장음표시 사용
51쪽
Quaerere plus prodest et inane abscindere soldo ΘNum tibi quum auces urit sitis, aurea quaeris Pocula num esuriens fastidis omnia praeter Pavonem rhombumque diment tibi quum inguina, num, si Ancilla aut verna est praest puer, impetus in quem Continuo fiat, malis tentigine rumpi 8 Non ego; namque parabilem in Venerem facilemque. Illam: Post paulo - sed pluris, si exierit vir Gallis, hanc Philodemus ait sibi, quae neque magno Stet pretio neque cunctetur, quum est iussa Venire. Candida rectaque sit munda hactenus, ut neque longa Nec magis alba velit, quam dat natura, videri. Haec ubi supposuit dextrum corpus mihi laevo,
Lia et Egeria est; do nomon quodlibet illi;
Nec Vereor, ne, dum futuo, Vir rure recurrat,
Ianua frangatur, latret canis, undique magno Pulsa domus strepitu resonet, vepallida lecto Desiliat mulier, miseram se conscia clamet, Cruribus haec metuat, doti deprensa, egomet mi. Discincta tunica fugiendum est, ac pede nudo, Ne nummi pereant, aut pyga aut denique fama. Deprendi miserum est Fabio vel iudice vincam.
Verba post paullo parenthesin esse putat, quasi adulter suam rationem ipsa interrumpat. Ingeniisse. De remui miserum Ge. Fabio veliticiis vineam Ni fallor, Latinum est: Deprendi miserum Me vineam Fabio iudice, vel Deprendi miserum est me Fabio iudice vineam. Da legendum: Fabio Me uel iudie vineam. mrklandus iam volebat: Deprendi miserum, Fabio vel iudiee, vineam. Illi ergo in vulgata scriptura idem displi
precariis cupidinibus ipsa statuit modum. Satir. . I. 5. adde Quis humana sibi oleae natura vatis Latret est Lucretianum II IT. Nonne vi reest id ali istis Naturam latrare, nisi Sq. Glam με paullo.' Nescio an interpretes locum simillimum attulerint Ρlauti Stich. IV. I. 43. Quis istuc dieit an ille , Quasi tui' et mox: Quis latue qua o an ille, Quasi ego Τμni Quasi tu et quari eo sunt perSO-nae, ut hic Post paullo moderlinus
52쪽
Omnibus hoc vitium est cantoribus, inter amicos Ut numquam inducant animum cantare rogati,
Iniussi numquam desistant. Sardus h obat Illo igellius hoc Caesar, qui cogere posset,
Si peteret per amicitiam patris atque suam, non Quidquam proficeret; si collibuisset, ab ovo Usque ad mala citaret: Io Bacchel ,οd summa
Voce modo hac, resonat quae chordis quatuor ima.
Nil aequale homini fuit illi Saepe velut qui
Jaque ad mala itaret: D -- che. Fortasse solae syllabae istorum ver rim erant, quas ab OV ad mala,
sono Variato Voce nunc Quin, nunc
mi, nunc media, qualem in choro ooniunctam dicit Seneca Epist. 9. Tigellius continuo cantabat, iterabat, ut Vere emendavit Benueius. Tali iteratione plus fastidii movetur, quam Otius carminis, quod praeterea, credo, longius erat, quam ut saepius repeteretur. Et Horatius, ut in reprehensione fieri solet, rem exaggerat operae hic pretium est audire, quod scripsit Fronto De Orationibus, pag. 25l. Fronto, postquam irriserat Lucanum, qui septem primis versibus Pharsaliae nihil aliud quam bella plus quam civilia interpretatus est, addit Isti autem tam Oratore quam poetae con/imite foetunt atque eitharoedi olent unam aliquam vocalem iteram de ore is de AEDONE multis et variis aecenti
cantare. Recordatus annotationis Benileianae correxisset, ni fallor, iterare.
Ino et Adonis erant argumenta Rrminum divorsa. aius unum atque
idem ponit Iunonis Aodonem et Poly- technum vexantis. Nec satis intelligo, quomodo una aliqua voealis litera sumi
posset ex Iunone, cum Iuno non efferretur per tres syllabas, ut V. c. vlv8.
Dodeclinus ex emendatione HirstasM-deri edidit Baeeheus utra Βακχευ apud Sophoclem. Saepe elue qui Currebat fugiens
Malem. Non puto quemquam bonae Latinitatis studiosum ita fuisse scripturum saepe currebat, Velut qui mena hostem, saepe velut qui ferret sed, saepe currebat, Velut qui fusteret, saepe velut qui ferret, vel eurrebat velut qui uolens, saepe velut qui ferens. Horatius potuisset saepe velut qui Currebat fugien Mostem, ibat saepe uelut qui aera feren Iunonia. Ravitasset difficultatem, quae est in urrebat. Recte enim currit, qui hostem iugit, non currit, qui sacra Iunonis
fert. Ite incedit, in editur, it βαδίζει, unde Ηράων βαδι ιν Longe aliud est τρέχειν Plaut Poenul. ΙΙΙ.I. I9. liberos homine per urbem -- die main par est gradu re gerivuli esse due estinantem currere. Fuem,
quos illud discrimen non latuerit. Quare ex eurrebat eliciendum et cogitandum putant lento gradu incedebat, qui D-
nonis sacra portat. Μihi non verosimile videtur, tam contrarium X --
tecedenti membro periodi in sequens posse trahi. Divinabam Nil aequale homini. Fuit illi saepe, velut qui Cur
53쪽
Currebat fugiens hostem, persaepe velut qui Iunonis sacra erret habebat saepe ducentos, Saepe decem servos modo rege atque tetrarchas, Omnia magna loquens modo, Sit mihi mensa tripes, ut Concha salis puri et toga, quae defendere frigus, QuamVis crassa queat. Decies centena dedisses Huic parco, paucis contento, quinque diebus
Nil orat in loculis Noctes vigilabat ad ipsum ne diem totum tortebat Nil fuit umquam Sic impar sibi. Nunc aliquis dicat mihi: Quid tu Τ
tit qui Iunonis aera ferret. similis erat currenti et hostem aufugienti, persaepe sacra Iunonis serenti. Fuit illi, ut in nota formula est mihi bene sim. Propius accedit illud Ovidii Heroid. XX. 22. Hostibus-Sic ait, ut invalida te olet esse mihi. atth. Euang. XII. 45. sτως ἔσται are γενε ταυτP. Habebat nepe ducentos, Saepe decem aer vo8. Benu coniicit alebat. Praeter exempla, quae affert, multa alia sunt. Ipse orat Satir. . I. M. plures calone atque abolli aseendi Et in noto Epigrammate: Σώuατα πολλατρεφειν Tamen habebat usitatum quoque in hac re verbum. Appul in Molog. p. 428. Est adeo, ervO3ne haheas ad agrum colendum, an ipse mutuarias opera eum vicinis tuis cambio, neque ei neque laboro. Idem p. 438. Quod vivo graeui Lare, quod pauetores habeo, parcis padeo, leviua regiis, minu Ob3ono Cons. Bum. ad Virg. Georg. I. 3. qui ultus habena Si pereri. Quum enu in Phaedro III. 3. habenti uidam pe-eora mutabat in alenti, idem Bum. eum bene resutavit. ne aliquis dieae mihi. ultum et diu de Uss. 19 4. Nune aliquis iunctos e εervat amis , deque Variis eruditorum hominum in interpretando sententiis cogitavi quo modo isti versus inter sese cohaererent, deprehendere non potui. Potui aliquantum, si transponuntur et explicantur, ut SP
Nunc aliquis dicat mihi: Quid tu' Nullane habes vitia amo alia, haud
sortasse minora. ACum tua pervideas oculis mala lippus inunctis. Cur in amicorum Vitiis tam cernis acu
Quam aut aquila aut serpens Epidaurius Attibi contra Evenit, inquirant vitia ut tua rursus ot illi.
menius absentem Novium cum carperci: Heus tu,
Quidam ait, ignoras te, an ut ignotum dare nobis Verba putas Egomet mi ignosco, Μaenius inquit. Stultus et improbus hic amor ost dignusque notari. Bluc praevertamur mutorem quod amicae
Turpia decipiunt caecum Vitia, aut etiam ipsa haec Delectant, veluti malbinum solypus Hagnae; At pater ut gnati, sic nos debemus amici, Si quod sit vitium, non fastidire strabonem Appellataenetum pater, et Pullum malo
54쪽
Nullan habes vitia 3 Immo ulla, haud fortasse minora. Maenius absentem Novium quum carperet: Heus tu,
Quidam ait, ignoras te an ut ignotum dare nobis Verba putas 3 Egomet mi ignosco, maenius inquiti Stultus et inprobus hic amor est dignusque notari. Quum tua pervideas oculis mala lippus inunctis,
Cur in amicorum vitiis tam cerni acutum,
Quam aut aquila aut serpens Epidaurius 8 At tibi contra
SP cui ilium est, rudi abortivus fuit olimSisyphus liunc Varum distortis cruribus, illum Balbutit Scaurum, parvis fultum male
talis. Vollem in amicitia sic erraremus, et
Errori nomen virtus posuisset hones
Parcius hic vivit frugi dicatur ineptus Et iactantior hic paullo est concinnus amicis Postulat ut videatur: at est truculentior atque Uus aequo liber simplex sortisque ha
Caldior est acres inter numeretur, opinor. Iracundior est paullo minus aptus acutis
Naribus horum hominum. Rideri possit eo, quod Rusticius tonso toga defluit et male
In pede calceus haeret at est bonus, ut melior Vir Non alius quisquam, at tibi amicus, at
ingenium ingens Inculto latet hoc sub corpore denique te ipsum Concute, num qua tibi vitiorum inse- Verit olim
Natura, aut etiam consuetudo mala; namque
Neglectis urenda filii innascitur
Haec res et iungit, iunctos et serVat
At nos virtutes ipsas inVertimus, sq. ne aliquis νeat mihi. Si quod ipse lateris, alia vitia habes, et sortasse haud minora, cur illa non vides ΤΜaenium imitari videris, qui sibimet ignoscebat. Sed audi, quid alii aenis
responderint. Ad haec Horatius: Iste amor sui ipsius est stultus Explicabo, quale iudicium esse oporteat de vitiis
micorum. Primum caveamus, ne in
turpibus vitiis simus caeci, multo minus iis delectemur deinde, ne micos, propter vitia, haud ita turpia, fastidiremus, sed ea in partem mitiorem interpretemur denique nos ipsos excutiamus Sic amicitia constabit. Haud fortasse minora. Alii aut, at, et, partim ex SS. partim ex coniectura A ut habent paucissimi Codd. Indiscrimine tam levi magis quaerendum puto, quid sententia postulare videatur. Maenius Commentator: Qui de personis Horatianis scripserunt, aiunt: Maenium scurrilitate Romae nobilissimum fuisse. Hic post patrimonium obrosum Calendis Ianuariis in Capitolio clara voce optavit, ut quadraginta nummorum aeris alieni haberet quaerente quodam, quid sibi esset, quod tam solemni die aes alienum optaret: Noli mirari, inquit, octoginta habere debeo. Gesnerus habere delet et delendum est, aut legendum Oetoginta habeo, i. e. ebeo Scholi ta . . debeo addidit explicandi causSR.
55쪽
Evenit, inquirant vitia ut tua rursus et illi. Iracundior est paullo minus aptus acutis Naribus horum hominum, rideri possit eo, qu0d Rusticius tonso toga defluit, et male laxusta pede calceus haeret; at est bonus, ut melior vir Non alius quisquam, at tibi amicus, at ingenium ingens Inculto latet hoc sub corpore. Denique te ipsum Concute, num qua tibi vitiorum inseverit olim
Natura aut etiam consuetudo mala; numque Neglectis urenda filix innascitur agris Bluc praevertamur amatorem quod amicae
Turpia decipiunt caecum vitia, aut etiam ipsa haec Delectant, veluti Balbinum polypus Hagnae Vellem in amicitia sic erraremus, et isti
Errori nomen virtus posui8Set honestum.
Illuc praepertamur. Legendum censeo raue praevertamus. Quod turpia amicae vitia amatorem decipiunt, aut etiam delectant, illud Vitemus, RVeamus. Notio vitandi, cavendi ipsa ex praevertendo aliquid profluit Plinius
V. c. Epist. III. 9. accusationem morte praerertit. Prius quam accusari posset, se interiecit. orte adeo Voluntaria carit ne accusaretur, accusationem Vitavit. Vellem in amicitia is erraremus.
Concinnius in eo, quod semper et ubique fieri optamus rio erraretur Terent. Heaut. I. I. 102. me se, ubi non vere vivitur. Horat Carm. II. HI. 13. Vivitur parvo bene, cui paternum Splendet in mensa tenui alinum Vel potius tibi paternum. Im- personalia ista saepe a librariis male in personalia mutantur. Cons. Benti. admorat Satis. I. IX. 48. asserens quoque Claudiani o Cons. Honorii 266. tum duritia irae Consulitur, quum poena patet. Ibi in aliis ΜSS. erat
eo utimur, con8ulimus. Concinnius hic erraretur propterea quoque, quia sequitur virtu nomen Muinet.
Et isti Errori nomen virtu8 Oguisset honestum. Dictu non facile, quid hic sit virtus errori ponit hon stum nomen. Interpretes dissentiunt: fuit vel, qui exponeret Virtuti praeceptores ponunt. Quid sententia loci
poscat, non obscurum est. Pater er
rat filium atrabonem appellans paetum. Utinam sic vulgo in amicitia erraretur, et aliquis uiuens parciuis homo frugi appellaretur. Sic vitio quasi nomen virtutis daretur. Contra autem facimus. Damus virtutibus nomina inhonesta, eas inveτtim , appellantes eum, qui bene anus ae non incautu tat, fetum astutumque Horatio dignum esset: et isti Errori nomen vita imposularet honestum. Recte Commentator: ita fieret, ut error ille potius Virtus, quin vitium diceretur.' Diceretur, a nobis, non a Virtute quis ferat virtus erroridae nomen virtutis Horatius nomen imponere saepe utitur, ut loco huc inprimis faciente Satir ΙΙ. III. 280. Eae
more imponens cognata vocabula rebus.
Ubi Schol. 9,ex consuetudine Vulgari, diversa quidem, sed non multum inter se distantia. Consuetudo Vulgaris, mos Vivendi, agendi, loquendi, uno vocabulo vita appellatur ita imponit
56쪽
At pater ut gnati, sic nos debemus amici Si quod sit vitium non fastidire strabonem Appellat paetum pater et pullum, male parVus
Si cui filius est, ut abortivus fuit limSisyphus hunc varum distortis cruribus, illum Balbutit scaurum pravis ultum male talis. Parcius hic vivit Dugi dicatur. Ineptus Et iactantior hic paullo est 3 concinnus amicis Postulat ut videatur At est truculentior, atque Plus aequo liber simplex fortisque habeatur.
nomen homines qui Vixere et nunc Vivunt. Sic apud alios scriptores vita δε- ererit, agnoscit, deguevit, dubitavit hoc vel illud facere. Cons exempla apud Burm ad Phaedri Ι. I. Prolog et ΜOSer. ad Ciceron de Divin. I. 39. p. 192. Eadem est significatio saeculi, ut in
noto Taciti Germ. I9. nec corrumpere et corrumpi saeculum vocatur. Ita sere mores Senec. Epist. M. Tune autem on/ummata est infelicitas, ubi turpia non solum delectant, edetiam placent et desinet es8 remedio laeua, ubi, quae fuerant vitia, more gunt. Idem hi homines, ut mox Horatius: naribus horum hominνm, et inter hoc
Iracundior eat paullo. Adiectiva parcius, laetantior, truculentior plua aequo liber, Vitia ostendunt diversa, ealdis et iracundior unum atque idem, hoc quidem in loco. Neque acile explicatur, quare iracundior appellaretur
minus aptus artibus aeutis horum hominum. Nare acutae sunt hominum acuto ingenio praeditorum, ut obe8ae crasso. Iam homines acuti ingenii ira
cundos non suspendunt naso, non mare
irrident; nam et iracundi saepe ipsi sunt naribus acutissimis, et stupidum esse oportet, qui indolem, irasci sa-cillimam, iocis intempestivis irritat. Qui ab ingeniosis irridentur, plerumque sunt implictores, pauca et singulum loquentes, quos ludor insans multa dicere prohibet, animi inopis et pusilli, qui effari incipientes in media
Voce resistunt, nec raro utuntur verbis
rei praesenti non aptis. Legamus: facundior est putillos minua vi aeutis Naribus horum hominum. In- facundior est aliquis 3 Dicatur non satis aptus ingenio et sagacitati huius saeculi. Qui sagax odoratur, Graece την ρῖνα es dicitur. Descripsi supra infacundum Verbis eremoratianis quorum multis de se ipso usus est. Et hic, credo, se ipsum cogitavit. Talis erat, sibi non amens. Vide Benuerim, exempla afferentem. Ea hinc uno insaeundiae, augentur. Quod Horatius se alibi nominavit irasci facilem, hoc nunc expressit in ealdior t. At ingenium ingeni eulto late hoe aub corpore. In nonnullis SS. yeetore. Sed opposita sunt orpus et pectus, ut
inmorat Epist. I. IV. 6. Non tu eor- pu era sine pectore Fortasse ineultum corpus nimium est in homine, qui rideri possit ob togam paullo rusticius defluentem, et calceum laxiorem elegantior, me iudice, esset versus Atingenium inoma In ultu late hoe sub cortiee. In hoc cultu latet ingens ingonium sub cortice. Ille tamen quamvis ita cultus, celat ingens ingenium sub externa specie. Cultus est Verbum is τῶν ριέσων, ut videbimus ad Sa-ur. ΙΙ. II 66. in neutram partem cultus. Formula in eultu et alii multi
57쪽
Caldior est acres inter numeretur Opinor Haec res et iungit, iunctos et servat amicoS. At nos virtutes ipsas invortimus atque Sincerum cupimus vas incrustare. Probus quis
Nobiscum vivit, multum demissus homo illi Tard cognomen pingui damus. mi fugit omnes Insidias, nullique malo latus obdit apertum, Quum genus hoc inter vitae versetur, ubi acris Invidia atque vigent ubi crimina, pro bene sano
Ac non incauto fictum astutumque Oeamus.
Simplicior quis et est, qualem me saepe libenter obtulerim tibi, aecenas, ut forte legentem Aut tacitum impellat quovis sermone se Molestus, Communi sensu plane caret, inquimus Eheu, Quam temere in nosmet legem sancimus iniquam lNam Vitiis nemo sine nascitur, optimus ille estis minimis urgetur Amicus dulcis, ut aequum est, Quum mea compenset vitiis bona, pluribus hisce
et Cortius ad Sallust Catil. I. 15
explicaverunt. Figurata notio orticis apparet ex Varrone apud Nonium III. 6I. Me invitata matura aninin corporeum corticem facile relinquit Consinterpretes ad Lucret. IV. T.
Calvio est aeres inter numeretur, opinor. In Vulgato ordine Versuum, opinor refertur ad me res et iungit, iunctos et errat amisos. At in Vetustis edit inter numeretur, opinin mec
Simplieior quis et eat, qualem meoaepe liuenter obtulerim tibi, Maecenas. nec et sequentia interpretes Variis modis distinxerunt et eXposuerunt. miserius iungit impellat quovis ermone, ut alii, et coniecturam Horkelii si mere ita laudat, ut eam recepisse vellet. Horkelius sic explicat Licenter enim agit is, qui ea sibi licere opi-nMur, quae non licent. Apitetius legit: Genti μένεν σοι. oratius,puis, hoc Voluit Simplicior qui8, et rae, qualem me saepe IGenter obtulerim tibi, Maecenas, aut forte legentem Atit laeseum impellit 3 quovis sermone molestus, Communi et en8 plane caret. inquimus Est aliquis simplicior et talis qualem me saepe libenter tibi, Omaecenas, obtulerim, si auderem, aut sorte legentem aut tacitum impel
lit Eum nominamus quoris sermone molestum, sensuque communi plane carentem. Horatius inde a s. 5. vir
tute ip/a invertimus, illum V. c. qui probus nobiscum vivit, appellantes ho minem Valde demissum, ab eo igitur versu loquitur de qualitatibus animi; quae laudi potius quam vitio duci possunt. Ita simplicitas quoque est quaedam Virtus, nec illa animi affectio, qua Horatius saepe libenter adversus Μaecenatem ut Vellet, est vitium. Talis natura, etiamsi interdum e magno amici studio et amore, amico minus iucunda esse possit, non est mendosa.
Dodeclinus quoque sic edidit. Cum mea eo en8et vitiis bona, pluribus hisce Si modo plura mihi bona
58쪽
Si modo plura mihi bona sunt, inclinet, amariSi volet hac lege in trutina ponetur eadem. Qui, ne tuberibus propriis offendat amicum, Postulat, ignoscet verrucis illius. Aequum est,
Peccatis veniam poscentem reddere rursus.
Denique, quatenus excidi penitus vitium irae,
Cetera item nequeunt stultis haerentia, cur non Ponderibus modulisque suis ratio utitur, ac res
Ut quaeque est, ita suppliciis delicta coercet 3
sunt. Dubitatur sitne eum praepositio, an adverbium. Si Horatius voluisset Prisepositionem, scripsisset, credo Compenset mea cum vitiis bona. Herbstius Separatae a substantivo praepositionis exempla affert inter circum, upra, eae: praepositionis eum ita separatae non
vidi. Iam pluribus hisce ingratum est, quia antecedit vitiis, quo legentes sereinviti reserimus neque hic semper in
proximum substantivum pertinet Sententia tamen nos monet, ut hisce reseramus ad bona. At Horatius potuisset totum Versum ita concipere, ut nulla obscuritate laboraret Compenset mea cum vitii bona, pluraque in haec. In vulgato pluribus hisce sunt ablativus absolutus, qui Sic explicatur cum bona, si bona haec in plura. Quid, quaeso, aliud est, quod sequitur si modo plura mihi bona unt Equidem omnia a librariis valde corrupta puto. ΟΡ- tima perte sententia prodiret, si legeretur: Cum bona compenset vitii l vioribus, hiae Si modo plura mihi bona sunt. Cum Vitia leviora compenset bonis, si modo bona mea plura sunt, quam talia Vitia. Mea ex glossa ortum. Non opus erat isto pronomine, qui subiungitur mihi sunt bona. PLURIBUS O LEVIORIBUS quam pu-
Ium differant, quivis Videt Leviora sunt illa medioeria, quae Horatius Saepe in se agnoscit, ut in Satir. I. TU IM. mediocribu8, et quia Ionoseas, uiis teneor, sic duleis amicis Mecurram. eta. VI. 5. Si uitiis mediiserisus, ae mea paucis Mena a eae natina Si
neque avaritiam, neque ordo, nee
mala lustra bilate vere quisquam
mihi. Haec sunt turpia, maria, alia mediocria, leviora. Amicus autem compensat bona vitiis, vitia bonis, significat pensat vitia eum bonis. -- mentator: amicus Verus debet mea vitia pensare cum bonis et virtutibus; et, si plura bona inveniat, ad ea laudanda debet esse propensior, quam ad Vituperanda mala, quae sunt pauciora 'Ergo iam antiqui interpretes ---- verterunt discrimen inter Ompengare
rem cum re, et compen8are rem e.
Herestius urget hoc discrimen, ut deusendat eum esse praepositionem. Ego auctoritatem Schesiastarum, in huiusmodi quidem rebus, non parvi facis.
Accedit lacus Ovidii eroid. III. l.
Tot tamen amiari te eo enaariminunum, Sive utraei ius volebat tot
tamen amissos te Ompengarimu uno.
Ovidius alterum utrum scripsisse Fbuit. Caeterum Verba, trutinae propria, saepe ad comparationem Virtutum et vitiorum transferuntur. LiV. pilom. M. Cuius si examinentur eum virtutibus vitia, haud saeue si alere,
utrum bello metum, an pace mmici
59쪽
Si quis eum servum, patinam qui tollere iussus, Semesos pisces tepidumque ligurrierit ius, In cruce sumat, Labeone insanior inter Sanos dicatur Quant hoc furiosius atque Μaius peccatum est Paullum deliquit amicus, Quod nisi concedas, habeare insuaVis, acerbus; Odisti et fugis, ut Rusonem debitor aeris,
Qui nisi, quum tristes miser Venere calendae,
Mercedem aut nummos unde unde extricat, amaras
Ροrrecto iugulo historias captivus ut audit.
Si quis eum ervum. ulto melius mihi videtur: Si quis enim servum.
Legitur quidem in nullo S. Sodista orationis forma postulat. Labeon insanior inter Suno dicatur. Quanto hoe furiosius atque Maius Meeaeum eati Benueius corrigit Labiens Gesnerus optime Vulgatum defendit. Et Commentator: Μartius Antistius Labeo iurisperitus memoratae libertatis, multa libere contra Caesarem dixisse et secisse dicitur, ab eo latas leges contumaciter reprehendens: quare in gratiam Angusti eum hic carpit, et insanum nominat. In his pro Martiua legendum Marma Antistius, pro meminatae autem immoderatae. In Acrone quoque male legitur memoratae. Videtur quoque responsa dedisse secundum doctrinam Stoicorum de uno solo peccato. Sed quid clieatur interesanos Ges rus comparat Ciceron. pro Rosc. Amerino 12. Hominem longea aes imum nuper habuimus in ei-mtate C. Fimbriam, et, quod inter omne eongeat, nisi inter eos, qui ipsi quoque maniunt, in8ani38imum. Iudicando sceleri, quod oratius exagitat, maior insaniae significatio melius conveniret, si, qui SerVum ita punivisset, Labeone insanior vel ab insania dicerotur. aior quidem furoris r in ostendi non poterat Ra Persius
iar. III. 117 dieiaque facisque quod
ipse Non sani esse homini non 8antis iuret Orestea. orat Satir. II. III. 40. Insanos qui inter ereare imanus haberi. am illa Quanto hoe furiosi
atque Motu peceatum est omnes, quantum novi, cum sequentibus coniungunt, Cruquius propterea quoque hoc, quod in Cod. Bland delendum esse per subscripta puncta indicatur, delet, et apertam sententiam dicit multo esse furiosius odisse amicum et fugere, si paullum deliquit quam eoum Propter ligurritionem tollere in crucem. Sed oratius tantam crudelitatem sic ferre non poterat, ut sere excusaret. Haec eo, ni fallor, essent digniora: Labeon insanior inter manos aleae: -Quanto hoc furiosius atque Maius peccatum est ' Homo vel insanissimus in medio insanorum approbantium conventu diceret me supplicium longe furiosius est, quam peccatum servi maius
est. Quid nos facimus Si amicus paullum deliquit, eum odimus et fu gimus. Idem ergo acimus, leve delictum magnis poena amcimus, quasi omnia peccata essent nequalia, et aequales poenas poscerent. Atque pro quam m- ratio equens Satir. I. II. 22. ut nonge peius eruetareri atque hie. De comparatim post omparatim posito, non est cur dicam. D. V. 43. quialia bella fortitia semper quam felicius
Porreet iugulo historias, aptivus ut audit Porrigit iussurum, qui se
60쪽
Comminxit lectum potus mensave catillum Evandri manibus tritum deiecit ob hanc rem, Aut positum ante mea quia pullum in parte catini
sponte, non resistens, neci offert. Tacit.
Annal. XVI. 35. de Thrasea, qui porreetis utriusque braehi venia cruoreme ait Plutarch de Cicerone M. ἐσφογ τὸν τράχηλον ἐκ του φορειουπροτείνας. Ruso, ut Commentator narrat, et foenerator et historiographus ineptus erat. De homine haud dissimili Seneca Epist. 5. Recitato hi-8toriam ingentem attulit, minutissime seriptam, retinime plicatam; et magna parte perlecta a inam, inquit, a viatis Acelamatur recita, recita,
ab his, qui illum Ohmue eere uti
eupiunt. Locum iam comparaVerat
Euandri manibus tritum De Euandro interpretes non conVeniunt, Sitne rex ille antiquissimus, an artifex oratio aequalis Benueius praesert artificem, quia rex erat antiquis paupertate, neque nobilium artificum pocula in supellectili habere potuit. Tum autem catillus hic, quia deiectus -- gebatur, sine dubio erat fictilis at incredibile est, ut a fictile ab Euandriusque aetate ad Horatii tempora servaretur integrum ac sincerum. Adde, quod figlina opera non trita fiunt usu et in manibus habendo, sed metalla tantum. Haec enueius. Sed in tali eatillo non spectatur elegantia, Verum antiquitas et rex. Ipse Benueius hoc agnoscit. Exemplis, quae affert, addimulta possunt, V. c. hoc Horatii Satis. II. m. I. quaerere amabam Quo vafer ille pedes lavisset Sisyphu aere. Horatius simul irridet stultos rerum istiusmodi antiquarum amatores. Ipse eas non magni faciebat. Non mihi talium, dicit in Carminibus, rea eae
aut animus elisiarum egena. Quantam autem aetatem erant vasa fictilia,
multa in Musaeis hodiernis testantur, usu quoque trita. Et quid longo usu non teritur' inime profecto illud mirandum in aestia diu et saepe vino madidis. Est apud Martiat. XI. 2.
epigramma quod nostram opinionem confirmat Tolle, puer, eatices, tepidique toreumata Nili, Et miihi aestura poeula erad manu Trita patrum labria, et tonso pura ministro Anti Mammata restituatur honos. Si Horatius hic scripsisset Evandri labria tritam, nemo dc artifice Euandro cogitasset. Sed manibus tritum, usu quotidiano tritum, eodem redit. Poeula autem in Μartiale sunt quoque cellia, quod manus secura, non sollicita ne frangantur, et antiquus mensarum honos, ostendunt. Denique, si Horatius artificem Euandrum Voluisset, acripsisset manu Euandri, non manibus. Una certa aliqua Statua, pictura Vas, catillus factus est
manu artificis, et dicitur arti is manua, hoc est labor, opus manu illius sactum Cicero Verr. IV. 14. Cum iste ab ea variam, Boeti manis Detam, praeelara opeo et grandi pondere per me tatem abstulisaei, Misane tristem et Onturbatum domum revertine, quod via ei modi, quod sibi a patre et malaribuc se relictum, quo solitus esse uti ad festo dies, adhoapitis a meum, a ae erae ablatum nid. 18. Pocula duo quaedam, Mentoris manu, ummo artis is, facis. Doderlinus quoque regem Euandrum ab Horatio respici putat et discrimen inter mantibus et manu tritum uste- mannus iam animadverterat. Praeterea cogitemus, quid poetae, praesertim
in Satiris, sibi permittant, quantumque
Aut positum ante me quia uuum in parte eatini sustulit esuriens. Simile exemplum in Luciani Conviv. 43. ἡ δὲ ρνι ἡ πρωτου 'Eρραυνο, πιμελεστέρα - ὁ δὲ Ζηνοεuic τὴν παμ αυτ β