장음표시 사용
31쪽
Nil obsto tibi, dum ne sit te ditior alter. Quid iuvat, immensum te argenti pondus et auri Furtim defossa timidum deponere terra 3
Quod, si comminuas, vilem redigatur ad assem.
At, ni id fit, quid habet pulchri constructus acervus 3Μillia humenti tua triverit urea centum,
Non tuus hoc capiet venter plus ac meus, ut si Beticulum panis venales inter Onusto Forte vehas umero, nihilo plus accipias, quam
Qui nil portari Vel dic quid referat intra
Naturae fines viventi, iugera centum, nΜille aret At suave est ex magno tollere acerVO. Dum ex parvo nobis tantumdem haurire relinquas, Cur tua plus laudes cumeris granaria nostris 3
Ut tibi si sit opus liquidi non amplius urnata cyatho, et dicas magno de flumine malim,
Quam ex hoc sonticulo tantumdem sumere. Eo fit, Plenior ut si quos delectet copia iusto, Cum ripa simul avulsos ferat Aufidus acer. At qui tantuli eget, quanto est pus, is neque limo
Neque ille iurisconsultos et caussidicos multum amabat. Hinc Alfenus refer, easti meitia iuris, Labeone insanior,
alia. Ex RESPONSI facile fit PERFIDUS. Numerus literarum est idem,
iterae saepe trisnsponuntur, et caupo, merse acceptus, optime per Mus appellatur. Praeterea e compendiis scripturae mille errores nascebantur quam
multa literae in medio longioris Vo-eabuli omissae Quid fieri non potuit V. c. ex RESPSI' Si sententia patiatur, ait Scio ius, vel maxime huic Criticorum audaciae indvigeam. Nil iste tibi, dum ne sit te ditior alter. Haec omnino interrogativo sumenda sunt dum ne it te ditior alter Sententia in s. 36 incepta, hic finitum aiunt se imitari exemplum
formione, quae, quodcumque potest, ore trahit, et acervo indit, non incauta futuri. Horatius respondet: Vosne ad formicam provocatis, eamque hic nominare audetis Illamne formicam,
quae hieme Veniente, sapienter antea parto utitur, nuSquam prorepit, cum V nunquam quiescatis Habet inter- roguti amaram negationem, quam Grammatici vocant obiurgatoriam.
Ut tibi a sit opus liquidi non ampliua urna Uel cyatho, et dicaa. Oratio non sacilis cur plus laudas tua granaria nostris cumeris Ut si opus sit non amplius urna Vel cyatho, et dicas. Simplicior erat Ut tibi si ait opu liquidi non amplius urna Vel cyatho, dicaa magno de fumine mal- Iem Quam eae hoc fontieulo tantumdem sumere Cur ex magnis potius, quum ex parvis rebus ventrem impleas Non enim tam stultus es, ut dicas mallem cyathum aquae ex magno flumine quem e sonticulo sumerer
32쪽
Turbatam haurit aquam, neque vitam amittit in undis.
At bona pars hominum, decepta cupidine salso, ,Nil satis est, cinquit, quia tanti, quantum habeas, sis. Quid facias illi Iubeas miserum esse libenter Quatenus id sacit, ut quidam memoratur Athenis
a bona pura hominum decepta cupidine falso. Horatius Iocutus erat de
RVaris, qui pecunias corradebant, ut senes in otia tuta recederent, nec tumen fruebantur. Corradebant igitur nulla alia de caussa, nisi ut haberent. Nunc loquitur de alio genere Varorum, corradentium ut propter opes magni aestimarentur. Tanti enim fit quisque, quantum nummorum in arca
servat. Hi appellantur decepti falso cupidine Quid, quaeso, hic fuisti eupido significat Commentator: salsa opinione, aut inepta et inani cupiditate. Igitur iam olim sui duplex interpretatio. Ego primum dubito an cupido sic accipi possit pro opinione. Si possit, opinio ista non absolute falsa appellatur. Semper enim fiebat, ipse
Horatius saepe testatur, ut divitiae sa-mam, decus, fidem et omnia praeclara possidentibus conciliarent. Si interpretemur inepta et inani cupiditate, haec propria est omnibus Varis, illis quoque, quos modo reprehenderat. Nunc autem non de iisdem agit, sed qui corradunt decepti cupidine, ut Videtur, nobiliore. oratius scribere potuit At bona pars hominum decepta cupidine laudis. Decepti, allecti cupidine, ut vivi et mortui laudentur propter magnas opes. Talis fuit ille taberius
Satir. I. m. M. qui magnos thesauros reliquerat, et heredes summam insepulcro incidere iussit, quia hoc veluti virtute paratum Speravit mo ae lauditore. De cupiditate haud ita dissimili Cicero Omc Ι 8. Eaepetuntur autem
divitiae eum aurum vitae nece ari , tum ad perfruenda voluptatest. In quibus autem maior 3 anim , in
iis pecunis cupidito vectat ad opes et ad orati andi facultatem, ut nuper
M. Crauua negabat, ullam ari magnam pecuniam erae ei, qui inre publieaprinem vellet erae, euius fruetibusezercitum alere non o et Ergo et
Crassus dicebat ni gatis eat. Et Plutarch de Cupidit. Divit. V. in caussis' istiusmodi nomina φιλοτιμίαν. Nil alis eat, inquit; quia tanti, quantum habeas ais Plutarch. oCupidit. Divit. I. sententiam nonnihil
εxpc. Et illi, hoc agentes, lau 'student. Caeterum Orma tanti ais, non confundenda est cum altera tantus sis. Eam Velleio Paterc. H. in restituendam puto: Tentemu i unum disisse, quam ille omnibus fuerit. Tum refulait erta ope liberorum, viris matrimoniorum sq. Quam Variis modis locus ab interpretibus sit tentatus, paret ex annotatione Ruhnkenii, cui Bumannus recte emendasse videbatur: eontenti simus id unum distrae. Ego praeterea pro quam legendum Puto quian- tua. Contenti simu i unum disisse, quantus ille omnisu fuerit. anifesta certe est imitatio Corn. Nepotis
Hannib. F. Longum δι numerare proelis. Quare se unum satis emit
dictum, eae quo intelligi poMit, quantus sile fuerit.
bea miserum erae lubenter. Immo libenter miser est, qui esse vult, sibi in sua miseria placet, ut Atheniensis
ille, qui, populo sibilante, sibi plaudebat Seneca Epist. 74. Eodem movisit, ut animo liberiter aeπω, et captante octu a doloria, vetera atque obliterata contristent.
Quatenus id facit, Ut quidum me-
33쪽
Sordidus ac dives, populi contemnere Voces
Sic solitus: populus me sibilat at mihi plaudo
Ipse domi, simul ac nummos contemplor in arca.
Τantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina. Quid rides mutat nomine de te
Fabula narratur Congestis undique saccis Indormis inhians et tamquam parcere aeris Cineris aut pictis tamquam gaudere tabellis.
Nescis quo valeat nummus 3 quem praebeat usumlrinis ematur, olus, Vini sextarius, adde, Quis humana sibi doleat natura negatis. An vigilare metu exanimem, noctesque diesque Formidare malos fures, incendia, SerVOS,
Ne te compilent fugientes, hoc iuvat 3 morum
Semper ego optarim pauperrimus esse bonorum.
morare Athenio. Pro memoratur in ΜS. Vienn legitur mercator. Hoc minime contemnendum arbitror. Iube , sinas eum esse libenter miserum, quia libenter sic est, id facit, ut mercator
quidam Athenis faciebat, libenter miser erat, homo sordidus ac dives,-Solitus his verbis Voces populi contemnere.
Tantalus a labria sitiens fugientiaeaptat rumina. Quid Mes Elegantius puto captas fumina. Sic et risus avari melius intelligitur. Cur ille
statim rideret ad solam fabulae commemorationem, quae praetere esset nota Risu abstinere non potuit, cum
ipse appellaretur Tantalu8. Ego, inquit, Tantalus Tantalus nunquam fuit iste sititor apud inseros. Omnia sabulae. Horatius respondet Est fabula,
sed de te narrata. ut modo nomen.
Tu tibi es Tantalus tua te sitis in mediis divitiis vexat ut ua quemque fraua, non Furiae in sabulis, apud Ciceron pro Rosc. Amer. 24. Nomina propria sic posita sunt ab Horat Satir. II. III. 133. Oeeidis Oreat . ΙΙ. V. 9I. Davua ala omicus. Iuvenal. Satir.
XI. I. Venies Tirynthiuδ. Congestia undique areis Indormia
inhiana Commentator is Ormis VR-cas. hiam timens ne amittas, sollicitus ut plura acquirius, et stupens prae gaudio, quando illa adspicis. Sunt diversae interpretationes. Adeo iam olim fluctuabant, quo modo indormis inhians accipi deberet. Recentiores non minus fluctuant. Horatius mihi scripsisse videtur: Congratia undique sacris mommio inhiaa, et tamquam parcere acris Cogeris, ut pietis tamquam gaudere tabellis. Ita non
dubium est, quid inhia significet. Virgil Aen. VII. 812. Illam omnia
eretis agrisque es 3 iuventua, Turbaque miratur matrum, et provectaeeuntem, Aetonitis inhi una animis. Ser-Vius: Stupore quodam, Ore patefacto. Recte insomnis, et metuens fures, et tantopere gavisus, ut contemplando satiari non possit. Undique iungendum puto cum inhias saccos congestos miratur ab omni parte, undique iis inhiat. Denique ultima in inoomnis producitur, ut Virgilianum: Pectoribus inhians apirantia eo ulit exta. Quod ex indormia inhiana feci insomnia inhias nemo mirabitur, cogitans scripturam Codd. literis maiu8culis.
34쪽
At si condoluit tentatum frigore corpu8 Aut alius casus lecto te assixit habes qui Adsideat, fomenta paret, medicum roget, ut te Suscitet ac natis reddat carisque propinquis 3
Non uxor salvum te vult, non filius omnes
Vicini oderunt, noti, pueri atque puellae. Μiraris, quum tu argent post Omnia ponas,
Si nemo praestet, quem non mereariS, amorem Θ
At si c0gnatos, nullo natura labore Quos tibi dat, retinere velis servareque mi 8, Infelix operam perdas, ut si quis asellum In campo doceat parentem currere frenis. Denique sit finis quaerendi quoque habeas plu8, Pauperiem metuas minus, et finire laborem
An i cognatos, nullo natura labore Quo tibia dat, retinere velis. In ΜSS. ut Vetustis edit at/i, atqui aegi. Coniiciunt aut i, non si Μalim: Et si cognato nullo retinere labore, Ut tibi
dat natura, veli8, errareque amicω,
ofellae operam perdas, ut, i quis asellum In campo oceat parentem
currer e fruenis. Mirariμ, cum tu argento po8 omnia ponas, Si nemo prae-δtet, quem mm merearis, amorem 'mon uxor, non filius te Vult salvum: Vicini, Omnes omnino te oderunt. Nec
cognato sic, ut natura eos tibi dedit, sine labore poteris retinere. Noli ergo mirari, si neque uxor, neque filius, neque Vicini, neque cognati, si nemo te amet qui nihil amaVeris, praeter pecuniam Doderlinus legit retinere relis ervareque amicos Infelis, Operum perdas. Si cognatos, quos tibi natura sine labore tuo dedit, antea a te neglectos, nunc factus infelix, retinere Velis, operam perdas Ingeniose Imago tamen rini, quamcunque sententiam accipias, semper dictu difficile est, quomodo recte comparata Videatur. cum aptiorem haberet in fine huius satirae, et hic nemo eam desideraret, si degeretur Nee si cognatos nullo retinere labore, ut tibi an natura, velis, ervoris amis , Miraris q. Quoque habena ἰυδ, Pauperiem metua minus Doderlinus laudat interpretationem Ioli. Ad Schaeseri, in Programmate a. 1820. accipientis quotamquam ut eo ut sentias te esse ditiorem, ut tibi ditior esse Videaris, tu minus metue absentiam divitiarum sententia, puto, haud dissimili, qua quis ditissimus appellatur, qui nil cupit, δε- minus rei contemtae, de quo dixi ad
Et inire laborem Incipio8, arto quod avebas. Si oratius scripsit sinire laborem, in Versu praecedente non scripsisset ait sinis quaerendi, sed Denique ait modus aequirendi, Vel Denique quaerendi sit terminus, ut in noto Solonis πλουτοὐν ουδὲν έρυα πεφασαένον νυωποεσιν. Et quid,
quaeso, differunt sit sinis et incipitia sinire ' Tum ne tua inire minus est quam sit sinis. aius, uis, in re tali, postponendum minori. Nec satis
est, admonere Varum, ut laborem finiat admonendus est, ut quaesitis utatur. Conticio Et frui, avare, laborem Incipias, parto quod στebag. Ex compendiis scripturae mille errores orti
35쪽
Incipias, parto, quod avebas; ne facias quodUmmidius quidam non longa est fabula, dives, Ut metiretur nummos, ita sordidus, ut se
Non umquam servo melius Vestiret, ad usque Supremum tempus, ne se penuria ictus
Opprimeret, metuebat At hunc liberta securi Divisit medium, sortissima yndaridarum. Quid mi igitur suades ut vivam aenius, aut sic,
sunt. Verba frui et uti in hac re stequentantur. Horat Carm. Ι. 31. Frui paratis, ubi quaedam annotavi. Huc praesertim facit illud Curtii IX. 2. Praeda magis parta frui velle, quam aequirenda fatigor . Horatius uti in hac ipsa satira posuit et illi utitur ante Quaegitis sapiens, et Satir. II.
Tu. 167. an nunquam tare parati8.
Accusativus post frui satis habet auctoritatis. V. Burm in Anthia T. I. . 137 Sonus hic requirebat. Nec facias quo Vmmidius qui-uam Tota oratio, ut censet Benileius, scabrior et paene hiulca est requiri enim dives et sordidus qui metuebat, aut qui dives et sordidus metuebat. Illud scabrum et hiulcum sic, puto, tolli potest ad uaque Supremum tem--δ, ne e penuria victu opserimeret, metue hunc liberta Metiri Divisit medium. Ummidius quidam, ita
diVes, ut nummos metiretur, ita sordidus, ut se non melius servo Vestiret, Semper metuens ne se penuria victus
opprimeret. Benueius praeterea illud quidam non laudat, quia Ummidium vel divitiae vel avaritia celebrem et famosum reddiderant. Μihi quidam satis placet. Narrat fabulam Fabularum, non fictarum quoque, illud antiquum est initium erat quidam dive avaru8, erae quidam Ummidiua, dives aVarus. Tum, qui alteri narraturus est sabulam, non putat rem et hominem illi esse notos. Quid quod vel in nobilissimis hominibus, si aut sibi, aut quibus scribunt, fortasse minus noti sunt, quidam additur. Bentleium, Verba Ciceronis Tusc. Disp. I. 48. sollicitantem, optime refutavit Rctnk ad Veli Patere ΙΙ. 54. Cicero scripsit Aloi ma quidam, rhetor antiquus, inprimis nobilis; Velleius: In hospitis eui dam nobilis viri, nomine Cameli, domo. Ubi vel nomine adiicitur, de qua re vide Oudend. ad Appul. etam P. I 20 et 456. Si quae dixi, non satis Valerent, Vmmidius quidam significare simul posset hominem contemtudignetim, ut LocuAta quaedam apud Sueton. Neron. XXXIII. Ubi Oudendor- pius reprehendit Torrentium, quaedam male eiicientem De nomine Ummidio Hemsterhusius annotavit: Sic pro Nu- milium vel Numidium Quadratum in Aelii Spartiani Adrian. 15 codd. Umidium, quod probat Salmasius, sed renitente non tantum Rein io, Verum
etiam T. ykio ad Tacit Annal. XII. 65 Vide Ioseph. A. I. XX. 6. Atratine liberta seeuri Divisit medium, fortissima Tyndarida m. Quia mi igitur suadear emsterhusius annotaVit: Notandum in Callimachi Versu, quem proseri Schol. Sophoclis Oedip. Colon. 48I. Ησυχίδαι, quamVis Benueius emendet Η x . Vide stamenta Callim. o. 23. eins ad Ovid. Heroid. XIII. 137. Bergier in Alciphron. I. p. 2. Cecropidarum Μartian. Capella p. 35. Seo ad Aen. . . Statius Theb. IX. 650.
et Gronov. Si omnia ista conSideraVeris, addideris quoque dicta ab udend. ad Frontinum. p. 8I. et CaeSar. B.
36쪽
Ut Nomontanus 3 Pergis pugnantia secum
Frontibus adversis componere. Non ego, Varum
G. III. m. etEstreo in Prosopographein Horatiana, nihil ad expediendam huius loci dissicultatem prosoceris. Nunquin id emcies, ut Tyndaridae et Tyndari a sint eadem et Falsterum in nomine Eumolpidarum significari seminas putantem, refutavit Ernestus in Actis Lipsiensibus; qui Vel hoc unum sum-cere iudicabat argumentum, si seminae fuissent, dicendum fuisse Eumolpidea, non Eumolpidae. Si igitur Tyndaridarum est mnnus Oetae, genus musculinum Tyndaridae, filii Tyndari,
simul genus semininum complecti debebunt. Et hoc Bentleius demonstrare conatus est. Quod ex Anthologia Graeca attulit, parum Valet: οἱ τρεῖς υνδα- ρέδαι Κάστωρ ' ἐ- Πολυδευ c, sic coniuncta non offendunt, ut neque Latina offenderent Caator, Helena, Polluae, tres Tyndaridae. Alia ent-lei exempla etiam minus Valent Clytemnestram, non additis fratrum nominibus, appellari unam Tyndaridarum, iam mirum est. Quid fortissimam' aridarum Vera Clytemnestra vix ita significaretur, nedum ficta, libertina, altera Clytemnestra. Haec erat sortissima Tyndaris, non 'n ridarum, neque Tyndaritatim, quippe non ex genere Tyndari, in quo sola Clytemnestra sortis fuit ad occidendum
maritum. Si nomen Tyndaridarum extendere velis, et restem quoque, et sociam consiliorum sororem Electram comprehendere, comparati non exacta esset. Nam restes et soror sortiores
fuere, qui matrem interfecerint. id praeterea caedes mariti requiritur Latinum in hac caussa est fortissima Tyndaris Clytemnestra est Tyndaris. Seneca Agam. 897. Armat bipenni Tyndaris deaetram fureng. DVenal. Satira VI. 655. Mane Clytemnestram nullua non visu habebit me tantum refert, quod Tyndari illa bipennem nautiam et fatuam dextra laevoque tenebat. Ubi Clytemnestra figurate appellatur. I. Clericus coniecerat: dioisit medium fortissima Tyndaris. Horum Quia mi igitur sua a Benileius Clericum refutat, condonat illi fortissima Tyndaris, quod tamen non una de caussa displicebat; sed praesertim resutat, quia aevius et Nomentanus sunt nepotes, qui avaro Ummidio opponuntur. Cur enuei fortissimn Tyndaria displicuerit, non explicavit. Neque intelligo, cur displicere potuerit. Recte enim Tyndaris appellatur, quae fecit, quod Tyndari vera filia fecit, maritum occidit, ut in Iuvenale talis mulier appellatur Clytemnestria. --Vius autem et Nomentanus erant prodigi, sed alius alio mota, ille vappa, hic nebulo Fortasse plura hic sunt corrupta, quae sic corrigenda propono: e uno liberta Meuri Divisit medium, fortissima Tyndaris. Horum Uerum istur uadeo, ut vivam Nam vius, an si in Nomentanus Si non
Vis me esse inarum, et exemplo Ummid deterres, utrum igitur horum, Naevium an omentanum vivam 'mutata constructione, dixit te ut Naevitia. Aliquem vivo, est vivo vitam alicuius, ut Sueton. Domit. 12. vivere
vitam uarieam. Iuvenal. Satir. XII. 127. Vivat Paetivius, qua O, εἰ-δtora totum. Boeth de Cons. Philos. IV. Pros. 3. Seoria ae tum g torpet rivit asinum. Talia fere sunt vieere Baechanalia, altare Cyelopem, balbutire Scaurum, alia utrum horum, ut Satir ΙΙ. n. 64. Quali tritur victu sapiens utetur et horum Vertim imitabitur Epist. I. VII. 16. Utrius horum Verba probe et faeta Mee. Non est avarum Cum veto te feri, vomam iubeo a nebulonem. appae nebulo differunt. Vappa, simplex et ineptus, nebula impudens et mali-
37쪽
Quum et te fieri, appam iubeo ac nebulonem.
Est inter Tanain quiddam socerumque Viselli:
gnus; uterque autem sua prodigit. Quare scribendum puto aut nebulonem, quod est in MSS. nonnullis, pro ac, quod est in plurimis. Caeterum homo, quO- eum Horatius disserit, erat avarus. Quin modo igitur poterat vetare avarum risDissicultas mutata distinctione eum veto, te feri vappam iubeo e nebulamem non tollitur. Nam feri semper ad utrumque periodi membrum resertur Melius putem: Non est avarua Cum et ais, fieri vappam iubeo aut nebulonem. Horatius vetare sic construit Carm. III. II. 26. Vetabo sub iisdem ait trabibus. Eae inter Tanain quiddam oeerum que Viselli Porphyrio: Tanais spado fuit, ut quidam aiunt, aecenatis libertus, ut nonnulli, L. Μunatii, ut nonnulli, Plancii. Corrigi iubet u h.
ad Vest. Patere. II 63. ut nonnulli, L. Munati Planes. Fortasse melius erat ut nonnulli L. Munatii, ut nonnulli L. Plotii. . unatius Plancus, et L. Plotius Plancus erant Tratres. De Plotio vides hin ad eundem P terculum ΙΙ. M. Iam, ut Schesiastae docent, Tanais fuit spino, socer Visellii fuit herniosus. Poeta pro spadone et hernioso utitur nominibus propriis. Oportet igitur eos vitio corporis laborasse prsteter omnes, vitiis huiusmodi
laborantes, insigni Quato illud in spadone fuerit, haud satis intelligo.
In emissis est discrimen an et in spadone Romis magna erat Spadonum multitudo. Qui ergo ad exemplum notatur, non simpliciter notari potuit hoc nomine rimosus erat turpi
aliquo animi vitio, suctisque indignis'. Et hoc, credo, de Tanai spadone uniustam illustrium virorum, OmoViSSemus. Interea Vel nomen domini ignoratur. Quid dicam de locutione sero proverbiali, qua dissimilitudo inter avarum et prodigum indicatur Ea mihi quidem tam ridicula et inepta videtur,
ut summopere mirarer, simoratio exciderit, praesertim ita cum praecepto gravissimo, ex media philosophia petito, coniuncta. Quis unquam sententiae pulcherrimae me modu in mbua, tint reti denique fines Quos ultra citraque nequit comistere re- erum. Vel praeposuit vel postposuit me quiddam inter spadonem et improbissime natum Tunnis, credo, est nomen fluminis. Flumen desiderat alterum flumen, ita ut medium sit ingens intervallum. Finge in ΜS fuisse TANAIQUIDDASERIIQUE. Quam facile hinc oriri
potuit ocerumque pro Eridanumque,
idque eo facilius, quia Viselli, quod
esset Vocatios, acciperetur pro genitivo Horatius fortasse scripsit: at inter Tanain quiddam Eridanumque, Viselli Inde a s. m. alloquitur Varum quendam. Eum nunc suo nomine
appellat Visellium. Est quaedam indignatio admonentis in fine, et proverbis quoque refutantis. Est quiddam, aliquid, magnum spatium, o Viselli, inter Tanain et Eridanum. Distantia isto modo significantur. Properi. I. xu. 3. Tam multa ilω me divisa est multa laeto, Quantum Hypania Veneto dissidet Eridano. . Aur. Caesar Frontoni Om. I. p. 68. Eo qui a
Graeea literatura tantum abrem, quantum a terra Graeci mons Coeli metia abest. Eiusdem generis est neotericum illud, de quo Erasmus in Ada-giis: χωρἐ τα Μερρου καὶ Σιμμ
Illa eae quiddam inter Tanain et Eridanum habent naturam proverbii. Iam olim Scholiastae ita acceperunt. Superest indicium in hoc scholio Porphyrionis : Sumsisse hoc ex proverbio Graeco, sub ominibus relatum est; illi enim ita dicunt: .... quod tamen
38쪽
Est modus in rebus, sunt certi denique fines, Quos ultra citraque nequit consistere rectum. Illuc, unde abii, redeo. Nemon ut avarus Se probet, ac potius laudet diversa sequentes, Quodque aliena capella gerat distentius uber, Tabescat, neque e maiori pauperiorum Turbae comparet, hunc atque hunc superare laboret 8Sic festinanti semper locupletior obstat: Ut, quum carceribus missos rapit ungula currus, Instat equis auriga suos vincentibus, illum
aeteritum temnens extremos inter euntem.
Inde fit, ut raro, qui se vixisse beatum
Dicat, et exacto contentus tempore vita
in Latino semone usurpari scimus. Si Graecum proverbium alicubi exstaret, certius de re ista iudicari posset. Propertius, totus sere a Graecis pendens, imitatus esse videtur Baxter proverbium sic concepit διηνεγκε Ταναι καὶ Βισέλλου ἐκυρις. Tum Vero non est locus Tanai spadoni nec socero Visellii hemioso, minime liberto aeconatis aut Plancorum. Unde enim Graecum proverbium de Romanis istis' Si festinanti semper locupletior
obstat. Cogitaveram de hoc Versu transponendo Ut eum arceribus mi os rapit ungula currus, meat equis aurista, mos vincentibus, illum Praeteritum temnens, extremos inter euntem: Sie festinanti semper locupletior
obatat. Nunc a grammatico adiectum esse arbitror. Hi, ut notum est, saepe, quod comparationi deesse putabant, Suppleverunt. Vel unus Virgilii locus in
Georg. I. 12. satis ostendit, quanto elegantior in Versu isto fiat oratio: vicinae ruptis inter a legibus urbes arma ferunt: aevi foto Mars impius Orbe. Ut quum arceribu εα es aere quadrisiae, Addunt in pntia, et frustra retinacula tendena Fertur equis auriga, neque audit currus habenas. Eodem modo in comparatione
ut omittitur, et tantum si ponitur. LR-tinum erat Sie, cum arceribus mis-- rapit ungula eurrua: oderiinus ais ad sequentia refert qui eodem W-dore cupit divitias, quo auriga Victoriam sic instat, ut auriga instat. Praeteritum temnens aetremos intereuntem. Odertinus: ,velut quias inter eatremo euntem. Quivis, iam praeteritus, aurigae Videtur similis illi, qui it inter extremos aurigia non eS-sat, prius quam Omnium primum superarit. Alias tria ultima Verba parum significant. secuto et Vere. Η R-tius particulam comparatiVam saepe omittit, sed raro, ni fallor, tam Obscure,
quam hic apparet Vel e eo, quod nemo vidit, quod vidit Doderlinus. Cur
non potius scripsisset Praeteritum -- tremo temnen velut inter euntem. Sic nemo mentem poetae non statim
intollexisSet. Exacto contentus tempore vita Cedat uti conviva satur. Si oratius scripsisset vitae, quo Wahes putabat, iungerem vitae atur, ut SuaViuS, quam tempore vitae Lucretius, iam uiam-bino laudatus III. 95l. Cur non ut plenu vitae eonviva reeedis, Aequo animoque apis ecuram, tulte, quietem Seneca Epist. I. Ulai, quantum satia erat mortem plenu eaeve-
39쪽
Iam satis est nc me Crispini orinia lippi
Compilasse putes, orbum non umΡliu udduin.
eto et M. De nostro damno agitur, quibus aeneae streoua eripitur. Nam imo vitae planus eat, eui natio nihil siderat aua auaaa, ea eorum qui-hua utilia est. Neque ignota locutio Hebraeis Genes. XXV; . ποανεν 'Αβρααώ, ἐν γήρ καλε πρεσ 3υτnc, καὶ πλερnc ἡ-ρῶν. Tam satis eat, a me Crispini serinia lippi Commissae putes. Verbum non ampliua addam, Infeliae operam
perdens, ut i quia Mellum In cam-ptim a me parentem eurrere fremis. Si versus ex superiore loco huc transferas, et peraras mutu in periana sun tontia utrobique satis cluru Xsistit. Atquo haec iam uniciant, ne Crispi num compilasso mutulos. Verbum non amplius addam; num, si adderem, mae-rum insuli perderum, infelicitur, mulolier rem: Vurum non magis docerem rationi iurere, quam sinum fruenis. IIaec est ora imago, em mmPRmtio, ut sententia proverbi respondet. Asinus est indocilis ut contumax. Etiamsi plura, quam adhuc monui, O
nerem, ea tuanen non faceret, nec sa
Ambubaiarum collegia, pharmac0Ρolae, Mondici, mimae, balatrones, hoc genus natio Μoestum ac sollicitum est cantoris tortu igolli; Quippe benignus erat. Contra hic, ne prodigus esse Dicatur metuens, inopi dare nolit amico, Frigus quo duramque famem propellere possit. Hunc si perconteris, avi cur atque arentis aeclaram ingrata stringat malus ingluvio rem,
araeelaram instrata trinstat malus ingluvie rem. Variis modis instrata
accipitur. Commentator: quae Ormam et modum alvo gratiam non habet. Alii orata nulli, h. e. illaudata, alii inorata erga avum et utrem. Et illi profecto talem gratiam pro industria sua et labor non SPectaVerant. yluuio, oracitae gulae, liud o tria epitheton postulare Videtur, magis Horatianum, ut praeeliaram ir atra trinout malua noluvie rem. Helvo, natus abdomini, ardet cupiditat udendi, perdendique bona avita etinterna. In-bo ventrem iratum, et rebus suis iratus est. Orat. Satir. II. m. 5. Quiae prima irratum ventrem placare 'it Gea.
Epist. I. I. 28. miles Luculli δε- hemens lupua et sibi et ossi ratus pariter, ieiunia dentibus uere Seneca Epist m. Multi unt, qui non donant, ea proiiciunt. Non voco eum liberolem, premitu suae iratum Eleganter irrat inoluvie illius, qui omnia obsonia coemit, et, ut Seneca Epist. T. dicit invitus relinquit n- cellum, in quo nihil reliquis. Poetao ad rem transferro solent, quod roprium cst homini velut in hoc ipso adiectivo, iratu Mitia, manu3. ignis.
40쪽
Omnia conductis coemens obsonia nummis;
Sordidus atque animi quod parvi nolit haberi, Respondoti laudatur ab his, culpatur ab illis.
Fufidius vappae famam timet ac nebulonis, Dives agris, dives positis in foenore nummis. Quinas hic capiti mercedes exsecat, atque Quant perditior quisque est, tanto acrius urget;
Nomina sectatur, modo sumta est Virili, Sub patribus duris tironum Maxime, qui non,isIupiteri exclamat, simul atque audivit; at in se Pro quaestu sumtum facit hic γ Vix credere possis, Quam sibi non sit amicus, ita ut pater ille, Terenti
Fabula quem miserum gnato Vixisse fugato Inducit, non se peius cruciaverit atque hic. Si quis nunc quaerat is Quo res haec pertinet 8 Illuc: Dum vitati stulti vitia , in contraria currunt.
Vide Bum ad Properi. III. I. 4. Phaedrus III. . aevit irato impetu. Ubimelns minus recte legebat iterato. Vocabula ingratus et iratus saepe in ΜSS. confunduntur. Cons. GronOV ad
Liv. XXV. . Oderlinus ingluviem dici putat ingratam erga illum, qui omnia ingluvie dedit, et nullam ab ea
gratiam retulit, sere ut qui omnia amicis sua largiendo essundunt, neque eos propterea gratos experiuntur, si usus
sit. Acute profecto. Sed epitheta, quae tam multa significare possunt, sere est ut dicam, parum significant. Ιngluvies irata salaem certius aliquid significat. Diues agris, divexpositis in foenore
nummis Lachmannus Versum, ut ex
Epist. II. III. 241. huc illatum, reiecit. Idem fecit Hauptius, assentiente Μeininio. Ego non dissentio. me viae redere possis Quam sibi non ait amicua. ulto acrius, et propterea nunc melius his viae credere ponis. Quid ' unc pro qua tu Sumtum in se facere Vix credas, quam se cruciet. Sibi non amicua, ut Satir. ΙΙ. II. M. Sibi iniquus. Seneca Epist. 108 laudat poetae: In nullum avaru8bOnua eat, in a pessim . Iam alii, ut volebam, distinxerunt. Dodeclinus praeterea sumtum faeie Laudo. Pater ille, Terenti Fabula quem miserum nato viaeisse fugato In cit. elius puto Puter ille Terenti Fabula, quem indueit Pater ille, qui se tam male cruciat, est fabula Terenti, Heautontimorumenos. Hunc Patrem Terentius inducit, non fabula inducit. Poeta εἰσάγει δραu πατέρα, εἰσάγει δράuατα Θυεστας, ἰδίποδας. Cicero Tusc. IV. 24. Cum restem fabulam Euripiam doceret. Sueton. Neron. XI. Inducta est et Afranii togata. Plaut. Pseud Prol. 25. Fabula in Menam venit. Non memini an sic dicatur fabula inducit patrem,
Dava εἰσάγει πατερα. Heindorfius animadverterat inducit visias pro viventem a nemine Grammatice explicatum esse. Optime iam explicatum est a Dodeclino, quasi prae an8: in Seenam inducendo fingit.' in quoque Preret, quanto melius sit Terentius indueit, quam fabula inducit.