장음표시 사용
181쪽
Pocula, seu modicis uvescit laetius. Ergo Sermo oritur, non de illis domibusve alienis, Nec male necne Lepos saltet, sed quod magis ad nos
Pertinet et nescire malum est, agitamus utrumne
acria sive modica pocula capit - utri-que bene habet. Aeria Vocat fortia,
Et ne ire malum est Porphyrio: rim scire volum ιδ quod nescire erimen est. Fortasse sententia, quales
sunt ubli Syri, et aliorum. Altera quoque pars Scholii ostendit membra disiecti poetae De hoc disputamus quae ignorare non expedit. Si legeretur: Non uisputamus i orare quod expedit, haberemus sententiam Horatii duobus senariis expressam. Μulti multorum poetarum Versus cim antiquis Sehesiis latent. emorabile exemplum me invenisse putavi apud Donatum ad Prologum Eunuchi Terentianae I2.ed Benti Benueius Ph mate et Thesauro vetus Scholiastes, sive is Donatus hic sit, siVe quis eo antiquior, ea nos docet, et lectissimis quidem Verbis, quae et hic quoque digna sunt quae legantur. Omitto nunc argumentum Phasmatis reser Thesauri, fabulae Luscii: Adolescens, qui remfamiliarem nequitia prodegerat, SerVum mittit ad patris monumentum, quod senex sibi vivus magnis opibus apparinerat, ut id aperiret, illaturus epulas, quas pater post annum decimum caverat sibi inferri. Sed eum agrum,
in quo monumentum erat, Senex quidam avarus ab adolescente emerat Servus ad aperiendum monumentum amilio usus senis, Thesaurum cum epistola ibidem reperit Senex Thesaurum, tamquam a se per tumultum hostilem defossum, retinet et sibi vindicat Adolescens iudicem capit apud quem prior
Senex, qui aurum retinet, causam suam
sic agit Atheniena , bellum cum Rhodiensibus Quod fuerit, quid est prae-ἀDems et cetera, quis contra naturum iurisque consuetudinem posita arguit
et notat Terentius quod ille ordo
potior erat, ut adolescens prior proponeret causam, qui petitor inducitur. Scholiastam, addit enucius, quicunque sit, Vetustissimum fuisse, Vel ex Lusci Versibus certo scias quos inter reliqua latitantes primus, quod Sciam, Versus esse deprehendi Latitant, credo, plures Versus Luscii, imo omnia sere, quae hic leguntur, sunt Verba, quibus meis argumentum
fabula Thesauri in Prologo explicavit, isto prope modo, quo Plautus Prologum Amphitryoni praemisit, ubi
M. I dicit, nunc vo animum advertit Dum huius arstumentum eloquar moediae facit ibi loquentem,ercurium, ut in Aulularia Larem familiarem in Casina, Menaechmis, Rudent ipse Plautus, ut hic Luscius, loquitur. Non habemus totum prologum, sed partem Luscius alia ex oratione senis et adolescentis, sententia iudicum, et exitu Comoediae adiecit: exitus ortasse hic fuit, qui esse solet, ut senex avarus habuerit filiam, ab adolescente amatam, eamque illi nuptum dederit. Versus hi esse potuerunt:
Adoleaeens, qui rem nequitia prodesterae, Seruum ad patrium monumentum mit-rie, quod geneae Sibi uim magnis Opibu apparaverat, Ut is aperiret, illaturus cilicet tilas, ibi quas inferri caverat pater Decimum post annum Sed forum, in
182쪽
Divitiis homines an sint virtute beati;
Quidve ad amicitias, usus rectumne, trahat nos;
Senem thesaurnm retinet, agum quari se in tumultu hostili, et indieat sibi. Adolescena iudicem evit apud quem
Quod fuerit, quid ego hie praedia 'Non me latet, quanta sit similitudo inter orationem Comicam, metri praesertim iambici, et orationem concisam prosaicam. Sed hisec, de qua agimus, similitudo maior est, quam ut sic Grammatico conciperetur. anus Poetae quoque non obscure in argumento Phasmatis apparet, quod argumentum ab eodem Donato sic refertur. Pli manomen est fabulae Menandri in qua
noVerca, superductis dolescenti, Virginem, quam ex Vicin quodam Onceperat furtim eductam, cum apud Vicinum proximum haberet in latebris, hoc modo secum habebat assidue nullo Conscio parietem, qui medius inter domum mariti ac Vicini fuerat, ita perfodit, ut in ipso transitu sacrum locum esse simularet. Cumque transitum intenderet sertis et fronde felici rem divinam saepe aciens evocabat ad se Virginem. Quod cum animadvertisset inolescens, primo adspectu pulchrae Virginis, Velut numinis Vim perculsus exhorruit. Deinde paulatim recognita, exarsit in amorem puellae, ita ut remedium tantae cupiditatis, nisi ex nuptiis, non reperiretur. Ita ex commodo matris ac Virginis et ex Volo amatoris consensuque patris, nuptiarum celebratione finem accipit Fabula. Verba Vere lectissima, et auream illam moris Terentiani Latinitatem testantia. Huc refero . c. statim illud 8uperducta, formatum ex Graeco ιπά- γεψαι, ἐπεισάγειν ἐπιγαμειν, ut Vetus poeta apud Stobaeum: ὁ παανὶναυπου Enτρυιὰν ἐπεισάγων, quod iam comparavit Casaub. do Capitolini Μare Antonin Phil. 29. Sed ille eoncubinam sibi adscivit procuratoria uae ris suae filam, a tot liberis superducere noveream. Maior igitur est
auctoritius, quam quis Vulgo affertur, Donati et recentium, unde usus Verbi ostenditur Aeque castigata sunt tra
situm intendere aereis et fronae Fiici Talia noverat Virgilius, ut Aen. IV. 506. Intenditque loeum retia et fronde oronae Funerea. Frondi δε-nereae opponitur frona fellae. Virg. Aen. VII. II. Fronde super galeam et felici comtus oliva. Et Grammatici antiqui docuerunt discrimen arborum felicium et Ieralium. Cons interpretes ad Gratii Cyneg. 442. eruitur ramis felicibus ara Notandum quoque
primo a pectu pulchrae viminis, ve ut numinis visu perculaus eaehorruit.
Iterum Virgil Aen. I. I3. Mempuit primo adspectu Sidonia Dido, Casu deinde viri tanto. Ubi neque cum einsio legendum Videtur primum, neque explicandum quasi esset prinhum. Non resertur in Mimis, sed
simul atque Dido Aenean adspexerat, obstupuit, deinde, audita illius oratione, obstupuit quoque casu. Est ut uiui, ut perii. Quid plura Sunt ubique Verba Vere lectissima, non autem Schesiastae, sed Veteris poetae, unde Scholiasta sumsit, idque propemodum ad iteram. Sed quid vetat, quominus et hoc argumentum in Versus redigam' mio fabulae Menandri Phasma no
Noverea auperducta a lescenti virginem
183쪽
Et quae sit natura boni summumque quid eius. Cervius haec inter vicinus garrit aniles
Ex re fabellas. Si quis nam laudat Arelli Sollicitas ignarus opes, sic incipit: Olim
Rusticus urbanum murem mus paupere fertur Accepisse cavo Veterem Vetus hospes amicum, Asper et attentus quaesitis, ut tamen artum
Solveret hospitiis animum Quid multa neque illo Sepositi ciceris nec longae invidit avenae:
Aridum et ore ferens acinum semesaque lardi Frusta dedit, cupiens varia fastidia coena Vincere tangentis male singula dente superbo.Quum pater ipse domus palea porrectus in horna
B etamfurtim eum in latebria proxi
Apud vicinum haberet, nullo conario Aaridum feeum habebat modo: mum ter marte vieinique parietem,
Qui fuerat medius, perfodit ipso in
tramitu Locum ut sacrum erae simularet, hunc tronaleum
Serti felle et fronde intendit, atque ita Divinam faeiena rem ad se viminem
Adoleaeens animadvertit. Primo vironis
Adspeetu pulehrae, uti perculati numinis nati, eaehorrearit; unde nomenfabulae. Puellae in amorem exarsit dehinere eo ita, Ni remedi tantae cupiditati est nisi Em nuptiis repertum. Ita matris commodo Ae vitainia, eae voto amantia et patria mensu, nuptiarum se elebratio. Hune Inem fabula accipit. tali Prologo poeta suam Comoediam ordiri potuit. Primum dicit se ex Menandri Graeca secisse Latinam tum argumentum Graecae narrat denique enarrationem ita concludit Hune emi ut accipit. His credo, nonnulla subiunxit, ad istum fere modum, quo Plautus praelatur Asinariae: Nunc, quo me disi velle vobis dicere, Di- eam Hui nomen Graece estinast fabulae Demophilus aeripsit, Marcus orti barbare. 3inariam volt Gge, a per vos licet Inest lepos ludusque in hae Comoedia. Ridicula res δt. Date benigne operam mihi, Ut vos item ali , pariter nune, Mars adiu-net. Idem in Casina explicat argumentum Comoediae Diphili, quae appellabatur Clerumenoe, unde fecit Carinam Argumento explicato, addit: Hine adolescentem pereor abiessavit
pater. Scien eius mater ei dat operam, absenti tamen. δε ne aspecteris hodie in hae Comoedia In urbem non redibit Plautua noluit. Fontem interrupit, qui erat ei in itinere. Garrie aniles Eae re fabellus. Bene
Commentator: Commodum, non sine c-Ssa, ad propositum pertinentes.
Ovid. etam. I. 3I6. Utque si, facto propiore priora renarrant: E quibu unus ait. Ubi verius est, quod Bum dicit in Argentin Cod. legi e ueto. Ita Sueton. Caesar. 60. Proelia non tantum destinato, ea eae
184쪽
Esset ador loliumque, dapis meliora relinquens. Tandem urbanus ad hunc: Quid te iuvat, inquit, amice, Praerupti nemoris patientem Vivere dorso 3 Vis tu homines urbemque feris praeponere silvis 3
Carpe iam, mihi crede, comes, terrestria quando Μοrtales animas Vivunt sortita, neque ulla est
Aut magno aut parvo leti stiga. Quo, bone, circa, Dum licet, in rebus iucundis vive beatus, ViVe memor, quam sis aevi brevisi Haec ubi dicta Agrestem pepulere, domo levis exsilit inde
Ambo propositum peragunt iter, urbis aventes Μoenia nocturni subrepere. Iamque tenebat Nox medium coeli spatium, quum ponit uterquela locuplete domo vestigia, rubro ubi cocco Τincta super lectos canderet vestis eburnos, Μultaque de magna superes8ent fercula coena, Quae procul exstructis inerant hesterna canistris. Ergo ubi purpurea porrectum in veste locavit Agrestem, veluti succinctus cursitat hospes Continuatque dapes, necnon verniliter ipsis
Hortatus erat hospitem, ut homines et urbem seris silVis praeponeret. I, mecum, ait mihi crede. Quid crederet' ad facile satis ex antecedentibus efficitur, vitam urbanam es meliorem. Neque recte ad sequentia reseras. Nam ibi oratio concluditur: quocirca, dum licet, vive beatus Mihi crede significat crede verum esse quod dixi vel dicturus sum. Quod nonnulli supplent crede te mihi, meae fidei, dubito an pronomen bene omittatur. Ita, puto, oratius dixisset Carpe viam, te crede mihi. Fortasse legendum Carpe viam, mihi carpe com . Carpe viam, dux tibi ero, me duce tutus in tantam elicitatem perVenies. Si tite tibi me esse pote8 pati, veni, vive mecum, ut est in Plauti Persa. Donio levis aesilit. Rusticus urba
nit cum comite suo eatis in domo locuplete. Inde redit in ilvam avumque. Hinc melius, Puto, nunc eam levia mille. Recte rusticus M. M.
pellatur pater domus, quia ibi nee pauperis domus nec locupletis ratio
habetur. Tincta super lectos eandere vestis eburnos. Omnia fere, unde splendor quidam redit, ea me. Et color albus
vulgo habet aliquid splendidi Fer
rum in maximo ardore, eandet. Quis non explicavit Unus ex multis, sus-
ficiet Oudend. ad Appul Metam. p. 236.
Hic eanderet, ita cum rubro Occo
iunctum, mihi displicet. orntius, puto, scripsit arderet Virgil Aen. IV. 262. Tyrioque ardebat murice laena. Continuatque dapes. Ex opinione interpretum ali atias dapes
eri. Dubito an hic satis Latinum sit. Continuae dapes, qui continuo
185쪽
Fungitur Ossiciis praelambens omne, quod affert. Ille cubans gaudet mutata sorte bonisque Rebus agit laetum convivam, quum subit ingens Valvarum strepitus lectis excussit utrumque. Currere per totum pavidi conclave, magisque Exanimes trepidare, simul domus alta olossis Personuit canibus. Ium rusticus: Haud mihi vita
dapes consumit, eontinuo epulatur.
Claudian. Praefat. Epith Honor et Mariae . Certarent epulis continuare dies. Ubi in aliis SS. erat op . Quod Heinsio venustum Videbatur, mihi non videtur. Tum, credo, Oeta scripsisset: πιbua continuare a M. Dies eontinuant epulis, idem est aceontinuant epulas per multos dies. Dici poterat mus urbanus, qui iam
rure menaverat, nunc iterum in urbe coeunt, oenam adeo et dapes continuat. Sed nunc opera illius describitur in coena paranda, et fungitur Dficiis vernas. Legendum puto G innatque apes. Plaut. enaechm. I.
nae patinarias. Iuvenalis idem aliis verbis exprimit Satir. VII. M. veniet, qui fercula docte Componat, veniet, qui pulmentaria condit. Concinnare et ontinuare in ΜSS. permutantur exemplum est in Appul. Μetam. p. 497. Oudend. Praelambens omne, quod stere. Benueius in duobus ΜSS. Vidit praelibans, idque alteri lectioni multum antefert, quia praelambere non est Officiose et verniliter ministrantis, sed dignum colapho acientis, quia non significat praeguatare, et nusquin alibi occurrit, nisi de fluvio alveum lambente et rodente. Respondeo: Exempla Prudenti et Avieni saltem ostendunt,
esse Verbum usu Gognitum, eosque, Sinon alibi, quod Vix credibile est, in Horatio saltem Vidisse. Praelambere non est antea lambere, sed aliquid in summa parte, in superficie lambere, sicuti fluvius praelaminit arenas, leViter ambit praepositio eandem Vim listbet, quam in praerodere Satir. II. V. 25. naidiatorem praeroa fugerit
hamo piscis non rodit escam Omnem, sed particulam exstantem mo, ita ut hamum vitet. Iam emiliter ossiciis fungitur. more Vernstrum et servorum fungitur, et interea facit, quod Verna et servi procaces sacere solent, qui, quod in mensam afferunt,
ligurriunt, lambunt, praelambunt aliquid, saepe eo officiosiores, quo W-- lambendi cupidiores. us rusticus erat simplicior et honestior. Nihil praelambebat Urbanus, quamquam ossiciis eleganter fungi studet, ingenium tamen servile celare non poteSt. Quod exspectasses magis ab rustico, facit urbanus Schesiastes praelambere non bene interpretatur praest-tare, quia Vim praepositionis non intellexit. Benueius hac occasione usus, emendat
Statii Silv. II. L ITI. Tu modo suma
humi lucem aversaria iniquam. Nunc torvua pariter eate et pectora rumpis, Dilectoaque premi visu et simu lambis seula. Apnge est, illud ambis, foedum enim et inhonestum. Sine dubio legendum, i- θα oscula. Equidem sere non dubito, quin legendum sit Dilaetosque premis visus et risu labria aeula. Premis oculos et os mortui labris tuis, oculos et os mortui oscularis. Doderlinus putat verniliter et pra lambens ad laudem muris urbani pertinere.
186쪽
162 SATIRA HUMEst opus hac, oit, et: Valeas me silVa cavusque
rutus ab insidiis tenui solabitur ervo.
Me aliva avtiaque Tutus ab imidiis tenui solabitur erro. Pecu erVO, leguminis genere, sagitiatur. Cons.
Fabric ad Virg. Eel. III. 00. Hinc Plautus osteli. I. I. 59. Ervom daturiis eatis, bubus quo feram Idem verbum puto aestituendum in loco corrupto Casin. I. I. M. POMautem ruri, nisi tu aeervom Maria, Aut, quaa lumbricus, terram. F insae: Post autem, ruri nisi Mervomni ederis Turnebus legebat nisi e
mures de acervo ederis Salmas acer
Iam dudum ara ulto et upiem tibi disere aereus Pauca reformido. Huno Versum, ait Benticius, et sequentes mire exagitant interpreteS, quorum hic sere tot sententiae, quot capita. Post longam disputationem coniicit Iam dudum hic adsto, et cupiens tibi dicere servus Pauca reformido. nec porro explicat Iam dudum ausculto tibi, sermonem superiorem tecum recitanti si pace tua liceat, num habeo, quae contra remnam. Tum Davus omnia resedit, quae Horatius de so dixerat, unde apparet, hanc et antecedentem Satiram esse unam et in multis SS. non sunt
divisae. Ego hic SS aliquid tribuerem, si ex Satira V sciremus haec agi Saturnalibus. Altum ibi do esto silentium Librarii autem Carmina quoque saepe nunc male coniunxerunt,
nune sepstrarunt. Opinio Benticii esso Verosimilior, si librarii Satiram III et VI coniunxissent. Ex coniunctis talis sententia oriretur: oratius serus contulerat ipsis Saturnalibus. Damasippus cum e colloquens, contendit, more Stoico, omnes homines insanire. Horatius tandem rogat, quo animi vitio se laborare putaret Aedificas, inquit Damasippii, certa mitiori,
versus facis et furis cultum habes censu maiorem, amas Horatius, iam dudum iratus, Damasippum sic dimittit: maior tandem parca imam minori. Davus istum sermonem Horatii cum Damasippo audiVerat. Hic cum discessisset, Semus orationem imus excipit, et usus libertate Decembri libero explicat, quid sibi quoque in hero reprehendendum videatur. Horatius tandem haud minus quam ante iratus, Davum quoque dimittit, rusticius aer-Vum quam philosophum Stoicum oeitia hinc te Ni rapis, accedes opera symnona Sabino. I. uigorsius coniecerat: H. Iamdudum a culto. . t upiens tibi dicere servus Pauca reformias. Η Davusne D. Ita Davu8. QuamVis haec, ait Benileius, meliora sunt fortassis, quam uno Vulgo afferuntur, precant tamen et psa, neque inter Se cohaerent. Qui enim iam dudum aureultavit, sine dubio interpellandi sui potestatem iam antea secerat et in quinto demum post Vorsu narrandida veniam. itto alia, brevitatis studio, quae ierit hic reprehendi m sent. Quae Benileius omisit, minoris,
credo, erant momenti qum quae merito reprehendi posse iudicabat. Neque ego inventum nigersianum magni su-cio. Nam minime opus erat servo
187쪽
Pauca reformido. Davusne 3 Ita, Davus, amicum
Μancipium domino, et frugi quod sit satis, hoc usi, Ut vitale putes. Age, libertate Decembri,
Quando ita maiores Voluerunt, utere narra.
concedere, quod Os maiorum concesserat. Quare Horatius in versu quinto non facit avo facultatem loquendi, sed incitat, ut suo iure utatur: age, narra si quid habes. Conieci: Iam dudum auaculis, cupiens mihi direre ervum Piauea Ad haec Davus: Reformido. Herus et servi sunt in eodom conclavi. Una coenant. Altum adhuc silentium. No-m rumpere audet. Noverant servi quam libertatem haberent, sed noVerant quoque ea quam breVi esset, et, si male uterentur, quanto OSte staret. Et tamen Os maiorum non erat
negligendus. Ipse oratius nolebat. Ergo ipse rumpit silentium: Iam udum ausculto, exspecto, Si quis Vestrum pauca dicturus sit. vita, non opus est, neque amo. Tum servus aliquis: Reformido. oratius Davusnees, qui loqueris Ille ita Davus sum. Au8culto, ut Plaut. Trinum. I. II. II l. Ausculto, i quid dicas, et Vs. l. exapreto, a quid dicas. Mihi uisere, sere est in me. Sueton Vespas. m. De quo vultu Vespasiani quasi nitentis quidam urbanorum non infacete a quidem petenti, ut et in ealiquid uiseret dicam, inquit, si ventrem eaonerare desieris Saepe tibi ais aliquanto plus significat, et est graviter increpantis ac minantis cons. Bum ad Phaedri LV. 9. tibi uiso, avare, gaudium haeredi tui. Ut Graeci σοὶ λέγω, tibi, me non Rudienti, vel non audire simulanti. Da Daou8, amicum ancipium
domino et frugi, quod ait satis hoceat, in vitale putea. Non ideo, cur SerVus, tantopere loqui timens, et ipsum illud reformido tam anxie proserens, subito tot verbis uteretur, et se garrula et ambitiosa oratione tam audacter laudaret mancipium domino amicum omnino sufficiebat: so frum se, et inSuper, non interrogatum, addere, quatenus tamen frugi esset, sententiae totius exordii in hac Satiraminus aptum videtur. Iam dudum ausculto, ait poeta. NoVi morem festi.
Servum aliquid mihi dicere oportet. Dicat, qui velit. Sed breviter. Horatius iam statim similis est stomachanti, et invito libertatem Decembrem patienti. Sed quid faceret maiores ita
voluerant. Quisset servos tacuisse,
quasi nihil in hero reprehendendum
invenirent. Iam in s. l. iram Ontinere non potest Quoreum hae tendunt, furcifer Exordium est abruptum et Comicum. Fortasse scripsit: D. Ita Davua amisum Mancipium domino. H. e frugi quoque D. Siegatis hoc eae, Ut vitale putea Amicum te domino dicis. An frugi quoque es, ut dominus tibi possit esse amicus 3 sic satis frugi sum, ait Da-Vus, non ultra quam Satis est, neque
ut ante diem ob nimiam probitatem
moriturus sim mediocriter tamen, ut contentus essse possis. Formula sie
satis nota ex Terentio eaut III. II. I2. Et quidem hercle forma luculenta respondet Chremes Me satia. Cons. Benu admeaut IV. V. 22.
Et quoque illustrant interpretes ad Livium Epit. 82. Sylla copias restis
proelio vicit, eaeaia hostium emtum milibus, et astris quoque eaepugnatis. Age, libertate Decembri utere Subirati oratio, ut Iovis apud Lucian. Deor. Concit. I. Tic γοοευειν βουλεται 'Eνα, ὁ Μωμος, ω Ζευ, ε μοεἐπιτρεψειαζωπεῖν Iupiter τι κηρυγua ηδ ψίησιν ἰστε υδὲν ἐμου δεησει.
188쪽
Pars otiiinuin vitiis gaudet constanter, et urget Propositum pars multa natat, modo recta capeSSens, Interdum pravis obnoxia. Saepe notatus Cum tribus anellis, modo laeva Priscus inani, Vixit inaequalis, clavum ut mutaret in horas, Aedibus ex magnis subito e conderet, unde
Μundior exiret vix libertinus honeste; Iam moechus Romae, iam mallet doctus thenis Vivere, Vertumnis, quotquot sunt, natus iniquis. Scurra Volanerius, postquam illi iusta cheragra Contudit articulos, qui pro se tolleret atque Μitteret in phimum talos, mercede diurna Conductum pavit quanto constantior isdem In vitiis, tanto levius miser ac prior ille, Qui iam contento, iam laxo fune laborat. -Non dices hodie, quorsum haec tam putida tendant, Furciser3 DAd te, inquam. Quo pacto, pessime3 LaudasQui iam e tento, iam luae fune laborat. Interpretes cum Landino: ATranslatio a colligata sera. Cogitabam funambulum. Ita Epist. II. I. 215. Ille per aetentum funem mihi po e videtur e. Non dices hodie, quoraum haec tam putida tendant, Furcifer Nisi hodie simpliciter sit hoc die, oppositum tempus diei crastino aut sequentibus, aliqu significat, quod verbo
uno exprimi non potest, sed pluribus ex sententia emci debet. Est autem vox irae cum ironia minantis, et morae impatiens. Non uice hodie, non dices prius quam Vesperascit, quum dies praeteriit, non statim dices Exspectabisne cessabis dicere, et fortasse eras dices Plaut. Curcul. V. III. II. Quid mecum est tibi Aut tecum mi.
hi aut Th. Quia ego eae te hodie faciam iἐum catapultarium, id est:
ante vesperam, illico. inus recte Taubmaginus , hodie comice additur, et abundat ad ornatum. Terent.
Adelpti. II. I. T. A leseenti moremo eum oportuit. a. Qui potui meιitia, qui hodie usque a praebui Donatus: semili non tempus significat, sed iracundam eloquentiam ne stomstinum; ut Virgilius Nunquam omnes Male moriemur inulti. Donatus non explicat rationem, qua hodie notionem iracundiae assumat. Fortasse hac qui potui melius ei morem gerere, qui Vel hodie, paullo ante, sic ab eo eis
ratus sim, ut signa in vultu livido Videre possis. In exemplo Virgiliano Aen. II. AE nunquam hodie immutabile consilium indicat. Quidquid acciderit antea, quidquid postea accidere
possit, hodie, nunc non inulti moriemur. Donatus sibi strum constat. Nam ad Terent. Adelph. IV. . l. Hodie nunquam monstrabo dicit: ohodie aut abundat, ut Nunquam Omne hodis moriemur inulti, ut nunquam hodie pro nullo tempore huius diei, qui nunquam per Se est generale. Quam antiquus Verbi sit usus, apparet ex Plauto, et aevio, cuius
Versum einsius ad . . Virgilii at-
189쪽
Fortunum et mores antiquae plebis, ut idem, Si quis ad illa deus subit te agat, usque recuse8, Aut quia non sentis, quod clamas, rectius esse, Aut quia non firmus rectum defendis, et haeres Nequidquam coeno cupiens evellere plantam.
Romae rus optas, absentem rusticus urbem
Tollis ad astra lovis Si nusquam e forte Vocatus
Ad coenam laudas securum olus ac Velut uSquam
Vinctus eas, ita te elicem dicis amasque, Quod nusquam tibi sit potandum. Iusserit ad se
tulit: Nunquam hodie e gi , quin
Si quis ad illa deus subito te agat,uδque Noua . Scholiastae interpreruntur, valde, semper vel valde. Altera significatio ex altera facito dedueitur, et valde plane sententiae OnVenit, ut in Cicerone de Senere. 23. Si qui Deus mihi largiatur, valde recusem. An illud valde sic per 3que exprimatur, dubito. Expectassem aliud, V. c. Si quia ad illa Deus ubito te agat, ire Ne M. Horatius dixit idem
in Satir. I. I. IT. Hine uos Vos hinc mutatis discedite partibua Eio, Quia statis Nolint. Epist. II. II. 37. bone, qui at fDodeclinus legit te astae usque re- euges. Usque ad illa te agat, ut Satir. I. I. 26. inguen ad obgmentim subductis Aue. Romae rus opta8. Compar Lu-eiani Cynic IT. υμεῖ δὲ δια την ευ
χομενοι Θερος, Θερους δὲ χειμωνα. Si nusquam es forte voeatu8. Statim sequitur uoquam, tum rursus nuδ-
quam Talia credo, non sunt nisi scriptoris orationem castigatam lane non curantis. oratius contra valde curabat. Haec autem ei relegenti in oculos incurrisse credibile est; et si incuria tam fastidiosam eorundem Verborum repetitionem effuderit, ipse emendaturus fuisse censendus est Sinon es forte vocatus Librarii ex appositis usquam et nusquam, Vel X glossa interlineari, hic nuaquam pro non Scribere potuerunt. Securum l . Commentator: coenam rusticam et tenuem dicisque nihil esse securius, quam prandere O-
mi. Alii nullis turbis interpellatum, quo quis placide runtur, quo quis in
securo otio Vescitur. Putabam iras curum esse, quo quis Sine periculo
suo fruatur, oppositum splendidae et dubiae coenae, unde periculum imminet valetudini. Velut usquam inelus eas. mrkelium, quem offenderat quoque ter sine
intervallo repetitum nu8quam, 'uam, nusquam, offendit vinctus eas, et fortius postulari uint, rapiere, trahere.
Coniicit velut acam Viae fugias. Si
alius quam ego coniecisset: velut -- quam in- ritu e , melius appellarem.
Sed vidi iam ita Μarcilium Voluisse. Ac velut aquam Uinetus eas, itate fetioem dioia amasque Quod n-- quam tibi si potandum. Hi iungunt te felicem dicis et amas, alii te selicem dicis, et amas quoa In amas cogitandum et amaa, ut ais Legendum potius a velut aquam Uinetos eas, ita te fellem aleis, meaque Quod nusquam tibi ait potandum. Pendet mea a eius. Felicem te dicis, velut inritus usquam eas, et Vel-
190쪽
166 SATIRARU ΜΜaecenas serum sub lumina prima Venire
Convivam: Nemon' oleum sert ocius ecquis dit 3 cum magno blateras clamore furisque. Μilvius et scurrae, tibi non reserenda precati, Discedunt Etenim fateor me, dixerit ille,
Duci ventre levem nasum nidore Supinor:
Imbecillus, iners, si quid vis, adde, 0pin0;
Tu, quum sis quod ego, et fortassis nequior, ultro Insectere, Velut melior, Verbisque decorisobvolvas vitium 3 Quid, si me stultior ipso Quingentis emt drachmis deprendoris sores vultu terrere, manum stomachumque teneto,
Dum, quae Crispini docuit me ianitor edo.
Te coniux aliena capit, meretricula Davum:
ut ames quod nusquam sit Otandum, umecdomicoenium; quia ames, tem quum Vocatum esse, ideo te felicem dicis. Cum magno blaterus clamore furisque Vel propter imitationem Persi Satir. III. T. eitis adsit uereliquis. Nemon tum cit vitrea bilis praesero furis. Benueius nullam
furendi caussam esse putabat, nisi si Vocati non obtemperavissent. Servi, credo, Vocati saepe non audiunt, saepe
alibi sunt. Et nihil satis estinatur homini cupido. Doderlinus furisque tautolagum Putat cum blatera mastrio clamore. Milestia. Benueius ex ΜSS. πο- fuit Mulvius Fortasse Milvius magis convenit parasito voraci Milvius inis ex genere ccipitrum. Terent. Phorm. II. II. I6. Non rete aecipitri tenditur neque miluo et mox alere nolunt hominem edacem. Ota est j mea miluina, de qua ronoV. Leet. Plaut. p. 208. Lucian in Timone 53. προαρπάζων ωσπερ ἰκτῖνος τὰ isia,
et 46. ἐν Γναξ ιυνέ , γυπῶν πάντων βοριώτατε. Est et accipiter ερσε unde cognomen Regis Hierax. Duo ventre. Plaut. ostin IV. II 8 Cibo perduei poteria ovoria. Inaeetere velut melior Hactenus, puto, invius Sequentia rursus Davo tribuenda Legendum autem Uerbiane coris obvolves vitium Milvius et scurrae tibi omnia mala precati, discedunt ista non reseram. Quid il-Vius praeterea clam mussitinerit, non satis audivi Fortasse dixit: tu me velut melior insectere, cum is um- situsiaecenatis, et nequior, ut Parasitus, quam ego tuus. Iam Davus
sua orba loquitur Quid ais, Horatii Verane locutus est ilvius Nunc etiam vitium tuum, qui nidore culinae Μaecenatis duceris, Verbis decoris ob-Volves Non poteris. Nam stultior
etiam es, quam ego Sum. In Commentatore levis menda est: Verbisque decoris de aliis bene loquendo, et alios corripiendo. leg illis,
nempe vitiis. Te contu aliena capit, meretri MDavum. Facilior esset oristis. Te -- tuae si aliena apit, meretricia Davum. Stultior es servo tuo. Noli ob hoc dictum me Vultu terrere ne me
verbera, dum tibi ex praeceptis ianitoris Crispini hoc demonstra . Fac te