Quaestiones Lucretianae

2쪽

CONSTANTIUS FUND

5쪽

AUCTORITAT ATQUE CONSENSU

ACADEMI GEORGIA AUGUSTA

7쪽

Non parvum in philosophia progressum sophistae secerunt, quod res non per se, sed ad nos relatas specta-runt, quodque utrum cognoscere re possemus necne qua

siverunt ac de sontibus o fide cognitionis exposuerunt, quum antiquiores philosophi omnibus rebus posthabitis e plorare studerent, unde omnia orerentur. Sed magis exibmia laus iam antiquitus tribuitur Socrati, quippe qui philosophiam, rerum penitus abstrusarum indagatricem, dem- carit e coelo et in urbibus collocarit. Quod philosophandi genus in rerum contemplatione positum philosophi qui post Aristotelem erant, ita neglexerunt, ut totos se in optimo vitae statu exquirendo colloc rent. Quin eo processit Epicurus, ut physica ideo dicerottractanda esse, ut homines sabulis, quibus terrerentur, mortisque metu liberati tranquillam vitam degere possent, id quod a Lucretio, qui physica inprimis illustravit, saepius dictum est. . Nec tamen, quod Rigo sertur, credemus philosophos, qui rerum naturam investigabant, disciplinam, quae de Lis et moribus rebusque bonis et malis quaerit, prorsus neglexisse. Quod quum per se credibile est, tum de Her clito et Democrito certis quibusdam argumentis demonstrari potest quod quidem ex fragmentis Heracliti, quae admodum pauca temporum invidia nobis concessit, non elucet. Sed quod Heraclitum actus hominum omnes riss serunt Schol. ad Juven. Sat. X, 28), quid aliud indicat quam iristem eius de humana conditione sententiam;

8쪽

qua ex re intelligi potest, Stoici cur Horaclitum potissimum Ascuti sint. Democriti vero philosophiam describi nemo infitiabitur, qui relatum leget eum numquam sine risu in publico fuisse. Ridet autem anima, ut ita dicam tum sere,

quum sui compos se ipsa rerum dominam sentit et sibi res, non se rebus subiungit. Quodsi verum est, iam videmus prorsus consentire hanc disciplinam cum Epicuro, quem nihil sors novi attulisse multis argumentis demonstrari pot

est.

Ac primum quidem Democritum in rebus physicis en dandis non substitisse satis patet ex indice librorum, quos Democritus multos conscripsit, a Diogene Laertio , 47 nobis tradito, quo in numero librorum de musica, de poesi, de aliis rebus compositorum, numerantur etiam de affectu

sapiensis, de sedations animi libri. ccedit quod Diog. Laert. 10, 2 testatum reliquit, Epicurum legendis Democriti libris ad philosophiam impulsum osse. Vix autem credi potest Epicurum physicis quos spernebat libris ita inflammatum esse, ut ad philosophiam se converteret. Singula quoque multa, quae de Democriti philosophia tradita sunt, satis demonstrant summam rationis Epicureae iam Dem criti placitis contineri. Hic enim praecepit, ut libidines continentia et moderations domitas haberemus, nimirum, ne animi tranquillitas earum procellis everteretur. Quid 2 quod is primus praeter Graecorum morem docuit animumst a publicis et a privatis robus abducendum esse, ut tramquillam vitam degero possemus, id quod Epicuri illud λάθε

βιώσας nos commonefacit. In physicis vero Epicurum tum ex Democrito pendor constat, etsi in paucis quibusdam rebus, ut in illa de atomis doctrina, ab eo recedit, quae quidem res pueriliter ficta iam antiquitus habita ost. itaque Aristotelis de Iicuro iudicium, quo hunc ne i et-gat spectavisse, quo consilio et in quem finem omnia cro

in essent, plus etiam de Epicuro valet, quippe qui omnia

9쪽

fortuito orta esse censeat. Ceterum qui negant totum hunc mundum consilio actum esse regique eos iam antiquitus eadem de universo statuisse, quae nostro quoque tempore

in medium prolata sunt, quis est qui miretur. Namque Anaximander hominem ita orium esse dixit, ut primum piscis formam haberet aquatilisque esset et deinde in si cum transiret hominisque formam sensim acciperet. Ac Darviniana illa ratio et eorum qui hanc secuti sunt qua specierum originem explicant, nonne similis est Lucretii

doctrinae, secundum quam homines ex terra provonerunt et, quum casui omnia tribuantur, multa ,ammantum asolaμ

Lucr. V v. 852 utpote non vitalia interierunt Quam sententiam dubitari non potest quin Lucretius ab antiquiore philosopho, ab Empedocle vel ab ipso Democrito sumserit,

quem etiam in aliis rebus secutus est, quae obiter rem secum reputanti eius propriae videri possint Lucretius enim quae docet exemplis imaginibusque illustris solo agentibus et insignitis, ita II ll moventes atomos comparat cum corpusculis, quae in solis radiis per senestram incidentibus errantia

conspicimus. Accuratius vero qui rem secum reputaverint intellegent iam Democritum eadem comparatione usum esse,

id quod nemo interpres hucusque animadvertit Arist. de anima 404 a. Quod vero Lucretius rem aptissimis exemplis ante oculos ponere solet, id laudi si a Goethio A. GOetho, memees intinoilunge uber Gosthe 2 g. 644 ff. vertitur, qui poetam eo sibi sempiternam memoriam comparavisse existimat, quod res, quae quotidie fieri solent, ante oculos quasi gerantur nobis ponore, eoque rationi nervos addere potuerit.

Vividam igitur quandam Goethius ei tribuit cogitationem, quae in illustrandis robus circumspiciat et paria similiaque ad rem quam tractat probandam adhibeat. Et sunt profecto in libris postae tam agentes et distinctae imagines,

10쪽

ut rerum naturam diligentissime observavisse videatur, velut solis Orientis descripti II, 14 cf. 352 ff. Quae vero do poetae ingenio vitaque tradita habemus, tam incorta et sabellis similia sunt, ut certi nihil indo Dfici posse videatur, ita, ut ad indolem eius perspiciendam ad libros postas ipsos confugiendum nobis sit. Quis enim in Lucretii carmine legendo mediocriter quidem versatus

non mirabitur, quod Hieronymus memoriae tradidit, eius autorem sanae mentis non fuisse, quum totum spiretur, scam illam Romanorim gravitatem, neque ulla inveniri possint vestigia, quae carmina per intervalla insani μscripta esse demonstrent Mnroius quidem in commenti. ad Lucret. p. 131 ea, quas de poeta memoriae prodidit Hieronymus, aliquomodo confirmari putat, quod Lucretiustam saepe et tam graviter disputet de rebus, quae nobis somno sepultis mentes terrificent, I, 132: Cernere uti videamur eos audireque coram Μοrte obita quorum tellus amplectitur ossa;

Torrificant simulacra in somnis cum saepe figuras Contuimur miras simulacraque luce carentum;

Ss simulacra solere in somnis fallere mentem Cernere quum videamur eum, quem vita reliquit; cs. IV, 731. Ss schis nihil fici potest, quod Lucretium insanias obnoxium fuisse indicet. Quum enim Epicureorum tota dophysicis doctrina id solum spectaverit, ut rerum natura cognita homines a timore liberarentur, somnia autem inprimis essent, quae hominum animo terrerent anaque su-psrstitione implerent, id sibi Lucretius agendum proposuit, ut illorum vanitatem explanaret.

Quae quum ita sint, Sellarius Ihe Roman Osis os in Republic Edinburg 1863 ea, quas de Lucretii insania