Quaestiones Lucretianae

41쪽

37615, 053 III, 249, 253, 4l7, 96l; IV, 23, 85, 196,592 972, 75 V, 90 425, 70, 263. ulla autem in

libro sexto quo pertinere videtur quod Lucretius inde aquari libro spondaicos non admisit nisi in tetrasyllabis IV, 23 contaurea v. 185 intervallum; v. 196 intervallum;

v. 592 miraclorum; v. 72 usurpare v. 975 obversantur. V, 190 pertemptare v. 42 pertemptare v. 970 involventes; v. 1263 procudendo. Ac quaerentes, quomodo poetae, qui antecedunt Lucretium, versus spondiacos tractaverint, Lucilium rarius, Ennium, qui magno cum pondere Versus fecerit, saepissime

versus spondaicos admisisse intelligimus. Lucilius in is, quas de poematis supersunt, spondaicos his locis abs II,

li III, 11 XIV, 9 XXX, 50. Ennius his locis sed Vah-lon v. 2, 25, 26, 74, 207, 219 256, 305, 4883, 54l,

603, 604. Sa v. 16, 22. Quorum in tres spondeos exeuntes hi sunt 125 Volturnalem alarualem Furrinalem; 126 Floralemque alacrem et Omonalem socii 17 Civos Romani tunc lacti sunt Campani 2l in primum lanebris abiectis indalbabat 305 Oro Celagus arcusauditano conlega 54 tanto sublata sunt; 603 Introducuntur legati

Minturnensos 604 Olli crateris ex auratis hauserunt. Lucretius i. VI, v. 13l. Lambinus, quem secuti sunt alii: Saepe ita dat pariter sonitum displosa repente quod serri nequit necessari enim requirimus vocabulum, quod describit, qualis tandem iste sonitus fuerit Lachmannus saepe de haut parvum sonitum, quod quum longius absit a codicum scriptura: Saepe ita dat parvum s nitum displosa repente equidem legendum propono: Saspe ita dat clarum sonitum displosa repente. Clarus h. e. significat e longinquo audiendus cs Lachm. ad Lucret V, 46 p. 32 init.ὶ, non solum de sono acuto, sed inopius de tonitru cf. Naevius Danae p. Non. p. 110, 16.

42쪽

Suo sonitu claro sulgurivit Juppiter. Lucret. I, 1003 quod

neque clara su percurrere fulmina cursu. Lucret. VI, 2

sunt ulmina clara canenda. Versu 944 libri quinti vocabulum, quod est lar , restituendum videtur cum orbigero Claru citat late sitientia saecla serarum. Ita cum adiectivis et adverbiis coniunctum rarius legitur Cic. ad Att. 7, 2 ita ollo nobis flavit ab Epiro lenissimus Onchesmites. Cic. r. Hot 2 de te perduint

fugitive, ita non mod improbus et saluus, sed etiam amenses. Sed quum ita s- tam saepius usurpetur cum particula negativa coniunctum, ornaysius legit: Νοon ita det parvum sonitum displosa repente. Sed noenu et longius a scriptura codicum recedit et dubitari otiam do forma potest an hoc loco adhibenda non sit. Lucretius iam has sormas archaicas, ut ita dicam,

tum praecipue videtur usurpasse quum valent ad versumessiciendum. III, 9 noenu potest igitur parvissima co por pro quam et q. s. IV, 10 nosnu queunt rabidi contra constare leones. Itaque vocabulo indu utitur ut: impediro vessu includat I, 240 indupodita II, 10 indupedita, passim Similiter induperatorem dicit pro imperatore

V, 225 Induperatorem classis super aequor Verrit. Hexametrum ab Ennio possi Latinae additum linguas non admodum accommodatum suisse ex ipsis casuum terminationibus domonstrari potest, s Κοns Uebor don Sprach-gebrauch de rom. piker, unster 1840, qui multis exemplis quantum poetae versu tribuerint docuit Creticum inprimis versu heroico repugnantem ut vitarint, omnia sors sibi concessere poetae. Quo factum est ut nova vocabula fingerent, vetera obliterarent. Eandem ob causam

Lucretius vocabula finxit eiusmodi differitas IV, 34 maximitas II, 498; postilitas VI, 096, 1123 1130. Haec apud unum Lucretium leguntur; quae vero eliciter ficta erant, posteriores accipere non dubitarunt. Finxisse autem

43쪽

haec vocabula Lucretium fit verisimile ex onio, qui p. 59,2l 136, 10 158, 1 profert haec vocabula solo Lucretii

nomine annotisto.

Huc sortasse pertinet mirabilis illa adiectivi forma LVI v. 762 uteae regiones i. e. uteolanae Codicum oriptura haec est Ianua ne oleis Orci regionibus esse Credatur et q. s. achmannus illud soleis codicis mutavit in Puteis. Urbs uteoli non ita longa abes a Cumis et lacu Averno. Forma adiectivi autem, ut ipse dicit Lachmannus, neque Lucilius usus est quum scriberet in satir rum tortio Indo Dicaearchium populos Delumque miti rem, neque eam post Lucretium alius poeta periclitatus est

Accedit quod ne Varro quidem, qui de ling. lat. V, 25 hac habet: A puteis oppidum Puteoli, quod incircum eum

lacum aquae frigidae multae hanc mirabilem adiectivi forimam ad Originationem suam firmandam attulit. Neque Festus p. 218 ultor huius Adiectivi formas mentionem secit quamquam fatendum est, locum, ubi de Puteolis agitur, mancum esse. Silius quoque Italicus m luit μι lanos motri causa Pherecyadas dicero XII 159 muros Pherecyadum. Quae quum ita sint, mihi tamen emendatio Lachmanniana probatur; nam et hoc loco sicut aliis multis poetam metro aliquid tribuisse videmus. Quid enim saceret poeta quumtuteolanum nullo modo versu includere posset3VI, 804 ut quum membra domnus percepit servida servia Τum fit odor vini est. Lachmannus legendum suadet odor sis et precepit fervidior sis. Dicit enim poetam hic non de alia re dic re, quam de ipso carbonum odore, in quo describendo e sus duo proximi versantur. At feruidus proprie dicitur domusti vinique servors cs lin. 14 9, 1. Coniunctio at, quae Lachmanno indicio est, poetam . . de carbonum odore dicere, mihi ita explicari posse videtur carbonum

44쪽

gravis vis capiti dolorem affert, at vini servidi vis si membra domus percepit, odor eius fit plagae mactabilis instar. Itaque ortasse legendum at q. m. domus percepit j.m 'sti a vel fervida seria), tum fit odor vini sic quod sic explico quum cellam vinariam fervidi vini seria percepit,

tum fit odor eius, et q. s. De serta pro ipso in posita, s mulctra Colum. 7 8 praeterea serta satis explicatur versu qui sequitur. Nihil, quod quidem certum sit, ex mira codicum Scriptura emes posse concedo. In corruptela autem ipsa medii aevi Latinitatis vestigia sertasso agnoscere possumus. Librarius, qui legeret domnua, neque sententiam perspectam haberet, arenos inferre non dubitavit Opponitur enim sero dominus servis ut Gr. δεσποτης. s. lin. aneg. 7 6.Ρlaut C t. rol. 18. Forma domnus per totam aetatem mediam erat usitatissima. s. althar. 249 ad quaecunque Vocas me, domne, Sequar studiose. 1098 Quo me domne

vocas 3 21 suge, domne propinquant. onachi autem, qui domni nomen tritum fuerit, dubitari non potest, qui, quum domini nomen per humilitatem quandam Christianam

recusarent, omni potissimum vocati sunt. s. Du Can

gium S. V.