장음표시 사용
21쪽
γεῖς, iaῖναι Μελησιουργεις etc. est index rerum inervae consecratarum). s. Revue Archeologique a. 1845 p. 325lour a . de Saul . Lecti tricliniares loco quem tractamus optime conveniunt, quum versu, qui proxime sequitur 1123 , de Onviviis, eximia veste et victu instructis, sermo sit.
III, 7, Cycnis, aut quid nam tremulis sacer artu-Jus haedi etc.
Quanquam versum legentibus illud nam satis superfluum videtur tamen nihil vorsus offensionis habet. Scripturam vero codicum qui accuratius respiciunt, ei vocabulum, quod est cycnis, in neutro codice invenient, quum Oblongus cycniis, Quadratus satis miram scripturam praebeat: ciniis. Praeterea non satis aptum videtur, quod poeta, qui aliis locis 4, 18 et 10 suum cantum cum cycno quodammodo comparat h. l. Epicurum cycnum ne imitari quidem
audot. Si igitur illud nam quod aliis quoque locis abest, velut V, 2 quid enim obesset hiatus ille leonis, denique
quid Cretae taurus etc. eicimus, versum efficimus huiusmodi: Luriciniis aut quid tremulis sacer artubus haedi. Τribus litoris prioribus deperditis illud nam ad e
sum explendum additum videtur. Quod si Verum est, propius abest a vero Quadratus, vestigia tamen veri etiam oblongus retinuit scriptura cycniis. Comparatio autem hirundinis cum lusciniis orta videtur et ex cantus dissimilitudine et ex cognatione e sententia vetorum inter utramque avem intercedente; cs Schol.
ad Sophocl. Electr. 147 . αττα δε filiae andionis)μεταβληθεῖσαι εἰς ορνεα ἡ μεν εἰς ἀηδονα, his εἰς χελι -
22쪽
qui vadit coniectura nostra, quam maxime Lucretianus est propter eundem in caesuris sonum, s. III, 371. Democriti quod sancta viri sententia ponit et Boute Wehium, qui multa huius usus exempla ex hoc poeta et Ennio petita attulit: Quaestiones Lucret. p. 42, ubi recte dicit nequo sine consilio a poeta institutum esse videtur,
ut in φθημιμ ερε cum caesura alterius pedis coniuncta utraque arsis in cadendo eundem reserat sonum.
Eis quae attulit BouterWehius exemplis addo I 11l; IV, 973 VI, 378, 1170. Similis extremorum Verborum s
nitus, quem rimum dicunt, saepius invenitur apud Lucretium in caesura pedis tertii cum clausula versus congruente velut V, 33 asper acerba tuens immani corpore serpens et II, 27 nam tum materiem totius corporis omnem etc. Namque omnino negari non potest, antiquos cognitum habuisse, quam vim vocabulorum et versuum clausulae inter Se consonantes haberent, quod imprimis dici potest de Lucretio, apud quem saepius leguntur versus duabus syllabis inter se congruentes, velut I, 318. Saepe salutantum tactu praeterque meantum. cf. . Grimm gur esch. d.
reims 1851 p. 627 TIII, 29 Scinditur atque animo haec quoniam na
Lachmannus p. 173 omnino negat, ut quidem videri potest, poetis licuisse coniunctionem atque traiicere. Rud- dimannus I, p. 324 attulit exemplum traiectionis orat. Lat. , 4, 107, cui addo pod. 8, 1 l. Esto beata, unus atque imagines Ducant triumphales tuum Sat. 1, 5, 4. Differtum nautis cauponibus atque malignis. Sed utut res se habet atque traiectum apud Lucretium serri non potest scripsit igitur Lachmannus Scinditur ιδque adeo etc. quae mutatio satis difficilis est Be naysius legi vult:
Scinditur aeque animae haec quoniam natura etc.
23쪽
sod non video, quid sibi velit haec quoniam natura nequo magis exputare potui, quam vim habeat vocabulum, hoc, quod unroius dedit, alia etiam admissa mutatione: Scinditur itque animae hoc quoniam nat. etc. Interpretatur, ut quidem videtur ut sit in his M. Facillime autem, ut mihi quidem videtur, Bernusii coniecturam secuti, sic scribemus: Scinditur aeque animae quoniam natura etc.
Animae natura ut saepius apud Lucretium positum pro simplici anima. Ρraeterea dignum est quod notetur in fine versus po
Fit enim raro in Lucroti codicibus, ut ne ante Ocalem ponatur. Quod Lachmannum videtur fugisse, qui ad Lucret. p. 187 dicit: in primo et secundo pede tanta est codicum constantia, ut ne ante vocales quidem scriptum sit nec id autem si nec opinans excipimus novies tantum apud Lucretium factum est. Omnibus neque ante Vocalem usurpati exemplis, sub uno conspectu positis, iam elucet quam pauca exempla huic regulae restagentur. In libro primo v. 24 neque amabile, 216 neque ad. 266 neque item 428 neque omnino, 479 neque esse, v. 34 neque item, v 613 neque avelli, v. 687 neque ulli, v. 690 neque ullam, . 85 neque ab V. 85 neque autem, v. 1071 neque omnino.
In libro secundo: v. 87 neque enim, 9 neque habere,235 neque ullo 241 neque ictus 296 neque ad augescit, 305 neque in omne 427 neque omnino, 570 neque in 7 16 neque in s 796 neque in , 36 neque odorem, 858 neque item, 867 neque id, si neque ulla. III, 23 neque ulla v. 39 neque ullam, It neque ha moniam, 25 neque ex 252 neque aere 340 neque ea, 365 neque enim, 8 neque arani, 467 neque exaudit 550 neque esse, 621 neque in igni, 30 neque aures, 3 neque
24쪽
esse, 689 neque originis, 29 neque enim, 37 neque enim, 78 neque inter , 787 neque a 811 neque ab , t neque extra, 865 neque hilum 879 neque enim, 89 neque
In libro quarto v. 50 neque uti 150 neque autem, 17 neque eam 558 neque illam 1209 neque utrum. In libro quinto v. 133 neque ea 249 neque umorem, 310 neque adversus, i neque enim, 28 neque usquam, 358 neque ab, 361 neque extra, 364 neque uti, 493 neque enim, 774 neque opinantes 888 neque esse 932 nequo ab iis, 50 neque uti, 955 neque ulli, 051 neque enim, 11 17 neque enim, 11 31 neque erit 1407 neque hilo 1420 ω que n. In libro sexto v. 10 neque autem, 22 neque imbres, 263 neque enim, 64 neque enim, 708 neque eum 709 neque , 779 neque Rutem.
Loci autem, qui usui, quem dixi repugnant, hi sunt: I, 263 nec ullam, II, 1l nec usquam, ΙΙΙ, 29 nec uno, 559 nec autem IV, 355 nec ad V, 36 nec utrum 868 nec ipsa, 199 nec aras VI, 10 l nec ipsa.
Quae exceptiones regulae nostrae pro requentia huius coniunctionis admodum paucae, Ortasse nec in neque l. cc. mutato, tollendae sunt. Brevior sema saepe a librariis
alteri praelata est. Conveniebat enim, ut Wagneri Quaest. Vergil. XXXII verbis utar brevior sorma multorum librariorum estinantia nihil scilicet intor has sormas interesse
Oxistimantium. Vergilium quoque neque ante Vocales Ositum praetulisse agnerus Quaest. Verg. XXXI obse vavit. Differentia autem sensus, quam vulgo statuunt, apud Lucretium non est, quum codices Leidenses, inter se quidem quam maxime constantes, tamen in adhibendis o mi ne et neque tam mire varient, ut ne quaeri quidem
25쪽
possit, utrum poeta quibus condicionibus praetulerit, os Lachm ad Lucret. p. 87. Poetas, qui post Augusti tempora florebant, neque tudiosius vitasse Lucianus ulterus de Re Metr. oet Lat. prael. Plaut. et erent. l. p. 397, docuit exemplis ex Lucano, artiale Claudiano allatis omnibus. Nequo hi si quidem usi sunt coniunctione neque ensum respexisse potius quam metricas quasdam leges videntur, aut enim ante vocalem aut in thesi pedis primi neque adhibuerunt.
Apud Lucanum anto vocalem his locis: , 53 ed. Κοrto Sed neque in II, 539 neque enim, ΙΙΙ, 50 neque enim, 28 neque enim, 38 neque ipso IV, 255 neque enim, 17 neque enim, 452 neque illa, 762 neque enim, 772 nequo enim VII, 1l neque enim, 739 neque enim, VIII, 7 neque arma. In thesi primi pedis I, 28 Nunc neque te, II, 283 unc neque Pomprii. Apud Martialem aut motri respectu habit aut ante vocalem I, 64 4 ed. Schneidew. Nec divos neque bella nec puella es, 2, 11 neque enim III, 16, 3 neque enim; VI, 9, 1 non de vi neque caede nec veneno VII, 51, 11 neque enim VIII, 40 1 non horti neque palmitis beati; XI, 58 7 neque enim XII, 24, 7. XIV, 94, 2 ostra Deque ardenti.
Apud Claudianum neque octiens deciens aut in thesi primi pedis versus heroici aut in neque enim, legitur Ι,11 sed Gesner. His neque per dubium pendet Fortunari Vorem, Nam neque caesariem crinali stringere cultu, 218 Quam neque fas Zephyris frangi, nec sole perustam; III, 294 Hoc neque Geryones triplex, nec turbidus orci; X, 5 Hunc neque canentes audent vestire pruinae XXI, 9 Cui neque luxuries bello nec blanda periclis, 10 tunsgus vesano raptas venalia curru XXII, 67 ut neque desidiae tradas dum pronus ad omne XXVI, 3 quos nequs
26쪽
semisor Gortynia tecta iuvenci XXIX, 6 quos neque hisgoribus Boreas, nec Sirius urit XXXIV, 33 te neque Di taeas quatiens mugitibus urbes XXXV, 24 Jam neque Partheniis innectere retia XLIV, 23 Hic neque conceptolatu, nec semine surgit. Neque enim habetur: V, 7 neque
enim XVIII, 3 neque enim XXII, 148 neque enim; XXVI, 14 nsque enim XLIX, 9 neque enim.
Lachmannus regulam do hoc coniunctionis nequs usu constanti etiam pertinere vult ad secundum versus heroici
pedem, quare v. 853 libri tertii recte, ut opinor, restituit: Qui suimus neque iam etc. Regulae, quam ibi constituit, praeter IV, 357, quom ipse attulit, repugnat etiam III, 389
Sentimus, ns priva pedum etc., ubi Secundum regulam Lachmannianam Sentimus neque priva est. Similis sors apud Lucretium ratio est vocabuli onso, cuius forma donique ante vocales tantum usurpatur II,
Ill doniquo ad V, 706 donique eum 723 donique eam, 995 donique eos. cf. Lucr. II, 1l 30 donique alescendi
Lachm. p. 40. V, 154 sedes, nostris sedibus esse Dissimiles debent tonuest si corpu' deorum sic audacissima coniectura mutavit Lachmannus traditam in codd. lectionem tenues de corpore eorum. Itaque recte ut opinor unroius Lambinum secutus scripsit tenues pro corpore eorum. Accedit etiam aliud cur Lachmanni comiectura serri non possit. Veteres enim ante Lucretium postae, etsi saepius Sinominativi substantivorum tertiae declinationis truncare ausi sunt velut Varro M. Nonium p. 379 Non fit thesauris, non auro pectu solutum. Ennius Annal. 10. Ova parire solet genu pennis condecoratum , Lucretius tamen hac libertato
abstinuit. Neque lapi cumque viai, quod coniecit Lachm. VI, 550 quid quam habet probabilitatis. unroius qui dedit: nec minus exultant, scrupus quicumque viai, vidit:
27쪽
scrupus huic loco inserendum eqse. Brevior scriptura liter a missa bis tantum et quidem cum vitio coniuncta in Lucretii codicibus servata est l. V, 25 posterioribus ignis et VI, II 36 morborum et mortiserae Lachm ad Lucret. p. 29. Reliqua omnia apocopes exempla ab editoribus Lucretii vestituta sunt. Exemplorum maximam partem ad quintum heroici versus pedem pertinere observavit BouterWerius Quaest. Lucrct. p. 18 qui I ad quintum pedem revocanda esse dicit, quum omnino LXXII ios hoc genere usus sit Lucretius. Praeterea Lucretium apocopen in syllaba bu praecipue admisisse ex recensione locorum, qui huc pertinent, sacile apparebit. Ibus enim, si producta syllaba praecedit et vox ab liter consonanti incipiens sequitur, nullo modo versu includi potest. Quintus autem versus heroici pes sere integrum dactylum desiderat. Ex quibus elucet potissimum metri causa Lucretium apocopen sibi concessisse. Loci quibus Lucretius extremam syllabae bus literam truncavit, hi sunt. I, 58 ex omnibu' rebus, l86 insantibu parvis, 12 sontibus magnis, si quidem scriptura recte se habet, nam in Quadrato legitur amnes, quem secutus Bernusius Scripsit e fontibus amnis v. 5l inane in rebu queat Lachm. v. 7l in rebu necessest, codd. in rebus oportet v. 838 coeuntibu guttis. II, 175 Omnibu' rebus, 428 prostantibu quaeque, Lachm. Prostantibu quique, unroius prostantibus, unde Bema sius clausula versus deest in codd. ita, ut quid scribendum sit non liqueat. tali lacunam addito et quae expleverunt; v. 458 si minus omnibu' sunt, pro omnia, quod est in codicibus, uretus v. 462 Venenumst Sensibu sed rarum, Lachm pro quod cumque videmus, sensibus sedatum, locus coniecturis ita vexatus, ut quid scribendum sit,
vix inveniri possit. Similis ratio est loci, qui sequitur .
28쪽
467 ubi Lachm os et levibu sunt. Bernusius est, et squalida sunt illis admixta etc. unroius est et squalida multa creant admixta v. 930 ex non sensibu Sensus V. 97 propritim de quibu sactumst codd. auctumst et v. 986 non ex videntibu sactus codd. hic quoque auctus). ΙΙΙ, 2 manibu' divis v. 17 regionibu pectoris haeret, coniecturam Lachmanni satis audacem recepit Bern. Μunroius pro regionibus omnibus, quod est in codicibus scribi vult cortis hominis regionibus haeret V. 734 coni gibu fungitur eius, sic Lachm codd. contRge. IV, 80 unroius moenibu' pro moenia in textum quem vocant coniectura intulit v. 464 sensibu visa v. 493 coloribu sint coniuncta videre v. 822 illud in his vitium Vementer rebu necessest Lachm codd. Blud in his robus
vitium vehementer inesse lenius Bernutius avemus et Μunmius avessis pro inesse scripserunt; v. 859 ex anim libu quae pro animalibus quia Lachmannus, quem Sec
tus est Bernusius et Munroius v. 10l rebu' loquuntur; v. 1015 mentibu capti; v. 1028 omnibu' rebu' profundunt; v. 1196 summis ex viribu tendunt. V, 3 Immortalibu de divis v. 456 minoribu sunt elementis v. 625 cum posteriobu' signis; v. 821 montibu' passim v. 822 variantibu sormis v. 933 falcibu ramos; v. 1104 robu' bonigni; v. 1162 rebu' locisque v. 1195 -- noribu nostris. VI, 29 mortalibu passim v. 5 mentibu saepe v. 98 pugnantibu ventis v I 8 pendentibu structa v. 618 a dentibu solem; v. 890 sitientibu nautis v. 944 manantibu stillant. v. 1139 finibu morbus. Cetera apocopes exempla ad alios casus et vocabula pertinent, quorum in libro primo haec sunt: I, 9 Inmutabili materias; v. 978 quominu quo. ΙΙ, 18 menti fruatur; v. 19 cura semotu metuque v. 53 quid dubitas quin omni sit haec rationi potestas. v.
29쪽
623 numini divas v. 830 clarissimu multo P v. 1079 quin aliquoiu siet. Libri torti v. 198 lapidum collectum auru' moVere, quod scripsit Bernaysius, vel collectum ipso Euru' movere, quod propius ad codicum scripturam accedens scripsit,un-roius mihi probabilius videtur, quam quod Lachm ex scriptura codd. coniectum spicarumque efficit conlectum apiritus acer; v. 240 vis menti volutat, coniectura Lachmanni,
quae sero nullam habet probabilitatem alii aliter locum
desperatum restituere conati sunt; v. 257 retinemu valentes reiecit Lachmannus retinere valemus, quod ab antiquissimis correctoribus Lucretio recte, ut puto, restitutum est. Lachmannum licontia veterum poetarum hac in re usum esse vix negari potest; v. 905 privatu doloribus aegris v l0l de saxu iactu deorsum v. 1023 bonus An-cu reliquit v. 1036 sopitu quietest. IV, 9 extrinsecu forte v. 592 nimi' miraclorum Onieci. Bentleyi. unroto codicum scriptura nimis auricularum probatur, quae tamen vix explicari potest; v. 631 Scripturam codd. cibus ut videamus, Bernusius mutavit cibu'suppeditatus, quod probabilitate caret. Munroius cibu' Suavis et almus Lachmannus cibus unicus aptus quid legendum sit non liquet v. 1021 corpori fundunt; v. 1144 aut quae corpori sunt; v. 1200 communi voluptas; v. 1260opu sunt quod non est vere substant. V, 485 a limini parte conieci Lachm codd. ad limina partem unroius ad limina in artum v. 585 cernim flammae alterum vocabulum in codd. omissum unroiua vocabulo ignes, quod clausula versus, qui ante eum est proximus, expulsum esse dicit. Lachmanni coniectura confirmatur auctoritate cod. Victoriani in quo flammae legitur cf. BouterWeh. Quaest. Lucreti. p. 44 v. 944 claru'
citat Foraiger vel largu citat itschelius; o. 946 umori'
30쪽
fluenta v. 1408, 1434 versatili templum v. 1443 nec multo priu' sunt. VI, 759 fit mactatu repente. Munroius scripturam codd. restituit ut si sint mactata repente v. 958 corpori' nexu v. 97 nectari linctus v. 972 amariu frondeat V. 1136 morti serat Lachmannus. u Oius Macrobium secutus mortifer aestus.
Jam ut intelligamus, quid inter Lucretium t Ennium in elidenda litora scintersit, etiam Enniana exempla si non
omnia a pauca certe eaque gravissima excribamus. Ennius enim, qui in 648 versibus literam s centies elidit, quum Lucretius id in 7393 versibus septuagies septies secorit, etiam in substantivis II declinationis in us et is exeuntibus hanc elisionem usurpavit: Annal. I genu', v. 18 Venu', 3 corpu', 53 Venu',6 Jovi', 35 latu perdudit asta 352 latu'. Saturar. Reliq. v. 42 Vahlen pecu piscibu pascit Epigramm. ΙΙ, 5 Hic est ille situs, cui nemo civi neque hostis. Paret igitur Lucretium multo rarius quam Ennium apocopen sibi concessisse, multoque augustioribus finibus circumscripsisse cf. Cic. Orator 8, 161), quum literam in substantivis II declinationis, qui in us et is exeunt,
non elidat. Quod quum certo demonstravisse nobis videamur, et coniectura a Lachmanna ad V, 5 proposita otceterae omnes, quae huic regulae adversantur, reiiciendae sunt 3. Jam transeamus ad locum qui et a sententia et a scriptura codicum ita comparatus est, ut multis laboret dissicultatibus versum III, 94.
x Borghius legi vult tenues ceu corpu' deorum. Iahrbb. d. Phil. id. 67. P. 329.