, re quaedam repugnante traduntur, ut nonnullae existant rerum discrepantiae, quas doeti viri nullo modo potuerunt componere. Ηymnum igitur temporum iniquitatibus et Graeculi commentis mirum in modum corruptum iam par est largam praebere disputandi materiam. Sequitur ut de hymni origine et satis, arte et consili quaerumUS. Nulliis quum adhuc populi is inventus sit, quin sacra habeat et deorum cultum, non miramur Graecos prisci temporibuS, quae sola sabulas in rebus divinis tenerent, deo coluisse Saltati0nibu8, pompis, arminibus. His institutis antiquissimi poetae Suam artem commendabant, iique de propositi praemiis

Iam hymni vox ab Homer de carminibus epistis usurpata θ 429 es. He8. Opp. 62); postea propria fuit cantibus Solemnibus, qui deorum aera celebrantes a stante choro ad citharae Sonum declamabantur cf. lat. legg. III, 700, Menand. de ine. I,

5쪽

Etym Gud. p. 540 42, Proel in Phot bibl. p. 985 edit. Hoesch. Tales autem hymni, qui sacris et ritibus magi quam artis praeceptis regerentur, non amplius extant; nam Orphici hymni, qui

τελεται potius Sunt quam μνοι multum diserepant, siquidem exili sermone enumerant deorum e0gnomin e0rum id munera

plerumque ins0lita X 0sm0goniis translata, de08 autem mystista quadam contemplatione infinitos reddunt et exsangues. Istos igitur hymnos, quos aus. IX, 30 religi0nis causam0mericis anteponit, missos facimus ab epicis Homeri hymnis abhorrentes; neque Callimachi habemus rationem, qui doctrina magis et labore pero80 quam arte epica Valet, neque Cleanthis Stoici, cuius hymnus Deum O. M. DVoeat more philosophorum. Η0meri igitur hymni soli nobis epicam rationem repraesentant quibus in diiudicandis, quum nullum extet de poeta testimonium, res ad coniecturas redit, euiu8modi multas et diversas protulerunt d0eti viri. Imprimis ad expediendas differentias et de tegendas interpolatione propria qui8que eorum, qui editioni hymnorum operam dederunt, de hymni in Cererem origine et satis doctrina usus est Xordium vero editionum huius hymniseeit Ruhnkenius, qui culmen Statim Homero, dem Oenni, και TD φυσεως και ης Mims εως νε- es Fabrie. Bibl. r. , 342)subduxit, consentiente Videlicet r. Aug. Wolso, qui in per tractanda inclita de Homeri carminibus quaestione a limine tantum, ut ita dieam hymnos salutans hanc hymnorum sarra ginem censuit e prooemii eorumque fragmentis consatam esse. Quam opinionem in diiudicandis maioribus hymnis non recte se haber infra exponam libens autem multo probabiliorem Groddeellii aecipio sententiam de hymnorum e pluribus authologiis sueta colleetione. Proximus qui adstat hymnorum existimator Ignari a singularem Voluit hymni poetam, Uamquam

ceterum quidem non recte en8it hymnum, quem lucubrationem MoseoVitieum Vocat, ausania restentiorem fuisse et a docto quodam grammatico consulum antiquiorum poetarum Ver8ibus, ut sucum legentibus faceret, undecunque intextis. Quod recte resutavit Ilgenius, qui hymnum ausania vetustiorem atque ha- pSodorum more integro versus l0eosque ab Homeri imitatore translato esse eenSuit, Omnibus sane consentientibus, qui p08tea hymnos tractaVerVDt.

Ilgenium qui excepit Matthias multas res hoc quoque in

6쪽

hymno minus feliciter egit, praeSertim mi Sensu quodam pulehritudinis legibusque poetices sibi constituti eo adduceretur,

ut hymni pristinam formam non ampliu Ver8u priore trecen-t0s affirmaret compleXum eSSe. Quam ad Sententiam probandam nollem usu e8Set hoc argumento hymni posteriorem partem non satis cum auSaniae loci congruere; nam ipsa res docet')in priore parte non minore intercedere disserentias Carminis autem decursu Si post versum trecentesimum finiretur, iam nullum eius 88et id0neum argumentum fini in eo esset, ut Eleusine Cereris temphim Xstrueretur. At Ceres usque ad v. 300 non reconditiatur cum diis, nec r0serpina ab inseris ad lucem redit, aut Sacrorum rigine et institutio commemOrantur graVe Sane reS, quae optime priore hymni parte paratae alteraque in parte c0ntinuatae arctissime cohaerent; quarum utramVi partem Si demas, curtum et detruncatum habebimus carmen, neque arti legibus persectum neque ad narrati0nis eo ditione accommodatum. Nam una tantum est carminis

fabula, cuius nulla par potest mitti l Proserpinae raptus, Ceres filiam indagans . 1 - 95 2 Ceres diis irata Eleusine vivit tectis ac sedibus a Melanira recepta v. 95-302 3 Iupiter

ceterique dii nituntur, ut Ceres in deorum consessum et roserpina ad visendam matrem redeat . 302 433 4 Cereris placatio, institutio sacrorum 433 - 495. Doctorum igitur virorum nemo fere Secutus St Matthiam quamvis explicantem Sententiam in edit praef. p. 82 alteram hymni partem ex ra-gmeniis Homerici carmini8, qu0d Pausania Viderit, conSarcinatam esse allitis hie illic, ubi illa deficerent, ipsius consarcinatori VersibuS, nonnumquam etiam aliorum poetarum locis intertextis. Quae ego qui a Matthiae Sententia abhorream'' leviter attigisse satis habeo quamquam nuper indisclitus sententiam professus est Similem, hoc carmen item ut omne maiores hymnos sine iudiei compilatos esse. Iam ad Hermannum me converto. Is cum de maioribu H0meri hymnis nullum Sse, quem alii poetae non interp0laverint contenderit, hoc in hymno duas ad minimum recensiones esse confusas dicit, quarum et8i utriusque ve8tigia habeat code Mose maxime tamen eum ut

7쪽

in reliquis tymni recentiorem sequi. Librario autem, qui diversas hymnorum recensiones ante oculo habuerint, quum eas multis locis congruere inter Se animadverterint, has recensiones ut labori parcerent, in unum corpus c0niunXiSSe, Semel scribentes, quae diverSarum recensionum comtiunia eSS Viderint.

Quae sententia, quamvis Subtiliter et eleganter exposita habet tamen nonnulla, quae minus Videantur probabilia. Nescio enim unde Hermannus compererit librarios segnes, ut vult, suisse; X ipsius enim verbis ingeniosi et sollerte appellari po88unt, quod rebus, qua diverSae recenSiones commune haberent, quaeSitis, leves discrepantias neglexerint graves tamen magna cum arte recensioni nescio cui intexuerint, ut hodie plurimis doctis viris

hymnu videatur unum SSe carmen, cuiu parteS, quamVi nonnumquam truncae, arcte cohaereant. Huiusmodi carmen e diverSi restensionibus c0nglutinantes librarios non modo labori non pepercisSe Sed eum etiam auxisse in aperto eSt. Quapropter tale quid eos secisse credas Quid Nonne scimus antiquis iam temporibus, nempe au8aniae aetate, diu separatim traditos esse Eleusine celeberrimos hymnos simillimi argumenti Accedit quod labori pardere eos voluisse non adduci OS Sum ut credam, ideo quod in Cererem hymnus non latius suisse pervulgatus Videtur, nimirum loci certi inserviebat usui, neque ullum extat testim0nium quod eum multis in urbibus aut saepius in frequentibus conti0nibus esse recitatum, memori Reprodat. Uni quod erat destinatus genti et loco, librarii

omni potuerunt labore carere, nam nulla causa erat, cur gentiSproprium carmen noVi augerent incrementis. Nulla quoque

erat intexendi causa, etiamsi putes hymnos Scriptos 88 ab iis, qui aut delegiare legentium animos aut ingenium Xercere voluerint Librariorum igitur negligentiae vel commoditati iam perSpicia Π0n 088 eum Hermann tribui carmen iudici et studio ad artis leges c0mpositum. Neque Vero, qui SecutuS St, Vossius Hermanni sententiam comprobavit hymnum enim nitribuere maluit attico Olympiadis tricesimae, poetae, qui nova secreta tamquam divinitus tradita c0ntestari voluisset. Hanc V088ii de poetae aetate opinionem etsi plane reiicio, libenter tamen cum Baumeistero probo de attico poeta Sententiam,

quamquam non ignor hymni diutissime in Attica traditi et pervulgati peciei genuinae ei loci isti adspergi i0tui88 ea8

8쪽

i rmas, quae Atticae linguae propriae in carmine inveniuntur. Nunc vero mihi ad ossium subsequentes editores ocul08 convertenti deelinandum paulum est a recta via, qu0d F. Fran-kius sententias iam W0lfi clarissima disputatione redarguta8 denuo repetiit hEtenim, qu0 de Homerici carminibus Statuo, unius ea auctoris 88e, interp0lata illa quidem multis in locis et corrupta, Sed n0n ita exorta ut e varii diversorum poetarum carminibus in unum opus c0niuncti constent, idem fere de singulis hymnis statuo. Quo quidem non negRVerim recentiorum Si V p0etarum sive grammaticorum additamenti depravat08 88e, mod id paucis in tostis factum esse c0needatur. His igitur verbis repulit Frankius Hermanni de divel Si restensionibu Sententiam, cui alii quoque argumenti obloquitur; opinionem vero eius de rari c0rruptelis, quum tota c0mmentatione ei repugnantes defenderim sententias, nunc si18iu resellere nolo. - Multos deinde ann0s post Frankium iacuerunt hymni inexperte curarum doctorum virorum, qui alii de rebus disserentes in transitu tantum de hymno in Cererem iudicaverunt, velut rellerus in libro Demeter et Perseph0ne inscriptop. 76 contendit duarum Pamphi hymni recensionum alteram in hymnorum c0rpus atticum, alteram in Homeri hymnos receptam, hoc autem in hymno toto loco interposit08 esse. Quam coniecturam ipse 11011 1agni aestimasse Videtur, qu0d de Script0re et origine carminis p08se probabile quidquam Statui p8 plane negat hoc solitam omnibus assentientibus pro certo habet, carminis genuinam sormam recitando paulatim immutatam esse Poetae aetatis, quam rellerus reliquit de scriptionem, elelieru8 Ep. Gotteri. ΙΙ. p. 546), prope accedeus ad V0ssii sententiam, tricesimam Olympiadem novi88imum esse terminum Voluit, recte monens hymnum non Sse confectum in-gra Vescente iam Orphicorum auctoritate, quae iam ante Sol0nem valuerit, ut Orphei 0etrinae immiscerentur Eleusiniis aeris. Quibuscum hymnum non c0niunetum suisse Creugerum Secutus

o. illlerus affirmavit in historiae liti graeg. p. 126 atque in alensis Encyclopaediae apite Eleusinia inscripto hymnum contendit ab Homeri imitatore, leusiniis sacris initiato, compositum esse ad rhapsodorum in leusiniis certamina sub eunda Hano illleri sententiam quam h0e in hymno diiudicando me non ratam habere infra exponam, probavit Bernhardyu in

9쪽

celebei rima illa Graec liti hist. I. p. 295 d. ΙΙΙ, excepto hoc in Cererem hymno t. II p. 25), quem unum nobis relictum

ostendit attigae sacrae 90eSeo monumentum primumque praeterea carmen, qu0 de immortalitate mortuorumque diversis satis quamvis perpaue edo eat. His tandem annis Baumeisterus c0dicum facta collatione locupleti hymn0s instruxit apparatu, cuius in praefatione no-Vam prosert eamque admodum pr0babilem coniecturam hymnos non collect08 8Se complurium d0etorum Virorum studio id agen tium, ut carmina Suavissima in pristinum nitorem re8tituerent ac perp0lirent, Sed poStquam varios tulerint casu volitando per Ora rhapSOdorum, ea memoriter in chartam coniecta esse tu multuaria unius hominis opera poetam autem rem Si tracta SSedicit, ut imprimis exornaret, quae ad laudem leusiniorum pertinerent.

Quae eleganter disputata inito magis mihi placere confiteor quam ueheleri novissimi hymni editoris decreta unienim p0emati maiori minora ait esse in8erta et coniuncta, neque umquam futurum 8Se, ut eorum priScam formam rectiperemUS. Quodsi novam profitetur oetrinam, qua carmina maiora in singulos cantu discerpuntur, videtur monendus eSSe alii quo

que in carminibus multa esse, quae possint obiici eiusmodi ex plicationi, quam vocant liedei the0rie facile quisquis videt hoc in hymno talem pinionem minus ad persuadendum Valere, quod omissa quaestio est quid sibi Velit maius carmen, quae sint minora secernenda exigui sane ambitus atque similis sere argumenti, quorum conSilium ne coniectura quidem assequi possum. NeceSSe Saltem suit, ut doctus vir dilucide verba aderet de ambitu et indole maioris carminis atque eorum, quae in

serta SSe pinetur.

Quibus doct0rum virorum sententiis explicatis metus in arenam descendentis animum occupat, probabilemne coniecturam in tam ambigui rebus atque in tanta opinionum multitudine discrepantiaque prolaturus sim. Sed quoniam peris instituti ratio a me exigit ne dissimulem, quae de hymnorum satis Sentiam, libere iam quae verisimilia putem profiteor. Α primum quidem in ipsis hymnis subsistens illud obser vatione dignum invenio, quod nova in posterum promittuntur carmina: hinc c0lligo hymnos esse comp08ito a viriS, qui

10쪽

militi suerint in hoo genere poesis excolendo: duodecies enim

formula subiungitur αυτὰ ἐγω καὶ σεῖο καὶ Gλλχὶς ενησos αοιδῆς.

Fieri tamen potuit ut clausulae, riuum 110im arte et firmiter cum Singuli hymnis c0haereant, a grammaticis hic illic temere subscriberentur duplici formula: Λυταρ ἐγω κτλ. aut σευ 'ἐγον

κλήσω ιιεροπ 0ν γένος ἁνδρων) quorum alter versus σευ ὁ 'ir o κτλ. hymnum ostendit prolusionem haberi maioris cuiusdam carminis, quo Solemnitatem chorus circa aram consisten aut tripudians dei invocatione praemissa, auspicaretur Hanc 0rmulam σευ κτλ. reete contendere mihi videor legitimam esse

concluSionem hymnorum exigui ambitus, qui pauci ver8ibus circumscripti nihil esse potuerint nisi praefationes id maius aliquod carmen sive quae a veteribus scriptoribus appellantur prooemia. - Longe tamen inliter se habent hymni maiores, qui prooemii modum excedunt exordium enim et epilogum idemas, Vera Xistunt pica carmina minora, e quibu more

rhap80diarum restitatis videntur eo tracti esse hymni minores: velut ex Cereris carmine hymnus tertius decimuS, ex hymno tertio'. XVIII. Conelusi autem videtur suisse legitima haec:

ντυρ γ 0 κτλ. quae numquam deest nisi semel hymno in Venerem, ubi quam hodie legimus librarii errore temere subditam habemus. Poeta enim, quum versim antecedentin και συ Ῥών0υτυ χαῖρε κτλ. deum valere iussisset, ne videatur dei pr0pitii mi8Si esse facta, adiungit loco epilogi versum, quo ceSSat alia carmina in dei honorem pollieitus, Hoc pSum αυταρ γ υ κτλ.Π0m auSpicari posse isti mei in dei 0norem compoSitum in aperto St, quod uno carmine non erant celebranda sedeUS et alia' clausulae prae se serens speciem et naturam Significat pr0secto maioris carminis recitati0nem vel compoSitionem er-nctam. Quod vero e0dides nonnihil discrepant ab hac sententia haud magni duco, lausulas enim a librariis sine certa ratione carminibus adiectas esse adite quisquis videt. uas tabulas plene enarrantes sui sunt iuris hymni maiores, quibuS rhap80d08 aliqua per horas Η0meri carminum recitationi proli18i88ei frequentissim c0nventu H0merum audire cupiente, U0tUS qui8que his temporibus est, qui credat γDe poetis, qui hymnis componendis operam dederint, Si quaerimUS ponte nobis occurrunt rhaps0di, qui poetarum offici0