장음표시 사용
21쪽
nationis in vario genere praestantiores, elegantiae intus et extra exquisitae, eo etiam, ut putabat, exquisitioris, si margines integri cultrum levigantem evasissent. Quod deesset, supplebat Bibliotheca publica, annuis additamentis semper aucta. Quae ex quo libris arriperet, cogitando subacta teneret, quum
subtilitor et vere de plerisque iudicaret, pauci sciobant. Illa enim multiplicis sciontiae copia, illud ingenii acumen in tacita prudentiae modestiaeque luce refulgebant, quam si adumbrare conarer, multis iisdem coloribus uti deberem, quibus Ernestus Ruhn-honio Io. atthiae Gesneri mores depinxit. Doctior pariter tamabilior triumviratus nunquam in ulla laudatione ita copulatus apparuit. His Vriesius nominibus inseri quasi socius mereri potuisset, si ab ineunte adoloscentia Omnom ingenii et industriae contentionem unice in hac veterum literarum humanitate fixisset. Sed, quod ipse solebat dicere, nihil in ea mentis exercitatione
quaerebat, nisi ut se rerum utilissimarum cognitione pasceret, solitos labores vice suavissima mutaret, ad meditandum fieret melior, ossicii quoque et honestatis praecepta hauriret saluberrima. Cupiditate quidem inclarescendi tantum abnuit ut unquam asticeretur, ut nimia potius Verecundia et pudore quasi laboraret, velut qui prorsus latere vellet. Non poterat. Quam gloriam fugiebat, ea, ut est umbra virtutis, invitum sequebatur. Quominus cathedra Loidensis ei offerretur, per ipsum stetit. Nemo eum de re ista loquentem unquam audivit et quum brevi post Senatus cademicus honoris caussa hilos Theor. Μag. et Lit. Hum. Octorem creasset, titulum nomini modo praeponebat, ubi mos et fas iuberent. Decoratus insigni Leonis Neerlandi, primum equeS, deinde decurio, laudabat benevolentiam eorum, qui regi, ut decoraretur, fuerant auctores, ipsum honorem et ornamenta fere
aestimabat, ut Wyttenbachius facere solebat. Nunquam vidi hilarius idontem, quam cum narrabam quid priscus illo ornas de pompa Stassardana festive a alinio descripta, in ephemeride anni MDCCCXIII annotasset Panegyris in Senatu Aca mico. Oratio Praefecti. Responsum. Ille cum comitatu in petorritis Magam. Ego pedes ad suburbanum meum. Emta inter eundum ulna
taeniae equestris. Addiderat nomen tabernae et tabernam habentis matronae Quae, quia ephemerida ista combussi, non retinui.
22쪽
Societatibus quoque eruditis erat allectus, ut eidensi, Har-lemonsi, Instituto olim Regio, Theologico Gyleri collegio, aliis.
Leidensem, excolendo sermoni Neerlando, magni faciebat. Conventibus omnium sodalium annuis ter et quinquagies intersuisse non multum aberat quin gloriaretur laetatus certe est, cum unct-nimi consensu socius honorarius diceretur. Nec vero minoris
faciebat artomensem. Sed ut accederet, diu a se impetrare non potuit, qui Ludovicus Napoleo nominatus erat patronus. Non oderat optimum apoleonidarum, qui obtrusam sibi a fratre novam patriam brevi amare didicisset; sed natus in republica, magna illa virorum et Virtutum omnium parente, regno non statim assuescebat. Neque adhuc usu eramus edocti, imperium unius et libertatem natura non esse dissociabilia, eumque
non laetius florere quam in civitate, ubi bonae leges potestatem principis et magistratuum temperant, et suis quamque limitibus coercent. Caeterum Institutis, quae quidem ad studia vetorum literarum augenda et alenda pertinerent, minus tribuebat quam scholis bono ordinatis et disciplinae, more maiorum, sanitate et sevoritato insigni In qua sententia et Wyttenbachium fuisse mhnius in Vita illius testatur. Amicitia nostra, ex quo Leidam migravi, integra totit. Si capere potuisset incrementum, eo discessu cepisse dicerem. Hoc illo, in epistolis praesertim, significabret, remquam non plura et maiora, quam ipse mihi, ego illi accepta referre deberem. Sic erat. Parcus in reprehendendo, benignus in laudando, cui optime vollet, hunc tota mente atque omni caritate complectebatur, et, quod sentiret, in magna Verborum lectissimorum copia effundebat. Ego Groninganus, et natura paullo aliter factus, parem affabilitatom reddere non potui. Neque postulabat, cum probe nosset, quis animus sub isto frigore lateret. Quanti eum aestimarem, ter palam declaravi. Hanc quoque Satirarum Horatianarum recensionem, laborem fortasse extremum, illi dedicare, praesens praesenti tradere apud me Onstitueram. Cogitatio fore ut, priusquam ex hac ita migraret, somel stiam de robus pristinis nostro more confabularemur, tam alte menti erat infixa, ut neutrum ante mori OSSe uinrem. A. d. XXVIII mense aio suam mihi moem photograptam mi-
23쪽
sit, additu longa epistola literis, quamquam ipse eas vix videre potuerit, lectu facillimis et nullum dextrae tremorem prodentibus perscripta. Nies habitum et lineamenta oris totiusque corporis similitudinem plane referebat, ut epistola animi amabilis et Christiani imaginem. Nuper, inter alia dicebat, annum aetatis nonagesimum ingressu sum. Si cuiquam mortalium beata senem tus contigit, mihi contigit. Mente tranquilla et serena in corpore satis sano, Omnibus rebu meis contentu3, domesticis praesem
tim elis, nihil amplius optare potui, nisi amantissima mei uaeoriam biennium ualetudine minua prωpera uteretur. Liberi et nepotes fortunatam patris et avi sortem cumulant. Tot tantorum mihi beneflciorum conscius, nunc tamen lumine oculorum ita captus, ut tamquam in nebula nec, nisi brachio ducis sustentatus,
a ulem, et auribus paene surdis, quid licte mihi legant, parum percipiens, facile intelligis, quam non invitus, satur conviva, animo adversus datorem ratissimo, discederem. Sed hunc, ut semper fecit, nunc quoque, quod mihi optimum sit, facturum con- o. Interea meam tibi e is misi vos iste, ut nosti, nisi furor sit dicendus, hodie viget, ut suam quisque issuram vi lucis e ressam in tabella o8tendat. Ego meis, ut ostendi paterer, flagitantibus resistere non potui. Specta quantum me hac aetate superet, et cerne an vetusti imum amicorum 9noscas. Utu sit, quidquid aeterna specie mutatu sim, animu in te meus mansit idem, idemque ad eaetremum spiritum manebit. Haec et quae plura Scripserat me adeo affecerunt, ut nihil respondere valuerim, nisi id ipsum. Diem modo prospiciebam, quo destinatum ei munusculum ipsemarlemum afferrem. Non licuit. Ante mensem a. d. III. Novembris obiit. Quis me dolor tum percusserit, ipse nescio. Nihil me consolatur, nisi quod Dous voti compotem fecit, quod satis Vixit, si nondum suis, at sibi, quod anni unius vel alterius accessio non feliciorem reddidissol. Visu et auditu debilitatus alia ortasse incommoda, quae
tanta aetas afferre olet, evaSit.
Atque haec de Abraham me Uriesio, tertio illo amicorum, diutius cognito. Hic quoque in extrema senectute iisdem studiis ardebat, quibus adolescens et vir flagraverat Testimonia
industriae pauca prodidit, in his libellum de lingua vernacula,
24쪽
ium a. MDCCCV. compositum, nunc etiam cognitu perdignum. Unum praesertim omnium laudatissimorum instar reliquit monumentum. Gloriam inventae typographiae artem vindicavit. Cum Meormannus et alii deinde populares nostri argumenta exhausisse viderentur omnia, et tamen, quod unico in tota quaestione Verum erat, historicum neglexissent, hoc ille admirabili diligentia et iudicio sic explanavit, ut Franci Britanni si Itali hunc patronum caussam oerlandiae vicisse iudicent, de Geomanorum sententia nondum constet. Tali monumento Vriosius suae quoque ipsius apud omnem posteritatem memoriae semel consuluit. Stirpem insuper ex se natam reliquit Gerardum, Status Senatorem, et Matthiam, literas eortandas in Academia Loidens profitentem, dignos laudum paternarum heredes et custodes filios. lam relegens, quae sic studi, ex dulci quasi somnio expergiscor. Blandissimam profecto vim esse oportuit, qua me micorum recordatio ultra morem et modum componendae praefationis imprudentem adeo provexerit. Quod restituta semel valetudine, nulla me corporis infirmitas admonuit, admonet loquacitas. Senex sum. Adolescentes et viri, qui haec inspiciant, fortasse taciti
reprehendent, a pietati tamen professione, ut spem, excuctabunt. Serior quidem aetas in quam partem Receptum sit, non Vereor. Hilversumi v Decembri mense R. MDCCCLXII.
25쪽
Ou fit, mecenas, ut nemo, quam sibi sortem Seu rati dederit seu fors obiecerit, illa Contentus vivat, laudet diversa sequentes 3
Illa onerentus vivat. In multis ΜSS. et antiquis editionibus legitur
ulla. Exiguum scripturae discrimen, et vocabula centies permutantur. Quae ritur modo, utrum sententiae melius cmVeniat. Hic, puto, convenit illa. Nemo, quam sibi sortem seu ratio dederit, seu Fors obiecerit, illa contentus vivit. In his illa necessario requiritur, et more castigatae Latinitatis commendatur ulla non tantum non requiritur, sed etiam ita supervacua paret, ut abesse malles. Sora est Vitae genus, quod quisque sequitur.
Hoc vel eligit, vel ei obiicitur. Ratio
seu Fors dant unam sortem suam cuique, Propriam. Hanc ea non Ontentus, cum sorte alterius emutare cupit Optat alteram sortem, non quamcumque, sed certam, ut mercator militis, miles mercatoris, rusticus urbani, urbanus rustici.
Constructio pronominis demonstrativi substantivo antecedenti additi, a multis illustrata est, optime iam ama-nutio ad Ciceronis Epist. XIII. 28 recte monente, illud non abundare. Fuere, qui abundare et abesse posse dicerent, in his, quod miror, Risnhen in Veli.
Patere. II. 79. et ad Terent Eunuch. V. TV. . Raro, ni auor abesse potest, sine detrimento perspicuitatis plerumque vim addit orationi, nec dubitari potest, quin scriptores, apposito pronomine, elegantius se esse locutos putaverint. In Horatiano quidem exemplo illa omnino postulabatur propter contentus. Sed pone aliud V. e. Nemo quam ibi sortem ratio dedit, laudat:
Ves sic aegre careremus eam. Pro quam gortem, dicitur elisortem quam Nemo
sortem, quam ratio dedit, eam laudat. Ut Liv. I. 59. Cultrum, quem ubveste abditum habebat, eum in or desit. Rectum quoque esset, quem cultrum. Hinc explicem illud Urbem
quam fatus vestra est. Non differt: quam urbem fatuo, vestra est. Ibi
omittitur eo. Par sere ratio in Graecis, de qua interpretes ad Epist. Paulli ad Corinth. Ι. . 16. Atque ita iam Clarrium accepisse Video ad Caesar. B. iv. I. l. Pona qui fuerat tempestate interruptu8, neque erat refeetus, hune noctu e se luasit. Laudet diversa δequentra Sequentis,
26쪽
O 0rtunati mercatorest gravi annis Miles ait, multo iam fractus membra labore.
ut alii scribunt, accipi poterat casu genitivo Nemo vivit contentu sua Sorte: quivis laudat sortem illius, qui diversa studia, aliud Vitae genus sequitur. Recte Us. 109. Nemone ut avarυδ e probet, ae potius laude diverga 8equentra con-Veniunt probet e laudet equentes. Granis annis. iliteS, grave annis, Vulgo non amplius sub signis habentur, minus etiam, Si membra multo labore fracta habent optant missionem, et plerumque accipiunt. In Tacit Annal. I. II indignantur, quoaericena aut quadragena dipendia δε- ne et plerique truncato eae vulneribus corpore tolerent Plutarct Caesar. 40. εξεκαuνον πο ἡρως καὶ βαρῶς ἡ σαν
sane non apti sunt serendo operi, ne leviori quidem, quam militiae, ut ille apud Veli Paterc. II. 6. gravis iam
aetate et corpore, cum come e8δ non
posset. Quid autem iam fractus membra Exspectasses iam potius in adolescente et Viro, qui ante tempus est fractus, non in homine gravi annis. Praeterea Horatius exempla ponit aetatis, quae non impedit, quominus, priore Vitae genere relicto, aliud incipiant.
GraVis annis, seneX, non otest. Optat quietem, non mercaturam, cum tot periculis coniunctam. Denique miles, rusticus, nauta Iaborem serunt hac mente, ut aene in otia tuta recedant. Atqui noster, stravis annis iam Si eneae. Fortasse hae sortasse et aliae caussae movere Boisierium, ut emendaret, gravis armia, quod ab oratio scriptum esse arbitror. iles, graVi urmis, quum in itinere, acie, proelio versatur. Livius X. 9. Equitem, moittas, saltu impedito8, avia commeatibua loca, gravia armis miles timere oleat. Sed miles laborem non sentit, quamdiu, sua Orte contentuS, Otium Securum prospicit Vix autem aliud vitae genus beatius putat, quum Suum mutare cupit, cuius incommoda in ipsa actione experitur. Sic mer-tor fieri optat miles, quum prensus in Aegeo tempestate iactatur, miles fieri optat mercator, quum arma fert, cum pugnandum est, et iam raetus labore, dura belli non toleranda dicit, Vitamque mercatoris longe faciliorem putat. Bent1eius stravis anni non habuit suspectum imo utitur, ad confirmandam coniecturam in Terent. Hinut. IV. I. M. Quanto tu me ea annis oravior, tanto ea ignoseentior. Ubi legitur vulgo: Quanto tuu eat animus natu gravior, ignoscentior. Ego ininem . Leid nuper conieci: Quanto tuu eae animυ gravior, tam tu e ignos n-tior. Fortasse tamen aliud latet; nam, quod rogat enseius animu natu gravior, quis unquam mortalium sic
loqui vellet Τμ responderi poterat ex Plauti Bacch. III. I. 55. Obsequens obedien8que Me mori atque imperiis patria me odalis Pistoelero iam
puer puerofuit. Triduum non intereat aetatis uter maior siet Uerum ingenium tu triointa annis malua eat quam alteri. agis usitata sunt mente 8eneae, iuvenis, φρένας νεαζει, et alia huiusmodi antiquiores, praesertim Comici, saepe non aliter loquebantur. Sic lautus iterum, inmercat. I. I. 40. Principio atque animu ephebis aetate exiit, Atque animus aeuuio amotus puerili eat reus. Ubi legendum Principio ut eae ephebis aetas eriit, Atque animus tudio amotus puerili et metu. Aetas ex ephebis exiit, pro ego exii Bacch. I. II. 40. Tam eroeasit mihi aetna e massisterio tuo. Quod legendum putavi metu, confirmari potest Terent Andr. I. I. 24. Namia postquam exorari eae ephebis, Soria,
Liberius vivendi fuit pol eas: nam antei sui scire po/ses, aut ingenium
27쪽
Contra mercator, navim iactantibus Austris,hΜilitia os potior Quid enim' Concurritur horae
vomento cita mors Venit aut victoria laeta.
Agricolam laudat iuris legumque peritus', Sub galli cantum consultor ubi ostia pulsat.
Ille datis vadibus, qui rure extractus in urbem est, Solos felices viventes clamat in urbe. Cetera de genere hoc, adeo sunt multa loquacem Delasssare valent Fabium. Ne te morer, audi,
Quo rem deducam. Si quis Deus En ego dicat,isIam faciam quod vultis eris tu, qui modo miles,
prohibebant 'Aero hic ad Horatium annotaVit ostravis annis figurata elocutio per annos.
Non video quid figurati sit in gravia annis Legitne inmoratio gravis annosam esset figuratum, et interpretari potuit: gravia ann , figurata elocutio, pro annis Ita mox is Fraeeu8 figurate fractus membra, sicut platu acu chlamyaem; id est, fracta membra habens. Momento cita mor venit Benti. ex ΜSS. dedit aut ita mora, ut elegantius et magis Horatianum. Exempla Horatiana nihil probant, quia in aut
Nireus, aut Parrhasius, aut insanit metrum sine particula non constaret.
Et si legimus momento cita particula aut cogitando repetitur ex sq. aut i-etoria laeta. Benti librarios omisisse putat, quia demto aut suum Versui metrum constabat. Dictu dissicile est, utrum in tali caussa sit librariorum, an scriptorum. Davisius ad Ciceron. Tusc. IV. 12. annotavit, fieri aliquando posse, ut, quod librarius omiserit, ab ipso scriptore, brevitatis studio, praetermissum putetur. Ruhnk ad Veli Patere ΙΙ. 110. Davisium vere iudicasse arbitratur. Equidem et hic aliquid sono dandum iudico. omento auteva mora, plenius ac Sumius Onat. Quod enti ominosum plane et infaustum dicit, nisi particula disiunctiva inseratur, oratius vitare potuisset, victoria praemissa : Momento venit aut victoria laeta, ita aut mora. Sed si
esset minosum, neque particula tolleret, nec poeta tam infirmus erat.
Si quia Deus. Cicero de Seneci. 23. Si quis Deus mihi Iarolatur, ut eae
hac aetate repuer eam et in cunia vostiam, valde recugem. Orat. I. VII. 24 lauda Fortunam et Oroantiquae plebis, et idem, Si quis adlata Deus ubito te agat, vique recu-δ . Seneca Epist. 96. Ipse te interroga; i quia poteatatem tibi Deus faciat, utrum elis vivere in macello an in eastris. Auctor Dial de Orator. 41. Si aut vos prioribus aeculis, aut lati, quo miramur, his nati
eraene, ac Deu aliquis vita vestra3,vratra tempora muta88et, nec vobisaumma illa laus et gloria in eloquentia, neque illis modia et temperameneum defuispei. aximus Tyrius Dis-Sert. V. p. 56. καὶ δε τις θεῶν, rερ
τερα, ὀδυρουνται δε τὰ raρώντα. In his exemplis tantum memoratur, quid homines senserint, si quis Deus illis hoc vel illud concessisset. De Deo nihil praeterea adiicitur. Videbimus, quid Horatius adiecisse Videatur.
28쪽
Μercator tu consultus modo, ru8ticus hinc Vos,
Vos hinc mutatis discedite partibus. Eial Quid statis 3μ nolint Atqui licet esse beatis.
Quid caussae est, merit quin illis Iupiter ambas Iratus buccas inflet neque se Ore posthac Tam facilem dicat, votis ut praebeat aurem p aeterea, ne sic, ut qui iocullaria, ridens
Percurram quamquam ridentem dicere verum
Quid votat ut moris lim dant crustula blandi
Doctores, elementa velint ut discere prima.)
Quin illis Iupiter ambas Datua bureas inset. Si Horatius antea scripsisset Si illi Deus, En eoo, dieae: vel Si opiter, En em dieat hic
Iupiter me non offenderet. Nam et ille saepe simpliciter Deus appellatur, et nomen ipsum bene repeteretur. Nunc praecedens a quis Detia proprium Dei
alicuius nomen refutat. Utar exemplo, quod legitur in Platonis Alcib. I.
-αι, δοκεῖ ἄν uo ἐλέψαι τονάναι. et multis interpositis: καὶ εἰ α σοι ειποι ὁ αὐτος ουτος Θεος οτι τλ. credo Platonem in postremis dicturum
tasse Horatius dedit Quid ea gae est, merito quin illis turpiter ans a ratus bueeas inset. Quid caussae est, quin iste Deus, merito illis iratus --bas buccas turpiter inflet, adeo inflet, ut vultum laciat turpem Turpiter inflet, ut in Epistola ad Pisones, mulier turpiter desinit in piscem. Quam
turpis fiat facies ira excandescentium, et notum est, et Seneca, Plutarchus aliique tamquam argument usi sunt, ut ab ira dehortarentur. Sueton. Claud. m. is turpior, spumante rictu, humentibu naris . Tumiter et Uiter parum disserunt, ac sere nihil, si, quod multi praeserunt, scribatur Iuppiter. Iungenda autem sunt illis iraeus, non illis inset. Sed ubi menssuit Bumanni, interpretantis ad Petron p. 205. Iupiter iratus colaphosiis infligit, et contemtissimos mortalium reddit nam ita solebant, quos alapis tundebant, prius buccas inflare iubere, quod os maebere dixit Terentius Bur- mannum minus bene in eo egisse, iam Oudend p. ad Appul Metam. p. 633.
animadvertit. Praeterea, ne te, ut qui iocularia, riden Pereurram. Haec ego uncta
putem faciliora, si sic legantur: δε- eerea ne sie, ut qui iocularia, riden3 Percurram; quamquam ridentem die re verum uita vetat ut pueris olim dant matula blandi Doctores, elementa velint ut discere prima, Et tandem amoto quaeruntur aeria I HIlle gravem sq. Interea, ut sine ioco loquar, quamquam et ridendo Verum dici possit, manet in suo quisque vitae genere, laborem perfert, cibaria congerit, ut senex in otia recedat. Prima
elementa, ut radices, Sunt amara, tamen devoranda. Doctores igitur dulcia reddunt additi crustulis Veritas q-que est amara, et odium Mit. Poeta facit dulcem, iocis admixtis. Ita pueri et lectores suo commodo decipiuntur, et quod amarum sed salubre est, reeipiunt: ducuntur illi crustulis, hi ridendo ad seria. Quando pueri, ita decepti, elementa didicerunt, ludus iste
non amplius adhibetur iam seria quaeruntur, disputantur, Oeentur.
29쪽
Sed tamen amoto quaeramus seria ludo. Ille gravem duro terram qui vertit aratro: Perfidus hic caupo, miles, nautaeque, per omne
Terram qui vertit o atro. eininhius annotavit: ad Horatii artem qui attenderit, haud invitus, credo, mee- det scribendum esse duro qui te'am vertit aratro. Hac enim numerorum consormatione Horatius cum alias saepe,
tum in re ardua et dissicili constanter utitur. Libens assentior. Et dictu incredibile est, quam saepe librarii, eabula in Satiris male transposuerint,
nunc, ut metrum sacerent elegantius, nunc ut sententiam clariorem, nunciatis de caussis Perverso isti studio
deinde accessit perversa recentiorum imterpretum cura, ut V. c. Cuninoami.
Vide vel Vs 5 multo iam ruetus e hoc ille corrupit in multofractus iam Admonitioni einekianae addendum puto,
Horatium et optimos poeta ista numerorum conformatione constanter esseus , si onus quoque admitteret, ut
admisit Sat. I. IV. 20. Vaque laborante8, dum ferrum molliat imis. Et hoc librarii mutarunt, scribentes ferrum dum.
Quod eidem Cuninghamo placere potuit. Persati hi eawpo. Quis locus sit
cauponi, non intelligo. ercatores, milites, rustici sunt honestae conditionis, numerosamque hominum classem, praeter alias, constituunt. Quaremo ratius exempla eorum, qui sua sorte non contenti sunt, ex illis vitae generibus legit. In s. 4. q. Xemplis militis, mercatoris, rustici et iurisconsulti proposuit in s. 5. q. eadem repetiit, eris, tu modo mile mercator, tu eo ultus modo, ru8ticu8. Quare nunc pro eonsulto induxisset eauponem Poeta dicunt, eo ulto carpere noluit, cum praesertim non lucri sed honoris et utilitatis caussa de iure responderent. Tune, credo, nomine tam praeclaro
prorsus abstinere debuerat. Quid ' quod eonsultum iam in principio inter eos
reprehendat, qui sua sorte non contenti Vivunt, sed diVersa sequentes laudant. Ergo idem eonsultus, si Deus aculta. tem Vitae mutandae tribuat, sibi non magis constat, quam miles, mercator et rusticus. Nolebat, quod prius Optarat. Alii personarum mutationem exemplis defendunt, et provocant ad Ernestum in Opusc. Philol. Crit p. I 31. de grata negligentia orationis disserentem. Ne dicam, huiusmodi negligentiam non esse gratam, qualis forma Reytecta, quae iudice vidio, viros decet, Ernestus utitur auctoritate Xenophontis et Maximi Tyrii, qui legem
non obserVarunt, Secundum quam --
tecedentia sententiarum et consequentia sibi accurate respondere debent. Iam Xenophon in consequentibus tantum omittit citharistam non mutat eraOnam. in Tyrius omittit gubernatorem navis, adiicit rusticum et oeconomum. Sed apodosis ibi fortasse aliter institui potest, vel accipi coniectura arklandi. Praeterea Graeca exempla hic minus faciunt ad explicandam talem negligentiam. Si Ernestus ex Latino
Scriptore, V. c. e Cicerone suo, attulisset simile aliquid, melius secisset. Vel sic tamen iis tantum lite resolveretur. Et eaupo, praesertim pers a, alibi appellatus maligntia, hic locum tueri non potest. Interim omnia,SS. in ista lectione conspirant, nisi quod nonnulla praebent eampo. Interpretes Variis coniecturis certant. Pervigil hie eampo miles Persu hie eampo,
miles. Fervidua in campo, mitra Per-ydus hie eautor Callidua hic autor. uasidietis vafer hie, niitra Apiigius laudat Marii e Meua hic eampo miles ipse legit Perseu8. Ego coniecis in pomi hic caupo, mil , nautaeque Quam proprium sit
30쪽
Audaces mare qui currunt, hac mente laborem Sese ferre, senes ut in otia tuta recedant,
Aiunt, quum sibi sint congesta cibaria sicut
Pamula, nam exemplo est, magni formica laboris, Ore trahit quodcumque potest, atque addit acervo, Quem struit, haud ignara, ac non incauta futuri. Quae simul inversum contristat Aquarius annum, Non usquam prorepit et illis utitur ante Quaesitis sapiens, quum te neque servidus aestus Demoveat lucro, neque hiems, ignis, mare, ferrum,
iurisconsultis responsum et respondere nemo ignorat. Veteres illi in respondendo spectabant honorem et utilitatem civitatis, alii deinde suam minime negligebant, imo unice sere lucro Studebant. Noster certe consultus, ut Socii, quibus Horatius addidit, rebus suis non erat contentus, et laborem serebat, ut senex in otia tuta recederet. Cogitabat ille, quod est apud Plautum Merc.
III. II. T. Adoleδcen cum is tum, cum est ganguis infester, Ne itiae quaerendae convenit operam dare: Demum i eur, eum meae sis, tunc in otium Te colloces. Ergo cauponabatur responsum, responsi sui erat caupo Cati-
ponar ut Ennianum illud cauponantes bellum, bellum lucri caussa gerentes caupo translate apud Tertuli. Anim. . Caupone sapientiae aeque eundiae Claudian in Eutrop. I. I97. hoc erta proponit merce locandum δε- stitor imperii, caupo famosus hono
ρίαν. Nam 4πnλος est πραγματευτης. Eadem est ratio in Verbo vendendi.
Seneca Herc. Fur I 2. ubi itidem loquitur de Variis hominum studiis moriamosi risiosa fori orgia vendenδimprobus, iras Et verba loeat. artiat. V. 6. Nam a falciferi Uendere templa tonantis, Sollicitiaque elim vendere verba reis, Plurimus ma-pana mittet mihi nauta metretas. Ita caussidie ditescebant. Omitto emere, mercari, similia. Ita consultor emit,
consultus vendit. Est mercatus reSΡ-sorum. Venditor saepe salsa eris immiscet, ut caupo aquam Vino.
Alii utuntur auctoritate Ernestina, emax Tyrii Disseri. X. gratam illam negligentiam defendentis, eamque ad locum Horatii explicandum referunt: ego utar ciusdemmax Tyrii exemplo Dissert. V. ad confirmandum, quod divinabam respongi hic caupo. Illo oratiana ante oculos habuit, quod iam animadvertit arcilius. Neque hoc cuiquam mirum Videbitur, qui cogitet, et alia multa esse Graecorum Latinos imitantium exempla, et Tyrium ruisse praeceptorem Caesaris Marci Aurelii. Aurelius oratium amare didicerat a Frontone. Quem scriptorem
βιῶναι καὶ nδίεν μιαρέ. Deinde, multis interiectis, repetit - ἐν ηδονν
εν αὐnσίαις βοωντα, ὁ ἐν Meacy- ρορίοις φυρήμενον. Qui totam Ηο- rati disputationem accurate Xpremit, ut comparantibus apparebit, ille prosecto hic non vidit cauponem sed iuriscon/uleum, hoc est cauponem re-Vomi, ut Horatius contemtim appellat.