장음표시 사용
441쪽
τε παραλαβων, των ἐρχε, καὶ δὴ καὶ ' Ελλήνων, των ε πε-
vol potius sexaginta quinque, ut Lotronnius ponit, do temporo Ilerodotoi itinoris in Aegyptum consentions: vid. Rochorches fur les senem. d) Horon d Alexandr. p. 207. Nem. do i 'Aead. dos Inseripi. T. XVII. P. l. p. 53. At vero Aegyptinen in Horodoti itor intra annos ab4 444
e iren annum clan n. Chr. n. in ΛΕ-zypto commoratum osse, post Ley
quam Insuper imperare explicandum. Sod aeeossionis signifieationem nb- esse ab hoc verbo, quo omnino imperium nrmis pnrtum ac tale sors, quod nos me erelictkeu vocamus idem quo oppositum quodam modo verbo αρχειν declaretur, ostendit
eum tribun Parisinis φαμμίτιχον, quod itido a Sehaesero in edd. reiacent t. omnes transiit; saneroni li hor eum Vindobonensi incisim τιχον. Modi eous et Ashev ianua φαμμήτιχος, in quo nominativum. qui hie stare noquit, dudum reiecit Dor-
villo ad Chariton. p. 231 od. Lips. Mihi in voeis huius seriptura potior vid obatur Medieei eodie is auctori-ins, qunm secutus et h. l. et aliis
u τιχος pro ' μμιτι IOς. ut vulgo apud Horodotum, Strabonem, Di dorum ipsum quo aliam Thucydidem
sima onim inscriptio, quam ad ipsius regis astatoria rosert Lud. Ross, regis Domon assert: φαμμάtιχος, quocum sano conu nit φααμήτιχος nunquam soro ' uuιτιχος quod ipsum ex muuήτιχος ortum Existimo. Vid. Corp. Inscripti. Graece.
Dr. 5126. p. μοῦ ot Iethri, b. s. Philol. D. Pnodag. LXIX. p. 528 seqq. Eteoti serri quoque potest Wossoling. ad Diodor. I. n6 et Τgschueh. ad Pompon. Mel. V. p. 288. In ipsis Aegyptiorum monumentis nomen seriptum PSMIK. i. o. Psame ih. Quod sid ipsum nrgumentum alti not , huius loci non est quaeroro, Aogyptii iuro utrum ita praedicent,
se omnium mortalium esse primos,noo no; illud vero teneamus, tinne orto constant om videri misso opinionem Aegyptiorum. testibus vetorum do Aegypto seriptoribus. Nine Cosmes et Cnos sus, qui do Aegypto atquo Asia seripserant libros, Aegyptios omnium populorum esse narrant antiquissimos Thebasque principem urbem in Aouypto conditam. Nee aliter tradiderunt Nieti nor. Arrii omnelius. Hippys, Xenagoras . qui primo Chronteorum libro ovineere studuerat, non Phryges, sed Aegyptios primos suis so omnium. Ita eerto Seholiast. Apollon. Rhod. ad IV. 262. Noque nostrn aetato de suorunt. qui eandona quaestionem do veterum Aomptiorum originibus genti Aque anti initnto trnetarotii viri doeti ot historino ot rorum naturnialium curiosi; qui ex ipsa hominum Aegyptiorum sormn, qualem monu-
442쪽
οι τινες γενοίατο πρωτοι, απο τουτου νομtolim Pρυγας προτερους γενεσθαι εωυτῶν, των δὲ αλλων εωυτους. ναμμήτιχος δε ώς -κ ἐδυνατο πυνθανομενος πορον ουδένα, τουτου ανευρεῖν, οῖ' γενοίατο πρωτοι ανθρώπων, ἐπιτεχνα - ται τοιονδε. Παιδία δυο νεογνα ανθρώπων των ἐπιτυ
menin Aegyptinen repraesoniant nepotissimum o mumiarum erantis neeurate perquisitis ostendero conati sunt, homines Aegvptios maximam partem ad Caucasiam quam dieunt spoeiona stirpemque Indogor-mnni eam portinero admixtis otiam aliis inseriorum inprimis classium hominibus, qui ad Asrientiam s. Nestrorum sormam magis necedant. unati post Blumenbaelitum Clivior. , SOem mering. alios singulari lihollo persecutus est Morton: Crania aegyptiaca, or observations On ogyptianethnography ote. Philadelphia IS M. et post illum Courtot do Lialo in
manu scripti. IIαιδια δυο νε ο γ ωα v. t. a. J Pollux in Onomast. II, 8 ox Herodoto assuri νεογονον, quod tamen TePO- Dero nolui. Cons. Bredov. p. 215. Nee magis plaeot, quod Diorsono ivorisimili. p. 234. ad Moer. p. s)in montem venit, νεογιλα. Lectio-nom roeeptam satis tuentur alii optimorum scriptorum loci, quos suΡ- peditat Thes. L. Gr. V. p. 1426 od. Din dors. - Oi ἐπετυχοντες sunt hominos viles. in ae conditionis ac sor-lia. Monui hoe ad Plutareti. Alcibiad. pag. iaz seq. Ad verba τρε- τειν - τροφήν τινα τοι νδε. i. o. ω δε τρεφειν, cons. Κuelinor Gr. Gr. S. 558, a. ἰωesiaciuενος μηδένα ciντιον αυ- των μηδεμίαν φωνηω ι ναιJ α vicos et μηδεμιαν eum Gais s. dedimus
olim impressum legebatur , vocem emittere, recurrit infra IX. In eoll. II, 15, ubi Wossol in gins laudat Aesch. S. e. Th. 87l, Eurip. Med. 1176 alin. Item Plutaretio frequenAαφ ιέναι Φωνην, ut in Periel. 8. 33. Cons. Cornem ad Holiodor. par. 368. Et ipsum conser sin Ho-rodotum II, 15.
443쪽
Aelium. 23. ἐπαγινεειν Ionica sorma nie eripi iam plerique libri exhibent: quod sequitur scpe, ex iis-dom litiris nunc restituti m Pro eo, quod in Wesselitigii, Roigii, alio-rtimque editionibus legebatur σφίσι. Castorum in his verbis stibi tum subiecti, quod vocant, transitum notare iuvat, vel potius desertum, cum ad
νος Nec aliter verba sequontia supplenda erunt: πχήσαντα δὲ sse. τον ποιμί- - διαπρήσσεσθαι seil. ἐπιε χόμε soc. Quare prave in quibuAdtim seribitur πλήσαντας.
sic verbis γίγνεσθαι A. ειται ad
poni solet. II orodot. I, 113. III, 50. IX. 38. Timeyd. III, 2s, alia, quibuκ tu add. Her . I, 84. II, 124. l 45, ne plura. Quod voro Benediet.
in Aett. semin. reg. Lips. II. p. 284 Pro τουτα praesert ταντα idemque dativum πρήσσοντι oum senuentibus partieipiis ανοιγοντι et ἐσιοντι eoniungi neque interpunctione, qu ne post δε εγονεε ex eius inente Ponen da est, separari vult, a loel Aen-tontia admodum aberrasse videtur.
eum litora v exhibent. Qua voce panem apud Phryges desi ari, in-sra monet Herodotus, ex quo Hesy-elliunt se κος' cis τος, eui addo Hipponaetis locum npud Strabonem VIII p. 524 D. p. 340 ed. C Ruti. . tibi C3pri ineolas eadem uti voce proditur. In qua eum Oς Graeca sit terminatio, Larehoro probabile videtur, insantes exclamasse βεν eximitatione vocis eaprarum. Quae oadem invenitin inr in Rehol. nd Apollon. Ichod. IV, G2 ot ap. Suid. s. v. Sed Pollux in Oti mast. V. μου,
444쪽
ἐπυνθάνετο, ομνες ανθρώπων βεκος τι καλέουσι. πυνθανο- μενος ὁὲ ευρισκε Φρυγας καλέ-τας τον αρτον. Oinso συνεχώρησαν Αἰγυπτιοι, καὶ τοιουτω σταθμησάμενοι πρηγματι, τυυς
vocem illam eum Scandinaviorum Bais eoinponit. Cr. Ad Sanseritanam linquum, in qua ι/tiae Vas igni licet eaevienI- rosert NitgigrUrgesch. u. Mytholog. d. Philist. p. 5l; ad Persicam, ubi piania dicatur pekanu, IInmitior in Anii. Vienn. XLVI. p. 119. Propius nec dere vi-dotur ιυρ, qua voes Albanenses, qui nune dicuntur, pnnem designant,
tosto Κopitar ibid. p. 105. Attigit
quoquo Herodotoa Eustathitis in Opusce. nuper oditis p. 39, 26 ed. Tasol; o roeontioribus Osann in libro, qui inseribitur Midas ste. p. 55eoll. 43 ot Iae. Grimm ine Denk-κchrist. d. Berlin. Aead. 185i. pag. 23 seqq. qui hane narrationem nil
tabulas releuaro vollo videtur, qvnm-qunm, ut mox ngeremus, non do- sunt vol roeontioris aetatis conn-mina prorsus similia.
ἐπιμελ o υμινω; nos dedimus illud,
quod libris eonsonii libus rovo niavit Schweighnouserus quodque unum Herodotoum osso probavit Brodov.
ctura quis linoreat, in qua iam nihil orit, quod nos offendat. Simili significatione reperitur Marcios ci- cocti in Aoschyli Agam. 359, ubi vid. Blom seid. Glossar. Do dativo, qui additur linio verbo nequo nisu ovorbo τεκμαιρεοθαι, tiliis, monuit Κuelinor. Gr. Gr. g. 586, e, Herodoti loeis allatia. CL stiam I, 5 . Do ipsa ro iam ad initium capitis
quaedam monuimus. Ille loei Lar-eliori notamus iudicium, qui Psa n- milietium eonset minus gnarum originis Phrygum, quippe quae gens ait stirpis Europaeao seoll. Herod. VII, 73), adeoque tosto Strabone lib. X. p. 722, A. Thracum colonin.
Quo tamen rectius statuisso vidot arimeo. Crota I. pag. 117 seq. 12I . Ex Herodoti enim narrationo illud eorto colligi posse putat, Phryges
olim antiquissimos vulgo habitos esse, multumquo distinguendos a Graeeis, cum patres habuisse Armonios ndmodum verisimilo sit, illudque etiam probotur lingua quae ut
a Graoon lingua ita ab aliis plano diversa, Phrygibus poeuliaris quaedam suorit. Noqno alitor iudieasso video P. do Κooppone Nordeostad. d. Pont. p. II. Eandem diseestn-tionem, quam intor Phryges et Aegyptios saetam hoe loeo enarrni Herodotus, simili sero modo intor Phryges et oreades saetam tradit Mytthoernphus Vaticanus, quom odidit nodo, III. 1. b. t l. t. I. pag. 157. In elausula addero inunt, quod
ex eodem Larchoro eognovimus, Anoeulo decimo quinto post Chr. n. In eobum IV, Scotino rogem, similo quiddam atquo Psam mitichum suisso expertum. Duos illum rarunt in- tantos in Insulam foetus isso, riddito muto homine, qui ipsorum eurnm go rorat. En ipsos in tantos, tibi adniti suerint, Paradisi linguam, i. e.
Nebraleam, odidissol Quid quod
Fridorteiam secundum, coloborrimum Germani no atquo Italias imperatorem, aliquot insantes n eoioris hominibus seelnsos nutrivisse
serunt Iisdemque interdixisso, ne
445쪽
3 Φρυγας πρεσβυτέρους εἶναι εωυτων. YZδε μὲν γενέσθαι τῶν ἱρέων του 'Hφαίστου ἐν Μέμμ ῆκουον. Ἐλληνες δὲ λέγουσι
αλλα τε μιταια πολλα, καὶ ως γυναικων τας γλωσσας O ναι - μήτιχος ἐκταμων τ ν δίαιταν ουτως ἐποι,ήσατο τῶν παίδων παρα ταυτkσι πρῆσι γυναιξι. κατα μὲν δη την τροφον των παί
δων τοσαυτα ἔλεγον. υκουσα δὲ καὶ αλλα ἐν Μέμφι. ἐλλων ἐς λογους τοῖσι iρευσι του Ηφαίστου. καὶ δὴ καὶ ἐς Θήβας τε
καὶ ἐς υλίου πολιν αυτων τουτων εινε κεν ἐτραποιιην, ἐθέλων εἰδεναι, εἰ συμβήσονται τοῖσι λογοισι τοῖσι ἐν Μέμpt. οἱ γαρ Ηλιουπολῖται λέγονται Αἰγυπτίων εἶναι λογιώτατοι. Ta μέν νυν θεια των απηγηματων, οἷα ἡκουον, ουκ εἰμὶ προθυμος ἐξηγεεσθαι, ἐξω - τα ουνομητα αυτων μουνον, νοιιίζων
ullam inter so odorent vocem; id quo illum laeisso eo consilio, ut intelligeret, num omnino insante sponto proferrent linguam et qualem. Tradit Ilaumor: Gesch. d. Ηο-liensiaus. VII, G Τ. III. p. m. 49 l . CAP. III. Ωδε αεν γενέσθαι των ἴρίων
roo 'Hφαίστου κ. t. i. t Hephaestum . Vulcanum. cuius sacerdotes soron Huluisse Noster scribit, haud ullum esse atquo Aegyptiorum deum Phraah. Solis qui serebatur parens. Memphi insigniter cultum, nune natis constat. Cf. Creugeri Symbol. II. p. 247 seq. et vid. potissimum Roetii. Gescii. d. Philo R. I. pne. 142 seqq. noti. P. 74 seqq. - Verbasoqq. Ἐλληνες δὲ λέγουσι κ . T. 1. ad IIocataeum pertinere, in cuius libro talia Noster tradita inuonerat, haud temero statuit Κlausen ad Hecataei fragm. p. lat. ἐποιήσατο ea, ν παίδωνl Invitis libris melioribns olim editum παι -δ ίων. Nos Schweigh. et Gaiss. Secuti Rumus.
Ηλιουπολιν κ . t. a. t Facit huc, quod paulo post omnium Aogyptiorum doctissimi perhibentur Heliopolitae sacerdote . Atque videntur tria omnino snisso potiora Aegyptiorum fia- perdotum collegiat Memphiticum,
Thebaieum et Holiopolitanum, in quibus Heliopolitae primum locum obtinuerunt, si quidem vora retulit Strabo XVII pag. 1lθη D seq. Rivo pag. 805 seq.), Solis templum una
cum nodibuq sacerdotum necurate
describens ot pluribus de illorum doctrina ae disciplina disserens. Cons. quao ad II, T notabimus. Praotor Holiopolitas sacerdotes Herodotum eredibile est inprimis eos, qui Memphi orant, consuluisse multasque res, quas ipse cognoscoro haud potuit, ab iisdem edoctum fuisse. Vid. infra II, 99. Cum his vero sacerdotibus, qui Graeeam linguam aequo ignorasso vi doritur at . quo Herodotus Aegyptiacam, Noster sermones instituit per interpretes. do quibus vid. II. 154. 164. Lepsius Chronolog. d. Aegypt. I. p. 247 seq.Ae tali intorproto so ipsum usum osse in inplican in pyramidis inscriptione scriptor noster affirmat
cum Gais . et hic et in seqq. edidimus pro vulg. αντεων. - Ad λο-γHozazol cons. noti. ad I, l. Malo quidam libri λογιuωτατοι ἔ iu cons. Hredov. p. 82. Ηλιουπολῖται et hoc loco ot II, 73 intactum reliqui, a Bredov. p. 34 mutatum in Hiιον- πολιῆται. quod libris invitis recepΟ-
iuro opinor Bredoviuin secuti non sunt. pro ἐπι uνssa 'co in seqq. scribi iubentem p. 323 ἐπιμνοσοεω.
446쪽
παντας ανθρώπους pσον περιαυτιον ἐπωτασθαιJ i. e. omnes hominea piariter hiare sit omina deorum Aegyptiorum, quae sola nunc proferro lubet) seire. Cr. Heynium citat, qui in Commetit. do sotiti. Diodori pag. L ed. Dipotit. t. I. h. l. i in interpretatur: ..omnes eodem modo de
his seminAtis stultiere. til pro iisdem nimirum diis eum Amis iis hnhenni ubi αυτῶν roseri ad antecedontia r
possum Loboehio sin Aglaopham.
p. 1287 not.), e cuius sententia Herodotus dieit, , se do his robus nOmine tonus noe amplius dicturum
es ηe, eum deorum nomina in saeriR
tradita tantum ab suo rit, ut in publi- eum edoret, ut nihil inneis i elum reconditumque habitorii. Nihil enim nliud mihi Horodotu- eloqui voluisso videtur, nisi illud: placeto sibi una tantum nomina deorum Aegyptiorum roserre, quippe quae omnii,ns sint eognita; quas luitiar
Ommemorasso minimo Desiis videri queat, eum nullo modo mysteriorum doet rinnm tangant. Vide D l- manu. IIorOd. pag. 145. tot δ' cis επιμνησθῶ αὐτωνJ Herodoti sentetitia haee ostr osuae vero praeterea se . praetor ipsa deorum rupi in n. in quibus solis utpote
notissimis nunc me subsistere opor-
tol de iis dispulone . ea non nisi eoaetus δει ipsa narratione s. ro Ipsa postulante ot eogonto) proferam.
Ubi en potissimum intollexit, quae
mystoriorum doetrinam. una ipse imbutus erui, minimo evulgnndam langere viderentur. CAP. IV.
HERODOT. I. dicantur o sidorum cursu observatontinum invenisso eundoniquo primi divisisso in duodoeim menses, quos singulos nequo ne dios singulo doorum euipiam consecraverint i II. 82 id eorto nil astronomino scientiam spectat, quam et inveni nna et Oxetiliam ab Aegyptiis portii boni, qui primi duodecim eo oli siena sive
Eod inciam constituisse putantur. Qua de re quantum vol nostra notate diseoptatum suorit, nemo soro nescit; no illo hic loeus enpii reesensum PDrum, quae in hanc pandem roni a
virorum doctorum sententias do sidoribus primum observatis inventoque Eodiaco neeurato rotulit indo arenatis litoris usquo ad nostram notatem, Png. 225 seqq. Graecis, inibus Letron nius haee invola in adscribore vult, tribui non posse, idem vir doctus commonstrnuit p. 27sseqq.), nec vinetis Babyloniis . n inibus Graeei tosto Horodoto II l09 polum et gnomona et diei distributionem in duridecim horas ne-
ceperunt. quosque indo etiam 2 diaeum invenisso monsium suo rationes dose ipsisso statuunt Idolor,nlii. qnibus nuper ne eosμit Gro1o
nisso statuendii in orit. quno maturotompore ad Babylonios irndueta. postoro novo nil Gra cos quoque dolata sunt, adeo ut Horodoti io-ηtimonium egrestio comprobotur. Etenim totius Eodinei rntionem recte
spiciamus huius ino terrae naturnm et in dolona, elimatiens, quas dicunt,
447쪽
euratius consideremus, cum adhaee ipsa duodecim rodiaei signas poetent indequo quodammodo e sita videantur. δυώ3 κα sis otia ductius νους αὐ--J In his verbis genitivus των ωρεων pertinet ad μερεα, cum Laoe sit Nostri sententiar sentini tempestatum duodecim partos distribuerunt in annum s. annum in duodecim partos diviserunt, intra
quas anni tempestatos circulum suum eonseerent. Do struetura Verborum dividendi eotis. I. 94 ibiquo
pellat Plinius H. N. IX, aa, M.
XII. a, T. In seqq. retinui tiarρων eum eodd. Medicoo. Florentino, nitis. Sancrosii liber cum aliis quibusdam asseri uim ρων, ut VIII, 122. Sodvid. Doodorloin: Lat. Synonym. IV. p. .dlo seq.
liis meligibus intercal nribus Gra eorum solarem et lunarem nianum hoe modo in eoneo iam redigora studentium vid. C. F. Ileri anne
Grieeti. Stantsaliorili. O. 127 not. 6. Gottosiliens ti. Aliorth. I. 45 not.12. Praeeipuum Consorini adseri-ham locum do illo natali en p. 18. I. 2: . . Ita quo Graecino civitatos
seil.) annos civiles sic Atatuerunt, ut intorealando laceroni alternos XII motisium, alternos XIII, utrumque annum separatim vortentem;
cantes, idquo tempus τριετηριδα appellabant, quod tertio quoquentino interealabatur, quamvis hiennii circuitus, et ro vera διετηρὶς esset, undo mystoria. quae Libero patri altornis fiunt annis, trieterie an poetis die utitur. Adseripsi totum locum, ex quo forsitnn lux nonnulla assorri poterit Horodoto, se- eum ut volunt haud concord nnii,
eordotibias inventum osse narrat. nquibus post nceoperitit Graeei. Aedios illos quin ius intorealvis addoos i in vulgo rotulerunt Aegyptii ut o rum unoquoquo editus fuerit dous ex Iovo et Iunono sive, ut alii tradohant. a Saturno niquo Rhon rostris, Arveris, Typhon, Isis. Nephthys. Vid. Diodor. Sicul. I. Ia ibi q. Wossoling., Plutarch. Opp. II. pag. a55 D. do Isid. ot Osirid. 12 ibiq.W3tionbaeli. in Animadvorss. Png. 18u. Do orneuli. deseel. p. 42s F. Alia dabunt Crongor. in Symbol. II. p. 26 seqq. m. 294. BoothrGoseli. d. Philosoph. I. p. 2ls Noti. eoll. p. i50. De Aegyptiorum anno solari eiusque mensibus disputat
448쪽
ὁ κυκλος των ωρεων ἐς τωυτο περιζων παραγίνεται. Θυώδεκά τε θεων ἐπωνυμιας ελεγον πρώτους Αἰγυπτίους νοαισω, καὶ Ἐλληνας παρα σφεων ἀναλαβεῖν. βωμους τε καὶ ἀγει ματα καὶ νηους θεοῖ ri ἀπονεῖεμαι σ εας πρώτους, καὶ ζῶα ἐν λιθοισι ἐγγλυέναι. καὶ τουτων 1μεν νυν τὰ πλεω ἔργω ἐδηλουν ουτωγε νομιενα. Βασιλευσαι δε πρῶτον Αἰγυπτου ἀνθρώπων ἔλεγον
quoquo Willi inson Mannors and Customs ete . see. sor. I. p. 13 seqq.Κloodon l. l. pag. 298 seq. Ac suspieatur Larchorus duplicem apud Aegyptios exstitisse annum, nit rum civilem trecentorum sexaginta quinquo diorum, niterum astronomicum solis sacerdotibus cognitum, quo illi usi sint ad dios sostos definion-dos ipsorumque nuctoritatem tuendam. De qua re nune plura disputavit Lopsius: Chron olog. d. Ao-κypt. p. l48 seqq. , qui idem de dio bus illis quinque interentatis pag.
91 seqq. scripsit omniaque ea, qu nond nntium, menses, dios singulos recto eonstituendos et supputandos pertinent, neenrato dis iiii sivit. και στι ὁ κυκλος των ωὐFων Μ.τ. a. J Est linoe Horodoti sontoniin, sori hoe modo, ut orbis tempestatum annuus rite perficiatur, suoque i. o. iusto temporo eodem Aingulas redeant tempestatos. Qua olamon, si trecentorum soxaginta quinque diorum iustus ost annus, multum abest ut suo temporo som- per redoant, ni aliquot anoeulis praeterlapsis prorsus earundem turbo tur ordo ne iusta ratio, secundum
rodoto passim idem osso ni tuo DNO-uci. monuimus ad I, 14. νouιυιν eodem inodo ne sonsu adhibitum, quo
torum bono notandum esso sexistimo, Ilorodotum hoe loco non ηnnm ipsius sententiam proserre, ut quihusdam viris doctis visum est. sed en tantum resorrct, quae ab Aegyptiis saeordotibus necoporat tradita, idquo eonsulto declararo addito
ii. e. probare a uduertind. Duodecim doos, qui sociandum Aegyptiornm deorum ordinem eonstituunt, Noster commemorat II, 43. 46. I 45, tibi vid. noti.
cave eredas animalia osso. sunt
gum Aegyptiorum qui humani Antit generis) sortem incipiunt Ensoblus apud Syneell. pag. 54. 58 s. pag. lo0. 102 ad Bonn. 4 a1qno Erato-
449쪽
sthonos ibid. p. si s. 17l ed. Bonii.), apud quos vocatur Μήνης, quem Μῆνα dixit Horodotus. Mηνῶν Diodorus; nequo alius est ille Μῆνις, Oenei Pater, quem Apion affert apud Aolian. N. Λ. XI, 4l, aut Μεινις s. Mεινιος npud Plutareh. do Isid. ot Osirid. enp. 8. p. 354. In ipso Herodoto plori quo libri h. l. Μῆνα. qui infra II, us ex parto Μινα habent, quod hoc etiam loco
pravo exhibet Florentinus unusque Parisinus. Nec tamen quidquam mutandum, sed in vulgatn loetiotio Μῆνα persistendum osso rocto ininvidit Wossolingius, idque pomprobatur en ratione, qua huius regis nomen notis hieroglyphicis exaratum reporitur in ipsis Aoeyptiorum monumentis eundem sors in modumntque nomen sacri tauri, qui Μnovis vocaturr Me NA, undo Zoegado obolisee. p. li Menoni nil Mno- vim refert, solis taurum solisquo sero signum s. symbolum in terris:
atque Diodorus I, 94 in Aegypto
post deorum atquo horoum imperium primum Oxstitisso tradit του Mνευην. qui legibuη seriptis traditis populum ad enlitoroni vitnmiraduxerit: vid. Lepsius Chron olou. d. Aegypt. I. p. 50. 2n1. Huius igitur rogis nomen iam Eratostho nos l. l. explienro conatus orat ndia ditis his vorbis: Mήνης - ο ερμηνενεται διονιος, cuiuμ loeo nune receptum ost, quod Inblons-hius omendavit, αιωνιυς : quippe hoc in regem, qui antiquissimus omnium sortur, conveni ro videbatur. Nostra notato regis nomena radi eo men si . o. ponere, eondere repetit Biansen Aegyptons Stello ete. II. p. 45 coll. 'Villi inson Mantiornete. I. p. li; rectius opinor Rosollini Monument. storici I. p. 123 seqq. ad vocona Men s. Amen. Amon ro-groditur Monemquo interprotatur
vadensem cum Ammone M. Ammonitim. Do aotato hominis vera maior rix neat, ut eum Wesselinio loquar ad Diodor. I, 4M, qui laudavit Iac. Perigonii Orieg. Aegypti. etip. 5 et
Is. Newtoni Chronol. p. 258. Namque Diodorum si soqui velimus, ad ann. 1 1878 ante Chr. n. ascen- dot Monis regnum i Cons. Lare her.
marias vir min doctorum sententias attulisso in ea re, quae me sentiente vix unquam eorto con titui poterit.
πλην τοi Θοβαrκου νDuot i ,Lnudantur haee in Do seripi. do i 'Ε Ρt. antiqq. I. she. livrais . pag. 88, ubi eomprobatur variis nrgum oratis, non solum planitiem Thebaieam, sed universam Aegyptiam Oxaggoratam esso limo sexundantis Nili. In ocitamen refrngantur, quod paulatim arenosam evasuram Aegyptum erodiderat Π rodotus. Et onim exRg- cornin paulatim universa planitieoliam Nili ipsius alvoum iusta proportion o oxnegornri. Cr. Tu vid.
tionis dio conseiuntur eons. II, 93,
Oxsistet indo summa schoenorum so-xaginta trium sive 378, 300 metrorum motros): id quod cum voris
monsuris apprime convenire tradunt.
450쪽
λάσσης επτα ημερεων ἐστὶ ανα τὸν ποταμόν. καὶ 1υ μοι ἐδο- 5κεον λέγειν περὶ τῆς χωρης. δῆλα γὰρ δη καὶ μη προακουσαντι ἰδοντι δὲ, οστις γε συνεσιν ἔχει, οτι Αἴγυπτος, ἐς την Ε Γληνες ναυτίλλονται, ἐστὶ Αἰγυπτίοι τι ἐπικτητος τε γῆ καὶ δωρor' του
Αἰγυπτου γὰρ φυσις τῆς χωρης ἐστὶ τοιήδε. IIρωτα μὲν προσπλεων. ἔτι καὶ λὶ ιερης δρόμον ἀπέχων απὸ γῆς, κατεὶς καταπειργητηριην, πqλόν τε ανοωεις καὶ ἐν ενδεκα ὀργυιῆ τι latore. τουτο μὲν ἐπὶ τοσουτο δηλοῖ πρόχυσιν τῆς γῆς λυσαν. Αυτῆς 63ὶ τῆς Λιγυπτου ἐστὶ si γῆκος τῖ παρα θάλασσαν, αγηκοντα ovotia
seripsimus ad II. D, ubi alios selioonos intelligi vult Ioni ardus, cum vel ohiter mappam inspicienti appareat, distantiam ab Heliopoli ad Thebas multo inniorem esse 'iunia distantiam a mitri ad Moeridis in
Οαντι. ἐδοντι δὲ . ῆστις γε Μ. E. λ J Ex his vortiis st manifestum non solum pervonisso Herodotum
in Aegyptum, id quod alii quoquo tostantur loci ab Hoyso in Quaest. IIorod. I. pag. l08 seqq. eollecti,
verum etiam summa cum cura hi storia o patrem permen so tinne terram accurulequo in omnia inquisivis e. Ort Aιγυπτος κ. t. i. J Herodoti sententiam veram osse et cum ipsa torrao indole congruere in Excursu ad h. l. monstravimus.
τῆς περι ἐκεῖνοι ovδὲν N. τ. 1. Jἐκεινοι sunt Aegyptii sae ordotes II, 33, quibus sua debet Noster; s. II, 4. In vorbis patι δ' εetoopesis uto ν Nostor particulam si milem in modum posuit, quo I, 29. II. 120, aliis Ioeis, respiciens potius ad en . quao in sententia ad loetitia proxime praegressa τῆς περι δε εινοι Ουδιυ δει τοιουδε ἔχε γον) dicuntur, idquo enuntians, quam iunm de hoe torrno tractu nihil talo sacerdotes tradiderint, tamen
sto Sehol. ad Ili. XXIV, 80 vulgo dieitur βολὶς, est nauti eum por- pendiculum s. instrumentum, quo maris profunditatem explorant, ut infra II. 28. προχυσιν et hoc loco et II, 12 torrno a fluvio dovsetne proluvionem s. Anselim inmung ὶ dicit. Alio sensu supra I, 160, ubi
loco ad to παρα θάλασσαν portinet; monuit Letronii ins p. III loeo mox laud. Ad argumentum loci sa