장음표시 사용
201쪽
hNullos his mallem ludos spectasse sed illa Redde, age, quae deinceps risisti. Vibidius dum Quaerit de pueris, num sit quoque fracta lagena, Quod sibi poscenti non dentur pocula, 'dumque
Ridetur fictis rerum Balatrone secundo: Nasidiene, redis, mutatae frontis, ut arte Emendaturus fortunam deinde sequuti Magonomo pueri magno discerpta serentes Μembra gruis, sparsi sale multo, non sine farre, Pinguibus et ficis pastum iecur anseris albae,
Et leporum avulsos, ut multo sumius, armOS,
Quam si cum lumbis quis edit Tum pectore adusto Vidimus et morulas poni et sine clune palumbes,
Sumes res, Si non causas narraret earum et
Naturas dominus; quem nos sic fugimus ulti, Ut nihil omnino gustaremus, velut illisCanidia inasset peior serpentibus Afris.
Vettie illis Canidia assasae peior serpentibus Afris. Benueius legebat: ueluti si Canidia in se peior erpentibus atris, illud ex coniectura, hoco ΜSS-mihi et Afri 3erpente eleg-tius dictum videtur, et oratianum magis iudicarem velut illis Canidia ossa et priua aerpentibu Afris Vel- ut Canidia rebus illis amasset peius aliquid, quam quod Asel serpentes omni rei Vicinae afflare solent. Constructio poetica, qualis illa II. Carm. XIV.
mero Tinguet pavimentum δuperbo,POneiseum potiore senis. Satir. II. IV. 15. Caule reburbano qui ioci crevit in hortis Dulcior, immotio nihil est elutius horto, qui caulis crevit in horto irriguo isto caule nihil est elutius.
202쪽
Occupatum in componendis annotationibus alia me effugerant, quae in variis schedulis scripseram, alia errores typothetarum corrigenti in mentem Venerunt Quae editioni iam absolutae addenda putavi, haec sunt:
Pagina 2. eane missionem, et plerumque aleeipiunt. Huc pertinent ista Livii XLII. M. Militares homines et ei mala uota e corpora re aetate et assiduis laboribus eo mea habere. Iuvenia Satir. XIV. 6I. mae etiam 'aeris aetate a Puniea passis Proelia, vel Pyrrhum immanem ladiosque Molo Tandem pro vitia viae iustera bina dabantur Inerisus. P. 2. Gravia armis Saepe tamen significat militem graVis armaturae v. c.
P. 3. Gravis annis. Auctor Synonymorum Ciceron. d. in . p. I. - Maior naeu. Senior Grandis natu Gravis annis. P. T. Et die . Particula et saepe a librariis male intrusa est. Livius XLV. Is Adduxerant eum duae in periem honestae res una, stratulatio eonveniens in ea vietoria, quam me adiuvi et aurea, querimonia Galliet eumdiutisa meaeque radii reo num in Quum adductum erae. Suberat et Meret spes
honorum praemiorumque ab senatu omnino legendum suberae ecreta apes honorum. Duae caussae in speciem honestae eum adduxerant, sed Vera erat spes honorum. Hanc caussam tegebat, ea suberat, in animo latebat. Spes
erat sub specie. Prima verbi notio semper derivanda ab eo, quod non apparet, hinc alia sponte sequitur. Vir Latine accurate doctus I. H. Brem ad Nepotis Alcib. I. ista minus recte distinxit. Ex ea formula emendavi Virgil. Georg. Π.M. Sponte ua quae a tollunt in timinis oras, infecunda quidem, ed Metae fortia urgunt Quippe es natura ubeat. Legendum: Quippe uis natura ubest. Illis arboribus subest natura. Vera caussa, quae non cernitur, est in ipsis arboribus. In Livio magis etiam corrupta sunt adfertaeque gladiis. Nomen reguli Gallici, de quo agitur, erat olivettius. Hoc restituit Dra n rchius et praeterea legit ladibus pro lassiis. Du rus animadverterat ne poetas quidem dicturos fuisse reonum gladiis in dubium adductum pro regno periculum erae a bello. Dixit tamen Iuvenalis Satir. XIV. 162. Punica Maia Proelia, vel Pyrrhum immanem gladiosque Mol aos. Neque Livius adeo ab orationis poeticae forma abhorret.
203쪽
P. s. Pieria tantum octuaere abrilia Acro: Eleganter tales ait avaris esse divitias, ac si picta sint tantum, quae per Varitiam tangi non possunt. Quid intereat inter abstinentiam et picturam, nisi ut usu tantum stuaris V oditasse scripsit: si utraque Visu tantum fruaris. P. I0. Aut alius eam laeto Sunt, qui malint aut alius lecto ama. In his Cortius ad Lucan. I. 137. ubi multa exempla affert adiectivi ita separati a
P. I4. Unde enim Graecum proverbium de Romanis isti, Proverbium Graecum erat iis παδ- h m rite me bene Paulos effecit ex corruptis Porphyrionis: ησπαδωνικα viri. 14. Praeteritum temnens extremo inter euntem. Quintil. Inst. Orat. X. I. M. Quem Homero ere re maxime Gedere, Meundus, inquit, eae imi-ι-ε, yropior tamen primo quam terreo.
P. II. Meetus astulo Rus colet mista verborum distinctio centenis Veterum locis lucem etiamnum affundere potest. Exemplo sint vel haec Livii in M. Lemei ad Consulam missi, amisit frequenti eo itis, auditiaunt. Me petere, αιψαι, quantum Philippus metua aget, daturum Peraea Romanis pollieme . Urbi a agri toriaque, qui a Phitimus e
ri et, erasurum primum me laoaei. Sigonius vult erasurum Peraeum: Gmnorius, e aurum et ipsum Perigonius, quam primum ego, urbisu astris Deisque, quibu Philippus Maisset, Gaurum. Primum hae Dyaei. Seque tia confirmant coniecturam Peraeua summam pecuniae augena, i pretio pacem emere oraee, non destitit animum eonsulis tentare. Perseus hoc per
legatos agebat. Legati ergo primum hase deinde pretium augebant. Deinde in tali re saepe omittitur Vide Manut ad Ciceronis Epist. Famil. Π. m. P. T. Ad istam rationem sententia dia Catonis referri non potest. Nec bene retulit Cannegieterna in Roscriptis Bois ni in isti Catonis p. sol.
P. I8. Dealiae quoties auri vena mero. Cons. Bum in Anthes L tina .m. p. 597. P. Is Moeehus adiective pro moeehisua. In Anthes Bum T. H. p. 597. legitur m eha epulera. Exemplum tamen fidei non eriae. P. 20. Fama marum stravis quam reaeuiae Livina XXXIX. . Me oonsuetudo iuxta vieinitatem eum Aebutio fuit, minime adolamentia aut ei aut famae damn a. P. 26. vellier Cori ad Mean VI. 35. Iegendum putat avretire et mox pro ora Sodores mavult laboreδ, ad Lucan. Ι. 3IT. P. N. Devitae mulier Cori ad Lucan. H. 56. in agmento vetusto
P. 29. Si impar sibi. Ut oontra aliquis dicitur par ibi, illustratum ab minato ad Ovidii Heroid. XX. M. Fortasse reddendum hoc Livio XXII. I5.
Fabius pariter in uos haud minus quam in hoste intentus, prius ab uia invictum animum praenae Quamquam probe est non in ageris modo suis,
204쪽
- etiam Romae infamem suam eunetationem sae, obstinatu tamem, O meonailiorum tenore aestatis reliquum extraoeit. Gronorius recte Obseont, si pariter rarum sit, non bene addi haud minus quam Fortasse Livius dedit: Fabi , par ibi. Aliorum coniectum fami per iter, acriter, pari more,
alii pariter eiiciunt. P. 30 Gemerus habere elet. Et sic Paulos ex MS. edidit. P. 32. In eundio est paullo minus aptus acutis Naribus horum hinminum. Calpurnius Eclog. IV. 12. Quidquid id est, gilvestre lae videatur acutis mi Titius versum nostrum laudat tamquam Ausonii Pastor autem
Calpurniano alter pastor respondet s. 147. Rustiea credebam nemorales carmina vobis Cone sisse Deos, et obesis auribus apta. Dixit, credo obesi naribu8, quae sunt aeutis oppositae.
P. 33. Haec rea et iungit, uneto et aereat amicos. Quid sit amicos iuristere, non eget explicatione. Aliqua fortasse eget, quando amieo iungere significationem ad amico veniendi habet, sicuti sere in linguam Francorum transiit. Reddendum fortasse Nepoti in Attico VII. Quae amicis auis opus fuerant ad Pompeium m iremitibus, omnibus ex re aua familiari aedit. Imum Pompeium eoniti tum non .endit. Nullum enim ab eo habebat ornamentum, ut caeteri, qui per eum aut honore aut divitias emerane quorum partim invitissimi e tra sunt secuti, partim summa eum eiu osse ione mi remanserunt. Descripsi totum locum, ut cuivis consideranti verosimile rideretur, Nepotem scripsisse Ipse Pompeium non itinetum non endit Amici ad Pompeium profecti sunt, qui multum ei debebant Atticus amicos opibus suis sublevavit. Ipse se cum Pompei non iunxit, non prosectus est ad Pompeium, atque adeo non caussu se medium esse ostendit, neque amicus Pompeii neque Caesstris. P. 35. Si quis eum semium Conieci enim. Idem conieeeram in Livio XXI. 2. eterum nihilo ei pax tutior fuit Barbarus eum quidam, ob iram interfecti ab eo domini, obtruncavit. Gmnovius ei delerit, offensus, credo, iteratis et eum eo. Neque hoc serendum. Legamus Barbarus enim quidam, ob istiminterfecti ab eo domini, obtruncavit. P. 35. Quanto Me furtorius aeque Maius pecearum at Cicero Omc. I.
XXV. monet inendum, ne maior poena quam culpa te.
P. M. Quia paria erae fere laevit peccata, laborant Quum ventum a verum est. Quo reseramus illud fere Ad esse. Significaret vulgo, plerumque esse. Sed Stoicis placet, semper esse Fere paria significaret prope paria. Sed Stoicis placet, esse plane paria, quodvis peccatum ess tantundem et idem, ut Horatius ait Vs III. Nec vincet ratio hoc, tantundem ut pereetidemque Qui teneros aute atieni fregerit horti, Et qui noeeumus aera Divum merit Iungamus fere placuit Significaret quoque vulgo, plerumque. Ergo non omnibus omnino Stoicis. At cui non placet, is non est Stoicus, de quo hic agitur. Optimum erat coniungere fere laborant. Ut praeteream tale tam durum Hyperbaton in onstructione, hoc quoque sententiae adversatur. Non enim sere laborant, sed sempe , et laborare debent, quia en8us mores et ipsa utilita repugnant, et Horatius demonstrare Vult, Stoicos nunquam dicendo posse emcere, quod proponunt. oratius scribere potuit: Quia paria erae sibi placuit peccata, Vel quod melius arbitrer Quis paria inter se saeptaeet peccata.
205쪽
P. 40. Di bene fecerunt inopia me quodque pMiιι Finxerunt animi, raro et perpauea loquentia. Iudice enueio, loquentia est durum et coactum, citra ullam necessitatem. Sequitur ergo Lambinum, qui emendaVit quentem. Conieci Fino tint animi, ore et parva et pavea laquentis. Horatius loquitur se carminibus Crispinus eum provocaverat in ceriamen uter plus scribere posset. Cedo tibi, inquit. Neque animu neque os mihi sufficiunt. Animu et a in re tali coniunguntur. Horatius s. 43. Ingenium ui ait mi mens ivinior atque os Magna onaturum, ea nominis huiua honorem. Hunc pelles poetam. Hic Crispino dicit sibi animum obtigisse pusillum et os per-PRuen loquens, idem sere, ac si dixisset, non aum poeta, et si Versus interdum facio, facio ne sublimes nec multos Propertius H. VIII. I5. Surge anima ex humili, tun carmina sumit vires, Pieridea, magni nunc erit oris Uu3. Horat Epist ad Pisones 323. Graiis inomnium, Graiis dedit Ore -- tuna Mua loqui. Claudian. VI. Consul monor. 492. quanta tui, eundia pollet veniis, nostrum digno sonet ore parentem. Di me, it finxerunt animi non magni, et huius mihi rei conscius, parva tantum et pauca loquor. Quid sit parvum ipso ostendit Carm. III. xxv. 17. N parvum aut humili modo, mortale loquar et IV. II. 31. Operosa parsua Carmina suo. P. 40. Detur nobis laetis. Nepos Pelopida H. Domum Charonis Memerunt, a quo et tempus et die erat aeuo. P. 1. Quod gunt, quo stemus hoc minime iuvat, utpote plures Cumari dignos. einekius non sana iudicat misellus coniicit utpote iurea. Do-derlinus ex audaci brachylogia interpretatur quod sunt, quos genus Satiri- cum minime iuvat, utpote plures culpans, quam qui nominatim culpantur, nempe omnes culpari dignos. Mihi facilius videtur: Quod unt, quo stemus hoc minime iurat, ut puto, ἰurra, Culpari dignos. Sunt, qui non amant hoc genus poesios. Sed hi, puto, sunt suae sibi culpae oonscii, quales ubique invenias plures Arripe Vel ex media turba quem vis Nemo vitiis Vacat. P. Q. Ego nepotem sic cum patre et filio non coniunxissem. Alia est eaussa in II. Satir. I. M. Maerae vivarem rea nepoti Matrem.
P. 42. Filius ipse ea dedecus. Adde Lucan. X. 59. Cleopatra eam Aegisti. P. 44. Adapemere cunctos. Aliquem aqua porgit, qui recreat. Exempla nonnulla sunt apud mina ad Ovidii Art. Amat. III. 726. P. T. Melius eatissa reddet tibi. Acro: Philosophus te docero poterit melius, quae sunt vitanda sive appetenda. Ego autem te docui, quae sunt in
P. 49. me iter ignavi divisimus. Acro: id est, ab urbe in Forum Appii biduo venimus, quo argutiores uno die soleant Venire. Fortasse legem dum ouiorra. P. 49. Minua est gravis Appia tardis. Acro: Granis 3 minua. ΟΙ- locatio verborum non aliunde cognita, ut putat Paulyus.
P. 50 Fundos Udio Luseo praetore libenter Linquimus Scaliger in
206쪽
Anthes Bimn T. I. p. 407. accipiebat pro dativo praetori, ut morte datus pro morti. P. 50. Praeteriam et Meum elavum prunaeque batiuum. Nemo adhuc probabili modo ista interpretari solvit. Neque ego scio. Quid sententia poscat, minus obscurum est, aliud scilicet ornamentum, cum praetexta et lato clavo oonveniens, et eum iis coniungi solitum. Hoc quaerendum videtur in calceis, quos senatores nigris corrigiis cruri alligabant Praetextam et Meum elavum, et nigram quoque tueam. Horatius idem plane si expressit in homine vano I. Satis. I. M. quo tibi, Tilli, Sumere deporitum lautim iniqua tribunos Nam ut quisque manu nigris medium impediit erua Peliastus, e latium demisit retor Mavum, Audit eontinuo: qui homo his, aut quo patren tua' Memorabilis est locus apud Iuvenal. Satir. VII. Iso Felix et apis et obuia et oena sua Appositam nigrae lunam subtaxi alutae PraeisrLuscus, quasi praetexta et latus clam non sincerent, nigras quoque in alceis corrigias, nigras praeterea corrigias habebat. P. M. Bari moenia maeost. Acro: Baris civitas Apuliae, quae v I- labatur Barium. Ea Adbaria dicitur hodieque, ut dixit grammaticus Theotimus. In his notandum Maria. Ut enim veteres ex nominibus locorum notis 1 mabant nova nomina adiectis praepositionibus ad in Graeci ἐς ἐν, ita faciebant recentiores populi. Alibi de consuetudine ista exposui.
Pag. M. Quum referre negas, quali ait quisque parent Natus, cum inoenu , permade Me tibi vere, Ante meestatem titti atque i obueremum utile Oaepe viros ultio maioribus Orto Et vixisse probos, amplis et honoristia Notos Conera Mamnum, Ualam genua, unde Superbus Tarquiniua regno uisu fugit, unitia agi Non unquam pretio pluriario euisae, notante rudi , quo mari, popula, qui tultu honore Saepe daei ignis et fama aerei ineptus. Quot quantis dissicultatibus sententia horum
versuum laboret, satis ostendunt disersae interpretum opiniones Peratia a Me tibi vere. Horatius dicere non poterat, nisi certa haberet testimonia, unde constaret, ante potestatem Tulli tales viros Vixisse. Testimonia non exstant. Nec me nas dicere poterat Vero mihi persuadeo eos vixisse poterat, forta e vere mihi perauadeo, verosimile eae, credo vel simile. Contra Laevinum pruria leuisae. Non intelligo, unde infinitivus pendeat. Ratio, qua explicare conantur, parum prob ilis est. Laevinum leuisae non pluria, sciebant omnes: quomodo igitur Maecenas, hoc ita accidisse, vere sibi persuadet Hoc, puto, movit Wustemannum, ut iudicaret ex pera uade assumendum esse pris nosti. Nihil mihi obscurum videretur, si Horatius scripsisset: Quum referre παε, quaι sit quisque parente Naeua, dum ingenu . eou e hoc tibi vere. Ante potestatem Tulli atque ignobile reonum Multo ereae viro nullis maio-rtibua ortos Et visi e probos amplis et honorisus auetoa Contra Laevinum, Valeri enua, unde Superbus Tarquinius fugit uisus regno, unis assis Non tin am pretio pluris licuis , notante uillae eo nosti, popula, qui aeultus honores Saepe dat indignis et famae emit ineptus. Quia tam nobilis es, mecenas, ideo me non despicis, cum dicas et contendas, nil reserre, quo qui patre sit natus, modo habeat ingenuam mentem. Et sic iudicans, Vere iudicas. Virtus nobilitat, non genus. Moc ita verum est, ut ea cogitatio uni-
207쪽
mi hominum innata osse videatur. Exempla, monumentia literarum tradita, non prima sunt. Crede mihi, noli dubitare, ante Tullum vixere viri probi, ignobili stirpe, tamen honoribus ornati. Contra nosti Laevinum nihil valuisse, iudice populo, et quidem eo, qui honorem saepe dat indignis. Horatius sententiam confirmat ex antiquissima historia, ut solet. Talis argumentatio est dim. IV. m. 13 sq. Uisere fortes ante Agamemnona Multi. Non aepe multi, ut in nostro lam 1egitur. Adde I. Satis. III. M. Nam fuit ante Helenam tinnua tererrima belli Cauaad. Recte autem ered de eo, quod Vero simillimum est sed demonstrari non potest, nosti de eo, quod
P. T. Carnifes eradere. Nepos Phocione Iv. Traditu me undecimviris, quibus ad supplicium publie damnat eradi Mene. P. T. Careeri abdit Livius XXVI. I5. In ear rem Onditi. P. T. Funera maona. Sunt et restia, magni a. Vide interpretes ad Nepotis Eumen IV. Ρ. 60. Atque alio lagere ad Darum. Ex Scholis Aeronis et fieret illi potestas eligendi a latis quos vellet parentes coniici posset, in quibusdam ΜSS. fuisse Ae ieitum hos lepere a fatis. Mihi licitum est ab ulo, significat per illum, quantum ad illum attinet.
P. 63. Proseripti Regis Rupili ua aeque uenenum. Nomen Rupilii a rupe ducitur. Talia sunt Saxa, Prim, Petronitia, Petreiust, et cognomen Petra apud Tacit. Ann. XI. 4. Iam prima in rupe producitur; quare primam in Rupilio hic corripi miror. oratium scripsisso potius redo: -- scripti Regia Rupui usque mentimque misi a. Antepenultima in Rupi-ἐius producitur, ut in Molliva, et Rutilius apud Ovid. Fast. H. 563. Hanc tibi, quo properas, memorant dixisse, Rutili, et Pont. I. m. M. ubi videmcntum. An poetae pro Rupilitia usitaverint virust, an Rutilus pro Butilius, nune non quaero.
P. 4. Vltima mors. Et Gro V. Livii XLV. 9. an ultimum reri iussurum interpretatur denique, ad ultimum. P. 4. Muneribus laris. Interea tamen non obliviscendum, scriptores SRepe ad Versus Homeri respexisse, ut sua eis memoria suggerebat quo factum est, ut Vel aliam inde sententiam ducerent, Vel in nominibus errarent. Ita pos in Datame ΙΙ. narrat namenem a Patroclo interfectum esse, eum Homerus, quem laudat, a Menelao intersectum dicat. Vide quae rem ad Nepotem annotaVit.
P. 65. Ditem Asiam, Rupili et Perii par pugnae, uti non Si prima in Nupui non potest corripi, hie scribendum erit vitem Asiam, Rupili et Persi pugna erat, ut non Compositi metitia eum Bitho Bacehius. Ex postremissatis intelligitur quam pares essent Rupilius et Persius. P. 5. Cum Bitho Baeehius. D MSS. Bitho Bito, Sim. Benueius ex Grutero etiam Felsin nomina Bithus Cremens et Cn. Pompeius Bithus affert. Ego apud Livium memorari video filium regis Thracum, qui appellabatur itis vel Bithya. Cum optimi gladiatores cssent Threces, fieri potest, ut Horatius scripserit cum Bitis Bacchius. P. 65 Fertur quo rara securis. In locis desperatis nunquam satis con-
208쪽
iicitur. Quamvis severi et periti iudices nihil eorum, quae tentantur, laudare possint, non raro accidit, ut ipsi in opinionem veniant, quae suam eripisriminum restituat. Ego hie, praeter alia quoque conieci sternit rapido aeaeu u. Et hoc, et alterum fertur rapido in sat eura esse Mina nemo negabit. Metiris rara fertur ad flumen, non satis Latinum videtur. Tum Horatius scripsisset potius feriit quo rara securis. Ita aliquanto lenius cogitari poterat, ubi rara securis sortit arbores et virgulta. P. 66. Salgo multoque suenti Ureas arbusto reserit eonvicia. Venit in mentem ambuatus resterit eonvisis. Praenestinus regerit conVicia vehementissima Graeco fluenti fias et multo, salse et multum fluenti. Convicia ideo quoque erant vehementiora, quia Graecus expresserat Italo Italus autem dicitur ambustus, quia iam videbatur condemnatus ante quam se defenderat. Accusatio Graeci erat talis, ut Italus ex iudicio non nisi ambuatus, emi-e-, Ρ μ διυδ non sine gravi noxa discessurus esse videretur. Nota sunt ista
Verba in re iudiciali, ut et morare, eonfugare, ineendi, similia. Cons interpretes Sallust Catil. 1. et Livium XXV. 35. P. 66. Operum Me mihi rede, tuorum est. Livius saepe utitur formula hoc se tui operis. Dolertinus iam attulit XXXVI. M. aut operis esse er aena Adde XXXVIII. . Amynander, quod aut maxime perio erat, im- 'igre agebat. Ad hanc rationem oratius scribere Diuisset operis, mihi crede, tu hoe est. Dissicile est, quod legitur in Livio XXXIII. 45 Hannibal
querebatur Mare cere otio rituque eivitatem, et inertis operis; nec inearmorum onitu eaecitariis M. Legendum puto inopia operia. Igitur Hannibal pua quaerebat, ut sui populares bellum haberent, idque cum Antiocho Romanis inserret. Sic apud eundem V. III tribuni plebis, eamquam rei es improbi opua quaerunt.
P. T. Fueeretne Priapum. In Anthes Bum T. II. . 542. Priapus loquitur me eoo, Penelope, potui tibi me placere Illo ae nonuum tempore faetua eram. Ubi Bumannus ex ΜS malebat natus Dubito an recte. P. 68. Dabat in epulcrum mille pedes. Ut Terent. Adelphis III. m. 15. Dedi in sumtus dimidium minae. Valer Flaccus VII. Q. aret aeripe si proelia taur . P. 69. Protulit a quin aga mane. Non possum tacere, quam indigna bono poeta iudicem, protulit os, ossa legant. Suine oblitus est mratius, an ego prorsus fallor et morosior sum Si haberemus S in quo Iegeretur: nultu vix una uecoro Prodit, quum ossa epulta legunt, herba8que nocente3, dicat qui velit, an non Versus essent longe pulchriores, quin aimu ac asta Luna Georum Protulit a quin ossa mane. In vulgata scriptura illud ossa legunt hanc quoque dissicultatem obiicit, quod sepulta deest Ossa leguntur statim, postquam in re est crematum leguntur autem a cognati et amicis. agae quoque statim ossa legunt cremati cadaveris Ovid. mroid. VI.89. de indea Per tumulo errat panis discineta capulia, Certaque de tepidis colligit ossa rogis. Properi. III. IV. 27 Illum tumentia ranae portenta rubetae Et laeta aesectis unguibus ora trihunt. Ubi fortasse legendum: Et lecta aestinetis ignitatis ossa trahunt. Tibullus I. II. Q. Mecanti dieque olum, maneaque sepulcris Elicit, et tepido derocat ora rogo.
209쪽
Tale quid in Esquiliis fieri non poterat. Ager olim albebat ossibus. Loco in
hortos mutato ossa erant sepulta. Si Canidia et Sagana legere vellent, Arreo legere non poterant, sed ex terra eruere debebant. P. 70. Tumuli, magna sepulcra Livius XXXVI. . Tumulus eat in unum Mis , quae pa88im trata erant, eoaeervatis Detua.
P 72. Pluris Noe, inquam, hau mihi eris. Ad coniecturam firmandam facit annotatio Porphyrionis ad s. 22. Si bene me novi. Eleganter ait eum his rebus sibi placere, quae ad doctrinam non attinent. Ideo ostendit imperitum satis et importunum hominem fuisse. P. 4. Paucorum hominum et mentia bene anae me paucorum hominum Significat est unus paueorum hominum, unde aliae significationes facile ducuntur. Donatus ad Terent. Eunuch. III. I. S. 6 aio homo est. Perpaucorum hominum. Aut qui paucis utitur, aut qui de paucis est, aut qui paucis placet, hoc est, bonis et sapientibus, qui sere pauci sunt.' Ex prima illa significatione emciendum, quid sententia loci requirat Maecenas est homo, quales pauci inveniuntur, mentis praesertim bene sanae Genitivum istum multi explicaverunt, vel ad ipsum orat Carm. ΙΙΙ. m. 13. Fies nobilium tu quoque fontium Livius Dequentat, V. c. XLV. 8. Eorum hominum Attaluserae, qui, quantum πω popondi et everent. Sed quando in eodem scriptore XXII. 50. legitur ad Cannas fugientem Consuἐem viae septuaginta Muti sunt alterius morientio prope totus eaeereitua fuit, ea non recte se habent et scribendum Videtur alterius morientia prope totu metu exreeitu fuit. Excidit oeitis propter similitudinem litterarum in totua. Eleganter in ea ro amrius ponitur, ut apud poetas socius mortis,Meti, et omea. Nota erat Diphili fabula Συναπcθνησκοντες, quam Plautus fecit commorientes, mortis socios. Idem Livius in formula mentia sanae emendandus est XLV. 10. Culpam non pene populum, ea penes paveo eoncitore vulsi Mae, dixit eos venalem lin. guam habente decreta plena regia ootentationis fecisse, et ea testatione mi-δirae, quarum Rhodi emper non minu puderet, quam poeniteret. Quae omnia, si tamen populo foret, in eapita noxiorum versura. Pro a tamen I. F. Gronov. legit, si is animu8,o Gro V. et Perimn si ea mens. Verum puto si an men populo foret Urius XXIII. I. D. Magius, uir, ut ad 8ummam auctoritatem nihil praeter anam istum mentem defuit Mena sana, ut συνερρονεῖν saepe in rebus ciVilibus ad prudentiam et concordiam refertur. Cons interpretes ad Nepotis Agesil. V. illa multitudine, tisana mens Met, Graeeiae supplicium Persas dare potuine.
P. 6. Octo versus Horatio quoque abiudicat . . Gruppius inminoe, p. 240. Hunc ego librum nunc primum vidi Legere adhuc nihil potui, nisi quae ad Satiras pertinerent. Alia tantum hic illic inspexi. Ad laudem incis me aliquid dicere omnium minime decet. Optandum tamen Videtur ore, ut collegae,inois, Aeacus et Rhadamantus, paullo minus severi Sint Interea et hoc vidi Gruppium Georgica Virgiliana IV. 287 sq. iisdem Versibus spuriis liberasse, quibus ego postea liberavi in nemosyne eidens Vol. III.
210쪽
p. 289. usu argumentis fere iisdem Hoc mihi, ampla Bibliotheca hic carenti, iam saepe accidit. P. M. De ole Rhanici eum apue Deptus poeta uti potuit verbo δε- fringere, et Horatius scripsisse Urinoi Rheni vel Rheno luteum aptit. Dignum reprehensione et risuritieeum aput pro favum aput, et ea ut defringitur e u eapiti defrinoit, vel potius ornua Rheni frangit. Notum est flumina gentium Victarum ire eo ni a fractis. Vid. Trist. IV. II 41. Or-ns a te raetis viridi male tectu ab ulva Molor pae suo sanguine Rhentia erit. Iaudian de Laud Stilich. I. m. Rhemumqua minaeem Cornibus in aeria adeo miteseere eoma. B. Getico in tanta nee et e superbum Contudimus Tanain, ne eo rea 'erimus stri. Ab hac imagine diversa est cum flumina frac-yumite, quia raetis ire dicuntur, quod Horatius in Carminibus expressit, flumen minores Misere vorti a. ste bene distinxit Bum. in Petron eap. Ira, permiscuit Burm. Secundus ad Lotichium p. 78.
P. M. Ut meta mitterentur. Estrens legit raritia. Duenigerus eiicit fraeea. Esset autem fraeea mitti ut Livii XXI. 8 de telo quum medium in naum mitteretur. Idem XXIV. M. Velites etiam, quorum telum in bue
- τους πολεuέους νοβαλλειν, ut scribit Polybius. Huiusmodi tela sunt motu non fracta. P. 95. Seu fors ita iusserit, eae I. Alii edidere luserie Fors, sic sita, minus ἐudit. Recte in communi sententia, ut Ludit in humanis divinia potentis rebus, Fortuna ludit, similia: non recte aliquis de se dicit, nisi ex pessima in optimam conditionem translato. Iuvenal. Satir III 59. Quale eae humili maona ad fasti a reum Extollit, quotis noluit Fortuna toeari. Claudian in Eutrop. I. 24. me regni Fortuna e a quaenam laea Aeandi eritia fecerat Eunuchum Consulem. In talibus ludis est ridiculum, non est ridiculnm, si quis experiatur inversam. Communi sententiae, ut dicebam, n-Venit iubere, velle. Iuvenal. Satir. ΙΙ. M. Si Meuna votit, ea de rhetore Comaul. Si volet has eadem se a Congule rhetor. P. 96. Meritum Carthagine nomen. Non mutem in meritus. Quod quis meritus est, ab eo meritum dicitur. Emendo hic Livium XLV. 18. Nomina omnium eae itiniorum tabulis excerpserunt, o quadriennio non mitit aene, qutibus neque vaeati tuae multis neque morbus ea affutaret. Et ea supra duo millia nominum in aerarios relata eri que omne moti. Ad itumque inerti emoriae notae triste senatus consultum, ut ii omne3, qu eemore nota me, pedibus mererent, mitterenturque in Siciliam ad Cannensis Meretrus reliquias. Pro inerti in plerisque ΜSS. est meret, merici, meri, tanteries, marti. Facillima puto correctura additumque meritae eminriae notae. Alii coniiciunt eam amarae, inertiae, tam tetricae, tam atroci, tam
P. 99 uoterum tradio fauente laborem. labor pila ludentium non recto