장음표시 사용
171쪽
Ut canis a cori numquam absterrebitur uncto.
Me sene, quod dicam, actum est. Anus improba Thebis
Ex testamento sic est elata cadaver
Unctum oleo largo nudis humeris tulit heres; Sellico elabi si posset mortua credo, Quod nimium institerat viventi Cautus adito,
Neu desis operae neve immoderatus abundes; Dissicilem et morosum offendes garrulus ultro Non etiam sileas. Davus sis comicus, atque Stes capite obstipo, multum similis metuenti. Obsequi grassare mone, si increbruit aura, Cautus uti velet carum caput extrahe turba Oppositis humeris aurem substringe loquaci.
tacito est opus. Si ultra Latine dici
amplam alipem mulieri detulerunt, nemo eo Ob8σvat, suo arbitratu dia dunt. Qui inaniores venere, igno eo pro adulteri deprehenduntur, et quari ad discendum venerint, non prius Meunt, quam aliquid seripserint. Adde
aliud exemplum apud Lucianum in Toxari 17.
se ea garrulua ultro. Comus, Rit, sit oportet, qui emendationem hanc non agnoscat; nam ni ita sit, videbitet advertet omnia haec secunda persona efferri me de autem sarrulua, hoc est, si garrulus fueris. Et hoc
melius mihi videtur quam offendet, sed quid ultro et quid non etiam i-ἐmay aud satis intelligo, quomodo
hoc praesertim cum antecedenti cohaereat. Pro ultro in optimis ΜSS. est ultra Hinc alii secerunt ossenati garrulua ultra Non etiam ileas. Hoc iam veteres interpretantur ultra quam satis eae et Commentator: Ostendit quomodo possit importunitatem loquendi vitare, apud austerum et taciturnum ne nimis loquare, ne nimium sis taciturnus Davus sis Comicus Astutus et callidus, qui loqui non noVit l. non loqui novith ubi
posset pro ultra, quam meis Me Sententia probabilis hinc nasceretur Exemplum tale non ostenditur. Et etiam sileas cum ultra sic iunctum haud obscure indicat, requiri aliquid ultra quod Uyssi erat silendum, quod silendo superare deberet. Horkelius legebat ultra nos etiam alleas. Colloquium scilioet Tiresiae cum Uysso habetur in inseris locis locis silentium
Μihi in mentem Venerat ultra Mutum etiam giteaa. Ius quam mutussis Ostende tamen, quantopere Senem dissicilem ac morosum Vereare, imirure
Davum Comicum, sile, et sta capite obsti . Doderlinus defendit o enae garrulus ultro: i. e. utero osse et, etiam offendet. Est quaedam garrulitas amabilis, haud iniucunda quoque seni, nisi sit dissicilis ac morosus Tali garrulus
non erit iucundus, sed ultra eum Dsendet. Aurem subatringe quaei. Interpretantur: si Dama, seneX, ω loquax, tu aures tuas arrectas illi accommoda: contrahe, subrige aures tuas illi. Sitiis quamquam fateor, me rationem auris subatringendae non satis perspicere nurem ubstrino loquari, ut hic
172쪽
Importunus amat laudari donec, ohe iam' Ad coelum manibus sublatis dixerit, urge et Croscentem tumidis infla sermonibus utrem. Quum te servitio longo curaque levarit, Et certum Vigilans , Quartae esto partis Ulixes, Audieris, heres: Ergo nunc Dama sodalis
Nusquam est Unde mihi tam forto tamque fidotomy Sparge subinde, et, si paullum potes, illacrimare est
positum est, vix aliud significare potest, quam aurem rubstringe loquacia,
ut in centenis istiusmodi dativis incommodi, uitur illi remi. Virgil. Aen. X. 323. Mulum lamanti aiatie
Horatius imaginem senis dissicilis ac morosi proponit, qui garrulum serre
non potest. Imago senis garruli huc non facit Garruli plerumque non mali sunt, sed animi lenioris, ad quos captandos non tanta patientia opus St, quantam Tiresias Uyssi commendat. Locus fortasse ita explicari poterat: si res tibi est cum sene dissicili ac moroso,
cave ne talem garrulitate offendas: mutum age, Damam tacitus admirare; grassare obsequio Obsequium cernitur V. c. in eo, ut moneas, ne caput stigori exponat, ut eum turba extrinas, et, si garrulus, eo loquente, tacere non possit, isti garrulo aurem subaerinoas, istum tacere et auscultare
iubeas. Hoc faciebat adulator apud Theophrastum Char. II. καὶ λέγονroe
λευσαι, καὶ ἐπαινέσαι δὲ κουοντος.
Proprie ipse loquax aurem sibi substringere debebat. Eleganter substrino te is, qui facere iubet.
Dodertinus: SubaeringereSenSupraegnanti explicandum subigere stringendo. Oge aurem tuam vinculis et funibus, ut loquaci auscultet, quamVis potius alios loquentes audire vellet. Donec, ohe iaml ad coelum manibus sublatis diaeerit. eininius malebat: donee, ohe iam a corium M. Μagis mihi placet, ut vim accipitur: donec dixerit, ohe, iam nempe satis est. Horatius Satir. I. V. 12. Ohe, iamaatis eae Martiat. VII. 50. Ille le-oet, bibe tu: isti licet, ille onabit. Et eum. iam antis eat, diseris, silem rerum vigilans Commentator: ,,Iucunde Solent enim homines, quae Vehementer optant Vigilantes, per omnium Videre. Lege per somnum, ut
in Disticho Catonis II 31. Mens humana, quod petit, Dum vigiliana νε-rat, per Omnum cernit id ip8um. V. Arnigen. Rescript Boxhornis p 42I. Caeterum comparo Lucian. Asin. 3. ἐγώ δε ναρ ἐκεῖνο οἰοuενος ὁρή, τοῖς δακτυλοι τῶν uαυτου βλεφάρων ηπ-
rounν, ου πιστευων τοῖς ἐμαυτου
Et a paullum pote illacrimare, est Gaudia prodentem vultum celare. Benueris post longam disputationem eo enit, ut legeret Et si paullum potes illacrimare, et Gaudi pru- nter vultu celare Barthius ex Veterrimo Codice volebat et, si paullum potes, illacrimare eae audia prudentum vultu elare. Multae dissicultates superantur, si, quod Horatio dignum est, seribitur et, o paullum haud potes uictorimare, eae auctis podentem vultum velare. Si non potes paullulum illacrimare verbum illud sine casu poni docent interpretes ad Liv. xxv. 24. est, licet, potes
173쪽
Gaudia prodentem vultum celare Sepulcrum Permissum arbitrio in sordibus exstrue funuREgregie factum laudo vicinia. Si quis
Forte coheredum senior malo tussiet, huic tu Dic, ex parte tua, seu fundi sive domus sit Emtor, gaudentem nummo te addicere. - Sed rus Imperiosa trahit Proserpina: Vive Valeque.
vultum velare lacinia Vestis, et sic lacrimas simulare, quasi more HV ex oculis fluant dum lacrimari te putant, tu in sinu ridebis. in Sabinus Epist. Ι. 124 tu preme ollers Laetitiam, einesto gaudia conde inti. Sic gaudiate non prodent Lacrimis saepe O-Ientes eunt qua ire iubentur. Iuvenal. Satir VI 272. Uberibus semper lares mis emperque paratis In taleionema, atque opeetantibu illam, Quo
iubeant manare modo. Saepe eunt inritae, et Vix vi coactae Terent. Eunuch. I. I. M. una, mehe le, falsa lacrimula, Quam oculo terendo mi-δere, viae vi e re erit Saepe negantire, quod Tiresias in Ulysse Veretur. FRc ergo, ait, quasi ubertim eant, et vultum Vela, quod facere solent, qui Vero et ingenti dolere affecti flent. Notum est illud Euripideum Iphig. I. 1549 ἔμπαλιν στρυας κάρα Δακρυα
nius Η.Ν. XXXV. 10 de Timanthe, qui
pinxerat Iphigeniam: qua alante ad araa peritura, eum moratos pinaei et omnes, praeeipue patruum, et triatitiae Omnem imastinem onaumri et patrisipatu vultum velavit, quem dione non poterat otendere. Curtius o. 10. pie velato diu sevit, manantibu que adhue lacrimis, este ab orere eta, a merum manu tenden8, im quit Vultus ita relatur, non celatur, quod minus recte diceretur, nisi addita veste in Ovid. Fast. I. 579. vultu velamine elat Graeci Uxα
καλυ νάμενος ἔκλαιε, qualia interpretes attulere ad arci Euang. XIV. 2.
Pro velare Vultum, caput, dicitur quoque obvolvere, operire. Quod . c.
Plinius scripsit vultum vetavit, hoc Cicero in Oratore ad Brut M. expressit pistor obeolvendum aput Agamemnonis esse vidit Horat Satir. H. m. M. cum vellem mittere operto Meeapite in fumen. Quod Graecus interpres II. Regum Is 4. ὁ βασιλεθρεαρ - τι προσωπον αυτου dixit, hoc recte Latinus operuit caput uum. Dodertinum: Si paullum potes illacrimare, illacrima namque est gaudia prodentem vultum celare lacrimando.
Hoc erat in votis modus agri non ita magnus, Hortus ubi et tecto vicinus iugis aquae fons,
Et paullum silvae super his foret auctius atque
exemplum Risnhenius addere potuisset iis, quae collegit ad Veli Patere. II. n. magnum modum lassionum e eeerat
174쪽
D molius fecere. Bene est nil amplius Oro, Μaia nate, nisi ut propria haec mihi munera saxis. Si neque maiorem feci ratione mala rem,
Nec sum facturus vitio culpave minorem,
Si veneror stultus nihil horum is si angulus ille Proximus accedat, qui nunc denormat agellum l si urnam argenti fors quae mihi monstret, ut illi,
Thesauro invento qui mercenarius agrum Illum ipsum mercatus aravit, dives amico
Maioremfeei ratione mala rem Plautus vireat. I. I. M. Rationem e imam e erea, quaerimu optima omnea labores inueni et perferens. Ubi comparant, quod Plinius demetello dixit
ma am pecuniam bono modo invenit. si urnam argenti fors quae mihi monatret Variae scripturae seruntur, sors quae sors quam sors quae quam est aliquam, quae et qua centies in hac re confunduntur. In poetis metri lex saepe ostendit sitne fora a sors αιiqua, quaedam, an quarR-tione. Hic ea lex postulat qua ratione, ve quae sumendum pro qua, quadam, ut in Livio I. TV forte quadam an clivinitus, ut emendavit Gruterus.
Aures Victor de Viris lustr. II seu forte seu divinitus, ubi plura huiusmodi Arnigenius collegit. Et oratius nunc fora quae opponit Hereuli:
sibi urnam sors quaedam monstraret, ut alteri thesaurus monstratus erist,
divinit . Sed exempla, in quibus
fors quae pro quaedam ponitur, rara sunt, His suspecta, alia rectius casu ablativo accipiuntur fori Se et antiquiora sunt, quam pro aetate Horatii,
quale Terentii Heaut Prolog. 44 Si
quae laboriosa est, ad me curritur. Silenis eat, ad alium eurritur Testem.
Ubi in aliis ΜSS. legitur aliun Sed
longum est de usu isto dicere, quae dicenda erant, si rem totam diligenter excutere velis: oratium quidem sic faciemus Latine loquentem, ut aequales poetae omnes loquebantur si urnam amenti qua mihi sora monaeret. Interiecta urnam amenti impedimento
ruere, quominus Vera Scriptum se
VMetur. Plana enim sunt et solita: si qua mihi ora monaeret ut, iquis mihi Deus, εἴ τίς uo θεοc. Η M. Satis. II. VII. 25. Si quia ad is Deus ubito te agat. Dodertinus: fora qua multum Se commendat, non ut aliqua ratione, sed ut alicubi Nam si quae pro iqua insolitum est, ac fortasse non Latinum, ab Horatio certe non usitatum. Neque Fors additum aliqua desiderare, quum hic consideretur ut ea, quam Horatius adoraverit hoc minus esse
tolerabile, quam in Livio forte quadam; urnam autem additum aliquid postulare, quo articulus indefinitus, Latinis ignotus, perspicuitatis caussa signifi
Ut illi, Thesauro invene qui mercenariu agrum paum illum mereatus aravit. Qui dives sit amico Hercule, illi Hercules monstrat mam
argenti, non Sors aliqua. Durn qu que oratio qui mercenarius grum, hunc mercatus ararit. Omnia, meo sensu, meliora ut ille, Thesauro invent quem mercenaris agrum me
illum mereatus arami. Ut ille ex mercenario dominus actus est agri, in quo Hercules ipsi thesaurum o tra-Verat. Tunc proximus angulus emtione meo agello accederet.
Dodorlinus: Memorabilis Brachylogia, pro qui mercenarius agrum ali-
175쪽
Herculei si quod adest, gratum iuvat hac prece te oro: Pingue pecus domino sacias et cetera praeter Ingenium utque soles, custos mihi maximus adsis lErgo ubi me in montes et in arcem ex urbe remoVi,
Quid prius illustrem satiris usaque pedestri 3
Nec mala me ambiti perdit nec plumbeus auster Autumnusque gravis, Libitinae quaestu acerbae. Μatutine pater, seu lane libentius audis, Unde homines operum primos Vitaeque labores Instituunt, sic dis placitum, tu carminis esto
quem araverat, dein illum ipsum agrum thesauro invento mercatus aravit. Hae prees te oro Supra dixerat: nihil veneror, oro horum, Engulum istum agri, urnam argenti nunc dicit qui Veneretur, qui oret. Cur hae Freee, nec potius Me prece te oror Latinum est: oro te preee, per precem. Et aetera praeter venium. IO-cus et lusus simillimus in verbis Trimalchionis apud Petronium P0. ta
Meam patrimonio, non corpore, ut
iae eo a meus e poreo fecit. Ergo tibi me in montes et in arcem eae urbe recepi Fortasse haud peius in montes, ut in arcem, eae urbe recepi. Nimium Videtur, villulam appellasse arcem. In agro et montibus illula simul cogitatur. Hi erant pro arce, ad defendendas molestias, τειχίον Socraticum, de quo V. c., im Tyrius Dissert. V. Horatius ex montibus, quasi templo Lucretiano, despiciebat alios misere in urbe palantes. Notanda quae habet Porphyrio: Belle dixit, velut rex in
villula mea velut in arce positus eram, vel ideo, quia in monte posita est. Quid prius illustrem satiria m8aque eaeatri Versus nunc obseuruS, et orationem male interpellans omnia sunt faciliora, hoc ordine lecta: Em tibi me in montes et in arcem eae urbe removi, me maἰ me ambitio perdit, nec plumΘeus auatem uetum-nuaque stravis, tibitinae quae8tus acerbae, Quid priua illustrem Satiris Μυ-mque pedestri Quum me igitur ex
urbe in agrum remoVi, ut nunc re-mOVi, et me nec ambitio nec auster nec auctumnus, ut Romae, perdunt,
quod argumentum in Satiris prius illustrem, quam incommoda urbis Ordiar ab initio, et explicabo, quot qu-tae molestiae me iam sere ab exorto sole Romae exent. Tu, Iane, eris principium carminis. Eadem transpositio in mentem Venerat Haberfeldtio. Auctumnuaque gravia Libitinae quaeatus acerbae. oratius saepe hoc anni tempus noxium Valetudini accusat. Neque ignorabat Fronto, scribens,
ut quidem legitur, pag. 277. Hiemps
est, et crudum mare hibemum est, ad se non potuit. Ubi hie a praeterierit, vernae tempestates incertae et dubiae moratae unt Ver Mastumeat Aeaeas eat alida, et sol navis stantes urit, et homo augeat, aut v-n- equitur Poma eulpabuntur et languor Musabitur. aius edidis aut volnua sequitur ' Fronto scripsit: et homo augeat Austumnu Aequitur Poma culpabuntur, et languor excusabitur. Horat Carm. III. XIII. alumni non sentiunt omisero orave tempus anno. Ubi Schol. pomorum Vario gustu languescunt corpora.
Si os laetium. Ut nempe homines, in somno obliti laborum et curarum, itaque reereati, matutino tem-
176쪽
Principium. Romae sponsorem me rapis: Ela Ne prior Ossicio quisquam respondeat, urget Sive aquilo radit terras, seu bruma nivalem lateriore diem gyro trahit, ire necesse est Postmodo, quod mi obsit, clare certumque locuto Luctandum in turba et facienda iniuria tardis. Quid vis, insane, et quas res agis 3 improbus urget Iratis precibus; tu pulses omne, quod obstat, Ad Maecenatem memori si mente recurrus 3 Hoc iuvat et molli est, non mentiar. at simul atras Ventum est Esquilias, aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus Ante secundamRoscius Orabat sibi adesses ad Puteal cras.
De re communi scribae magna atque nova teorabant hodie meminisses, Quinte, reVerti.
re opera rursus repeterent, eosdem
que labores et curas experirentur. HO-mines non alia conditione nati sunt.
Non interpreter hoc mi placitum
fuisse, ut Tanus esset Deu matutini temporis, quod voluit Commentator: ut tu sis incipiendarum rerum auctor.
cenatem memori si mente recure 3 Nos improbus, impiger, impudens urges, et, si non statim edimus, mala
imprecaris tibi liberum esse Putes omne, quod obstat, pulsare Et Commentatori legisse ridetur ursi . ,, Tardis, quos pulso et urgeo. Tardi ergo dicebant: urges' et pulses. Plautus rem lepide ante oculos ponit inierint. I. u. Simia autem ple
lito, Detrude, deturba in viam haec hie disciplina prasum eae Currenti, properanti haud quisquam dignum habet decedere. Ita tres imitu res
vendae unt, quando unam oecoepe
ris Et currendum, et pugnandum, et autem ursandum eae in via. Idem in Sticho II. I. 12. Age, ut placet, curre, ut lubet, an quemquam soccifeceris. Cubiti depulsa de via, tranquillam eoncinna viam. Ubi adiecta est annotatio caligeri ,,Perurgere est Perrumpere turbam, Ἀστέζεσθαι pro quo Horatius ΙΙ. Satir. VI. facienda iniuria tardis. In Epist. Epicuri non simile τριμυλι- se ἰαι πωΘεῖψαι. Dodorlinus iungit improbri astis, i. e. sine more et modo, importunus,impudem. Poetam iniuste dicturum improb- urgea. Hoe iuvae, et melli eae Plautus Trucul. o. I. 6. Cum hoc iam volupe 'at eum hoc nimio magnae mellinicie mihi. Contra Lucret. I. 759 veneno est. Ae simul atra Ventum est Esquilias. In Cod. Beria altas Mugi praeseri, quia Esquiliae non amplius erant atrae. Et ego praeseram. Alioquin statuendum est, hanc Satiram diu scriptam ante Esquilias in hortos murutas, atque adeo ante Satir. I. m. atque ita Commentator: Esquiliae lo-ous erat, ubi peregrini et pauperes sepeliebantur. Postea horti mecenatis.' Nunquam certe interpreter atrias, quia olim ibi steterat commune sepulcrum.
177쪽
Imprimat his, cura, Maecenas signa tabellis. Dixeris: , Experiar; - is Si vis, potes, addit et instat. Septimus octav propior iam fugerit annus,
Ex quo aecenas me coepit habere suorum
In numero, dumtaxat ad hoc, quem tollere heda Vollo itor faciens, et cui concredere nugas Hoc genus: Hora quota est Thre est Gallina Syro par pΜatutina parum cautos iam Digora mordent: Et quae rimosa bene deponuntur in aure. Per totum hoc tempus subiectior in diem et horam Invidiae ster ludos spectaverat una,
Threx ea Gallina Syro par Alii
Thraae, et perinde esse putant Oudend. ad Sueton. Caligul. 35. non uisVit, sed veteres amasse illud gladiatorum genus Vocare Thracas, Thraecaε, non Thracaa, quod magis proprium sit Verne genti, non gludiatoribus. Per totum hoc tempus subiectior in diem et horam Invidiae. Noster ticos metaverat una. Alii in noster gitant,aecenatem, alii oratium. Μaecenas non recte cogitaretur. Habebat ille Horatium in numero uorum, Horatius, minor maiorem, non ita habebat. Augustus scribebat,aecenati: Horatium nostrum te cupio adducere: Horatius non scriberet Maecenati: saluta Augustum nostrum Augustus
dicebat Tiberio mi Tiberi. Ne Tiberius quidem dixisset mi Atigvite. Mklandus reprehendit illud, quod legitur in Properi. II. VIII. . Et Romana mei dicere ager eis quasi satissamiliariter Augusto, quem alibi III. m. I. Vocet Deum. Ergo et hic legebat Dei auola licet vid. Art. I. 202. eodem modo de Augusto loquatur. Est, ni allor, discrimen inter uous
tum meum n reum, et ducem meum,
nostrun . Nam dux est titulus honoris, orat Carm. IV. V. Longas utinam, dux bone, feria Praeae maperiae. Duae autem Augustus appellatur tam in pace quam in bella,
ut ibi ostendi. Bene adeo dux meul, non Augustu aut Caesar με sunt enim cognomina Octavii quo in Properi. III. m. I. arma Deus Caesar dites meditatur ad Indos, mutandum metia Caesar, rudi volebat mei ius. Meus decebat multo illustriores, quam Propertium, decebat aecenMem, ut Properi. m. a. 25. Bellaque resque tui memorarem Caesaris decebat Rutilium Gallicum amplissimis honoribus functum, apud citat. RV. I. IV. 55. vigilesque suo pro Cae8are curae. Praeterea moratius Maecenatem hienon appellasset nostrum, quia nondum receptus erat in eam familiaritatem, qua diu probatus postea demum gloriari potuit unc erat illius amicus, duntaxat ad hoc, ut iter faciens heda tolleret, et nugas ei crederet. Simaecenas iam legeret Noster Maeem una mecum ludo spectavit, dixisset sortasse, quod Augustum aliquando
amico coenam parcius praebenti: nesciebam nos esse tum amicos. moratius postea aecenatem Vocare potuit dilectum, quin Carm. IV. I. IT ipsum illud meus. aure olennia mihi aa tiorque Paene natali proprio quod eae hae Lue Maecena meu a uentes Ordinat anno8. Noster igitur nunc sit oratius.
Atque ita Benueius iungenti tamen subiectior in diem et horam dividiae
178쪽
Luserat in campo: Fortunae filiust omnes. Frigidus a Rostris manat per compita rumor, Quicumque obvius est, me consulit: bone, nam te Scire deos quoniam propius contingis, oportet,
Num quid de Dacis audisti 3 Nil quid om. Ut tu
sequentiam deducitur. Qui noster des utitur, ille sermonem aliorum de Aeloquentium exprimit, facit se quasi unum ex iis, a quibus iudicatur Minime istuc faciet Daemones Oater, est mixtum ex persona loquentis et personis aliorum de loquente iudicantium. Acidalius legebat Daemone v ter. Hoc Daemones proprie dicere debuerat. Sed eleganter alios facit de se loquentes: eleenes minime faciet Noater Daemonea. Alter locus Plauti ex Epidico huc minus pertinet. Variis modis accipitur et accipi potest: --binus interpretatur familiare ac m
vi quid nostros homines, quid homines meae conditionis, quid servos maneat ab heris iratis. Ita servus in eadem sabula III. . . Crede mo tu mihi. Si asso. Sic e re nostri. Hoc est tam callide ago, sic omnes nos eo agimus. Et sic ortasse inivoluerunt, quos laudat Benileius. Quam parum autem locus iste huc faceret,
ipse sensisse Videtur, emendans nostrum. Caeterum ogere non idem ubique
significat, iudicandum nempe ex mente loquentis. Si Augustus, apud Sueton. in Vita Horatii 4. scribit ae nati:
Horatium nostrum te cupio adducere, est amantis; si homines mussitant: Horatiua noster una eum Maecenate
ludo vectavit, addentes fortuna Alitis est irridentium. Par ratio in meus Cicero ad Fam. I. Epist. 9. De Lentuli tui nostrique studiis Lentulum vere amicum laudat. Contra Phaedrus V. n. Homo meus se inpuIpito totum prosternit tibicinem perstringit. Ut tu Semper eria derisor. Ita de-
noster: non assentior Quare, annotatione illius praemissa, ex nam. Νω- ter ad aubiectior referendum alioquin ambiguum ore utrum se nn, quod ineptum est, aecenatem dicat invidiae obnoxium Eleganter autem noster cum Verbo tertiae personae perinde est acesto. Ego, inquit, per totum hoc tempus subiectior sum invidiae si ludos una cum Maecenate spectavero, si in Campo artio una lusero omnes illico, qui adstant, Fortuno flius, secum aiunt taciti Plautus Rudente IV. m. 19. Eoone ut quod ad me adlatum Me alienum ciam, Celem minime istu faciet noster Daemones.
At ibi Daemones ipse loquitur, ut hic ipse Horatius ergo noster faciet est idem plane quod ego faciam. Idem Epidico I. u. 44. Facile tu istuc sine
periel et cura, corde libero, Fabulare: novi ego nostros mihi dolet, eum ego vapulo. Ubi nostros recte, opinor, interpretantur nos nisi potius emendandum sit nostrum, id est, me ut in
simili fere periculo Antipho ait apud
Terentium Phormo. U. Egomet me novi et peccatum meum. maec enileius. Non assentior, inquam. Si enim mater sic cum subiectior coniungitur, oratio fit invidorum, dicentium: HO-
ratius fuit subiectior invidiae. at invidi sortem Horatii indignam dolerent, quam ipse dolere debet, et recte dolet, si legimus Mater ludo apeetaverat. Ex quo, ait Μaecenas me interdum in rhodam tollit, mihi nugis concredit, ego magis magisque subiectior fui invidiae. Iam sequuntur verba invidorum: Noster ludos spectaverat una. In his noster non sic simpliciter pro eos ponitur, sed est e noster per c--
179쪽
Semper eris derisori At omnes 1 exagitent me, Si quidquam. Quid militibus promissa Triquetra
Haedia Caesar an est Itala tellure daturus 3
Iurantem me scire nihil mirantur, ut unum
Scilicet egregii mortalem altique silenti.
Porditur haec inter misero lux, non sine Votis:
rus quando ego te adspiciam, quandoque licebit,
risi dolorem dissimulant. In Luciani
Timone. 46. εὶ φιλοσκωμμων συγε, respondet Gnatho. appellatus Vult
Militibus promisa Triquetra Praema Gegar, an est Itala tellure da turma Commentator: militibus emeritis vel dabatur stipendium ex aerario, Vel assignabantur agri, quo eOIerent. Singula praedi agri modum complectebantur, hic maiorem, illic minorem, pro conditione posseSSOrum; multa autem praedia Sicula immensos
fines habebant Augustus promisit militibus, ergo promisit se viritim ea di- Visurum. Unde quaeso tot praedias Legimus in Sueton. Caesar. 26. de liberalitate huius erga milites: insula interdum mancipis et praedia viritim Gale. Oudendorp. coniecturam Ursini et aliorum recte laudini eae praeda. Ruhnkenius annotat: Fidem excedit, Caesarem tot millibus hominum praedia viritim divisisse. Et unde tantam praediorum copiam habuisset ' Quod
Verum est in Caesare, Verum est, nisallor, in Augusto. Horatius scripsisse videtur Militi Bua promissa Triquetra Praemia Caesar, an eat talatiniare aetima Promissa praemia, quis daturus esset, sive in Sicilia sive in Italia sunt agri, aliquis grorum portis, iugera aliquot ex praediis metata, non tota praedia Praemia significant omne genus commoda militiae emeritae, missimum, agros militibus in praemia adsignatos. Veli Paterc. II. 4. tu eadem fere caussu Or-
ruptus est, Quippe L. Antoni mos.
vitiorum fratris sui consora, sed virtutum, quae interdum in illo erant, exper8, M apud veterano eriminatus Caraarem, modo eoa, qui iusta dis
visione praediorum nominatisque colinnis agro amiserant, ad arma emciem, mastrium Mercitum consare at Ostendi locum, si quis emendare sciat. Lipsianum iniusta, et ianum uasa Ruhnkenio non pistoet Ru kenianum
instituta non Verum uis. Perditur haec inter misero luae LMh- mannus ad Lucretium pag. 121 perditur soloecum eas recte iudicat, et legit poroitur, hoc est, lux mihi longior redditur, ut Vid. etam. IV. 199 ubi Sol, Leuconoes more captus hora brumale porrigit, quo diutius illam spectaret. Sol igitur hoc non figurate, sed Vere secit, et sua ipsius
caussa in re optabili, sicuti V. c. et Iupiter cum duas noctes copulabat, horas geminabat, ut ercules nasci posset qua nocte tamen Sosista in sabula Amphitruone nullam vidit longiorem, quam cum verberatu peperiam
rat Blud ingratum magis cerneretur, si Horatius scripsisset me perierim terea misero tuae. Hoc est interea hanc lucem perdo ut Titus diem perdebat, si nihil cuiquam praestitisset. Dictum imitatos Imperatores in principio Constit de patrim rei dom asser Casa onus aiam perii e procul dubio a picemur, quem noδeri numinis muni eritia non ill trae. Iuvenal. Satir. III. Ira perierunt tempora
180쪽
Nunc veterum libris, nunc somno et inertibus horis Ducere sollicitae iucunda oblivia vitae 3 quando faba Pythagorae cognata simulque Uncta satis pingui ponentur oluscula lardo 3 noctes coenaeque Deum, quibus ipse meique
Ante Larem proprium Vescor, Vernasque procaces
Pasco libatis dapibus out cuique libido est,
Siccat inaequales calices conviva solutus Legibus insanis, seu quis capit acria fortis
et satis pingui ponentur οἶ-- eula lardo. Benueius rogat, an legendum sit focis: quia satis ignaomet versu duntaxat sustentando natum videtur videtur et einerio, qui coniicit, fabis quando saba, simulque cum fabis ponentur oluscula ut faba habeat vim collectivam. Ego conieci: et suis pingui ponentur ol cula lardo. Proprium erat uia pinguis, sonus sere exigebat pingui. Adiectiva huiusmodi centies ab uno ad alterum
substanti in transseruntur a poetis, Vulgarem sermonem, quantum possit, vitantibus. oratius, quamquam Scribens ermoni propiora, idem secit Vulgare est lardum inouis uia, ut V. c.
Plin. H. N. XXVIII. T. Maerae atiis lardum, herbis p tae. Doderlinus laudatrueladoreum, iungentem uncta alia. noetea coenaeque Deum, quibuδ ipse meique Ante Larem proprium ve-aeor. Considera mihi ista in enae, quibus dapibus vescor et verna pa8 .
Videnturno Latine dicta Quomodo accipiemus O coenae, dapes quibus Vescor dura est appositio distinguemus coenam et dapea, ut, si sic coniunguntur, non plane idem significant deest copula, o eoenae et dapra: an legemus per exclamationem O O
nae Deum quibus dapibus vescor Elegantius ac simplicius est O noctes coenaeque Deilm, o quis ripae meique Ante Larem proprium Geor, vernasque prae es Pareo libatis dapibus lora es, quibus ipse Vescor, et quibus libatis, quarum reliquus, Vern pasco Est constructio per attractionem, qualis illa Satis. II. u. 59.
ius odorem olei nequeas perferre, Pro Oleum, cuius odorem Coena autem et dape differunt coena sie lacum, tem-yuS, OnViVas, dape cibum significat.
Horatius describit oenam Nasidieni, et quas dapes attulerit. Doderlinus in pasco libatis dapibaea, cogitat tantummodo libatis. Omnes reliquias vernis cedit, nihil in diem
Seu quia eam aeria fortia Poeula, seu modicis neges laetitia. Conviva solutus est legibus. Bibit quisque prolubitu, ut Vescat; nam siccis omnia dura Deus proposuit, neque in Onvivio hilari feruntur. vidi animum et frontem laetitia explicant. Hic, sortis, acria pocula capit. Utrumque adiectivum notionem celeritatis in bibendo involvit. Iam fore et acria capienti opponitur ille, qui laetius Vescit -- dicis, qui laetitia capit modica Sie laetius cum interpretibus accipiendum pro libentius, quod vereor ut hic bene
Latine dicatur. Laete, puto, vescit, qui post Vinum laetus est, non tristis, non mor us, non querelas nec rixasmoVens Sententia melior exsistet Seu modicis uvesci lentius Commentator ait modis et aeria dicta esse ex --
tithesi addo, lentu et fortis quoque. Dodeclinus interpretatur riSiccat e-- viva calices inaequales, vel si quis