Orationes, ex recensione Guilielmi Dindorfii / curante Friderico Blass

421쪽

αυτου παῖδ' επ αἰσχυνη προς Φίλιππον επε εν. εἰ δε τις ων ἐφ ηλικίας ετέρου βελτίων την ἰδεαν, μη προ ἴδομενος την ἐξ ἐκείνης τῆς 6ψεως υποψίαν, ἰταμωτερον τω μεταταυτ' εχρησατο μω, τουτον ως πεπορνευμένον κέκρικενAM 234 Φερε δη περὶ τῆς εστιασεως καὶ του ψηφίσματος ειπω ' μ κρου γ , α μαλιστα μ εδει πρ0ς υμας εἰπεῖν, παρῆλθον. τῆς πρωτης ἐκείνης πρεοβείας γραφων τοπροβουλευμ ἐγω, καὶ παλιν ἐν τρο δήμω ταῖς ἐκκλησίαις, ἐν αἱς ἐμέλλετε βουλευεσθαι περι τῆς εἰρήνης,

Oντος φανεροΘ, τι κοινον εθος ἴποιον , καὶ ἐπνηνεσα 235τουτους καὶ εἰς πρυτανεῖον ἐκαλεσα. καὶ νxὶ υι εγωγε τους παρα του Φιλίππου πρέσβεις ἐαενισα, καὶ πανυ

αυτους ἐπὶ τοις τοιουτοις ἐκεῖ σερινυνομενους ως ευδαίμονας καὶ λαμπρους, ευθυς ηγουόμην ἐν τουτοις πρωτον περιεῖναι δεῖν αυτον καὶ μεγαλοχι υχύτε9ος φαίνεσθαι. ταυτα δὴ παρέξεται νυν ουτος, λέγων ως αυτος ἐπτὶνεοεν ηιμῆς, αυτος ειστία τους πρέσβεις, τι ποτ' ου 236 διοριζων. εστι δε ταυτα προ του την πολιν ηδικῆσθαί τι καὶ φανερους τουτους πεπρακοτας αυτους γενέσθαι, Oτ' αρτι μεν ήκον οι πρεσβεις το προτον, εδει δ' ακουσαι τον δημιον τί λέγουσιν, Ουδέπω δ' ουθ' ουτος συνερων δηλος ην τω Φιλοκράτει, ουτε τοιαυτ' ἐκεινος γραψων. αν δη ταυτα λέγΓ, μέμνη νθε τους χρονους, οτι των αδικημάτων εἰσὶν προτεροι. μετα ταυτα δ'ουδεν ἐμοὶ πρ0ς τουτους οἰκειον ουδε κοινον γέγονεν. Λέγε τὴν μαρτυριαν.

422쪽

237 'Tσως τοινυν αδελφος αυτῶ συνερει, Φιλοχαρρο καὶ Ἀφοβητος ' προς ους αμφοτερους et μιν π0λλα καὶ 1 15 δίκαι εστιν εἰπειν. αναγκη δ' so ανδρες 'Aθηναιοι μετα παρρησιας δε αλεχθηναι, μηδεν et ποστελλομενον. ψιεῖς, Ἀφύβητε καὶ συ Φιλόχαρες, σε μεν τας αλαβαστοθήκας γραφοντα καὶ τα τυμπανα, τουτους δ' -ο- γραμματεας καὶ τους τυχοντας ανθρωπους καὶ Ουδε- ιμας κακίας ταυτα, αλλ' ου στρατηγίας γ αξια) πρεσβειον, στρατηγιον, τον μεγίστων τιμων ηξιῶ γαμεν. 238εἰ τοινυν μηδεν υμον ηδικει μηδεις, ουχ Uιεις χαρινυμιν ουδενος, αλ ' υμεις iuιν δικαίως αν εθετε του- των πολλους γαρ υμον μαλλον α ους τιμιασθαι πα- ρεντες 'ημεῖς et μας ἐσεμνυνομεν. εἰ δε δαὶ καὶ εν αυτοῖς Oiς ετιμασε ηδικηκε τις ὐμων, καὶ ταυτα τοιαυτα, ποσφ μαλλον αν ροσοισθε δικαίως faei σωγισθε ; εγῶψεν οἰμαι πολλῶ. βιασονται τοίνυν ισως, μεγαλοφωνοι καὶ αναιδεῖς οντες, καὶ το - υγγνωμη αδελφω βοηθειν 239προσειληφοτες. et μεις δε μὴ ηττασθε, ἐκειν ενθυμηθεντες, οτι τουτοις μεν τουτου προσήκει φροντίζειν, υμῖν δε των νομων καὶ Oλης της πολεως καὶ παραπαντα των Oρκων, ους αυτοὶ καθωθ' ὀμωμοκότες. καὶ γαρ εἰ τινων δεδεηνται τουτονὶ σω ιν, ποτερ αν μηδεν αδικων φαίνηται την πολιν, ῆ καν αδικων, σκοπεῖτε. εἰ μεν γαρ αν μή, καγώ φημ δεῖν, εἰ δ' ολως καν ὁτιουν, επιορκεῖν δεδεηνται. ου γαρ εἰ κρυβδηνε στὶν αὶ ψῆφος, λήσει τους θεους, αλλα τουτο καὶ παν- των αρει θ' ὁ τιθεὶς τον νομον εiδε ἴτο κρυβδην ψηφι-

423쪽

έκασφω τας αγαδας ελπίδας τοῖς παισὶν καὶ ἐαυτω, ταὁικωα γνοντα καὶ τα π9οσήκοντα, περιποιήσασθαι, et την αφανὴ καὶ αδηλον τουτοις χαριν καταθεσθαι, καὶ

243 Ἀλλα μην καὶ λη τοῖς δικασταῖς ἔλεγες, ουδένα

424쪽

XIX. ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣουκουν Aισχίνη καὶ σε παντες ουτοι χρήματ' ἐκ τγὶς πρεσβειας φασὶν εἰληφέναι, ωστε καὶ κατὰ σου δήπουθεν φήμη ν ου τις παριπαν απόλλυται, ῆντινα λαοὶ 244πολλοὶ φημιξωσιν . ὁσω γὰρ αυ σε πλείους ij 'κεῖνον

αἰτιωνται, θεωρησον, ως εισύ. τον μεν Tιμιαρχον ουδ'οι προσχωροι παντες ἐγιγνωσκον, υμας δε τους πρε

246 Aογογραφους τοινυν καὶ σοφιστας καλον τους αλλους καὶ et βριζειν πειρώμενος, αυτ 0ς ἐαελεγχθήσεταιM8 τουτοις ων ενοχος. ταυτα μύεν γαρ τα ἰα ε ἐκ Φοινικος ἐστιν Ευρι αδου' τουτο δε το δραμ' ουδεπώποτ' ουτε Θεοδωρος ουτ Ἀριστοδημος υπεκριναντο, οἱς ουτος τα τριτα λέγων διετέλεσεν, αλλα Μολίον ὴγωνιζετο καὶ εἰ δή τις αλλος τον παλαιον υποκριτων.

425쪽

Ἀντιγονην δε Σοφοκλέους πολλακις μεν Θεοδωρος, πολ- λακις δ' Ἀριστοδημος υποκέκριται, ἐν ii πεποιημέν' ιαμ ια καλος καὶ συρονεροντα ς υμῖν, πολλακις Γαυτος 24Πειρηκως καὶ ακριβος ἐξεπιστάμενος παρέλιπεν. i στεγαρ da που τουθ' οτι ἐν πασι τοις δραμασι τοις τραγικοις εξαιρετον ἐστιν ωσπερ γέρας τοῖς τριταγωνισταις τι τους τυραννους καὶ τους τα σκηπτρ ἔχοντας εἰσιέναι. ἐν τοινυν τῶ δραματι τουτω σκέψασθ' ὁ Κρεων Αἰσχι- νης οἱα λέγων πεποιηται τῶ ποιητὴ, α ουτε προς αυτον ουτος υπερ τλὶς πρεσβείας διελέχθη, ουτε προς τους δικαστας ειπεν. Λέγε.

426쪽

XLX. ΔΗΜΟΣΘΕΛΟΥΣ εν is καὶ φιλιαν πολλ' μείζον' ηγησαθ' αυτ δ καὶ λυσιτελεστεραν, ερρῖσθαι πολλα φρασας τω σο pQ Σοφοκλει, την δ' ατην ὁρων στειχουσαν Oscos, την ἐπὶ Φωκέας στρατειαν, οὐ προειπεν οὐδ' ἐξήγγειλεν, αλλατουναντιον Ουνεκρυψε και συνεπραξε καὶ τους βουλο-2 μένους ειπεῖν διεκωλυσεν, οὐκ αναμνησθεὶς υτι m δ' ἐστὶν η σωζουσα καὶ ταυτης Dra τελουσα μεν η μήτηρ αυτου καὶ καθαιρουσα καὶ καρπουμένη τας των χρω- μενων ουσιας, ἐξέθρεψε τοσουτους τουτουσι, διδασκων δ' ὁ πατηρ γραμματα, ως ἐγω των πρεσβυτερων ακουω, προς τω του λ ρω του ιατρου, οπως ηδυνατο, αλλ' ουν ἐν ταυττὶ γ εζη, υπογραμματευοντες δ' ουτοι καὶ υπηρετουντες απασαις ταις αρχαις αργυριον εἰλήφεσαν, καὶ

τι τελευταῖον γραμματεῖς χειροτονηθεντες δύ' λη διετράφησαν ἐν τη θολέ' , πρεσβευων δ' απέσταλτο νυν

250αυτος ἐκ ταυτης. τουτων Ουδεν ἐσκέψατο, ουδ' υπως ορθη πλευσεται προειδετο, δελ' ανέτρεψε καὶ κατέδυσεντο καθ' αυτον, καὶ oπως ἐπὶ τοις ἐχθροῖς ἔσται παρε-M20 σκευασεν. ειτ' οὐ συ σο στής; καὶ πονηρος γε. ου

σκέψασθε. ἔφη τον Σολων ανακεῖσθαι τῆς των τοτε δημηγορουντων σωφροσυνης παραδειγμα, εχω την χειρα εχοντ' αναβεβDqμενον, ἐπιπληττων τι καὶ λοιδορουμενος τη του IDMχρχου προπετεια. καίτοι τον μενἀνδριαντα τουτον Ουπω πεντήκοντ' ἔτη φα, ανακει-

σθαι Σαλαμινιοι, απ0 Gλωνος δ' ὁμου διακοσι ἐστὶν ετη καὶ τετταρακοντ' εἰς τον νυνὶ fπαρ0ὶ ταJ χρυνον,

428쪽

XIX. ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ σκήσας, Ουκ 0ιει δικην δωσε ιν τηλικουτων καὶ Tin Oυ- των αδικημάτων; καν πιλίδιον λαβων περὶ την κεφαλὶὶν περινοστὴς καὶ ἐμοὶ λοιδορθ. λεγε συ.

429쪽

πάντα κατ' ανθρωπους αρεια καὶ πινυτα.

430쪽

XIX. ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ παντα τον εμπροσθεν χρονον εισελθειν , εις τοιουτονυπηκται καιρον, εν se των ἐπιοντων εινεκ ει μηδενος

αλλου, ουχ οἱον τ ουδ' ασφαλες υμῖν δεδωροδοκηκοτα τουτον αθῶον ἐασαι' αn μεν γαρ so ανδρες 'Aθηναῖοι προσηκει ροσεῖν καὶ κολα ιν τ0υς προδοτας καὶ δω-424ροδοκους, μάλιστα δὲ νυν ἐπὶ καιρου τουτοJ γένοιτ' 259αν καὶ παντας δεφελ σειε κοινη. νοσημα γαρ ω ανδρες Ἀθηναιοι δεινον ἐμπεπτωκεν εις τὴν Ἐλλαδα, καὶ χαλεπον καὶ πολλῆς τιν0ς ευτυχίας καὶ παρ υμων ἐπιμελειας δε0μενον. οἱ γαρ ἐν ταῖς πολε Π γνωριμώτατοι

διδοντες ἐλευθεριαν οι δυστυχεις, αυθαιρετον αυτοις ἐπαγονται δουλειαν, Φιλιππι' ξενιαν καὶ ἐταιριαν καὶ τα τοιαυθ' υποκοριζ0μνοι' οι δὲ λοιποὶ καὶ τα κυριαττα ποτ εστ' ἐν ἐκαστη τον πόλεων, ους ἔδει τουτους κολα ιν καὶ παραχρὴμ αποκτιννυναι, τοσουταπεχουσι του τοιουτον τι ποιεῖν, δεστε θαυμάζουσι καὶ λουσι καὶ βουλοιντ' αν αυτος εκαστος τοιουτος Hναι. 260καιτοι τουτο τb πραγμα καὶ τα τοιαυτα ζηλωματα Θετταλον ιμεν δε ανδρες Ἀθηναῖοι μεχρι μεν χθες η πρωηντην ἡγεμονιαν καὶ το κοινον αξιωμ' απωλωλέκει, νυν δ' kjδη καὶ την ἐλευθεριαν παραιρειται ' τας γαρ ακροθπολεις ἐνίων Μακεδονες φρουρουσιν ' Hς Πελοποννησον δ' εισελθbν τας ἐν πιλιδι σφαγας πεποίηκε, καὶ τοσαυτης μανίας καὶ παρανοίας ἐνεπλησε τους ταλαιπωρους ἐκιίνους, ωσθ' ιν αλλήλων αρχαγ γιν καὶ Φιλιππρο χαριζωνται, συγγενεις αυτων καὶ πολίτας μαι- 26r ονειν. καὶ ουδ' ἐνταυθ' ἔστηκεν, αλλ' εις 'Αρκαδίανεισελθbν παντ' ανω καὶ κατω τακει πεποιηκε, καὶ νυν Ἀρκαδων πολλοι, προσηκον αυτοις ἐπ ἐλευθερία μέγιστον φρονειν Oμοίως υμιν μ0νοι γαρ παντων αυτο-

라틴어 텍스트